Ere zij God - Baptistengemeente Veenendaal
advertisement
BGV MAGAZINE Jaargang 2 nummer 4 december 2016 Ere zij God Lieve lezers, Laatst was ik zoek. Of beter gezegd: urenlang niet online geweest. Mijn vriendinnen waren bezorgd, er zou toch niets gebeurd zijn? Ze gingen elkaar en anderen appen, probeerden mij op mijn huistelefoon te bereiken, deden een belletje naar mijn dochter, maar alles zonder resultaat. Totdat mijn zoon wel online was en hij met het verlossende antwoord kwam. ‘Welkom in Duitsland. Je maakt gebruik van de voordelige Alles-in-1 op Reis Dagbundel.’ Mooi zo, want ik gebruik het navigatiesysteem op mijn telefoon. Mijn moeder en ik zijn uitgenodigd door goede vrienden om het oogstfeest mee te vieren. Het is zaterdagavond acht uur als we de grens over gaan. De invallende duisternis, de hevige regenval en de vele ‘Baustellen’ maken er na een lange dag hard werken geen plezierritje van. En dan, als wij een verkeerde afslag nemen, gebeurt het: de route moet opnieuw berekend worden, maar ik blijk ineens geen internetverbinding meer te hebben. Er zit niets anders op dan verder rijden op GPS: Global Positioning System. En dat ‘Global’ zou ik graag veranderen in ‘globaal’. ‘Nee, we rijden verkeerd hoor ma, ons ‘stipje’ gaat naar beneden en we moeten naar boven! Er zal toch zo wel érgens een bord komen?’ Blij vooruitzicht dat mij streelt, ja, maar nu even niet. Een oranje stipje op je scherm is toch wat anders dan een heldere ster die voor je uit gaat! Na vijf uur non stop rijden en dolen door het donkere Duitse landschap en klaarwakker van de adrenaline, komen we aan bij ons pension. De volgende ochtend worden we al bijtijds gebeld: ‘Kom naar ons huis, we verwachten jullie, kom nu!’ En inderdaad, als wij even later de straat in rijden, zien wij onze goede vriend al buiten staan. Gezamenlijk gaan we met hem en zijn vrouw naar de kerk. En daar is het feest. Dankdag. De dienst staat geheel in het teken van muziek en zang en na afloop is er een overvloed aan eten en drinken. Wij zijn hier vreemd, maar er is iets bijzonders dat ons samenbindt: Jezus Christus! Lieve vriendinnen, jullie hebben mij op de verkeerde plek gezocht, ik heb geen gemiste oproep ontvangen. Had je mij gebeld, dan had je me meteen gehad. Toegegeven, ik bleek op een verkeerd netwerk te zitten, daarom had ik geen internetverbinding. Dus ik heb zelf ook niet goed gezocht. Maar dankjewel… voor het zoeken en vinden. Dit nummer zit vol muziek. Want muziek brengt mensen samen. En we hebben iets te vieren: Jezus is geboren! Dus zoek elkaar op en eet, drink, dans en zing! Annette van Lienden Hoofdredacteur 04 Brownie bekent kleur ERE ZIJ GOD Brownie bekent kleur 4 Muziekteam Martijn Hallers 11 Fan van snoeiharde herrie! 12 Internetevangelisatie16 Muziektem Wim Koudijs 19 Jong geleerd is oud gedaan 22 Muziekteam Krystiaan & Mathijs 25 Muziekteam Onno Visser 33 Muziekteam Henk-Reijer Rijstenberg 43 De knoppen in handen 46 Fan van snoeiharde herrie OVER DE GRENS Leven en werken in Cambodja Thuis in Israël 12 20 34 COLUMNS 22 Sprekend zijn vader 14 Aanbidden waar bidden verboden is 28 Populair37 De mooiste tijd 42 VASTE RUBRIEKEN Kunstzinnig15 Kinderpagina30 Mijn Keuze 36 Jong & Jezus 38 Ouderen aan het Woord 40 De Bijbel open 44 Chris&Ate51 Jong geleerd is oud gedaan 37 OVER DE BGV Open Kerk 10 Highlights48 Colofon50 Populair Tekst: Annette van Lienden Foto’s: Brownie Dutch 4 Tekst: Annette van Lienden Foto’s: Evangelische Omroep Brownie bekent kleur ‘Hoe we hier nu met z’n allen zitten, wat iedereen doet, ik geloof ook dat dát voor ons gewoon het pad is, weet je, wat al is uitgestippeld. Dus het maakt niet uit wat er gebeurt, het is al bepaald.’ ‘Ja? Geloof je op die manier?’ ‘Ja... ja, man!’ Ik plof op de bank en val halverwege in een aflevering van het programma ‘Beste Zangers’. Ik luister oppervlakkig naar het gesprek wat negen BN’ers met elkaar voeren over hun gemeenschappelijke passie voor muziek. Maar ineens zit ik rechtop als ik Brownie Dutch (30) hoor zeggen: ‘Soms laat ik de mensen denken dat mijn teksten over liefde gaan, maar voor mij gaat het over Jezus.’ Niet veel later hebben we een gesprek over liefde voor muziek, over geloof en zeker weten, over protest en the Maar die zonnebril, is dat niet juist een soort vermomming? Dat je zonder bril gewoon over straat kunt, zonder herkend te worden? ‘Nee, het is een soort dedication, mijn grote voorbeelden droegen ook een bril. En dat ik een pak draag is omdat ik stijlvol wil zijn en klasse wil uitstralen. Ik vind dat je er als artiest goed uit moet zien. Een pak is tijdloos en altijd netjes. Als je naar de kerk gaat, trek je toch ook een pak aan? Inmiddels heb ik een eigen accessoire-collectie die bestaat uit dassen, pochets, strikjes, manchetknopen en tieclips. Ik wil mijn voorliefde voor stijl graag overbrengen op een nieuwe generatie.’ ‘Be A Gentleman’ dus. Ik zie een jonge, talentvolle man, bescheiden, een tikje verlegen zelfs, met een vastomlijnd doel voor ogen. Klopt dat? ‘Ik wil mensen inspireren, Jezus is mijn voorbeeld. In mijn teksten gebruik ik veel metaforen om bijvoorbeeld een boodschap uit de Bijbel over te brengen. Mijn debuutalbum komt binnenkort uit en gaat over mijn eigen leven, over wat ik heb meegemaakt en geleerd. Soms wantrouw ik mensen, ik ben meer dan eens geflasht, maar vergeven is belangrijk. Je moet tot vergeven in staat zijn om zelf verder te kunnen. Als je het écht wilt, kun je dat. De single ‘Stupid kind of lover’ gaat over vergeving. Ik voel mij een soldaat van God, ik krijg van Hem door wat ik moet doen. Iedereen is op aarde met een reden. Mijn missie is mensen blij maken met muziek. Dat wanneer iemand zich slecht voelt, een liedje van mij Ik voel mij een soldaat van God whole shebang. Je bent net terug van een trip naar het buitenland. Hoe was het? ‘Ik was samen met Ali B. in Dubai, beetje netwerken, beetje vakantie houden en zijn verjaardag vieren. Ik ben ooit via mijn zangleraar bij hem terechtgekomen, nu zijn we echt homies. Mensen kennen me als sidekick van Ali, maar ik wil dat ze mij écht leren kennen.’ 6 opzet en zich dan weer goed gaat voelen. En als ik mijn missie voltooid heb, ga ik naar de hemel. Daar begint het echte leven pas. Ik heb daar nooit aan getwijfeld. Noem het ook geen geloven. Ik wéét het! We leven in de eindtijd. Je hoeft de tv maar aan te zetten en het nieuws te kijken. Alles wat in het laatste Bijbelboek beschreven staat, is al aan de gang. Ken je het verhaal van de draak en de zee uit Openbaringen? Dat zijn de tsunami’s. En iedereen is ook steeds meer op zichzelf gericht, ziet zichzelf als god. Lopen we over straat, dan kijken we naar beneden op het scherm van onze telefoon. We helpen oudere mensen niet meer oversteken. Alles draait om geld. De media misleidt je. Het is een middel wat de duivel gebruikt om mensen te beïnvloeden, om je bij God vandaan te halen. Maar er komt een tijd dat Jezus weer naar de aarde komt en er een nieuwe wereld zal zijn. Tot die tijd moeten wij terug naar de basis: de Bijbel, de Tien Geboden. En neem niet klakkeloos over wat je hoort, maar denk zelf na.’ Je zegt nogal wat. Je stellige overtuigingen raken me. Mijn missie is mensen blij maken met muziek Hoe is dat zo ontstaan? ‘Ik ben geboren en opgegroeid in Amsterdam. Woonde samen met mijn moeder en kreeg later nog twee broertjes. Ik heb een fijne jeugd gehad, speelde graag buiten, maar ja, dat deed iedereen vroeger toch? Mijn moeder is Nederlandse, mijn vader een Surinamer. Ik ben niet in twee culturen opgegroeid, maar toch zit dat wel in mij. Je doet dingen op een bepaalde manier. Je voorkeur voor bepaald eten, de invloed van verschillende muziekstijlen. Ik was als kind vrij veel bij mijn oma, een oud Nederlands vrouwtje dat naar André Hazes en Koos Alberts luisterde. Aan de andere kant ben ik ook gevormd door de invloe- den van soul, R&B, hiphop en hedendaagse popmuziek. Ik hou van Sam Cooke, Marvin Gaye, Stevie Wonder en Michael Jackson. Maar de basis is gospel, daar komen veel verschillende stijlen uit voort. Ik ben niet gelovig opgevoed, maar voelde zelf dat er meer was. Ik ging als zevenjarige al met vriendjes mee naar de Maranathakerk in Amsterdam. Vanaf mijn vijftiende kreeg ik zangles van George Carlo Muringen. Ook hij nam me mee naar de kerk. Ik had veel gesprekken met hem en hij is nog steeds als een mentor voor me. Tegenwoordig ga ik niet meer naar de kerk, omdat men in de gemeenschappen waar ik ben geweest snel een mening over mij had en over mij oordeelde. Ik vind dat je dat aan God moet overlaten. Ik bid, lees in de Bijbel en check online kerkdiensten, dit doe ik wanneer ik het graag wil of voel dat het even moet. Bijvoorbeeld als ik inspiratie zoek.’ The whole shebang: produceren, acteren, jureren, zingen, schrijven, je bent zo veelzijdig, het is teveel om op te noemen. Waar ligt je hart? ‘De liefde voor muziek ontstond op de middelbare school. Mijn moeder zei dat ik muzikaal was, maar ik was best verlegen, durfde niet echt te zingen. Ik wilde dokter of brandweerman worden, in ieder geval iets waarbij je mensen moest helpen. Nu weet ik dat ik mensen kan inspireren en bemoedigen met mijn liedjes. Ik vind de muziek van tegenwoordig niet altijd tof. We horen veel computergestuurde muziek, voorgeprogrammeerde beats. Ik ben uit protest het tegenovergestelde gaan doen. Ik wil de dingen zoals vroeger aanpakken: een warme sound, live muzikanten en instrumenten. Je moet het plezier terughoren in de muziek. De teksten komen uit mijn hart, er zit een boodschap over God in.’ Ik luister naar een oude opname uit het programma ‘De wereld draait door’ waar Brownie een nummer van Sam Cooke zingt. Met zijn heldere maar doorleefde stem weet hij te raken. Hij bekent kleur, hij zet de toon. ‘A change is gonna come’… en ik denk: ‘Ja… ja, man!’ @browniedutch @officialbrowniedutch @browniedutch @browniedutch Brownie Dutch Zanger Rapper Muziekproducent Televisiepresentator Jurylid Coach Winnaar ‘De Nationale Bijbeltest’ 2013 www.browniedutch.com "maybe Christmas," he thought, "doensn't from a come store." "maybe Christmas ...perhaps... means bit a little more!" Open Kerk De Baptistengemeente wil niet alleen kerk zijn op zondag. Daarom staan wekelijks op dinsdag, woensdag en donderdag van 10.00 – 14.00 uur de deuren open. Iedereen, met of zonder kerkelijke achtergrond, is van harte welkom. Je kunt binnenlopen voor een goed gesprek, een heerlijk kopje koffie of genieten van een moment van stilte en reflectie. Ook kun je in onze kleine bibliotheek een ontspannen of opbouwend boek lenen. Graag nodigen we je in het bijzonder uit om na de oudejaarsdienst op 31 december (aanvang 19.00 uur) met ons oud & nieuw te vieren. Wij zorgen voor hapjes en drankjes, je kunt een spelletje doen of gewoon gezellig praten en borrelen. Wees welkom! Contactpersoon: mevrouw M. Kars Tel. 0318 - 552573 Muziekteam Tekst: Martijn Hallers Foto: Annemarie van den Heuvel Martijn Hallers Al zolang ik mij kan herinneren speelt muziek een belangrijke rol in mijn leven en is het één van mijn grootste passies. Als achtjarig jongetje vond ik het dan ook helemaal geweldig dat ik saxofoonlessen mocht gaan volgen. Zes jaar lang heb ik met veel plezier les gehad op de muziekschool, waarna het een tijdje zoeken was wat ik verder wilde doen met mijn instrument. Zo’n vijftien jaar geleden werd ik gevraagd om mee te gaan spelen in de diensten van de Baptistengemeente Veenendaal. Een prachtige uitdaging. Sindsdien mag ik regelmatig spelen in de zondagse diensten, de laatste jaren in de band waar ik nu bandleider van ben. Voor mij persoonlijk betekent dat Muziek kan dieper raken dan gesproken woorden een verdieping van het maken van muziek. Ik vind het een groot voorrecht om met een club enthousiaste en getalenteerde muzikanten mijn passie te delen. De kracht van muziek is dat het ons kan raken op een ma- nier die vaak dieper gaat dan gesproken woorden alleen. Ik geloof dat God ons muziek gegeven heeft als hulpmiddel om Hem te aanbidden, maar ook om Zijn boodschap te ervaren. Het is gaaf om met mijn mede bandleden steeds te zoeken naar Gods bedoeling met liederen en dit te vertalen in de muziek die we maken. Ik hoop elke keer weer dat we op deze manier iets waardevols mogen doorgeven aan de bezoekers van de diensten. Martijn Hallers Micha Both Ronald van Hal Wibo Hijink Matthijs Huttinga Daphne de Kruyf saxofoon drums basgitaar piano zang zang v.l.n.r. Ronald, Wibo, Matthijs, Daphne, Micha, Martijn 11 Tekst: Janneke van der Velde Foto’s: Annemarie van den Heuvel Een fan van snoeiharde herrie! Kippenvel, elke keer als je dat stukje van dat ene liedje hoort. Dat ene nummer, dat maakt dat je je gelijk een stuk vrolijker voelt. Of dat nummer waarbij, als je het alleen al hoort, de tranen je in de ogen springen. Muziek, wat doet het eigenlijk met je? Hebben we nog wel door waar een liedje over gaat? Dat het meer is dan alleen een lekkere melodie? Over muziek en de invloed hiervan op ons dagelijkse leven heb ik gesproken met Maarten van den Heuvel. In zijn jongere jaren groot fan van stevige muziek. Als tiener en zijn eerste jaar als twintiger luisterde hij naar Hard Rock, Metal en Death Metal en alles wat hierbij hoorde. Hij ging naar concerten en festivals, luisterde naar CD’s en leefde het leven wat hierbij hoorde. Tijdens deze festivals en concerten gebeuren er dingen die haast niet voor te stellen zijn. Op het podium zitten artiesten in een bad met bloed, worden mensen ondersteboven aan kruisen gehangen en worden er meermaals Bijbels 12 verbrand. Voor het podium gaan mensen met elkaar in gevecht, opgezweept door de muziek. De teksten gaan vaak over horror, dood, pijn en satan. Het is een donkere duistere wereld. Na een aantal jaar vond Maarten’s vriendin (inmiddels vrouw) Annemarie dat dit moest stoppen. Samen hebben ze de Ready to Marry cursus gevolgd. Door deze cursus kwam het besef dat er iets moest gaan veranderen. De wereld van de Metal en de wereld van God kunnen niet samen gaan. Maarten en Annemarie besloten om te gaan snijden, snijden in hun keuze van muziek, in hun vriendenkring, eigenlijk in alles. Letterlijk is zijn wereld ‘stil’ gezet. Geen muziek meer. Maar dan ook helemaal geen (populaire) muziek meer. Door alles wat je hoort tegen het licht van de Bijbel te houden, zie je dingen die niet kunnen. Samen hebben ze dan ook een vuurtje gestookt en letterlijk zijn CD’s, t-shirts en posters verbrand. Op zijn kamer had hij een grote wandschildering, deze hebben ze samen overgeschilderd. Afscheid nemen van al deze dingen was wel een van de moeilijkste dingen die hij ooit heeft moeten doen. Moeten, omdat hij wist en voelde: dit kan niet meer. Maarten heeft zich laten leiden door Zijn stem! En dat nieuwe, dat kwam er! Deze muziek heeft veel meer invloed op ons dan we vaak door hebben. Satan is een wolf in schaapskleren en alledaagse muziek is een perfecte vermomming voor hem. Besef dus goed waar je naar luistert en maak de juiste keuze. En als je met vragen of eenzelfde probleem zit, voel je dan vrij om er met Maarten over te praten. Onderstaande tekst heeft Maarten meegekregen bij zijn belijdenis. De tekst is een belofte aan hem, maar zeker ook aan ons allen. Psalm 130: 9-10 9 Al verhief ik mij op de vleugels van de dageraad, al ging ik wonen voorbij de verste zee, 10 ook daar zou Uw hand mij leiden, zou Uw rechterhand mij vasthouden. Het volgen van die stem heeft hem op dat moment ALLES gekost. Zijn vrienden, zijn uitgaansleven, eigenlijk zijn hele identiteit. Zijn leven stond compleet op zijn kop. Samen hebben Maarten en Annemarie toen gebeden: Here, nu dit allemaal weg is, zorgt U dan voor iets nieuws?! En dat nieuwe, dat kwam er zeker! Na een aantal maanden van stilte, ontwenning en uiteraard opstandigheid, kwamen er antwoorden op dat gebed. In de vorm van onder andere het Flevo Festival met speciale Metal Nights, bakken vol met CD’s vol stevige en harde christelijke muziek, christelijke Metal Bands, T-shirts van deze bands en christelijke concerten. Deze muziek is voorzien van teksten waarin Hij groot gemaakt wordt. Deze metalmuziek kon Maarten met een gerust hart luisteren. Het mooiste van alles is eigenlijk dat Maarten na deze keuze gewoon mag blijven wie hij is. Een fan van snoeiharde herrie! In plaats van te zijn op festivals waar alles gebeurt om satan eer te geven, mag hij nu naar concerten waar God groot gemaakt wordt. En dat gewoon in de muziekstijl die zo bij hem past, die een onderdeel van zijn identiteit is. God is vele malen sterker Zoals bij alle verslavingen -en dat is deze muziek voor Maarten - zal dit altijd een zwakke plek blijven. Maar het mooie is dat hoe sterk de aandrang ook is om weer ‘gewone’ metal te luisteren, God vele malen sterker is. Zijn leven is door het maken van deze keuze veel rijker geworden. In mijn gesprek met Maarten hebben we er nadrukkelijk over gesproken dat niet alleen de Metal muziek gevaarlijk is. Ook de muziek die we overal horen, die vrolijk in de winkels klinkt, kan gevaarlijk zijn. Vaak horen we al niet eens meer welke teksten er gezongen worden. 13 Sprekend zijn vader Hans Pruis, voorzitter Raad Bapistengemeente Veenendaal Mijn vader zou vandaag 96 jaar geworden zijn, maar hij werd niet ouder dan 82. Soms vraag ik me af in hoeverre ik op mijn vader lijk. In sommige aspecten ben ik blij dat ik anders ben, maar in andere karaktertrekken zou ik wel graag meer op hem willen lijken. Zijn spontaniteit, moed en creativiteit om bijvoorbeeld mensen in nood te helpen of op Jezus te wijzen. Zijn vermogen om blijmoedig tegenslagen te overwinnen, zoals persoonlijke handicaps en ziekte en dood in ons gezin. In dat opzicht ben ik niet sprekend mijn vader. Toen Jezus geboren werd, wisten de omstanders vast geen raad met de vraag: op wie lijkt hij? Wie was eigenlijk zijn vader? Toen hij twaalf jaar geworden was, maakte hij het Maria en Jozef duidelijk dat hij zich bezig moest houden met de dingen van zijn Hemelse Vader. Het zal je als ouders maar gezegd worden. Hoewel... Jezus wordt in de Bijbel het ‘vleesgeworden woord’ genoemd. Door Jezus zien en horen wij God de Vader spreken. Hij is daarmee letterlijk ‘sprekend zijn vader’. Jezus zegt van zichzelf dat hij alleen dat doet wat de Vader van Hem vraagt, zodat de mensen door zijn leven, dood en opstanding zijn Vader leren kennen. Jezus zegt tegen ons dat wij hier op aarde beelddrager van hem zijn, zodat de mensen om ons heen Zijn Vader leren kennen. Er wordt dus van ons gevraagd dat wij sprekend Jezus zijn. Dan ziet men niet alleen dat wij zijn volgelingen zijn, maar hoort men ook dat Jezus door ons spreekt. Ik besef dat er dan nog wel heel veel in mijn leven veranderen moet. Maar daar verlang ik naar. Ik ben er ook zeker van dat mijn aardse vader er blij mee zou zijn, als ik meer op mijn Hemelse Vader ga lijken, dan op hem. 14 Tekst: Annette van Lienden Foto’s: Sibren Hartemink Kunstzinnig Een rode draad ven, totdat God mij in een droom liet zien dat ik weer bij Hem terug kon komen. Ik zou nog goede dingen doen!’ ‘Als ik blijf leven zoals ik leef, dan moet ik er ook vrede mee hebben dat ik er zó bij zit.’ Sibren (22) laat mij een zelfportret zien: een in zichzelf gekeerde jongen, petje op, hoofd naar beneden. De walm van zijn jointje mondt uit in een strop om zijn nek. ‘Mensen zeiden: je hebt veel meegemaakt, dus dit is best een logisch gevolg. Maar ik wilde dit niet.’ ‘Vanaf de basisschool tekende ik al hele veldslagen en vanaf mijn twaalfde heb ik cursussen gedaan. Na het ongeluk werd tekenen een rode draad in mijn leven om er bovenop te komen. Ik wist nog dat ik het leuk vond, het gaf me voldoening en verwerking. Mezelf tekenen helpt me om me van bepaalde patronen bewust te blijven. Tekende ik vroeger met potlood, nu vooral op de computer. Ik wil me hierin verder ontwikkelen. Ik werk nu bij een entertainment management bedrijf. Daar komen veel opdrachten van artiesten binnen. Ook voor de Baptistengemeente heb ik al verschillende flyers gemaakt, bijvoorbeeld de folder van de kinderkerk en de kerstnachtdienst. En ik werk al een tijdje aan de zeven kruiswoorden van Jezus.’ In de zomer van 2011 gaat Sibren Hartemink met een aantal jongeren uit de gemeente naar Bosnië om straatevangelisatie te doen. Tijdens deze reis voelt Sibren zich aangeraakt door God, het is een heftig en emotioneel moment. Maar twee weken na zijn thuiskomst krijgt Sibren een ernstig ongeluk en ligt hij zestien dagen in coma. Vanaf dat moment wordt alles anders. Een blij- Ik zou nog goede dingen doen vende hersenbeschadiging zorgt ervoor dat hij minder hersencapaciteit heeft, moeilijker prikkels kan verwerken, ongeremder wordt, normen en waarden door elkaar haalt en uiteindelijk depressief raakt. Sibren stopt met school en gaat revalideren in Arnhem. Hij heeft zware medicijnen nodig. Het leven in Arnhem vergelijkt Sibren met Sodom & Gomorra. ‘Dingen die je alleen in films ziet, gebeuren hier echt. Ik stond ’s avonds om negen uur op om de dag te beginnen. Ik heb zoveel mensen op straat gesproken die veel hadden meegemaakt en mij hun ervaringen vertelden. Ik was aan het overle- ‘Sinds een paar maanden woon ik in Bennekom, ik ben nu op een goede plek. Ik heb het nog vaak moeilijk, maar ik heb ook zekerheid vanuit mijn geloof. Toen ik zag dat anderen zich lieten dopen, heeft mij dat aan het denken gezet. In oktober 2015 heb ik me ook laten dopen. Ik heb God nooit het ongeluk verweten. Je moet Hem niet de schuld geven, door satan te ontkennen. Ik geloof dat Hij zijn engelen gestuurd heeft om mij te redden. Want Hij wilde dat ik nog zou leven!’ 15 Tekst: Liesbeth Hallers Foto’s: Martien van den Helder Internetevangelisatie: hoe werkt dat? Martien van den Helder werkt al bijna 27 jaar bij Agapè. Daar heeft hij diverse functies vervuld en sinds 2005 is hij werkzaam bij de internetafdeling als projectleider en internetevangelist. Hij vertelt: ‘Ongeveer 95% van de Nederlandse bevolking heeft toegang tot internet, dus waarom zouden we daar niet gebruik van maken als christenen? Via internet kunnen we zoveel mensen bereiken!’ Gepassioneerd vertelt Martien over de mogelijkheden van internetevangelisatie. ikzoekgod.nl In 2005 ging de eerste website, ikzoekgod.nl, online. Martien: ‘Dit is onze hoofdwebsite, hier geven we uitgebreide informatie over het christelijk geloof. Zo staan er bijvoorbeeld artikelen en filmpjes op de website die 16 uitleggen wie God is. Bezoekers kunnen gratis online cursussen volgen over verschillende thema’s. Er is ook mogelijkheid om ons een vraag te stellen of om een reactie achter te laten op de website. Parallel aan de website hebben we ook een Facebookpagina opgezet waar elke dag berichten op worden geplaatst: www.facebook. com/ikzoekgod. Op dit moment heeft de pagina ruim 31.000 volgers en worden er vele gesprekken gevoerd over uiteenlopende thema’s rondom het geloof.’ ik-wil-dood.nl ‘We merkten dat ruim 10% van de reacties op onze hoofdwebsite gingen over zelfdoding. Daar wilden we iets mee doen, dus na een aantal jaar hebben we een aparte website gemaakt over dit onderwerp.’ Op de website staat informatie voor bezoekers die kampen met gedachten over zelfmoord. Er zijn getuigenissen te vinden van personen die direct of indirect met dit onderwerp te maken hebben gehad in hun eigen leven. Elke dag bezoeken ongeveer 50 tot 70 personen de website en laat ten minste één persoon een reactie achter. ‘De e-coaches reageren vervolgens op zo’n reactie en gaan met de betreffende persoon in gesprek’, vertelt Martien. ‘We bieden geen therapie, maar verwijzen mensen wel naar professionele organisaties om hulp te zoeken. Doordat het contact online en anoniem verloopt, weet je alleen niet hoe het met de ander afloopt. Dat is soms best lastig. Maar laatst kreeg ik een reactie van iemand met wie ik 2 jaar eerder via de website contact had gehad en hoorde ik dat het goed gaat. Dat is zo mooi om te horen!´ ik-wil-euthanasie.nl In lijn met de website ik-wil-dood.nl is er recentelijk ook een website gekomen die tegemoet komt aan vragen over ziekte en levensbeëindiging. ‘We gaan op deze website nadrukkelijk niet in op de huidige wetgeving, maar gaan samen met de persoon in gesprek over zijn of haar vragen. We leggen uit dat er ook alternatieven voor euthanasie zijn, zoals palliatieve zorg. Hoewel we er heel duidelijk over zijn dat we vanuit een christelijke visie werken en euthanasie niet zouden adviseren, laten we de keuze bij de persoon zelf.’ Door de recente discussie over euthanasie in de politiek ziet Martien de laatste tijd meer reacties en vragen op de website. ‘Dit is positief, het biedt ons de gelegenheid om het gesprek met mensen aan te gaan die hier vragen over hebben!’ E-coaches Aan elk van deze websites zijn e-coaches verbonden. Zij beantwoorden de vragen van bezoekers op de websites. ‘We werken hierbij vraag-gestuurd, we proberen mensen door het stellen van vragen het antwoord vooral zelf te laten ontdekken. We willen in het contact absoluut niet de discussie met de ander aangaan. Het doel van de e-coaching is namelijk niet om de ander te overtuigen en zieltjes te winnen, het gaat ons er juist om dat we over Jezus vertellen en dat de ander Jezus leert kennen. In dat proces kun je als e-coach een schakel zijn.’ Martien is verantwoordelijk voor de inhoud en coördinatie van de nazorg voor de websites. Dit houdt onder andere in dat hij nieuwe e-coaches traint en de huidige e-coaches begeleidt en verder ondersteund in hun werkzaamheden. ‘Alle e-coaches zijn vrijwilligers en volgen eerst een basistraining. Daarna worden ze een periode begeleid bij het reageren op vragen van bezoekers op de website. We besteden in de training vooral aandacht aan hoe je met de ander in gesprek gaat en kunt reageren op heftige verhalen of vragen. Omdat het contact anoniem is, vertellen mensen sneller persoonlijke dingen waar ze mee worstelen. Daar moet je als e-coach goed mee om kunnen gaan.’ waaromkerst.nl ‘Waarom Kerst?’ is een landelijk evangelisatieproject dat onder andere door Agapè en de Evangelische Omroep is opgezet om samen met kerken niet-christenen de bete17 kenis van kerst uit te leggen. ‘Elk jaar brengen we een kerstgeschenk uit, zo willen we christenen iets in handen geven dat ze kunnen uitdelen aan niet-christenen in hun omgeving. Dit jaar hebben we een CD gemaakt: Kerst in 12 hits. Om kerken en christenen te stimuleren om het kerstcadeau te verspreiden en te gaan gebruiken geven we op de website tips en ideeën over hoe ze hier concreet mee aan de slag kunnen gaan.’ Aan de hand van de muziek -een mix van christelijke nummers en hedendaagse popmuziek- wordt op de CD het verhaal over de geboorte van Jezus verteld. Het zijn niet allemaal ‘echte’ kerstliedjes, maar elk nummer zegt iets over een deel van het kerstverhaal. In het boekje bij de CD wordt elk nummer vervolgens verder toegelicht. ‘Met muziek kun je zoveel vertellen! En door gebruik te maken van populaire muziek sluiten we aan bij de belevingswereld van mensen die minder bekend zijn met het kerstverhaal.’ Internationaal De website ikzoekgod.nl trekt veel bezoekers en is inmiddels in diverse talen online beschikbaar. ‘Doordat we met veel andere landen samenwerken, kunnen we ook gebruik maken van elkaars expertise. En dan merk je dat Nederland voor zo’n klein landje veel doet. We hebben wat dat betreft een voortrekkersrol!’ 