Sta op

Sta op!
28 juni - dertiende zondag (Wijsheid 1,13-15.2,23-24 - Marcus 5,21-43)
=======
Een dokter die een goede bekende van mij is heeft zich bekwaamd in alternatieve
geneeswijzen. Veel van zijn patiënten zien in hem hun laatste toevlucht.
Ze lijden aan een hardnekkige kwaal en zijn op hun lijdensweg van de ene dokter
naar de andere specialist gelopen, zonder enig resultaat. Nu zoeken ze heil bij hem.
Sommigen kan hij helpen, zegt hij me, anderen niet. Weet je, zei hij een keer,
eigenlijk was Jezus op zijn manier een alternatieve genezer. Op zijn manier. Lees
maar de genezingsverhalen in de evangelies. Hij gebruikte geen alternatieve
middelen, naalden of zalfjes of geneeskrachtige kruiden, geen massagetechnieken.
Soms legde hij zieke mensen de handen op, maar zijn genezende kracht zat in zijn
woord, het antwoord op het geloof van de mensen die naar hem toe kwamen.
Tegenover het ongeloof stond hij machteloos.
Een rake typering. Ze heeft me stof tot nadenken gegeven.
------------In het evangelie van deze zondag lezen we twee genezingsverhalen. Maar het
eerste zal misschien op veel plaatsen niet gelezen worden. In het lectionarium en
de volksmissalen is het tussen haakjes geplaatst. De lector en de predikant kunnen
het overslaan. Het zal wel niet de bedoeling zijn, maar het suggereert toch dat het
minder belangrijk is. Zo gebeurt in de liturgie wat met de vrouw die aan
onregelmatig bloedverlies leed in Jezus' tijd was gebeurd. Door haar ziekte was ze
onrein, ze mocht niemand aanraken en door niemand aangeraakt worden. Ze was
buiten de samenleving geplaatst.*
Maar de vrouw legde zich daar niet bij neer. Ze wrong zich in het gedrang van de
menigte tussen de mensen door naar Jezus toe om zijn mantel te kunnen
aanraken. Maar Jezus haalde haar uit de menigte naar voren. Ze werd niet genezen
door Jezus' mantel die ze had aangeraakt, maar door haar geloof. Jezus zei het
haar. Ze was voor hem op haar knieën gevallen maar hij deed ze opstaan. 'U kunt
naar huis gaan. Uw geloof heeft u gered, wees genezen.' Twaalf jaar lang was ze
levend dood geweest. Geen man mocht haar aanraken. Ze kon geen kinderen
krijgen en het leven niet doorgeven. Jezus heeft haar tot een volwaardig leven
opgewekt.
Twaalf jaar was de leeftijd van het meisje dat dood werd verklaard. Ze stond op de
drempel van de vrouwelijke vruchtbaarheid, maar dood verklaard. 'Blijf geloven' zei
Jezus tegen haar vader. De ongelovige omstanders moesten buiten blijven. En
tegen het meisje: 'Talita koem!' Twee van de weinige Aramese woorden die we in
de evangelies aantreffen. 'Meisje sta op'. Die woorden treffen we ook aan in
verenigingen en instellingen die hulp bieden aan kinderen die in een zelfde situatie
verkeren als het dochtertje van Jaïrus. Was het meisje gestorven of alleen maar
schijndood? Het heeft geen enkel belang. Het wonder was dat Jezus' woord haar
heeft doen opstaan, tot vruchtbaar leven gewekt. Dat is ook het streefdoel van de
genoemde instellingen en verenigingen: "het leven brengen bij jeugd die uiterlijk
leeft, maar innerlijk dood is" (stichting Talita Koem Rotterdam).
Toen de vrouw Jezus' kleren aanraakte werd Jezus gewaar dat er kracht uit hem
was weggestroomd, noteert de evangelist. Iets van zijn door God gegeven
levenskracht werd door het geloof van de vrouw overgedragen naar haar zieke
lichaam. Zo ging het ook met het meisje dat in het randgebied tussen leven en
dood lag. In alle genezingen die Jezus heeft kunnen bewerken toonde God
metterdaad dat hij geen vreugde vindt in de ondergang van mensen en hun nieuw
leven wil schenken (zie de lezing uit het boek Wijsheid). Ook Jezus heeft hij uit de
dood tot nieuw leven gewekt. Er gaat van Jezus de Christus die uit de dood is
opgestaan een kracht uit naar allen die in hem geloven. Ze kan hen genezen van
hun bloedverlies, als ze de levensenergie uit zich voelen wegvloeien, als ze elke
hoop op een zinvol leven hebben verloren. We lijden aan veel soorten
bloedarmoede waartegen alleen de genezende kracht van het geloof opgewassen
is.
Talita Koem: iemand die als een levende dode neerligt bij de hand nemen en doen
opstaan. Het ligt in onze macht.** Iedereen kan het, mensen die hem ter harte
gaan terugschenken aan het leven. Mensen bij wie het water van de verbittering
tot aan de lippen staat uit het water doen opstaan. Mensen die in een afgrond van
vertwijfeling dood liggen te gaan omhoog trekken. Mens weer thuis doen komen in
de gemeenschap waartoe ze behoren. Zulke wonderen kunnen we verrichten, als
ons geloof maar krachtig genoeg is.
Het kan gebeuren dat we onszelf voelen als de vrouw met bloedverlies of het dood
verklaarde meisje, spiritueel dodelijk verzwakt of levensmoe. Dan moeten we ons
laten vastnemen door iemand die met ons begaan is, iemand die ons met een
beroep op het geloof in de levenskracht van de verrezen Christus beveelt: 'sta op!'.
Het moet ons lukken, met de genade van God die wil dat we leven.
* Zie P. SCHOLLAERT, Zondagse woorden, Tielt, Lannoo 2008, p. 171 v.
** Inspiratie is gehaald bij Dries MOREL, Zijn verhaal is ons verhaal, Tabor, Brugge 1993, p.
156 e.v.
B.J. De Clercq o.p.