Verslag_SCA_070906 - Vind Brugse Vereniging

LIBERALE BEWEGING VOOR
VOLKSONTWIKKELING V.Z.W.
LIBERALE VERENIGING VOOR SOCIO-CULTURELE WERKING
VERSLAG EDUCATIEVE OF CULTURELE ACTIVITEIT
AFDELING: LVSW Brugge
IN SAMENWERKING MET: regionaal dienstencentrum van het WLZ Kortrijk
DATUM ACTIVITEIT: donderdag 7 september 2006
PLAATS : WLZ-center, Revillpark 1, 8000 Brugge
AANVANG : 14.15 uur
EINDE : 16.30 uur
VERANTWOORDELIJKE : medewerkers
NAAM SPREKER : dokter Bart Morlion, coördinator Leuvens Algogisch Centrum –
Universitaire Ziekenhuizen Leuven
DESKUNDIGHEID SPREKER : anesthesist, gespecialiseerd in pijnbehandeling
AANTAL AANWEZIGEN : 24
TITEL VAN DE ACTIVITEIT :
Chronische pijn vanuit medisch perspectief
KORT VERSLAG MET BETREKKING TOT DE EDUCATIEVE WAARDE VAN DE ACTIVITEIT
Bij de aanvang van zijn uiteenzetting, getiteld “the puzzle of Pain”, legt anesthesist Morlion de term
algologie (algos en logos) uit als de leer van de pijn. Uit de bijbel blijkt dat pijn zo oud is als de mens
zelf (Eva leed pijn bij de bevalling) en dat zijn beroep zeer oud is (God liet Adam inslapen om bij hem
een rib weg te nemen). Pijn omschrijft hij als “een onplezierige, sensorische (zintuiglijke) en
emotionele ervaring, die gepaard gaat met feitelijke of mogelijke weefselbeschadiging of die
beschreven wordt in termen van een dergelijke beschadiging”. Het pijngevoel ontstaat in de
hersenen en moet worden gezien als een zinvol alarmsignaal dat ons lichaam beschermt tegen
beschadiging. Bij een temperatuur van meer dan 42°C worden de eiwitten immers vernietigd.
Tegenover acute pijn, die een oorzaak heeft, preventief werkt en verholpen kan worden, staat
chronische pijn, die permanent kwelt door een centrale overgevoeligheid in de hersenen en waar het
verband tussen waarschuwing en bescherming zoek is. Via de poorttheorie toont dokter Morlion de
onlosmakelijke band aan tussen lichaam en geest: wie gelukkig is, heeft een hogere pijndrempel dan
wie depressief is. Volgens het pijnmodel van Loeser doorloopt de patiënt 3 fasen vooraleer een
pijngedrag te ontwikkelen: de nociceptie of de pijnsignalen, de pijnsensatie en de pijnbeleving. Ook
bestaan er diverse soorten pijn: de nociceptieve pijn (de schadelijke stimuli), de inflammatoire of de
ontstekingspijn, de neuropatische of de zenuwpijn en de dysfunctionele pijn of de algemene en
ongeneeslijke pijn. De ideale therapeutische aanpak is multimodaal, met een voorkeur voor de niet
medicamenteuze behandeling. In eerste instantie wordt de pijn medisch-technisch benaderd
(toedienen van al dan niet opioïde pijnstillers, psychofarmaca zoals antidepressiva, inspuitingen met
cortisone, inplanten van katheters, gebruik van stroom, ijs of etsende stoffen bij
zenuwbehandelingen, en elektrische stimulatie, te vergelijken met de elektrische schokken van
torpedovissen in de oudheid, waaraan de patiënt in een bad werd blootgesteld). Vervolgens wordt
de patiënt aangeleerd zijn spieren goed te gebruiken door kinesitherapie en revalidatie. Tot slot
kunnen de cognitieve gedragstherapie, de zelfzorg (de pijn enigszins bestrijden door met crèmes te
wrijven) en de pijnrevalidatie de patiënt weer helemaal op de been brengen. Op basis van het
dossier van de huisarts worden chronische pijnpatiënten naar één van 5 erkende referentiecentra
voor chronische pijn (Roeselare, Gent, Antwerpen, Leuven en Oost-Limburg) doorverwezen, waar
een multidisciplinair team van minstens 4 medische en paramedische specialisten erin slaagt om 1
op de 2 patiënten te helpen weer een kwaliteitsvol leven te leiden.
Na afloop stellen geïnteresseerde aanwezigen nog enkele vragen.
datum : 07/09/2006
DE ORGANISATOR