l lang was er een wens om te werken aan een verzameling van

l lang was er een wens om te werken aan een verzameling van ideeën rondom leerlinggericht en kindvriendelijk onderwijs in Suriname. De verschillende spelers in de sector,
het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling, de verschillende NGO’s, UNICEF, VVOB,
de Nederlandse Ambassade en IDB benadrukten allen het belang van een duidelijke richting in
het onderwijs, waarbij de leerling en het leerproces uitgangspunt zijn. De zoektocht naar concretisering van de onderwijsvernieuwingsplannen leidde tot het onderwijsproject: ’Ik geloof in
jou! ‘
In juli 2007 startte een uniek samenwerkingsproject tussen MINOV, VVOB en UNICEF. Al
snel was ‘de droom’ duidelijk. Een proces op gang brengen door middel van een brede dialoog
in de samenleving: alle betrokkenen ruimte geven ervaringen en ideeën uit te wisselen over
kwaliteitsvol onderwijs. Dit boek is het resultaat van dit omvangrijke proces met als doel een
positieve bijdrage te leveren aan de realisering van leerlinggericht en kindvriendelijk onderwijs in
Suriname. Op de bijbehorende dvd wordt het onvangrijke ontstaansproces gedetailleerd in beeld
gebracht in de documentaire ‘Ik geloof in jou!’
Het boek is veelzijdig. Kleurrijk, door de inbreng van talentvolle jonge kunstenaars. Inspirerend,
door vijftien interviews met bekende Surinamers. Spraakmakend, door de motiverende verhalen
van burgers uit het gehele land over hun positieve leerervaringen en wensen voor het onderwijs.
Leerrijk, door de presentatie van verdiepende kennis en informatie over vernieuwingen in het
onderwijs.
De inhoud geeft in de verschillende hoofdstukken het hele onderwijsveld weer aan de hand van
een bloem als symbool voor groei en vernieuwing. Het hart van de bloem, het leren en de
leerling, staat telkens centraal. Van hieruit wordt naar buiten toe gewerkt naar de leerkracht
en de klas, de school, de ouders en de gemeenschap, het krachtenveld dat de onderwijssector beinvloedt en ideeen rondom vernieuwing. Dit kader kan richting geven voor de toekomst.
Het geeft ideeen over wat leerlinggericht en kindvriendelijk onderwijs inhoudt en waarom het
zo belangrijk is voor de ontwikkeling van ons menselijk kapitaal. Het benadrukt ook dat onderwijs een zaak van iedereen is en dat samenwerken essentieel is voor het verder vormgeven van
kwaliteitsvol onderwijs in Suriname.
Het boek is bedoeld om een impuls te geven aan individuele leerkachten, scholen, pedagogische instituten, lerarenopleidingen, aan de structurele professionalisering van leerkrachten,
aan beleidsmedewerkers en afdelingen van het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling.
De wens is dat de ideeën in dit boek bij zullen dragen aan de bundeling van de vele positieve
initiatieven binnen het onderwijs in Suriname. Het eindresultaat van dit project is gerealiseerd,
maar het proces van groei en vernieuwing gaat zeker door. Het zal zich uitbreiden en verdiepen,
dat is onze droom.
‘Ik geloof in jou!’ is echt dromen en durven, denken, doen én vooral ook doorzetten. Dus niet
alleen mooie woorden, maar ook krachtige daden. Wanneer er gezamenlijk voortdurend vanuit
deze intentie gewerkt wordt en iedereen 100% verantwoordelijkheid neemt, kunnen de leerlingen zich optimaal ontplooien. Of we nu leerling, leerkracht, schoolhoofd, ouder of minister zijn,
het ontstaansproces van dit boek heeft laten zien dat vanuit positieve betrokkenheid ALLES
mogelijk is.
dromen en durven, denken, doen
Colofon
Dit boekwerk is het resultaat van een samenwerkingsproject van MINOV, VVOB en UNICEF in de periode 2007-2009
Dit product is financieel mogelijk gemaakt door DGOS België en UNICEF Suriname
Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling (MINOV)
Kafiluddistraat 117 - 123
Paramaribo, Suriname
De Vlaamse Vereniging voor Ontwikkelingssamenwerking en technische Bijstand (VVOB)
PROGRamma Effectievere Scholen in Suriname (PROGRESS)
Handelsstraat 31
Commewijnestraat 41
B-1000 Brussel, België
Paramaribo, Suriname
Het Kinderfonds van de Verenigde Naties (UNICEF)
Heerenstraat 17
Paramaribo, Suriname
Coördinatie en eindredactie: Henry Ori, Liesbeth Roolvink, Loek Schoenmakers
Samenstellers: Het boek kwam tot stand dankzij een grote betrokkenheid vanuit de Surinaamse samenleving, zie het dankwoord waarin alle medewerkers genoemd worden
Vormgeving, layout en druk:
Graphoset i.s.m. Quick O Print, Paramaribo
Tekstadviseurs:
Jan Bongers, Effendi N. Ketwaru, Els Moor,
Ismene Krishnadath, Rappa, Marylin Simons (schrijvers)
Film dvd: Norman Deekman (Sranan Video), Henna Draaibaar (The Backlot: Diepgaand Leren)
Loes Trustfull (afdeling Schoolradio MINOV: interviews en documentaire)
Fotograaf: Lucien H. Chin A Foeng
Illustraties: Steve Ammersingh, Pierre Bong A Jan, Daniel Djojoatmo, Sri Irodikromo, Kurt Nahar, Monique Nouh-Chaia (Adviseur Readytex), Marcel Pinas, Sunil Puljhun, George Struikelblok, Jhunry Udenhout, Michael Wong Loi Sing
ISBN:
9789078083566
©
2009 MINOV/VVOB/UNICEF 1e druk mei 2009
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd
gegevensbestand of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van MINOV. Voor zover toestemming wordt verleend
tot gebruik van de gehele of delen van deze uitgave voor niet commerciële doelen dient uitdrukkelijk de bron te worden vermeld
All rights reserved. No part of this publication may be produced, stored in a retrieval system or transmitted in any form or by any
means, electronic or mechanical, including photocopying, recording or otherwise, without the prior permission of MINOV. In case
permission is granted for the use of the whole or part of the publication for commercial use, the source should be properly
acknowledged
Voorwoord
Inleiding
5
7
IK GELOOF IN JOU!
Het gaat om leer-kracht!
Leren...het kan ook anders
Het leren volgen of leerlingen achtervolgen?
Leren...waar gaat het om?
11
18
22
25
26
IN DE KLAS: DÁÁR GEBEURT HET
De leraar en zijn leer-kracht
Gevoel voor leerlingen
De krachtige leeromgeving
Organiseer de klas
De juiste aanpak
Balans tussen hoofd, hart en handen
31
38
40
42
45
47
50
OOK EEN SCHOOL LEERT
De schoolleider maakt het verschil
Gelijke kansen voor iedereen
Permanent verbeteren doe je samen
Kwaliteit, een zorg voor allen
55
64
68
70
72
SAMEN STERK
Je thuis laat je leren
Ouders actief in de school
Betrek de buurt
77
84
86
88
HET KRACHTENVELD: GROEIEN IS KANSEN BIEDEN
Het krachtenveld: vormgeven aan onderwijs
91
98
VERNIEUWEN IS: DROMEN ÉN DURVEN, DENKEN, DOEN ÉN...DOORZETTEN
Dromen én durven
Denken
Doen
Doorzetten: jij bent belangrijk
Nawoord
Dankwoord
Geraadpleegde literatuur
105
110
112
113
115
117
118
122
4
Missie
Het Surinaams onderwijssysteem draagt bij tot het voorbereiden op en het versterken van het
optimaal functioneren van alle burgers in de samenleving.
Zo wordt een bijdrage geleverd aan:
- de persoonlijke ontwikkeling (onder andere sociaalemotionele ontwikkeling) met aandacht
voor elementaire levensvaardigheden (basic life skills)
- de toekomstige beroepsuitoefening en de eigen economische onafhankelijkheid
- een optimale maatschappelijke verantwoordelijkheid, actieve deelname aan en inspraak in
de samenleving
om een realistische, geloofwaardige en positieve toekomst te ontwikkelen voor elke Surinamer.
Visie
Het Surinaams onderwijssysteem is gericht op:
• het bevorderen van de kwaliteit van ‘leren’ door het leerproces en de leerling telkens centraal te stellen. Dit kan optimaal plaatsvinden vanuit een leerlinggerichte en kindvriendelijke
benadering. Het uitgangspunt is telkens het stimuleren van ‘het leren’ van elk kind, jongere
of jongvolwassene, uitgaande van hun eigen, unieke talenten en mogelijkheden
• het vormen van creatieve, zelfbewuste en kritische burgers, die onafhankelijk kunnen zijn
in hun denken en handelen. Zij worden voldoende voorbereid op een actieve en positiefkritische deelname aan het maatschappelijke leven en kunnen een maatschappelijke zelfstandigheid verwerven
• het realiseren van een optimale harmonieuze ontwikkeling van haar leerlingen en studenten
door het verbeteren van de basisvaardigheden, de leerprestaties, en het versterken van de
sociale competenties. Er is een evenwichtige aandacht voor de verschillende vak- en vormingsgebieden in het onderwijsprogramma
• het rekening houden met verschillen tussen leerlingen en studenten, met bijzondere aandacht voor kinderen en jongeren met specifieke leer- en ontwikkelingsbehoeften
• de karakterontwikkeling met aandacht voor belangrijke waarden als eerlijkheid, oprechtheid,
rechtvaardigheid, trouw, hulpvaardigheid, geduld, vriendelijkheid, openheid, respect
• het vormen van respect en bewustzijn voor eigen en andere culturen (diversiteit)
• levenslang leren
• het bijbrengen van kennis over de objectieve geschiedenis van het land, de staatsinrichting,
burgerschapskunde en het geloof in vaderlandse liefde
• het vormen van leerkrachten en docenten vanuit een positief-pedagogisch optimisme
• het vormen van verantwoordelijkheidsgevoel en betrokkenheid naar de gemeenschap toe,
die bijdragen aan de ontwikkeling van Suriname
• aansluiting bij de moderne nationale en internationale eisen, afspraken en trends.
(Afgeleid uit: Surinaams Educatief Plan Onderwijs. MINOV 2004c)
Voorwoord
Ik geloof in jullie! Leerling en leerkracht. Zonder jullie is er geen onderwijs mogelijk. Het verheugt me na een periode van intensief experimenteren en consulteren dit boek te mogen introduceren.
Onderwijs, we hebben er allemaal mee te maken. Jong of oud. In school
en buiten school. Onze leerlingen en ook leerkrachten roepen om vernieuwing. Hoe kunnen we het onderwijs uitdagender en beter passend
bij de leerling maken? De afgelopen jaren zijn er verschillende initiatieven
opgezet vanuit het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling
(MINOV) om te komen tot nieuwe stimulerende werkwijzen in de
school.
