Gesprekken met Boutros

Trouw - Letter en Geest, zaterdag 14 mei 2005
Gesprekken met mijn vriend Boutros Abu-Haini
door P.A.A. Winnubst
Voormalig Verenigde Naties-medewerker Piet Winnubst laat zich de les
lezen door zijn 'fictieve vriend Boutros Abu-Haini, een Arabische, orthodoxe
christen die vanuit het perspectief van meer dan duizend jaren omgang met
de islam met verbazing, zo niet verbijstering, gadeslaat hoe Europa met de
islam omgaat'.
'De geschiedenis en het heden leren ons, dat overal waar de islam zich in een bestaande cultuur
vestigt, het vroeg of laat tot een burgeroorlog komt. Het is de goddelijke missie van de islam om
de strijd aan te gaan met alle waarden van een 'ongelovig volk'. Deze waarden moeten indien
mogelijk worden vervolmaakt of, als dat niet kan, worden vernietigd. Met als einddoel het vestigen
van een theocratie, een godsstaat, gebaseerd op de leer van de Koran.'
Nu we Pinksteren vieren ben ik, net zoals veel Nederlanders, meer dan ooit geneigd
om aan te nemen dat de moord op Theo van Gogh slechts een incident is geweest.
Een moord gepleegd door een Nederlandse jongen van Marokkaanse afkomst die
slechte vrienden had en in een moment van enorme frustratie en in totale
verstandsverbijstering tot die vreselijke daad is gekomen. Als we Mohammed B. op
tijd aan een baan hadden geholpen, met hem hadden gepraat, hem eventueel naar
een psychiater hadden gestuurd, in plaats van hem - te midden van zijn
vriendenkring - te laten leven bij de gratie van onze sociale voorzieningen, dan was
dat alles niet gebeurd.
Mijn vriend Boutros Abu-Haini, die in islamitische landen heeft geleefd en gewerkt,
de heilige boeken van de islam leest en zich verdiept in de geschiedenis van de
islamitische cultuur, zegt dat ik een typisch slachtoffer ben van een ziekte die het
zenuwstelsel van de Europese cultuur aantast. Een ziekte veroorzaakt door een zich
snel uitbreidend virus dat 'christelijk wensdenken' heet. De twee opvallendste
symptomen van dit ziektebeeld zijn:
a) dat wij uit de grote hoeveelheid informatie die ons dagelijks bereikt, alleen nog
die feiten selecteren, die onze gemoedsrust bevorderen;
b) dat wij tegen beter weten in geloven dat culturen gelijkwaardig zijn en dat
godsdiensten ook gelijkwaardig zijn.
Zegt mijn vriend Boutros: ,,Neem het geval Mohammed B. Hoe kun je nou zeggen,
dat dit slechts een incident was. Je weet toch dat er in de wereld dagelijks tientallen
mensen in naam van de islam worden vermoord. En hier doel ik niet in de eerste
plaats op de grote terroristische aanslagen in New York, Spanje, Tsjetsjenië, etc.
waar 'ongelovigen' het slachtoffer van zijn. Nee. Ik bedoel hier die vele 'gelovige'
vaders die 'ongelovige of afvallige' moeders vermoorden; de broers die hun zussen
ombrengen, en de 'gelovigen' die andersdenkende gelovigen ombrengen. Ik verwijs
hier naar de slachtoffers van rivaliserende geheime broederschappen onder elkaar:
orthodoxe sjiieten tegen soennieten en aanhangers van de ene koranschool tegen de
andere. Ik denk hier aan al die goedwillende mensen, in het bijzonder politici,
filosofen, leraren, maar ook kleine lieden zoals de dorpsonderwijzer, de politieman,
of die jonge vrouwen met of zonder sluier.''
