Lucas 24,1-12 - NGK Nunspeet

Preek over Lucas 24,1-12 (Pasen): De dood van Jezus – geen punt, maar een komma!
Zingen : Gezang 221
Votum en Groet
Zingen: Opwekking 430 Heer, ik prijs uw grote naam
Mannenkoor zingt: Christ the Lord Is Risen Today!
Gebed bij de opening van het Woord
Zingen: Zingende gezegend 162
Mannenkoor zingt: Gezang 192 (koor: 1, 2, 4, 6; allen: 3 en 5)
Praatje met de kinderen
Zingen: Kinderlied 57 Klap in de handen van blijdschap
Kinderlied 96 Maria kwam bij het graf
Schriftlezing: Psalm 118,15-29 en Lucas 24,1-12
Zingen: Opwekking 626
Verkondiging van Lucas 24,1-12: De dood van Jezus – geen punt, maar een komma!
Zingen: Gezang 210, 1 en 3
Mannenkoor zingt: Beneath the Cross of Jesus
Dankzegging en voorbeden
Collecte
Zingen: Opwekking 213
Zegen
Gemeente van onze Heer Jezus Christus!
De vrouwen die op weg zijn naar het graf van Jezus zijn in- en inverdrietig!
De bodem onder hun bestaan is weggeslagen.
Wat is nog de zin van hun leven?
Vanaf dat Jezus zijn werk was begonnen in Galilea waren ze altijd bij Hem.
Ze hadden geld en tijd en energie geïnvesteerd in de Jezus-beweging.
Sommigen van hen waren door Hem een nieuw leven begonnen.
Hadden door Hem hun waardigheid terug gevonden.
Ze hadden dankzij Hem radicaal met het verleden gebroken!
Daarom, de dood van Jezus is voor hen meer dan het verlies van een geliefde.
Hun eigen leven was daarmee in elkaar geklapt.
Ze hadden geen doel meer om voor te leven.
Het is voor hen over en uit!
Ze hebben geen toekomst meer.
Niets om naar uit te zien.
Niets om verder nog voor te leven.
Aan dit eindstation van hun leven gaan ze op weg naar de graftuin.
Ze willen daar het enige doen wat ze nog kunnen doen.
Hun Heer de laatste eer bewijzen door zijn lichaam te balsemen.
Voor de laatste maal hun liefde aan de beminde Meester te tonen.
Want hun liefde is niet opgehouden.
Ze zijn teleurgesteld, verslagen, verbijsterd!
Maar niet verbitterd.
Ze keren zich niet woedend af van de leider in wie ze zich zo hebben vergist.
Hij blijft hun dierbaar!
Dan blijkt het graf open te zijn.
Open en leeg!
Het lichaam van Jezus ligt niet op de plek waar het twee dagen eerder gelegd is.
Ze kunnen niet doen waar ze voor gekomen zijn.
Dat is schrikken!
Zelfs dit wordt hun ontnomen!
Waar ze op dat ogenblik aan denken?
Lijkroof!
Grafschenners!
In elk geval niet aan Jezus’ opstanding!
Dat komt werkelijk geen moment in hen op.
Het maakt hun gevoelens allemaal nog veel verwarder!
Maar één ding is zeker: ze kunnen aan Jezus alleen maar denken als een dode!
Ze zoeken de gestorven Jezus.
Ze zoeken Hem waar Hij logischerwijs moet zijn.
In zijn graf!
Want Jezus is dood en begraven!
Punt – uit!
1
1
Dat maakt het evangelie van de opstanding heel bijzonder.
Want de Bijbelse boodschap staat of valt met de opstanding van Jezus.
Als we dat niet kunnen geloven is ons geloof zonder hart.
Als Jezus niet is opgestaan was zijn kruisdood waardeloos.
Dan heeft dat geen enkel effect op ons leven of op de geschiedenis.
Al eeuwenlang beweren sommige theologen dat dit een fantasieverhaal is.
De leerlingen zouden het hebben verzonnen.
De dood van Jezus was voor hen zo traumatisch dat ze hierin een uitweg vonden.
Ze hebben een ingenieus verhaal bedacht.
En dat hebben ze met succes aan de man gebracht.
Zodat er nog steeds mensen denken dat Jezus werkelijk is opgestaan.
Kletskoek! zeggen deze theologen.
Grote onzin.
Zulke dingen gebeuren niet in onze wereld.
Wie dood is, is dood en blijft dood!
Daar moet je mee leren leven.
Jezus is er geweest.