Er worden terecht nieuwe eisen aan onderwijs en de kwaliteit van het
leren gesteld. Onze leerlingen hebben immers een stevige basis nodig
om te kunnen functioneren in onze huidige en toekomstige maatschappij. Er is de laatste tijd veel aandacht voor het ‘Nieuwe Leren’ in de media. Jammer genoeg wordt niet altijd begrepen wat het ‘Nieuwe Leren’
inhoudt. Is het vrijer? Mag de leerling doen waar hij zin in heeft? Wordt
er niet meer geleerd? Gaat het alleen uit van de leerling?
Het realiseren van dit ‘Nieuwe Leren’ en dus kindvriendelijker onderwijs
is een grote uitdaging. Het biedt kansen voor leuker, uitdagender en
vooral leerlinggerichter onderwijs.
Men stelt binnen het ‘Nieuwe Leren’ een aantal belangrijke vragen: WAT
is leren? HOE kunnen we het best leren en kennis overdragen aan leerlingen, zodat alle leerlingen aangesproken worden op hun ontwikkelingsmogelijkheden? Hoe kunnen we zorgen voor meer diepgaand leren? Hoe
kunnen we leerlingen zelf actiever maken? En wat betekent dit dan voor
de leerkracht? Wat voor competenties zijn hiervoor nodig?
Ik zou het ‘Nieuwe Leren’ graag ‘het Vernieuwende Leren’ noemen. In
dit ‘Vernieuwende Leren’ zijn de leerling en het leren steeds het uitgangspunt. Ik pleit ervoor om in ons onderwijssysteem zorgvuldig díe
elementen te kiezen, die passen binnen onze Surinaamse cultuur. Ook
in ons huidige traditionele onderwijs gebeuren goede dingen, laat ons die
behouden en nieuwe zaken toevoegen. Zo vernieuwen we het leren. Uit
de laatste ontwikkelingen en uit recent evidence based onderwijsonderzoek kunnen veel ideeën aan ons huidige onderwijs worden toegevoegd.
Zo kunnen we het leren niet alleen leuker maar ook actiever en effectiever voor alle kinderen maken.
Ik zie het ‘Vernieuwende Leren’ voor het Surinaams onderwijs vanuit een
drietal invalshoeken.
5
Als derde zie ik ten
slotte de effecten die
deze nieuwe benadering
kan hebben op het leren. Door deze effecten
nauwgezet te volgen en
daar waar nodig zaken
aan te passen, kunnen
we ons onderwijs nog
beter afstemmen om
optimaal leren mogelijk
te maken. Met deze
drie invalshoeken kunnen we een optimale
opbrengst garanderen.
Ik kan het onderwijsveld dit boek warm aanbevelen. De inhoud is mede
tot stand gekomen door het meedenken van een grote groep mensen uit
ons gehele land, die begaan zijn met het onderwijs. Daarnaast is de inhoud ook gebaseerd op waardevolle pilots, literatuur en evidence based
onderzoek.
De combinatie van kunst met inzichten van inspirerende Surinamers,
en de verhalen uit de verschillende districten, maken het geheel tot een
bijzonder product.
Graag een woord van dank aan de vele betrokkenen bij dit project, onder
hen de initiatiefnemers van VVOB, UNICEF en MINOV. De gezamenlijke
inspanningen hebben geresulteerd in dit prachtige boek en bijbehorende
dvd met de vele inspirerende boodschappen aan mij als onderwijsminister, de regering, de maatschappij, de onderwijsbetrokkenen, de ouders
en medeburgers.
Ik spreek de wens uit dat de onderwijspraktijk goed gebruik zal maken
van dit boek. Laat dit boek een leidraad en inspiratiebron zijn voor de
vele onderwijsvernieuwingen die nu en in de toekomst worden gestart,
voor de na- en bijscholing van leerkrachten en voor de medewerkers van
het MINOV, die bestaand en nieuw onderwijsbeleid verder moeten gaan
ontwikkelen.
Tot slot hoop ik dat dit boek voor de individuele leerkrachten een positieve stimulans zal zijn om hun inhoudelijke werk verder te professionaliseren in het voordeel van onze kinderen. Ik geloof in jullie!
Allereerst biedt het ons veel waardevolle inzichten, die helpen om de
leerling en het leren centraler te stellen.
Ten tweede zie ik graag een vertaling van deze nieuwe inzichten naar ons
onderwijssysteem. Dit kan met aangepaste methoden voor leerlingen,
handleidingen en trainingen voor leerkrachten, achtergrondinformatie, de
didactische werkwijzen die op de pedagogische instituten worden onderwezen, beleidsvisies voor het MINOV, et cetera.
Drs. Edwin T. Wolf
minister van Onderwijs en Volksontwikkeling
achtenveld
Het kr
id
he
r
e
en onderste
Schoolhoofd
Leerkracht
un
in
g
Ov
6
Leerling
Leer-kracht
Team
Krachtige
leeromgeving
Ouders
Vernieuwing
en
verandering
Voedingsbodem
Als leidraad voor de inhoud is de bloem als symbool gekozen. Die staat voor groei en ontwikkeling. We vertalen de groeikracht en
ontwikkelkracht telkens naar de leer-kracht van het kind.
Elke mens heeft vanaf de geboorte een hoeveelheid ontwikkelingsmogelijkheden (talenten) ter beschikking. Bij iedereen is dit anders
en dat maakt ons mensen zo uniek. Het is daarom belangrijk het onderwijs zodanig in te richten dat het plezierig en betekenisvol leren
voor alle leerlingen mogelijk maakt. De indeling op pagina 9 maakt duidelijk wat er in elk hoofdstuk centraal staat.
Op pagina 124 treft u een uitgebreide toelichting van het bloem-symbool aan.
Inleiding
Is onderwijsvernieuwing wenselijk, iets om na te streven? Stel
je eens een samenleving voor die niet verandert of zich niet vernieuwt met onderwijs dat te weinig ruimte heeft om zich te
ontwikkelen. Hoe ziet dat eruit?
Ontwikkeling betekent beweging, aanpassing en verandering.
Rapporten over het onderwijs in Suriname wijzen allemaal in
dezelfde richting: de kwaliteit van ons onderwijs kan beter.
Maar durven wij te dromen over ander, beter onderwijs?
Het leven is een en al verandering. Mensen ontdekken
nieuwe mogelijkheden, ze vinden voortdurend dingen
uit, ze zoeken naar creatieve wegen om problemen
op te lossen. De behoefte aan vernieuwing van ons
onderwijs is daarom geen vraag maar een gegeven.
Al lang was er een wens om te
werken aan een verzameling van
ideeën rondom leerlinggericht en
kindvriendelijk onderwijs. De verschillende spelers in het veld, het
Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling, de verschillende
ngo’s, UNICEF en IDB wezen
op de noodzaak tot een
duidelijke richting van
het onderwijs, waarbij
het kind en het leerproces van het kind
uitgangspunt zouden
zijn. Zij ondersteunden
de zoektocht naar concretisering van onderwijsvernieuwing. Dit
alles leidde tot het
onderwijsproject: ’Ik geloof in jou!’
Onderwijsvernieuwing begint bij de leerling
én de leerkracht. Zij bepalen immers het leerproces. Iedere mens heeft de potentie, groeikracht, om zijn¹ mogelijkheden te ontwikkelen. Dit is te vergelijken met zaad, dat
liefdevol verzorgd, uit kan groeien van een
kwetsbaar plantje tot een sterke bloem,
plant of boom.
Opvoeders, dus ook leerkrachten,
spelen hierin een belangrijke rol. Door hun
invloed kan het kind verdorren of bloeien.
7
Zo kunnen opvoeders werkelijk iets betekenen voor de ontwikkeling van de kinderen en daarmee voor de toekomst van Suriname
en de wereld.
In dit verband startte in juli 2007 een uniek samenwerkingsproject tussen MINOV, VVOB en UNICEF. Al snel was ‘de droom’ duidelijk. Een proces op gang brengen door middel van
een dialoog in de samenleving: alle betrokkenen
ruimte geven ervaringen en ideeën uit te wisselen
over onderwijs.
De initiatiefgroep baseerde zich op de volgende uitgangspunten:
•
datgene wat motiveert en enthousiast maakt in het onderwijs
•
de basisdocumenten en ideeën
vanuit het Onderwijsbeleid MINOV
• de vele positieve ervaringen van
verschillende programma’s, zoals
Kindvriendelijke Scholen, Change
for Children, LEARN, KALBOBIS,
Basic Life Skills en BEIP
• de positieve inzichten van een
aantal inspirerende Surinamers
• de opvattingen van vele betrokkenen uit alle districten
•relevante literatuur en evidence
based onderzoek.
Dit boek is het resultaat van dit
omvangrijke proces. Hopelijk levert
het een positieve bijdrage aan de
realisering van leerlinggericht onderwijs in Suriname. Kleurrijk, met inbreng van talentvolle jonge kunstenaars.
Inspirerend, door vijftien interviews met
bekende Surinamers. Spraakmakend, door de
motiverende verhalen van districtsbewoners over
hun positieve leerervaringen binnen en buiten het
onderwijs. Leerrijk, door de presentatie van kennis en achtergrondinformatie over vernieuwingen
in het onderwijs.
¹
De ‘leerkracht’, het ‘schoolhoofd’ en de ’schoolleider’ zijn
zowel mannelijk als vrouwelijk. Toch verwijzen we in de tekst
met ‘hij’ en ‘zijn’ naar deze personen. Dit is geen ideologische keuze, integendeel! Wij doen dit enkel om de leesbaarheid van de tekst niet in het gedrang te brengen.
8
De inhoud geeft in de verschillende hoofdstukken dus eigenlijk
het hele onderwijsveld weer: vanuit het hart van de bloem, de
leer-kracht van de leerling, gaan we naar buiten toe. Dit kader kan
richting geven voor de toekomst van de onderwijsvernieuwingen.
Als we weten waar we naar toe willen met ons leerlinggericht
en kindvriendelijk onderwijs, kunnen we betere keuzes maken.
Alle betrokkenen kunnen elkaar gaan versterken. En dat komt
natuurlijk uiteindelijk de leerling ten goede.
Elk hoofdstuk kent een vaste structuur. Na de inleiding volgt
een verhaal, een beschrijving van de gewenste situatie alsof die
al is bereikt. Dan wordt een selectie van de vele inspirerende
uitspraken uit alle districten gepresenteerd. Elk hoofdstuk wordt
telkens afgesloten met een selectie van belangrijke achtergrondinformatie ter verdieping.
