Voor mensen die zorgen

Voor mensen die zorgen
2
juni 2011
Monique Zonneveld
Helemaal op haar plek in
een nieuwe functie
Veranderingen
aan de top
Vertrouwenspersonen
De Raad van Bestuur
van twee naar één
Een luisterend oor
lost al vaak veel op
Fotodagboek: Dynamica | Dáárom zit Karen Wolff bij de PéVé
Odion en kunstcentrum Wherelant | De column van Petra
In discussie over Beelden van Kwaliteit | Slimmer werken
Twee vrijwilligers gaan stoppen | Tien vragen aan Elin Reiss
In deze
Directioneel
2
Fotodagboek van Kim en Eva
van Dynamica
3
Veranderingen aan de top
4
Dáárom zit Karen Wolff bij de PéVé
6
Odion en… kunstcentrum Wherelant
7
In discussie over Beelden van Kwaliteit
8
Van de OR: slimmer werken!
10
De column van Petra: afhankelijk
10
De overstap: Monique Zonneveld klom
stap voor stap omhoog
11
Vrijwilligers Hetty Reuvers en
Riek Zoekende gaan stoppen
12
Dát doen vertrouwenspersonen!
13
In dienst, uit dienst
14
Watskeburt?
15
Tien vragen aan Elin Reiss
16
Colofon
Impuls is een uitgave van de stichting Odion.
Odion biedt ondersteuning aan mensen met
een handicap. Impuls wordt verspreid onder
medewerkers en vrijwilligers en verschijnt drie
maal per jaar.
Stichting Odion
Postbus 138
1440 AC Purmerend
T: 0299 - 412 812
Vraagsturing zit in
onze genen
Het fotodagboek van Eva Brand en Kim Matton
van Dynamica Kinderdagcentrum
Een tijdje geleden was ik in Het Tolhuys in Zaandam. Ik was uitgenodigd bij de jaarvergadering van ‘Kansplus’, een organisatie voor ouders
en verwanten van mensen met een beperking. Een aantal aanwezigen
daar stond aan de wieg van wat nu Odion is, nog maar een halve
eeuw geleden. Het waren ouders en familieleden die vonden dat hun
kinderen met een verstandelijke handicap aanwezig moesten kunnen
zijn in de lokale samenleving. De eerste Gezinsvervangende Tehuizen werden geopend en er kwamen Dagverblijven voor kinderen en
volwassenen tot stand. Terugkijkend vormde dit de opmaat tot alle
vormen van dienstverlening die wij nu bieden.
Dolblij zijn ze met hun nieuwe werklocatie. ‘Alles is lekker ruim en omdat alle groepen naast
elkaar liggen is er veel meer onderling contact.’ Voor Impuls geven begeleiders Eva en Kim een
rondleiding door het pand waar naast het KDC van Odion ook ZML-onderwijs (voorheen Het Anker), revalidatie (Heliomare), een peuterspeelzaal en naschoolseopvang zijn gevestigd.
Ook in de jaren 80 en 90 waren het die ouders en verwanten die ons
wezen op leemten in het aanbod. Zo ontstonden nieuwe mogelijkheden als Hulp aan Huis, Begeleid Zelfstandig Wonen en Leerwerkbedrijven. Nu delen van de AWBZ naar de gemeentelijke overheid
zullen overgaan, vind ik het gepast om dit stukje ‘geschiedenis’ nog
eens op te halen. Er wordt veel gesproken over ‘vraagsturing.’ Die
avond in Het Tolhuys realiseerde ik mij eens te meer dat dat begrip
verweven is met de geschiedenis van Odion als semi-murale organisatie en ‘in onze genen’ zit. Die vraagsturing is nauw verbonden met de
emancipatie die onze cliënten in die halve eeuw hebben bereikt. In de
visie van Odion staat al jarenlang dat wij mensen met een beperking
als burger willen ondersteunen bij de uitoefening van hun persoonlijkheidsrechten en bij de verwezenlijking van de sociale grondrechten.
Bij de eerste kun je denken aan het recht op integriteit en het recht
op meningsuiting. Bij het tweede aan het recht op huisvesting, het
recht op arbeid en het recht op gezondheid. Daarmee was en is onze
zorg en dienstverlening een randvoorwaarde voor het daadwerkelijke
burgerschap van onze cliënten. Mede om die reden kijken wij met een
open blik naar de mogelijkheden die de WMO aan mensen met een
beperking gaat bieden. Maar ook met een kritisch oog. Al is het maar
omdat wij met hetgeen wij hebben opgebouwd schatplichtig zijn aan
die mensen die avond in Het Tolhuys!
De hele dag feest
Samen buitenspelen
Muisje
Deze foto is gemaakt op 31 maart jl.
toen Dynamica officieel open ging. Het
was echt de hele dag feest, compleet
met theatershow, een clown én het
oplaten van ballonnen. Van het jongetje rechts op de foto, Mitchell, is het
ballonkaartje teruggevonden in
Dronten. Leuk hè?
Hier zit Taco lekker buiten te spelen
in onze mooie nieuwe zandbak. De
tussendeuren tussen de drie groepen
grenzen allemaal aan de speelplaats.
In de pauze gaan de deuren open.
Dan spelen de kinderen samen en dat
gaat heel goed. Fantastisch voor de
integratie, natuurlijk.
Lize is de logopedist die – net als
andere ondersteuners zoals de fysioen ergotherapeut – een aantal maal
per week op het KDC is. Soms werken
ze met de groep, soms één-op-één.
Hier speelt ze met Ray ‘er komt een
muisje aangelopen’ en lokt ze een
reactie bij hem uit.
BIM
Triptrap
Zwiepen en zwaaien
Bij Beleven In Muziek worden bepaalde
muziekjes aan materialen en geuren
gekoppeld. Op deze foto zit de geur op
de handschoenen. Kinderen reageren
hier heel divers op, dat maakt het erg
mooi om te doen. Sommige worden
rustig, anderen gaan juist schaterlachen
of zitten geboeid te kijken.
Via de metalen speelboog kunnen we
met weinig geld mooi spelmateriaal
maken waarmee we de kinderen
uitdagen tot spelen. Jim zit hier in de
triptrapstoel die we bij de speelboog
hebben gezet. Op de foto houdt hij
een speeltje tegen zijn kin: zijn manier
om het spelmateriaal te ervaren.
Ray vindt de speelboog helemaal
geweldig. Hij is gek op zwiepen en
zwaaien. Het mooie is dat het speelgoed altijd weer terugkomt omdat
het is vastgemaakt. Om de zoveel tijd
hangen we er nieuw speelgoed aan,
om de kinderen steeds een nieuwe
beleving te bieden.
Redactie en coördinatie
Vitamedia Hoorn
Irma van der Lubbe en Marian Vleerlaag
Redactieadres
Nieuwstraat 23
1621 EA Hoorn
T: 0229 - 280 230
E: [email protected]
Henk Steen
Raad van Bestuur
Vormgeving
Grafish
Tom van Hoogstraten
Fotografie
Evelien Berger, Elly Kroese, Trudy Conijn,
Yvon Bakker, Frits de Beer, Irma van der Lubbe
Redactieraad
Ineke Annen, Maud van Busschbach, Sandra Jak,
Elly Kroese, Rob Marinus, Petra Ruiter, Rinske Rill
Ilse van Doorn, Ingrid van Melsfort
Druk
Koopmans Drukkerij, Hoorn
Oplage
1.350 exemplaren
Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen
zonder schriftelijke toestemming van Odion,
Vitamedia en Grafish.
impuls | 2 2011
03
Veranderingen aan de top
Een logische stap op het
juiste moment
Per 1 maart jl. heeft de samenstelling van de Odion top een belangrijke verandering
ondergaan. Impuls vroeg de hoofdrolspelers wat er precies is veranderd en wat de
reden van deze beslissing is.
