gods eeuwig voornemen.

GODS EEUWIG
VOORNEMEN.
BIJBELCURSUS- LES - 15
DANIEL 11 EN DE EINDTIJD
Om de gebeurtenissen in de eindtijd beter
te kunnen begrijpen zullen wij nog eens de
structuur van Daniël 11 bekijken.
De structuur:
* Noorden en zuiden waren van oorsprong
één koninkrijk.
* Er komt een verdeling die met ‘noord en
zuid’ aangegeven wordt.
* De koningen van het noorden en zuiden
bestrijden elkaar en dat gebeurt in de
‘flessenhals’.
* Het definitieve resultaat: een nieuwe
vijand tegen Gods volk.
“Maar in de eindtijd zal met hem de koning van
het Zuiden in botsing komen,…”
-Daniël 11:40
Wanneer begon de eindtijd?
Een vergelijking tussen Dan. 11:35 en 12:7
toont ons dat de tijd van het einde begint als
de tijd, tijden en de halve tijd voorbij zijn.
Het proces wordt zo beschreven dat velen
volgens Dan. 11:35 door vervolgingen zullen
vallen (niet afvallen van het geloof, maar de
martelaarsdood sterven), tot op de tijd van
het einde. Dan. 12:7 beperkt de tijd tot de 1260
jaren. Dus: 1798 is het begin van de tijd van
het einde.
DE KONING IS HET POLITIEKE
ATHEÏSME
Botste de koning van het zuiden toen met de
koning van het noorden?
Wie was de koning van het zuiden?
Kort voor 1798 begon in Frankrijk de
Franse revolutie. Een revolutie in het meest
christelijke Frankrijk, ‘de oudste zoon’ van de
katholieke kerk. In Openbaring 11 wordt dit
nader beschreven.
“…de grote stad, die geestelijk genaamd wordt
Sodom en Egypte,…”
-Openbaring 11:8
In het boek Het Grote Conflict, schrijft E.White
dat het toenmalige Frankrijk de door Egypte
verzinnebeelde natie was. Zij schrijft dat deze
revolutie een gevolg was van de invloed van
het pausdom op het maat-schappelijke, sociale
en politieke vlak. Het politieke atheïsme had
Rome als moeder.
“Het pausdom is het werk begonnen dat de
godloochenaars (atheïsten) nu afmaakten. De
roomse politiek had een maatschappelijke,
politieke en religieuze toestand tot gevolg
welke Frankrijk in het verderf stortte.” GC
257; 260, 261.
E.White staat niet alleen als zij verklaart dat
dit politieke atheïsme door de roomskatholieke
kerk werd uitgebroed.
Wylie schrijft: Zowel maatschappijen als
individuen oogsten wat zij gezaaid hebben. En
in de omwentelingen en oorlogen van nu oogst
Rome de vrucht van het rijkelijk gezaaide
bijgeloof en de tirannie. Het pausdom levert
nu zijn derde grote strijd. In de eerste strijd
tegen het keizerrijk was het overwinnaar, in de
tweede tegen het christendom, in de persoon
van de Waldenzen en Albigenzen, eveneens.
De derde strijd wordt gestreden tegen het
atheïstische communisme dat gelijktijdig,
met meer of minder heftig geweld, in alle
Pagina - 77
katholieke landen van Europa ontstaan is en
waar Rome zelf schuld aan had. Terwijl dit
het verstand en het geloof geweld aangedaan
had en de menselijke geest zo lang aan banden
had gelegd, ontplooit dit zich nu met vreselijk
geweld. Het bijgeloof is de vader van het
atheïsme. Zou in Frankrijk de nationale geest
zijn bevrediging in het christendom gevonden
hebben en zou het de vrije ontplooiing van
de calvinistische leer behartigd hebben, dan
zou het niet tot scepticisme, tot algemeen
ongeloof en atheïsme zijn doorgegaan. De
bloeddoop van de anarchie die uit Voltaires
leer voortkwam, zou het ongelukkige land
bespaard gebleven zijn. Zo echter heeft het
uit het roomse bijgeloof geleerde scepticisme
Europa aangestoken en de massa tegen alle
goddelijke en menselijke autoriteit opgestookt.
Het broedsel van de revolutie dat nu Europa
kwelt, de hydra van het communisme die het
nu dreigt te verscheuren, heeft in de roomse
kerk haar moeder. Deze kerk mag zeggen:
Rondom mij woeden schrik en geschreeuw van
het aan mijn borst gezoogde broedsel.
