web export 6.indd

Israëlische geheime actie
in Syrië • 12
Nieuw wervelkolom
implantaat • 15
ISRAEL
NIEUWS UIT
Nr. 6 – Juni 2013
www.middernachtsroep.nl
De strijd
om
Jeruzalem
www.beth-shalom.nl
Europa...
toren van Babel
0
egin 20:0
:30 b
erp
inloop 19afel over dit onderw
+ boekent smogelijkheid
+ gesprek
spreker Dato Steenhuis
leiding Teun van Ommen
Eindhoven woensdag 2 oktober
Gebouw De Bron
Elburglaan 51
Zuidhorn woensdag 6 november
PKN Kerk
De Gast 58a
EDITORIAL 3
Geliefde vrienden van Israël
Waarom helpt de Egyptische president Morsi niet
Hamas in Gaza, maar Israël? Deze vraag wierp een
Israëlische verslaggever in een krantenartikel op.
Niemand was waarschijnlijk gelukkiger met de
overwinning van de Moslimbroeders in Egypte dan Hamas
in Gaza, juist omdat zij op volledige steun van de ideologisch
aan hen verwante nieuwe leiding in Egypte hoopten. Maar
de nieuwe leiding in Egypte is voor Hamas in Gaza een grote teleurstelling geworden
en voor Israël een onverwachte positieve verrassing.
Het is niet zo dat Morsi de Joden bijzonder graag mag, juist integendeel. In
het verleden heeft hij bij verschillende gelegenheden zijn afkeur van de Joden
geuit. Niettemin heeft hij klaarblijkelijk besloten dat het voor de belangen van
Egypte beter is om in de strijd om de Gazastrook de kant van Israël en de VS te
kiezen, ook al gaat dat ten koste van de ideologisch aan hem verwante ‘broeders’
in Gaza.
Egypte heeft met enorme interne problemen te kampen, vooral op economisch
gebied. De verontwaardiging over de door het islamitische regime opgelegde
beperkingen neemt toe. Wetteloosheid breidt zich uit, in het bijzonder op het
schiereiland Sinaï en in de grote steden. En tot overmaat van ramp staakte de
politie ook nog. Het laatste wat Morsi in deze situatie kan gebruiken is door Hamas
meegesleurd te worden in een oorlog met Israël om Gaza.
Ja, ten diepste is het zo dat de Egyptenaren vrede met Israël hebben gesloten
omdat ze hadden ingezien dat ze een oorlog met Israël nooit konden winnen. Zo
is men er in politieke kringen van overtuigd dat Morsi de Joden weliswaar niet kan
lijden, maar ook niet bereid is om Egypte voor Hamas in Gaza in het avontuur van
een oorlog met Israël te betrekken.
Hamas had van de nieuwe regering in Cairo verwacht dat zij de blokkade van
Gaza zou opheffen, maar het tegendeel gebeurde. De strik om Gaza werd nog nauwer
aangetrokken. En dat gebeurde niet omdat Israël dit wilde, maar omdat dit in de eigen
economische en veiligheidsbelangen van Egypte is. Morsi gaf zelfs bevel de tunnels
onder de grens met Gaza te sluiten of met rioolwater vol te laten lopen. Daarop zei
de verontwaardigde minister van Buitenlandse Zaken van Hamas in Gaza dat Morsi
nog erger was dan Mubarak, want met de sluiting van de tunnels hongerde hij hen uit.
Een Egyptische rechtbank verklaarde de ongeveer 225 tunnels onder de grens
met Gaza illegaal en een bedreiging van de nationale veiligheid en gaf opdracht ze te
vernietigen. Ook het Egyptische leger heeft de tunnels een veiligheidsrisico genoemd.
Daarnaast beschuldigde een Egyptisch staatsblad Hamas er van achter de moord op
16 Egyptische grenswachten te zitten, zogezegd als wraak voor de sluiting van de
tunnels onder de grens naar Gaza.
Voor Egypte bestaat er vanwege open en ongecontroleerde tunnels niet alleen het
gevaar dat de controle over het schiereiland Sinaï hen ontglipt, maar ook dat aan Al
Qaida of Iran gelieerde groeperingen zich daar uitbreiden en tegen de regering Morsi
actief worden omdat deze naar hun smaak te liberaal is. De hele ontwikkeling is voor
Hamas een grote teleurstelling van de kant van Mohamed Morsi, die zij als broeder
aanzagen; voor Israël daarentegen is het allemaal een onverwachte mooie verrassing.
Het gebeuren laat weer eens zien dat partijen – zoals de Moslimbroederschap
in Egypte – in de oppositie veel kunnen zeggen wat zij dan, als ze zelf aan de macht
komen, niet kunnen houden omdat de ontnuchterende feiten van de dagelijkse
politieke problemen hen dwingen anders op te treden dan ze eerder met veel tamtam
in hun propaganda hebben verkondigd.
In het vertrouwen dat het in laatste instantie God is die de situaties en
omstandigheden zo bestuurt dat Zijn plannen en doelstellingen vervuld worden, ook
als het gaat om Zijn volk Israël, groet u
uw Fredi Winkler
Aanval op Israël op holocaust herdenkingsdag.
Pag. 11
Iran en de atoombom. Pag. 13
COVERSTORY
4 De strijd om Jeruzalem
5 Diplomatieke première in OostJeruzalem
6 «Jeruzalem, een
onderhandelingsobject?»
ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL
8 Korte berichten
9 Israël telt zes (!) miljoen Joodse
burgers
10 Wereldwijd toenemend
antisemitisme
10 «Om Israël te kunnen begrijpen
moet je de holocaust begrijpen»
11 Aanval op Israël op
herdenkingsdag holocaust
12 Israëlische geheime actie in Syrië
13 Iran en de atoombom
14 Bijdrage aan toekomstige
behandeling van leverziekte
15 Nieuw wervelkolom implantaat
16 Duitstalige artsen en apothekers
in het Israël van voor 1948
17 Nobelprijswinnaars Technion
zetten kankeronderzoek voort
18 Obama‘s ‘verbondenheid met de
Joden’
BIJBEL EN ISRAËL
19 De basis voor de wederkomst
van de Messias
4 COVERSTORY
Nieuws uit Israël • 6/2013
Over dit nummer
Een kernpunt van dit nummer is de strijd om Jeruzalem. De
volgende drie artikelen over dit actuele thema moet u beslist
lezen, want Jeruzalem is het centrum van Israël, het is de stad
van God op aarde (vgl. bijv. Mat. 17:35). In Jeruzalem heeft
God de wereld met Zichzelf verzoend (2 Kor. 5:19). In Jeruzalem
stond ook de tempel, de woonplaats van God. En in de tempel
bevond zich het heilige der heiligen. Daarom wordt deze stad
steeds weer in twijfel getrokken, vijandig bejegend en wordt erom
gevochten. De vijand wil verhinderen dat Jezus in Jeruzalem
terugkomt (Zach. 14:4; Op. 14:1). Maar niets en niemand in de
wereld kan Jezus Christus hinderen of tegen Hem strijden. Dat
satan het desondanks probeert, lezen we in Openbaring 17:14.
Maar Jezus is altijd Overwinnaar. Om het met de woorden van
de Israëlische premier Netanjahu te zeggen: “Jeruzalem is en
blijft de eeuwige hoofdstad van Israël”. Vandaar de Arabische
opstand tegen Jeruzalem. Want als Jeruzalem wint, betekent dit
het bankroet van alle andere religies. Zo zal het aan het eind
zijn. Jeruzalem zal blijven bestaan en Jezus Christus zal vanuit
deze stad Zijn Koninkrijk vestigen (Jes. 2:1-5).
Nog een kernpunt: zes (!) miljoen Joden in Israël. Dat is
waarlijk een spreken van God tegen de antisemieten: wie tegen
de Joden strijdt zal tenslotte ten ondergaan, maar de Joden
zullen leven. De nazi’s wilden alle Joden uitroeien en brachten
zes miljoen Joden om. Het nazirijk ging ten onder en er ontstond
een Joodse staat – en tegenwoordig leven er zes miljoen Joden
in dit land! Israël is het volk van Jezus en daarmee is alles gezegd. Zo-even zeiden we dat Jezus altijd Overwinnaar is, en dat
betekent ook dat het volk van de Joden, Zijn volk, niet uitgeroeid
kan worden. U leest de vier artikelen erover vanaf pagina 10.
Laat u het artikel over wat Israël van de chemische wapens
in Syrië en de te bouwen atoombom in Iran denkt niet ontgaan.
De situatie in het Midden-Oosten zet ons aan om nog meer voor
Israël te bidden, ook al hebben we vanuit de Bijbel de zekerheid
dat de heer Zijn volk zal bewaren, bewaken en op hen toezien.
De beide artikelen vindt u vanaf pagina 12.
We zijn blij dat we ook in dit nummer op nieuwe Israëlische
verworvenheden in de geneeskunde kunnen wijzen. Vanaf
pagina 14. CM ■
De strijd
t
iddelpun
m
t
e
h
n
i
e hele
m staat
Jeruzale ngstelling van d dje
tij
ela
van de b l Clinton zei een t
il
ees
wereld. B Jeruzalem de m ijn
t
a
nz
d
ereld ko
geleden
w
r
e
t
d
sta
en. De
bezochte vrede zou heers en
e
aar
t echter
d
als er m
u
o
h
a
g
tegen
e Li
Arabisch t voor de ‘strijd
raa
fonds pa Joden’.
ms
Jeruzale
om Jeruzalem
5
In Jeruzalem woedt een strijd, alleen zie je hem alleen als je scherp
kijkt. De Palestijnse houding om de
Joodse geschiedenis van de stad te
loochenen is niet veranderd. De pogingen om de islamitische aanwezigheid in de stad verder te versterken
ontving onlangs massale en ook prominente steun, namelijk van de Arabische Liga.
Tot de in 1945 in het Egyptische
Cairo opgerichte Arabische Liga behoren momenteel 21 lidstaten en de
Palestijnse Autoriteit (PA). Hoewel
er ook zeer arme landen tot de Arabische Liga behoren, zijn veel lidstaten toch gezegend met een enorme
rijkdom aan natuurlijke hulpbronnen.
En dus stromen er steeds weer geweldige sommen geld, zoals men gewend is van rijke landen die aardolie
en aardgas exporteren. Intussen wijdt
de Arabische Liga ook aandacht aan
Jeruzalem, en wel door middel van
een fonds dat officieel ‘Fonds voor het
Arabische Oost-Jeruzalem’ heet. Het
was de emir van het kleine koninkrijk
Qatar, die op een top van de Arabische
Liga over de situatie in Syrië de instelling van dit fonds aankondigde.
Zo kondigde sjeik Hamad bin Khalifa Al-Thani tijdens de openingsceremonie aan dat hij de instelling van
het genoemde fonds met een miljard
dollar zou steunen. Trots liet hij de
anderen weten dat zijn kleine land
een bedrag van 250 miljoen dollar
schonk. De aanwezige vertegenwoordigers van de lidstaten sloten zich
eenstemmig en eendrachtig bij het initiatief van de emir aan en namen ook
de bewoordingen van zijn intentieverklaring over: “Een stichting tot steun
aan Jeruzalem, ter bevordering van
projecten en programma’s die zich
aan het behoud van het Arabische en
islamitische karakter van de stad wijden en de standvastigheid van de Arabische inwoners van de stad steunen.”
De fondsen, zo besloot de Arabische
Liga, dienen beheerd te worden door
een bank die zich wijdt aan de ‘islamitische ontwikkeling’ en in de Saoedische stad Djedda is gevestigd.
Mahmoud Abbas, de voorzitter
van de PA, toonde zich in zijn rede
enthousiast over het initiatief. In zijn
toespraak legde hij uit dat “de Joden er systematisch aan werken om
Oost-Jeruzalem een Joods karakter te
geven”. Naar zijn mening proberen ze
“het uiterlijk van de stad zo grondig
te veranderen” dat ze “de inwoners
verdrijven en bovendien de plaatsen schenden die voor christenen en
de woordvoerder van het Israëlische
ministerie van Buitenlandse Zaken,
zei: “De afwijzing van een ‹Joods karakter› van de stad Jeruzalem is absurd, totaal grotesk. Je kunt dat vergelijken met een al even nutteloos
plan om ‘het Vaticaan katholieker te
maken’ of ‘Mekka te islamiseren’.”
Omdat de PA in Jeruzalem geen juridisch gezag heeft, is vooralsnog niet
duidelijk waar de gelden heen zullen
gaan. Intern uitten enkele hooggeplaatste PA ambtenaren overigens
twijfels of zo’n fonds ook werkelijk
werd ingesteld en of er tenslotte ook
werkelijk gelden verdeeld zouden
worden. De befaamde PLO aanhanger
Ghassam Shaka zei er ietwat cynisch
over: “Vroeger hebben we helaas ook
Mahmoud Abbas, de voorzitter van de PA
moslims heilig zijn”. Hij noemde met
name de tempelberg en vooral de Al
Aqsa moskee.
Israël reageerde scherp op de aankondiging van dit fonds. Yigal Palmor,
steeds weer meegemaakt dat de Arabische Liga breedsprakig aankondigingen de wereld in stuurde, waarna
het uiteindelijk bij die aankondiging
bleef”. ZL ■
Diplomatieke première in Oost-Jeruzalem
Kort geleden ontmoette een buitenlands politicus voor het eerst een lid van de Israëlische regering in Oost-Jeruzalem. We herinneren er aan dat veel buitenlandse vertegenwoordigers een dergelijke ontmoeting nooit zelfs
maar zouden overwegen.
De Canadese minister van Buitenlandse Zaken John R. Baird zorgde
in april 2013 voor een diplomatieke
première. In het verloop van zijn officiële bezoek aan Israël, waar hij
ook ontmoetingen met de leiders van
de Palestijnse Autoriteit had, sprak
hij eveneens met Tzipi Livni, de pas
benoemde minister van Justitie van
de nieuwe Israëlische regering. Het
bijzondere van deze ontmoeting was
dat zij plaatsvond in de ambtswoning
van de minister van Justitie, die in de
wijk Sjeik Jerach van Oost-Jeruzalem
ligt. Deze wijk ligt buiten de door de
6 COVERSTORY
Nieuws uit Israël • 6/2013
De Canadese minister van
Buitenlandse Zaken John R. Baird
zorgde in april 2013 voor een
diplomatieke première
wereld zogenoemde Groene Lijn (een
deel van de buitengrens) van 1967,
wat wil zeggen dat het gebied tussen
1948 en 1967 niet bij Israël hoorde.
