De 5 favoriete fondsen van Wim Antoons - Delta lloyd

DE TIJD ZATERDAG 27 JULI 2013
32
Beleggen
5
favoriete fondsen van
WIM ANTOONS
Verantwoordelijk voor de selectie van beleggingsfondsen bij Delta Lloyd.
BESTINVER BESTINFUND
EUROPESE AANDELEN
Dit is mijn favoriete Europese aandelenfonds. De sterkte van het beheer ligt in de selectie ondergewaardeerde aandelen (value investing),
gekoppeld aan praxeologie, de wetenschap van het menselijk handelen. De beheerder gaat praten met
DELTA LLOYD PREMIUM
MODERATO FUND
AANDELEN EN OBLIGATIES
Dit is een assetallocatiefonds dat zowel in aandelen als obligaties investeert. In het aandelengedeelte staat
value investing centraal. Dat impliceert aandelen selecteren die aantrekkelijk noteren volgens koersVALUE SQUARE WORLD FUND
AANDELEN WERELDWIJD
Dit fonds speurt naar ondergewaardeerde aandelen in kwaliteitslanden. De Aziatische regio (56%)
weegt het zwaarst door. De combinatie van value investing en een macro-economische benadering (succesvol toegepast door wijlen John
NEVSKY EURO HEDGED FUND
ALLERLEI
Dit fonds wordt beheerd door Martin Taylor. Hij speelt flexibel in op
veranderende marktomstandigheden en investeert in aandelen, munten en grondstoffen. Veel risico’s, zoals het muntrisico en soms het aandelenrisico, worden afgedekt.
SKAGEN GLOBAL FUND
AANDELEN WERELDWIJD
Dit eveneens wereldwijd gespreide
aandelenfonds focust op kwaliteitsbedrijven die goedkoop noteren en veel vrije kasstromen genereren. De Noorse beheerder Skagen
is een value belegger in hart en nieren.
concurrenten, leveranciers en klanten. Zo krijgt hij een zo goed mogelijk beeld van ieder bedrijf. Het stijgingspotentieel om tot de intrinsieke waarde van het fonds te komen,
bedraagt 67 procent. Dit kwaliteitsfonds is in Luxemburg geregistreerd. Sinds zijn creatie in 1993 verwent het zijn aandeelhouders met
een jaarrendement van 16,2 procent.
boekwaarde, dividend,... Een troef is
dat het om een openarchitectuurfonds gaat dat is samengesteld uit
de beste beheerders wereldwijd. Zo
kan je als belegger een graantje
meepikken van uitstekende fondsbeheerders die hun fonds niet geregistreerd hebben in België en dus
niet toegankelijk zijn voor particuliere beleggers.
Templeton, die als een van de eersten massaal Japan kocht in de jaren
60) maakt de investeringsfilosofie
van dit fonds tot de beste van de
markt.
Een bijkomende troef is dat Value Square de focus legt op het beheer van slechts één fonds. Sinds de
oprichting in 2008 bedraagt de jaarlijkse meerwaarde 13,8 procent.
De beheerder besloot in maart
2011 te starten met een kleiner fonds
en sloot het bij de opstart meteen af
voor alle beleggers om een optimaal
rendement te kunnen behalen. Dit
fonds vind je bijgevolg alleen terug
in sommige dakfondsen (fondsen
van fondsen). Taylor pakt uit met
een jaarlijks rendement van 21,2
procent sinds 2000.
Momenteel beleggen de Noren
voor 33 procent in Amerikaanse aandelen en krijgen financiële aandelen
een overgewicht. Deze beheerder is
bezig met de registratie van het
fonds in België, waardoor het binnenkort voor iedereen toegankelijk
wordt. Sinds de lancering in augustus 1997 bedroeg de jaarlijkse meerwaarde 15,4 procent.