Boutros kijkt me indringend aan en vervolgt: ,,Nee, de moordenaar van Theo van
Gogh was een normaal begaafde, religieus gemotiveerde jongeman, die zijn Koran
heeft gelezen. Een gelovig moslim die heeft gebeden en gemediteerd, en heeft
gesproken met zijn religieuze leermeesters. Toen eerst heeft hij besloten zich te
offeren voor de verbreiding van de islam, het welzijn van de mensheid. Door een
rituele moord uit te voeren vervulde hij zijn plicht als moslim en hoopte zo als
martelaar in de hemel te komen. Hij liet een brief achter op het lijk van zijn
slachtoffer met een belangrijke mededeling aan zijn geloofsgenoten: 'Het feit dat u
(t.w. Ayaan Hirsi Ali) zo openlijk uw kwaad uit kunt spuien is niet aan uzelf te
danken, maar aan de Islamitische Ummah. Zij heeft haar taak van verzetten tegen
het onrecht en het kwaad laten liggen en ligt haar roes uit te slapen. Al uw
vijandelijkheden tegen de Islam is dus alleen de Islamitische Ummah kwalijk te
nemen.' Met andere woorden: jullie hebben niet gedaan wat jullie volgens de Koran
moeten doen.''1
Het 'heilige' boek de Koran
Toen ik Boutros vertelde, dat ik dacht dat hij wel wat overdreef, vroeg hij mij: ,,Heb
je de Koran gelezen?''
Ik bekende: ,,Nee.''
,,Typisch'', zei hij. ,,Je bent geen uitzondering. Moet je al die journalisten en
commentatoren horen op de televisie; je herkent meteen de mensen die nog nooit
een blik in de Koran hebben geworpen en zich, aangestoken door het virus van het
christelijk wensdenken, laten leiden door wat de gelovige moslim over zijn islam
hier bij ons kwijt wil. Weet jij wat het woord islam betekent?''
,,Vrede'', zeg ik. Dat krijg ik steeds als vertaling te horen op radio en tv en in de
kranten.
Boutros: ,,Je hoeft geen groot arabist te zijn om te weten dat het woord islam
'onderwerping' betekent. En onderwerping is ook het sleutelwoord van de Koran.''
,,Je kunt toch niet zeggen dat alle aanhangers van de islam potentiële moordenaars
zijn!''
,,Nee, zeker niet'', antwoordde Boutros. ,,Veel aanhangers van de islam zijn
vredelievende en vredezoekende, gelovige mensen. Maar de orthodoxen in de leer,
de echte volgelingen van de profeet Mohammed, de soldaten in de strijd van God
zelf - zij zijn allen potentiële moordenaars, daartoe opgeroepen door de Koran.''2
,,Mohammed was een wees die stemmen hoorde en net als Jezus van Nazareth een
profeet wilde zijn. Hij werd door de christelijke gemeenschap waarin hij leefde
belachelijk gemaakt. Mohammeds oorlog begon met een conflict dat hij had met de
joodse en christelijke groeperingen waartussen hij leefde. Het ontaardde in een strijd
met als doel om een aards wereldrijk te stichten (geen 'geestelijk' zoals bij de
christenen). Mohammed nam zelf aan negentien veldslagen deel. De oorlogsbuit was
voor hem. Hij had negen vrouwen en meerdere slavinnen. En toen hij stierf liet hij,
naast een stuk land en een wit muildier, zijn wapens na.''
,,Maar wat is dan de eigenlijke betekenis van de Koran?'', vraag ik.
'Ok', zegt Boutros, die nu de houding aanneemt van een geduldige onderwijzer.
,,Ten eerste. Voor de orthodoxe moslim is de Koran een heilig boek, het woord van
God, dat voor alle tijden geldig is en niet toegankelijk voor een zich veranderende
interpretatie.''3
,,Ten tweede: Samengevat zegt de Koran: jullie joden en christenen hebben van
God de gedeeltelijke waarheid ontvangen. In de Koran staat de volledige waarheid.
Dus, bekeer je tot de islam en strijd mee voor de opbouw van een islamitisch
wereldrijk.''
,,De Koran onderscheidt zich in het bijzonder van de heilige boeken van de joden en
christenen doordat hij zich niet in de eerste plaats richt tot een uitverkoren volk,
maar tot de strijdbare mannen, de soldaten, de mensen die een islamitische
gemeenschap moeten opbouwen. De gelovige, ook als hij er geen zin in heeft4, moet
de wapens opnemen om de islam te verdedigen en te verspreiden; en wie dit niet
kan, bijvoorbeeld wegens ziekte of leeftijd, moet de strijd financieel ondersteunen.''
,,Voor de mens die de oproep van de islam niet aanvaardt en voor de afvallige: de
dood. Voor de gelovigen, en daarbij in de eerste plaats voor degenen die in de
heilige strijd het leven laten, staat er een prachtige hemel te wachten: een ideale
plaats voor jonge woestijnbewoners, een groene lusttuin met schaduw onder de
bomen, een verkwikkende koele beek, en de beschikking over tientallen jonge
maagden. Wat vrouwen in de hemel te wachten staat, wordt niet in details onthuld.