De internationale gemeenschap
erkent de Israëlische soevereiniteit
in dit deel van Jeruzalem niet, zoals
men Israël ook geen soevereiniteit
toekent voor wat betreft de omstreden gebieden op de Westelijke Jordaanoever en de Golan hoogten. Deze
gebieden gelden als ‘bezette gebieden’, waarin de Israëlische presentie
een schending van het internationale
recht is. Bovendien heeft de internationale gemeenschap niet erkend dat
Israël Jeruzalem tot hoofdstad verklaarde. Daarom bevinden de buitenlandse ambassades zich in Tel Aviv.
De bevoegdheid voor de Palestijnse
gebieden en Oost-Jeruzalem ligt in
handen van zogenaamde buitenlandse vertegenwoordigingen, die zich in
Oost-Jeruzalem bevinden.
En dus maken politici en diplomaten over het algemeen een boog
om het oostelijk deel van Jeruzalem om geen ergernis te
wekken en diplomatiek-juridische precedenten te vermijden. Daarom hebben sinds de
Zesdaagse oorlog van 1967,
dus 46 jaar lang, alle politici
van de VS, de Europese landen en andere landen zonder
uitzondering geweigerd om in
Oost-Jeruzalem officiële vertegenwoordigers van Israël te ontmoeten. Enkele ministeries van de Israëlische regering bevinden zich echter
wel in Oost-Jeruzalem, waaronder de
ambtswoning van het ministerie van
Justitie. Wanneer Israëlische ministers van Justitie hun buitenlandse
collega’s en andere politieke of diplomatieke vertegenwoordigers uit het
buitenland wilden ontmoeten, dan
moesten zij zich voor deze ontmoetingen altijd naar Tel Aviv begeven of
iets in het westelijk deel van Jeruzalem arrangeren.
Vanzelfsprekend was de Canadese
minister van Buitenlandse Zaken zich
daar ook van bewust. Toch besloot hij
de Israëlische minister van Justitie
voor het afgesproken gesprek in haar
ambtswoning op te zoeken. Daarmee
schiep hij een diplomatiek precedent.
De woordvoerder van de Canadese
minister van Buitenlandse Zaken verklaarde tegenover de pers dat minister Baird minister van Justitie Livni
had willen spreken om meer te horen
over haar houding wat betreft de Palestijnse thematiek, want per slot van
rekening was Livni in de nieuwe regering de verantwoordelijkheid voor
de Israëlisch-Palestijnse onderhandelingen toevertrouwd. “Als gasten”,
zo voegde de woordvoerder eraan toe,
“willen we onze gastheren of –vrouwen graag daar ontmoeten, waar het
voor hen het meest passend of gemakkelijk is. Dat verandert niets aan onze
houding, waaraan we overigens al
vele jaren vasthouden, dat alle thematiek over een definitief statusverdrag
in het kader van rechtstreekse onderhandelingen tussen de beide kanten
geregeld moet worden.”
Vanzelfsprekend oogstte dit buitengewone optreden vooral in de
Arabische wereld heftige kritiek. In
verschillende Arabische landen werden de Canadese ambassadeurs op
het ministerie van Buitenlandse Zaken ontboden om aan te horen dat de
plaats van ontmoeting tussen Baird
en Livni “een schending van het internationalen recht” was. Een duidelijke
uitbrander dus, maar dat was alles;
verder gebeurde er als gevolg van
deze ontmoeting niets. Het precedent
is geschapen.
In een politiek commentaar stond
erover: “De Palestijnen kunnen er
maar beter een lering uit trekken.
President Obama zei bij zijn laatste
bezoek aan Israël dat degene die gelooft dat Israël zo eenvoudig zal verdwijnen, zich geweldig vergist. De
Palestijnen kunnen deze uitspraak
maar beter gelijk op hun verwachtingen over een Israëlische presentie in
Jeruzalem overdragen.” ZL ■
“Jeruzalem, een onderhandelingsobject?“
Het Jeruzalem Centrum, dat zich bezighoudt met strategische informatie over de buitenlandse en
veiligheidspolitiek van Israël, brengt op zijn homepage een artikel van Alan Baker over Jeruzalem, dat we hier
sterk verkort willen weergeven.
Alan Baker schrijft: «Jeruzalem vormt de
misschien wel meest complexe en lastigst
op te lossen kwestie in de onderhandelingen
tussen Israël en de Arabische wereld in het
algemeen en met de Palestijnen in het bijzonder. Volgens een peiling van december
2012 wijst 71% van de Israëli’s een aftocht uit
Oost-Jeruzalem af, zelfs als men de Oude Stad
zou mogen behouden, en twijfelt 77% er aan
of de Palestijnen de vrijheid van religie op de
heilige plaatsen wel kunnen garanderen. Een
jaar eerder had het ‘Palestinian Center for Public Opinion’ een peiling over het vredesproces
onder Palestijnen gehouden. Gevraagd naar
Jeruzalem, was slechts 3% bereid het als gemeenschappelijke hoofdstad van Israël en een
Palestijnse staat te zien. En 72% loochende
dat de stad een duizenden jaren oude Joodse
geschiedenis heeft. Dit komt overeen met de
retoriek van de Palestijnse leiders (...).
De complexiteit van de kwestie Jeruzalem
is de resultante van een reeks factoren: politieke, historische, psychologische, juridische
en religieuze, zowel afzonderlijk als bij elkaar
genomen. De betekenis van Jeruzalem gaat
verder dan kwesties als territoriale controle,
juridisch gezag, regeringsmacht, openbare
7
orde, economisch en toeristisch potentieel.
Het grenst aan de principiële relatie tussen
de drie grote monotheïstische godsdiensten.
Voor het Jodendom is Jeruzalem van
beslissende betekenis. Het is Sion (...). Ook
het christendom (...) beschouwt Jeruzalem
als een van de centrale historische plaatsen
van haar geloof en filosofie. (...) En ook de
islam in al zijn stromingen beschouwt Jeruzalem als de op twee na heiligste plaats in zijn
geschiedenis (...). De wereld ziet in Jeruzalem
in het algemeen een authentieke, levende en
historische plaats, die door de Bijbel als bron
wordt genoemd, evenals ook als bron van het
geloof van gelovige mensen in de hele wereld
en als kern van de drie grote monotheïstische
godsdiensten.»
Even verder gaat de schrijver in op de
verschillende declaraties over Jeruzalem
die de 20ste eeuw met zich meebracht,
zoals de Balfour declaratie van 1917, die op
“Joods-zionistische voorstellingen” inging en
daarmee “de basis voor het concept van een
Joods nationaal thuisland in Israël” legde, de
zitting van de Parijse vredesconferentie in het
Italiaanse San Remo in 1920 en het in 1922
aan Groot-Brittannië verleende mandaat, dat
de “heilige plaatsen en religieuze gebouwen”
direct onder de mandaatmacht plaatste, en
het concept van de “internationalisering van
Jeruzalem”, dat in de loop van het delingsplan
van de VN in 1947 gestalte kreeg.
Daarin stond: “De stad Jeruzalem wordt als
corpus separatum onder een internationaal
speciaal regime geplaatst en door de verenigde Naties beheerd. De Raad van Beheer
krijgt de opdracht de taken van de beherende
autoriteiten namens de Verenigde Naties waar
te nemen.”
Verder zet de auteur uiteen: “De visie om
Jeruzalem aan de verantwoordelijkheid van de
internationale gemeenschap over te dragen
werd gesterkt door een reeks VN resoluties
direct na de Onafhankelijkheidsoorlog van
1948, als gevolg waarvan de stad gedeeld
werd. De Oude Stad en het merendeel van
de heilige plaatsen kwam in handen van de
Jordaniërs. Koning Abdullah van Jordanië (...)
dreigde zich met geweld tegen een internationalisering te verzetten. In deze tijd weigerden
de Jordaniërs, ondanks tegenovergestelde
garanties in de wapenstilstandsovereenkomst van 1949, Joden de toegang tot hun
heilige plaatsen. De legers van de Arabische
Liga hadden 55 synagogen en religieuze
scholen verwoest of ontwijd en de Joodse
bevolking uit de Oude Stad verdreven. Pas
met de verovering van de Oude Stad door
het Israëlische leger in de Zesdaagse oorlog
van 1967 konden Israëli’s weer naar de
Klaagmuur.” Aansluitend garandeerde Israël
Voor het Jodendom is
Jeruzalem van beslissende
betekenis. Het is Sion (...).
Ook het christendom (...)
beschouwt Jeruzalem als een
van de centrale historische
plaatsen van haar geloof en
filosofie. (...) En ook de
islam in al zijn stromingen
beschouwt Jeruzalem als de
op twee na heiligste plaats
in zijn geschiedenis (...).
“de immuniteit en heiligheid van alle heilige
plaatsen. (...) Daarnaast breidde de Knesset
het recht, de jurisdictie en de regeringsmacht
van Israël over heel Jeruzalem uit met het
doel de stad binnen de Israëlische openbare
en bestuursstructuren te integreren. Voor wat
betreft de heilige plaatsen van de islam, zoals
de rotskoepel en de Al Aqsa moskee, droeg
Israël het praktische beheer en de bewaking
over aan de religieuze Waqf autoriteit, die
onder het Jordaanse ministerie voor Religieuze Stichtingen ressorteert. Ondanks deze
maatregelen van de kant van Israël om de vrije
toegang tot de heilige plaatsen te garanderen,
heeft de internationale gemeenschap door
middel van herhaalde resoluties door de VN
Israëls maatregelen wat betreft Jeruzalem
voortdurend ongeldig verklaard (...).”
Als volgende moeten we de Akkoorden van
Oslo noemen, in het kader waarvan in 1993
werd vastgelegd “dat in de loop van de voor vijf
jaar voorziene overgangsperiode van de Palestijnse interim-regering onderhandelingen over
de definitieve status ook het thema Jeruzalem
dienen te behandelen. De woordkeus verwees
slechts naar Jeruzalem in het algemeen en
niet alleen naar Oost-Jeruzalem en de heilige
plaatsen in het bijzonder. Het in 2002 door
Saoedi-Arabië gepresenteerde vredesplan
maakte daarop een vrede afhankelijk van
Israëls acceptatie van een onafhankelijke
Palestijnse staat met Oost-Jeruzalem als
hoofdstad. De door de VS geïnitieerde en
door het Midden-Oosten Kwartet (VS, EU, VN
en Rusland) uitgewerkte ‘road map’ naar een
tweestatenoplossing stelde meerdere fasen
voor en eiste (...) in de derde fase, die in 2005
moest worden afgesloten, een definitieve en
omvattende overeenkomst over de eindstatus
(...) inclusief een ‘onderhandelingsoplossing
over de status van Jeruzalem, die rekening
houdt met de politieke en religieuze aanspraken van beide kanten en de religieuze
belangen van Joden, christenen en moslims in
de hele wereld beschermt.’ Voor wat betreft de
mogelijkheid om de onderhandelingen tussen
Israël en de Palestijnen weer vlot te trekken is
er door verschillende internationale en lokale
organen, experts in het volkerenrecht en anderen een reeks voorstellen van onderscheiden
praktische waarde gelanceerd. Ze hebben
allemaal een zeker element van internationalisering en een gedeelde soevereiniteit of
beheer van Jeruzalem in zich.”
Tegen deze achtergrond komt de auteur
tot de volgende conclusies: “Ondanks de vele
verschillende voorstellen over de kwestie Jeruzalem hebben generaties onderhandelaars
tevergeefs gepoogd een eenheid te bewerkstelligen. Aan Israëlische zijde bestaat er een
paradox binnen de formele positie. Hoewel
de Akkoorden van Oslo van september 1993
Jeruzalem tot voorwerp van onderhandelingen
over de definitieve status tussen Israëli’s en
Palestijnen verklaarde, maakte premier Yitzhak
Rabin in zijn laatste toespraak voor de Knesset
in 1995 duidelijk dat Jeruzalem ongedeeld
onder Israëlische soevereiniteit moest blijven.
Door het formaliseren van afspraken uit het
verleden met de Jordaniërs die het beheer
van de heilige plaatsen hebben overgenomen,
schijnt Rabin een onderscheid te hebben gemaakt tussen politieke soevereiniteit en internationaal toezicht op religieuze heiligdommen,
die hij bereid was met de buren uit te wisselen.
Aan zo’n oplossing moet echter wel een stabiel
politiek en wettig verdrag tussen beide partijen
voorafgaan, waardoor er echte vreedzame
betrekkingen tussen hen (...) worden gevestigd. De internationale gemeenschap zou zo’n
verdrag volledig moeten accepteren. En het
moest over en weer op een absolute erkenning
van en respect voor de historische en religieuze rechten van de andere partij gegrond zijn.
Voortdurend wantrouwen, pogingen de andere
kant ten val te brengen en tegenover de eigen
bevolking of de internationale gemeenschap
te ondermijnen, campagnes om de integriteit
of de historische rechten van de andere kant
illegitiem te maken vernietigen de hoop op
de mogelijkheid van een vreedzame overeenkomst over Jeruzalem.” ■
Bewerkt door AN
8 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL
Nieuws uit Israël • 6/2013
Korte berichten
• Voor de tweede keer binnen zes
maanden is er een onbemand spionagevliegtuigje vanuit Libanon het
Israëlische luchtruim binnengedrongen. Het werd in de omgeving
van Haifa door het Israëlische leger
neergehaald.
• In het kader van het bezoek van
Obama kon men de zware limousine
van de president door de straten van
Jeruzalem zien rijden. Het voertuig
werd echter voor één dag lamgelegd.
Men had per abuis diesel in plaats
van benzine getankt. Zo kwam de
hele wereld te weten dat er in Jeruzalem een bedrijf is dat ‘Motti sleep
me weg’ heet.
