De onafhankelijkheid van Suriname en de Nederlandse Antillen

De onafhankelijkheid van Suriname
en de Nederlandse Antillen.
Alles veranderde na de oorlog
In de Tweede Wereldoorlog bleven Suriname en de
Nederlandse Antillen vrij. Ze steunden Nederland door
soldaten van hun landen naar Nederland te sturen . Ze
zorgden ook voor grondstoffen die belangrijk waren voor de
oorlog.
De band tussen Nederland, Suriname en de Nederlandse
Antillen veranderde totaal na 1950. Nederland bleef wel de
baas, maar de bewoners mochten voortaan zelf over hun land
regeren. De mensen kregen ook kiesrecht. Deze afspraken
werden in 1954 opgeschreven in een soort grondwet.
Het statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden heet dat.
Suriname wilde zelfstandig worden
Nadat steeds meer landen in Afrika en Azië onafhankelijk
werden, wilden steeds meer Surinamers dat ook. Het was
begin jaren zeventig en Suriname wilde ook onafhankelijk
worden. Ze wilden alles zelf regelen, en niet een deel van
Nederland zijn. En Nederland vond dat goed.
1
Nederland zou Suriname nog lang
helpen
De minister-president van Nederland wou samen met de
minister-president van Suriname een wet maken voor
Suriname. In de Surinaamse regering zaten verschillende
partijen. Niet elke partij was het eens met de wet. De ene
partij vond het een goed idee en de andere niet , maar op 25
november 1975 was het zover. Iedereen was het ermee eens
en Suriname werd onafhankelijk. Nederland beloofde
Suriname nog heel lang extra geld te geven voor de
ontwikkeling van het land.
Je moest kiezen: was je Nederlander of
Surinamer?
De tijd voor de onafhankelijkheid was spannend. In Suriname
wonen veel verschillende volken en de mensen wisten niet
hoe de onafhankelijkheid zou verlopen. Ze waren er niet
zeker van dat de toekomst van hun land beter zou gaan. En
dat ze moesten kiezen tussen Surinamer of Nederlander zijn,
vonden ook veel mensen moeilijk. Door dit alles vertrokken
rond 1975 meer dan 130.000 Surinamers naar Nederland.
2
De Nederlandse Antillen houden op te
bestaan
De afspraken tussen Nederland en de Antillen bleven nog
lang zoals ze in 1954 waren afgesproken. Aruba kreeg in
1986 een 'Status Aparte'. Het is vanaf 1996 een zelfstandig
land geworden. Sinds 2005 is ook met de andere eilanden
gepraat over een nieuwe regeling. Op 10 oktober 2010 werd
het de grondwet aangepast. De Nederlandse Antillen hielden
op te bestaan. Curaçao en Sint Maarten zijn nu zelfstandige
landen. De eilanden Bonaire, Sint Eustatius en Saba horen
nog wel bij Nederland. Ze zijn een soort gemeentes van
Nederland. Het Koninkrijk der Nederlanden bestaat sinds 10
oktober 2010 dus uit vier landen: Nederland, Aruba, Curaçao
en Sint Maarten.
Geschiedenis en de talen zorgen voor
een sterke band
Nederland heeft nog steeds een sterke band met Suriname,
Curaçao, Aruba, Sint Maarten en de BES-eilanden(de BES
eilanden zijn Bonaire, Sint Eustatius en Saba) . In deze landen
wonen veel verschillende volken, ook Nederlanders. Hoe
anders ze allemaal ook zijn, er is veel wat er voor zorgt dat ze
een band hebben. De lange geschiedenis samen, families die
hier en daar wonen en de taal die ze spreken. Want hoeveel
talen er ook worden gesproken, Nederlands is de taal die het
meest wordt gesproken. Zijn er nog vragen
Door Joris en Nils
3
4