"ziekten" veroorzaakt

Dr. Jeffrey Schaller, professor in de psychologie aan de American university, winnaar
van de Thomas Szasz award, 2006.
U bent ongetwijfeld geestelijk gestoord genoemd vanwege het feit dat u durft te zeggen dat
de keizer, genaamd psychiatrie, geen kleren draagt. En dan hebben we het nog niet eens
over “stom” of “onwetenschappelijk”. Dat is in ieder geval wat sommige van mijn collega’s
over mij zeggen op één universiteit. Dus als dat u is gebeurd, kan ik u zeggen dat u daarin
niet alleen staat.
De contraversie aangaande de mythe rond geestelijke stoornissen en psychiatrie, gaat niet
over wetenschap en geneeskunde, het gaat over macht. Als psychiater het met u eens
beginnen te worden moet u misschien uw stellingen herzien. Er kan dan iets verkeerd aan
zijn.
Wat weten wij dat waar is ondanks wat de cultus, genaamd de psychiatrie, ons als waarheid
blijft voorhouden namelijk het idee dat er een hersenaandoening zou zijn die geestelijke
"ziekten" veroorzaakt.
De waarheid is we niet kunnen bewijzen dat iemand geestelijk ziek is door te kijken naar
hersenfoto's of het analyseren van hun bloed.
Psychiaters moesten hun eigen boek met ziekten verzinnen, omdat pathologen niets met
psychiatrie te maken wilden hebben. Het heet het de "Diagnostic and Statistical Manual of
Mental Disorders" (DSM IV), een indrukwekkend werkje... over fictie.
Wat is het verschil tussen de DSM en een wetenschappelijk boek over ziekten? Elke stoornis
die in de DSM staat is verzonnen. Elke ziekte die beschreven staat in een wetenschappelijk
medisch handboek, is ontdekt. Echte ziekte wordt terug gevonden in het stoffelijk overschot
bij een autopsie, geestelijke "ziekten" niet.
Geestelijke ziekten verwijzen naar iets dat de persoon doet. Echte ziekten verwijzen naar iets
dat de persoon heeft.
"Bekijk het eens op de volgende manier; Er is slechts één persoon nodig om een echte ziekte
te hebben. Als je alleen op een eiland zit kan je een echte ziekte als kanker of een hartziekte
ontwikkelen maar geen geestelijke ziekte zoals hyperactiviteit of schizofrenie.
Geestelijke ziekten komen altijd voort uit één of ander sociaal conflict. Pas als mensen iets
doen dat anderen bezwaarlijk of verwerpelijk vinden, kunnen ze gediagnosticeerd worden als
geestelijk gestoord. Als de persoon die de diagnose stelt, meer macht heeft dan de persoon
die gediagnosticeerd word dan beginnen de problemen. Op deze manier is de diagnose van
een geestelijke stoornis altijd een wapen. Dit is nooit het geval bij de diagnose van een
medische stoornis.
Haalt u zich eens twee mensen voor de geest die ruzie hebben. Die komen onvermijdelijk tot
een soort van diagnosestelling. Ze zeggen; "Je bent gek." "Je bent gestoord." "Je bent
paranoïde." Heeft u ooit wel eens iemand tijdens een ruzie horen zeggen; "Je bent een
suikerpatiënt."?
"Sociale conflicten hebben niets te maken met de ontwikkeling van echte ziekte. Je
ontwikkeld geen suikerziekte omdat iemand het niet eens is met de manier waarop je denkt,
spreekt of je gedraagt. Er moet iemand anders aanwezig zijn om te beoordelen of jouw
gedrag moreel gezien goed of fout is, om een geestelijke stoornis te kunnen hebben. Dus
diagnose is een wapen. Een gereedschap dat gebruikt wordt tegen andere mensen, met
name wanneer er een machtsconflict aanwezig is.
En hoe zit dat met de behandeling? De behandeling voor geestelijke ziekten is straf. Kijk naar
ons rechtssysteem. Als iemand een misdaad heeft gepleegd en er is een psychiater
aanwezig in bij de rechtszaak, kan de betrokken persoon terecht komen in een psychiatrisch
instituut in plaats van in de gevangenis. Kunt u zich voorstellen dat een rechter zegt; “ik
veroordeel u tot de behandeling van uw kanker.
Ik garandeer u dat psychiatrische behandelingen erger zijn dan de gevangenis. In de
gevangenissen beoordelen mensen niet hoelang andere mensen hun vrijheid gaat worden
ontzegt op basis van wat ze denken over zichzelf en de wereld. In een psychiatrisch is dat
wel het geval. als je niet op de juiste manier over de wereld of jezelf denkt, wordt je langer
gestraft.
Psychiaters vinden het geweldig om te zeggen dat geestelijke ziekten echte ziekten zijn.
Deze vergelijking loopt spaak. Kanker is niet hetzelfde als het hebben van een depressie. Wij
geven geen shocks aan mensen met kanker om ze te genezen. Zeker niet wanneer ze niet
geshockt willen worden.
"Stel je iemand voor met een vorm van huidkanker. Dat is een ziekte hier, net zoals het een
ziekte is in het noorden van India. Als je die vorm van huidkanker hebt, houdt het dan op te
bestaan als je naar India verhuist? Natuurlijk niet, maar als je ronddwaalt door het
heuvelgebied van de Himalaya en je mediteert daar 15 uur per dag dan wordt je in India
waarschijnlijk een heilige genoemd. Als dezelfde man hetzelfde doet aan de voet van het
nationaal monument in Washington, wordt hij gediagnosticeerd met paranoïde schizofrenie
en overgedragen aan een psychiatrisch ziekenhuis.
Wat denkt dat psychiaters zouden doen met iemand als Jezus, of Boeddha, of Mohammed,
wanneer zij vandaag zouden de aarde zouden bewandelen... Kaboem, onmiddellijk afvoeren
naar een inrichting. Opsluiten en platspuiten om hun gekke gedachten en uitspraken te
stoppen. De psychiaters zijn de hoog inquisiteurs van vandaag. Ze zouden de heiligen uit het
verleden onmiddellijk kruisigen.
Mijn vader werd in 1933 Nazi Duitsland uitgezet en naar Amerika gezonden toen hij 15 jaar
oud was. Gescheiden van familie en vrienden enkel omdat hij joods was. Hij had
nachtmerries waarin de nazi’s hem achterna zaten tot aan de dag van zijn dood vijf jaar
geleden. Hij vocht levenslang met hen of hij nu wakker was of sliep.
Ik vroeg hem wel eens; “vader, wat dachten de mensen in Duitsland, toen de nazi’s in die tijd
daar rond paradeerden”. Hij antwoordde; “Niemand nam ze serieus. Niemand geloofde dat ze
de macht konden vergaren om te doen wat ze hebben gedaan. We hebben ze uitgelachen.”
Terwijl ik u nu vraag om dapper te lachen in het gezicht van de psychiaters die zeggen dat
twee en twee geen vier is, vraag ik u ook ze serieus te nemen. Met name als het aankomt op
het kwaad dat ze mensen hebben aan gedaan onder het mom van hulp. Als we dat niet
doen, zal de geschiedenis zich herhalen. We werken actief aan het verzet tegen een
psychiatrische Gestapo. CCHR is een belangrijke bondgenoot in de strijd voor vrijheid en
gerechtigheid. Daarom zijn wij hier vandaag en daarom zullen wij er ook morgen zijn.
Dank u.