• Twee studenten van de Ben Gurion
universiteit hebben geprobeerd een
nieuw record met dominostenen
te vestigen. In 72 uur bouwden ze
50.000 stenen op met motieven die
bij Pesach pasten. De steentjes kiepten in slechts 7 minuten om. Maar
omdat er veel stenen bleven staan,
hebben ze het nagestreefde record
niet gehaald.
• Het Israëlische ministerie van
Buitenlandse Zaken wil met behulp van videoclips op internet het
imago van het land verbeteren en
Israël verklaren. Men presenteert
onder andere Israëlische innovaties
die men uit het dagelijks leven kent
maar niet perse met Israël als land
van herkomst in verband brengt (titel: Created in Israel – Part of Your
Life).
• Bij een Israëlische wedstrijd voor de
beste jonge zangtalenten heeft een
19-jarig Arabisch christenmeisje uit
Akko gewonnen. Zij ontving voor
haar overwinning een contract bij
een muziekuitgeverij en een studiebeurs.
• Het Israëlische Bureau voor de Statistiek heeft bevestigd dat het moderne Hebreeuws een zeer levende
taal is. Het wordt wereldwijd door 9
miljoen Israëli’s gesproken. Daartoe
behoren ook de Arabische minderheid in het land en de talrijke nieuwe
immigranten, die overigens wel aangaven deels met tamelijk grote taalbarrières te kampen te hebben.
• De partnerschappen tussen Duitse
en Israëlische steden, die ruim 35
jaar geleden in het leven zijn geroe-
•
•
•
•
•
•
pen, getuigen van de goede betrekkingen tussen beide landen. Er komen steeds nieuwe partnerschappen
bij, zoals onlangs die tussen de gemeente Unstruttal (Saksen-Anhalt)
en Lehavim (Negev).
Na 9 jaar wordt Noam Sheriff, de muziekdirecteur van het Haifa Orkest,
afgelost door de Chinese pianist en
dirigent Xu Zhong. Zhong treedt al
als solist met het orkest op en zal
daarnaast het Shanghai Orkest blijven leiden.
In Israël gingen de harten van de
voetbalfans harder kloppen toen de
kwalificatiewedstrijd Israël-Portugal
voor het wereldkampioenschap werd
gespeeld. Hoewel velen waren gekomen om topspeler Ronaldo te zien,
juichte men natuurlijk voor het eigen
team, dat uitstekend partij gaf maar
niettemin verloor.
De Israëlische luchtvaartindustrie
wist bij een aanbesteding van de
Braziliaanse luchtmacht bovenaan
de lijst te komen en zal hun Boeings
tot tankvliegtuigen verbouwen.
Onlangs kon de Europese Coalitie
voor Israël (ECI) haar tiende jubileum vieren. De ECI is een initiatief van
grote Europese christelijke, pro-Israelische organisaties die een bijdrage
willen leveren aan het bestrijden van
antisemitisme en antizionisme in Europa. Men informeert leden van het
Europees Parlement en andere organen van de EU en zet zich daarnaast
in voor de bevordering van nauwere
betrekkingen met Israël.
In de aanloop naar de jaarlijkse Bijbel quiz, waarbij Joodse jongeren
uit de hele wereld op Onafhankelijkheidsdag vragen over het Oude
Testament beantwoorden, zei premier Netanyahu: “De Hebreeuwse
Bijbel is de basis van ons bestaan, de
rechtvaardiging van ons bestaan en
de rechtvaardiging voor de band met
dit land (...).”
Uit een peiling bleek dat Reuven
Rivlin, de vroegere woordvoerder
van de Knesset, en president Shimon
Peres het meest populair zijn bij de
burgers van Israël. Na hen komen
stafchef Benny Gantz en de gouverneur van de Nationale Bank Stanley
Fischer. Premier Netanyahu neemt
als drager van de sympathie van het
volk een middenpositie in. De drager
van de rode lantaarn is Avigdor Liberman.
• Zoals veel andere landen heeft Israël
ook dit jaar weer de zomertijd ingevoerd. Dit jaar zal deze overigens
langer duren dan anders, want bij de
stemming in het parlement wonnen
de seculiere afgevaardigden het van
de religieuze partijen, die zich sterk
hadden gemaakt voor het terugzetten van de klok vóór de feestdagen in
de herfst. Niettemin zal; de zomertijd
in Israël ook dit jaar 25 dagen korter
zijn dan in Europa.
• Na een veelbelovend begin van het
regenseizoen bracht maart veel hitte. Men had ruim 50 jaar niet meer
zo’n droge maart in het land beleefd.
Daartegenover werd het in april voor
een deel ongewoon koud. In grote delen van het land regende het en op de
Hermon viel zelfs sneeuw.
• Generaal-majoor Tal Russo, die het
bevel voerde over het zuidelijk deel
van Israël, is na 35 jaar met pensioen gegaan. Zijn opvolger, generaal-majoor Sami Turgeman, werd er
kort na zijn ambtsaanvaarding aan
herinnerd hoe groot de verantwoordelijkheid voor dit gedeelte van zijn
commando is, omdat er opnieuw
raketten vanuit de Gazastrook neerkwamen. Een paar weken later werd
Eilat vanuit de Sinaï met raketten
beschoten.
• Een Israëlisch-Palestijns initiatief
heeft een bezoek van een delegatie
Palestijnen aan de Holocaust gedenkplaats Yad Vashem georganiseerd. Het bezoek stemde hen tot
nadenken, onder andere vanwege de
informatie dat islamitische gezinnen
weliswaar Joden hebben gered, maar
dat er onder de ‘rechtvaardigen uit
de volken’ geen enkele Arabier is,
hoewel ook enkele Joodse gemeenschappen in Noord-Afrika onder de
holocaust hebben geleden.
• Een Turk die in 2010 op de Mavi Marmara van het Gazaflottielje meevoer
en op een schadevergoeding van Israel rekent, verkondigde tegenover de
pers van zijn land dat hij het geld niet
zal aanraken, maar het aan Palestijnse terreurorganisaties zal schenken.
• De rivier Kishon moet weer ecologisch waardevol worden. Tot eind
2015 wil men in dit rehabilitatieproject van een van de meest vervuilde
rivieren van het land ongeveer 50
miljoen euro investeren.
• De weggebroken heuvelhelling in de
Amerikaanse staat Florida deed in
9
•
•
•
•
•
•
Israël aan een van de grootste problemen bij de Dode Zee denken. Daar
vinden de afgelopen jaren steeds
meer grondverzakkingen plaats. Zo‘n
3000 verzakkingen bedreigen ook de
weinige nederzettingen in het gebied.
Het Israëlische geothermische bedrijf Ormat Industries heeft opdracht
gekregen om de grootste geothermische elektriciteitscentrale van Indonesië te bouwen. Er moet zo’n 195
miljoen euro in het project geïnvesteerd worden.
De herhaalde aanklacht van een vertegenwoordigster van de ultraorthodoxe gemeenschap van Israël bij de
Hoge Raad toonde opnieuw aan hoe
afwijzend grote delen van deze bevolking tegen de staat Israël staan. Met
de aanklacht wilde men bereiken dat
er bij de herdenking van de gevallen
Israëlische soldaten in ultraorthodoxe woonwijken geen sirene mag
klinken.
Op de medisch-technologische conferentie TedMed, die in het Amerikaanse Washington plaatsvond,
kreeg Israël als enige land een eigen
infostand om zijn uitstekende medisch-technologische innovaties te
presenteren.
Onlangs deelde de woordvoerder van
Hamas in de Gazastrook mee dat in
Syrië levende Palestijnen naar de
Gazastrook vluchten. Er zouden al
110 personen hun toevlucht in de
Gazastrook hebben gezocht. Ze worden verzorgd door de hulporganisatie
van de VN, terwijl Hamas naar eigen
zeggen voor werk zorgt.
Op de herdenkingsdag voor de gevallen soldaten van het land werd
bekendgemaakt dat er vorig jaar 92
dode soldaten en veiligheidsbeambten te betreuren waren, onder wie
ook veteranen die later aan de gevolgen van verwondingen waren gestorven. In totaal herdacht men dit
jaar 25.578 gevallenen van de Joodse staat sinds 1860, het jaar waarin
de eerste Joodse nederzetting in het
land ontstond.
Van de 120 afgevaardigden in het
Jordaanse parlement hebben er zich
110 aangesloten bij een petitie die
pleit voor de vervroegde begenadiging van een Jordaanse soldaat die
in 1997 bij een grensovergang in het
noorden van Israël zeven Israëlische
schoolmeisjes doodschoot en talrijke
anderen verwondde. AN ■
MAATSCHAPPIJ
Israël telt zes (!) miljoen Joodse
burgers
Ter gelegenheid van de 65ste verjaardag van de stichting van de staat
kon Israël melden dat er zes miljoen Joodse burgers in het land wonen en
herdacht men de holocaust.
De Israëlische Onafhankelijkheidsdag richt zich naar de Joodse kalender.
In het Joodse jaar 5773, dus in 20122013 volgens de Gregoriaanse kalender, viel deze feestdag halverwege april.
Tegen de Onafhankelijkheidsdag geven
de Israëlische autoriteiten meestal de
nieuwste bevolkingsstatistieken uit. In
2013 markeerde de Onafhankelijkheidsdag het 65-jarige bestaan van de staat
Israël. Men kon trots bekendmaken dat
de Joodse staat nu zes miljoen Joodse
burgers telt. Bij de stichting in het jaar
1948 waren er maar net 850.000 Joodse
burgers.
In totaal leven er tegenwoordig iets
meer dan acht miljoen mensen in Israel en dat betekent dat de Joodse bevolking met 75% de absolute meerderheid
vormt. De Arabische burgers van het
land, onder wie moslims en christenen,
tellen 1,6 miljoen personen en maken
circa 20% van de totale Israëlische bevolking uit. Het aantal personen dat het
Bureau voor de Statistiek van Israël
‘anderen’ noemt (niet-Joden zonder een
Arabische achtergrond) bedraagt inmiddels 350.000 personen.
Dat er intussen net zoveel Joden in
Israël leven als er eens minimaal tijdens
de holocaust zijn vermoord, heeft een
grote symbolische waarde. Velen hebben het gevoel dat ‘de ring is gesloten’.
Juist de staat Israël is al lange tijd het levende bewijs dat de door nazi-Duitsland
gepoogde vernietiging van het Joodse
volk is mislukt. Je zou kunnen zeggen
dat Israël met dit cijfer de geschiedenis
trotseert. Overigens is een andere vergelijking in deze statistieken niet minder belangrijk: met zes miljoen Joodse
burgers heeft Israël de grootste Joodse
bevolkingsconcentratie ter wereld. Men
heeft intussen zelfs de VS ingehaald,
waar de grootste concentratie van alle
Joden in de diaspora leeft. Momenteel
tellen de Verenigde Staten 5,5 miljoen
Joodse burgers, van wie er ongeveer
twee miljoen in de metropool New York
leven. De op een na grootste Joodse be-
volkingsdichtheid vindt men in Europa,
namelijk in Frankrijk. Toch is de Joodse
gemeenschap van Frankrijk wat de betreft de grootte ervan niet met die van de
VS te vergelijken, want in Frankrijk telt
men maar net een half miljoen Joden, van
wie er 300.000 in de hoofdstad Parijs leven. Op de derde plaats van de grootste
diaspora gemeenschappen komt Canada
met 380.000 Joodse burgers.
Ofschoon Israël een enorme groei van
de bevolking ziet, zijn de vooruitzichten
voor de demografische ontwikkeling van
het Joodse volk anders niet zo rooskleurig. In de diaspora neemt de assimilatie
toe, zodat de meeste gemeenschappen
kleiner worden. Alhoewel men ongeveer
13,75 miljoen Joden in de hele wereld
telt, ligt het groeicijfer onder het wereldwijde gemiddelde. Wereldwijde noteerde
men een groeicijfer van de bevolking van
1,26%. Het groeicijfer van de Joodse bevolking in de wereld ligt daarentegen op
slechts 0,65 procent.
“Tegen deze achtergrond», zegt
Sergio della Pergola, de demograaf die
leiding geeft aan het Instituut voor modern Jodendom aan de Hebreeuwse universiteit te Jeruzalem, «kun je voor wat
betreft de getalsmatige ontwikkeling
van de Joodse bevolking buiten Israël
nauwelijks van een goed jaar spreken.
Het was een jaar waarin de wereldwijde
Joodse bevolking is afgenomen. In de komende jaren zal deze trend buiten Israël
vermoedelijk nog sterker worden.” ZL ■
10 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL
Nieuws uit Israël • 6/2013
MAATSCHAPPIJ
Wereldwijd toenemend
antisemitisme
Het jaarverslag over antisemitische incidenten vertoont een zorgwekkende
tendens.
Het verslag wordt opgesteld door
het Kantor Center van de universiteit
van Tel Aviv, dat geleid wordt door de
Israëlische historicus Dina Porat, in
samenwerking met het Europees Joods
Congres. De cijfermatige registratie
van antisemitische incidenten geldt
als een betrouwbare wijzer voor zich
aftekenende wereldwijde of nationale
trends. Voor het jaar 2012 kan men in
principe vaststellen dat er wereldwijd
zo’n 30% meer antisemitisch te noemen incidenten geregistreerd werden
dan in het jaar daarvoor.
Als men de gegevens van alle tot
nu toe gepresenteerde verslagen erbij neemt, kan men nog iets zeggen
wat niet minder somber stemt. Op
grond van deze stijging staat 2012 op
de tweede plaats van alle sinds 1989
geregistreerde jaren. Alleen in 2009
registreerde men nog meer aanvallen.
Men kwam toen op een jaartotaal van
1.118 antisemitische acties. In 2011
registreerde men 526 antisemitische
incidenten, terwijl men er in 2012 in
totaal 686 telde.
Het jaarverslag maakt onderscheid
tussen twee soorten aanvallen: schendingen van synagogen en kerkhoven,
aanvallen op gemeente-instellingen
en verbale of ook fysieke aanvallen op
Joden. Zulke gedetailleerde gegevens
bieden natuurlijk meer inzicht dan de
totaalcijfers. Van de in 2012 getelde en
minutieus gedocumenteerde incidenten
waren er 273 fysiek tegen Joodse mensen gericht. En daar waren niet alleen
volwassenen, maar ook scholieren,
ofwel minderjarigen, bij betrokken.
