12 • FOCUS ZATERDAG 12 JULI 2014 • DE MORGEN Hoeveel weten we eigenlijk over onze genen en het onderzoek ernaar, dat steeds FOCUS • 13 DE MORGEN • ZATERDAG 12 JULI 2014 belangrijker wordt? Een cartoonfestival en een boek brengen raad Do’s-and-don’ts in de wereld van DNA Het Cartoonfestival in Knokke-Heist, dat dit weekend van start gaat, tast in het diepste van ons wezen: ons DNA. Omdat we tegenwoordig meer over genen spreken dan weten, hoort daar ook een verhelderend boek bij: Iedereen GENiaal. ‘Want als er een genetisch bommetje ontploft, dan hebben de meesten geen idee wat er in hun lijf gebeurt.’ Eline Delrue 4 © BOERKE 1 Uw genetisch paspoort, alstublieft Of het nu gaat over het borstkankergen van Angelina Jolie of de spermasporen van Dominique Strauss-Kahn op de schort van een aangerand kamermeisje, de genetica is haast een alledaags thema geworden. Stof tot nadenken, voer voor verhitte gesprekken. Maar spreken is zilver en weten is goud, vonden geneticus Gert Matthijs en medisch ethicus Pascal Borry, allebei verbonden aan de KU Leuven. Om onze kennis van de genenwereld op te krikken, schreven ze een boek in mensentaal, Iedereen GENiaal. “Ontploft er aan de andere kant van de wereld een bom, dan weten we daar binnen de kortste keren alles over”, vertelt Matthijs. We zien de beelden op tv, lezen erover in de krant, vinden alle details op het internet. Maar als er een genetisch bommetje ontploft, als we kanker krijgen, dan hebben de meesten er geen idee van wat er in hun lichaam gebeurt.” Net zoals we autorijden, zonder alle constructieprocessen van onze wagen te kennen, zouden we ook een basiskennis van de genetica moeten hebben, meent hij. Zeker als je weet dat de kennis van ons DNA in de toekomst alleen maar belangrijker zal worden. Dat wetenschappers nu al het menselijk genoom – onze volledige genenkaart – kunnen analyseren, is de jongste revolutie. Na de revolutie komt de evolutie, voorspelt Matthijs. “Nu lezen we het genoom enkel bij kinderen met een genetische afwijking of patiënten met een zeldzame ziekte. Maar die methode zal ook snel doordringen in het kankeronderzoek. En dan zal het niet lang duren vooraleer iedereen zijn genetisch paspoort wil kennen.” Net zoals we vandaag niet meer opkijken van een echo of een scan, zullen we op termijn ook wennen aan een genoomanalyse. “Niemand is tegenwoordig nog bang van een scan. Dat is geen hekserij meer. Op dezelfde manier zullen we ook naar ons genetisch paspoort kijken, als iets vanzelfsprekends. Doel van ons boek is om mensen te informeren voor die hele zaak langs allerlei kanten ons leven binnendringt.” En dat is niet eens een ver-van-ons-bedshow, orakelt Matthijs. In de komende jaren wachten ons al pittige, maatschappelijke discussies. “Kan iedereen die dat wil een DNA-kaart krijgen? Willen we van alle baby’s meteen na de geboorte het genoom aflezen? Begin je daarover te debatteren, dan zal er zeker iemand in de zaal opmerken: ‘En als we dat nu al eens vóór de geboorte lezen?’ Het zijn belangrijke ethische vragen waar we op voorbereid moeten zijn. Het bepaalt hoe je als maatschappij omgaat met afwijkingen, met handicaps.” OOK DAT NOG: gezond verstand versus misverstand Allemaal dragen we een rugzakje chromosomen mee, maar toch weten we soms schrikwekkend weinig over die bagage. Denk maar aan het verhaal van het blonde Romameisje in Bulgarije. Vorig najaar werd ze halsoverkop bij haar ouders weggehaald, omdat een buurman vermoedde dat het om een ontvoerd kind ging. Wat later gebeurde ongeveer hetzelfde in Ierland. Een Romakind met blauwe ogen en blond haar, dat leek verdacht. “Voor wie een klein beetje van genetica kent, is dat een schokkend verhaal”, vertelt professor Matthijs. “Blauwe ogen en blond haar zijn recessieve kenmerken, geen dominante. De kans dat deze genetische variant bij Roma voorkomt is klein, maar niet onbestaande. Als beide ouders toevallig drager zijn van het kenmerk, en ze tegelijk de ‘blauwe’ en ‘blonde’ genvariant doorgeven bij de bevruchting, wordt er wel een kind geboren met blauwe ogen en blond haar. “Dat is natuurlijk opvallend in een leefgroep waarin iedereen doorgaans zwart haar, bruine ogen en een donkere huid heeft. Vergelijk