Aan het woord
Henk Steen Raad van Bestuur Gerard Fokke Directie
Ben Zwarthoed Directie
Henk Steen & Gerard Fokke: binnen Odion werden hun
namen tot voor kort vaak in één adem genoemd. Maar dat
zal nu veranderen, want Odions Raad van Bestuur bestaat
niet langer uit twee personen. ’Formeel komt het erop neer
dat ik per 1 maart j.l. ben teruggetreden als lid van de Raad
van Bestuur’, legt Gerard uit. ’De komende twee jaar blijf ik
nog voor twee dagen per week aan als directielid, waarbij
ik me bezighoud met de zaken rondom het aantrekken en
ontwikkelen van vastgoed. In die twee jaar ga ik ervoor
zorgen dat binnen de organisatie voldoende kennis en
ervaring wordt overgedragen en opgedaan om mijn taken
op dat gebied te kunnen overnemen. Een andere belangrijke
wijziging is dat Ben Zwarthoed is benoemd tot directielid
waarbij hij verantwoordelijk is gesteld voor de bedrijfsvoering. Daaronder vallen onder meer zaken als financiën, ICT,
cliëntenadministratie en de salarissen.’
Plattere organisatie
De beslissing om de tweekoppige Raad van Bestuur terug te
brengen naar één is volgens Henk Steen een logische afron-
ding van het reorganisatieplan Triton.
’De afgelopen jaren hebben we ons bij
Odion intensief beziggehouden met de
vraag hoe we efficiënter konden werken’, verklaart hij. ’Overal in de
organisatie is gekeken hoe we hetzelfde werk met minder mensen konden
doen, waarbij uiteraard ons streven was
om de kwaliteit van de primaire zorg
aan de cliënt intact te houden.
Dat hele proces heeft inmiddels geleid
tot een plattere structuur, waarbij
mensen in alle lagen van de organisatie hebben geleerd om meer verantwoordelijkheid te dragen. Daarnaast
zijn veel bedrijfsonderdelen naar een
professioneler niveau getild.’ ’We
hebben een roerige tijd achter de rug’,
heeft Gerard ervaren, ’maar we zien
dat er nu rust in de organisatie komt;
er is iets aan het stabiliseren. Hoewel
we niet de illusie hebben dat Odion
ooit stil zal staan, hebben we toch sterk
het gevoel dat dit het goede moment
was om ook de laatste organisatiewijziging van Triton uit te voeren –
die aan de top.’
Aanleiding
Was het voor Henk en Gerard moeilijk
om te beslissen wie van de twee de stap
terug zou doen? ’Nee, niet echt’, antwoordt Gerard. ’Bij mij speelt het al een
paar jaar, vanaf het moment dat we
de mogelijkheid van een fusie met de
impuls | 2 2011
Prinsenstichting onderzochten. Als dat was doorgegaan, zou
de Raad van Bestuur van de nieuwe organisatie bij voorkeur
uit één persoon van Odion en één van de Prinsenstichting
bestaan. In die periode heb ik me bedacht dat ik dan degene
zou zijn die als eerste zou terugtreden. Ik naderde de zestig,
terwijl Henk aangaf dat hij graag wilde doorgaan. De fusie
ging weliswaar niet door, maar de geest was wel uit de fles.
Odion heeft natuurlijk een enorme groei doorgemaakt en is
een netwerkorganisatie geworden. Het onderhouden van de
externe contacten met bijvoorbeeld gemeenten en woningbouwverenigingen kostte mij ontzettend veel tijd, terwijl ik
me ook moest bezighouden met belangrijke onderwerpen
als financiën en ICT. Het feit dat Ben een aantal zaken uitstekend heeft opgepakt, werkte voor mij bevrijdend. Bovendien
gaf dit mij het vertrouwen dat Odion het met een kleinere
Raad van Bestuur prima zal redden, zodat ik de gelegenheid
had om naar deze stap toe te groeien. Natuurlijk zal ik –
zeker de eerste tijd – mijn antennes nog wel uithouden en in
de wandelgangen contact hebben met Henk als ik
het gevoel heb dat er iets niet of niet voldoende wordt
gesignaleerd. Maar als ik zie dat alles goed wordt opgepakt,
en daar ga ik vanuit, dan weet ik zeker dat ik voortaan
dergelijke zaken kan loslaten.’
Als directeur maakt Ben deel uit van het managementteam.
’Net als Ans Sintenie, Gerdien Rebel en twee clustermanagers,
Loes van der Haar en Lucy Kramp’, vult hij aan. ’Het feit dat
ik directeur ben, betekent niet dat ik boven hen sta.’
Klaar
Voor Henk Steen betekent de wijziging dat hij voortaan
alleen aan het hoofd van de organisatie staat. ’We hebben
altijd een hele collegiale Raad van Bestuur gehad, waarbij
we op een positieve manier van elkaar afhankelijk waren’,
vertelt hij. ’Een éénkoppig bestuur is nooit mijn ambitie
geweest, maar nu het eenmaal toch zo is, weet ik wel
dat ik het kan. Dat komt omdat voor mij aan een aantal
voorwaarden is voldaan om deze stap te kunnen nemen:
de bedrijfsvoering moet staan, de zaken rond het vastgoed
moeten in goede handen zijn en de clustermanagers moeten
als integraal manager kunnen functioneren. Dit is nu allemaal gerealiseerd. Bovendien heb ik alle vertrouwen in Ben
en ben ik heel blij dat Gerard nog twee jaar aanblijft om de
zaken rond vastgoed goed aan te sturen en over te dragen.
Daarbij komt dat ik van mezelf weet dat ik hard kan werken
en overzicht heb. Maar de belangrijkste reden waarom ik
weet dat het gaat lukken, zijn al die mensen bij Odion die
hun werk zo goed doen. De organisatie is er klaar voor.’
Niks erger als sleur
De kersverse directeur Ben Zwarthoed begint met groot
enthousiasme aan zijn nieuwe taak. ’De laatste jaren ben ik
met steeds meer aspecten van de organisatie in aanraking
gekomen’, vertelt hij. ’Dat was weer eens wat anders dan
vooral jaarrekeningen en begrotingen: het heeft mijn dagelijkse agenda verrijkt. Dat vind ik fijn, want niks is erger dan
sleur. Bovendien heb ik op die manier meer feeling kunnen
krijgen met wat er in de organisatie speelt. Als ze me 6,5 jaar
geleden hiervoor hadden gevraagd, had ik gezegd: ‘Nou… ik
weet het niet, hoor.’ Maar nu heb ik er alle vertrouwen in.’
Waar Henk absoluut voor wil waken is dat hij in de nieuwe
constructie het contact met de medewerkers verliest. ’Niks is
erger dan vervreemden van je organisatie’, vindt hij. ’Daarom hebben we de laatste tijd stappen gezet om het contact
over en weer te bevorderen – bijvoorbeeld door het Rondje
Odion. Maar natuurlijk zal het vaker voorkomen dat ik er
niet ben. Ik merk nu al dat ik door externe invloeden een
bomvolle agenda heb. Het zal wat dat betreft zoeken worden naar een nieuwe balans. Zoals ik op 1 maart naar mijn
vrouw mailde: ‘Veel is hetzelfde, maar alles is anders’.’
