Creatieve opdracht Inleiding Na even in de bibliotheek rond te

Creatieve opdracht
Inleiding
Na even in de bibliotheek rond te snuffelen vond ik het boek dat me het meeste
aansprak uit de lijst, “Liefde, tenzij anders vermeldt”, van Dimitri Verhulst. Deze
auteur heeft al heel wat roem verworven in Vlaanderen. En nadat ik de film “De
helaasheid der dingen” had gezien, was ik ook wel benieuwd naar zijn gedichten.
Mijn TOP-3
Nadat ik het boek had uitgelezen maakte ik mijn TOP-3 op. Deze gedichten waren
voor mij terechte winnaars. Even een woordje uitleg.
1. Liefde over duizend jaar
Dit gedicht bespreekt wat liefde kan worden over duizend jaar. Men kijkt in de
toekomst en ziet hoe volgens de auteur de liefde er zal uitzien. Verscheidene
dingen zullen evolueren, dat staat vast. En misschien verandert ook wel de
manier waarop we met elkaar omgaan. Maar één ding zal altijd dezelfde blijven,
liefde blijft ‘die helse hemel en evenzeer onzeker als jij en ik vandaag’.
Het sprak me meteen aan omdat ik mezelf erin herkende, en wanneer je stukjes
van jezelf in een verhaal vindt zal het je meer interesseren. De onzekerheid die
heerst wanneer je nog in prille verliefdheid verkeert, dat voelen we allemaal wel
eens. Ook is het een interessant onderwerp, want wie weet hoe de liefde nog zal
veranderen de komende eeuw…
2. Het wordt traag laat
Een gedicht waarin duidelijk wordt dat zijn partner, die hem heeft verlaten, een
grote leegte achterlaat. Zonder haar beheerst de eenzaamheid zijn leven.
Die eenzaamheid wordt prachtig omschreven in zijn gedicht. Hoe hij alles
draaiende moet houden zonder zijn grote liefde, waardoor de tijd maar traag
verstrijkt. Er valt niets meer te delen, er heerst alleen een stilte in huis.
3. V
Hierin gaat Verhulst alle lichaamsonderdelen af van een pasgeboren baby. Alles
wordt toegepast op de manier dat hij ze zou gebruiken. Een mooi gedicht over de
vooruitzichten van een boreling die nog geen besef heeft over de werking van
zijn lichaam. Want een baby weet niet wat zijn toekomst zal brengen, en net
daarom maakt de auteur er een eigen versie van.
Beschrijft hij zichzelf als baby? Daar laat hij je in het ongewisse.
Visuele voorstelling
Het gedicht dat ik heb gekozen om iets origineel mee te maken op mijn manier, is
nummer 3, hiermee kon ik het meest creatief uit de hoek komen.
De lichaamsonderdelen van de baby die in het gedicht worden vermeld krijgen een
visuele betekenis.
Brief
Mijn liefste
Dagen gaan zo langzaam voorbij, alles stelt zo weinig voor zonder jou.
Het lijkt alsof ik vanaf nu zal wandelen op een lege weg, waar geen pad mijn
dwaalspoor kruist.
Ik betwijfel of je me wel genoeg kende, anders had je geweten dat niet veel later
mijn vuisten vingers zouden krijgen… al onze nutteloze ruzies waarin ik jou te veel
heb verweten, vergeef mijn mond die stomheid laadt en lost, met de woeste vocalen
van de scheldtirade.
Besef jij wat je hebt achtergelaten? Vanaf nu heb ik geen brood meer te breken, de
nachten zijn zo kil en rusteloos, want niemand dekt de schade van mijn ongedeelde
slaap.
Wanneer zal het tij eindelijk keren? Mijn bereisde verdriet raakt nooit in kaart
gebracht. Ik heb nooit geloofd in ware liefde, maar met jou was het anders. Bij jou
was ik in een veilige haven, want een mens zoekt naar een mens in wiens armen hij
de mens vergeten kan.
Jouw huizenhoge afwezigheid heerst hier, de eenzaamheid is niet te vullen door een
steentje in de diepte van mijn droefheid te gooien. Daarvoor reikt mijn verdriet te
ver. Misschien leg jij net als ik nu jouw oor te luister aan de leegte. Of ben je al
begonnen aan een compleet nieuw leven, zonder mij?
Ik wou het nooit geloven, maar verliefdheid is ook ruimschoots op voorhand droevig
zijn om een mislukken dat nog niet mogen beginnen is.
De tijd verstrijkt zo ongelooflijk traag, ik voel niets meer, alleen volgens horloges
wordt het later.
Al onze mooie momenten zal ik blijven koesteren, je hebt een plek in mijn hart voor
altijd.
Wat ik geleerd heb uit onze relatie, is dat liefde altijd even pijnlijk zal blijven. Mijn
hele leven lang.
Liefde over duizend jaar, dat blijft die helse hemel, waar iedereen evenzeer onzeker
is als ik en jij vandaag.
Misschien tot in een volgend leven,
liefs