Ranke schrijft:
Revolutie: Voordat men er aan begon, voordat
Joseph met zijn hervormingen zijn doel bereikt
had, brak in Frankrijk een gewelddadige
explosie uit van de in de diepte gistende
elementen. Het ligt voor de hand dat de
volgende aspecten ongelofelijk veel hebben
bijgedragen aan het tot stand komen van de
Franse revolutie:
* de dwalingen van de clerus
* de tegenstelling van twee vijandige partijen
in alle religieuze aange-legenheden
* de onbekwaamheid van de heersenden
om op het gebied van de mening en de
literatuur hun wil door te zetten en de
algemene tegenzin, welke zij, niet helemaal
zonder hun schuld, op zich geladen
hadden.
De geest van tegenstand die zich uit het binnenste
van het in zichzelf dwalende katholicisme
verheven had, had zich steeds meer gevestigd.
Stap voor stap kreeg deze de overhand. In
de stormachtige tijden van 1789 geraakte
deze beweging in de ban van het geweld. Een
geweld dat zich geroepen voelde het oude
Pagina - 78
totaal te vernietigen en een nieuwe wereld te
maken. De algemene omwenteling die over
het ‘allerchristelijkste’ Frankrijk kwam, gaf
dan ook een genadeslag aan de geestelijke
grondwet.
Het politieke atheïsme dat zich in het
communisme openbaart, stamt uit de Franse
revolutie.
Daniël Guerin schrijft:
De democratie van 1793 - De Franse revolutie
was de eerste geschiedkundige manifestatie
van een nieuw soort democratie. Zelfs diegenen
onder de critici die van zichzelf zeggen
Marxisten te zijn, zijn echter niet bereid
al mijn conclusies te steunen en hebben
uiteindelijk, met Soboul, toegegeven dat het
door de Sansculotten spontaan ontdekte
politiek democratische systeem volledig
verschilde van dat van de liberale democratie,
zoals de bourgeoisie (de bezittende klasse)
die voor ogen had. Ik zou hieraan toe willen
voegen: niet alleen ‘verschillend’ maar vaak
ook tegengesteld. De grote revolutie was
niet alleen, zoals veel van de republikeinse
historici gemeend hebben, de wieg van de
parlementarische democratie omdat ze
gelijktijdig én een burgerlijke revolutie én het
embryo van een proletarische revolutie was,
maar droeg ook de kiem van een nieuwe vorm
van revolutionaire macht in zich waarvan
de trekken in de revoluties aan het eind van
negentiende en het begin van de twintigste
eeuw duidelijk herkenbaar waren. De relatie
van de communisten van 1793 met die van 1871
en de sovjets van 1905 en 1917 was duidelijk.
J.Talmon schrijft over ‘de oorsprong van de
totalitaire democratie’, in de volksmond het
communisme. Hij laat zien dat er een directe
‘ontwikkelingslijn’ van 1789 getrokken kan
worden naar de moderne totalitaire systemen
die de volkssoevereiniteit verkondigen maar
uitmonden in een volledige onderdrukking.
Talmon schrijft in zijn boek dat dit communisme
een religie is. Hij zegt in zijn voorwoord:
Communisme, socialisme, de anarchisten en
alle anderen behoren allemaal tot één religie.
Dit noemen wij het atheïsme.
Dit wordt in Daniël 11 ‘koning van het
zuiden’ genoemd. En hoe machtig was het
niet. Vijfendertig procent van de gehele
wereldbevolking leefde onder deze heerschappij.
Dit communisme was voortdurend in strijd
met alle godsdiensten, in het bijzonder het
katholicisme. Wie bevonden zich ook nu weer
in de ‘flessenhals’? Gods kinderen, zijn volk. In
Openbaring 11 wordt dit communisme Egypte
genoemd.
De strijd tussen noord en zuid is een strijd tussen
katholicisme en communisme.
Is er een strijd tussen noord en zuid, tussen het
pausdom en het communisme?
Ja zeker; men hoeft alleen maar te denken
aan de vervolgingen in de communistische
landen die tegen welke godsdienst dan ook
zijn. Daartoe behoort dus ook altijd Gods
volk. Deze oorlog beslaat de laatste 200 jaar
en in het tweehonderdste geboortejaar van
de koning van het zuiden is iets fundamenteel
veranderd (1789-1989). Sinds het begin van
1989 was er een grote, maar matige revolutie
in het oosten aan de gang. In bijna elk land
begon de revolutie in de kerk. De koning van
het noorden wint nu elke veldslag en niet
alleen dat, het ene na het andere land wordt
aangevallen en overwonnen (vers 40).