het met een gele tulp in een veld vol rode tulpen. Kortom: een blond Romakindje kan. En als de buurman iets van genetica begrijpt, hoeft hij de politie niet te bellen.” ‘Niemand is tegenwoordig nog bang van een scan. Op dezelfde manier zullen we ook naar ons genetisch paspoort kijken, als iets vanzelfsprekends. Wij willen informeren voor dit ons leven binnendringt’ GERT MATTHIJS (KU LEUVEN) GENETICUS EN COAUTEUR VAN ‘IEDEREEN GENIAAL’ 2 Opgelet: DNA-diefstal Op uw privacy gesteld? Wees dan op uw hoede. Want iemands DNA stelen en stiekem laten analyseren: het kan, het gebeurt en het is niet eens moeilijk. Zo sturen achterdochtige partners ondergoed of bedlinnen op naar commerciële labs om de ontrouw van hun geliefde te bewijzen. Bij sommige gearrangeerde huwelijken worden minderjarigen zonder medeweten op allerlei erfelijke ziektes getest. En papa’s die vermoeden dat hun beste kameraad de echte vader is, hebben genoeg aan een leeggedronken pint als DNA-staal. Niet dat we het fenomeen mogen overroepen, duidt Matthijs. “Wel is de vraag: blijven dat uitzonderlijke gevallen of wordt het ooit een hele business? Als de techniek nog verder opschuift, dan kun je zonder toestemming andermans genoomkaart lezen. Sommigen zullen denken: so what? Wat is daar nu erg aan? Anderen vinden het een angstaanjagende gedachte. Hoe dan ook, het is iets om over na te denken.” OOK DAT NOG: vrouwen met een ‘koninklijk gen’ Ze stonden versteld, de wetenschappers van het Leuvense Centrum Menselijke voor Erfelijkheid. In minder dan een jaar kregen ze twee wel erg bijzondere DNA-verzoekjes. Alles draaide om een gen voor hemofilie, een erfelijke stoornis in de bloedstolling. Een specifieke mutatie, in het factor-9-gen, kwam voor bij de nazaten van de Britse koningin Victoria, die van 1837 tot 1901 3 regeerde. Er zijn geen afstammelingen met de mutatie meer in leven. “Toch kwamen twee vrouwen bij ons op raadpleging voor een zeer gericht genetisch onderzoek”, vertelt Matthijs, nog altijd verbijsterd en geamuseerd. “Zij wilden koste wat het kost bewijzen dat ze familie waren van de Britse koningin. Ze waren daar rotsvast van overtuigd. Circuleert er een hint op het internet, in de welgestelde kringen of in damesclubs? We weten het niet, maar we laten ons niet verschalken.” Nieuwe kandidaten, gelieve u te onthouden. Designerbaby Horen we ‘designerbaby’, dan denken we aan een perfect gemodelleerd bloedje. Een kind met blauwe ogen en muzikaal talent dat nooit kanker kan krijgen, om maar iets te noemen. “Zulke baby’s, met een heel design erachter, zijn tot nog toe pure sciencefiction”, sust Matthijs. “Je zou trouwens nooit al die eigenschappen in één baby kunnen stoppen. Je start met ouders die genetisch niet perfect zijn. Dan kun je nooit dé ideale baby maken. Het kan ook niet de bedoeling zijn dat we dat ooit willen. Zelfs al lukt het over veertig of vijftig jaar misschien wel.” Wetenschappers kunnen vandaag al heel wat met embryoselectie om de overdracht van erfelijke ziektes lam te leggen. Loert het gevaar op eugenetica dan niet om de hoek? “Als maatschappij moeten we beseffen dat het misschien ooit kan, zodat we er dan tijdig tegen optreden”, gaat Matthijs verder. “Dat er charlatans opstaan die de gedroomde baby beloven, dat risico zit erin. Excessen kun je nu eenmaal niet tegenhouden. Maar ik geloof niet dat mensen daarin zullen meegaan. Als we een beetje ons gezond verstand gebruiken, dan maken zij geen schijn van kans.” Van een heel andere orde zijn de ‘redderbaby’s’: designerbaby’s die hun zieke broer of zus kunnen helpen. Zieke kinderen die een beenmergtransplantatie moeten ondergaan, hebben een donor nodig die genetisch matcht. In dat geval kunnen wetenschappers een embryo maken dat geschikt is. “Het is niet zo dat dit kind als twee druppels water op zijn broer of zus zal lijken”, duidt Matthijs. “Enkel hun weefsels zijn compatibel. Het gaat alleen over enkele eiwitten, een handjevol genen. Die 22.000 andere genen zijn verschillend.” OOK DAT NOG: spiegeltje, spiegeltje aan de wand Voorspellen hoe je kroost er zal uitzien? Het kan. Vorig najaar nam het Amerikaanse bedrijf 23andMe er een patent op. Vrouwen die zwanger worden via een spermadonor zouden zo op voorhand kunnen nagaan welk zaad welke baby oogst. In het patent beschrijft 23andMe verschillende selectiecriteria: kleur van ogen, lichaamslengte, spierontwikkeling, persoonlijke trekken. Het genetische bedrijf haast zich wel om te zeggen dat het maar om een statistische berekening gaat en dat het helemaal niks kan besluiten over hoe je nageslacht er daadwerkelijk zal uitzien. 