18 Muziekteam Tekst: Ank van Essen Foto: Annemarie van den Heuvel Wim Koudijs Zo lang als ik me kan herinneren ben ik al dol op muziek. Genietend naar muziek luisteren, of zelf musiceren. Heerlijk! Muziek helpt mij ook om mijn gedachten meer op God te richten. Tijdens de dienst op zondag, maar ook op de doordeweekse dag. Er is zoveel mooie christelijke muziek gemaakt. Het is mijn wens dat wij met de band elkaar als gemeente mogen opbouwen en de boodschap van Gods liefde mogen uitdragen. Muziek helpt mij om mij meer op God te richten Vanaf jongs af aan heb ik muziekles, tot aan het moment dat ik ga studeren. Mijn studie Compositie voor de Media en master Composition in Context rond ik met succes af (samengevat houdt dat in: Toegepaste compositie en geluidsnabewerking voor mediaproducties). Uiteindelijk doe ik in het dagelijks leven nu iets heel anders – het kan raar lopen – maar wat ik geleerd heb kan ik wel goed inzetten voor het werk in de gemeente. Ik wil graag de talenten die ik van God gekregen heb, inzetten voor Hem. Het is tof dat ik die mogelijkheid krijg als er in 2013 een nieuwe band wordt opgericht, een band met blazers. De sfeer onderling is echt heel goed, en het is heel gaaf om te zien dat we als groep ook zo’n groei mochten doormaken de afgelopen jaren. De komende tijd zal ik me, naast het trompetspel, ook wat meer gaan richten op het coördineren van de blazers, evenals het maken van arrangementen. Wim Koudijs piano Micha Bothdrums Doeke Piet Reitsma basgitaar Geert Aben trompet Frank Corporaaltrompet Ank van Essen trompet Henk Jan Holterman saxofoon Corrie van der Meer saxofoon Roelie Napsaxofoon Sophie van Otterlo saxofoon Henk Leeman trombone Hannie Wilmans trombone Gerjen van Oeveren zang Femke Poppezang Michelle Reitsma zang Engert Stroobosscher zang v.l.n.r. Geert, Hannie, Henk, Fenmke, Wim, Doeke Piet, Michelle, Micha, Ank, Corrie onder: Roelie, Henk Jan, Sophie, Engbert 18 Tekst en foto’s Erika van Iperen Leven en werken in Cambodja Op 15 juni 2016 zijn Corné en Erika van Iperen samen met hun zoontjes Manuel en Juda vertrokken naar Cambodja in Zuidoost-Azië. Zij volgen daar een tweejarige taalstudie. Het is hun verlangen in de toekomst te werken met kinderen in nood. Erika schrijft over hun leven in de hoofdstad Phnom Penh. 20 Zondag ‘I am the Light of the world, whoever follows me will never walk in darkness but will have the Light of Life’. Dit hebben Manuel en Juda deze week uit hun hoofd geleerd. Licht en duisternis. Ze zijn hier zo duidelijk te onderscheiden. We ruiken de wierook tot in ons huis, we zien de offers voor de huizen gericht aan de geesten van voorouders. We horen de klingelende muziek die oproept om geld te geven aan de boeddhistische monniken die langs de huizen komen. Geven en offeren betekend ‘merits’ verzamelen voor een beter leven, ooit... Een leven uit angst. ‘Heer open hun ogen zodat Uw waarheid hen vrij zal maken, hen Hoop zal geven, nu en voor altijd!’ Maandag 18.45: Ik ben de keuken aan het opruimen terwijl een voor een onze teamgenoten binnendruppelen. We hebben vanavond een ontmoeting met de nieuwelingen op het veld, we worden ‘language learners’ genoemd. Twee jaar lang val je onder deze groep. Tijdens het drinken van een kopje thee of glaasje sap bespreken we met elkaar hoe het gaat en wat we tegenkomen in de jungle van leven in een nieuwe cultuur. Het is goed om even stil te staan en sámen te kijken wat we zien gebeuren, wat dit kan betekenen; emoties en gedachten te delen en het dan samen in gebed brengen! Dinsdag Ik ben onderweg naar huis. De ergste drukte van de grote weg met auto’s, brommers, fietsers, tuktuks en rijdende winkeltjes ligt achter me. Deze laatste smallere straatjes zijn gevuld met barbecues waarop vis, vlees en mais ligt te bakken. Ook zijn er in overvloed kokosnoten (bij ons een favoriet en supergezond drankje) zakjes pinda’s en allerlei andere lekkernijen. Kippen, honden en als je goed kijkt, ratten, lopen overal tussendoor. Bijna thuis komt een tuktuk me voorbij rijden vol met schoolkinderen uit de buurt: ‘bye bye Erika, tot de volgende keer’. M’n hart wordt warm en ik denk blij terug aan afgelopen weekend waar we hen voor het eerst ontmoetten en samen hebben gespeeld! Woensdag 16.15: Ik heb nieuwe shampoo nodig en de winkel is niet al te ver dus gaan we even met de fiets (Ja, fiets!). Zo’n bezoekje aan de winkel of markt is altijd gelijk een klein uitje. De warmte en het verkeer zorgen ervoor dat Manuel en Juda bij ons thuis nauwelijks buiten spelen. Ik oefen mijn net geleerde Khmer en de kassière is toch wel benieuwd hoeveel ik nou eigenlijk weeg na twee kinderen. Ik moet eigenlijk lachen, deze vraag zou je in Nederland toch echt niet stellen. Maar ik grijp mijn kans en besluit de vraag dus zowel te beantwoorden als gelijk maar terug te stellen! Donderdag Elke ochtend ben ik te vinden in onze taalschool. Vandaag ga ik met mijn taalklas naar de markt. Ik heb zin om de theorie te gebruiken in de praktijk. Deze week leerden we over fruit en groentes en handige gesprekjes voor op de markt: ‘hallo, hoeveel kost deze tros bananen? 6000 Riel? Oh, dat vind ik veel te duur! Wat dacht u van 4000? Akkoord? Nou, bedankt en tot ziens weer!’ Zo leren we niet alleen de woorden maar ook gelijk hoe dat afdingen werkt. Als je wijs ben doe je hier namelijk niet zonder! Vrijdag In de regentijd verzamelen zich bijna elke dag grijze wolken. Meestal halverwege de middag willen ze van hun lading af. Ik hoor de eerste druppels vallen en niet lang daarna roffelt de regen op de golfplaten daken om ons heen. Het is ongelofelijk om te zien hoe snel de straat zich vult met water. Deels regenwater en helaas, deels rioolwater. Het riool stroomt bijna over bij een zware bui. De nog niet meegenomen vuilnis stroomt gelijk maar mee. Het stinkt! Voetgangers ploegen door het kniehoge water. Bij veel huizen stroomt het water naar binnen. De kinderen plonzen erin van plezier. Op deze manier verspreiden ziektes zich snel in deze tijd. Zaterdag Vandaag gaan Corné en ik samen naar de beruchte Tuol Sleng gevangenis uit de tijd van Pol Pot. We hebben veel gelezen en films gezien. Maar het maakt het niet makkelijker hier te zijn. We lopen rond in de martelkamers, zien de pasfoto’s en kijken in de ogen van de duizenden (!) die hier gruwelijk zijn vermoord. Kinderen geen uitzondering. Ook rijden we daarna naar een van de vele Killing Fields. Het grijpt ons diep aan. Door regenval en verschuiving van de grond komen eens in de zoveel tijd nog steeds botstukken en kleding boven uit de putten. We staan stil bij de boom waartegen kinderen werden doodgesmeten. Ik huil. ‘O God ontferm U, over dit nog steeds zo gewonde land.’ 21 = 124 ­ Jong geleerd is oud gedaan ‘In de hemel wordt gewerkt,’ zei een voorganger ooit tijdens zijn preek, ‘we zitten straks echt niet met een harpje op een wolk… ja, Jan Visser misschien!’ Die uitspraak behoefde geen nadere toelichting en deed iedereen instemmend knikken en lachen. Met meer dan 500 titels op zijn naam mag Jan met recht een professionele liedjesschrijver genoemd worden. Tegen de achtergrond van een grote, volle boekenkast in de kamer vertelt hij mij in alle bescheidenheid, maar met onnavolgbare humor over zijn muzikale leven. ‘Ik kom uit een gereformeerd gezin, netjes, degelijk. Vader was om de haverklap diaken of ouderling. In de kerk zongen we verzen uit de 150 psalmen en 29 gezangen. ‘k Wil U, o God, mijn dank betalen’ vond ik wel een handig collectelied. Na kerktijd zongen we onder leiding van moeder thuis bij het traporgel uit de liedbundel van Johan de Heer. We hadden geen tv of platenspeler, maar wel een radio. Ik luisterde op de woensdagmiddag naar de hoorspelen van de NCRV.’ ... en dat wilde ik ook wel Op zeventienjarige leeftijd gaat Jan voor het eerst naar een jeugdkamp van het Brandpunt in Doorn. ‘De jongeren die daar liepen, hadden een passie voor Jezus en dat wilde ik ook wel!’ vertelt Jan. ‘Ik ben altijd een muziekminnaar geweest, maar toen ik in dat kamp mijn hart aan Jezus gaf en me realiseerde wat hij voor mij gedaan heeft, kreeg mijn liefde voor muziek een geweldige ‘boost’ richting God. En ik leerde daar zoveel prachtige liederen! Vanaf dat moment ging ik ook de jeugdweek- ends onder leiding van broeder Jan Kits sr. en Nol Esmeijer bezoeken. Voor twee gulden vijftig konden we daar eten en overnachten in de kapel. Ik ben er geestelijk gegroeid en muzikaal in een rap tempo bijgespijkerd. Weer thuisgekomen ging ik in Rotterdam naar alternatieven zoeken en kwam ik uit bij Youth for Christ. Hier kon ik mijn muzikale hart ophalen: veel zingen en orgel, piano en gitaar spelen. Ik begon repertoire te schrijven en formeerde de gospelgroep ‘Crusaders’. Tevens werd ik dirigent van het koor van de Baptistengemeente Schiedam. Door mijn opleiding aan de ‘Kweekschool met den Bijbel’ kwam daar nog theoretische en praktische muziekkennis bij.’ Een liedjesschrijver was geboren! In de jaren zestig maakte Jan deel uit van de Volle Evangelie Gemeenschap Rotterdam en was daar dirigent/ zangleider van een jeugdgroep. Hij stond aan de wieg van de gospelgroep ‘The Singing Ambassadors’, welke overal optrad en onder zijn leiding twee LP’s maakte. Vanaf dat moment ging alles in een stroomversnelling, geruggensteund door een aantal muzikale artiesten. De 23 LP ‘Zingen maakt blij’ voor ‘In de Ruimte’ in Soest en vele opwekkingsliederen voor de stichting ‘Opwekking’ in Putten volgden. De serie ‘Liedjes rond de Bijbel’ werd uiterst populair en een groot succes. Samen met zijn vrouw Gerry schreef Jan ook kerstmusicals en boeken. Honderden kinderliedjes van zijn hand werden verspreid via LP’s, CD’s en liedbundels en vertaald in meer dan tien verschillende talen. Jan: ‘Ik ontdekte dat muziek en het schrijven van liedjes voor mij de manier was om verhalen uit de Bijbel en het evangelie door te vertellen. Op deze manier kon ik getuigen van mijn geloof en bovenal God eren en dienen. De liedjes bleken veel mensen aan te spreken en dat beperkte zich niet tot ons eigen christelijke wereldje. Ze gingen alle kerkelijke kanten op en worden nog steeds overal gezongen. Liedjes blijken dwars door alle kerkmuren heen te gaan, waar ik niet binnenkom, komen mijn liedjes wél binnen. De mogelijkheden, invloed en kracht van goede, Nederlandse christelijke liedjes is enorm. Het is mijn manier van prediker zijn Ik verbaas me nog bijna elke dag waar de liedjes terechtkomen: geboortekaartjes, rouwadvertenties, scholen, kinderkampen, HGJB-vakantiebijbelweken. Liedjes blijven veel langer (soms een heel leven) hangen dan een preek dankzij de melodie. De vele positieve reacties van mensen in de loop der jaren zijn voor mij een stimulans om dit 24 nog steeds te blijven doen, zij het wat bescheidener. Tegenwoordig vertaal ik regelmatig Amerikaanse songs voor Small Stone Media. Het is elke keer weer spannend om zo dicht mogelijk bij de originele tekst te blijven en er toch een goed zingbaar Nederlands lied van te maken. Het is mijn manier van prediker-zijn.’ Op deze manier kon ik getuigen ‘Glorie aan God’, ‘Heer ik kom tot U’, ‘Zing, zing, zingen maakt blij’, ‘Ik heb een plekje voor Jezus’, ‘Je hoeft niet bang te zijn’, allemaal briljant door eenvoud. Veel van zijn liederen zijn eigen tekst en muziek, vijfentwintig procent vertalingen vanuit het Engels en Duits. Heeft Jan zelf jarenlang op de verschillende scholen waar hij les gaf, zijn liedjes aan vele kinderen geleerd, nu komen zijn kleinkinderen thuis van school met de liedjes van opa. En daarmee is de kracht ervan bezegeld. Tegen jonge talenten wil Jan het volgende zeggen: ‘Als je het echt wilt en je hebt wat met tekstdichten, begin er dan gewoon aan. De eerste vijftig nummers moet je misschien in de prullenbak gooien. Daarna gaat het erop lijken. Doe dingen niet te gauw op je eigen houtje, maar laat een goede vriend of muzikant meekijken. En onthoudt dit: jong geleerd is oud gedaan!’ Tenslotte, het is toch wel een mooi beeld: met een harpje op een wolk. Want muziek is een van de mooiste en heerlijkste gaven van God en een van de beste kunsten! Muziekteam Tekst: Krystiaan van Schoonhoven Foto: Michel Somsen Al jaren worden er binnen de BGV jeugddiensten georganiseerd voor de leeftijdscategorie van twaalf tot achttien jaar. De band Pro-Pulsion besloot in 2011 te stoppen met het begeleiden van deze diensten. Het verlangen ontstond toen bij de toenmalige jeugdwerker, om een band samen te stellen bestaande uit jongeren. Vanaf dat moment ontstond de ‘jeugdband’ en werden wij betrokken bij het leiden en begeleiden van de jeugddiensten wat we tot op heden nog steeds met veel plezier doen. Mathijs in de rol van pianist en Krystiaan in de rol van zanger. Onder leiding van een aantal ervaren muzikale gemeenteleden zijn we opgeleid in het leiden van een band, het samenstellen van een liturgie en bovenal het zoeken van God in dit werk. Inmiddels zijn we beiden actief als bandleider in de nog steeds bestaande groep en hebben we sinds twee jaar ook het voorrecht om de zondagse diensten te begeleiden. We zijn beiden groot gebracht met muziek en van jongs af aan daarmee bezig. Mathijs heeft orgel- en pianoles gevolgd en Krystiaan heeft jarenlang gezongen in een klassiek koor. Ook nu nog proberen we onszelf te blijven ontwikkelen in de muziek. Mathijs door het nemen van zanglessen en Krystiaan met basgitaarlessen. Het is een groot voorrecht om de gemeente op zondag te mogen leiden in aanbidding. Aanbidding kan mensen verblij- den, troosten en opbouwen in geloof. We zijn ontzettend dankbaar dat we onze talenten op deze manier voor God en zijn gemeente mogen inzetten. Krystiaan & Mathijs Aanbidding kan mensen verblijden, troosten en opbouwen in geloof Een leuke bijkomstigheid is dat onze band niet alleen een muzikale groep is, maar ook een groep vrienden. Passie voor God en passie voor elkaar maakt dat we dit ook uitstralen vanaf het podium. We zijn blij met veel positieve en bemoedigende reacties! Krystiaan van Schoonhoven zang Mathijs Luimes piano Karin Bos basgitaar Linda Bos gitaar Joline van Hemert gitaar Danique de Haan zang Femke Poppezang Edwin Eykelboom geluid Gerrit Wilmans geluid v.l.n.r. Mathijs, Gerrit, Linda, Danique, Femke, Krystiaan, Joline, Karin, Edwin 25 Looft God, met bazuingeklank; Geeft Hem eer, bewijst Hem dank; Looft Hem, met de harp en luit; Looft Hem, met de trom en fluit; Looft Hem, op uw blijde snaren; Laat zich ’t orgel overal Bij het juichend vreugdgeschal, Tot des Heeren glorie, paren. Psalm 150 vers 2 (berijmd) Aanbidden waar bidden verboden is Toegegeven, niet alles wat rond Kerst wordt gebracht heeft iets te maken met de geboorte van Christus. In Nederland weten we dat het Kerstfeest ons herinnert aan de komst van Jezus. In de media wordt er aandacht aan geschonken. En elke zichzelf respecterende artiest brengt een kerst-cd uit. Iedereen kent de kerst-evergreen ‘Stille Nacht’. Op Kerstavond zitten de kerken traditiegetrouw vol. Het Kerstfeest wordt massaal gevierd. Wij vinden dat normaal. Maar dat geldt niet voor iedereen. Ik was in een land waar men het Kerstfeest bijna niet meer kent. De gedachte dat er een God is die mensen redt uit hun ellende, is daar uitgebannen. Geloven in het Kind van de kribbe is ongepast. Wie het toch doet, verdwijnt vroeg of laat achter slot en grendel of in een strafkamp. Nee, er klinkt daar geen ‘Komt laten we aanbidden’. Of het moet zijn voor de leiders. Ik heb de mensen gezien, met gebogen hoofd stonden ze voor de standbeelden van de leiders. Het doet denken aan de tijd van de drie vrienden van Daniël, die moesten buigen voor een beeld. In dat land heb ik een indrukwekkend moment meegemaakt. Als buitenlanders waren we nooit zonder gids, 28 maar toch kregen we de gelegenheid om als groep een lied aan te heffen. En we zongen. ‘Ere zij God in de hoge; vrede op aarde, in de mensen een welbehagen’. Een lied om de Schepper te eren. Een lied waaruit blijkt dat God Zich met mensen verbindt. Een lied van troost en hoop voor de toekomst. Het raakte me diep, juist daar. God was er! In welke omstandigheid we ons ook bevinden, het ‘Ere zij God’ tilt je erboven uit en richt je op waar het werkelijk om gaat: Het wonder van God, die Kind werd om mensen tot Zijn kinderen te maken. Als we tijdens de kerstvieringen - ook in de zorgorganisatie waar ik werk - het ‘Ere zij God’ aanheffen, hoop ik, dat we al zingend daar iets van beseffen. En zullen bidden voor de mensen die God niet mogen aanbidden. Hij kwam immers voor héél de wereld. We weten dat er in gesloten landen mensen zijn die Zijn Naam in het geheim belijden. Met een bewonderenswaardige standvastigheid. Wat zie ik uit naar het moment dat we, samen met de mensen daar, in vrijheid Christus’ komst kunnen vieren. Henk Prins, voorzitter Raad van Bestuur Zorggroep Charim Charim voor christelijke zorg die verder gaat harim C j i b t n u U k cht voor tere Wonen met zorg Tijdelijk verblijf Welzijnsactiviteiten Verhuis- en klusservice Therapie en begeleiding thuis Ontdek meer over Charim op www.zorggroepcharim.nl of bel de klantenservice via 0800 0711. 29 Zoek het kerstkind! Voorbereiding Knip de pionnen en dobbelstenen uit. Geef knipjes in de voetstukken van de pionnen en schuif ze in elkaar. Tip: voor extra stevigheid kun je de pionnen eerst op een stuk karton plakken en daarna uitknippen. Het spel Alle spelers mogen om de beurt met de dobbelsteen gooien en zetten hun herder zoveel stapjes vooruit als het aantal dat ze gooien. Wie het eerst bij het kindje in de stal is, heeft gewonnen. Let op: bij een ster met een straal weet de herder extra goed de weg en mag je naar de ster aan het eind van de straal! 30 31 SPORTMASSAGE VELTHORST Sportmassage is niet alleen voor mensen die een sport beoefenen. Het kan ook als ontspanning dienen voor mensen die stress hebben. Brouwersgracht 2 • 3901 TJ Veenendaal Tel.: 0318 - 51 90 11 • www.diepeveenmakelaars.nl Aankoop | Verkoop | Taxaties 32 AFSPRAAK MAKEN? Neem dan gerust contact met mij op. Adres: Klemstraat 37 3907 LK Veenendaal Telefoon: 0318 - 824981 Mobiel: 06 - 39803468 Tekst: Onno Visser Foto: Michel Somsen Muziekteam Onno Visser De Baptistengemeente Veenendaal kent een aantal muziekteams; elk met een eigen stijl. Wij hebben het voorrecht om één keer in de vier weken als groep op het podium te mogen staan. Dat doen we met plezier, overtuiging en passie voor het hogere doel: de gemeente dienen in het eren van onze God door middel van muziek! Plezier, overtuiging en passie voor het hogere doel Enkele uitspraken vanuit ons team: ‘Ik vind het ontzettend gaaf om mij binnen de muziek in te zetten voor de gemeente. Ik geniet van de goede sfeer in de groep en ik denk dat we dat ook uitstralen vanaf het podium.’ ‘Plezier hebben en serieus-zijn gaan bij ons goed samen. We genieten van het leiden van de gemeente in de lofprijzing; zowel muzikaal als inhoudelijk.’ ‘We streven ernaar om altijd goed voorbereid te zijn, zo- dat we ons in de dienst kunnen richten op het meenemen van de gemeente in het eren van God!’ ‘Aanbidding is een belangrijk onderdeel van onze diensten en ook voor mijn persoonlijk geloof. Ik zet daarom graag mijn talent in voor de gemeente.’ ‘Ik houd enorm van muziek maken, en vooral om er met de groep iets moois van te maken; iets dat samen beter klinkt dan alleen. `Music is a piece of art that goes in the ears and straight to the heart.’ (vert: Muziek is een kunstwerk en gaat via de oren rechtstreeks naar het hart). Ik hoop een schakel te kunnen zijn in wat God doet in mensenharten.’ Onno Visser piano Gerald van Dijk drums Karin Bos basgitaar Linda Bos gitaar Renske Borzang Hanno Doornenbal zang Marjolein van den Helder zang Krystiaan van Schoonhoven zang v.l.n.r. Hanno, Onno, Renske, Karin, Krystiaan, Linda, Marjolein, Gerald Tekst: Jasper Mooij Foto: Annemarie van den Heuvel Thuis in Israël Voor de één een heerlijk vakantieland. Voor de ander een land om veel over te lezen maar, niet om te bezoeken. Weer een ander heeft er niets mee. Mensen leren er God leren kennen. Een kleine reep grond en er zijn meningen te over. Nergens is de journalisten-dichtheid zo groot. Een land van grote verschillen en het enige, echte thuisland voor de Joden. Dor en droog in het zuiden, uitstekende landbouwgrond in het noorden. Met een zee vol recent ontdekte bodemschatten en een Jordaan die helemaal op is als het de Dode Zee bereikt. Qua natuur en bewoners is er geen gelijke onder wat we in de bijbel kennen als het beloofde land Kanaän. Hesther Vink vond er in 1982 een thuis. Ik ben op bezoek bij Hesther, een kwieke, energieke vrouw van 80 jaar. Bepaald geen prototype bejaarde, maar de inrichting van haar huis verraadt wel iets van haar hoge leeftijd: een tikkende klok, houtsnijwerken meubelen, een oud harmonium, her en der fotolijstjes, kleedjes en een mooie, rode kat die mij kopjes komt brengen. ‘Doet ie nooit bij gasten’. Hesther komt oorspronkelijk uit een warm nest in het Groningse Baflo en heeft zich haar hele leven als verpleegkundige en als administratieve duizendpoot nuttig kunnen maken. De wisseling tussen de twee beroepen ontstond door ‘een doorn in haar vlees’; Hesther had door het tillen en ander zwaar werk in de verpleging 34 last van haar rug. Dat ze twee beroepen kon uitoefenen kwam haar ook in Israël goed van pas. Haar honger naar de Bijbel nam toe In de 70-er jaren ontstond haar belangstelling voor het land Israël. Via cursussen en Bijbelstudie leerde ze het land, de geschiedenis en de bijzondere plaats van land en volk in de bijbel kennen. In 1975 ging ze voor het eerst naar Israël en in 1978 opnieuw. Later kwam er een omwenteling in haar leven waarin haar honger naar de bijbel toenam en ze leerde leven met een gebedshouding waardoor ze God toeliet bij de beslissingen in haar leven. Tijdens een vakantie in Portugal viel haar besluit om naar Israël te gaan. Een tijd van ontspanning, wandelen, veel nadenken in een mooie omgeving. Toen wist ze het zeker: ik ga naar Israël. Het was heel wat om haar baan op te zeggen, het huis leeg te halen en haar Datsun 510 Semi Sport te verkopen, een Japans racemonster waar ze erg aan was gehecht. Maar het loslaten ging allengs gemakkelijker. Een trainingsperiode bij de NEM volgde met cursussen in het Engels. Na de uitzendingsdienst bij de ‘De Kandelaar’ in Voorthuizen kwam ze terecht in West-Jeruzalem. Ze bewoonde een piepklein kamertje van drie bij drie in de tijd dat ze Hebreeuws leerde en het voelde heel goed. Ze mocht zich jaren inzetten voor het Joods Orthodoxe verzorgingstehuis Beit Barth in Jeruzalem in combinatie met het ziekenhuis Shaare Zedek tot haar rug weer opspeelde. Ze nam afscheid van het ziekenhuis en heeft zes jaar van ‘s middags 15.00 uur tot ’s avonds 22.00 uur administratieve taken in Beit Barth gedaan. Een heerlijke tijd, de ochtend was van haar! Op een dag kwam de NEM met de vraag of zij weer voor hen aan het werk wilde. Daar had Hesther helemaal geen trek in, maar omdat ze geleerd had een weg van gebed te gaan vroeg ze heel concreet om een brief. Haar gebed werd verhoord en ze nam met grote tegenzin ontslag bij Beit Barth. Achteraf bezien was het een goede wending in haar leven. Ze genoot van de haar tijd bij de NEM en ze had vijf waardevolle jaren. Tijdens de Joodse feestdagen en één keer per maand in de weekends werkte ze in Beit Barth. Na die vijf jaar wilde ze graag weer terug naar Beit Barth maar ze had zich voorgenomen om te wachten op een rechtstreekse uitnodiging door de dagelijkse leiding van het tehuis. Twee maanden later werd ze ge- beld. Ze hoefde het niet meer te overwegen maar ging nog wel terug naar Nederland om langs haar inmiddels 97 jarige moeder te gaan. Na de verlofperiode keerde ze als verpleegkundige terug. Het was relatief licht werk en ze heeft met plezier kunnen doorwerken zelfs tot na haar pensioengerechtigde leeftijd. Het werken wisselde ze af met een cursus bijbels Hebreeuws bij messiaanse Joden. Uiteindelijk keerde Hesther terug naar Nederland voor haar familie. Ze wilde haar zus helpen en een nier aan haar afstaan. Vier van haar zussen hadden nierproblemen. Maar ze kwam erachter dat ze niet kón helpen omdat ze te kleine nieren heeft. Ze mocht gelukkig nog een tijd genieten van haar familie. Nu is ze als jongste van zeven alleen over. Definitief terugkeren naar Israël is niet meer logisch, de vraag kwam na haar terugkeer in 2004 echter nog wel een keer langs. Toch is het goed zo. Afgelopen augustus is ze er nog geweest en dan bezoekt ze vrienden. Ik heb een warm gevoel voor dit land en de mensen Op mijn vraag wat Israël haar het meest heeft gebracht, ontving ik een mooi antwoord. Hesther heeft er heel veel geleerd over het geloof door alle gesprekken. ‘We stonden heel dicht bij elkaar’. Ze was vaak in de synagoge en deed mee, ze werd gezegend door de gebeden. ‘Mijn laatste Yom Kippoer bracht me dicht bij de Heer’. ‘Ik heb een warm gevoel voor dit land en de mensen’. ‘Het is onze oudste broer en we horen achter ze te staan’. Mooie plekken? De woestijn! Het zicht op het Jordaanse bergland met de laagstaande ondergaande zon. Als de familie overkwam, huurde ze een auto en toerde ze met hen het hele land door. Langs al haar geliefde plekken in haar tweede vaderland. Hier en in Israël is Hesther thuis! Mijn keuze Esther Meijer Muziek roept herinneringen op, een boek zet je aan het denken, een film kan je ontroeren. In ‘Mijn Keuze’ mag je jouw beleving met ons delen. Wel eens ademloos naar een muziekstuk geluisterd, in één ruk een boek uitgelezen, een indrukwekkende film gezien? Laat het ons weten! Mail naar: [email protected] Licht door de duisternis Ik vind het heerlijk om een boek te lezen. Soms lekkere streekromans, waarbij je ongedwongen kunt lezen. Ook christelijke romans vind ik heerlijk om te lezen. In deze boeken zie je de invloed van het christelijk geloof terug. Een favoriet boek is ‘Licht door de duisternis’ van Frank Peretti. Dit is een christelijke thriller waarin de strijd tussen engelen en demonen is beschreven. De manier waarop de engelen en demonen beschreven zijn, is niet geloofwaardig, maar het boek is wel spannend. Uit dit boek gaat een waarschuwing uit naar christenen: Kijk uit waar je je mee inlaat. Ben Hur Als ik echt wil ontspannen kijk ik heel graag een film. Het is heel vaak een niet-christelijke film, maar er zijn ook christelijke films die ik heel goed vind. Een van mijn favorieten is de film Ben-Hur. Dan wel de oude versie uit 1959 en niet de remake uit 2016. De hoofdpersoon, een edelman in Palestina, wordt door de Romeinen verdoordeeld tot de galeien. Na vijf jaar roeien ontsnapt hij tijdens een spectaculaire zeeslag en keert hij terug naar Palestina. Hij neemt wraak op zijn kwelgeesten tijdens een wilde wagenrace in de arena. Dan heeft hij een ontmoeting met Jezus Christus. Nadat hij Jezus heeft leert kennen worden zijn moeder en zuster genezen van lepra. Dit is wel een film waar je even voor moet gaan zitten, met een lengte van bijna 3 uur. Het mooie aan deze film is dat het laat zien wat er met een persoon gebeurt als je Jezus accepteert in je leven. Het was voor mij dan ook heel moeilijk om geen traantje te laten. Pure Bride Ook ben ik bezig met muziek. Ik speel dwarsfluit en ik vind het heerlijk om een avond muziek te maken met de andere dames van ons fluit-ensemble in Rhenen. Ik vind het ook heerlijk om naar muziek te luisteren. Het nummer wat mij heel erg aanspreekt is het nummer Pure Bride van Leeland. De tekst in dit nummer gaat er over dat wij als christenen klaar moeten zijn als God naar ons toekomt. Zoals een bruidegom naar zijn bruid toegaat. Dit nummer maakt je stil van binnen. God ziet ons door Jezus, wit gewassen als sneeuw. 36 Populair Jan-Martin Berghuis, interim-voorganger en uitvaartspreker (www.getijde119.nl) Is het oneerbiedig om te zeggen: Met Kerst zetten we jaarlijks Jezus even in het zonnetje? Voor een paar weken wordt Hij van zolder gehaald om in onze huiskamers, christelijk en niet-christelijk, te pronk te staan. Met onze zelf gefantaseerde kerststal. ‘Gezellig!’ Niks mis mee. Van mij mag het allemaal. Jezus staat er. Laten we het over Hem hebben. Toch wringt er elk jaar in de kersttijd iets bij mij. Ik krijg er, vergeef me de uitdrukking, zo’n Top 2000-associatie bij. Inmiddels een traditie op Radio 2: van Eerste Kerstdag tot oudjaar worden daar de 2000 grootste hits aller tijden gedraaid. Veel muziek uit de sixties, seventies and eighties. De jonge goden van toen zijn inmiddels uitgebluste rockers geworden die eindeloos ‘that same old song’ herhalen. Het publiek zucht naar deze nostalgie, festivals vol. Is het als artiest nog leuk dat men altijd weer om het oude kunstje blijft vragen? Fans die echt elk woord meezingen en elke gitaarsolo tot in de puntjes kennen. Je wordt een karikatuur van jezelf. Ik zou er niet goed van worden. Voor een tweede keer dezelfde preek houden valt mij al moeilijk. verkiezingen tot superstar in een Top 2000. Ik zou Jezus geadviseerd hebben nog even te blijven ‘wonderen’: om te kunnen cashen, te kunnen oogsten. Blijkbaar ging het daar niet om. Hij wilde niet. Eén keer komen, leven, sterven en opstaan was genoeg. Missie volbracht? Nee, vlak voor vertrek geeft Jezus het stokje aan ons door, met het ‘lintje’ van de Heilige Geest er omheen: ‘Dit is wat alle volken moeten horen: een totale levensverandering, een nieuw leven door de vergeving van zonden’ (Lucas 24:47-49). Ik mag het ontvangen én in Zijn naam ook weer doorgeven aan anderen – dàt vertrouwt Hij ons toe (Joh. 20:21-23). Laten we het over Hem hebben. Kerst is het feest van de geboorte! Zo eren we God. Zou Jezus blij zijn met de ontstane karikatuur van Hem? Het schattige kribbekindje, de lieve zoete Jezus, mijn persoonlijke wonderdoener, de stoere revolutionair, een goed voorbeeld. Deze Jezus is populair en mediageniek. ‘Uitverkochte zalen, lovende reacties van pers en publiek. Deze versie rockt, ziet er strak uit en is vocaal enorm sterk!’ schrijft men over de rockopera Jesus Christ Superstar. Laten we het over Hem hebben. Eerlijk gezegd vind ik Jezus’ vertrek veel boeiender en actueler dan Zijn komst. Na Zijn sterven en opstanding verschijnt Hij nog even heel gericht aan zijn verbaasde volgelingen (de volgers waren allang afgehaakt), geeft een paar boodschappen mee en verdwijnt naar Boven. Net zo anoniem als bij Zijn aankomst met Kerst. Geen camera’s, talkshows of 37 Jong & Jezus Waar denk jij aan bij Kerst? Kerst betekent voor mij gezelligheid. Maar ook beter nadenken over Jezus’ komst naar de aarde en waarom dat allemaal is gebeurd. (Mayke) Kerst betekent voor mij gezelligheid. Maar ook beter nadenken over Jezus’ komst naar de aarde en waarom dat allemaal is gebeurd. (Mayke) Als ik aan kerst denk, dan denk ik aan met je familie zijn en een kerstdiner. (Daan) Dat God Jezus voor onze zonden op de wereld bracht en dat Hij ons daarmee heeft gered. (Mark) Kerst is voor mij een dag waarop ik nadenk over wat Jezus voor mij heeft gedaan. Kerst heeft een belangrijke betekenis voor mij, het raakt me altijd dat Jezus zoiets heeft gedaan voor ons/ mij. (Wendy) 38 Gezellig met familie, met zijn allen kerstverhalen lezen. Nadenken over kerst. (Jiddo) Kerst is voor mij: de dag dat Jezus (mijn Verlosser) naar de aarde is gekomen om ervoor te zorgen dat wij bij Hem in de hemel mogen komen. Dit doordat Hij al zonden op zich neemt en zich laat kruisigen. (Annelie) Het begin van de mooiste biografie op aarde. (Kars) Dat we denken aan de komst van Jezus Christus. En ik vind het gewoon gezellig met m’n familie. (Niels) Kerst is voor mij gezellig met elkaar samen komen. En dan de geboorte van Jezus herdenken in de kerk. (Menno) Kerst is voor mij denk ik vooral samen met familie denken aan de geboorte van Jezus. Huis gezellig maken met lichtjes en samen eten met familie. (Mette-Marit) Gezellig knus thuis met familie, lekker eten, kerstliedjes en dat Jezus is geboren. (Luuk) 39 Ouderen aan het Woord 40 Tekst: Yolande Schouten Foto: Peter van der Giessen God heeft alles welgemaakt ‘God heeft alles welgemaakt. We hoeven ons geen zorgen te maken, want God zorgt voor ons. We ervaren elke dag dat Hij ons leven leidt, we hebben een levende Heiland.’ Wil van Kerkvoorden is vol van de wonderen die in zijn leven zijn gebeurd. Hij vertelt over kleine wonderen die later mijlpalen in zijn leven bleken te zijn. Het gaf blijdschap en moed om door te gaan. Wil heeft een moeilijke start gehad door de gevolgen van de oorlog in Indonesië. Vader, moeder en kinderen werden in verschillende kampen geplaatst. In 1961 komt Wil aan in Nederland, waar het gezin, vader met zijn tweede vrouw en zijn broers, weer herenigd wordt. Op twintigjarige leeftijd is Wil het huis uit gegaan en heeft hij aangemonsterd bij een reder om te gaan varen op de grote vaart. Hij had een sterk verlangen om zijn eigen moeder op te zoeken. Hij wist dat zij inmiddels in Kenia woonde en via de grote vaart hoopte hij zijn moeder weer te kunnen ontmoeten. Het hoofd van de administratie van de rederij was een heel vriendelijke man. Wil heeft een aantal dagen mogen logeren bij deze man en zijn gezin. Achteraf besefte hij dat deze man een christen was, want er werd aan tafel uit de Bijbel gelezen en gebeden. Wil vond hier een luisterend oor voor zijn verhaal en verdriet en heeft dit als een wonder ervaren. Op één van de volgende reizen was er voor Wil gelegenheid om naar Kenia te gaan en zijn moeder te ontmoeten. Wil was blij haar te zien en wilde graag haar verhaal horen over de tijd dat ze gescheiden van elkaar geleefd hadden. Zijn moeders verhaal horen over de gebeurte- Die kleine wonderen bleken later mijlpalen te zijn nissen uit zijn kindertijd. Maar ze vond het vervelend dat ze zoveel vragen moest beantwoorden. Vragen waar ze geen antwoord op kon of wilde geven. Gebeurtenissen die ze niet met Wil kon delen. Vlak voor de tweede geplande ontmoeting met zijn moeder kwam de eerste stuurman het bericht brengen dat zij was overleden. Na zijn militaire dienstplicht ontmoette Wil oude vrienden uit Indonesië. Hij werd opgenomen in het gezin van één van zijn beste vrienden, waarvan de ouders christenen waren. De oma van zijn vriend stelde hem voor een radicale keuze. Letterlijk zei ze: ‘Jij moet Jezus leren kennen.’ Het was zeer confronterend, maar Wil kwam na veel strijd tot bekering. Een groot wonder. Een half jaar later heeft hij zich laten dopen en nog een half jaar later heeft Wil zijn baan opgezegd en is hij begonnen aan de Bijbelschool. In het derde jaar van de Bijbelschool zat Wil in hele penibele financiële situatie. Hij had besloten om te stoppen Jij moet Jezus leren kennen en al afscheid genomen. Maar tijdens een dienst, waar Wil in het koor zong, was er een vrouw die naar hem zocht. Ze zei letterlijk: ‘Ik ben door God gestuurd om alle schulden te betalen en jouw studie tot het einde te bekostigen.’ Dit was voor Wil weer een wonderlijke gebeurtenis. Toen Wil de vrouw bezocht dacht hij een rijke vrouw in een groot huis aan te treffen, maar niets was minder waar. Deze vrouw had alleen AOW en woonde samen met haar verstandelijk beperkte zoon. Het leek op het verhaal van het penningske der weduwe (Lukas 21:1-4). Weer een wonder van God. Ook de ontmoeting met Hennie heeft Wil als een groot wonder ervaren: een lieve vrouw, een geschenk van God. Hij werd opgenomen in de familie van Hennie. Wil heeft de rol van vader ingenomen in het gezin, terwijl hij zelf nooit in een gezin is opgegroeid. Tot aan zijn pensioen heeft hij bij Tear Fund mogen werken. Wil is nu 75 jaar, heeft een lieve vrouw, kinderen, schoonkinderen en acht geweldige kleinkinderen. God heeft alles welgemaakt: ‘Elke dag mogen wij ervaren dat Hij ons leven leidt.’ 41 De mooiste tijd Leanne Hijink, getrouwd met Wibo en moeder van Sharon Ineens hoor ik naast mij een zacht ‘sssssss’. Mijn dochtertje wijst angstig naar de grond. Ik volg haar blik en zie ineens ook het onderwerp van haar angst: een slang! De ontaarde moeder in mij kan een lach niet onderdrukken. Maar mijn nonchalance wordt niet op prijs gesteld. Ik word geacht echt wat aan dit probleem te doen. En als een heuse heldhaftige slangenbezweerder laat ik de worm in kwestie zijn weg een paar meter verderop vervolgen. Dochterlief blij en ik ook: wat is het leuk om moeder te zijn van zo’n klein wezentje met een unieke kijk op de wereld! Dat ik geacht word blij te zijn en te genieten van deze fase van onze dochter wordt mij ook geregeld opgedragen. Al heel vaak heb ik de opmerking gekregen ‘geniet er maar van, dit is de mooiste tijd!’. En alsof men het er om doet, krijg ik die opmerking meestal direct na een supermarktschandaal met mij als incompetente moeder in de hoofdrol. Of de ochtend nadat dochterlief mij de halve nacht bezig heeft gehouden met een ‘eens-kijken-of-ze-consequent-is’ test. Of na een dag vergeefs heen en weer rennen van en naar het potje omdat de jongedame zindelijk denkt te zijn. Maar, zoals het een goede moeder betaamt, pers ik er met het laatste beetje beschaving een ‘nou inderdaad, echt genieten’ min of meer geloofwaardig uit. Wat voegt het namelijk toe om te zeggen dat dit schattige kleine mensje mij soms tot wanhoop drijft? Dat ik haar soms met liefde achter een behangetje zou willen plakken? Uiteindelijk is en blijft ze namelijk mijn geweldige dochter! December staat ook bekend als ‘de mooiste tijd’: licht, liefde, gezelligheid, familie, Kerst. Genieten is het motto, het hoogste doel. Dat klinkt aantrekkelijk, maar tegelijkertijd soms ook goedkoop en irreëel. Gelukkig is er echter meer tussen hemel en aarde dan domweg te genieten van het moment. De mooiste tijd? Die moet nog komen! En toch zijn er ook zo vaak van die knipoogjes van Boven die mij iets laten zien van het grote geluk dat nog komen gaat. Ik kan niet wachten tot er weer een worm opduikt. Want inderdaad, wat is dit een mooie tijd! Muziekteam Tekst: Henk-Reijer Rijstenberg Foto: Michel Somsen Henk-Reijer Rijstenberg Op jonge leeftijd ben ik begonnen met muziek maken. In eerste instantie op de piano, later op de drums in de voormalige Arendsnestgroep onder leiding van Wim Koudijs. Sinds drie jaar speel ik ook basgitaar. Muziek is voor mij een manier om te uiten wat er in mij leeft Muziek maken is voor mij een hobby. Als ik in mijn eentje speel, kan ik helemaal tot rust komen. In bandformatie vind ik het leuk dat we met elkaar, ieder instrument afzonderlijk, één mooi geheel kunnen vormen. Het maken van muziek is voor mij een manier om te uiten wat er in mij leeft, waar anderen dit misschien zouden doen door een lied te zingen. Zingen heeft niet mijn voorkeur. Muziek maken in de gemeente is voor mij een stukje dienstbaarheid, naar God en naar de gemeente. Het is een talent dat ik heb ontvangen om anderen mee te dienen. Henk-Reijer Rijstenberg basgitaar Gerrit Wilmans drums Pim Buitengitaar Machiel Siezenga piano Noah Loggers zang Lydia Redert zang Laura van Ravenswaaij zang v.l.n.r. Pim, Machiel, Henk-Reijer, Laura, Gerrit, Noah 43 De Bijbel open Egbert van Rhee, voorganger Baptistengemeente Almelo Ere zij God! Wie aan Kerst denkt, denkt aan het ‘Ere zij God’. Een prachtig lied, al lijkt het lied soms maar niet te willen eindigen. Het lied is afgeleid van een unieke gebeurtenis ruim 2000 jaar geleden (Luc. 2:8-14). Bij de geboorte van God op aarde, breekt de hemel open en de engelen doen wat eigenlijk niet anders kan: God eren! Zij aanbidden God voor de redding die Hij aanbiedt in Jezus Christus. De duisternis wijkt en het licht breekt aan! De engelen geven het goede voorbeeld en roepen iedereen op om ook de Heer te aanbidden. Maar wat is dat nu eigenlijk aanbidden? En waarom is het zo belangrijk om God te aanbidden? Aanbidding is niets anders dan onder de indruk raken van iets en het waarderen. Die waardering kan op veel manieren worden uitgedrukt (bijvoorbeeld met geld of aandacht), maar vaak ook in woorden. Denk maar eens aan wat jij zegt als je iets ziet wat je mooi vindt? Een paar voorbeelden: ‘Waauw, te gek, vet, flex, cool, gaaf, mooi, jottem, puik, onwijs, prachtig, like (op facebook), sick, super, lijp, kicke, enzovoort.’ Al deze uitdrukkingen zijn uitingen van aanbidding. Je waardeert datgene wat je ziet of ervaart. Heel vaak wordt deze aanbidding ook geuit door muziek en poëzie. Onze drang om te aanbidden is één van de sterkste drijfveren om muziek te maken. Aanbidden zit ons mensen in het bloed. De één heeft het bij het zien van de eindeloze zee, een ander bij het zicht vanaf een bergtop, weer een ander bij de snelheid of schoonheid van een auto, en nog een ander als ie oog in oog staat met een olifant in de dierentuin. Mensen 44 aanbidden automatisch bij het zien van dingen die groot, mooi, uniek, schitterend, snel of krachtig zijn. Het heeft een bepaalde aantrekkingskracht op ons en we worden meegezogen in een baan rondom het voorwerp van onze aanbidding. Ons leven draait als het ware om datgene wat wij aanbidden. God heeft ons bedoeld als aanbidders van Hem. Simpelweg, omdat er niets is dat groter, mooier, beter, schoner, prachtiger, sterker en heerlijker is dan Hij (vgl. Ex. 34:57). Als we God aanbidden, dan komen we als mens tot onze bestemming. Een leven waarin God geëerd wordt, is een leven dat zin heeft, richting biedt en veilige kaders biedt. Anders gezegd: We worden in de aanbidding van God meegezogen in ‘de juiste baan’, zodat we ‘op koers’ blijven. Hoe werkt dat? Het is als met de sterren en planeten in ons zonnestelsel. Alles draait om de zon. De zon met haar gigantische massa leidt ons stelsel in goede banen. Dit alles gebeurt door de zwaartekracht. Als de zon haar massa, gewicht, haar aantrekkingskracht zou verliezen, dan zal ook ons zonnestelsel in elkaar storten. Misschien niet meteen, maar uiteindelijk wel. Planeten en sterren zouden uit hun baan vliegen en op elkaar botsen of weggeslingerd worden in het oneindige heelal. Uit dit voorbeeld blijkt dat datgene wat wij aanbidden, voldoende ‘massa’ moet hebben om ons leven op te richten. God zegt dat Hij de enige is die genoeg massa heeft om ons in de juiste baan te houden. Hij belooft ons dat als wij Hem aanbidden als de Enige ware zon in ons leven, Hem liefhebben en naar Hem luisteren, dat we voor altijd zullen leven (vgl. Joh. 5:23-24). Elk persoon of voorwerp van aanbidding buiten God is niet in staat om ons leven te leiden in de juiste baan. Oh, er zijn er vele die ons graag willen laten geloven dat zij wel degelijk genoeg aantrekkingskracht hebben om ons leven te leiden in goede banen. Denk bijvoorbeeld aan eten, roken, porno, drank, drugs, schoonheid, kleding, vakantie, muziek, je werk, je hobby’s, je partner, je kinderen, enzovoort. Allemaal zaken waar je veel aandacht aan kunt geven en die je voor een tijd ook heel gelukkig kunnen maken. Maar als je eerlijk bent, dan ervaar je dat het snel vervliegt, het bevredigt niet, het vervult niet volledig. Je kunt je leven er niet op bouwen. In het rijtje dat ik hiervoor opsomde staan heel verschillende zaken die zich aandienen als bron van aanbidding. Bij sommige zal het voor iedereen duidelijk zijn dat ze niet in staat zijn om ons leven in goede banen te leiden (drank, drugs), maar wat nu met al die andere zaken (onze partner, onze kinderen, ons werk)? Mogen we daar dan niet van genieten en een klein beetje aanbidden? Zie het eens zo: alle goede dingen in dit leven komen bij God vandaan. Hij zendt als het ware Zijn zonnestralen naar de aarde en verlicht al dat moois. Als wij nu iets zien van waarde, laten we dan langs die zonnestraal omhoog leren kijken en God zien, zodat we Hem aanbidden voor al het goede en mooie dat we zien. Ere zij God! Foto: Peter van der Giessen De knoppen in handen Bram van Hardeveld is geluidstechnicus. Tijdens de zondagse dienst zit hij achter de regietafel, wat hem betreft de mooiste plek in de kerkzaal. Maar wat gebeurt daar nu precies? Het lijkt op een uitgiftebalie van microfoons en USB sticks. Bram vertelt gepassioneerd dat dit slechts het topje van de ijsberg is. een opgewekt lied wat tam klinken, dan wordt je als gemeente niet meegenomen in het enthousiasme van het lied. Het begon allemaal op de middelbare school. Bram: ‘Met een aantal vrienden besloten we een bandje op te richten. De meesten konden een instrument bespelen of zingen, maar ik niet. En dus besloot ik met de knoppen van het geluid te gaan spelen. Hierdoor heb ik al jong geleerd om goed naar muziek te luisteren. Al snel nadat ik de diensten van de Baptistengemeente ging bezoeken, werd ik gevraagd voor het geluidsteam. Dat is best een hele verantwoordelijkheid. Je hebt je taak pas naar behoren uitgevoerd als het geluid de gehele dienst goed is geweest. Als er iets mis gaat, geeft dat ruis en is de gemeente afgeleid. Dat moet ik zien te voorkomen.’ Bram: ‘Het valt niet direct op, maar in onze kerkzaal is een immense hoeveelheid techniek verwerkt. Vele kilometers kabels en honderden stekkers. Dit is nodig om alle apparatuur met elkaar te verbinden. Gewoonlijk zit er tijdens de dienst minimaal drie man achter de regietafel. Eén persoon is verantwoordelijk voor hetgeen op de beamer geprojecteerd wordt, één voor de verlichting in de zaal en de derde bedient het mengpaneel. Muzikanten, sprekers, computerbeelden …het zijn allemaal onderdelen die iedere dienst voorbij komen en voor de bezoekers moet alles vloeiend in elkaar overgaan. Met een fijne groep vrijwilligers doen wij ons best alles zo goed en mooi mogelijk te laten verlopen. Ik ben praktisch ingesteld. Ik ervaar de grootheid van God in de stilte, maar kom ook graag in beweging. Ik geloof dat God mij dit talent gegeven heeft om Hem groot te maken en ik merk dat ik in mijn werk rijk gezegend word.’ Ik kom juist graag in beweging Als wij ons werk goed doen, heeft niemand ons in de gaten Het werk begint al in de week voorafgaand aan een samenkomst. Zodra de liturgie van de dienst bekend is, gaan de muzikanten oefenen. De geluidstechnicus zorgt ervoor dat alle instrumenten aangesloten worden op de installatie. Vervolgens is het zijn taak om een mooie muzikale balans te vinden tussen alle instrumenten. Tijdens de repetitie maakt hij aantekeningen over de muziek: is een lied opgewekt of juist ingetogen, welk instrument is leidend, zingt er iemand solo, enzovoort. Naast de techniek speelt er nog een factor een belangrijke rol: smaak en beleving. Elke geluidstechnicus zal - of hij wil of niet - mixen naar zijn eigen smaak. En hierin wordt de belangrijke, ondersteunende rol zichtbaar: de muzikanten maken mooie muziek, de gemeente wil een harmonieuze samenzang en de geluidstechnicus heeft letterlijk de knoppen in handen om dit te laten slagen. Zou bij een lied de zang vrij dominant zijn ten opzichte van de instrumenten, dan is het voor de gemeente lastiger om andere leden te horen, hetgeen minder fijn zingt. Zou ‘Geluidstechniek is een ambacht. Een vak waar mensen hun beroep van hebben gemaakt. Bij concerten zie je technici vaak in zwarte kleding rondlopen …ze willen niet opvallen. En zo moet het zijn. Als wij ons werk goed doen, heeft niemand ons in de gaten!’ Overige geluidstechnici BGV Michiel Achterstraat Edwin Eykelboom Henk Leeman Thomas Luimes Ronald Methorst Theo Ploeg Gerrit Wilmans Gijbjan van Otterlo (in opleiding) Job Tijman (in opleiding) 47 Highlights Kinderdiens t 13 FEBRUA RI 48 Ben je opzoek naar de zin van het leven, of wil je meer weten over het christelijke geloof? Dan is StudentAlpha echt is voor jou. Je ontmoet nieuwe mensen en bespreekt je vragen in een open en gezellige setting. Zin in een nieuw avontuur? Je bent van harte welkom op de StudentAlpha! Meer informatie op www.studentalphaveenendaal.nl 2017 22 JANUARI 28 MEI 25 JUNI 49 Baptistengemeente Veenendaal De Baptistengemeente Veenendaal is een kerkelijke gemeente die midden in de wereld wil staan en mensen wil helpen Jezus te leren kennen en te gaan volgen. De gemeente bestaat uit ongeveer 800 mensen, inclusief 200 kinderen. Wij ervaren dat de Bijbel nog steeds actueel en van onschatbare waarde is. Wij geloven dat God tot ons spreekt door de Bijbel en Zijn Geest. Wij willen getuigen in onze omgeving van geloof, hoop en liefde. Onze Baptistengemeente is aangesloten bij de Unie van Baptistengemeenten in Nederland. Colofon BGV Magazine is een uitgave van de Baptistengemeente Veenendaal en verschijnt vier keer per jaar. Vragen, opmerkingen en ideeën kunt u mailen naar: [email protected]. Het magazine is ook online te lezen op: www.baptisten-veenendaal.nl Niets uit deze uitgave mag openbaar worden gemaakt of verveelvoudigd zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de redactie. Redactie Annette van Lienden (hoofdredacteur) Liesbeth Hallers Jasper Mooij Henk Noppe Yolande Schouten Michel Somsen Advertenties [email protected] Drukwerk Woody Design Baptistengemeente Veenendaal De Schutterij 2 3905 PL Veenendaal www.baptisten-veenendaal.nl Voorganger: Erik van Duyl Samenkomsten iedere zondag om 10.00 uur Met dank aan Jan-Martin Berghuis, Peter van der Giessen, Annemarie van den Heuvel, Leanne Hijink, Glenn van Lienden, Henk Prins, Hans Pruis, Roel Savert, Janneke van der Velden, Siegfried Woudstra. Cover-foto: Brownie Dutch Ere zij God In den hoge Vrede op aarde In de mensen een welbehagen. Amen
