PowerPoint-presentatie

De derde grote etappe van de heilsgeschiedenis is de
exodus. Om deze etappe te vertegenwoordigen is een van
de drie vroege woestijnverhalen gekozen, die nog voor de
verbondssluiting bij de Sinaï gesitueerd zijn
(Ex. 15, 22— 17,7).
In deze drie verhalen gaat het over honger en dorst in de
woestijn, en speelt het werkwoord nasah een rol: ‘voor de
keuze stellen’, ‘op de proef stellen’.
In het eerste verhaal, over het bittere water,
en in het tweede, over het manna,
stelt God het volk op de proef;
in het derde verhaal, over het water uit de rots,
wordt God op de proef gesteld door het volk.
EXODUS
17:3 Maar de gemeente
smácht daar naar water;
dus mort de gemeente tegen Mozes,en zegt:
waarom eigenlijk heb je ons
laten opklimmen uit Egypte!om mij, m'n kinderen en m'n vee
te laten doodgaan van dorst?
17:4 Mozes schreeuwt het uit
tot de Ene
en zegt:
wat moet ik doen aan deze
gemeente!nog even en ze hebben me gestenigd!
17:5 Dan zegt de Ene tot Mozes:
steek over
voor het aanschijn
van de gemeente
en neem enkele oudsten van Israël
met je mee;
ook je staf,
waarmee je de Stroom hebt geslagen,
neem die in je hand
en gá!-
17:6 zie, ik zal voor jouw aanschijn staan,
daar op de rots,
bij Horeb;
slaan zul je op de rots;
wateren zullen er uitstromen
en drinken zal de gemeente!
Zo doet hij, Mozes,
voor de ogen van Israëls oudsten.
17:7 Hij roept voor het oord als naam uit:
Masa en Meriva,
beproeving en bekvechterij!,
om het bekvechten van de zonen Israëls
en om hun beproeving van de Ene,
als ze zeggen:
is de Ene in ons midden,
of niet?
Is de Ene in ons midden,
of niet?
De figuur van Mozes staat in fel
contrast met het kille, donkere
beeld van Farao.
Hij staat als het ware in vuur en
vlam zoals bij de doornstruik
van zijn roeping.
In vuur en vlam voor Gods
visioen, uitgehouwen in twee
stenen tafelen, achter hem als
duwkracht ten leve.
Zittend op zijn knieën stoot hij
met zijn houten staf een steen
stuk, waarop heidense
afbeeldingen zijn aangebracht.
Hij bevecht
door Gods levend Woord
een cultuur die mensenlevens
opoffert aan grafmonumenten.
In het geloofsverhaal van Israël
betekent ‘woestijn’ de plaats van
de crisis, in de letterlijke zin van
dit woord: de plek waar je op de
proef wordt gesteld, de plek
waar je een beslissende keuze in
je leven moet maken.
Ga ik terug naar Egypte, leg ik
me neer bij de bestaande
toestand van onrecht?
Of blijf ik geloven dat het zinvol
is stappen te zetten in de
richting van het beloofde land,
van een nieuwe samenleving
gebouwd op gerechtigheid en
liefde? Geloof ik dat ‘JHWH bij
ons is’ als wij die weg gaan?
NU DE DORST GELEST EN OPSTAAN
De woestijn is ook de plaats waar God zorg draagt voor zijn volk
en het de goede richting wijst door zijn Tora.
Het water uit de rots is teken van die zorg : de rots , zo zegt het verhaal,
wordt Horeb genoemd (vers 6), dat is de berg van Tora en verbond.
Bijbelteksen:
Naardense Bijbel
Illustraties:Marcus van Loopic
Inspiratie:
Oecumenische Bijbelzaterdagen / Gooi en Sticht
/Internationaal commentaar op de Bijbel / Frieda Claeys
Samenstelling:
paul scheelen