Jezus Sirach 3, 2-7.12-14 Matteüs 2, 13-15. 19

Jezus Sirach 3, 2-7.12-14
Matteüs 2, 13-15. 19-23
Beste medegelovigen,
Nog maar enkele dagen geleden vierden we het feest van Kerstmis. We waren heel gelukkige mensen
omwille van de geboorte van Jezus en er werden vele familiebezoeken afgelegd.
We hebben toen ook het verhaal over de geboorte van Jezus gelezen zoals de apostel Lucas het heeft
opgeschreven, met veel omhaal beschrijft hij de tocht van Maria en Jozef naar Bethlehem, de geboorte, de
boodschap aan de herders.
Bij Matteus vinden we een heel sober verhaal, met andere klemtonen.
Toen dan Jezus te Betlehem geboren was ten tijde van Koning Herodes, kwamen er te Jeruzalem wijzen uit
het oosten.
En het vervolg hiervan horen we volgende week op het feest van 3 koningen.
Vandaag worden we getracteerd op het verhaal van nà het bezoek van de wijzen, met de verschijning van
een engel aan Jozef om mét zijn gezin, Maria en Jezus, weg te vluchten naar Egypte.
De boodschap van vandaag staat dan ook in schril contrast met deze van enkele dagen terug.
Het was toen een en al feest, want een redder was ons geboren, de koning van de Joden, de Vrede-vorst.
Alles in de wereld zou gaan veranderen.
Wat is het vandaag toch ineens anders; de boodschap van de engel bij Lukas: “ ik verkondig u een blijde
boodschap” wordt plotseling omgebogen bij Matteus tot: “sta op, neem het kind en zijn moeder en vlucht naar
Egypte”.
De wijzen uit het oosten die de pasgeboren koning goud, wierook en mirre kwamen brengen, hebben nog
maar net hun koffers gepakt of we horen al van een briesende koning Herodes en het allerergste, een
bloedbad in Betlehem.
Je wordt zo wel even terug met je voeten op de grond, in de realiteit van alle dag geplaatst.
Het contrast is heel groot. De geboorte van Jezus heeft dan toch geen halt toegeroepen aan geweld, oorlog
en moorden en het heeft dat tot op de dag van vandaag nog altijd niet gedaan.
Strijd om de macht, oorlog en geweld zijn ook vandaag nog steeds schering en inslag.
Maar we vieren vandaag het feest van het gezin van Nazareth: Jozef, Maria en Jezus. Het is nog een jong
feest en het werd ingesteld door paus Leo 13 aan het einde van de 19e eeuw om het belang van het
christelijk gezin aan te geven!
De tijden zijn veranderd, er zijn de dag van vandaag verschillende vormen van samenleven ontstaan. Ook
andere culturen zien niet altijd het ‘traditionele’ gezin centraal staan, maar hechten soms meer belang aan
het grotere familieverband.
Als we spreken over de “heilige familie” gaat het hier over het gezin, Jozef, Maria en Jezus, waar we echter
bitter weinig van weten. Ze zullen de joodse voorschriften wel trouw gevolgd hebben: er is de opdracht in de
tempel van Jezus, er is de jaarlijkse tocht naar Jeruzalem om de uittocht uit Egypte te gedenken. Veel meer
weten we niet over dat huisgezin .Het waren alleszins zorgzame en bezorgde ouders.
Het gezin, zoals de Bijbel het ons schetst, is altijd bedreigd geweest
In onze westerse cultuur groeide in de vorige eeuwen een cultuur waarin de arbeid van man en vrouw zoveel
uren vroeg dat er voor familieleven weinig meer over bleef. In onze tijd lijkt de overheid in de kindercrèche het
ideale opvoedklimaat te zien, zodat man en vrouw beiden aan het arbeidsproces zouden kunnen deelnemen.
Vele alternatieve samenlevingsvormen, zoals samenwonenden, gescheiden gezinnen en paren van hetzelfde
geslacht, werden in naam van die 'heilige familie' verketterd en veroordeeld.
Mensen die in dergelijke samenlevingsverbanden leefden waren per definitie zondaars en hadden geen
toegang tot de kerk.
Onze moderne tijd heeft geleerd dat al deze mensen ook kinderen van God zijn, die niet een of andere ziekte
hebben of behekst zijn met slechte bedoelingen, maar daarentegen mensen die het geluk nastreven in dit
leven, met vallen en opstaan, zoals iedereen.
De kerk heeft hen lange tijd buiten gesloten en daardoor van zichzelf vervreemd.
Met het aantreden van onze paus Franciscus, zijn we in de kerk een nieuw tijdperk ingetreden.
Deze paus heeft begrepen dat het ook hier gaat om kinderen van God en dat het daarom niet aan ons is om
te oordelen of om die bewuste eerste steen te werpen, want zelfs Jezus deed dat niet en als het zou nodig
zijn, dan zal God dat wel doen.
Het aanvaarden van al deze nieuwe samenlevingsvormen, betekent evenwel niet dat het model van het
kerngezin, man, vrouw, kinderen, geen geldigheid meer zou hebben, alleen wordt ons in de hedendaagse
maatschappij soms die indruk gegeven en waarbij dan vooral homoparen en zeer opmerkelijke heterokoppels in de belangstelling staan.
De overgrote meerderheid van onze gezinnen zijn evenwel die gezinnen die bestaan uit gewone mannen en
vrouwen, alhoewel hier het woordje 'gewoon' overbodig is omdat dit weer een waarde-oordell inhoudt.
Maar mannen en vrouwen, als kinderen van eenzelfde God, geroepen en daardoor gelijkwaardig, maar niet
identiek.
Ieder van ons heeft zijn eigen aard, zijn aanleg en capaciteiten en dus zijn we allemaal verschillend, maar dat
is geen reden om zo de een boven de ander te plaatsen.
En net zoals in de Heilige Familie Jozef zijn gevoelens moest opzij zetten toen hij ontdekte dat Maria zwanger
was en ook hoe ze allebei in angst verkeerden toen ze op zoek waren naar Jezus nadat ze Hem waren kwijt
gespeeld en Jezus vertelde dat Hij zijn Vader moest dienen en niet zijn ouders en dus zijn eigen weg moest
gaan, zo kan er geen samenhang en geluk zijn in de hedendaagse gezinnen wanneer we niet in staat zijn om
elkanders lasten te dragen.
Het is vooral deze boodschap van naastenliefde die moet vervat liggen in de huwelijksliefde.
Dit moet de basis vormen, het fundament waarop de moderne gezinnen gebouwd kunnen worden, want laat
ons niet vergeten: échte liefde duurt het langst.
Familie ben je niet, je moet het worden, elke dag, ongeacht de samenstelling.
Ik ben er voor jou, wat je ook overkomt.
Familie worden begint daar, aan de bron, bij Hem die liefde is.