Dat probleem is voor de islam sowieso niet zo acuut aangezien de Profeet heeft
laten weten, dat hij zelf heeft gezien dat de grootste groep van hellebewoners
vrouwen zijn.''5
,,Als je als leek de Koran leest'', zegt Boutros, ,,valt je nog een ander element op.
De Koran is agressief. Agressief in zijn boodschap om een wereldrijk op te bouwen.
Agressief tegen andersdenkenden. De in Frankrijk levende, Tunesische islamitische
theoloog, Abdelwahab Meddeb, komt tot de conclusie dat de hele islam ziek is: hij
lijdt aan agressie. Als de meest opvallende symptomen van deze agressie noemt hij:
antisemitisme en vreemdelingenhaat.''6
,,Maar beste Boutros'', val ik hem in de rede, ,,je wilt toch niet beweren dat het
christendom niet agressief is geweest? Kijk eens naar wat de christenen in naam van
hun God hebben gedaan: de kruistochten tegen de moslims, de Bartholomeusnacht
tegen de protestanten in Frankrijk, de Holocaust.''
Boutros antwoordt: ,,Goed dat je hierover begint. Want met deze vergelijking kan ik
een wezenlijk verschil tussen het christendom en de islam duidelijk maken. De
orthodoxe christen die kennis neemt van de gewelddaden tegen ongelovigen,
gepleegd door zijn geloofsgenoten, schaamt zich daarvoor en vraagt om vergiffenis.
De strikt orthodoxe moslim die ervaart over gelijksoortige gewelddaden van zijn
medestrijders schaamt zich erover dat hij er niet direct of indirect aan heeft
meegedaan.7 Daarom ook is het voor een orthodoxe islamitische Turk zeer moeilijk,
zo niet onmogelijk, om te erkennen en spijt te betuigen voor het feit dat de Turken,
nog geen honderd jaar geleden, zo'n miljoen 'ongelovige' Armeniërs hebben
vermoord en de rest (een paar miljoen) uit hun land hebben verdreven.8
De islam en de christenen
Mijn vriend Boutros Abu-Haini weet wat er in het nabije Oosten met de christelijke
kerken is gebeurd. Hij heeft zelf meegemaakt hoe het is gegaan met de christelijke
gemeenschap waarin hij is opgegroeid. Zijn christelijk dorp bestaat niet meer. Hij is
zeer bezorgd over de toekomst van het christendom in West-Europa.
,,Weet je'', zegt Boutros, ,,toen Mohammed in 622 zijn woonplaats Mekka verliet en
de stad Medina, waar hij asiel kreeg, voor zijn idealen wist te winnen is er een strijd
ontstaan die zich tegen de joden, de Romeinen, de heidenen en in het bijzonder
tegen de christenen richtte. De haat-liefde-verhouding tussen islam en christendom
komt in de Koran steeds weer naar voren. Na een veldslag tegen de Romeinse legers
bij Yarmouk in 638 stonden de islamitische soldaten voor Jeruzalem en sloten een
'eeuwigdurend verdrag' over godsdienstvrijheid met bisschop Sophronius. Maar in
plaats van eeuwige godsdienstvrijheid ontstonden er conflicten die tenslotte leidden
tot de ondergang van de christelijke gemeenschap in Israël. Hierbij werd de
bibliotheek van bisschop Sophronius, de grootste ter wereld, met honderden oude
wetenschappelijke en literaire manuscripten, in brand gestoken.''
,,Zo verging het ook de christelijke gemeenschap in Egypte. De koptische christenen
in Egypte vroegen in 641 de moslims naar Egypte te komen om hen daar van de
Byzantijnen en Syriërs te bevrijden. En toen de moslims naar Egypte kwamen,
betekende dat het begin van het einde van de bloeiende christengemeenschap in
Egypte.''
,,Overal waar de islam binnenkwam, met geweld, via vriendschappelijke verdragen
of met nederzettingen van Arabische kooplieden, liep het op den duur hetzelfde af,
namelijk met de ondergang van de christelijke gemeenschap. Zo zijn ze alle
verdwenen: de bloeiende christelijke culturen rond de Middellandse Zee en in het
Nabije Oosten, de Aramezen, de Chaldeeën, de Assyriërs. Het laatste slachtoffer was
het Armeense volk, vermoord en verdreven door de Turken in het begin van de
vorige eeuw.''