Dit boekwerk is het resultaat van een omvangrijk proces van ruim
anderhalf jaar waaraan een indrukwekkend grote groep mensen
uit de samenleving heeft deelgenomen. Iets waar we trots op
zijn, want het proces om te komen tot dit resultaat is voor ons
minstens zo belangrijk als het uiteindelijke resultaat.
Op de dvd die bij dit boek hoort, wordt het omvangrijke ontstaansproces gedetailleerd in beeld gebracht in de documentaire
‘Ik geloof in jou!’
Nu ontstaan er wellicht vragen: Verandert met dit boek het onderwijs? Krijgen leerlingen en leerkrachten meer zin in onderwijs?
De samenstellers pretenderen niet volledig te willen zijn en beseffen dat de werkelijkheid vol uitdagingen is. Het boek is bedoeld
om een impuls te geven aan scholen, individuele leerkrachten,
pedagogische instituten en lerarenopleidingen, aan structurele
professionalisering van leerkrachten, aan beleidsmedewerkers en
-afdelingen.
We hopen dat de ideeën in dit boek bij zullen dragen aan de bundeling van de vele positieve initiatieven binnen het onderwijs in
Suriname. Het boek is het einde van dit project maar hopelijk ook
het begin van nieuwe, ontluikende knoppen aan de bloem. Het
proces van groei en vernieuwing gaat door en zal zich uitbreiden
en verdiepen, dat is onze droom.
We can be the change we want to see...
(Mahatma Gandhi)
Jhunry Udenhout
‘Ik geloof in jou!’ is echt denken, voelen en willen. Niet alleen
mooie woorden, maar ook krachtige daden. Wanneer wij allen
voortdurend vanuit deze intentie werken en 100% onze verantwoordelijkheid nemen, zullen de bloemen prachtig bloeien. Of we
nu leerling zijn, leerkracht, schoolhoofd, ouder of minister, het
ontstaansproces van dit boek heeft laten zien dat vanuit positieve
betrokkenheid ALLES mogelijk is.
1
2
3
4
5
6
IK GELOOF IN JOU!
We vertrekken vanuit het geloof in de leerling en het leren. Elk kind heeft van nature
ontwikkelkracht in zich. Wij noemen dat leer-kracht. Die bevindt zich in het hart van de
bloem.
IN DE KLAS: DÁÁR GEBEURT HET
De leerling gaat elke dag naar school. Daar leert het kind. In de klas wordt het leren
gestimuleerd door de leerkracht, de medeleerlingen en de omgeving. Samen vormen ze
een driehoek.
OOK EEN SCHOOL LEERT
De klas bevindt zich in de school. Het schoolhoofd geeft leiding aan het schoolteam
op een zodanige manier dat het leren van de leerling in de klas gestimuleerd wordt. De
school leert zelf ook; van de goede dingen die ze doen, maar zeker ook van de dingen
die niet helemaal goed gaan. Leren is fouten mogen maken en daarvan leren zodat het
daarna beter gaat.
SAMEN STERK
Goed onderwijs wordt op school gemaakt, door de leerlingen en de leerkrachten. Wanneer de school goed samenwerkt met ouders en gemeenschap gaat het allemaal nog
beter.
Samen zijn we sterk en kunnen we zorgen voor kwaliteitsvol onderwijs.
HET KRACHTENVELD: GROEIEN IS KANSEN BIEDEN
Leerlingen hebben recht op goed onderwijs. Dit betekent dat ieder kind optimale kansen
krijgt om zich te ontwikkelen. Daarom is een stimulerende, voedende omgeving belangrijk. Er is een geheel van krachten van invloed op de school. De overheid speelt daarin
een belangrijke rol. Haar beleid is optimaal wanneer het speelruimte en groeikansen
biedt voor iedereen en aansluit bij (inter)nationale ontwikkelingen en afspraken.
VERNIEUWEN IS:
DROMEN ÉN DURVEN, DENKEN, DOEN ÉN...DOORZETTEN
Groeien is ruimte bieden voor vernieuwen. Groeien is het ontluiken van nieuwe knoppen. Groeien is dromen en durven, denken, doen en vooral ook doorzetten. Het geloof
in eigen kunnen is hierbij belangrijk, het is een drijfveer voor succes.
9
124
Pierre Bong A Jan
Ik geloof in jou !
1
Weet je wat jij bent?
Je bent een diamant.
Je bent uniek.
In alle voorbijgaande jaren, heb ik nooit een kind ontmoet als jij.
Jouw benen, armen en handige vingers.
Jouw ogen, neus, mond en haren.
De manier waarop je beweegt.
Hoe je kijkt en lacht.
Je hebt kracht voor álles.
Ja, jij bent een diamant.
Ik geloof in jou!
Er is niets mooiers in het leven, dan dat iemand
dit tegen je zegt.
Zoiets horen, maakt dat je groeit. Dat je gaat bloeien. Iedere
mens heeft die groeikracht in zich. Het gevoel te hebben er te
mogen zijn en uit te kunnen groeien tot een mooie bloem is een
wonderbaarlijk iets. Het onderwijs zou ervan doordrongen moeten
zijn. In de bloem, zoals in de inleiding is toegelicht, vertalen we
deze natuurlijke groeikracht als ontwikkelkracht of leer-kracht.
Deze bevindt zich als kostbaar zaad in het hart van de bloem.
Door een goede verzorging en door positieve aandacht kan het
zaad in een stimulerende omgeving uitgroeien tot een stevige
plant of boom.
Iedere mens heeft deze groei- of leer-kracht van nature al in zich:
de nieuwsgierigheid, het groter willen worden, het zelf willen
doen, het willen weten en ontdekken. Ieder kind heeft ontluikende talenten en verborgen dromen.
Het onderwijs moet op alle niveaus voortdurend zijn focus hebben op deze leer-kracht. Al het denken en handelen van de leerling, van de leerkracht, de ouder, de ondersteuner en zelfs de
minister van onderwijs staan in dienst om deze leer-kracht - het
leren - volledig tot bloei te laten komen. Dit betekent ook dat al
deze spelers ieder hun eigen verantwoordelijkheid dragen.
De leerling zélf is primair verantwoordelijk voor het eigen leren
door de innerlijke motivatie. Deze leerling wordt in de klas ondersteund door de medeleerlingen en de leerkracht, om het eigen
leren te optimaliseren, passend bij de eigen capaciteit. Ook thuis
wordt de leerling ondersteund door zijn opvoeders. De schoolleider ondersteunt het schoolteam om kansrijk leren voor leerlingen mogelijk te maken. De overheid ondersteunt op haar beurt de
scholen om kwaliteitsvol onderwijs te realiseren.
Leerlinggericht onderwijs houdt rekening met de leerling en zijn
leer-kracht en neemt het ‘leren’ telkens als vertrekpunt vanuit de
positieve overtuiging van ‘Ik geloof in jou!’.
De opbouw van het hoofdstuk is als volgt:
1. we starten met het verhaal over de gewenste, ideale
situatie
2. vervolgens geven we een weergave van uitspraken
uit alle districten
3. we sluiten af met de achtergrondinformatie:
- Het gaat om leer-kracht!
- Leren...het kan ook anders
- Het leren volgen of leerlingen achtervolgen?
- Leren...waar gaat het om?
11
De droom
12
Leren is leuk
Steve Ammersingh
‘Mama, wanneer gaan we nou?’ zegt Indira. ‘Ik kan niet meer
wachten.’
‘Geduld, mi gudu. Het is nog lang geen tijd. Ga nog even spelen’,
zegt mama.
Eindelijk het is zover. De schoolbus stopt en Indira rent er vrolijk
naar toe. Vandaag is een belangrijke dag. Indira mag een spreekbeurt houden in de klas. Ze heeft zelf gekozen voor een leuk
onderwerp: verhalen over de sluwe Anansi en de wijze Birbal.
Daar weet ze veel van. Samen met mama heeft ze de spreekbeurt
voorbereid. Indira heeft er zin in. ‘Je kunt het’, heeft mama vaak
gezegd. Het klinkt nog steeds als een echo in haar hoofd.
In de bus komt Indira haar vriend Sandro tegen.
‘Hé Indira!’ roept Sandro. ‘Kom je bij me zitten?’ Samen praten
ze honderduit. Sandro vertelt dat hij voor een verjaardag van een
vriend naar Colakreek is geweest. Hij heeft lekker gespeeld in het
water en ze hebben gevoetbald. Leren doet hij niet zo graag. Hij
vindt het moeilijk, maar gelukkig krijgt hij veel hulp van de juf en
van Indira. Buiten spelen op straat, samen met andere kinderen,
is wat hij het liefst doet.
Als ze op school aankomen is het al kwart voor acht. De zon begint al fel te schijnen. Het zal een warme dag worden. Op het erf
wordt druk gespeeld. Er is altijd wel iets te beleven. Enkele kinderen spelen dyompo futu en hebben veel plezier. Meisjes staan
dicht bij elkaar onder de amandelboom te babbelen en te lachen.
Veel kinderen rennen achter elkaar aan en er zijn er ook die met
een bal spelen. Het schoolerf ziet er echt gezellig uit. Het wordt
door kinderen die de beurt hebben, schoongehouden en voor de
kleintjes is er een aparte ruimte met mooi speeltuig.
KLING, KLANG. Het is tijd. De schoolbel luidt. Alle kinderen gaan
bij hun klas staan. Sinds kort staan ze niet meer in de rij. Als
meester of juf komt, gaan ze rustig naar binnen zonder te vechten. In de klas lijkt het een grote drukte. Maar als je goed kijkt,
zie je dat iedereen bezig is. De kinderen weten precies wat ze
kunnen doen. Het eerste kwartier mogen ze vrij kiezen. Sommigen nemen een leesboek en gaan rustig lezen. Andere kinderen
gaan samen een letterspel spelen. De computerhoek is ook erg
in trek. Maar daar kun je alleen maar in, als je op de intekenlijst
hebt ingetekend. Vandaag mogen Michel, Jenny en Steven in
de computerhoek. Zo komt iedereen aan de beurt. De klas lijkt
op een echte werkplaats waar geleerd kan worden. De kinderen
worden uitgedaagd om te leren. Indira voelt zich thuis in de klas.
Juf Naomi heeft altijd wel iets spannends of leuks om te doen.
Thuis praat ze veel over school. Over de rekenles die ze wel eens
moeilijk vindt. Of over haar lievelingslessen: de creatieve, waarin
getekend, geknutseld of gedanst wordt.
Ondertussen is de juf ook binnengekomen. Indira kan niet meer
wachten en rent vrolijk naar haar toe.
‘Dag juf’, zegt ze. ‘Heeft u eraan gedacht?’ Juf Naomi kijkt haar
vragend aan. Indira ziet iets ondeugends. Ze kent de juf nu al een
aantal maanden en weet dat ze vaak grapjes maakt.
