Een leraar zijn …… Ze heette Mrs. Thompson en zei dat ze

Een leraar zijn ……
Ze heette Mrs. Thompson en zei dat ze evenveel hield van al haar leerlingen in groep 5. Maar dat viel
niet mee, want op de eerste rij zat een kleine jongen ineengezakt op zijn stoel, die Teddy Stoddard
heette. Het jaar daarvoor had MT Teddy gezien en opgemerkt dat hij niet echt met de andere
kinderen speelde, zijn leren vies waren en hij continu hard aan een bad toe was. Daarnaast kon
Teddy erg onplezierig zijn. Op een gegeven moment begon MT er zelfs genoegen in te scheppen om
de fouten in zijn werk te markeren met een dikke rode stift en hem onvoldoendes te geven.
Op de school waar MT les gaf werd ze geacht de eerdere rapporten van ieder kind te bekijken en ze
stelde die van Teddy uit tot het laatst. Toen ze eindelijk begon met lezen voelde ze zich verrast.
Teddy’s eersteklas leraar schreef: Teddy is een slim kind die veel lacht. Hij doet zijn werk netjes en
heeft goede manieren. Het is een plezier om in zijn buurt te zijn. Zijn tweedeklas leraar schreef:
Teddy is een prima leerling, zeer geliefd bij zijn klasgenoten. Maar hij heeft het moeilijk omdat zijn
moeder een terminale ziekte heeft en het leven thuis een gevecht is. Zijn derdeklas leraar schreef:
Teddy heeft het zwaar vanwege zijn moeders dood. Hij doet zijn best maar zijn vader toont weinig
interesse. Zijn thuissituatie zal hem snel beïnvloeden als er niet snel stappen worden ondernomen.
Zijn vierdeklas leraar tenslotte schreef: Teddy is teruggetrokken en heeft niet veel interesse in school.
Hij heeft weinig vrienden en slaapt soms in de klas.
MT begreep ondertussen wat het probleem was en voelde zich beschaamd. E voelde zich nog
slechter toen haar leerlingen haar kerstcadeautjes brachten, die mooi waren ingepakt, behalve die
van Teddy. Zijn cadeau was onhandig verpakt in een dikke bruine zak van de groenteboer. MT nam
en opende het pakketje temidden van de andere cadeautjes. Toen ze een armband vond waarvan
enkele steentjes misten en een parfumfles, die maar voor een kwart vol was, begonnen enkele
kinderen te lachen. Maar ze onderbrak het lachen toen ze de armband omdeed, uitriep hoe mooi die
was en wat parfum op haar pols sprenkelde. Die dag bleef Teddy Stoddard na school juist lang
genoeg om te zeggen: MT, vandaag ook u net als mijn moeder altijd deed.
Toen alle kinderen waren vertrokken huilde MT minstens een uur. Op diezelfde dag stopte ze me het
onderwijzen van lezen, schrijven en rekenen. Inplaats daarvan begon ze kinderen te onderwijzen,
waarbij ze speciale aandacht besteedde aan Teddy. Als ze met hem werkte leek zijn geest tot leven e
komen. Hoe meer ze hem aanmoedigde, hoe sneller hij reageerde. Aan het einde van het jaar was
Teddy één van de slimste leerlingen geworden.
Een jaar later vond ze een briefje onder haar deur waarin stond dat ze de beste lerares was die hij
ooit had gehad. Het duurde 6 jaar voordat ze opnieuw een briefje van Teddy kreeg. Hij schreef daarin
dat hij de middelbare school met goed gevolg had afgerond en dat zij nog steeds de beste lerares
was die hij in zijn leven had gehad. Nog weer 4 jaar later kreeg ze opnieuw een brief. Hij schreef dat
hij het soms moeilijk had gehad, maar op de universiteit was gebleven en binnenkort met lof zou
afstuderen. Hij bevestigde nogeens dat MT nog steeds zijn beste en meest favoriete lerares was.
Toen er weer 4 jaar waren verstreken ontving ze nogmaals een brief. In de brief beschreef Teddy dat
ze nog steeds zijn beste en meest favoriete lerares was. En dat zijn naam nu iets langer was
geworden. De brief was ondertekend met Dr. Theodore F. Stoddard.
Hier eindigt het verhaal nog niet. Die lente kwam er opnieuw een brief. Teddy schreef dat hij een
vrouw had ontmoet en ging trouwen. Hij beschreef dat zijn vader enkele jaren terug was gestorven
en hij vroeg zich af of MT bereid was om tijdens de bruiloft op de plek te zitten die gereserveerd was
voor de moeder van de bruidegom. Natuurlijk wilde MT dat. En je raad het al: MT droeg de armband
waarvan diverse steentjes ontbraken. En ze zorgde ervoor dat ze de parfum droeg die Teddy’s
moeder had gedragen op hun laatste kerstmis samen.
Toen ze elkaar omhelsden fluisterde Teddy Stoddard in het oor van MT: bedankt MT dat u in me
geloofde. Ik ben u zo dankbaar dat u me heeft alten zien dat ik verschil kon maken. MT fluisterde,
met tarnen in haar ogen, terug. Teddy, je hebt het helemaal mis. Jij bent degene geweest die me
heeft geleerd dat ik verschil kon maken. Ik wist niet hoe ik les moet geven totdat ik jou ontmoette.
Bedenk alsjeblieft dat, waar je ook gaat en wat je ook doet, je de gelegenheid hebt om iemands visie
op de wereld te raken en/of te veranderen.
Auteur onbekend