Er werden 100 synagogen geschonden, aan ongeveer 60 instellingen van
Joodse gemeenten werd schade berokkend en men telde 90 schendingen van
Joodse kerkhoven of Joodse monumenten In ongeveer 163 gevallen beschadigde men het particuliere eigendom
van Joden uit duidelijk antisemitische
motieven. Maar dankzij de goede documentatie zijn er nog meer details aan
toe te voegen. In zo’n 50 gevallen van
fysieke aan- en overvallen droegen de
aanvallers wapens. In totaal werden
166 incidenten als levensbedreigend
gemerkt, terwijl de schrijvers van het
verslag 373 gevallen in de algemene
categorie ‘antisemitisch gemotiveerd
vandalisme’ plaatsten.
De meeste gevallen registreerde
men in landen waar veel Joden wonen.
In Frankrijk kwam het tot 200 aanvallen, in de VS tot 99, in Groot-Brittannië
tot 84, in Canada tot 74 en in Australië tot 53. De meeste schendingen van
kerkhoven, monumenten en synagogen
registreerde men in Polen, Hongarije
en Italië. Duitsland staat veel lager op
de lijst, al moest men daar in 2012 wel
een uitgesproken ernstig incident documenteren. Het ging om een fysieke
aanval midden op straat op een rabbijn
en zijn zesjarig dochtertje in de Berlijn-
se wijk Friedenau. De jonge aanvallers
verwondden de rabbijn aan het hoofd en
uitten tijdens de aanval zelfs moorddreigingen tegen de dochter van de rabbijn.
Vjatsjeslav Moshe Kantor, sinds
2007 president van het Europees Joods
Congres, waar het verslag in de openbaarheid werd gebracht, zei op de persconferentie: «Het jaar 2012 zal de geschiedenis ingaan als het jaar waarin
het moderne nazisme in de meeste Europese landen zijn herintrede deed. Wat
dat betreft moet men vaststellen dat dit
ook de regeringen van deze Europese
landen betreft, en dan met name Hongarije, Oekraïne en Griekenland. In deze
landen zijn neofascistische partijen in
het parlement gekozen. Zij hebben niet
alleen veel rode lijnen overschreden,
maar maken ook het hakenkruis weer
populair en zorgen er voor dat Joden
zich in deze landen op straat niet meer
veilig voelen...» ZL ■
PALESTIJNS PARLEMENTARIËR:
“Om Israël te kunnen begrijpen moet je de holocaust
begrijpen”
Israëli’s kennen Ben Caspit van de krant, de radio en de tv. De Israëlische ambassade in Berlijn heeft een vertaling van een van zijn commentaren gepubliceerd.
Meer dan 70 jaar na het einde van de
Tweede Wereldoorlog, waarin een derde
deel van het Joodse volk door de nauw-
keurig geplande, nooit eerder voorgekomen moordmachinerie van de nazi’s werd
vernietigd, is het trauma nog altijd in het
collectieve DNA van de Israëli’s gebrand,
als was het pas verleden week gebeurd. De
generatie van de overlevenden wordt steeds
11
kleiner. Er leven nog maar 200.000 Israëli’s
die de horror zelf moesten meemaken. Maar
de tweede en derde generatie staan aan
hun kant in de schaduw van de gaskamers
en beloven het nooit te vergeten en “nooit
meer!” (...)
Om te kunnen begrijpen hoe moeilijk
het zal zijn om het Israëlisch-Palestijnse
confl ict op te lossen is het noodzakelijk
een diep inzicht in het Israëlische beleven
van de holocaust te hebben. Afgevaardigde Ahmed Tibi van de Knesset, misschien
wel de bekendste Israëlisch-Palestijnse
parlementariër als het om conflicten gaat,
is dit gelukt. In plaats van de holocaust te
loochenen heeft hij hem bestudeerd. (...)
Zijn toespraak voor de Knesset enkele jaren
geleden (januari 2010) was een van de
belangrijkste en meest boeiende toespraken
die ooit over dit onderwerp in het Israëlische
parlement zijn gehouden, in het bijzonder
omdat een Palestijnse patriot hem hield.
Tibi zei dat het plicht van ieder mens is,
alleen al omdat hij een mens is, te weten
wat er destijds gebeurd is en te erkennen
dat dit de grootste misdaad tegen de menselijkheid was die ooit in de geschiedenis
van de mensheid is gepleegd. Nadat hij dat
gezegd heeft, vergeet hij niet op te merken
dat het feit dat Joden slachtoffers van deze
verschrikkelijke misdaad zijn geworden,
hun niet het recht geeft om een ander volk
eveneens te slachtofferen. (...)
In Israël voert men momenteel een
complex debat over de vraag welke rol de
holocaust in het dagelijks leven van Israël
moet spelen en hoe men eraan terug behoort te denken. Sommigen redeneren dat
de holocaust met niets anders te vergelijken
is. Het begrip Shoah behoort niet in enig
ander verband gebruikt te worden. (...) Zij
wijzen het bijvoorbeeld af om het Iraanse
streven naar atoomwapens met Adolf Hitler
te vergelijken. Als premier Netanyahu zegt
dat een ‘tweede Shoah’ verhinderd moet
worden, antwoorden ze woedend: “Hoe kan
hij de miljoenen hulpeloze Joden die in de
vorige eeuw in Europa de dood ingestuurd
werden terwijl de Geallieerden en het Westen de andere kant op keken en zelfs weigerden de doodskampen te bombarderen, met
de huidige situatie vergelijken, waarin Israël
een regionale macht is met het sterkste,
best getrainde en best uitgeruste leger van
het Midden-Oosten (...)?”
Er zijn ook mensen die er heel anders
over denken, Netanyahu voorop. Deze groep
gelooft dat de dagelijkse herinnering aan de
holocaust en de lessen die daaruit kunnen
worden getrokken, een ultieme mitzvah
(gebod) en een daad van quasireligieuze
betekenis is. (...) Bibi staat hierin niet alleen. De schrijver A. B. Yehoshua, een van
de vooraanstaande symbolen van links in
Israël en een politiek tegenstander van Netanyahu, is het op dit punt volledig met hem
eens. Hij gelooft dat het huidige militaire
vermogen van Israël irrelevant is gezien de
mogelijkheid dat het door kernwapens wordt
vernietigd. De mogelijkheid van een tweede
holocaust zou gestalte aannemen waar we
bij staan. Waarom moeten we dan stil zitten
en blijven wachten? Waarom zouden we
toelaten dat het weer gebeurt? (...)
Onafhankelijk van de positie die iedereen
op dit punt inneemt, is het gevaar van een
holocaust in de hoofden en gedachten van
de Israëli’s tegenwoordig net zo reëel als
ruim een halve eeuw geleden. (...) Israëli’s
worden in dit trauma geboren. Ze leven het,
INTERNET
Aanval op Israël op herdenkingsdag
holocaust
De hackersgroep Anonymous riep op tot een cyberaanval op Israël.
Anonymous schijnt uit een beweging voortgekomen te zijn die voor
de grap op internet actief was. Gebruikers van internet kunnen op zogenaamde imageboards foto’s over
verschillende onderwerpen plaatsen
en er commentaar op leveren. Dat
gebeurt zonder aanmelding, dus
anoniem. Het is een snel medium
met miljoenen postings in populaire
subcategorieën. Bijna alles is toegestaan, zodat deze beweging dikwijls
de voorpagina haalde omdat er allerlei taboes werden doorbroken. Vanaf
2008 is er een verandering merkbaar;
wat eigenlijk als grap was begonnen,
werd politiek. De deelnemers roeHet Guy Fawkes masker,
het symbool van Anonymous.
Iedereen die van plan is zijn mouwen op te
stropen en zijn handen in dit kruitvat te steken,
moet alles weten over deze eeuwige vlam die
onder hem brandt.
ademen het en groeien op met het bewustzijn het enige volk in de geschiedenis te zijn
waartegen een goed functionerende en efficiënte vernietigingsmachinerie is ingezet, en
dat ze het enige volk zijn dat en masse naar
een gigantisch slachthuis is gedreven, niet
omdat ze een oorlog hadden verloren, niet
omdat ze een misdaad hadden gepleegd,
maar om slechts één enkele reden. Omdat
ze bestonden. (...)
Iedereen die van plan is zijn mouwen op
te stropen en zijn handen in dit kruitvat te
steken, moet alles weten over deze eeuwige
vlam die onder hem brandt. Dit geldt niet
alleen voor de mensen die in dit conflict
bemiddelen, maar ook en in het bijzonder
voor onze tegenspelers en partners in het
conflict, zoals de Palestijnen. (...) ■
Ben Caspit; bewerkt door AN
12 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL
Nieuws uit Israël • 6/2013
pen inmiddels steeds vaker tot protestacties op en daarbij behoren ook
gerichte hackeraanvallen die steeds
weer in de hele wereld van zich doen
spreken.
En nu heeft deze protestbeweging
Israël in het vizier gekregen. Anonymous riep op tot operatie Opisrael,
met het verklaarde doel om Israël
“van cyberspace af te koppelen en
teniet te doen”. Interessant was het
voor de massale aanval gekozen tijdstip. Het was de avond van 7 april,
waarop dit jaar in Israël de herdenkingsdag van de holocaust begon. Je
hoeft niet gedetailleerd uit te leggen
welke associaties het aangekondigde “tenietdoen van Israël uit cyberspace” opriep. Maar het zou niet
bij deze ene aanval blijven. Midden
onder de herdenkingsplechtigheden
weerklonken in de regio Sha’ar HaNegev de sirenes. Omdat de sirene
die op de herdenkingsdag van de holocaust oproept twee minuten stilte
in acht te nemen, pas de volgende
morgen moest klinken, beseften alle
aanwezigen meteen dat dit een raketalarm was. De raket vanuit de Gazastrook sloeg in een veld in, zodat
er niemand schade van ondervond.
De hackeraanval die zo blufferig
had aangekondigd “Israël van het internet uit te roeien” om op die manier
te protesteren tegen Israëls nederzettingenpolitiek en zijn “barbaarse
optreden”, was gericht tegen de internetportalen van banken en regeringsinstellingen. Ook concerns, kleinere
ondernemingen, verenigingen voor
het algemeen nut en de mediaportalen
van het land werden getroffen. Ook de
homepage van de herdenkingsplaats
voor de holocaust Yad Vashem stond
op de lijst van de hackers. Verantwoordelijke medewerkers van Yad
Vashem zeiden dat men wel massale
aanvallen had waargenomen, maar
dat de Homepage “gewoon bleef functioneren”. Het Nationale Cyberbureau
van de Israëlische regering (dat vooraf tips had gegeven hoe men zich het
beste kon beschermen) maakte aansluitend bekend dat er nauwelijks
schade was ontstaan. De media van
het land noemden de aanval over het
algemeen “mislukt”.
Op te merken valt nog dat Israëlische webpagina’s steeds weer het
doelwit van hackers uit de hele wereld worden, ook zonder een expliciete oproep en een vastgestelde datum.
Tijdens de laatste escalatie in het zuiden van Israël als gevolg van de voortdurende raketbeschietingen vanuit de
Gazastrook (november 2012) vonden
er binnen tien dagen miljoenen hackeraanvallen plaats. Hoewel Anonymous inderdaad anoniem is en een
conglomeraat van de meest uiteenlopende hackergroepen vormt, waarvan de deelnemers onbekend blijven,
verklaren sommige groeperingen toch
steeds weer officieel dat ze er aan
deelnemen. Zo deden bij de operatie
«Opisrael» onder andere hackergroepen uit Mauritanië, Syrië, Marokko en
de Gazastrook mee.
Ook al bleek de actie uiteindelijk
meer een storm in een glas water, in
Israël liet hij door het samenvallen
met de herdenkingsdag voor de holocaust een bittere nasmaak achter. En
iedereen begreep hoe ver een campagne om de joodse staat te delegitimeren
kan gaan. En dat vooral als men weet
dat er onder de massaal aangevallen
Israëlische portalen ook organisaties
voor humanitaire hulp waren, en dat
op hun webpagina’s duidelijk was te
zien dat ze mensen helpen en wel zonder onderscheid van geslacht, religie
en nationaliteit. AN ■
BURGEROORLOG
Israëlische geheime actie in Syrië
De in Israëls buurland Syrië woedende burgeroorlog geeft Israël steeds meer kopzorgen.
Aan de top van de Israëlische regering en het leger maakt men zich zeer
veel zorgen over de ontwikkelingen
langs de Israëlisch-Syrische grens en
nog veel meer vanwege de Syrische
wapenarsenalen. President Bashar
al-Assad van Syrië heeft enorme wapenhoeveelheden verzameld, waaronder ook chemische middelen, die Israel nog de meeste kopzorgen bereiden.
Volgens brigadegeneraal Itai Baron,
het hoofd van de onderzoeksafdeling van de Israëlische militaire inlichtingendienst, gaat het om enkele
duizenden tonnen chemische stoffen
en duizenden raketten van verschillende types, waarvan de koppen van
een chemische lading kunnen worden
voorzien.
In Israël is men er zeker van dat het
slechts een kwestie van tijd is voordat
Het Israëlische leger houdt de gebeurtenissen in Syrië tot in de kleinste details in de gaten.
13
het Syrische leger zulke chemische
wapens tegen de rebellen inzet. Vlak
voor het sluiten van de redactie gaf de
Amerikaanse minister van Defensie
Hagel toe dat er daarvoor waarschijnlijk al eerste concrete aanwijzingen
waren. Op dat moment was een nader
onderzoek maar net begonnen. Verder
is men er zich in Israël van bewust
dat Assad kan proberen dergelijke
wapens aan de in Libanon actieve en
door Iran gesteunde Hezbollah militie
te geven. Een dergelijke poging (het
doorsluizen van raketten) is begin dit
jaar al eens door militaire ingrijpen
van Israël voorkomen. Overigens beschouwt men in Israël het volgende
scenario bijna onvermijdelijk: deze
vernietigende wapens vallen op een
dag – al is het de vraag in welke hoeveelheden – ook in de handen van de
rebellen. En bij de rebellen gaat het
echt niet alleen om Syrische burgers
die tegen de dictator van hun land in
opstand zijn gekomen. Verschillende
radicaalislamitische terreurgroepen
hebben allang eigen strijders tussen de rebellen gesluisd. Daardoor
stijgt de waarschijnlijkheid dat deze
wapens tegen Israël gericht kunnen
worden.
