Maatschappelijk Werk voor patiënt met Chronisch aandoening Het is niet eenvoudig om goed antwoord te geven op de vraag wat het maatschappelijk werk kan betekenen voor een patiënt met een chronische aandoening. De overeenkomst tussen de patiënten is een lichamelijke ziekte, maar de psychische effecten die deze ziekte kan hebben op mensen, zullen voor elke patiënt anders zijn. Uitgangspunt voor interventie van het maatschappelijk werk is dat de patiënt last heeft van psychosociale stressfactoren, die de benodigde leefstijlverandering bemoeilijkt/ blokkeert óf die de ziektelast dermate vergroot dat de patiënt overbelast dreigt te raken/ raakt. Maatschappelijk werk wordt ingezet voor stressreductie. Concrete signalen voor een verwijzing naar maatschappelijk werk zijn divers. Hieronder worden 3 categorieën klachten benoemd en verduidelijk met een aantal voorbeelden. Stressfactoren in het contact tussen de patiënt en zijn omgeving. Het al dan niet hebben van een goed functionerend sociaal netwerk heeft invloed op de draaglast van een patiënt. Een patiënt die leeft in een isolement moet een diagnose alleen verwerken, ervaart geen steun en heeft weinig afleiding. Dit kan leiden tot overbelasting. Interventie kan gericht zijn op het vergroten van het sociale netwerk en het stimuleren van maatschappelijk participatie. Vb. Wanneer iemand ziek wordt kan dit een ouder-kind of partnerrelatie erg beïnvloeden. Soms zijn er al onderliggende problemen, zoals communicatieproblemen die het moeilijk maken om te praten over de diagnose en gevolgen. De patiënt, het kind of de partner voelt zich niet door de ander gesteund of begrepen. Er ontstaan onbegrip, conflict in de relatie. Interventie kan zich richten op het versterken van communicatie en relatie, door middel van relatiegesprekken. Voorliggende problemen die focus op leefstijlverandering bemoeilijken. Vb. wanneer je grote schulden hebt en elke dag deurwaarders aanbellen, is het moeilijk om te focussen op leefstijlverandering. Stoppen met roken is moeilijker wanneer er hoge stress is. Interventie van maatschappelijk werk kan zich in dit geval richten op budgetbegeleiding. Vb. wanneer iemand een verstandelijke beperking heeft en overvraagt wordt door zelfstandig te wonen, is de focus op leefstijlverandering moeilijk. Stoppen met het drinken van alcohol of het creëren van een duidelijk dagstructuur, is dan moeilijker. Interventie van maatschappelijk werk kan zich richten op een aanvraag voor woonbegeleiding. Problemen die hun oorzaak hebben in een verstoorde cognitieve en emotionele reactie van de patiënt. Vb patiënten die door de ziekte te maken hebben met angstklachten of somberheid of verstoorde rouw in verband met de verlieservaring. Interventie Pagina 1 van 2 kan gericht zijn op versterken van de draagkracht of op veranderen van cognities. Vb. Patiënten die veel ‘piekeren en malen’. Interventie kan gericht zijn op het verbeteren van de nachtrust of het veranderen van irrationele gedachten. Vb. Patiënten die moeite hebben met het voelen van of omgaan met hun emoties. Interventie is gericht op het veilig uiten van emotie, het ontladen. Kortom; maatschappelijk werk biedt stressreductie door middel van heel diverse interventies. Binnen een zorgprogramma zijn interventies gericht op stressreductie met als doel het verminderen van ziektelast en het optimaliseren van de mogelijkheden voor gedragsverandering. Pagina 2 van 2