Zeker!
Een historische figuur, die een bepaalde rol heeft gespeeld.
Die om zijn woorden en zijn daden nog steeds tot de verbeelding spreekt.
Daar krijg je in een stad als Gouda nog wel heel wat mensen voor op de been.
Zijn verhaal is nog steeds het vertellen waard.
Maar dat van zijn opstanding – dat hebben ze er bij verzonnen – de leerlingen.
Dat kunnen wij, nuchtere mensen van de 21e eeuw, niet geloven.
Jezus is er gewéést!
Punt, uit!
Maar moeten wij dan wel geloven dat Jezus’ volgelingen domkoppen waren?
Dat ze zo’n ongeloofwaardig verhaal verzonnen?
En dat tallozen daar nog intrapten ook?
Nee, dit verhaal van Lucas maakt ons duidelijk: voor deze vrouwen wás Jezus dood.
Zij zijn er van overtuigd dat ze Hem nooit weer zullen zien.
En als het graf open en leeg is, gaat er geen enkel lampje branden.
Dat Jezus is opgestaan?
Het komt geen seconde in hen op.
Dan opeens staan er twee mannen bij hen.
Met die wonderlijke vraag:
Waarom zoeken jullie de levende bij de doden?
Wat is dat voor een rare opmerking?
Zij zoeken helemaal geen levende Jezus.
Ze zoeken een dode Jezus.
En ja, waar anders dan in zijn graf?
Logisch toch?
2
Maar de mannen houden vol.
Waarom zoeken jullie de levende bij de doden?
Hij is hier niet.
Hij is uit de dood opgewekt.
En jullie hadden het kunnen weten.
Want dat had Hij al voorzegd toen Hij nog bij jullie in Galilea was.
Dat Hij zou worden verraden.
Dat Hij zou sterven aan het kruis.
Èn dat Hij zou opstaan.
Hij heeft het allemaal gezegd.
Denk nog maar eens goed na!
Waarom zoeken jullie de levende bij de doden?
Ja, Jezus is de levende.
Hij is de levende bij uitstek.
In de Bijbel wordt over andere opwekkingen gesproken.
Van het dochtertje van Jaïrus.
Van de jonge man uit het gehucht Naïn.
Van Lazarus, de broer van Maria en Martha.
2
Ook zij waren gestorven.
Maar Jezus had hen weer tot leven geroepen.
Alleen – later stierven zij alsnog.
We weten niet hoeveel jaren ze er bij kregen.
Maar de één na de ander zijn voor de tweede keer gestorven.
De één na de ander kwam toch in een graf te liggen.
Je kunt ziek zijn en genezen.
Je kunt een ramp overleven.
Je kunt ontsnappen aan de razernij van een losgeslagen schutter.
Zoals in Alphen aan de Rijn.
Maar vroeg of laat komt toch de dag dat je sterft en begraven wordt.
Of je maar een paar dagen hebt geleefd of maar een paar uur of meer dan 100 jaar – we ontkomen niet aan de dood!
Met Jezus is het anders.
Jezus is niet teruggekomen in dit leven, om daarna opnieuw te sterven.
Hij is door de dood heen gestorven.
Hij heeft de overkant bereikt.
Hij is opgewekt in de eeuwigheid.
Maar die eeuwigheid is geen ruimte die voor ons gesloten is.
Als de eeuwige is Jezus ons allen nabij!
Hij is bij allen die Hem toebehoren – door zijn Heilige Geest.
Dat is het nieuwe dat we vanmorgen vieren.
Jezus leeft!
Hij is niet bij de doden.
Hij is niet in één of andere afgesloten ruimte in de hemel – voor ons onbereikbaar.
Hij is bij de levenden!
Deze boodschap betekent een geweldige ommekeer in het leven van deze vrouwen.
Ze vinden de zin van hun leven weer terug.
De zin van hun leven loopt door.
Niet langer: Jezus is dood – punt, uit!
Weg alle hoop en alle verwachting!
Maar Jezus leeft – komma – en wij met Hem , een rijke toekomst tegemoet!
Misschien ziet ons leven er uit als dat van deze vrouwen.
Misschien is de bodem ook onder ons bestaan weggeslagen.
We dragen een groot verdriet in ons hart.
We zijn teleurgesteld dat onze gebeden schijnbaar niet verhoord werden.
We staan op een kruispunt en zoeken een weg, maar we zien geen wegwijzer.
We zijn verstrikt in een crisis in onze relatie die als sterven aanvoelt.