,,Maar Boutros”, zeg ik, ,,is het niet zo, dat grote politieke persoonlijkheden, op
verschillende plaatsen en in verschillende tijden, hebben bewezen dat het niet
uitgesloten is om binnen de islam een politieke structuur te vestigen waarin
creatieve krachten een florerende humane maatschappij, met godsdienstvrijheid, in
stand konden houden. Ik denk daarbij aan de oude islamitische rijken met als
centrum Bagdad, Damascus, Cairo of Granada.''
,,Zeker'', antwoordt Boutros. ,,Er zijn tegenwoordig zelfs islamitische propagandisten
die beweren dat de islam superieur is op wetenschappelijk, cultureel en politiek
gebied, en dat al het goede in de westerse cultuur het resultaat is van islamitische
filosofen en wetenschappers.9 Maar de waarheid is dat de islam haar eigen
creatieve geesten vervolgt en/of doodt. Bijvoorbeeld de grootste klassieke dichter
van de Arabische literatuur, Abu Nuwas (750-813) uit Perzië; de grootste
wetenschapper en filosoof van zijn tijd, Averroës(1126-1198) uit Spanje; de filosoof
en theoloog Surawardi (1153-1191) uit Syrië; de moderne Egyptische denker en
schrijver Farag Foda (1946-1992).
,,Maar beste Boutros'', merk ik op, ,,er zijn tegenwoordig toch veel moslims die op
zoek zijn naar een moderne vorm van islam?''
,,Zeker'', zegt Boutros, ,,maar dat is niet iets nieuws. Als men de islam ergens om
kan prijzen, dan wel om de enorme inspanning om zich van zijn agressie te
bevrijden. In deze strijd heeft de islam mensen voortgebracht van hoog intellectueel
niveau en van grote morele uitstraling, mensen die ook buiten de islam grote
waardering verdienen. Mensen als Ibn al-Muqaffa (8ste eeuw)10, Ibn Rawandi (9de
eeuw) die talrijke mythen van de islam ontsluierde (zoals de mythen rond het
ontstaan van de Koran en mythen rond het 'vrome' leven van de Profeet) tot en met
de hedendaagse moedige moefti van Marseille S. Ben Sheick. Hij streeft naar een
islam die kan integreren in de westerse, christelijke cultuur.''
Na dit lange relaas zwijgt mijn vriend Boutros. Hij staat op, loopt naar het raam en
staart in de verte. En dan voegt hij eraan toe:
,,Helaas, van het begin van de islam tot en met vandaag hebben deze vernieuwers
het, op den duur, altijd moeten afleggen tegen de radicale godgeleerden die
opriepen de Koran naar de letter te volgen en terug te keren achter de agressieve
strijdkreet 'Allahoe Akhbar': God is groter.''
Islam en Europa vandaag
,,Beste Boutros'', zeg ik, ,,dat is alles verleden tijd; laten we kijken naar het heden.''
,,Wel, dat is moedig van je'', antwoordt Boutros. ,,Welke christen met een warm hart
voor de toekomst van het christelijke Europa durft onder ogen te zien dat bijna alle
conflicten in de wereld voor een groot deel veroorzaakt worden door de islam. Heb
je in Europa wel eens gehoord van een conflict met de hier wonende aanhangers van
andere godsdiensten zoals het boeddhisme, shintoïsme of hindoeïsme? Nee. Deze
godsdiensten zijn niet agressief.'' ,,De geschiedenis en het heden leren ons, dat
overal waar de islam zich in een bestaande cultuur vestigt, het vroeg of laat tot een
burgeroorlog komt. Het is de goddelijke missie van de islam om de strijd aan te
gaan met alle waarden van een 'ongelovig volk'. Deze waarden moeten indien
mogelijk worden vervolmaakt of, als dat niet kan, worden vernietigd. Met als
einddoel het vestigen van een theocratie, een godsstaat, gebaseerd op de leer van
de Koran.''