‘Ehhh’, zegt juf Naomi, ‘wat was het ook alweer?’ Even schrikt
Indira. Ze zou het toch niet vergeten zijn? Ze weet toch wel dat
vandaag de grote dag is. De dag van haar spreekbeurt. De ogen
van juf Naomi stralen pret uit. Ze houdt van haar leerlingen. Elke
dag iets voor hen betekenen, geeft haar veel voldoening.
‘Natuurlijk, mi gudu’. En tegelijkertijd haalt ze een boek uit haar
tas. Op het omslag dansen vier lachende spinnen, vader Anansi
met zijn kinderen, allemaal poten in beweging. Opgelucht haalt
Indira adem. Nu kan er niets meer fout gaan. ‘Je kunt het’. In
haar achterhoofd hoort ze haar moeders stem. Ik kan het, denkt
ze bij zichzelf. Blij en voldaan loopt ze terug naar haar tafel met
het boek onder haar arm. Ze gaat er meteen in kijken.
Een warm applaus
Om half 12 is het zo ver. Het is ondertussen warm geworden in
de klas. Enkele kinderen liggen over, met hun hoofd op de tafel op
hun armen. Ze zijn moe van de moeilijke rekenles.
‘Gauw in een kring staan’, roept juf. ‘Anansi kon dansi’: ze zingen het liedje en dansen erbij. ‘Jullie zijn spinnen’, roept juf,
‘beweeg veel met je armen en benen.’ Na een paar minuten is
alle vermoeidheid verdwenen en zijn ze allemaal klaar voor de
spreekbeurt van Indira.
‘Vandaag ga ik jullie vertellen over de spin Anansi’, begint Indira.
‘Jullie hebben vast wel over hem gehoord. Maar er zijn nog meer
slimmeriken. Kennen jullie Birbal uit India die altijd de raadsheren
van de koning voor de gek houdt?’ Alle kinderen zijn benieuwd
wat er komen gaat. De juf geeft een bemoedigend knikje naar
Indira. Indira begint te vertellen. En ze laat van Anansi en Birbal
plaatjes zien. Als ze klaar is krijgt ze spontaan een groot applaus
van de klas. Indira is trots. Ze krijgt een warm gevoel van binnen.
Nu is ze benieuwd wat de juf zal vertellen.
‘Kinderen’, zegt juf Naomi, ‘wie kan ons vertellen wat je goed
vond aan de spreekbeurt van Indira?’ Al snel schieten de vingers
in de lucht. Iedereen heeft wel iets goeds gezien.
Sandro is er natuurlijk ook bij. ‘De tekeningen vond ik heel mooi.
Daardoor kon ik je verhaaltje goed snappen.’ Al snel hoort Indira
van een aantal kinderen wat ze leuk vonden: hoe Anansi op Tigri’s rug reed en dat Birbal zelfs de koning voor de gek hield.
‘Nu wil ik ook graag horen wat Indira de volgende keer beter zou
kunnen doen?’ Oei, denken de kinderen, dat zijn we niet gewend.
‘Het was duidelijk en leuk’, zegt juf vlot, ‘...maar wat kan Indira
helpen om het de volgende keer nog beter te doen?’
Nu snappen de kinderen het. Ze gaan Indira helpen om het nog
beter te doen. Jenny krijgt de beurt. ‘De verhaaltjes waren leuk,
maar je las te snel voor. Misschien kan het de volgende keer wat
langzamer, dan kunnen we nog beter genieten.’ De klas is het
daar mee eens. Tot slot geeft de juf haar commentaar. Dat doet
ze goed en deskundig. De klas luistert gespannen toe. ‘Je spreekbeurt heb je heel goed voorbereid, Indira. Je had mooie vertelplaten en wist alle kinderen goed te boeien. Ook ik heb van jou iets
mogen leren. Dat de spin Anansi niet de enige grappenmaker is,
13
14
maar ook Birbal. Ik ben het eens met de klas. Als je de volgende
keer een beetje langzamer vertelt, wordt het allemaal nog beter.
Gefeliciteerd! Je hebt het heel goed gedaan!’ Van binnen gloeit
Indira helemaal. Enerzijds doordat de spanning opeens minder
wordt, anderzijds door de woorden van de kinderen en de juf. De
volgende keer ga ik langzamer vertellen, denkt ze zelfverzekerd.
Het voorval
Laatst was er iets voorgevallen op school. Indira werd geplaagd
door enkele meisjes in de klas. In het begin kon ze er wel tegen. ‘Een plagerij hoort nou eenmaal bij mensen’, had mama nog
gezegd. Maar het werd steeds erger. Twee meisjes uit haar klas
waren lelijk aan het praten over Indira. Indira kon het gewoon
voelen als ze bij hen in de buurt was. Meestal zag ze deze twee
onder de manjeboom op de speelplaats en keken ze Indira vanuit
de verte gemeen aan. Hun ogen brandden in haar rug. Nu kon
Indira er steeds minder tegen. Ze had het thuis nog niet durven vertellen. Ze wilde geen aanstelster zijn. Mama had gemerkt
dat Indira de laatste tijd minder blij van school kwam. Vreemd,
dacht ze. Zo ken ik Indira niet. Ook haar schoolwerk was minder.
Het was duidelijk: Indira kon haar hoofd niet goed bij haar werk
houden.
‘s Avonds, toen mama haar naar bed bracht, durfde Indira het
eindelijk te vertellen. Ze barstte in snikken uit. ‘Mama, ik ben de
laatste tijd bang op school. Ik word geplaagd en het houdt maar
niet op.’ In een keer kwam het hele verhaal eruit. Mama sloeg
haar armen om Indira heen. Ze was blij dat Indira zelf vertelde
wat er aan de hand was. Samen konden ze voor een oplossing
zorgen. Hee, wat voelde dat fijn in mama’s armen. Indira voelde
zich veilig en geborgen. Morgen zouden ze samen naar de juf
gaan om erover te praten.
De volgende ochtend lopen Indira en haar moeder het erf op.
Juf Naomi staat al klaar en roept hen naar binnen. ‘Vertel me
eens Indira, wat is er?’ Indira begint voorzichtig te vertellen. Al
snel merkt ze dat de juf echt naar haar luistert. Dat geeft haar
de moed om door te vertellen. Wat fijn, om zo’n juf te hebben,
denkt ze.
Samen zoeken ze naar een oplossing. Ze gaan straks praten met
de twee andere meisjes. Ze leren hoe ze de ruzie goed kunnen
oplossen. Straks als iedereen zelfstandig aan het werk is.
Samen kunnen we het beter
Ondertussen maakt Sandro zijn taalwerk. Oei, dat valt niet mee.
Taal is niet zijn sterkste vak. Vanaf acht uur zit Sandro al op
zijn stoel. En nu is het negen uur. Hé, ik wil bewegen, zegt zijn
lichaam. Hij kan niet meer stil zitten. Sandro kijkt rond. Hij kan
niet meer goed nadenken. Gelukkig weet de juf dat. Ze roept
Sandro en vraagt hem of hij het bord wil uitvegen. Zo kan hij bewegen en straks weer goed werken. Sandro is blij. Hij doet graag
iets voor de juf. Als hij klaar is, kijkt hij samen met haar naar zijn
taalwerk. De juf geeft nog gauw wat uitleg en hij kan weer aan
de slag. Omdat hij meer tijd nodig heeft voor zijn werk, hoeft hij
niet alle opdrachten te maken. Dat geeft hem minder stress. Nu
kan ik het ook, denkt hij zelfverzekerd.
Niet meer wachten
De juf heeft iets slims bedacht. Elke dag laat ze de kinderen
een uur zelfstandig werken. De kinderen weten precies hoe dat
gaat. Tijdens het werken, maken ze de taken die juf speciaal voor
hen heeft bedacht. Reken- en taalwerk of lezen. Soms aan een
presentatie of een werkstuk werken. Indira en Sandro vertellen
elkaar vaak dat ze dit een leuk moment van de dag vinden. Ze
mogen zelf kiezen in welke volgorde ze het werk maken. En als
het klaar is, kijken ze het zelf na en daarna mogen ze een andere
leuke opdracht kiezen. De juf heeft veel keuzewerk bedacht. Tijdens dit uur mogen ze de juf niet storen want ze helpt dan andere
kinderen.
‘Steven, kun je me even helpen?’ vraagt Sandro zachtjes. Samen
kijken ze in het taalboek. Steven helpt Sandro met zijn werk. Nu
kan hij weer vooruit en hoeft hij niet op de juf te wachten. Ondertussen helpt de juf een groepje kinderen dat de aardrijkskundeles
niet goed begrepen heeft. Saskia mag ook naar de juf. Zij krijgt
een extra toets voor haar lezen. Als ze ermee klaar is, krijgt ze
een groot compliment van de juf.
‘Fijn Saskia, je gaat heel goed vooruit!’
Weer thuis
’s Middags komt Indira weer thuis, haar moeder staat haar al op
te wachten, want ook zij is nieuwsgierig hoe het is gegaan. Aan
de grote lach van Indira kan ze al veel aflezen.
‘En?’ vraagt ze toch nieuwsgierig.
‘De kinderen en de juf vonden dat het heel goed was’, zegt Indira
opgewonden, ‘en de volgende keer weet ik ook hoe ik het nog
beter kan doen.’
‘Ik geloof in jou’, zegt mama vol trots.
Interview Lilian Ferrier
15
Het leven zelf biedt veel mogelijkheden voor ontwikkeling
Kinderen opvoeden en laten zijn en worden wie ze in wezen al
zijn, is niet een taak van één persoon of instituut, maar is een
gezamenlijke taak. We zijn met z’n allen verantwoordelijk om een
positieve omgeving te scheppen voor ‘onze’ kinderen.
In het onderwijs is het belangrijk om rekening te houden met waar
het kind woont. In het binnenland en in de districten worden heel
andere eisen aan kinderen gesteld dan in een arme of rijke wijk
in de stad. Het is voor het kind gemakkelijker als er op school
rekening wordt gehouden met de thuissituatie, zowel als het gaat
om het geven van uitleg en voorbeelden waarin het kind zich kan
herkennen als om het taalgebruik.
You’re somebody, vanaf het moment dat je
bent geboren
Lilian Ferrier, klinisch en ontwikkelingspsycholoog
In ons land houdt men ervan om te zeggen ‘Ik moet iets worden
in de maatschappij’. Dat is onzin. Zodra je bent geboren ben je
al iets of iemand, want je hebt rechten, een naam en een nationaliteit. You’re somebody vanaf het moment dat je geboren bent!