We verlangen naar licht, naar hoop!
Hier – in dit verhaal is die te vinden.
Jezus, die niet bij de doden is, maar bij de levenden – bij ons!
Hij biedt ons hoop.
Hij wil ons uit de ervaringen van de dood rukken.
Hij heeft de kracht ook dat waarin we niet meer geloven op te wekken.
Hij ziet het verdriet in ons hart.
Hij hoort onze gebeden, waaruit het geloof is weggesijpeld.
Hij kent onze verlamming op de kruispunten van ons bestaan.
Hij merkt onze bezeerdheid die we ondervinden in onze relaties.
Hij zegt ons toe, dat Hij bij ons is.
Ons ontmoet.
Op onze weg met ons mee gaat.
En Hij belooft ons dat Hij alles op zich genomen heeft om voor ons de weg met God vrij te maken.
Ook als het gaat om onze schuld, ons eigen tekort, ons falen en ons kleingeloof.
Hij is opgestaan.
Hij is de Levende.
Er zijn geen omstandigheden die we zonder Hem moeten beleven.
Dit is het enige wat hoop kan bieden.
Bij ernstige ziekten.
In stukgelopen relaties.
Wanneer we getroffen worden door verschrikkelijke gebeurtenissen.
Afgelopen week was er de herdenkingsbijeenkomst in Alphen aan de Rijn.
Burgemeester Eenhoorn, minister-president Rutte en anderen hebben gesproken.
3
3
Goede woorden.
Woorden om moed te geven, perspectief te bieden.
Maar helaas, het waren ook lege woorden.
Het was alles wat mensen op zo’n moment tegen elkaar kunnen zeggen.
Dat is zeker niet niks.
Het zal ook ongetwijfeld mensen hebben bemoedigd.
Maar ze reiken niet ver genoeg.
Het enige wat perspectief biedt is het Paasevangelie.
Het Paasevangelie dat eeuwig verbonden blijft met Goede Vrijdag.
Aan het kruis is de bankring doorbroken.
Daar is het antwoord gevonden en gegeven op de nood van onze wereld.
Op de diepste vragen van ons leven.
En met Pasen is dat antwoord aan het licht gekomen.
Dat Jezus de Levende is.
Niet kapot te krijgen.
De vrouwen worden getuigen.
Ze rennen van het graf naar de stad.
Ze melden de leerlingen wat ze hebben gezien en gehoord.
Maar daar stuiten ze op een muur van onbegrip.
Zo open als het graf was, zo gesloten zijn de harten van de leerlingen.
Ze worden hier door Lucas nadrukkelijk apostelen genoemd.
Zendelingen – betekent dat.
Ze hebben een opdracht om er op uit te gaan met de boodschap over Jezus.
Maar ze piekeren er niet over.
Ze hebben niets te vertellen.
Ze dachten dat ze een goed verhaal hadden.
Maar daar was een kruis door gehaald.
Dat had geen betekenis meer – volgens hen.
En het verhaal van de vrouwen?
Kletskoek.
Een broodje-aap-verhaal!
Daar kun je niet de hort mee op.
Zo ongeloofwaardig!
Ja, één gaat toch even poolshoogte nemen.
Petrus wil toch even bij het graf gaan kijken.
Warempel – het is open en het is leeg.
Dat gedeelte van het verhaal klopt.
Maar hij komt niet verder dan de vraag wat er toch gebeurd kan zijn.
Dat Jezus is opgestaan, omdat Hij de Levende is – dat komt niet in hem op.
De harten van de naaste medewerkers van de Heer zijn ondoordringbaar.
Als het aan hen gelegen had, zouden we vandaag niets te vieren hebben.
Dan had de Paasboodschap ons niet bereikt.
Dan moesten we het doen met de goed bedoelde, maar lege woorden van de woordvoerders in onze samenleving.
Dan zouden wij ook elkaar niets te zeggen hebben in onze pijn en verdriet.
Dan had het leven geen enkele betekenis.
Dat we hier vandaag toch zitten en zingen en bidden, spreken en luisteren –
en blij kunnen zijn, zelfs als we verdrietig en verslagen zijn –
dat is het bewijs dat Jezus de Levende is.
Hij is in de harten van zijn leerlingen binnengebroken.
Hij heeft hen opnieuw tot apostelen gemaakt.
Getuigen van het leven dat doorgaat.
Want de Heer is opgestaan!
Nu is het tevergeefs niet meer te bloeien en te minnen.
Halleluja!
AMEN.
24-04-2011
4