Zoals voorheen, toen het noorden en het zuiden
met elkaar streden, wordt nu het heerlijke
land, de gemeente waar God woonde, binnengevallen en vele komen om en vinden de
martelaarsdood (vers 41).
Het woord dat hier in het hebreeuws gebruikt
wordt betekent echter ‘struikelen’ of ‘gezift
worden’. Daardoor zullen we de volgende zin
beter begrijpen.
“…maar aan zijn macht zullen ontkomen: Edom,
Moab, en de keur der Ammonieten.” Daniël 11:41 (NBG-vertaling)
“Onder zijn hand vandaan zullen ontsnappen…”
(Statenvertaling)
Die grote familie van Gods volk in Babylon
zal ontkomen. Edom is Ezau, de broeder van
Jacob. Moab en Ammon waren zonen van Lot,
de neef van Abraham. God vergeet zijn volk
in Babylon niet.
“Want de ogen des Heren gaan over de gehele
aarde, om krachtig bij te staan hen, wier hart
volkomen naar Hem uitgaat.”
-2 Kronieken 16:9
Egypte zal niet ontkomen (vers 42). Want hij
(de koning van het noorden) zal zijn hand
uitstrekken. In Jesaja 10:12-14 wordt ons een
soortgelijke situatie voorgehouden. Ook daar
wordt verwezen naar het einde van de wereld
als God, volgens vers 12, zijn werk in Sion en
Jeruzalem beëindigd heeft. Als de genadetijd
geëindigd is, zal God alle vijanden van Gods
volk straffen. Kort te voren echter wordt de
hele aarde één. Ook Egypte, het politieke
atheïsme, ontkomt niet.
Hij zal de schatten bemachtigen, hij zal heer
zijn op economisch gebied. Hier werd de
nieuwe vijand geboren. In Openbaring 13:1118 lezen we precies hetzelfde over het beeld van
het beest: Niet kopen en verkopen. Diegene die
het handelsmonopolie, ‘de schatten’, in handen
heeft, bepaalt ook wie mag kopen en verkopen.
Ook Egypte zal hieraan niet ontkomen. Er
komt dus een wereldeconomie die geleid wordt
door het pausdom.
‘De wereldwijde zondagswet’.
Vers 44 spreekt over geruchten uit het oosten
en uit het noorden (de troon van God in het
noorden). Het zegel komt vanuit het oosten.
De geruchten vergrammen de koning van
het noorden. D.w.z., ‘de luide roep van de
derde engel’ (geruchten) zal het pausdom
verschrikken en het pausdom zal alles doen
om Gods boodschap tegen te houden. In vurige
toorn gaat hij uit en doodstraf vaardigt hij
uit.
In vers 45 gaat de koning van het noorden
(het pausdom) op veldtocht en slaat zijn tent
op tussen de berg van het heilige Sieraad en
de zee, de mensenmassa. Dat had hij echter
niet moeten doen want juist vanaf deze
berg, de tempelberg, valt een steen. Tegen de
tent en tegen het beeld. De zee symboliseert
Pagina - 79
hetzelfde als het beeld van Daniël 2, nl. de
mensenmassa.
“Te dien tijde zal Michaël opstaan, de grote
vorst, die de zonen van uw volk terzijde staat;…”
-Daniël 12:1
Jezus staat op. Dit opstaan betekent ‘koning
worden’. Eerst trad hij voor ons op als
hogepriester, nu als koning. En velen worden
gered. Iedereen wiens naam in het boek des
levens staat.
“Velen van hen die slapen in het stof der aarde,
zullen ontwaken, dezen tot eeuwig leven en genen
tot versmading, tot eeuwig afgrijzen.” –Daniël
12:2
Dat is de vooropstanding van diegenen die
sinds 1844 in de derde engelboodschap
gestorven zijn.
“En de verstandigen (Statenvert. de rechtvaardigen)
zullen stralen als de glans van het uitspansel,…”
-Daniël 12:3
Tijdens het middernachtelijk duister van de
vijfde plaag tot aan de wederkomst, zal Gods
volk stralen zoals de zon straalt. Precies zoals
de bende van Gideon in het heldere licht stond
toen op symbolische wijze het brood de tent
verwoestte.
…………………………
LITERATUUR:
E.G.White Het Grote Conflict,
blz. 245-262
E.G.White Gedachten over het boek Daniël, blz. 102-108
J.A.Wylie
Das Doppelgesicht des Papsttums, blz. 498
Ranke
Die Päpste Insel Taschenbuch 960, 1986, blz. 383-384
D.Guerin
Het debat over de Franse revolutie
Pagina - 80