Dus moet je wat worden? Nee, want je bent het al. Doordat je al
bent wie je bent, is het belangrijk dat de opvoeder juist dat tot
ontwikkeling laat komen. Kinderen kunnen ontdekken wie ze zijn
en wat ze kunnen als de opvoeder ze hier de ruimte voor biedt en
een situatie schept met voldoende uitdagingen en kansen.
Door goed naar kinderen te kijken, komen opvoeders en leerkrachten erachter wat het kind nodig heeft om zich verder te
ontwikkelen. Het kind ontdekt iets interessants, de volwassene
stimuleert dit door enthousiast te zijn, daarop in te spelen en iets
aan te bieden waardoor de ontwikkeling nog verder gestimuleerd
wordt.
Vanaf de geboorte gaat de ontwikkeling al enorm snel: baby’s
kijken al heel vroeg naar anderen en ook naar ingewikkelde dingen. Opvoeden is een stuk gemakkelijker als je je als opvoeder,
ouder of leerkracht echt interesseert voor het kind, als je je inzet
om de bron van het leren die in ieder kind verborgen ligt, te laten
stromen.
Leren gebeurt niet uitsluitend door het onderwijs. Het leven zelf
biedt veel mogelijkheden voor ontwikkeling. Er zijn genoeg bewijzen in de praktijk dat mensen zich via heel andere wegen dan de
school ontwikkeld hebben.
In ons land zijn er grote verschillen in de taalachtergrond van de
leerlingen. De kinderen die het Nederlands thuis spreken, hebben een voorsprong. Hiermee zouden ze andere leerlingen kunnen helpen door samenwerkend leren. Het punt is dat we samen
al deze dingen moeten en kunnen oplossen. Als de leerkracht
zich meer kan gedragen als naaste, als ondersteuner en stimulans
van de kinderen en veel minder als autoriteit, kan
hij hen bij een bepaalde achterstand heel goed
opvangen.
Hier is zeker nog veel voordeel voor het onderwijs en de opvoeding te behalen.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
16
Uit de districten
Uit de workshops in alle districten werden verschillende uitspraken over onderwijservaringen verzameld. Het zijn prachtige
uitspraken uit het hart van mensen die zich maximaal inzetten
voor het onderwijs.
Er waren enkele leerlingen die
tienuurklokjes kapotgetrapt hadden. Twee leerlingen namen tijdens
de vlaggenparade zelf het initiatief
om een beroep op de leerlingen te
doen om anders met de omgeving om
te gaan. Ik was hier heel trots op.
Het gaf me een blij gevoel dat ze zo
moedig waren dit initiatief te nemen.
(Soertinem Lioe-Anjie, Paramaribo)
Een thuisgevoel in de klas
geeft vertrouwen in leren.
(Singoastro, Nickerie)
Zelfmotivatie en zelfvertrouwen
stimuleren leerlingen tot betere
prestaties.
(Carmelita Ferreira, Nickerie)
Ik was verlegen als kind. De juf vroeg: ’wie wil
er een ‘‘w’’ op het bord schrijven’. Voorzichtig
stak ik mijn vinger op en kreeg een beurt. De
juf applaudisseerde toen ze de kleine ‘w’ op
het bord zag. Voortaan vond ik haar de liefste juf. Later in mijn opleiding schreef ik een
verhaal met als titel ‘de kleine w’.
(Annemarie Alvares-Linger, Paramaribo)
Ik ben me bewust geworden van wat ik wilde
worden. Dat kwam door het geduld en de openheid van mijn leerkracht. Ik zag haar als mijn
moeder en ze stelde zich altijd open voor mij.
(Renate Schalkwijk, Brokopondo)
De leerlingen moeten alle
aandacht krijgen. Er moet meer
naar hen geluisterd worden.
Geef hun de ruimte om met
ideeën te komen. De leerkracht
moet hiervoor open staan, creatief en behulpzaam zijn.
(Rieke, Saramacca)
Ik had last van faalangst. De leerkracht
expressie gaf me waardering en het
gevoel dat ik wel iets kon. Zo kreeg ik
steeds meer zelfvertrouwen.
(Astrid Victoriashoop, Marowijne)
Ik was als leerling goed in
Nederlands en slecht in Engels.
Ik hielp andere leerlingen met
Nederlands en anderen hielpen
mij weer met Engels. Dat gaf
een sterk saamhorigheidsgevoel.
(Eduard Claver, Commewijne)
Ik heb geleerd dat je
eigenlijk alles zelf kan. Een
vrouw heeft een vrije wil
om zichzelf tot ontwikkeling te brengen. (Saskia
Bonte, Brokopondo)
Mijn tante leerde mij fietsen op een
Solex bromfiets zonder motor. Ik
voelde me veilig omdat die niet stuk
kon gaan. Het kunnen fietsen gaf mij
een uitbundige vreugde. Ik heb geleerd niet op te geven als je iets wilt
bereiken. (A.C. Linger, Para)
Ik voelde me als leerling sterk
en blij toen ik zelf leerde lezen
en schrijven in de eerste klas.
(Jo-Ann Soeroredjo-Djojodikromo, Paramaribo)
Leren is spannend en uitdagend door doelen te
willen bereiken.
(Frank van Cooten, Brokopondo)
Goed onderwijs is tweerichtingsverkeer. Tussen leerkracht
en leerling. Anders lukt het niet!
(Merjam Dompig, Wanica)
Door goede opvang van zwakke
leerlingen, is zittenblijven niet
meer nodig.
(Melitha Overman, Para)
In de eerste klas van de lagere
school leerde ik in de pauze een
jongen lezen. Dat gaf een trots
gevoel.(Augusta Kasiman, Commewijne)
Zelfwerkzaamheid van de
leerling. De leerkracht moet
geïnspireerd zijn om zich volledig in te zetten om het onderste uit de kan te halen van het
kind. (Albert Grant, Wanica)
Ik had een leerkracht die complimenten gaf. Dan deed je
nog meer je best om te blijven
uitblinken. (Nelleke SoudainRensch, Marowijne)
Levenslessen, wijsheden voor het leven
heb ik van de leerkrachten van de lagere
school en het mulo gekregen.
(Bruce Sariredjo, Paramaribo)
Als leerlingen plezier hebben en gemotiveerd zijn, dan kunnen ze echt
leren. (S. Luckson, Coronie)
Toen ik in de tweede klas zat
kreeg ik een tien voor rekenen.
De juf gaf me een stempel van
een kikker in mijn schrift. Dat
vond ik geweldig. Vanaf toen
aan wilde ik steeds weer die
kikker hebben en deed ik mijn
best hoge cijfers te halen.
(C. Eduards, Sipaliwini)
De beste leerervaring was toen
ik zelf de eerste boom omkapte
om uit te hollen tot een boot.
(A. Naana, Sipaliwini)
Mijn eigen doorzettingsvermogen
als kind was belangrijk.
(Corrie, Coronie)
Ik moest lassen, twee platen niet meer dan twee millimeter van elkaar. Ik wist niet hoe, maar iemand hielp
me op een goede manier. Vanaf die dag deed ik het
goed. (Freddy Emanuels, Sipaliwini)
Een goede inspiratie
was de prestatie van
andere leerlingen. ‘Als
zij het kan, dan kan ik
het ook!’ De belangstelling voor leren van
vrienden en ouders
ervoer ik als prettig.
(Maritha Jefferey,
Nickerie)
Geef de leerlingen de vrijheid om
te studeren wat ze willen worden.
(Albert Alleyne, Commewijne)
Van de verhalen van mijn
grootouders over de plantages
leerde ik veel. Van niets je
opwerken tot iets. Door hard
te werken en positief te blijven
kun je je doel bereiken. Het
geheim van succes ligt in het
doorzettingsvermogen.
(Usha Adhin, Paramaribo)
De kinderen centraal stellen. Ik vind
ze namelijk heel belangrijk. Ik hou
van ze. (Geeta, Saramacca)
Het luisterend oor van de
leerkracht gaf me het gevoel
dat ze me zag.
(Denise, Coronie)
Ontferm je over het kind.
Koester de omgeving, dan
zijn we al hard op weg.
(Gerda Beckles-Kajuffa,
Commewijne)
Op het mulo bracht een leerkracht elke vrijdag snoepjes, koekjes
of guyave mee. Ondanks alles vond ze dat alle leerlingen toch hun
best hadden gedaan. Dit stimuleerde ons, de woordjes te leren.
(Evangeline Blackman-Dulder, Paramaribo)
17
18
Toelichting
In de volgende achtergrondinformatie gaan we dieper in op de achtergronden van leerlinggericht en
kindvriendelijk onderwijs. We stellen steeds de groeikracht, ontwikkelkracht van het kind centraal. We
noemen dat in deze publicatie de leer-kracht van het
kind. De kracht die elke mens van nature heeft om
te leren.
We beginnen met dit aspect: ‘Het gaat om ... leerkracht!’ In het leerlinggericht onderwijs is het van
belang voortdurend de aandacht te vestigen op het
stimuleren van het vermogen tot leren dat elk kind
heeft. In feite keren we de traditionele aanpak om:
niet de leerstof wordt gevolgd, maar de ontwikkeling
van elke leerling ten aanzien van het eigen leren. De
leerstof blijft wel belangrijk, maar nog belangrijker is
het om de ontwikkeling van het leren van het kind
te volgen.
Vervolgens besteden we in het onderdeel ‘Leren...
het kan ook anders!’ aandacht aan het belang van
actieve, motiverende aanpakken in de klas. Ook hier
is een kanteling te zien: in plaats dat de leerling voortdurend de leerkracht volgt en wacht, gaat de leerkracht nu het kind steeds meer volgen in zijn ontwikkeling, maar ook meer activeren tot leren. Door het
kind en zijn leervragen beter te volgen, wordt het
geboden onderwijs betekenisvoller voor de leerling
en dus motiverender.
Leerlinggericht en kindvriendelijk onderwijs dat uitgaat van de ontwikkelingen van de leerlingen, vraagt
om een aanpak waarbij deze ontwikkeling voor elk
kind systematisch gevolgd wordt. In het onderdeel
‘Het leren volgen of leerlingen achtervolgen?’ geven
we inzichten hieromtrent.
We sluiten dit hoofdstuk af met ‘Leren...waar gaat
het om?’ waar ideeën geschetst worden dat het leren
tegenwoordig meer inhoudt dan alleen kennis vergaren. Ook het verwerven van nieuwe vaardigheden,
zoals informatiebronnen gebruiken (internet, boeken),
kunnen samenwerken, zelfstandig kunnen werken en
het werken aan een positieve houding ten aanzien
van het eigen leren worden steeds belangrijker.
Het gaat om leer-kracht!
Wat?
