Turkse unie van België: het leggen van een sterke basis voor het structureel werken rond armoede Moedercafés en huisbezoeken De Turkse Unie van België is een erkende etnisch-culturele federatie met werkingen in Limburg, Antwerpen, Gent en Brussel Meer en meer gezinnen uit de Turkse gemeenschap worden geconfronteerd met armoede, een vicieuze cirkel waar ze niet zomaar uitgeraken. Ondanks deze toename bleek het niet eenvoudig om armoede te bespreken binnen de gemeenschap. Daarom startte de Turkse Unie in Beringen met het organiseren van maandelijkse “moedercafés met koffie en gebak ”: ontmoetingsmomenten tijdens schooltijd, gekoppeld aan een thematische bespreking. Tegelijk liep er een project rond opvoedingsondersteuning waarbij huisbezoeken werden afgelegd en voorleesmateriaal werd voorgesteld. Vragen en signalen van mensen werden bijgehouden in een ouderportfolio. Om gezinnen te bereiken werd in de eerste plaats samengewerkt met zelforganisaties, maar omdat armoede toch een taboethema is, bleek dit niet vanzelfsprekend. Daarom werkte de Turkse Unie ook met postkaarten waarop het bezochte gezin groeten kon overbrengen aan andere families wat de projectmedewerkster een “inrijpoort” gaf om ook andere gezinnen te bezoeken. Een gesprek voeren over opvoedingsondersteuning tijdens een huisbezoek is evenmin gemakkelijk. Mensen willen wel het beste voor hun kinderen, maar hun hoofd zit vaak vol met heel acute zorgen (de onbetaalbare ziekenhuisfactuur, jobverlies,…) Op zo’n moment is het belangrijk om niet meteen met snelle oplossingen te willen afkomen, maar een luisterend oor te zijn en vertrouwen te winnen. Het bespreekbaar maken van de problemen die mensen ervaren is sowieso niet eenvoudig. Het is vaak taboe. Zelfs in de school weet men niet hoe moeilijk leerlingen het hebben. Toch werkt deze aanpak en vinden mensen stilaan spontaan de weg naar de medewerkster van de Turkse Unie. Ook mannen vinden de weg, wat ook al niet vanzelfsprekend is Dit vertrouwen maakte het ook mogelijk om een eigen, nieuwe groep samen te stellen op de moedercafés: weliswaar wisselt de groep elke maand een beetje van samenstelling, maar toch is er een duidelijke kerngroep van een 8-tal leden. Oorspronkelijk was het trouwens de bedoeling om met een reeds bestaande vrouwengroep te werken, maar dit spoor werd verlaten. Werken rond armoede vergt een eigen expertise die je niet van elke vrijwilliger kan verwachten. De bereikte groep heeft heel wat kenmerken gemeen, maar is tegelijk ook een heel diverse groep: het gaat om zowel oudkomers als nieuwkomers, om gehuwde, maar ook om alleenstaande moeders. Bij de huisbezoeken worden trouwens ook vaders bereikt. Ook mensen uit de Koerdische gemeenschap en Bulgaarse nieuwkomers (die vaak ook Turks spreken) vinden de weg naar de Turkse Unie. Voor die laatste groep is het echter niet eenvoudig om een betekenisvol aanbod te voorzien. De precaire situatie van deze mensen maakt immers ook het doorverwijzen moeilijk. Klaar voor een themawerking Met deze moedergroepen werd intussen de basis gelegd voor een thematische werking rond armoede. Voorlopig ligt er nog veel nadruk op het informeren: mensen hebben vaak immers geen weet van de sociale diensten, laat staan van de procedures binnen de hulpverlening. Daarom worden ook geregeld diensten uitgenodigd op de moedercafés. Maar mensen doen ook hun verhaal in de moedercafés. Stilaan zijn er trouwens ook mensen bereid om het woord te nemen tegenover de buitenwereld. Op een samenkomst georganiseerd door het opbouwwerk getuigde iemand uit de groep over haar situatie. Er werden het voorbije jaar heel wat contacten gelegd met verschillende welzijnsactoren. Zo zetelt de Turkse Unie in het Beringse forum armoedebestrijding waar de meeste welzijnspartners een stek hebben en zijn er goede contacten met de integratiedienst. Daarnaast is er de samenwerking met In-zetje, een dienst die werkt rond opvoedingsondersteuning en een aantal gezinnen specifiek ondersteunt op dit vlak. Voor het volgende werkjaar is het de uitdaging om nog meer inhoudelijk te werken en een thema in de diepte te bespreken. De groep kiest er nu voor om door te gaan op het thema onderwijs. De Turkse Unie overweegt ook huisbezoeken op te starten in een andere Limburgse gemeente. Ook is het de bedoeling om binnen een aantal lidorganisaties vorming te geven over armoede. Dit is nodig om het taboe te doorbreken. Bij de opmaak van een nieuw meerjarenplan zal armoedebestrijding wellicht ook een pijler vormen van de werking van de Turkse Unie. Meer weten, contacteer Gülser Talancioglu: [email protected]