Tegen deze achtergrond galmde
de toespraak van de stafchef van het
Israëlische leger (IDF) op de avond
van de herdenkingsdag voor de gevallen soldaten nog lang in de hoofden
van de burgers van het land na: “Laat
u niet in de war brengen door de relatieve rust...”, zo waarschuwde Israels hoogste militair, generaal-majoor
Benny Gantz. Het Israëlische leger
houdt de gebeurtenissen in Syrië tot
in de kleinste details in de gaten. De
verschillende
inlichtingendiensten
van Israël komen met dingen die niet
in de pers zijn te lezen.
In dit verband volgt men ook de
Russische betrokkenheid. Interessant is dat de Syrische autoriteiten
enkele weken geleden bekendmaakten dat ze op een klein eilandje voor
de Syrische kust Israëlische spionageapparatuur hadden ontdekt. Israël
liet zich er niets over ontvallen, maar
in de Britse krant The Sunday Times
viel te lezen dat het om zowel camera’s als om een satellietschotel moet
zijn gegaan. In het artikel staat dat
het apparaten op batterijen waren,
die hun opnamen direct naar Israël
doorstuurden. Israël zou vooral de
Russische marine in het vizier hebben gehad, die in Tartus, in de buurt
van dit eilandje, een militair steunpunt onderhoudt. De schrijver van dit
artikel, Uzi Mahnaimi, is een Israëli en
geniet in vakkringen de faam bijzonder
goede relaties met de Israëlische inlichtingendiensten te hebben. Mahnaimi
zou volgens zijn artikel hebben gehoord
dat een groep commando’s van de Israelische marine de spionageapparatuur
heeft geïnstalleerd, en wel al geruime
tijd geleden.
Ruslands marine heeft de basis in
Syrië overigens in 1971 ingewijd om
zich op die manier van een presentie in
de Middellandse Zee te verzekeren. Ongeveer een jaar geleden berichtte Radio
Vrij Europa dat de Russen er ook kernonderzeeërs gestationeerd hebben. En
militaire kringen kennen juist aan zulke troepenbewegingen onder water een
enorme betekenis toe. Israël hield zich
kennelijk en wijselijk al ‘geruime tijd geleden’ het recht voor om zulke ontwikkelingen in de gaten te houden. ZL ■
LANGE ADEM
Iran en de atoombom
Uit Israël klinken weer zeer luide stemmen die nadrukkelijk voor de ontwikkelingen in Iran waarschuwen.
Iran nadert met zijn kernonderzoeksprogramma een kritiek punt. Is
dat punt eenmaal gepasseerd, dan kan
men Iran niet meer tegenhouden om in
het bezit van kernwapens te komen.
De misschien wel indringendste waarschuwing voor zo’n horrorscenario
werd uitgesproken door de voormalige
directeur van de militaire inlichtingendienst van het Israëlische leger, reserve generaal-majoor Amos Yadlin. Tegenwoordig leidt hij het Instituut voor
Nationale Veiligheidsstudies (INSS)
aan de universiteit van Tel Aviv. Op de
jaarlijkse conferentie van het Instituut
liet Yadlin met enkele zinnen zogezegd
de bom barsten. Hij zei niet in mis te
verstane bewoordingen en duidelijk dat
er niet de geringste twijfel aan bestond
dat Iran “deze zomer over die rode lijn
heen gaat die de Israëlische premier
Netanyahu in september 2012 in zijn
toespraak voor de Algemene Vergade-
ring van de VN” ook grafisch duidelijk
voor ogen heeft getracht te brengen. De
Iraniërs zijn bezig met uraniumverrijking, wat het hun uiteindelijk mogelijk
zal maken om een kernbom te bouwen.
Letterlijk zei Yadlin: “Iran werkt verder aan zijn programma en boekt grote
vorderingen, maar niemand is het tot
dusver gelukt hen daarbij te stoppen”.
Yadlin zette in zijn redevoering uiteen dat de Iraniërs sinds de toespraak
van Netanyahu veel en veel voorzichtiger zijn geworden. Ze komen met
verschillende verklaringen waarom en
tot in welke mate zij hun uranium “uitsluitend voor civiele doeleinden” verrijken. Yadlin koestert twijfels aan de
juistheid van deze verklaringen en is er
van overtuigd dat de Iraniërs zich niet
echt in de kaart laten kijken. Zelf gaf
hij in zijn rede aan dat hij over gedetailleerde informatie beschikte. Meer
zei hij niet.
Dit zijn uitspraken om bezorgdheid
en kopzorgen van te krijgen, want
juist Yadlin staat bekend als een van
de hooggeplaatste veiligheidsmensen
van Israël, aan wie men een grote terughoudendheid toeschrijft. Met andere woorden, als zo’n bedachtzaam en
voorzichtig man zich dermate duidelijke in het openbaar uit, dat heeft dat
iets te betekenen, volgens het motto:
geen rook zonder vuur.
Yadlin is intussen tot het inzicht
gekomen dat Israël en Iran zich inderdaad op confrontatiekoers bevinden.
Hij noemt “deze zomer” als tijdstip van
het onvermijdelijke, onomkeerbare belangenconflict. Bovendien geloven andere hooggeplaatste ambtenaren van
het Israëlische veiligheidsapparaat
dat er vóór het ‘kritieke punt’ geen
overeenstemming bereikt zal worden
tussen Iran en de internationale landengemeenschap. Een van hen is bri-
14 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL
Nieuws uit Israël • 6/2013
gadegeneraal Itai Baron, de leider van
de onderzoeksafdeling van de militaire
inlichtingendienst.
Israëlische beleidsmakers benadrukken tegelijk echter ook dat men
een diplomatieke oplossing wenst.
Deze houding toonde Israël heel duidelijk naar de Amerikaanse president
Barack Obama toe bij diens bezoek aan
Israël in maart. Maar men voegde er
wel aan toe dat men niet met de armen
over elkaar zou toekijken als Iran de
rode lijn ongehinderd blijft naderen en
dus een punt bereikt waarop het niet
meer kan worden verhinderd om in het
bezit van kernwapens te komen. De
Israëlische stafchef generaal-majoor
Benny Gantz formuleerde het ongeveer
net eender naar de Israëlische burgers
toe. Ergens klonken zijn woorden zelfs
als een soort voorbereiding, want hij
zei dat het land een Iraanse aanval zou
overleven in het geval dit zou gebeuren
als reactie op een militaire actie van
Israël. “De wereld zal heus niet ondergaan”, zei wat dat betreft een andere
Israëlische veiligheidsexpert, die daarbij waarschijnlijk op het internationale
politieke toneel doelde.
Het grote publiek heeft geen idee
van wat er achter gesloten deuren
Yadlin koestert twijfels aan de juistheid
van deze verklaringen en is er van
overtuigd dat de Iraniërs zich niet echt in
de kaart laten kijken
allemaal gezegd wordt. Men kan ook
niet inschatten hoe het met het Israelische vermogen is om Iran in zijn
nucleaire aspiraties te hinderen. Als
men een artikel in de Britse krant The
Sunday Times moet geloven, kan Israel Iran zonder meer naar de steentijd
teruggooien, en wel “met elektromag-
netische bommen die door middel van
impulsen alle elektronische apparaten
in een bepaalde radius buiten gevecht
stellen, maar voor de mens niet fataal
zijn”. Je hoeft niet uit te leggen dat
Israël er het zwijgen toe doet en niet
bevestigde of ontkende dat het over
dergelijke technologie beschikt. ZL ■
GENEESKUNDE
Bijdrage aan toekomstige behandeling van leverziekte
De ontdekking dat bij leverziekten een gen een grote rol speelt, zal nieuwe wegen mogelijk maken om innovatieve behandelmethoden te ontwikkelen.
Professor Rifaat Safadi is directeur van de afdeling Leverziekten
van het Hadassah ziekenhuis in de
wijk Ein Karem van Jeruzalem. De
uit Nazareth stammende Israëlische
Arabier heeft zijn opleiding aan de
Hebreeuwse universiteit te Jeruzalem gedaan. Tegen het einde van
zijn opleiding, toen hij zich allang
in gastro-enterologie had gespecialiseerd, heeft hij nog een vervolgopleiding in de VS gedaan. Sindsdien is de
getrouwde vader van drie kinderen
bij talrijke academische inrichtingen
betrokken. Hij doceert aan de Hebreeuwse universiteit te Jeruzalem
en heeft enkele jaren geleden de leiding van de afdeling Leverziekten
van het Hadassah ziekenhuis overgenomen.
Safadi en zijn team konden de wereld onlangs verrassen met een mededeling die nogal opzien baarde. In het
menselijk immuunsysteem en in de
lever ontdekten ze het gen neuroligine (NLGN4). De medische vakwereld
kent dit gen wel, maar bracht het tot
nu toe slechts in verband met de communicatie tussen de neuronen in onze
hersenen. Safadi legde tegenover een
Israëlisch internetwetenschapsportaal uit: “Ieder mens beschikt over dit
gen, dat er normaal gesproken toe bijdraagt dat de ‘natuurlijke killercellen’
van ons immuunsysteem schade aan
het leverweefsel kunnen herstellen.
Maar als het immuunsysteem beïnvloed wordt – door bijvoorbeeld hepatitis of door overmatig alcoholgebruik
– dan blokkeert dit gen de ‘natuurlijke
killercellen’.” Verder zette hij uiteen
dat deze toestand voort kan vloeien
uit bepaalde medicijnen of overmatig
eten. “Bij zo’n overreactie van dit gen
neemt dan het gevaar toe dat het tot
de vorming van een levercirrose, de
eindfase van een ernstige leverziekte
komt.”
In dit verband wees Safadi op de
naar zijn mening onderschatte gevolgen van alcoholgebruik. «In mijn
praktijk in Nazareth heb ik veel patienten behandeld die aan leverziekten
leden die door alcoholgebruik waren
veroorzaakt. Bij die patiënten ging
het om christenen en Joden, maar
ook moslims kregen er vaak mee te
maken. Ze hadden allemaal iets gemeenschappelijk: de omvang van hun
alcoholgebruik verzwijgen. Pas wan-
15
neer je een patiënt langer kende en
een vertrouwensrelatie met hem had
opgebouwd, konden ze toegeven hoeveel ze dronken. Als wij als artsen aanvankelijk geen oorzaak voor de ziekte
van een patiënt vinden, noemen we het
simpelweg ‘leverziekte’, wat tenslotte
ook wel klopt; maar het is slechts het
gevolg van een andere ziekte: alcoholisme.»
Bovendien zei hij, gebaseerd op zijn
klinische ervaring, dat het de lever zelfs
in het stadium van een al aanwezige
beschadiging niettemin erg goed doet
als men zijn alcoholgebruik beperkt, of
liever nog helemaal opgeeft. “Gewoon
ophouden kan de lever helpen om zichzelf te genezen. En als dat niet meer
mogelijk is, dan willen mijn team en ik
er met ons onderzoek toe bijdragen dat
levercirrose beter te behandelen is.”
Dus gaat Safadi verder met zijn onderzoek. “We volgen de mechanismen
die tot een overreactie van het gen
NLGN4 leiden, en hopen dat deze nieuwe inzichten tot de ontwikkeling van
Hadassah ziekenhuis
in de wijk Ein Karem
van Jeruzalem
momenteel nog niet bestaande therapieën met medicijnen zullen leiden.”
Het bedrijf voor toegepast onderzoek
van het Hadassah ziekenhuis deelt
deze veronderstelling. Hadasit Tech-
nology Transfer beschikt al over de
relevante patenten, zodat Safadi zijn
onderzoek kan voortzetten, wat nog
vele jaren werk in beslag zal nemen.
AN ■
GENEESKUNDE
Nieuw wervelkolom implantaat
Een innovatie uit Israël belooft een verbeterde therapie voor spinale stenose.
Het Israëlische bedrijf Premia Spine kan al enkele jaren bogen op goede resultaten van klinische tests, en
wel op een medisch terrein dat je een
volksziekte zou kunnen noemen: rugpijn. Er zijn vele vormen van rugpijn
en evenzoveel oorzaken. Het Israëlische bedrijf is in Herzlija gevestigd en
beschikt in totaal over 16 individuele
patenten. Tegen het einde van 2011
bracht men een gepatenteerd product
op de markt, dat zich in een steeds
grotere vraag verheugt. “Wij zijn erg
blij met de gelegenheid patiënten een
klinisch beproefde en in vergelijking
met de lumbale spondylodese betere
oplossing aan te kunnen bieden”, zo
verklaarde Ron Sacher, de hoofddirecteur van het bedrijf. “Ons TOPS
systeem heeft een direct en duurzaam
nut voor patiënten die aan min of meer
ernstige spinale stenose lijden, dat is
onmiskenbaar aangetoond.”
Verder schreef men er in de vakpers over: “Er is meer dan 50 miljoen
dollar (ca. 35,7 miljoen euro) in labo-
ratoriumtests en klinische werkzaamheden geïnvesteerd om het implantaat, de instrumenten en de operatietechniek te perfectioneren. Het doel
van het TOPS systeem is de markt
voor wervelkolom implantaten op dezelfde wijze te revolutioneren als toen
de heup- en knie vervangende systemen heup- en kniefusies vervingen.
Premia Spine is er in gespecialiseerd
om patiënten en chirurgen een klinisch beproefde en betere oplossing te
bieden dan de lumbale fusieoperatie.”
Daarnaast doet het bedrijf er alles
aan om niet alleen vakkringen,
maar ook patiënten rechtstreeks te informeren. Op de
homepage van het bedrijf
vindt men een rubriek die
de geïnteresseerde patiënt
op een ook voor leken begrijpelijke manier duidelijk maakt
waar het om gaat (www.premiaspine.
com).
