Noodzakelijke en niet–noodzakelijke aanvullingen bij een

Noodzakelijke en niet–noodzakelijke aanvullingen bij een werkwoord.
Een kernzin is de kortst mogelijke correcte zin. Een kernzin bestaat uit een PV en alle
aanvullingen die nodig zijn om er een correcte zin van te maken.
Noodzakelijke aanvullingen
Een PV heeft altijd een Onderwerp. Daarnaast kan nog een ander zinsdeel noodzakelijk zijn
voor een goede zin.
Ik lach. Onderwerp en PV
Ik zie de Sint. Onderwerp, PV en LV (Ik zie. is een zin die nog niet af is.)
Een beperkte groep werkwoorden heeft nog een derde zinsdeel nodig.
De Sint geef zijn Pieten veel opdrachten. Onderwerp, PV, MWV en LV
Bij sommige werkwoorden heb je wel een aanvulling nodig, maar dat is dan geen LV of
MWV.
Sint is aardig. Onderwerp, PV en NWD
Ik wil spelen. Onderwerp, PV en WWG
In het Latijn hebben sommige werkwoorden een object (LV) dat niet in de accusativus staat.
Bijv. uti + abl. = iets gebruiken. In het Grieks komt het veel vaker voor dat een werkwoord
een object in een andere naamval heeft. Bijv. ἀκούω + gen = iemand horen.
Niet–noodzakelijke aanvullingen
Elke kernzin kun je uitbereiden door er bepalingen bij te zetten. Deze horen niet tot de
kernzin.