05
Karen Wolff: ‘Die carrièreswitch is het beste
wat ik ooit heb gedaan!’
Dáárom
’Van oorsprong kom ik helemaal niet uit de zorg. Ik heb een aantal jaar als reisbegeleider in het buitenland gewerkt, maar mijn vak is secretaresse – daarvoor
ben ik opgeleid. Toen ik als directiesecretaresse bij een sociale werkplaats kwam
werken was ik aangenaam verrast. Daar heerste een heel andere sfeer dan in het
bedrijfsleven: veel opener, echter en gemoedelijker. Er werkte ook een heel ander
slag mensen, waar ik me veel meer bij thuis voelde. En ik had meteen een klik met
de doelgroep.
Ik besloot dat ik graag in deze branche wilde gaan werken en op een banenmarkt
trof ik Marja Meijer achter de stand van Odion. Zij adviseerde me om eens te gaan
meelopen op een locatie en dat beviel zo goed, dat ik op gesprek ben gegaan bij
Odion. Ik had natuurlijk geen ervaring in de zorg, maar gelukkig werd ik toch aangenomen op mijn mensenkennis en levenservaring. Het is een stap geweest waar
ik nooit een moment spijt van heb gehad, het is het beste wat ik ooit heb gedaan.
Waar ik als secretaresse soms vond dat de week me niet snel genoeg kon gaan, ga
ik tegenwoordig altijd met plezier naar mijn werk.
Het werk bij de flexpool vind ik erg leuk vanwege de afwisseling. Toch vind ik
het ook fijn dat ik op de Lijnbaan een vaste stek heb. Het is mooi dat zoiets kan
binnen één organisatie. Sowieso vind ik Odion een hele fijne werkgever, ik heb
het gevoel dat ze om hun medewerkers geven. Ik merk bijvoorbeeld dat in
mijn werk rekening wordt gehouden
met mijn leeftijd, dat is fijn. Omdat
ik het hier erg naar mijn zin heb, wil
ik ook graag iets terug doen. Vandaar
dat ik lid ben geworden van de activiteitencommissie van de PéVé, eigenlijk
vind ik dat iedereen die blij is met zijn
werkgever zoiets zou moeten doen.
Regelen en organiseren is één van mijn
sterke kanten en binnen de PéVé kan ik
daar goed mee uit de voeten. Eén van
de leukste dingen die ik georganiseerd
heb is de trip naar Londen voor 160
personen. Daar ben ik wel een tijdje
mee bezig geweest, het kostte bijna
een jaar aan voorbereiding. Maar over
het algemeen kost de PéVé me een
paar uur per maand, dus dat valt best
mee. We kunnen trouwens nog mensen
gebruiken. Dus als je het leuk lijkt en je
bent ook echt bereid om hier een paar
uur per maand aan te besteden, dan
ben je van harte welkom!’
Karen Wolff
Leeftijd
61 jaar
Functie
Basismedewerker
Locatie
Lijnbaan en flexpool
In dienst sinds
‘2000, geloof ik’
Bijzonder
Karen is lid van de activiteitencommissie
van de PéVé (personeelsvereniging)
06
Odion en . . . cultuurhuis Wherelant
Odion ondersteunt met zorg het gewone leven. Vaak doet zij dat samen met anderen. In Impuls
wordt iedere keer een samenwerkingspartner van Odion belicht. Dit keer is dat cultuurhuis
Wherelant in Purmerend.
José van den Hurk
‘Een unieke samenwerking’, zo noemt directeur José van den
Hurk de band tussen Odion en Wherelant. ‘Uniek, omdat de
cliënten hier volkomen gelijkwaardig zijn. Als ik vanuit mijn
kantoor de voyer in kijk, dan zie ik daar middelbare scholieren, cursisten en cliënten van Odion allemaal bij elkaar.
Iedereen komt hier voor hetzelfde, namelijk om zich bezig te
houden met kunst in de breedste zin van het woord.’
Handvatten
De samenwerking tussen Odion en Wherelant bestaat uit
het bieden van dag- en vrijetijdsbesteding. Om met het eerste te beginnen: drie dagen in de week komen cliënten hier
om 2D- of 3D-kunst te maken. ‘Ook zijn er regelmatig gastdocenten vanuit verschillende disciplines zoals fotografie en
glaswerkkunst’, vertelt José. ‘Linda Meulenhof coördineert
de activiteiten voor de groepen vanuit Wherelant
en geeft workshops waar ook de begeleiding van Odion
bij is. Zo krijgen zij handvatten om met de cliënten verder
te gaan in deze disciplines.’ Daarnaast hebben cliënten de
mogelijkheid om zich in te schrijven voor een cursus op zaterdag of zondag. ‘Daar is veel belangstelling voor,
maar het is jammer dat vervoer vaak een probleem vormt’,
ervaart José. ‘In het weekend oefent er ook nog een
actieve theatergroep, Flexibel, die dit jaar zelfs buiten de
regiogrenzen optreedt!
gemeenschappelijke visie heeft geleid tot een samenwerking
met een grote meerwaarde’, vindt ze. ‘Neem de middelbare scholieren die hier vandaag aan een theaterproductie
werken. Die zitten straks gewoon koffie te drinken met de
cliënten: een doelgroep waarmee ze normaal gesproken
niet zo snel in contact zouden komen. Ik kan me ook niet
meer voorstellen dat de cliënten er niet zouden zijn, ze
horen er zó bij hier!’ Maar ook als kunstenaars hebben de
cliënten een toegevoegde waarde volgens José. ‘Ze maken
namelijk een bijzonder soort kunst’, legt ze uit. ‘Het is heel
open en onbevangen en dat spreekt kennelijk veel mensen
aan. Tijdens de exposities van werk met Odion-cliënten (zie
kader, red.) worden tenminste regelmatig stukken verkocht.
Waar andere kunstenaars nog wel eens vast kunnen zitten
in wat ‘hoort’ of wat ‘mag’, maken de cliënten kunst vanuit
hun hart en doen ze gewoon wat in ze opkomt. Dat is een
prachtige inspiratie, wij kunnen daar nog wat van leren!’
Exposities van cliënten
Onbevangen
Augustus en september: op locatie bij
bibliotheken in Zaandam en Monnickendam
De samenwerking tussen Wherelant en Odion kwam tot
stand vanuit de visie van beide organisaties, weet José. ‘Die
November: in de foyer van Wherelant
07
Een goed gesprek ... over de objectiviteit van ‘Beelden van Kwaliteit’
Odion en collega-organisatie Het SIG hebben recentelijk meegewerkt aan een pilot van het
onderzoek ‘Beelden van Kwaliteit’. Dit onderzoek is gebaseerd op observaties die de organisaties
bij elkaar verrichten en interpretaties daarvan. Drie betrokken Odion-collega’s discussiëren over de
stelling: Het onderzoek ‘Beelden van Kwaliteit’ is een objectieve manier om de kwaliteit van zorg
in beeld te brengen.