De rugpijnen die door middel van
het implantaat van het Israëlische
16 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL
Nieuws uit Israël • 6/2013
bedrijf weggenomen kunnen worden,
berusten op een vernauwing van het
wervelkolomkanaal onderin de rug,
waardoor de zenuwen geraakt worden
en de pijn tot in de benen kan uitstralen. In het geval van extreme pijn en
een ernstige beïnvloeding van de levenskwaliteit van de patiënt kiezen
orthopeden er tot nu toe voor om die
botdelen te verwijderen die op de zenuwen drukken. Daarna brengt men
een implantaat in dat deze plaats stabiliseert en fixeert. Dat is wel een op-
lossing, maar geen ideale, omdat dit
tot andere problemen kan leiden.
Bij de ontwikkeling van dit implantaat was ingenieur Uri Arnin betrokken, die al eerder het baanbrekende
implantaat ApiFix ter correctie van
verkrommingen van de wervelkolom
heeft ontwikkeld (www.apifix.com).
Het bijzondere van het nieuwe implantaat is dat het in verschillende grootten te verkrijgen is en dus voor elke
volwassen patiënt passend is. Het
vervangt het nog altijd te verwijderen
bot, maar fixeert de plek niet, zodat
het eindresultaat voor de patiënt veel
beter is.
Het nieuwe implantaat heeft echter
één nadeel: het kost de ziektekostenverzekeraars meer dan de traditionele oplossing. En daarom wordt dit
implantaat, dat al aangeboden wordt
in Duitsland, Oostenrijk, Groot-Brittannië en Turkije en binnenkort ook
in België en Zwitserland op de markt
komt, meestal niet door de ziektekostenverzekering vergoed. ZL ■
GESCHIEDENIS
Duitstalige artsen en apothekers in het Israël van
voor 1948
De gezondheidszorg heeft duurzaam geprofiteerd van de immigratie van de Joodse hoger opgeleiden uit Duitstalige landen.
Friedländers bedrijf Teva (dat ‘natuur’
betekent, wat er op wijst dat hij
farmaceutische producten uit natuurlijke
stoffen ontwikkelde en verkocht).
Israël is een immigratieland dat op
een geschiedenis van zogenaamde alija
golven kan terugkijken. Met de vijfde
alija golf kwamen overwegend Joden
die Duitsland na 1933 met een wijze
vooruitziende blik de rug hadden toegekeerd. Zij brachten veel, onder andere technologische, kennis mee, die ten
goede kwam aan allerlei terreinen van
het leven waar deze kennis tot dan toe
slechts rudimentair aanwezig was, zo-
als bijvoorbeeld de landbouw, de bouw
in zijn verschillende facetten, maar
ook de geneeskunde en de farmacie.
Onlangs vierde de ‘Deutsche Gesellschaft für die Geschichte der
Pharmazie’ in samenwerking met de
Heinrich Heine universiteit van Düsseldorf de 100ste geboortedag van
de Duits-Israëlische farmaciehistoricus Herbert Lehmann. Het symposium, dat onder andere door de
dochter van Herbert Lehmann werd
bezocht, stond onder de titel ‘Jeckische farmacie en geneeskunde – de
activiteiten van Duitstalige apothekers en artsen voor en in Palestina/
Israël’. Op het symposium begroette
men tevens Nomi Eshhar, de dochter
van Günther Friedländer, de oprichter van het befaamde Israëlische farmaceutische concern Teva.
Maar wie waren deze apothekers en artsen eigenlijk? Herbert
Lehmann, aan wie het symposium
gewijd was, werd in 1912 in Posen
geboren en begon in 1932 een studie
farmacie in Berlijn. Slechts dankzij
een uitzonderingsbepaling kreeg hij
toestemming om zijn studie tot 1936
voort te zetten. Direct na zijn promotie emigreerde hij naar het Britse
mandaatgebied. De in 1993 in Haifa
overleden Lehmann geldt als eerste
farmaceut die zijn stempel op het
tegenwoordig wijdverbreide medium
van de vaktijdschriften voor apothekers drukte.
Ook de activiteiten van Günther
Friedländer zijn er tot op de huidige
dag nog in Israël, want de in 1902 in
Opper Silezië geboren en in Breslau
en Bern opgeleide farmaceut heeft het
17
Israëlische farmaceutische concern
Teva opgericht. Friedländer emigreerde in 1934 met zijn gezin naar Jeruzalem, nadat de SA hem verschrikkelijk
had gepest. Omdat hij slechts een jaar
later het bedrijf Teva oprichtte, dat tegenwoordig een wereld omspannend
concern voor overwegend generische
medicijnen is, kun je zonder enige
twijfel stellen dat de nazi’s er voor
hebben gezorgd dat het Duitse volk
een befaamd en succesvol farmaceut
is kwijtgeraakt. Friedländers bedrijf
Teva (dat ‘natuur’ betekent, wat er op
wijst dat hij farmaceutische producten
uit natuurlijke stoffen ontwikkelde en
verkocht) is in 1968 door een ander
groot bedrijf overgenomen, dat wel de
naam aanhield, maar de naam van de
oprichter van het concern uit de geschiedenis van het concern schrapte.
Door deze omstandigheden werd de
oprichter van het bedrijf ernstig ziek.
Hij stierf in 1975.
Maar ook voor de geneeskunde in
Duitstalige landen gingen befaamde
artsen verloren, overigens niet alleen
op grond van de nazitijd, maar ook omdat zij belijdende zionisten waren die
al veel eerder emigreerden. Tot hen
behoorde bijvoorbeeld Hans Günther
Mühsam, die zich al vóór de Eerste
Wereldoorlog verdienstelijk had gemaakt in de bestrijding van malaria,
een van de grootste problemen van de
Joodse pioniers in het land. De broer
van de beter bekende linkse anarchist
en dichter Erich Mühsam werkte overigens vanuit Berlijn en kwam pas in
1938 naar het land, waar hij in 1957
overleed.
Al heel wat vroeger was ook Abraham Ticho geëmigreerd. Al in 1912
verliet deze beroemde in besmettelij-
ke oogziekten gespecialiseerde arts
Wenen en nam de leiding van de oogkliniek in Jeruzalem over. Ticho heeft
lange tijd zijn stempel op dit vakgebied in het land gedrukt, terwijl zijn
echtgenote Anna Ticho een van de
belangrijkste schilderessen van Israel werd. Hun vroegere woonhuis in
hartje Jeruzalem is tegenwoordig een
onderdeel van het beroemde Israël
Museum.
Befaamde medici uit Duitsland behoorden onder andere ook tot de stichters van ziekenhuizen in Israël, zoals
de uit Euskirchen stammende Moritz
Wallach, die al in 1890 naar Eretz Israel emigreerde en als stichter van het
Sha’are Zedek ziekenhuis in Jeruzalem
geldt, waar hij traditie en modernisme
bijeenbracht, ofwel het orthodox-Joodse geloof verbonden met de moderne
geneeskunde praktiseerde. AN ■
GENEESKUNDE
Nobelprijswinnaars Technion
zetten kankeronderzoek voort
Avraham Hershko en Aharon Ciechanover van het Technion
in Haifa hebben zich in het kankeronderzoek verdienstelijk
gemaakt. Nu hebben ze een prestigieuze uitnodiging op hun
vakgebied ontvangen.
Israel kan op een hele reeks Nobelprijswinnaars bogen. Het gerenommeerde Technion in Haifa telt zelfs drie
van de Israëlische Nobelprijswinnaars
onder de leden van de faculteit. In
2011 werd Daniel Shechtman met de
Nobelprijs voor chemie onderscheiden.
Voor hem waren er al twee collega’s
van hem met de Nobelprijs voor chemie
geëerd. Avraham Hershko en Aharon
Ciechanover ontvingen de onderscheiding in 2004. Hun onderzoek, dat zij in
het Rappaport centrum voor medische
studies aan het Technion doen, heeft
maatgevend bijgedragen tot een betere
bestrijding van kanker.
De beide Israëlische wetenschappers zijn samen met hun Amerikaanse
collega Irwin Rose met de Nobelprijs
voor chemie geëerd, omdat zij de door
ubiquitine gestuurde afbraak van proteïnen ontdekten, wat tot de ontwikkeling van innovatieve medicijnen ter
bestrijding van kanker leidde. Nu is
het trio een andere eer te deel geval-
len, want ze zijn uitgenodigd om zich aan te sluiten
bij de academie van de
Amerikaanse Vereniging
voor
Kankeronderzoek.
Het gaat om een van de
meest gerenommeerde onderzoekplatforms voor biologie en geneeskunde,
dat alleen wetenschappers uitnodigt
die een uitgesproken belangrijke bijdrage aan het kankeronderzoek hebben geleverd.
Enige tijd geleden besloot de Amerikaanse Vereniging voor Kankeronderzoek, die al 106 jaar bestaat, een
nieuw academisch forum in het leven
te roepen. Mettertijd wil men 106 leden tot de academie uitnodigen, net
zoveel als het aantal jaren dat de academie bestaat. De beide Israëlische
Nobelprijswinnaars behoren samen
met hun collega Rose tot de eerste
ronde van prominente wetenschappers
– bijna uitsluitend Nobelprijswinnaars
– die de buitengewone uitnodiging ont-
vingen, die na een in de pers als “strikt
en rigoureus” omschreven verkiezingsprocedure werden uitgesproken.
De Amerikaanse Vereniging voor
Kankeronderzoek geldt niet alleen als
de meest gerenommeerde vereniging
op dit terrein, maar ook als de oudste. Men wijdt zich aan alle aspecten
van het onderzoek, waaronder ook het
baanbrekende onderzoek van de fundamenten, en aan klinische testreeksen.
Tot de vereniging, die eens door 11
medici werd opgericht, behoren tegenwoordig 27.000 leden uit 80 landen.
De jaarlijkse algemene vergadering,
die dit jaar benut zal worden om de
stichting van de academie officieel te
maken, wordt meestal door ongeveer
18.000 gasten bezocht. AN ■
18 ACHTERGRONDINFORMATIE UIT ISRAËL
Nieuws uit Israël • 6/2013
EEN IETWAT ANDERE KIJK
Obama‘s ‘verbondenheid met de
Joden’
We willen hier eens een blik werpen op de verbondenheid van de huidige
Amerikaanse president Barack Obama met Israël en met het Joodse volk.
Tot aan zijn laatste bezoek aan Israël kleefde hem een ander imago aan.
Misschien was het zijn islamitische
tweede naam Hussein. Wellicht lag het
ook aan de onderkoelde persoonlijke relatie met Israëls premier Benjamin Netanyahu. Of wie weet zat de oorzaak hem
wel in het feit Obama op het internationale toneel niet meteen en onvoorwaardelijk achter Israël ging staan. Hoe dan
ook, feit is dat de Amerikaanse president
Barack Obama tot zijn laatste bezoek
aan Israël te boek stond als regeringsopperhoofd van de Verenigde Staten, anti-Israëlisch ingesteld en niet perse welwillend tegenover Joodse behoeften. En
dat ondanks het feit dat hij zonder enige
twijfel de Amerikaanse president is die
voor wat betreft de financiële militaire
hulp aan Israël uiterst royaal te noemen
is en dat dan ook nog in economische
moeilijke tijden. Het negatieve imago
dat de huidige zittende president van
Amerika aankleefde, kwam echter niet
met de realiteit overeen. Je moet gewoon
wat scherper kijken.
Barack Obama heeft al vanouds een
goede en zelfs nauwe relatie met het
Joodse volk onderhouden. Dat blijkt tenminste uit de biografie Obama – Er hat einen Traum, die de Israëlische journaliste
Orly Azulay schreef.
Obama moet voor het eerst met Israël en het Joodse volk in contact zijn
gekomen toen hij elf jaar oud was en
aan een zomerkamp op Hawaii deelnam.
Op deze vakantiekampen leerde hij een
Joods-Amerikaanse jeugdleider kennen
die regelmatig naar Israël op bezoek
ging en de kinderen van het zomerkamp
daarover vertelde. Terugkijkend daarop
vertelde de Amerikaanse president: “Hij
vertelde ons toen over de verbondenheid
van het Joodse volk met het land Israël
en het sterke verlangen van het volk om
in een eigen soeverein land te leven. Hij
vertelde ons ook dat dit sterke verlangen met het oog op de holocaust nog een
heel andere, veel diepere betekenis had
gekregen. Bovendien vermeldde hij trots
dat het Joodse volk veel moeilijke tijden
had moeten doorstaan en desondanks
aan zijn religieuze en culturele identiteit
vasthield.”
Obama kon zich daar ergens best
mee identificeren, want als kind merkte
hij dikwijls dat hij tussen twee werelden
leefde. En hij had het gevoel dat hij bij
geen van die twee werelden echt hoorde. Daarom maakten de woorden van
de jeugdleider een diepe indruk op hem.
Later las hij veel over de geschiedenis
van het Joodse volk en verslond hij als
jongen bestsellers als Exodus van Leon
Uris, die hem emotioneel raakten. Weer
later sloot Obama vriendschap met de
Joodse journalist Jeffrey Goldberg. Deze
vriendschap heeft een enorme invloed
op zijn intellectuele wereld gehad. “Van
meet af aan was in mijn politieke houding ten opzichte van het Midden-Oosten merkbaar dat ik me duurzaam verbonden voelde met Israël”, moet Obama
een keer tegen Goldberg hebben gezegd.
In dit verband wijst hij op een empathie
die hij voor het lijden van het Joodse volk
ervaart en vertelt hij over zijn sympathie
voor de worsteling van de staat Israël
om in het Midden-Oosten te bestaan.
Bovendien kun je opmerken dat deze
empathie en sympathie wederzijds waren, tenminste voor wat betreft de Joodse gemeenschap van Chicago. Toen Obama zich in 2004 voor het eerst kandidaat
stelde voor de verkiezingen van de Senaat, stond vooral deze Joodse gemeenschap achter hem; zij hadden al aan het
begin van zijn politieke carrière zijn
leidinggevende capaciteiten herkend en
gaven hem een stevig duwtje in de rug.