Mijn vriend Boutros leest me de les:
,,Met haast criminele oppervlakkigheid en desinteresse voor religieuze waarden en
tradities, en gespeend van ook maar een greintje historisch bewustzijn, is de
geseculariseerde Europeaan bezig de islamitische cultuur met open armen te
ontvangen. In de zin van: we hebben hier een groep Italianen en ook nog eens een
groep Portugezen kunnen integreren; welnu, waarom zal dat dan niet ook mogelijk
zijn met een groep uit een islamitische cultuur. Er werd zelfs een woord voor
gevonden, een nieuw politiek ideaal: de multiculturele maatschappij.''
,,Waar in het verleden het vestigen van een islamitische gemeenschap gewoonlijk
slechts met grote voorzichtigheid en gespreid over tientallen jaren kon plaatsvinden,
zet Europa opeens zijn poorten open en zegt: kom maar binnen arbeiders, politieke
vluchtelingen, economische vluchtelingen, scheepsladingen vol. Zelfs als de vraag
opkomt of deze mensen zich dan aan onze cultuur moeten aanpassen, blijft men gul:
nee natuurlijk, jullie mogen jullie eigen islamitische cultuur bewaren.''
De islam in Nederland
Mijn vriend Boutros Abu-Haini woont nu vijf jaar in Nederland, maar zijn hart is nog
in het Nabije Oosten bij de kleine, vervolgde groepen christenen die zich met veel
moeite staande houden, omgeven door een islamitische cultuur. Hij is naar
Nederland gekomen omdat hij hier voor zijn kinderen een toekomst in een Europees
christelijk milieu meende te vinden. Nu maakt hij zich zorgen.
Hij vertelt: ,,Tweemaal heeft de islam geprobeerd Europa militair te veroveren. De
eerste poging strandde in de slag van Poitiers (732). De tweede poging, via het
Ottomaanse Turkse Rijk, kwam tot stilstand voor de poorten van Wenen (1683). En
nu verloopt het via een oude beproefde weg: het vestigen van
moslimgemeenschappen op basis van economische belangen.''
,,Zelfs serieuze mensen stellen op de tv de vraag: 'Wat is Nederlandse cultuur
überhaupt? En bestaat er wel zoiets als een Europese cultuur?' Ze moesten die
mensen eens een paar jaar in een willekeurig Aziatisch, islamitisch of Afrikaans dorp
laten wonen. Dan zullen ze spoedig van hun domme twijfels bevrijd zijn.''
,,Klaarblijkelijk wordt er in het Europese schoolsysteem geen aandacht besteedt aan
het vak cultuurgeschiedenis. Tweeduizend jaar christelijk onderwijs heeft veel meer
achtergelaten in de koppen en harten van de Europeanen dan ze zelf bevroeden, ook
bij degene die meent niets meer met kerk of geloof te maken te hebben. Maar als
een volk het geloof in zijn eigen waarden verliest, en niet meer bereid is voor het
behoud van zijn eigen waarden te vechten, is het ten dode opgeschreven; de zwakte
van het ene volk roept de agressie van de buurvolkeren op. Zo zit de wereld nu
eenmaal in elkaar.''
,,Weet je'', vervolgt Boutros, ,,nu de eerste islamitische subculturen in onze
samenleving zichtbaar worden (stadswijken met een eigen taal, eigen kleren, eigen
winkels) komen ook de eerste twijfels op over het ideaal van een multiculturele
maatschappij. Nee, ook de islamieten moeten, bij nader inzien, op zijn minst een
beetje integreren, vindt men. Maar men weet niet dat de Koran zegt dat de gelovige
moslim niet mag en dus niet kan integreren; de orthodoxe moslim kan alleen
veroveren, 'onderwerpen'. Nou, daar zitten we dan.''
Enkele voorstellen
Ik heb een beetje medelijden met mijn vriend Boutros. Het lijkt wel of hij de moed
heeft opgegeven. Daarom doe ik hem een paar voorstellen om hem ervan te
overtuigen dat Nederland in één generatie tijd niet noodzakelijk een islamitisch land
zal zijn.