De deelnemers
In discussie
Tiny Bilstra Clusterondersteuner Waterland-Oost en deelnemer in het kwaliteitspanel van BvK
Carla van Dorst Clusterondersteuner Wonen Zaanstreek-Zuid en coördinator van BvK binnen Odion
Marjan Willems Teamleider Veldvliegerweg en observator voor BvK
Als coördinator binnen Odion vertelt Carla eerst iets over
de achtergrond van het onderzoek. ‘BvK vindt plaats onder
leiding van professor Reinders van de VU in Amsterdam’,
vertelt ze. ‘Het is bedoeld om kwaliteit van zorg in kaart te
brengen, maar op een andere manier dan via cijfers, zoals
tegenwoordig vaak gebeurt. De deelnemende organisaties
verrichten observaties bij elkaar. Deze worden vervolgens
door een kwaliteitspanel geïnterpreteerd. Uit deze interpretaties vloeien positieve punten en verbeterpunten voort,
die kunnen worden besproken met de locaties die hebben
meegewerkt.’ Dat is duidelijk. Wat was voor deze drie collega’s de reden om zich aan te melden om mee te werken
aan de uitvoering van het onderzoek? Carla antwoordt: ‘Ik
ken Odion als een organisatie die altijd bezig is om te zien
hoe de zorg nog verder verbeterd kan worden. Daar wil ik
graag aan meewerken.’ Wat Tiny vooral aansprak was het
feit dat bij dit onderzoek meer naar de cliënt zou worden
gekeken dan bij andere onderzoeken naar kwaliteit, zoals
de HKZ. ‘Ik ben 17 jaar teamleider geweest en nu clusterondersteuner’, vertelt ze. ‘In die periode heb ik veel papieren
controles voorbij zien komen. Ik vond het boeiend dat bij dit
onderzoek de cliënt het uitgangspunt is. En bovendien vind
ik het altijd leuk om te leren!’
Objectief kijken en luisteren
Nu is objectiviteit bij een dergelijk onderzoek natuurlijk een
belangrijk punt. Want hoe objectief kan iemand zijn? Tiny
stelt: ‘Ik onderschrijf de stelling, ik weet zeker dat de observaties zonder oordeel geschreven zijn. Als observator schrijf
je immers alleen op wat je ziet, niet wat je ervan denkt.’
Marjan was zelf observator in dit onderzoek en vertelt: ‘We
08
hebben hier een speciale training van vier lesdagen voor gevolgd. Iedereen kwam daar natuurlijk met zijn ‘rugzakje’ als
werknemer in de zorg, maar dat moesten we echt loslaten.
We leerden dat we onszelf moesten vragen: wat zie ik hier,
wat wordt er gezegd, en hoe schrijf ik dat op? En je leert bij
twijfel ook te vragen of het klopt wat je ziet.’ ‘Ja, je moet
echt wegblijven van je eigen gevoel’, weet Carla. ‘Je kijkt,
maar je doet niet mee aan wat er gebeurt.’ ‘Precies’, beaamt
Marjan. ‘Ook leerden we dat er bij observeren niet zoiets
bestaat als goed en fout. Dat oordeel is niet aan jou. Wat je
ziet en noteert moet een opening bieden voor gesprek en
discussie.’
Interpreteren
Odion deed met zeven verschillende locaties mee aan het
onderzoek. Deze locaties zijn dus bezocht door collega’s
van Het SIG. De observatieverslagen die zij hebben geschreven zijn naar het kwaliteitspanel van Odion gegaan, waar
onder andere Tiny zitting in had. ‘Om de interpretatie van
de verslagen zo objectief mogelijk te houden, hebben we
ervoor gekozen om er vanuit verschillende disciplines binnen
de organisatie naar te kijken. Bovendien zitten in het panel
ook een cliënt, een ouder uit de medezeggenschapsraad en
iemand van het Zorgkantoor. Ook hierbij was het een kunst
om objectief te blijven, je hebt vanuit je ervaring immers
gauw een mening klaar en bent geneigd om een oordeel
te verbinden aan wat je leest. Professor Reinders heeft ons
daarin goed begeleid en ervoor gezorgd dat we alles heel
erg open hielden.’ Als er vragen over de observaties waren,
werden deze teruggekoppeld naar de desbetreffende teams.’
‘Klopt’, beaamt Marjan. ‘Haar’ locatie, de Veldvliegerweg,
impuls | 2 2011
Tiny Bilstra
Carla van Dorst
is één van de locaties die deelnam aan het onderzoek. ‘De
observaties over de Veldvliegerweg riepen een aantal vraagtekens op. Gerdien heeft toen contact met ons opgenomen
om dingen helder te krijgen.’ Tiny heeft niet alles kunnen
lezen, daar had ze te weinig tijd voor. ‘Je doet het tenslotte
toch naast je gewone werk’, legt ze uit. ‘Maar we hadden
afgesproken dat iedereen in ieder geval twee verslagen
grondig zou lezen en dat is gelukt. Daarbij heb ik de indruk
gekregen dat de observaties door Het SIG echt wel objectief
zijn gedaan.’
Verbeterpunten
Marjan is het daarmee eens. ‘Inmiddels zijn de resultaten van
het onderzoek op de Veldvliegerweg met een afvaardiging
van onze locatie besproken en ik vind dat de observaties wel
kloppen’, stelt ze. ‘Er komen interessante verbeterpunten uit
waarvan ik denk dat ze ook met het hele team moeten worden besproken. Het enige is dat de observaties in een relatief
kort tijdsbestek zijn gedaan, namelijk drie weken. De vraag
is of je dan echt een goed beeld kunt krijgen omdat er weinig tijd is om door te vragen over een cliënt of situatie. Wat
dat betreft was het fijn geweest als er een korte beschrijving
van de cliënt boven de observaties zou staan.’ ‘Ja, dat heb ik
inderdaad ook wel gemist’, vindt Marjan. ‘Zelf heb ik dat bij
de observaties bij Het SIG wél gedaan, daar heb ik overal een
klein stukje bij geschreven over wat me opviel aan de cliënt.’
Meer inzicht
Een belangrijk voordeel van BvK is dat het Zorgkantoor erbij
betrokken is, vinden de drie collega’s. ‘Daar komt tenslotte
het geld vandaan’, stelt Marjan. ‘Het is fijn om ze via dit
Marjan Willems
onderzoek inzicht te kunnen geven van wat er zoal speelt op
locaties, en vooral hoeveel tijd er aan de zorg opgaat op LGlocaties.’ Tiny kan dit bevestigen. ‘Er zat ook een mevrouw
van het Zorgkantoor in ons kwaliteitspanel’, vertelt ze. ‘Die
was heel enthousiast om te lezen over de locaties die ze had
bezocht.’ Marjan vertelt dat professor Reinders in de toekomst wellicht mogelijkheden ziet om de getrainde observatoren gericht in te zetten. ‘Wanneer het Zorgkantoor een
betere kijk op een stichting of instelling wil hebben, kunnen
ze ons inschakelen’, denkt ze hardop. ‘En Odion en Het SIG
kunnen voortaan natuurlijk ook elkaars observatoren inzetten als dat nodig is.’
Jaarlijks?
De afronding van het onderzoek is niet waar het stopt,
volgens Carla. ‘Er worden besprekingen gevoerd met de
Inspectie voor de Gezondheidszorg, waarbij ook Henk
Steen aanwezig is, om te zien in hoeverre BvK een officiële
methode kan worden om kwaliteit te meten’, weet zij. ‘Zelf
denk ik dat het een betere methode is dan Zichtbare Zorg
dat ieder jaar wordt uitgevoerd. Als je het zou zien als vervanging, dan zou BvK dus ieder jaar terugkomen. Dat is wel
een heel tijdrovende aangelegenheid, maar we beschikken
nu al wel over gecertificeerde observatoren – dat scheelt. En
het levert ook echt iets op. Je krijgt immers punten aangereikt waarmee je de kwaliteit van de zorg kunt verbeteren
en dat is alleen maar goed. Maar dan moet er natuurlijk wel
iets mee gebeuren. Ook biedt het Odion wellicht nog mogelijkheden om er op een positieve manier mee naar buiten te
treden. Maar het is op dit moment nog te vroeg om daar iets
definitiefs over te zeggen.’ Waarvan akte.