Toen Obama‘s rivalen in de loop van de
verkiezingsstrijd om het presidentschap
geruchten over zijn vermeende islamitische afkomst en zijn anti-Israëlische
instelling in omloop brachten, waren
Amerikaanse Joden de eersten die een
tegencampagne begonnen om de mensen de waarheid te brengen. Onder hen
waren ook prominente Joden als Steven
Spielberg, de regisseur uit Hollywood,
en de musicus, filmproducent en filantroop David Geffen.
De Amerikaanse president Obama met
Emanuel Rahm
Obama koesterde deze empathie
en sympathie ook in zijn ambtsperiode
als Amerikaans president. Een van zijn
meest vertrouwde adviseurs tijdens de
verkiezingscampagne en in de begintijd
daarna was Emanuel Rahm, over wie
we tijdens zijn ambtsperiode als stafchef
van het Witte Huis meerdere keren hebben geschreven. Inmiddels is hij burgemeester van Chicago. Een andere Amerikaanse Jood, David Axelrod, geldt als
belangrijkste verkiezingsstrateeg van
Obama. Rahm en Axelrod koesteren een
uiterst innige verbondenheid met Israël.
Zo vierden beide gezinnen de bar mitzvah van hun zoons aan de Klaagmuur
in Jeruzalem. De huidige minister van Financiën van de VS is de orthodoxe Jood
Jacob Lew. Aan deze personen is het ook
te danken dat er tijdens de eerste verkiezingscampagne een nieuwe traditie
in het leiderschap van de Democratische
partij werd ingevoerd: men viert samen
de seideravond, de eerste avond van het
Pesach feest, waarop men de geschiedenis van de uittocht uit Egypte leest.
Deze traditie zet Obama sindsdien elk
jaar met uitgekozen gasten in het Witte
Huis voort.
Tegen deze achtergrond moet men
ook het laatste bezoek van deze Amerikaanse president aan Israël zien. Het
lijdt geen twijfel: er waren en er zijn
politieke spanningsvelden, maar Obama’s fundamentele houding is meer
dan alleen welwillend, want deze is
gebaseerd op een dieper verstaan van
de behoeften van de staat Israël. ZL ■
BIJBEL EN ISRAËL 19
YESHUA
De basis voor
de wederkomst
van de Messias
Door Arnold Fruchtenbaum
Over de tweede komst van de Messias bestaan twee verschillende extreme
opvattingen. De ene groep lacht de mensen uit die geloven dat Jezus terugkomt;
de andere groep probeert een precieze
datum voor Zijn wederkomst vast te
leggen. Enige tijd geleden hebben de
Amerikaanse media zich tamelijk enthousiast op een voorganger en zijn ‘discipelen’ gestort, omdat zij de datum van
de Opname en Zijn wederkomst hadden
voorspeld. De bewuste dag kwam en
verging, en weer domineerden degenen
die de wederkomst van Jezus bespotten.
Helaas is ook de meerderheid van
de gelovigen er nooit over onderwezen
wat de Bijbel eigenlijk werkelijk over de
Opname en over de voorwaarden van de
tweede komst van de Messias te zeggen
heeft. Veel gelovigen gebruiken de beide
begrippen abusievelijk als synoniemen,
hoewel een nauwkeurig onderzoek van
de Schriften duidelijk maakt dat het
om twee gescheiden en verschillende
gebeurtenissen gaat. De Opname van
de Gemeente is niet aan voorwaarden
gebonden. Die kan dus op elk moment
plaatsvinden. De Bijbel zegt dat de Opname ergens vóór de tijd van de verdrukking zal plaatsvinden. Maar hij zegt
niet wanneer precies of hoe lang ervoor.
Terwijl de Opname niet aan voorwaarden vooraf is gebonden, is de tweede
komst van de Messias dat wel. Dat is
het focus van dit artikel.
I. De afwijzing van Zijn Messiasschap
Om de tweede komst van Jezus werkelijk te kunnen verstaan moet je eerst
de volgende vraag beantwoorden: Waarom hebben de mensen Jeshua (Jezus) als
Messias afgewezen toen Hij de eerste
keer op aarde was?
In de hoofdstukken 4 tot 12 van het
Evangelie van Mattheüs zien we dat Jezus door Israël trok en vele wonderen
deed. We lezen ook dat Hij de mensen
de blijde boodschap van Zijn Koninkrijk
verkondigde. Het doel van Zijn wonderen was Zijn Persoon en Zijn boodschap
te bevestigen. Het waren tekenen die
het volk Israël moesten dwingen om in
twee kwesties een keus te maken. Ze
moesten beslissen of Hij als Persoon
de Messias was en of ze Zijn boodschap
over het Koninkrijk aannamen.
Tot de vele wonderen die Jeshua
deed behoorde ook het uitdrijven van
demonen. Nu waren de Joden ook in
20 BIJBEL EN ISRAËL
Nieuws uit Israël • 6/2013
staat om demonen uit te drijven. Ze
bedienden zich dan van een bepaalde
methode. Allereerst legden ze contact
met hem om achter zijn naam te komen.
Daarna gebruikte de exorcist deze naam
om de demon uit te drijven (als demonen spreken, bedienen ze zich van de
stembanden van de persoon die ze in
hun macht hebben). Maar in het geval
van een stomme demon was deze Joodse
vorm van exorcisme onbruikbaar omdat
er geen communicatie met zo’n demon
mogelijk was. De Joodse theologen leerden echter dat de Messias, als Hij naar
de aarde zou komen, ook een demon uit
een doofstomme zou kunnen uitdrijven.
In Mattheüs 12:22 bewees Jezus dat
Hij dit soort demonen uit kon drijven:
“Toen werd er iemand bij Hem gebracht
die door een demon bezeten was en die
blind was en niet kon spreken en Hij genas hem, zodat hij die blind was en niet
Tot de vele wonderen die Jeshua deed
behoorde ook het uitdrijven van demonen.
“En heel de menigte was buiten zichzelf en
zei: Is dit niet de Zoon van David?”
had kunnen spreken zowel kon spreken
als zien”. Dat leidde tot een vraag bij degenen die dit zagen. In vers 23 lezen we:
“En heel de menigte was buiten zichzelf
en zei: Is dit niet de Zoon van David?”
De vraag was: “Kan Jeshua werkelijk de Messias zijn?” Het volk was echter niet bereid om die beslissing zelf te
nemen. Zij keken naar hun religieuze
leiders, de Farizeeën. Die moesten het
oordeel over Jeshua maar vellen. Het
volk wachtte op een beslissing van de
Farizeeën of Hij nu wel de Messias was
of niet. Als Hij het niet was, moesten
de Farizeeën met een alternatieve ver-
klaring komen hoe Hij in staat was om
die vele wonderen en in het bijzonder dit
laatste Messiaanse wonder te doen.
In vers 24 is te lezen dat de Farizeeën voor het laatste kozen: “Maar de
Farizeeën hoorden dit en zeiden: Deze
drijft de demonen alleen maar uit door
Beëlzebul, de aanvoerder van de demonen”.
Zij weigerden Jezus als de Messias
te erkennen, omdat Hij niet in hun Farizese sjabloon paste van wat de Messias
allemaal zou moeten zeggen en doen.
Hun alternatieve verklaring: ze beweerden dat Hij bezeten was van Beëlzebub,
de vorst van de demonen. Deze bewering werd de officiële basis voor de afwijzing van het Messiasschap van Jezus.
De Messias antwoordde op deze beschuldiging dat hun uitspraak niet waar
kon zijn omdat dit zou betekenen dat
satans rijk in zichzelf verdeeld zou zijn.
En nu kondigde Hij een oordeel over de
generatie van die dagen aan.
Deze generatie had een onvergeeflijke zonde begaan: de lastering tegen de
Heilige Geest. De onvergeeflijke zonde
is geen individuele zonde, maar een nationale zonde. Deze werd begaan door
de generatie van Israël die in de dagen
van Jezus leefde en kan niet op andere
generaties worden overgedragen. De inhoud ervan: de nationale afwijzing van
het Messiasschap van Jezus terwijl Hij
lichamelijk aanwezig was, met als argument dat Hij van demonen bezeten was.
Deze zonde was ‘onvergeeflijk’ en vereiste een gericht. En dat oordeel volgde
40 jaar later, toen de Romeinen in het
jaar 70 zowel Jeruzalem als de tempel
verwoestten en de Joden uit hun land
verdreven.
Verbluft door deze aankondiging van
het oordeel probeerden de Farizeeën de
aanval in vers 38 terug te nemen door
een teken te verlangen. De Farizeeën
eisten dit teken alsof de Messias tot dan
toe nog niets had gedaan om te onderstrepen dat Hij de Messias was! Daarop
verklaarde Jezus hun dat Hij voortaan
anders met tekenen om zou gaan: voor
Israël zou er nog maar één teken zijn.
Weliswaar heeft Jezus ook na hoofdstuk
12 nog wel wonderen gedaan, maar die
hadden niet meer het doel om Zijn Persoon en Zijn boodschap te bevestigen
en Israël als natie tot een beslissing te
dwingen. Veeleer moesten ze de twaalf
apostelen scholen in de dienst die zij in
Handelingen als gevolg van de afwijzing
zouden gaan uitvoeren. Deze generatie
zou geen ander teken meer zien dan het
teken van Jona, het teken van de opstanding (vs. 40). Dit teken wordt het volk
drie keer gegeven: bij de opwekking van
Lazarus (Joh. 11:1-46), bij de opstanding van Jeshua Zelf (Mat. 16:1-4) en bij
de opstanding van de twee getuigen in
de Grote Verdrukking (Op. 11:3-13).
In Johannes 11:1-44 staat het verslag over het eerste teken van Jona:
de opstanding van Lazarus. In vers 42
maakt Jezus duidelijk voor wie Hij Lazarus uit de doden opwekte: ten gunste
van de Joodse volksmenigte. “En Ik wist
dat U Mij altijd verhoort, maar ter wille
van de menigte die om Mij heen staat,
heb Ik dit gezegd, opdat zij geloven dat
U Mij gezonden hebt.”
In vers 45 lezen we dat sommige
Joden op de juiste manier op dit teken
van Jona reageerden en geloofden dat
Jezus degene was die Hij beweerde te
zijn. Anderen wachtten echter nog altijd
op een oordeel van hun leiders (vs. 46).
Daarom gingen ze naar de Farizeeën om
hen te vertellen wat Jezus had gedaan.
Omdat dit het teken was dat de Messias hun had beloofd, moesten ze er op de
een of andere manier op reageren. De
Farizeeën antwoordden overeenkomstig
hun oorspronkelijk gevelde oordeel uit
Mattheüs 12. Zij spraken een afwijzend
oordeel uit en veroordeelden Hem ter
dood.
Toen Jezus op de ezel naar Jeruzalem reed, riepen duizenden Joden: «Gezegend is de Koning, die daar komt in
de naam van de Here!» (Luk. 19,35-38).
Het is een officiële Messiaanse begroeting, die op de Messiaanse achtergrond van Psalm 118 (vs. 26) berust.
De menigte riep het Messiasschap van
Jezus uit. Maar de Joodse leiders hadden
de onvergeeflijke zonde al begaan. Het
oordeel over die generatie was al uitgesproken en omdat de zonde onvergeeflijk was, was het niet meer mogelijk om
dit oordeel nog te verlichten. Hoewel de
menigte Hem dus als Messias uitriep,
sprak Jezus toch woorden van oordeel
over de stad Jeruzalem uit. Hij nam het
aanbod van het Koninkrijk terug en van
toen af aan moest het Joodse volk op
Zijn wederkomst wachten.
II. De voorwaarde voor de tweede
komst
Wat is nu de basis voor de tweede
komst van Jezus? Om daar achter te komen
dienen we nog vijf andere Schriftplaatsen
te bezien.
21
A. Leviticus 26:40-42
“Wanneer zij hun ongerechtigheid
zullen belijden, met de ongerechtigheid
van hun vaderen, hun trouwbreuk, die
zij tegen Mij gepleegd hebben, en ook
dat zij tegen Mij zijn ingegaan, – zodat
Ik ook Zelf tegen hen inging en hen in
het land van hun vijanden bracht – of
wanneer dan hun onbesneden hart vernederd wordt en zij behagen scheppen
in de straf voor hun ongerechtigheid,
dan zal Ik denken aan Mijn verbond
met Jakob. En ook aan Mijn verbond
met Izak, en ook aan Mijn verbond met
Abraham zal ik denken, en Ik zal denken aan het land.”
In Leviticus 26 profeteert Mozes dat
de Joden op een dag vanwege hun ongehoorzaamheid jegens Gods geopenbaarde wil over de hele wereld verstrooid
zullen worden. Volgens het Nieuwe Testament was dit oordeel een direct gevolg
van het afwijzen van Jeshua als Messias.
De wereldwijde diaspora na de verwoesting van Jeruzalem in het jaar 70 is een
feit. De eerste helft van dit hoofdstuk is
dus al in vervulling gegaan.
Maar dan schrijft Mozes in vers
42 dat God aan Zijn verbond met Zijn
volk Israël zal denken en dat het Zijn
verklaarde doel is om Israël alle zegeningen en beloften van het verbond met
Abraham te schenken, met name wat
het beloofde land betreft. Zij kunnen
echter pas in het Messiaanse tijdperk
in het genot van deze zegeningen komen wanneer ze eerste de voorwaarde
uit vers 40 vervullen: ze moeten hun
schuld belijden en de schuld (of ongerechtigheid) van hun vaderen. Het
woord ‘ongerechtigheid’ staat in het
enkelvoud en is voorzien van een bepaald lidwoord. Er is een bepaalde ongerechtigheid die Israël moet belijden
voordat het in het genot van alle weldaden van het verbond met Abraham
kan komen. Deze ongerechtigheid is
door hun vaderen en hun voorouders
begaan, maar moet nu beleden worden
door een volgende generatie, het gelovig overblijfsel van de tijd van de Grote
Verdrukking.
B. Jeremia 3:11-18
In de verzen 14-18 begint Jeremia
de zegeningen te beschrijven die God
voor Israël in het Messiaanse Koninkrijk in petto heeft. Het zal voor de Joden een tijd van een geweldige zegen
en een tijd van herstel zijn als hun
Messias het Koninkrijk vestigt. Maar
de zegen hangt wel van de voorwaarde
in vers 13 af.