,,Als eerste maatregel'', zo begin ik, ,,gaan we een korte maar intensieve
mediacampagne voeren, een nationaal gewetensonderzoek. Thema is de vraag hoe
het kon gebeuren dat, beginnend in de jaren zeventig van de vorige eeuw, politici,
kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders en alle anderen die voor het welzijn van ons
volk verantwoordelijk waren aan een islamitische cultuur het aanbod deden om zich
bij ons te vestigen met als slogan 'leve de multiculturele maatschappij!' Dit
onderzoek zal leiden tot een beter inzicht in de toestand van ons volk en tot een
behoefte aan scholing in cultuurgeschiedenis. Het zal leiden tot de conclusie dat wat
toen gebeurd is, fout was. Of zoals Helmut Schmidt - die bondskanselier was toen in
Duitsland dezelfde foute besluiten werden genomen als in Nederland - het
formuleerde: Es war ein Fehler.''
,,Ten tweede: We stoppen, of ontmoedigen, de immigratie van mensen uit nietEuropese landen en laten alleen nog mensen toe die makkelijk kunnen en willen
integreren.''
,,Ten derde: We laten iedereen die een aanvraag indient om Nederlander te worden
een verklaring ondertekenen dat hij de grondwet van ons volk zal respecteren en
geen pogingen zal ondernemen om die buiten werking te stellen. Hij verklaart in het
bijzonder de volgende idealen na te willen streven: a) scheiding van kerk en staat,
b) gelijkheid van man en vrouw, c) respect voor het recht op vrije meningsuiting van
iedereen, d) en democratie als ideaal staatsbestel. Een ieder die deze verklaring
(nog) niet heeft ondertekend, is geen burger van ons land, heeft geen recht op
sociale uitkeringen en geen passief of actief stemrecht. Hij is een gast en mag in ons
land verblijven zolang hij daarvoor de financiële middelen heeft of zolang burgers
van ons land voor zijn onderhoud garant staan.''
,,Ten vierde: We maken een duidelijk verschil tussen enerzijds de aanhangers van
een moderne islamitische religie die kan en wil integreren in onze Nederlandse,
vanuit een eeuwenlange joods-christelijke traditie gegroeide cultuur en anderzijds de
aanhangers van de orthodoxe, fanatieke islam, bijvoorbeeld de aanhangers van de
zeer agressieve vanuit Saoedi-Arabië gefinancierde islam. Deze laatste vorm van
islam wordt hier verboden omdat zij zich als doel stelt ons staatsbestel te
ontwrichten, en dus staatsgevaarlijk is. In deze context zijn ook de islamitische
scholen te beoordelen. Alle scholen waar onduidelijkheid bestaat over de doelstelling
de kinderen volledig en efficiënt te integreren in onze samenleving moeten gesloten
worden. De bewijslast komt bij de scholen zelf te liggen.''
De symptomen bestrijden
,,Wat denk je van mijn voorstellen?'', vraag ik Boutros. ,,Zouden die niet kunnen
helpen om hier een islam te ontwikkelen die zich in onze cultuur kan integreren?''
,,Ze lijken me nuttig'', zegt Boutros heel voorzichtig, ,,maar waarschijnlijk komen ze
te laat. Het zal politiek wel niet meer haalbaar zijn. Het lijkt me makkelijker om
positieve stromingen in de islam te ondersteunen en de symptomen van de
islamitische ziekte, de agressiviteit, aan te pakken: het antisemitisme en de haat ten
opzichte van andersdenkenden, de intolerantie. Begin eens met het verbieden van
het in het openbaar roepen van 'Allahoe Akhbar'.''
,,Maar Boutros'', zeg ik, ,,deze roep is toch een gebed. Dat kun je niet verbieden.''
Antwoordt Boutros: ,,Een typisch voorbeeld van westerse onwetendheid. De kreet
'Allahoe Akhbar' is, binnen de moskee, een oproep tot mobilisatie en motivatie om te
gaan bidden; en buiten, op het slachtveld, is het een strijdkreet om de ongelovigen,
de afvalligen en andersdenkenden angst aan te jagen. Geroepen vanaf de minaret
heeft ze beide betekenissen. Het buiten de moskee roepen van die strijdkreet moet
worden verboden, omdat onze cultuur het niet toestaat dat andersdenkenden zich
bedreigd gaan voelen. En als het de bedoeling is de gelovige moslims op te roepen
om naar de moskee te komen, kennen jullie in Nederland een eeuwenoud en alom
geaccepteerd gebruik: de klok luiden.''