Wat is leerlinggericht onderwijs? Heel eenvoudig gezegd richt
het leerlinggericht onderwijs zich voortdurend op de leerling(en)
en het leerproces. De leerstof blijft belangrijk, maar nieuw is
dat in al het denken en handelen het leerproces - met daarin de
leer-kracht - van de leerling telkens uitgangspunt is. Tijdens de
activiteiten in de klas wordt voortdurend gekeken naar ‘HOE’ de
leerling het beste leert (= procesgericht) en ‘WAT’ de leerling
uiteindelijk leert (= resultaatgericht). Leerlinggericht onderwijs
houdt dus zowel rekening met het proces als de prestaties.
In dit leerproces zijn vier belangrijke aspecten (vier L’en) te onderscheiden die voortdurend met elkaar in interactie zijn:
Leerling
Leerstof
Leerproces
Leerkracht
Leeromgeving
(krachtige)
De puzzelstukken zijn:
Hoe kunnen we het onderwijs omvormen tot onderwijs dat meer
rekening houdt met de leerling en het leerproces (leerlinggericht
onderwijs)? En kunnen we zo de leerling het geloof geven in eigen kunnen om tot optimale groei te komen? Hoe kunnen we de
leer-kracht van elke leerling zo goed mogelijk benutten? En gaan
de resultaten bij een leerlinggerichte aanpak er op vooruit?
Wat is de wens?
Wat is de puzzel?
Volgen we alleen het lesboek, blad voor blad, of volgen wij de
leerling zelf, dag na dag? Kijken we alleen ná of kijken we ook
voldoende rond? Zien we alleen tekorten bij leerlingen of zoeken
we ook de kansen?
Het huidige onderwijs is nog teveel resultaatgericht en te weinig
leerlinggericht. Het louter resultaatgericht werken brengt vaak
veel spanningen met zich mee, zowel voor de leerling als de leerkracht. De leerstof moet af en de leerling wordt hierop afgerekend. De leerstof - het boek - is nog teveel het uitgangspunt.
Er wordt veel gefocust op de gemiddelde leerling, die hetzelfde
moet leren en presteren als de andere leerlingen.
Al vroeg kan er een negatief zelfbeeld ontstaan en wordt faalangst bij de leerling gekweekt. De leerling krijgt snel het gevoel
iets niet te kunnen en dat de oorzaak vooral bij hemzelf ligt. Veel
leerlingen haken af (drop-outs) of blijven vaker zitten omdat het
onderwijs te weinig aansluit of omdat de (leer)ontwikkeling van
de leerling onvoldoende adequaat gevolgd en positief begeleid
wordt.
Ook raken de leerlingen vervreemd van het onderwijs, omdat ze
geen aansluiting vinden of betekenis kunnen geven aan de inhoud. Er wordt nog te vaak gekeken naar tekorten in de leerling
in plaats van het rijke potentieel aan talenten en mogelijkheden.
Er wordt nog te veel uitgegaan van het lesboek.
De wens is om het huidige onderwijs om te vormen naar meer
leerlinggericht en kindvriendelijk onderwijs. Onderwijs dat de
leerling ziet en volgt. Alle leerlingen hebben recht op uitdagend
onderwijs. Onderwijs waarin ze zich prettig en uitgedaagd voelen.
Onderwijs dat motiveert tot leren. Onderwijs waaraan leerlingen
zelf meer betekenis kunnen geven. Onderwijs waarin je als leerling meetelt en gezien wordt. Onderwijs dat de volle leer-kracht
van iedere leerling benut.
Er is binnen het leerlinggericht onderwijs een juiste balans tussen
zowel het (leer)proces als de resultaten. Uit recent onderzoek in
Suriname (MINOV-LEARN 2008) wordt duidelijk dat de resultaten
van leerlingen stijgen als ze met meer plezier, zelfvertrouwen en
motivatie leren.
In de leerlinggerichte aanpak is er veel aandacht voor de volgende
aspecten: de input (het beginniveau van de leerling), de aanpak
(van de leerkracht in de klas), het leerproces (van de leerling), de
reflectie op het leerproces(hoe heb je geleerd?) en de uiteindelijke
output (de prestaties of resultaten).
De leerkracht besteedt in zijn aanpak aandacht aan het welbevinden (plezier en veiligheid) van de leerling en aan de betrokkenheid
(motivatie) van de leerling. Om het plezier in leren en de motivatie
te vergroten, observeert de leerkracht het eigen lesgeven en past
de inhoud en werkvormen voortdurend aan. Een lange instructie
wordt bijvoorbeeld onderbroken door interactie met de leerlingen
of een duo-opdracht. Muziek wordt in de rekenles gebruikt om
tafelsommen te leren. Verplichte taken worden afgewisseld met
keuzetaken. Verschillende leerstijlen worden aangesproken in de
les. Leerkrachtgestuurd leren wordt afgewisseld met leerlinggestuurd leren (zelfstandig leren).
De leer-kracht van de leerling wordt op die manier optimaal benut
en gestimuleerd. Sterke kanten van de leerling worden verder
ontwikkeld, zwakke kanten worden goed ondersteund. Leerlingen krijgen het gevoel van: ik kan het! Dit kan vooral gerealiseerd worden vanuit een pedagogisch optimisme van het geloof
in groei-kracht van kinderen door ouders en leerkrachten.
Als leerlingen met plezier en motivatie leren en als ze aangesproken worden op hun kwaliteiten, zullen uiteindelijk de resultaten
optimaal zijn, dus passen bij de capaciteiten en leeftijd van de
leerling (MINOV-LEARN 2008).
19
20
Hoe?
Belangrijk is dat de leerkracht anders gaat kijken naar de leerling
en het leerproces. Op welke manier leert deze leerling het beste?
Is deze leerling gemotiveerd? Leert de leerling met plezier? Waar is
hij goed in? Waar is extra of andere instructie of oefening nodig?
De leerkracht ontwikkelt als het ware natuurlijke antennes die
voortdurend gedurende de schooldag aanstaan en peilen of het
plezier en de motivatie bij de leerlingen zo hoog mogelijk zijn en
blijven. Zonodig past de leerkracht zijn pedagogisch en didactisch
handelen aan om weer de volle aandacht te krijgen. De leerkracht
heeft observatie- en testinstrumenten om dit proces te kunnen
volgen. Dat kan met een objectief leerlingvolgsysteem. Hierbij
wordt gekeken naar de resultaten (cognitieve vaardigheden zoals rekenen en taal) maar ook naar het proces (zoals motivatie,
sociaalemotionele aspecten, leervaardigheden). Ook een positieve
begeleiding - door leerkracht en ouders - is een basisvoorwaarde
voor verdere groei. In plaats van alleen werk nakijken, kijkt de
leerkracht nu meer rond in de klas en signaleert ontwikkelingen
van leerlingen.
Een gebalanceerd curriculum (schoolleerplan) met een rijk aanbod
aan cognitieve, sociaalemotionele, fysieke en creatieve elementen ondersteunt de leerkracht in het onderwijsprogramma. Ook
kennis en toepassing van verschillende leerstijlen (bijvoorbeeld
visueel, auditief, kinetisch) in de les helpt de leerkracht de leerkracht van iedere leerling zo goed mogelijk te benutten. Werken
aan leer-kracht geeft leerlingen meer kansen. In hoofdstuk 2 ‘In
de klas: dáár gebeurt het’, gaan we hier verder op in.
Tips en wetenswaardigheden
-
MINOV spreekt in haar beleidsnota van leerlinggerichte
aanpakken en kindvriendelijke leeromgevingen.
(MINOV 2004-2008)
Het educatief Surinaams systeem draagt bij aan een
positieve ontwikkeling van een mensbeeld passend in
Suriname, onder andere:
• emotionele zekerheid, zelfvertrouwen, initiatiefvol,
ondernemend en eigenwaarde
• bewust zijn van diversiteiten
• beschikbaarheid van veelzijdige vaardigheden
• kritisch en onafhankelijk denken
• respect voor menselijk leven
• harmonie met milieu.
-
-
-
-
-
-
-
Van 2003 tot 2007 voerde men binnen het project
LEARN-Suriname, maar ook binnen andere pilots (bijvoorbeeld Kindvriendelijke Scholen, Kalbobis, Change
for Children, Basic Life Skills), kindvriendelijke of leerlinggerichte aanpakken in. Voor meer informatie: VVOB
of UNICEF.
De positieve waardering, de belangstelling voor de leerling en het leerproces zijn erg belangrijk. Onderzoek
laat zien dat zowel leerkrachten als ouders positieve
effecten hebben op het leren van kinderen (Marzano
2007, pp. 89-92).
Wanneer de leerkracht de eigen kijk op leren en leerlingen verandert, verandert ook het leerkrachtgedrag op
termijn.
Er zijn veel onderwijsbenaderingen: ErvaringsGericht
Onderwijs (E.G.O.), OntwikkelingsGericht Onderwijs
(O.G.O.), Feuerstein, Natuurlijk leren, enzovoorts.
Op www.ontwerpatelier.nl worden de leerstijlen uitgelegd: de dromers, de denkers, de doeners en de beslissers en hoe je ermee kunt omgaan in de klas.
Het concept van multiple intelligence van Howard
Gardner en later Thomas Armstrong (www.thomasarmstrong.com) geeft ruimte in het curriculum aan de
acht talenten van leerlingen, zie ook de website van
RPCZ die veel materiaal in het Nederlands vertaald
heeft (www.rpcz.nl). Zo kan elke leerling knap zijn.
Interessante websites zijn: www.leren.nl, www.
hersenenenleren.nl, www.natuurlijkleren.net, www.
ontwerpatelier.nl.
Interview Allan Li Fo Sjoe
21
Onderwijsvernieuwend werken
De filosofie van de onderwijsvernieuwingen, was dat je bij de
basis moest beginnen en dat je dus het jonge kind volgens een
nieuwe benadering meer ontwikkelingskansen kon geven. De
vraag die hier belangrijk bij was, luidde: Hoe ga ik als volwassen
burger straks, met dat wat ik heb geleerd, in die samenleving mijn
plaats verwerven?
Het oude systeem was gebaseerd op het passief deelnemen aan
het onderwijsproces, waarbij je dus meer consument was. Een
docent of leerkracht kauwde alles voor en presenteerde dat in
een soort monoloog.
Jij moest alleen maar memoriseren. Het nieuwe systeem probeert
Drs. Allan Li Fo Sjoe, wrnd. voorzitter bestuur ADEK Universiteit
vanuit de ervaringswereld, de belevingswereld van het kind zelf,
aan te sluiten en probeert
We wilden toen naar een
een bepaald leerproces op
andersoortige
samenleKindvriendelijk onderwijs betekent werken
gang te brengen waarbij
ving, een samenleving met
met onderwijssituaties die voor het kind bekend zijn
de leerlingen ook actief
burgers die alerter, invenbetrokken zijn.
tiever en meer initiatiefgericht zijn, met burgers die
op een volwassen manier de problemen in de samenleving
aankunnen en meehelpen hun eigen omgeving verder te
ontwikkelen.