09
Van de OR
De overstap
Slimmer werken!
Stel, je bent begeleider op een woonlocatie. En je loopt in je werk tegen
iets aan waarvan je denkt: ‘Dat moet
gemakkelijker kunnen’. Je zit er een
tijdje op te broeden en ineens heb je
het gevonden! Dat is mooi, maar
waarschijnlijk loopt je Odion-collega
op een andere woonlocatie tegen
precies hetzelfde aan. Zou het dan niet
handig zijn wanneer je jouw idee kunt
delen, zodat je collega niet opnieuw
het wiel hoeft uit te vinden?
Nu de zorg zo aan het veranderen is,
komen er veel nieuwe dingen op ons
af. In de personele bezetting zit helaas
weinig rek meer om dit op te vangen.
Wél kan nog ruimte ontstaan door de
inzet van domotica (handige technische
snufjes) én door het delen van kennis.
Om dat laatste binnen Odion mogelijk
te maken is op initiatief van de OR het
project ‘Slimmer werken in de zorg’
opgezet.
lezen. Dat kan iets kleins zijn, maar ook
iets waarvan je denkt dat waarschijnlijk
toch niet te realiseren is, bijvoorbeeld
omdat je aanneemt dat er geen budget
voor zal zijn. De werkgroep ‘Slimmer
werken’ roept iedereen op om mee te
denken. En wie weet wordt jouw goede
idee wel verkozen tot ‘Beste idee van
het jaar’!
Het intranet zal daarin een belangrijke
rol gaan spelen. Daar komt namelijk
na de zomer een digitale ideeënbus op
staan, waarin je jouw goede idee kunt
posten en andere collega’s het kunnen
Griet Sman
Medewerker cliëntservice en
voorzitter van de OR
Sommige medewerkers maken grote overstappen binnen Odion. Monique deed het
heel geleidelijk, maar heeft door alle ervaringen en opleidingen nu een nieuwe functie waarin ze zich helemaal thuis voelt.
Was de mogelijkheid om door te
groeien belangrijk voor je toen je bij
Odion solliciteerde?
‘Nee, ik heb daar niet echt op gelet. Ik
vond het vooral fijn om weer met mensen bezig te zijn. Daarvóór werkte ik
namelijk bij een accountantskantoor. Ik
kon daar uitstekend uit de voeten met
mijn diploma Moderne BedrijfsAdministratie en mijn cijfermatige instelling.
Deze baan was echter erg zakelijk en ik
heb ook een hele creatieve kant. Ik ben
toen de opleiding voor activiteitenbegeleider gaan doen.’
Van BZW stapte je na zo’n drie jaar
over naar een woonvorm. Waarom
dat?
Op de werkvloer
Petra Ruiter werkt als begeleider bij
de Brederodestraat en Henegouwen in
Volendam. Via deze column maakt ze
je deelgenoot van de grote en kleine
dingen die ze bij haar werkzaamheden tegenkomt.
Afhankelijk
Vanaf het bed staar ik de gang op.
Geen verpleegster in buurt. Ik wil toch
echt naar huis, maar zij zal mij eerst
moeten vertellen dat het mag. Wat
voel ik mij afhankelijk van die verpleegster! Omdat het wachten nog wel even
duurt, ga ik alvast nadenken over wat
ik ga zeggen tegen de verpleegster. Ik
ben geopereerd aan mijn ogen en wil
haar ervan overtuigen dat het heel
goed gaat, zodat ik naar huis kan.
‘Huh, waar heeft die het nou over?’,
zul je denken. Over afhankelijkheid.
Daar in dat rottige bedje besefte ik
eens te meer hoe een cliënt zich soms
moet voelen. In veel dingen zijn zij
afhankelijk van ons. Misschien willen ze
ons soms wel eens goed de waarheid
vertellen over ons gedrag of ons handelen. Maar ja, krijg je dan om 15.00 uur
nog wel je zakgeld als je dat zegt?
Of wegen cliënten die dingen niet af?
Het antwoord moet ik je schuldig blijven. Maar door dat bedje in dat ziekenhuis ben ik me ervan bewust geworden
dat afhankelijkheid je heel kwetsbaar
maakt. Kwetsbaarheid neemt af door
vertrouwen. En vertrouwen is er niet,
dat creëer je. Je hoeft zeker niet als
heilige in het leven te staan, maar durf
ook eens te zeggen: ‘Sorry van daarnet,
ik ben vandaag een beetje chagrijnig’,
of iets in die geest. Laat een cliënt zien
wat hij of zij ook mag laten zien. Ik
probeer me ervan bewust te blijven dat
de cliënt van mij afhankelijk is en dat
ik daar geen misbruik van mag maken.
Wat daarbij kan helpen is de cliënt als
werkgever zien, zet jezelf maar wat
lager neer. Vind je dat eng en roept dat
weerstand op? Dat zegt dan meer iets
over jou.
impuls | 2 2011
Monique Zonneveld: van BZW
naar planning en control
Waarom koos je daarna dan
cliëntservice?
‘De wens om met cijfers te werken werd
weer groter. Daar kwam ik achter via
een loopbaanplanningstraject bij Marja
Meijer. Toen de kans zich voordeed
ben ik invalwerk bij cliëntservice gaan
doen. Dat beviel uitstekend, het is een
combinatie van allerlei zaken die me
goed liggen. Ik vind het heel nuttig en
interessant werk. Het is belangrijk dat
alle administratieve gegevens rondom
een cliënt zo goed mogelijk verwerkt
worden. Na de vervangingsbaan kwam
er gelukkig een aantal uren vrij bij
cliëntzorg. Ik ben er nooit meer weggegaan!’
‘Bij BZW ben je redelijk individualistisch
In 2007 ben je daarnaast ook bij de
bezig en ik wilde ook eens ervaren hoe
vrijwilligersschakel gaan werken…
het zou zijn om in een team te werken. ‘Klopt. Ik vond het heel leuk om met
Ik heb bij zowel BZW, de Jachtenlaan
cliënten op stap te gaan, om activien de Lijsterstraat met superenthousias- teiten te helpen organiseren en de
te collega’s en met veel plezier gewerkt. vrijwilligersschakel te promoten. Maar
ook hier gold dat het cijfermatige bleef
trekken. Toen er in 2008 een plek op de
financiële administratie kwam, greep ik
die kans met beide handen aan – naast
het administratieve werk dat ik voor
BZW Zaanstreek was gaan doen.’
Was dat niet onrustig, zo’n combifunctie?
‘Nee, ik vond dat juist leuk! Het was af
en toe wel schakelen, maar ik hou wel
van die afwisseling. Bovendien: doordat
ik op meerdere afdelingen in meerdere
functies werkte, deed ik veel ervaring
op met de zorg van de cliënt. Daarnaast
volgde ik opleidingen waardoor ik veel
kennis verzamelde rondom de financiering en het aanleveren van alle gegevens rond de zorg.’
Dat komt je in je huidige functie
waarschijnlijk goed van pas?
‘Jazeker! Sinds februari van dit jaar ben
ik begonnen als medewerker planning
en control. Dat is een nieuwe functie
binnen Odion die is ontstaan door de
wijzigingen aan de top. Ik krijg hierbij
leiding van Ben Zwarthoed, die directeur bedrijfsvoering is geworden en
neem een aantal taken van hem over.