BESTINVER BESTINFUND
in euro
130
120
110
100
90
2010
2011
2012
2013
Bron: Thomson Reuters Datastream
DELTA LLOYD PREMIUM
MODERATO FUND
in euro
115
110
105
100
95
90
2011
2012
2013
Bron: Thomson Reuters Datastream
VALUE SQUARE WORLD FUND
in euro
160
150
140
130
120
110
2010
2011
2012
2013
Bron: Thomson Reuters Datastream
NEVSKY EURO HEDGED FUND
in euro
450
400
350
300
2010
2011
2012
250
2013
Bron: Thomson Reuters Datastream
SKAGEN GLOBAL FUND
in Noorse kronen
1000
900
800
700
600
2010
2011
2012
2013
Bron: Thomson Reuters Datastream
Wim Antoons: ‘Skagen realiseerde een jaarrendement van 15 procent sinds 1997. De Noorse
beheerder is zijn fonds in België aan het registreren.’ © DRIES LUYTEN
MISTER
MARKET
DAAN BALLEGEER
Griekenland: waar een carrousel een rad voor blinde ogen is
J
e mag er even aan ruiken, maar je mag het niet
hebben. Dat lijkt op het eerste gezicht wat in
Griekenland gaat gebeuren. Als alles goed verloopt - nooit evident als het over Griekenland
gaat - krijgt Athene maandag een lening van
4 miljard euro van de vertegenwoordigers van de
Europese Centrale Bank (ECB), het Internationaal
Monetair Fonds en de Europese Commissie. Maar
Griekenland mag er vrijwel meteen 2,26 miljard euro
van teruggeven om een aflopende obligatielening af
te lossen. Daarvan gaat bijna 2 miljard naar de ECB,
de rest zit bij de nationale centrale banken.
Toch is het nettoresultaat van die lening niet gelijk
aan 1,74 miljard euro want, hey, dit is Europa, dus hoe
kafkaiaanser, hoe beter. Volg even mee. De ECB bezit
door haar inkoopprogramma voor overheidsobligaties heel wat Grieks staatspapier (op de piek was dat
voor zowat 55 miljard euro, maar een deel is al op vervaldag gekomen). Bij de schuldherschikking in maart
vorig jaar, waarbij de privépartijen onder politieke
‘aanmoediging’ - lees: de matrak lag klaar - tot driekwart van hun vorderingen kwijtscholden, bleef de
ECB aan de zijlijn staan. Schulden kwijtschelden zou
neerkomen op monetaire financiering, luidde het.
Het Europees Verdrag verbiedt de ECB expliciet overheden op budgettaire wijze bij te staan. Anders leidt
dat binnen de kortste keren tot Zimbabwaanse hyperinflatietoestanden, is de redenering.
Niet alleen de ECB, ook de landen die bilateraal
geld hebben geleend aan Griekenland willen het volle
pond terugkrijgen. Allemaal goed en wel, maar wat is
nou dat gejeremieer over dat kafkaiaanse nettoresultaat? Welnu, de ECB kan de Grieken dan wel geen
schuld kwijtschelden, ze doet toch wel degelijk een
duit in het zakje door de winsten op het Griekse
staatspapier dat ze heeft gekocht uit te keren aan de
nationale overheden. De afspraak is dat zij die vervolgens doorsluizen naar Athene. Aangezien de ECB per
100 euro Grieks schuldpapier naar schatting maar
gemiddeld 70 euro heeft betaald, kan Athene dus
voor de aflopende obligatie - die bij uitgifte een rente
bood van 4 procent - rekenen op een impliciete
schuldkwijtschelding van 600 miljoen euro. Het nettoresultaat van de lening van 4 miljard ligt dus om en
bij 2,3 miljard euro. De carrousel van geven, nemen,
en weer geven is niets anders dan een rad dat voor
ogen wordt gedraaid om blind te kunnen zijn voor
wat onvermijdelijk is: een tweede schuldherschikking.
De schulddynamiek maakt dat onafwendbaar.
Griekenland heeft nu al een onhoudbare schuldgraad
van 160 procent en het
zal alleen erger worWe kunnen
den.
toch moeilijk de
Als het een troost
Grieken als slaven mag zijn, de geschieverkopen?
denis staat bol van bizarriteiten als het om
schuldherschikkingen gaat. In het Oude Testament
staat een Joodse wet die stelt dat schuldeisers elk zevende jaar alle schulden moeten vergeven. Voor schul-
denaars leek dat een prachtige zaak. De gevolgen van
wanbetalen waren niet min. Een schuldeiser kon bijvoorbeeld de kinderen van de schuldenaar meenemen
als slaven. Schuldeisers hadden natuurlijk een andere
appreciatie van de wet. Waarom zou je geld lenen aan
iemand als die het zevende jaar zijn schuld volledig
zag kwijtgescholden?
Daar vonden de geldschieters een slimme oplossing voor. Vlak na het zevende jaar verstrekten ze massaal leningen om dan in het vijfde en zesde jaar niet
alleen de vinger op de knip te houden, maar ook hardnekkig de schuldenaars onder druk te zetten om hun
lening terug te betalen. Het gevolg was een cyclische
kredietschaarste die net die mensen strafte die gebaat
moesten zijn met de wetgeving.
Voor Griekenland zou die zevenjaarstermijn aflopen in mei 2017. Er zou dan ook heel veel kwijt te
schelden vallen. De privéschuldeisers hebben al gebloed, nu is het aan de overheden. Wat is het alternatief? De Grieken als slaven verkopen?