We gingen ervan uit dat als we harmonische burgers
wilden opvoeden en vormen, we niet alleen aandacht aan
de intellectuele aspecten moesten schenken maar ook aan
de sociale, expressieve, creatieve, lichamelijke en fysieke
ontwikkeling.
Tegenwoordig kun je kennis niet zomaar verkopen aan
mensen, omdat de wereld, door die kennis, aan het veranderen is. Daarom moeten mensen over andere vaardigheden beschikken en nieuwe inzichten verkrijgen, willen zij kunnen overleven in deze nieuwe wereld.
Dan rijst de vraag: moet je leerlingen vandaag de dag
nog volstoppen met allerlei kennis uit het verleden, vooral
feitenkennis. Dat is er altijd geweest in Suriname. Maar
vandaag de dag moeten we dat tot een minimum beperken.
Anders leren leerlingen enkel hoe ze kunnen memoriseren.
Ze hebben juist ook andere vaardigheden nodig waarbij ze
nieuwe situaties zelf kunnen analyseren en daarvoor een
adequate oplossing kunnen bedenken. Het gaat hier om
vaardigheden voor het oplossen van problemen, individueel of in groepsverband.
De taak van het onderwijs is om onderwijsleersituaties te creëren die dit soort vaardigheden aanmoedigen.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
22
Leren...het kan ook anders !
Wat?
Leren? Dat is toch waar de leerkracht zich in de klas mee bezig
houdt? Of... toch niet? Moet het anders?
De laatste jaren vindt veel onderzoek plaats naar ‘het geheim’
van leren. Er is steeds meer kennis en inzicht beschikbaar
over wat leren nu eigenlijk is. Een belangrijke inspiratiebron is
het gedachtegoed van het sociaalconstructivisme (Vygotsky).
Vygotsky was een onderwijsvernieuwer die liet zien dat de ontwikkeling en het leren van kinderen in sterke mate door de culturele
omgeving worden bepaald en dat interactie en sociale omgang
essentieel zijn voor een voorspoedige ontwikkeling van kinderen.
Het sociaalconstructivisme onderzoekt hoe leren anders en beter
kan. Het aanbrengen van kennis is nog steeds van groot belang
maar daarnaast kijkt men ook naar de manier waarop deze kennis bij de leerlingen wordt aangebracht. Het kernidee van het
sociaalconstructivisme is dat kennis door elke mens een leven
lang voortdurend geconstrueerd wordt. Leren is geen individuele
en solistische bezigheid, leerlingen leren veel van elkaar. Als ze
intensief met elkaar samenwerken worden zowel de individuele
cognitieve vaardigheden (samen nadenken en reflecteren) als de
sociale cognitieve vaardigheden (discussiëren) gestimuleerd.
Kennis is dus in elke leerling aanwezig en wordt continu opgebouwd, afgebroken,aangepast, uitgebreid en weer opnieuw
opgebouwd. Het is een proces dat altijd door gaat. De leerlingen
verwerven actief eigen kennis en vaardigheden en worden daarbij gestimuleerd door de leerkrachten. De leerling en het leerproces zijn steeds uitgangspunt van het handelen van de leerkracht. Het sociaalconstructivisme vat leren op als een actief,
constructief, doelgericht, zelfregulerend (zelfsturend), cumulatief
(opstapelend), gesitueerd en samenwerkend gebeuren. De leerkracht kan deze nieuwe, of andere kijk op leren en leerlingen gaan
toepassen in de klas.
Leren vindt plaats in de leerling samen met andere leerlingen.
Leren…het kan dus ook anders!
Wat is de puzzel?
Gaat het om het kopiëren van de leerkracht of om leren? Houdt
de leerkracht zich werkelijk bezig met echt leren? Houdt de leerling zélf zich bezig met leren? Moet de leerling afwachten of mag
de leerling actief deelnemen?
De inzichten rondom leren zijn de afgelopen decennia drastisch
veranderd. De wereld verandert op dit moment zo snel dat we bijna niet weten hoe alles morgen zal zijn. Een enorme hoeveelheid
informatie is nu niet alleen maar beschikbaar via de leerkracht,
maar vooral ook via andere bronnen zoals televisie en internet.
Dit alles heeft effect op de leerlingen en het leren van nu en morgen. De leerlingen komen steeds meer met andere bagage, an-
dere behoeften de school binnen. Op computergebied (Informatie
Communicatie Technologie) liggen jonge leerlingen nu al ver voor
op hun leerkrachten. Het huidige schoolsysteem is nog steeds te
veel gebaseerd op oude modellen, waarin kennisoverdracht door
de leerkracht centraal stond. Er is in het oude model niet altijd
sprake van leren maar van kopiëren en klakkeloos uit het hoofd
leren. Het zelf kritisch nadenken wordt te weinig gestimuleerd.
Een schoolleider typeerde dit als volgt: ‘Onze leerlingen lusten
ons onderwijs niet meer in zijn huidige vorm’.
De puzzelstukken zijn:
Hoe kunnen we anders omgaan met leren? Hoe kan het onderwijs beter inspelen op die veranderende behoeften? Hoe gaan we
om met de nieuwe informatiebronnen? En welke vaardigheden
of competenties hebben de leerlingen nodig om de vraagstukken
van de wereld - die steeds complexer worden - te kunnen beantwoorden?
Wat is de wens?
Beter en anders leren. Daarbij is nog steeds het opdoen van (basis)kennis en -vaardigheden van belang maar dan op een actieve
manier. Samen weten we meer en kunnen we veel van elkaar leren. Het gewenste onderwijs houdt meer rekening met de bagage
en de behoeften die leerlingen meebrengen. Binnen de ideeën
van onder andere het sociaalconstructivisme staan de leerling en
het leerproces telkens centraal. De volgende uitgangspunten zijn
daarbij belangrijk:
Sociaal
constructivisme
Leren is een
actief proces
Leren is een
sociaal proces
Leren is
experimenteren
Leren bouwt
verder voort
op aanwezige
(voor)kennis
Leren gebeurt
het best in
authentieke
situaties
Leren is
de zaak
van de lerende
1. Leren is een actief proces¹
Leren is een actief proces in die zin dat het steeds een denkactiviteit (cognitie) van de lerende vraagt. De leerling is steeds
bezig met het opnemen van informatie, het verwerken van deze
informatie, het zoeken naar verbanden, het oefenen van leerstof.
Afhankelijk van de leerstijl zal elke lerende dit op een eigen manier aanpakken. Belangrijk blijft dat de lerende zelf actief zijn
eigen kennis opbouwt (construeert). Dat kan bijvoorbeeld door
¹ Uit: Bouwen aan leren - J. Lebeer 2003
de leerling zelf actief aan het werk te zetten met het verzamelen
van kennis door onderzoek, informatiebronnen te raadplegen of
met andere leerlingen samen te werken.
Voorbeeld: We hebben het in de klas over de gevaren die ons tropisch regenwoud bedreigen: Wie kan wat doen ter voorbereiding
van een sessie waarbij we proberen een antwoord te krijgen op
de vragen wat precies die gevaren zijn, wat er tegen gedaan kan
worden en wie dat moeten doen. Sommige leerlingen kennen
de weg op het internet. Misschien met behulp van een familielid zoeken ze de gevaren en het fotomateriaal daarbij. Welke
organisaties zijn actief bij het regenwoud betrokken? Een groepje
gaat erheen met de leerkracht en stelt vragen aan medewerkers
en anderen knippen alles uit wat over dit onderwerp verschijnt.
Op de dag van de ‘sessie’ maakt een ander groepje een mooie
leerhoek van het materiaal. Het ‘eigen onderzoek’ levert veel informatie op.
2. Leren bouwt verder voort op reeds aanwezige (voor)kennis
Het leren bouwt verder op reeds aanwezige (voor)kennis. De leerling construeert nieuwe kennis op basis van wat hij al weet en
kan. Voorkennis is daarbij een belangrijk vertrekpunt. De huidige
leerlingen brengen veel voorkennis - al vanaf vier jaar - mee in de
klas. De leerkracht kan hier gebruik van maken. Bijvoorbeeld door
twee eenvoudige vragen aan het begin van een thema of project
te stellen: Wat weten we al? Wat willen we weten?
Voorbeeld: Leerlingen interviewen hun grootouders over vroeger.
Misschien over het leven op de plantage. Met die informatie komen ze in de klas.
3. Leren gebeurt het best in authentieke situaties
Leren gebeurt in authentieke situaties. Met authentiek bedoelen we herkenbare situaties. Leren vindt niet alleen in het hoofd
plaats maar steeds in een voortdurende interactie met de sociale
en culturele context. Leren is effectief als het zich afspeelt in de
echte, reële wereld die de leerling kent. De leerstof die aangeboden wordt - ook in boeken - heeft een duidelijke relatie met
deze realiteit. Dit geldt bijvoorbeeld voor de situaties, illustraties,
voorbeelden die gebruikt worden. Het spreekt voor zich dat de
Surinaamse context als vertrekbasis genomen wordt.
23
wordt geconfronteerd met andere visies, ideeën, kennis, opvattingen en oplossingen van medeleerlingen. Kennis wordt uitgebreid, aangepast, omgevormd, deels afgebroken en opnieuw
opgebouwd (geconstrueerd). Door al deze verschillende manieren
van kijken, gaat de leerling het geleerde nog meer op een fundamentele, en verdiepende wijze bekijken. Didactische werkvormen zoals samenwerkend leren dragen hieraan bij. Onderzoek
toont aan dat samenwerkend leren de kennis en vaardigheden
verdiept.
Voorbeeld: Als er een repetitie gemaakt is, kunnen bij een volgende les de leerlingen die goede cijfers gehaald hebben groepjes
met de zwakkere leerlingen vormen en werken aan een beter
begrip van de leerstof. Die goede leerlingen kunnen zelfs voor de
anderen een nieuwe repetitie opstellen als oefening.
5. Leren is de zaak van de lerende
Leren is een zaak van de lerende, de leerling dus. Dit betekent
dat de lerende een interesse of belang moet ervaren ten aanzien
van het geleerde. Zinvol leren wordt bevorderd als de leerling een
eigen doel voor ogen heeft. Vooral als de leerling zelf zijn doelen
mee mag bepalen. Toch is het ook belangrijk dat de leerkracht een
aantal doelen vooropstelt en deze motiveert. Er moet een functionele koppeling gemaakt worden tussen enerzijds de onderwijsdoelen en anderzijds de persoonlijke leerdoelen van de lerende.
Binnen bepaalde vakgebieden kiest de leerling eigen onderwerpen, individueel of samen met anderen. Vervolgens plant hij zijn
eigen traject en reflecteert hij op het geleerde.