Dat vind ik hartstikke spannend en
uitdagend. Er is veel dat ik me eigen
moet maken, er is werk voor me aan de
winkel. Maar ik heb het vertrouwen dat
het allemaal goed zal gaan!’
‘Dat vind ik hartstikke
spannend en uitdagend’
11
Hetty Reuvers en Riek Zoekende helpen
kinderen met zwemmen
Vertrouwenspersoon Trees Verhaar
‘Een luisterend oor
lost al vaak veel op’
‘Je voelt dat ze
ervan genieten’
Jarenlang werkten ze als vrijwilliger op
De Regenboog, waarvan de laatste zeven jaar
samen. Hetty en Riek verhuisden mee naar
De Boomgaard, maar gaan nu toch stoppen met
hun werk. Ze zullen de kinderen missen . . .
Sinds december vorig jaar is Trees Verhaar
vertrouwenspersoon bij Odion, een functie die
ze samen met collega Rob Antenbrink vervult.
Aan Impuls vertelt ze waarom er vertrouwenspersonen zijn en wat ze voor je kunnen doen.
Geheel vrijwillig
Bij Hetty begon het toen een bekende, die bij Odion werkte,
haar vroeg om eens te komen helpen bij De Regenboog.
Hetty was verpleegkundige en wel wat gewend in de zorg.
‘Maar toen ik daar kwam, dacht ik echt: ‘Wat doe ik hier’?
Het duurde even, maar toen kon ik bij wijze van spreken
door de poep en de kwijl heenkijken. En merkte ik als moeder van twee gezonde kinderen dat ik het heel fijn vond om
iets voor deze kinderen te kunnen doen.’ Bij Riek lag dat
anders. Zij heeft zelf een zoon met een beperking en had al
wat vrijwilligerswerk bij Philadelphia gedaan. ‘Ik wilde daarna graag iets met bejaarden doen of met deze doelgroep’,
vertelt ze. ‘Omdat ik zelf geen auto rijd en De Regenboog
dichtbij was, is het De Regenboog geworden.’
Helemaal los
Beide vrouwen hebben bij De Regenboog verschillende dingen gedaan. Maar als ze over het zwemmen beginnen, gaan
hun ogen twinkelen. Wat maakt dit nou juist zo bijzonder
voor ze? ‘Deze kinderen zitten vaak de hele dag in een
rolstoel’, weet Riek, ‘maar in het water zijn ze helemaal los.
Je voelt gewoon dat ze genieten. Sommige kinderen zijn in
het begin een beetje angstig. Maar als je ze iedere week ziet,
dan wennen ze aan je. Soms herkennen ze je zelfs. Dan merk
je dat je vertrouwen opbouwt en je steeds een beetje verder
komt. Dat contact, dat is prachtig.’
Verhuizing
Met de verhuizing van De Regenboog naar De Boomgaard
zijn veel vrijwilligers afgehaakt. Hetty en Riek besloten
echter om wél mee te gaan. ‘We wisten al een tijd dat de
verhuizing eraan zat te komen en het was ook wel nodig’,
Ook al had ze zelf nog geen beroep op ze gedaan, toch
heeft Trees het altijd belangrijk gevonden dat er vertrouwenspersonen zijn. ‘Ik vind het een goede zaak dat er mensen zijn bij wie je terecht kunt met je klacht, zonder dat er
sprake is van belangenverstrengeling’, stelt ze. Toen ze zelf
voor de functie werd gevraagd, hoefde ze dan ook niet lang
na te denken. ‘Maar tijdens de cursus die ik volgde kwam
natuurlijk veel problematiek aan de orde’, vertelt Trees.
‘Toen dacht ik af en toe wel: goh, kan ik dat wel? Maar ik
kreeg zoveel goede handvatten aangereikt dat ik na afloop
voelde: ja hoor, hier wil ik voor gaan!’
stelt Hetty. ‘Het pand was echt verouderd. Voor de
kinderen is De Boomgaard een prachtgebouw met
veel meer ruimte.’ ‘Ja, maar het is allemaal wel minder
huiselijk’, vindt Riek. Toch is dat niet de reden dat
de dames er nu mee gaan stoppen. ‘Nee, dat komt
omdat ik naar IJburg ga verhuizen’, vertelt Hetty. ‘En
omdat ik dan niet meer kan meerijden, stop ik ook’,
vult Riek aan. Maar van stilzitten is geen sprake: Hetty
kondigt aan dat ze zich gaat inzetten voor de kinderbibliotheek op IJburg en Riek denkt dat ze nu alsnog
vrijwilligerswerk voor bejaarden wil gaan doen. Teamleider Martine Abels, die langs komt lopen tijdens het
interview, benadrukt dat alle medewerkers de beide
dames erg dankbaar zijn voor hun trouwe inzet en dat
ze ze heel erg gaan missen. Dat zal andersom ook zo
zijn, maar daarnaast zijn Hetty en Riek bezorgd over
de voortzetting van het zwemmen. ‘Zwemmen kan
alleen met behulp van vrijwilligers’, stelt Hetty. ‘Voor
de begeleiders van Odion is het onmogelijk, die tijd
hebben ze gewoon niet. We weten dat De Boomgaard
al veel moeite heeft gedaan om nieuwe vrijwilligers te
vinden, maar het wil nog niet erg lukken. Daarom roepen wij lezers op om zich aan te melden. Het kost weliswaar tijd, maar je krijgt er enorm veel voor terug!’
impuls | 2 2011
Bejegening
Collega’s kunnen contact zoeken met Rob of Trees wanneer zij hun hart willen luchten of wanneer ze advies willen
vragen als er sprake is van ongewenste omgangsvormen
of bejegening. ‘In de meeste gevallen hebben de klachten
inderdaad te maken met hoe mensen met elkaar omgaan’,
ervaart Trees. ‘Daarbij moet je denken aan zaken als pesterijen, discriminatie, agressie of seksuele intimidatie. Wij
houden ons niet bezig met arbeidsconflicten: die moeten in
de lijn worden opgelost, hoewel collega’s wel hun verhaal
bij ons kwijt kunnen. En natuurlijk kunnen we meedenken
over wat de mogelijke stappen en de consequenties daarvan
zijn.’ Rob en Trees zijn er niet alleen voor collega’s, zij zijn
ook vertrouwenspersonen voor cliënten. ‘Dat heeft nog wel
wat aandacht nodig, we zijn aan het kijken hoe we dit een
betere invulling kunnen geven’, erkent Trees. ‘Het ingewikkelde hierbij is dat er een afhankelijkheid is tussen de client
en de Odionmedewerker, en dat deze de cliënt wellicht moet
helpen bij het leggen van het contact met ons. Bovendien
zou een cliënt in een bepaalde situatie kunnen denken dat
iets kennelijk zo hoort, maar wij vinden het belangrijk dat
hij weet dat hij ook de mogelijkheid heeft om te zeggen
wat hij er zélf van vindt.’
Rob Antenbrink (l) en Trees Verhaar (r)
In vertrouwen
Het is fijn om te weten dat alles wat je tegen Rob of Trees
zegt, vertrouwelijk blijft. ‘Als ik graag een bepaalde situatie met Rob zou willen bespreken , bijvoorbeeld om even
te sparren, vraag ik aan degene die de klacht heeft of hij of
zij dat goed vindt. Zo niet, dan doe ik het niet’, legt Trees
uit. ‘En wanneer het bijvoorbeeld gaat om een conflict met
een collega of leidinggevende, dan zijn wij niet degenen die
contact met diegene gaan opnemen om het op te lossen.