23andMe biedt de technologie momenteel aan “voor recreatieve doeleinden”. Het laat toe je DNA-materiaal te vergelijken met dat van willekeurige anderen en te zien welke baby’s dat kan opleveren. Professor Borry, die het fenomeen heeft bestudeerd, vindt dat het bedrijf over de schreef gaat. Zelftests in alle vormen Een test die een liefdespartner zoekt die genetisch bij je past, een test die je risico op kaalheid berekent, een vaderschapstest. Tegenwoordig worden we om de oren geslagen met genetische onderzoekjes. Op het internet bestel je met een paar muisklikken een zelftest. Meestal gaat het om Amerikaanse bedrijven, maar via internet zijn die ook bereikbaar voor de Europeaan. Het gaat van pure kwakzalverij tot wetenschappelijk onderbouwde diensten, menen de auteurs van Iedereen GENiaal. Vaak gaat het om een test die voor meer dan honderd aandoeningen een risicoprofiel opmaakt, waarbij jouw risico’s vergeleken worden met het gemiddelde. Wat je erbij kunt krijgen, is informatie over je etnische afkomst, over de kleur van je ogen en over de consistentie van je oorsmeer. Genetici uit de gespecialiseerde onderzoekscentra zetten zo veel mogelijk een rem op deze tests. Matthijs: “De tests spreken altijd van een verhoogd of verlaagd risico. Maar wat ben je daar dan mee? Is dat wel klinisch zinvol? Bovendien vertrekken die commerciële bedrijfjes van verschillende statistieken. Dat leidt tot tegenstrijdige resultaten. Zo kun je volgens het ene labo een verhoogd risico lopen op dementie, en volgens het andere een verlaagd.” Het plaatje dat de tests schetsen is nooit volledig, gaat Matthijs verder. Ze houden enkel rekening met de genen, niet met de omgeving. En laat net dat ook een doorslaggevende factor zijn. “Voor een aantal klassieke kenmerken is het net de combinatie van genetica en omgeving die een rol speelt: lichaamslengte, gewicht, veroudering van de huid. Hetzelfde geldt voor een aantal ziektes, zoals ouderdomsdiabetes, hoge bloeddruk, hart- en vaatkwalen, dementie, zelfs kanker.” Waarom krijgt de ene dementie en de andere niet? “Vergelijk het met een schip”, zegt Matthijs. “Wat maakt dat een stevig gebouwd schip ineens kan zinken? Na de scheepsramp met de Herald of Free Enterprise in 1987 bleek dat er dertien fouten hadden meegespeeld. Constructiefoutjes, weersomstandigheden, verkeerde acties van de bemanningsleden, noodsignalen die niet tijdig afgingen. Zo gaat het ook met die multifactoriële ziektes. Het is een combinatie van genetische voorbeschiktheid (de constructiefouten), van omgeving (de storm) en van puur toeval. Een genetische zelftest zal nooit kunnen voorspellen wanneer het stormt en wanneer je zult zinken, ze kan alleen je genetische constructiefouten in kaart brengen, en dan nog met beperkte precisie.” Dat de “piraten in de sector” nu ook al tests op de markt brengen voor erfelijke aandoeningen, zoals het borstkankergen, is veel genetici een doorn in het oog. “Vreselijk hoe ze mensen ten onrechte bang maken. Of erger nog: ten onrechte geruststellen.” OOK DAT NOG: met de dood bedreigd Willen de gespecialiseerde centra klaarheid scheppen over onze genen en gezondheid, dan mikken sommige commerciële bedrijven puur op centen. “Bij hen draait een DNA-analyse gewoon om geldgewin”, weet Matthijs. “Vaak in ware maffiastijl.” Zo werd een Tsjechische geneticus, die de wantoestanden openlijk aanklaagde, onlangs met de dood bedreigd. Dat hij ’s anderendaags weleens aangereden zou kunnen worden, klonk het aan de telefoon. Iedereen GENiaal, door Gert Matthijs en Pascal Borry, uitgeverij Ballon Media, 220 pagina’s, 29,99 euro. Tijdens het Cartoonfestival is het boek te koop voor 24,99 euro. Vanaf september ligt het in de boekhandel. Het Cartoonfestival in Knokke-Heist loopt van zondag tot 14 september. Elke dag van 10 tot 19 uur.