We staan met elkaar aan de vooravond van de Goede week, de

Pelgrimstocht: Passie - Pasen - Pinksteren
We staan met elkaar aan de vooravond van de Goede week, de paasweek, die
zal uitlopen op het grote geheim van Pasen. In de eredienst van 13 april vieren
we Palmpasen, de feestelijke intocht van Jezus in Jeruzalem. De kinderen
zullen hun vrolijk versierde palmpaasstokken meebrengen en gaan rond in de
kerk. Tegelijk vormt deze zondag het begin van de passieweek, de
lijdensgeschiedenis van Jezus.
door ds. Dirk Neven
De rode draad van de diensten in de Goede week vormt
de ‘pelgrimstocht’. Niet alleen van Jezus naar
Jeruzalem, maar van allen, ook van ons zoveel eeuwen
later, naar een land van heelheid en verlangen, waarin
wij mogen thuiskomen en gevonden worden.
Daarbij past misschien enige uitleg: in het vroegste
begin vierden joden en christenen Pasen op dezelfde
datum. De eerste christenen, die veelal (nog) joden
waren, vierden Pèsach mee, het feest waarop de
uittocht uit Egypte en de doortocht door de zee van het
volk Israël herdacht worden. Tegelijk pasten zij dit
verhaal ook toe op de uittocht van Jezus, hun Heer, die
door dood en lijden heen, uittrok naar het nieuwe leven van de Opstanding.
Het was in het begin één beweging: in de Paaswake werden dood en opstanding als een
proces doorleefd. Ook pasten de gelovigen deze geschiedenis
toe op hun eigen, persoonlijke leven: voor hen werd Jezus’
gang door de dood heen naar het nieuwe leven, een ervaring
die hen zelf door de dood in hun leven leidde naar een land
van heelheid en verlangen.
Toch wel jammer: later haalden de christenen de verschillende
momenten van het geheel uit elkaar en verdeelden de thema’s
over meerdere dagen: Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille
Zaterdag, Paasnacht. Zo kwam steeds minder de eenheid van
dood en opstanding uit de verf.
Meerdere dagen
Die eenheid is nog te herkennen aan het slot van het bericht van Matteüs. Daar staan bij het
sterven van Jezus de doden op uit hun graven (Matteüs 27:52-53). Voortijdig? Of wil Matteüs
juist suggereren dat het sterven van Jezus zijn opstanding is?
Zoals ook door de evangelist Johannes kruis én opstanding verheerlijking worden genoemd.
Maar niet alleen werd de eenheid van kruis en opstanding uit elkaar gehaald en verdeeld
over meerdere dagen. Ook kwam in de (Westerse) kerk wel erg sterk nadruk te liggen op
lijden, zonde en verzoening. Goede Vrijdag kreeg vaak een (m.i. onnodig) zware en
dramatische sfeer.
Eenheid kruis en opstanding
Het is van belang de eenheid van kruis en opstanding vast te
houden. Maar de eenheid is nog breder. Wat is immers Pasen
zonder Pinksteren? De gave van de Geest is niet anders dan de
keerzijde van de opstanding. Op de wijze van de Geest is Hij,
Jezus Christus, immers als de Opgestane onder ons. En door
de kracht van de Geest worden wij mensen die leven uit de
opstanding.
In het verhaal van Johannes (Johannes 20/22) vallen Pasen en
Pinksteren dan ook op één dag! Dood (kruis) – opstanding –
gave van de Geest: het is één gebeuren. Het is de Geest die
levend maakt!
Pelgrimstocht
De viering van de Goede Week heeft veel weg van een pelgrimstocht. Je kunt deze week
beleven als een weg, een proces van levensvernieuwing voor jezelf. In het meegaan in de
stoet naar Pasen kun je je eigen proces van loslaten en het gaan door de dood van twijfel en
leegte naar vernieuwd en opgewekt leven, ervaren in het verhaal van ondergang (kruis) naar
opgang (opstanding) van Jezus Christus. Steeds vooronderstelt deze gang, deze
pelgrimstocht, de aanwezigheid van het grote geheim van de levende God van Israël, de
Vader van Jezus.