Wat wij wél kunnen doen, is advies geven en ervoor zorgen
dat degene met de klacht is toegerust om de stappen te kunnen zetten die nodig zijn. En luisteren natuurlijk, dat is heel
belangrijk. We merken dat een luisterend oor en samen alles
op een rijtje zetten vaak al veel oplost.’
Behoefte aan contact
met Trees of Rob?
- Bel ze op (06) 13 491 252 (Trees) of
(06) 15 411 166 (Rob), of mail ze via de
e-mailgroep ‘vertrouwenspersonen’.
- Er wordt zo snel mogelijk een afspraak
gemaakt. Jij bepaalt waar en met welke vertrouwenspersoon (wellicht heb je een voorkeur
voor een man of vrouw). Van de afspraak wordt
geen verslag gemaakt.
- Jij bepaalt het vervolg en het einde van
het contact.
13
In dienst
In dienst
Januari
Jolanda Toubman-Bosch
Vervoers-/busbegeleiding, De Boomgaard
Yvonne Kemperman
Vervoers-/busbegeleiding, Dynamica
Seiko van der Stok
Vervoers-/busbegeleiding, Dynamica
Yolanda Noom-van der Werff
Vervoers-/busbegeleiding, Dynamica
Paco Riupassa
Kok, De Andere Oever
Watskeburt???
Uit dienst
Mariska Sanijo
Huishoudelijk medewerker,
Veldvliegerweg
Lieke Duursma
Basismedewerker, Flexpool
Fleur Veldkamp
Basismedewerker, Loirestraat
Ana Godinho da Silva
Huishoudelijk medewerker,
Ismailiastraat ZG
Maart
Yvonne Haster
Vervoers-/busbegeleider, Dynamica
Alex Mulder
Basismedewerker, Flexpool
Annet de Wit
Basismedewerker, Flexpool
Adriènne van den Berg
Gezinssbegeleider, Intensieve gezinsbegeleiding
Liesbeth van den Bos
Basismedewerker, BSO
Ingrid Kuiper-Nieuwland
Vervoers-/busbegeleider,
De Boomgaard
Els Koomen
Basismedewerker, Cronenburcht
Amanda Visser
Basismedewerker, Flexpool
Joke Kelder
Basismedewerker, Count Basiestraat
Uit dienst
Rineke Meijer
Basismedewerker, Tuinstee
Monique Blokker-Mostert
Persoonlijk begeleider, Ambulante ondersteuning
Josje Bos
Persoonlijk begeleider, Dynamica
Wendy Nijenhuis
Vervoers-/busbegeleider, Dynamica
Januari
Vi Lugthart
Jobcoach, Odibaan
Melinda Butter
Basismedewerker, Flexpool
Cleo ten Hoorn-Nooij
Persoonlijk begeleider, De Boomgaard
Jeroen Berkhout
Basismedewerker, Flexpool
Emely de Gans
Basismedewerker, Flexpool
Femke Pool
Persoonlijk begeleider, Dynamica
Lisette van Gemert
Basismedewerker, Flexpool
Kitty Spiering-Wisman
Huishoudelijk medewerker, Ismailiastraat
VG
Hannie Kok
Basismedewerker, Flexpool
Floor Nolden
Basismedewerker, Flexpool
Arwen Swaneveld
Persoonlijk begeleider, Zonnehoek
Suzanne Boex-van Zijp
Basismedewerker, Flexpool
Yvonne Kuipers
Basismedewerker, Flexpool
Corina Kemkers-Nijssen
Basismedewerker, Flexpool
Arjan Weiland
Basismedewerker, Vlijthoeve
Gerard Karsten
Onderhoudsmedewerker,
Gebouwenbeheer
Annette Geenen
Persoonlijk begeleider, Dynamica
Februari
Susilja Beemster
Persoonlijk begeleider, Dynamica
Lida Gorter
Basismedewerker, Jachtenlaan
José Dijkstra
Gezinsbegeleider, Intensieve
gezinsbegeleiding
Sharon Heijman
Basismedewerker, Zonnehoek
Jos Müller
Clustermanager, Zaanstreek-Zuid
Nicole Zonneveld-van Tunen
Basismedewerker, Jan Ligthartstraat
Mariejan Beek
Basismedewerker, Flexpool
Irma Koning-Gorter
Basismedewerker, Helena Smitsstraat
Edzia Dejewska
Basismedewerker, Klaverland
Amrit Mohangoo
Basismedewerker, Zonnehoek
Nan Wangsma-Ard
Judith Visser-Eijzinga
Administratief medewerker, Cliëntservice Persoonlijk begeleider, Skepehoeck
Margriet Lakeman
Tekstschrijver, CB
Marija Philipsen-Miler
Gastvrouw, Skepehoeck
Februari
Rick Giskes
Basismedewerker, Count Basiestraat
Kim de Vries
Persoonlijk begeleider, Zonnehoek
Myra Peeters
Persoonlijk begeleider, De Andere Oever
Karin van Vuuren
Managementsecretaresse,
Directie/secretariaat
Chantal Schenk
Basismedewerker, Dynamica
Lisa de Boer
Basismedewerker, Flexpool
Marjolein Huizinga
Basismedewerker, Flexpool
Francis Nak
Basismedewerker, Flexpool
Marieke Keur
Persoonlijk begeleider, Ismailiastraat ZG
Kelly van Amstel
Basismedewerker, Klaverland
Evelien de Groot
Basismedewerker, Zaterdag Zaanstreek
Jasmijn Ruinard
Basismedewerker, Zaterdag Zaanstreek
Agnes Wijtsema
Vervoers-/busbegeleider, De Boomgaard
April
Anja Oostendorp
Vervoers-/busbegeleider, De Boomgaard
Patries Arndts
Basismedewerker, Cole Porterstraat
Kelly Draijer
Basismedewerker, Flexpool
Ben Bloedjes
Basismedewerker, Cronenburcht
Mei
Koen Fakkeldij
Basismedewerker, Cronenburcht
Rianne Smal
Persoonlijk begeleider, Loirestraat
Saksia de Heer
Basismedewerker, Flexpool
Robin Valk
Medewerker P&O, Personeelszaken
Rachel Krumme
Basismedewerker, Flexpool
Maart
Marianne Ebbers-de Moel
Vervoers-/busbegeleider, De Boomgaard
Helen Konokarijo
Vervoers-/busbegeleider, De Boomgaard
Debby Revers
Basismedewerker, Ismailiastraat ZG
Ineke Wierenga
Lid bezwarencommissie, CB
April
Eva Bouter
Persoonlijk begeleider,
Mobiele dagdienst Purmerend
Jorne van Ginkel
Basismedewerker, Flexpool
Ilse Jansen
Basismedewerker, Flexpool
Daniëlle Kraaij
Basismedewerker, Flexpool
Ingrid de Mari
Administratief medewerker,
Odiobaan
Justin Severijns
Basismedewerker, Flexpool
Mana Theijsmeijer-van Troost
Huishoudelijk medewerker, Rumbastraat
Jubilea
12½ jaar in dienst
Yvonne Vader
Basismedewerker, Karavaanstraat
1 januari 2011
Wilma Poelsma-Schoofs
Persoonlijk begeleider, BZW Zaanstreek
20 januari 2011
Soula Brouwer-Gawegune
Gastvrouw, Lijsterstraaat
1 februari 2011
Corrie Schuitemaker-Keppen
Basismedewerker, De Andere Oever
1 februari 2011
Ingrid de Waart
Persoonlijk begeleider, De Boomgaard
1 februari 2011
Ria Beentjes-Zonneveld
Basismedewerker, Cronenburcht
21 februari 2011
Annemieke Carstens-v.d. Broek
Persoonlijk begeleider, De Boomgaard
21 maart 2011
Carine Hoek-Laan
Medewerker P&O, CB
1 april 2011
Ria Naber
Basismedewerker, Rumbastraat
1 april 2011
Cisca Rothuizen
Huishoudelijk medewerker, Lijnbaan
1 april 2011
Rineke Meijer
Basismedewerker, Tuinstee
30 april 2011
Tineke Hollenberg-Twisk
Persoonlijk begeleider, Cole Porterstraat
Huib Ooms
Persoonlijk begeleider, Karavaanstraat
1 mei 2011
Mei
Marian Berg-Witteveen
Vervoers-/busbegeleider, De Boomgaard
Evert Wouters
Basismedewerker, Oeverlanden
1 mei 2011
Flitsen van activiteiten die geweest zijn en nog gaan plaatsvinden
Volleybal
Officieel geopend!