“Alleen, erken [of: belijd] uw ongerechtigheid, want u bent tegen de
HERE, uw God, in opstand gekomen,
en u hebt zich in alle richtingen verspreid op zoek naar de vreemden, onder elke bladerrijke boom, maar u hebt
niet geluisterd naar Mijn stem, spreekt
de HERE.”
Het gelovig overblijfsel van Israël,
dat de tijd van de verdrukking overleeft, moet een specifieke misdaad belijden, namelijk de afwijzing van Jeshua
als Messias bij Zijn eerste komst.
C. Zacharia 12:10
Het derde gedeelte staat in het boek
van de profeet Zacharia. De hoofdstukken 12, 13 en 14 horen bij elkaar en ontwikkelen een bepaald thema. Hoofdstuk
13 spreekt over de nationale reiniging
van Israël van zijn zonde. Hoofdstuk 14
beschrijft de tweede komst van de Messias en de oprichting van het Koninkrijk.
Maar deze gebeurtenissen – de reiniging van Israël, gevolgd door de tweede
komst van de Messias en het Messiaanse rijk – hebben allemaal een voorwaarde in Zacharia 12:10, waar staat:
“Maar over het huis van David en
over de inwoners van Jeruzalem zal
ik de Geest van de genade en van de
gebeden uitstorten. Zij zullen Mij aanschouwen, die zij doorstoken hebben.
Zij zullen over Hem rouw bedrijven als
met de rouwklacht over een enig kind,
In Leviticus 26 profeteert Mozes dat de
Joden op een dag vanwege hun
ongehoorzaamheid jegens Gods
geopenbaarde wil over de hele wereld
verstrooid zullen worden.
en zij zullen over Hem bitter klagen,
zoals men bitter klaagt over een eerstgeborene.”
Voordat Israël reiniging van zijn
zonde ervaart en voordat de Messias
terugkomt om Zijn koninkrijk te vestigen moeten de Joden eerst op Hem zien
die zij doorstoken hebben en moeten zij
om Zijn terugkeer smeken. Zodra ze dat
doen – niet eerder – worden ze gereinigd
en komen ze in het genot van de zegeningen van het Messiaanse tijdperk.
D. Hosea 5:15
Het vierde gedeelte staat in Hosea
5. In het hele hoofdstuk is het God die
spreekt. In vers 15 zegt Hij: “Ik ga en
keer terug naar Mijn woonplaats, totdat
zij zich schuldig weten [of: hun schuld
belijden] en Mijn aangezicht zoeken. In
hun benauwdheid zullen zij Mij ernstig
zoeken.”
Om dit vers te verstaan moeten we
op het volgende letten: voordat iemand
naar zijn plaats kan terugkeren, moet
hij hem eerst verlaten hebben. God zegt
dat Hij naar Zijn woonplaats zal terugkeren. De woonplaats van God is de
hemel. Voordat God naar de hemel kan
terugkeren, moet Hij die eerst verlaten.
En dan is de vraag: Wanneer heeft God
ooit de hemel verlaten? God verliet de
hemel toen Hij in de Persoon van Jezus van Nazareth mens werd. Vanwege
een bepaald tegen Hem begaan vergrijp
keerde Jezus bij de hemelvaart vanaf de
Olijfberg naar de hemel terug. Het vers
verklaart verder dat Hij niet kan terugkomen voordat dit vergrijp, dat Zijn
terugkeer naar de hemel veroorzaakte,
beleden en er boete voor gedaan is. Wat
is het tegen de Messias begane nationale vergrijp van het Joodse volk? Dat is
niet, zoals vaak wordt aangenomen, Zijn
kruisiging. Het waren heidenen en geen
Joden, die Jezus tenslotte doodden. Hij
was door een heidens rechter schuldig
bevonden en door heidense soldaten gekruisigd. Maar ten diepste is dat irrelevant – het was in elk geval noodzakelijk
dat Jezus stierf. Dat Hij het zoenoffer
voor de zonde zou worden was Gods
plan. Het nationale vergrijp van Israël
was het afwijzen van Hem als Messias.
En volgens dit vers kan de Messias pas
naar de aarde terugkeren als dit vergrijp
is toegegeven en beleden.
E. Mattheüs 23:37-39
Het vijfde gedeelte staat in Mattheüs
23. Zoals reeds gezegd bevat dit hoofd-
2222 ACHTERGRONDINFORMATIE
UIT ISRAËL
BIJBEL EN ISRAËL
Nieuws uit Israël
Nieuws uit Israël • 6/2013
stuk de aanklacht van Jeshua tegen de
schriftgeleerden en de Farizeeën. Zij
waren de Joodse leiders van die dagen
en hadden het volk zo ver gebracht dat
het Hem als Messias verwierp. In de
verzen 37-39 spreekt Hij nog altijd tot
hen:
“Jeruzalem, Jeruzalem, u die de profeten doodt en stenigt wie naar u toe
gezonden zijn! Hoe vaak heb Ik uw kinderen bijeen willen brengen, op de wijze
waarop een hen haar kuikens bijeenbrengt onder haar vleugels, maar u hebt
niet gewild! Zie, uw huis wordt al een
woestijn voor u achtergelaten. Want Ik
se leiders Hem vragen terug te komen.
Zoals de Joodse leiders het volk tot afwijzing van Zijn Messiasschap hebben
gebracht, moeten ze op een goede dag
het volk ook weer tot het aannemen
van Zijn Messiasschap brengen. En dit
verklaart de oorlog die satan tegen de
Joden voert. Deze oorlog kun je zowel
in de geschiedenis van de mensheid in
het algemeen alsook vooral in de tijd
van de verdrukking zien. Satan weet
dat hij zijn vrijheid zal verliezen zodra
Jezus terugkomt. Satan weet ook dat
Jezus niet zal terugkomen voordat de
Joodse leiders Hem daarom vragen.
Beth-Shalom, Postbus 193, 3940 AD Doorn
telefoon 0343 477288 fax 0343 477447
E-mail: [email protected]
Abonnementen:
Beth Shalom, Postbus 193, 3940 AD Doorn, tel. 0343 477288
Giften: Giro 94400 t.n.v. Beth-Shalom Doorn
Betalingen: Giro 409200 t .n.v. Middernachtsroep Doorn
Voor België: ING-bank 363-0507942-90 in Brussel
«Nieuws uit Israël» verschijnt ook in het Duits, Frans,
Engels, Spaans, Portugees, Hongaars en Roemeens.
Alleen in de betreffende landen.
Abonnement Nederland en België: gratis, Vanuit
Nederland naar andere landen in Europa: EUR 26.40,
Buiten Europa en Suriname: EUR 31.80.
Israëlreizen:
Beth-Shalom-Israëlreizen:
Postbus 193, 3940 AD Doorn
tel. 0343 477288
Gastenhuis in Israël:
Beth-Shalom, P.O.B. 6208,
Haifa 31060/Karmel Israël
tel. 00972-4-83774-81
Testamentaire beschikkingen:
(via een notaris)
«Ik legateer vrij van rechten en kosten aan de Stichting:
Zendingswerk Middernachtsroep statutair gevestigd te
LEIDEN en geregistreerd onder nummer .41166018. bij de
Kamer van Koophandel Rijnland, een bedrag van EUR…»
Dit is dus de basis voor de tweede komst van de Messias: Israël moet zijn nationale zonde
belijden en om de terugkeer van de Messias smeken door over Hem “bitter te klagen, zoals men
bitter klaagt over een eerstgeborene”.
zeg u: U zult Mij van nu af aan niet zien,
totdat u zegt: Gezegend is Hij die komt
in de naam van de Here!”
Terwijl Hij tot de Joodse leiders
spreekt, herhaalt Hij Zijn oorspronkelijke wens om hen bijeen te brengen, als
ze Hem maar accepteren (vs. 37). Maar
omdat ze hem als Messias verwerpen,
worden ze verstrooid in plaats van bijeengebracht te worden. Hun huis, de
Joodse tempel, zal volledig verwoest en
als een ruïne worden achtergelaten (vs.
38). Dan kondigt Hij aan dat ze hem niet
meer zullen zien totdat ze zeggen: “Gezegend is Hij die komt in de naam van
de Here!” Deze Messiaanse groet zal
het teken zijn dat ze Jeshua als Messias
hebben aangenomen.
III. Conclusie
Jezus keert dus pas weer terug
naar de aarde als de Joden en de Jood-
Dus als satan de Joden zou vernietigen
voordat ze zich als natie kunnen bekeren, zou Jeshua niet terugkomen en
zou de carrière van satan voor eeuwig
veiliggesteld zijn. Het antisemitisme
in al zijn vormen – racistisch, etnisch,
nationaal, economisch, politiek, religieus of theologisch – is een onderdeel
van de duivelse strategie om de tweede
komst van Jezus te verhinderen. Dit is
dus de basis voor de tweede komst van
de Messias: Israël moet zijn nationale
zonde belijden en om de terugkeer van
de Messias smeken door over Hem “bitter te klagen, zoals men bitter klaagt
over een eerstgeborene”. ■
Eerst verschenen in de vriendenbrief van
Ariel Ministries, herfst 2011, pag. 3-6, met
welwillende toestemming van CMV, www.cmvduesseldorf.de
Gedachtig aan het feit, dat alle menselijke kennis
slechts onvolkomen is (1 Cor. 13:9), geven de auteurs
voor eigen verantwoording hun persoonlijke visie
weer
Initialen van de auteurs en bronvermeldingen in dit
nummer:
ZL = Zwi Lidar; CM = Conno Malgo; AN = Antje Naujoks
Voorpagina: NUI
Voor de inhoud van externe web-pagina’s waarnaar
verwezen werd kunnen wij niet aansprakelijk worden
gesteld. Wij verklaren hiermee uitdrukkelijk, dat op het
tijdstip van het tot stand brengen van de link geen illegale
inhoud op de verbonden websites herkenbaar waren. Op
de actuele en toekomstige vormgeving, de inhoud of de
auteursrechten van de verbonden sites hebben wij geen
invloed. Voor illegale, foute of onvolledige inhoud en vooral
voor schade, die uit het aanklikken of niet aanklikken van
zulke aangeboden informatie ontstaat, is alleen de aanbieder
van de site verantwoordelijk, naar wie verwezen werd, niet
degene, die enkel via links naar de bewuste publicaties
verwijst.
Ni
Meer dan 200 prachtige geïllustreerde verhalen
w
eu
€ 14,95
In deze aantrekkelijke box zijn de cd’s Wow!, Thuis! en Wereldwijs samengebracht met een compleet booklet, waarin al de
achtenveertig liedjes van deze cd’s staan afgedrukt. Liedjes van
grappig tot ernstig, om iets van op te steken, of om stil van te
worden. En natuurlijk... om mee te zingen!
Bestnr. 113500 • 3CD Box • ISBN: 978-90-5811-130-2
Geïllustreerde Bijbelverhalen is een fascinerende inleiding op de wereld
van de Bijbel, waar het hele gezin plezier aan kan beleven. Deze unieke
verzameling bevat verhalen uit het Oude en Nieuwe Testament, opnieuw
verteld in een levendige stijl en ondersteund door schitterende illustraties.
Met kaarten, foto’s en tijdsbalken worden de werelden van de Bijbel in een
context geplaatst, wardoor ze makkelijker te begrijpen zin.
•Waarom achtervolgden de Egyptenaren Mozes en zijn volk?
•Wie was Batseba?
Vind het antwoord op deze vragen en honderden
andere fascinerende feiten in dit kleurrijke, prachtige boek.
€ 7,00
Stichting Zendingswerk
Middernachtsroep
Hier kan uw advertentie komen te staan.
stuur een mail op
[email protected]
voor meer informatie.
Bestnr. 199056 • gebonden • ISBN: 978-14-0754-141-4
op
ko
te
Kijkbijbel
De Rechovoth 4 X ACC, Skymaster DC 4
Kinderen horen graag uit de bijbel vertellen. Vooral als er mooie, kleurige
tekeningen bij het verhaal staan.
De tekeningen in de Kijkbijbel hebben iets speciaals: ze spreken boekdelen. Dat is de kunst die Kees de Kort verstaat en met dat artistieke
vakmanschap illustreerde hij 28 bijbelverhalen van de serie ‘Wat de bijbel
ons vertelt’. Zijn kunstwerken uit de losse boeken zijn nu op een andere
manier verwerkt. Met de tekst van alle verhalen zijn ze vormgegeven tot
een nieuw, sprankelend geheel: de Kijkbijbel.
Een bijbel om in te kijken als je nog niet kunt lezen, om je leeshonger te
stillen zodra je wèl kunt lezen, om uit voor te lezen of te vertellen als je
(groot)ouder of opvoeder bent. Een boek voor… voor wie eigenlijk niet?
€ 29,95
Bestnr. 199057 • gebonden • ISBN: 978-90-6126-388-3
Dit vliegtuig door mij gebouwd bied ik aan in verkoop per opbod.
Bieden vanaf 800,00 euro per e-mail. [email protected] of telefonisch
na 17.00 u. telnr: 0113501491
Al wat hoger wordt geboden dan 800,00 euro is voor goed doel in Israel.
Gegevens toestel:
Houtbouw en metaal.
Inclusief motoren en tanks.
Met Robbe Futabo servo,s.
Lengte 240 cm
Breedte 300 cm
Gewicht 15 kg
Gebouwd in 2008
Waarde ligt tussen 1800,00 en 2300,00 euro.
Het toestel heeft 2x gevlogen.
Het origineel heeft vele mensen terug gebracht naar Israel. 1949-1952
Correspondentie over informatie vliegtuig en biedingen mogelijk.
J.J.Weststrate • Krabbendijke • telefoon: 0113501491 (na 17.00 u.)
Bestelnr. 199033 · Boek · paperback · 234 pagina‘s
ISBN: 978-90-6451-142-4
€ 14,95
Bestelnr. 199006 · Boek · paperback · 205 pagina‘s
ISBN: 978-90-6451-128-8
€ 14,95
Bestelnr. 199053 · Boek · paperback · 210 pagina‘s
ISBN: 978-90-6451-170-7
€ 14,95
Bestelnr. 199047 · Boek · paperback · 185 pagina‘s
ISBN: 978-90-6451-162-2
€ 14,95