,,Een ander voorbeeld van onacceptabele tolerantie ten opzichte van symptomen van
islamitische agressie is het toelaten van bloedoffers of het feest Id al-Adha, het
offerfeest, waarbij de kelen van schapen worden doorgesneden. Niet alleen is het
ritueel doorsnijden van de keel van dieren een oude barbaarse praktijk, waartegen
alle dierenbeschermers in het verweer zouden moeten komen, maar het geldt ook
als symbool voor het doorsnijden van menselijke kelen. .Daarom moet het met grote
strengheid worden verboden. Ook Mohammed B. oefende op een schaap voordat hij
Van Gogh de keel doorsneed.''
De oneerlijke dialoog
,,Weet je'', zegt Boutros, ,,het is zo moeilijk om met een orthodox denkende moslim
een dialoog aan te gaan, bijvoorbeeld over verdraagzaamheid of over de noodzaak
van wederzijds respect. Hij doet alsof hij dat dankbaar accepteert. Wat hij niet zegt
is dat hij zo'n gesprek alleen kan en mag aangaan met als doel om een zegevierende
islamitische staat op te richten.''
Ik probeer mijn vriend Boutros beter te begrijpen. Natuurlijk, hij komt uit een land
waar de islam de dominante religie is. Boutros is tenslotte geen Europeaan. Zijn
cultuur, ook al is hij christen, is zeker ook gevormd door de oosterse cultuur.
,,Hoe kun je nou zeggen, Boutros'', vraag ik, ,,dat wij met een moslim geen open en
eerlijk dialoog aan kunnen gaan?''
,,Dat zit zo'', antwoordt Boutros: ,,Ten eerste: het is een moslim strikt verboden
vriend te zijn of vriendschappelijk om te gaan met een ongelovige11. Maar een nog
groter probleem is de taqiyya. Een begrip waarover de moslims niet graag in het
openbaar, en zeker niet met ongelovigen, praten. Het Arabische woord taqiyya
betekent eigenlijk 'oppassen, bewaren, beschermen en voorzichtig zijn'. De instructie
die met dit woord wordt aangeduid, is gebaseerd op een vers uit de Koran.12
Volgens de taqiyya leert de moslim dat hij kan huichelen, doen alsof, wanneer hij
zich in moeilijkheden bevindt. Bijvoorbeeld wanneer hij in een heidense omgeving
leeft, of als ketter door andere moslims wordt vervolgd, kan hij 'doen alsof'. De
voorwaarde is dat de moslim de ware islam in zijn hart trouw blijft. Dus in
Nederland zou een moslim kunnen zeggen, dat hij voor democratie is en voor
gelijkheid tussen man en vrouw, etc. Hij kan zich zelfs christelijk laten dopen als hij
maar in zijn hart de ware islam bewaart en zijn verplichtingen weer nakomt zodra
de omstandigheden daartoe geschikt zijn.''
,,De consequenties voor het omgaan met moslims die de taqiyya praktiseren, zijn
voor mensen, opgegroeid en verankerd in de Europese cultuur, haast niet te
overzien. Waarschijnlijk was de Duitse Kardinaal Lehmann zich van deze
problematiek bewust toen hij zei dat het zeer ontmoedigend is met de islam een
dialoog aan te gaan.''13
Turkije, het verloren Ottomaanse rijk
,,Boutros, wat denk je over de komst van Turkije als lid van de Europese
gemeenschap?''
,,Turkije wil naar Europa om weer een grootmacht te kunnen zijn. Voor Europa is
Turkije een Trojaans paard, zoals de Libische leider Kadafi het correct formuleerde.
Maar Europa zal dat zo niet zien. De Europeaan gelooft tenslotte altijd in het goede
van de ander.''
,,Weet je, Boutros'', zeg ik, ,,kan het toch niet zo zijn, dat de bij ons levende
aanhangers van de islam, onder de sociale dwang om zich aan te passen aan
Europese christelijke verworvenheden zoals gelijkheid van man en vrouw, humane
behandeling van gevangenen en andersdenkenden, vrijheid van godsdienst etc.,
langzamerhand echte Europeanen worden; dat zij zullen gaan leven en denken
vanuit de waarden en normen van een eeuwenoude christelijke traditie met alle
maatschappelijke voordelen die dat heeft voorgebracht?''
Boutros: ,,Je bent heel duidelijk een slachtoffer van het christelijk wensdenken, en
dat dan in een terminale fase.''