Sandy Nibbering op 25 maart jl.:
Vanmorgen stapte ik mijn huis uit en
maakte een praatje met de buurman.
Ik vertelde dat ik naar een volleybalwedstrijd van mijn werk ging. Natuurlijk vertelde ik hem ook onze wervelende naam
‘De Moorkoppen.’ ‘O’, zei de buurman,
‘ineens heb ik er niet zoveel vertouwen
meer in.’ Was dat terecht? Lees het verslag van Sandy op intranet bij nieuws en
activiteiten/nieuws en tips.
De afgelopen tijd zijn maar liefst vier nieuwe Odionlocaties officieel geopend. Te
weten KDC Dynamica (31/3), het Watermerk (5/4), Vlijthoeve (19/5) en Kaaikhof
(20/5). Aan alle collega’s en cliënten: van harte gefeliciteerd en veel geluk op jullie
mooie nieuwe woon-/werkplek!
Doe mee met de PéVé
Vind je het leuk om ook buiten werktijd
iets met Odion-collega’s te ondernemen? Geef je dan op voor de gezellige
uitjes van de PéVé. Het aanbod is breed
en er zit altijd wel iets tussen dat je
aanspreekt. Kijk nog eens op intranet
onder nieuws en activiteiten/PéVé en
meld je aan!
Brochurelijn
Vanaf begin juni werkt Odion met
nieuwe brochures en informatiebladen
in een mooie omslagmap. Alle facetten van dienstverlening zijn pakkend
beschreven en mooi in beeld gebracht.
De folderlijn is mede tot stand gekomen door de inzet van 58 cliënten en
medewerkers van Odion, die bereid
waren hun werk of leven
in beeld te brengen.
ABA
De vakgroep zorgondersteuning heeft recentelijk een complete gids met
ondersteuningsmethoden uitgegeven. Je kunt hem online bekijken op
het intranet, maar er ligt ook een exemplaar op jouw locatie. Wist je dat
Odion tegenwoordig ook de ABA-begeleidingsmethode aanbiedt? ABA
wordt bij de KDC’s van Odion gebruikt om kinderen met autisme vaardigheden aan te leren op het gebied van communicatie, zelfredzaamheid,
spel en sociale vaardigheden. Meer weten?
Kijk op www.aba-instituut.nl.
Voorbij valkuilen en wensdenken
Odion is één van 25 organisaties die
meewerkt aan een onderzoek van een
promovendus aan de VU in Amsterdam.
De doestelling van het onderzoek is te
inventariseren in welke mate arbeid een
bijdrage levert aan de integratie en participatie van mensen met een arbeidsmatige beperking in de samenleving.
Cliënten, medewerkers en belanghebbenden binnen dagbesteding van Odion
hebben in het eerste kwartaal van
2001 via een internetapplicatie aan het
onderzoek meegedaan. De bevindingen
hiervan worden in het tweede kwartaal
teruggekoppeld. Het onderzoek loopt
tot september 2014. Meer weten? Kijk
op intranet!
15
Tien
Elin Reiss
vragen
aan
01
Leeftijd
‘Ik denk 23, tegen de tijd dat deze Impuls verschijnt’
Functie
Persoonlijk begeleider Rumbastraat, Mobiele dagdienst
Purmerend en Flexpool
In dienst bij Odion sinds
2007
Wat was je eerste (bij)baantje?
Dit was bij de Deen, op de vleeswaren-, brood- en kaas afdeling.
02
Wat houdt je huidige functie in?
Ik ben persoonlijk begeleider van vier cliënten op de Rumbastraat. Ik bied hen vooral
ondersteuning in hun behoeften. Dit verschilt van structuur, hygiëne en praktische
ondersteuning tot financiën. Voor de mobiele dagdienst werk je vooral via een
agenda, je hebt vaste afspraken maar ook bijvoorbeeld ziekenhuisbezoeken. En voor
de flexpool draai ik af en toe een invaldienst waar nodig, ik richt me dan vooral op
het dagprogramma.
03
Wat is je grootste blunder geweest in je werk?
Dit was toen ik medicijnen ging bestellen voor een nieuwe cliënt. Zijn huidige huisarts was erg slecht te bereiken, dus ik besloot om hem te bellen via de spoedlijn. De
arts zou de recepten faxen, maar in alle haast en drukte heb ik toen het faxnummer
van de groenteboer gegeven. Gelukkig kwam ik er snel achter!
04
Wat vind je het leukste aan dit werk?
Ik vind vooral het contact met de cliënten erg leuk, maar ook dat het werk zo afwisselend is. Geen dag is het zelfde.
05
Wat zou je doen je als je dit werk niet deed?
Ik denk dat ik dan met een andere doelgroep zou werken, bijvoorbeeld in de jeugdzorg.
06
Wat denk je dat collega’s van je vinden?
Moeilijke vraag, er zit natuurlijk altijd wel wat verschil in tussen hoe je hoopt dat je
gezien wordt en hoe men werkelijk over je denkt. Maar ik denk wel dat collega’s mij
zien als een gezellige collega, die flexibel is en hard werkt, maar wel soms een tikkeltje chaotisch is.
07
Vertel eens iets verrassends over jezelf.
Ik ben één grote verassing, hihi! Nee hoor, een leuk weetje is misschien dat ik ben
geboren op Moederdag en op de verjaardag van mijn vader, een echt cadeautje dus.
08
Joost Hattink vroeg zich in de vorige Impuls af hoe jij je werk ziet, nu je voor
je HBO bent geslaagd…
Ik zie mijn werk op zich niet heel veel anders, dan ik voorheen deed. Ik vind het nog
steeds belangrijk om naar de mogelijkheden van de cliënten te kijken in plaats van
naar de beperking. Wel denk ik dat ik tijdens mijn SPH meer inzicht heb gekregen in
methoden en in de doelgroep.
09
Met wie binnen Odion zou je wel eens een dagje willen ruilen en waarom?
Ik zou wel eens willen ruilen met Colette van Zuilen, gedragsdeskundige. Het werk
dat zij doet lijkt mij erg interessant, ik zou dit misschien ook ooit wel willen gaan
doen.
10
Aan wie zou je deze vragen ook eens willen stellen?
Aan Linda Kool, een oud-klasgenootje van de SPW. Een tijd terug kwam ik haar tegen, toen had ze net gesolliciteerd bij Odion. Ik ben erg benieuwd hoe ze haar werk
vindt en of het is wat ze ervan had verwacht.
16
impuls | 2 2011