Voetnoten:
1. Koran 9/123: 'O, gij die gelooft, bestrijdt de ongelovigen die in uw nabijheid
zijn en laat hen hardheid in u vinden en weet dat God met de godvruchtigen is.'
2. Koran 9/29: 'Bestrijdt diegenen onder de mensen van het Boek, die in God noch
in de laatste Dag geloven, noch voor onwettig houden wat God en Zijn
boodschapper voor onwettig hebben verklaard, noch de ware godsdienst belijden
totdat zij de belasting met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig zijn.'
3. Koran 18/27: 'En verkondig hetgeen u door Uw Heer is geopenbaard in het
Boek. Er is niemand, die Zijn woorden kan veranderen en je zult geen toevlucht
vinden buiten Hem.' Samenvattend wordt in de Koran gezegd: de Koran is volledig
gedetailleerd in waarheid en recht (6/114-115); het bevat de verklaringen voor
alle dingen (16/89) en ieder voorwerp van wijsheid wordt erin verklaard (44/4).
4. Koran 2/216: 'Vechten is je geboden ofschoon je er afkerig van bent; maar het
kan zijn, dat je tegenzin hebt in iets terwijl het goed voor je is en het kan zijn, dat
je iets behaagt terwijl het slecht voor je is. God weet het en jij weet het niet.'
5. Hadith 4:464: Imran bin Husain vertelde dat de Profeet zei: 'Ik keek naar het
Paradijs en zag dat de meeste van zijn bewoners arme mensen waren; en ik keek
naar de Hel en zag dat de meeste bewoners vrouwen waren.'
6. Abdelwahab Meddeb, 'La Maladie de l'islam', 2002, Édition du Seuil, Paris.
7. Koran 49/15: 'De ware gelovigen zijn slechts degenen, die in God en Zijn
boodschapper geloven en daarna niet twijfelen, doch met hun bezittingen en
persoon voor de zaak van God strijden. Zij zijn de waarachtigen.' En Koran 8/74:
'En degenen die geloven en hun huizen verlaten en die streden voor de zaak van
God en degenen die hun schuilplaats verstrekken en hen helpen zijn de ware
gelovigen.'
8. Dit is geheel in overeenstemming met Koran 2/191: 'En doodt hen, waar je hen
ook ontmoet en drijft hen uit, vanwaar zij u hebben uitgedreven.'
9. In tegenstelling tot wat er in de Koran staat over haar volledigheid in de
verklaring van alle dingen is er weinig of niets terug te vinden van het hoge
culturele en wetenschappelijke niveau in de buurlanden gedurende de periode
waarin de Koran geschreven werd. In de zesde eeuw, waarin de byzantijnse keizer
Justinianus zijn machtsbereik weer uitbreidde tot aan de grenzen van het oude
Romeinse imperium, werd er wetenschappelijk veel werk verzet, vooral op het
gebied van geneeskunde, sterrenkunde, geschiedschrijving, literatuur en
geografie. Men moest de Latijnse, de Griekse en de Perzische taal kennen om
toegang tot het wetenschappelijk niveau van die dagen te verkrijgen. Toen de
Koran werd geschreven moest men van Paus Gregorius de Grote hebben gehoord
of van de prachtige teksten van kerkvaders als Origines (185-254), Athanasius
(296-373) en Augustinus (354-430). In de Koran is hiervan niets terug te vinden.
Zie Averil Cameron, The Mediterranean world in late antiquity, 1993, Routledge,
London.
10. Ibn al-Muqaffa introduceerde het proza in de Arabische literatuur.
11. Koran 3/28: 'Laat de gelovigen geen ongelovigen als vrienden verkiezen boven
de gelovigen - en wie dat doet heeft geen deel aan God, tenzij gij u zorgvuldig
voor hen hoedt.' En Koran 60/1: 'O gij die gelooft, neemt Mijn vijanden en uw
vijanden niet tot vrienden!' En Koran 60/13: 'O gij die gelooft, bevriendt u niet
met een volk waarmee God vertoornd is'.
12. Koran 16/106: 'Wie God verwerpt, na te hebben geloofd - behalve hij die
wordt gedwongen terwijl zijn hart in het geloof vrede blijft vinden - en zijn hart
voor het ongeloof opent, op hem rust Gods toorn; en er zal een grote straf voor
hem zijn.'
13. Trouw, 10 december 2004.
Copyright: Winnubst, P.A.A.