Voorbeeld: In het Surinaams Museum zijn altijd interessante tentoonstellingen over onderwerpen van vroeger: over de slavernij,
de blanke officier, de hindostaanse immigratie, enzovoort. Er zijn
daar begeleide rondleidingen voor verschillende leeftijdsgroepen
en altijd zijn er lesbrieven met opdrachten beschikbaar. Dit is
weer een andere manier van leren.
Voorbeeld: De een staat dichter bij een onderwerp dan de ander.
Als je Saramakaner bent, interesseren de verhalen over de marrons je hevig. Je kunt dan een bijdrage leveren aan die les en zo
zijn er anderen die weer andere voorkeuren hebben, bijvoorbeeld
op het gebied van planten en bomen.
4. Leren is een sociaal proces
Leren is ook een sociaal proces. Leren wordt bevorderd door
onderlinge samenwerking en interactie in de groep. De leerling
6. Leren is experimenteren
Experimenteren betekent hier uitproberen en ontdekken. Juist
door het leren ook buiten de vastgestelde kaders te laten plaats-
24
vinden, geeft dit ruimte aan het verwerven van nieuwe kennis en
vaardigheden. Het proces van trial and error wordt gezien als een
positief proces, waarin de lerende constructief van eigen fouten
mag leren. In het oude leren mocht je geen fouten maken. In
het nieuwe leren mag dit wel want het maken van fouten is heel
leerzaam.
Voorbeeld: Experimenteren kan door ontdekhoeken, door creatieve opdrachten, door denkvragen te geven of door onderzoeksvragen. We begeleiden dit proces van vallen en opstaan positief
en geven telkens opbouwende feedback.
Leren gaat om zelfsturing
Belangrijk is ook dat de leerling zelf zijn leerproces beheert en
bewaakt (zelfsturing). De leerling wordt op die manier autonoom.
De leerling leert om zelf de controle over het eigen leren in handen te nemen. Bij zelfsturing gaat het er ook om dat de leerling
van een afstand naar zijn eigen leren kan kijken (meta-kijken).
De leerling leert systematisch te reflecteren en op basis van zijn
bevindingen het eigen leerproces bij te sturen. Meta-kijken verdiept weer het eigen leren. Zo wordt leren steeds meer iets van
de leerling zelf.
Voorbeeld: Het is niet zo moeilijk om de tafels uit je hoofd te kennen, maar probeer nou zelf eens een situatie, bijvoorbeeld op de
markt, te bedenken waar je die kennis van de tafels moet toepassen. Dat kan ook in kleine toneelstukjes met rekenopdrachten.
Leren is ook verbondenheid voelen
We voegen dit aspect toe. Verbondenheid binnen de aanpak is
belangrijk. We hechten er belang aan dat naast de aandacht voor
het individu en zijn leerproces, er ook aandacht is voor de ander
en de omgeving. Het respecteren van jezelf, je met jezelf verbonden voelen maar ook het respecteren van de ander en het respecteren van de omgeving leiden tot een houding waarbij de leerling
leert zich verantwoordelijk te voelen. Leerlingen willen gewoon
vakken volgen waar ze de zin van inzien, waaraan ze betekenis
kunnen geven. Ze willen met plezier naar school gaan, positief
gewaardeerd worden door de leerkracht en ze willen andere leerlingen ontmoeten.
Hoe?
In de gewenste situatie hebben de leermiddelen en didactische
aanpakken in de klas kenmerken van bovenstaande uitgangspunten. De leerkracht zorgt ervoor dat de leerlingen actief met de
leerstof aan de slag kunnen. Er is aandacht voor de vergroting
van de autonomie van leerlingen door dagelijks de leerlingen de
gelegenheid tot zelfstandig werken te geven. Leerlingen mogen
regelmatig op eigen onderzoek uit, alleen of samen met anderen.
De leerkracht besteedt aandacht aan verschillen tussen de leerlingen en maakt positief gebruik van deze verschillen. Verschillen tussen leerlingen worden gewaardeerd, gelijke kansen voor
iedereen bieden, blijft de focus. Veel materialen en methoden op
de internationale markt werken al vanuit deze nieuwe uitgangspunten. Toekomstige leerkrachten worden opgeleid met nieuwe
pedagogische en activerende didactische aanpakken. Zij vervullen de rol van change agents die de vernieuwing mee de school
inbrengen.
De professionaliteit van leerkrachten wordt verder vergroot met
deze nieuwe aanpakken. Zij zijn immers de dragers van de onderwijsvernieuwingen.
Tips en wetenswaardigheden
• Kenmerken van het anders of vernieuwend leren zijn:
1. het onderwijs moet leiden tot echt inzicht en begrip
2. nieuwsgierigheid, willen ontdekken, willen weten zijn
de beste drijfveren tot leren
3. zelfsturing motiveert de leerling (studietempo, studievoortgang, eigen leerstrategie bepalen)
4. samenwerking stimuleert effectiever en diepgaander
leren (projectonderwijs, probleemoplossend onderwijs,
coöperatief leren).
• Marzano (2003, pp. 101 - 106) heeft veel onderzoek
gedaan naar effectief leren. Hij stelt dat een positieve
houding tot het eigen leren van groot belang is. Zijn
werk toont ook aan dat het van belang is het geleerde
creatief toe te passen en te integreren in bestaande
kennis.
• Het nieuwe leren komt erop neer dat onderwijs moet
aansluiten bij de belevingswereld van de leerlingen. Hoe
relevanter kennis en vaardigheden zijn, hoe groter de
motivatie, hoe beter dit alles zal beklijven. Het geeft
leerlingen de kans hun eigen talenten te ontwikkelen.
Elke leerling is uniek.
• De film ‘Diepgaand Leren’, zie bijgevoegde dvd, geeft
een idee hoe de hierboven genoemde uitgangspunten er
in de praktijk uit kunnen zien.
• De website www.onderwijsmaakjesamen.nl biedt zeer
veel praktische en inspirerende tips en wetenswaardigheden.
gaan we de (leer)ontwikkeling van de leerlingen volgen?
Nog te vaak worden de leerlingen achtervolgd met een wekelijkse
overvloed aan repetities, die veelal alleen de eindresultaten (kennis) meten van de gemiddelde leerling. Deze repetities meten op
korte termijn of de kennis door de leerlingen onthouden is maar
te weinig of deze kennis ook werkelijk begrepen is (de lange termijn).
De toetsing is nu nog vaak eenzijdig en richt zich veelal op cognitief gebied, zoals rekenen en taal. Sociaalemotionele ontwikkeling, fysieke (motorische) en creatieve kennis krijgen vaak weinig
tot geen aandacht.
Ook de druk op prestaties neemt zowel voor de leerling als de
leerkracht toe. De huidige repetities zijn niet altijd voldoende
objectief en ondersteunen onvoldoende het werkelijk volgen van
het leerproces van de leerling.
Het leren volgen of
leerlingen achtervolgen?
Rapportcijfers geven zodoende geen goed beeld van de (leer)
ontwikkeling van leerlingen en kunnen nauwelijks gebruikt worden
om het onderwijs in de klas en in de school aan te passen en te
verbeteren. Het systematisch volgen van de leerontwikkeling van
kleuter tot later de adolescent vindt nog onvoldoende plaats.
Wat?
De puzzelstukken zijn:
Alle leerlingen verschillen. Dat zal nooit veranderen. Wanneer we
het onderwijs omvormen naar een leerlinggerichtere aanpak doet
het beoordelen met gemiddelde normeringen geen recht aan deze
verschillen.
Als we de leerling en zijn leren als uitgangspunt nemen zullen
we dus de individuele ontwikkeling goed moeten volgen. Het
systematisch volgen en registreren van de ontwikkeling van de
leerlingen kan door gebruik te maken van een leerlingvolgsysteem. Dit systeem volgt systematisch de ontwikkeling en bestaat
uit observatie- en toetsinstrumenten die op afgesproken tijdstippen door de leerkrachten in elke klas worden afgenomen. Op die
manier krijgt de leerkracht tijdig kwetsbare leerlingen in kaart.
Dit kunnen zowel de uitvallers zijn als de uitschieters (hoogbegaafde leerlingen). Vanuit de gegevens die verzameld worden kan
de leerkracht de eigen pedagogische en didactische aanpak in de
klas aanpassen op zowel groepsniveau als individueel niveau.
Hoe kunnen we met de leerlinggerichtere aanpak de ontwikkeling
van de leerlingen systematisch volgen? Hoe kunnen we vervolgens inspelen op aandachtspunten die hieruit naar voren komen?
Op leerlingniveau? Op groepsniveau of op schoolniveau? Levert
deze aanpak een bijdrage aan de kwaliteitsverbetering van het
onderwijs?
De gegevens kunnen ook op schoolniveau gebruikt worden om
bepaalde vakgebieden te verbeteren. Het leerlingvolgsysteem
houdt ook rekening met de zogenaamde tussendoelen en einddoelen van het onderwijsprogramma.
Een leerlinggerichte aanpak vraagt om het volgen van het leren.
Wat is de puzzel?
Blijven we de leerling voortdurend achtervolgen met wekelijkse
repetities die alleen ‘het onthouden’ van de leerstof toetsen? Of
Wat is de wens?
In de gewenste situatie gaan we het ‘leren’ van de leerling volgen
in plaats van de leerlingen te achtervolgen. We leggen de aandacht op het volgen van de totale ontwikkeling van leerlingen met
daarbij respect voor de onderlinge verschillen. Natuurlijk mag het
kind met de eigen leeftijdsgroep vergeleken worden, maar het is
nog belangrijker de eigen persoonlijke ontwikkeling van de leerling telkens te vergelijken met vorige meetpunten van de ontwikkeling van de leerling. Hoe leert de leerling nu? En hoe was het
bijvoorbeeld drie maanden geleden? Is er succes geboekt en op
welk vlak? Waar is extra ondersteuning nodig?
Een systeem dat op gezette tijden de ontwikkeling van de leerlingen in kaart brengt op verschillende vormings- of ontwikkelingsgebieden (behalve rekenen, taal en lezen dus ook aandacht
voor fysieke, creatieve en de sociaalemotionele ontwikkeling).
Het leerlingvolgsysteem brengt zowel de resultaten in kaart als
procesfactoren (onder andere motivatie, taakgerichtheid, zelfstandigheid, welbevinden). Op basis van de uitkomsten bepaalt
de leerkracht de handelingsplannen voor de kwetsbare leerlingen.
25
26
De gegevens worden gebruikt om ook op klas- en schoolniveau
het onderwijs te verbeteren. De coördinatie van het leerlingvolgsysteem wordt uitgevoerd door de zogenoemde zorgcoördinator
van de school, zie hoofdstuk 3. Elke leerkracht voert onder leiding
van deze zorgcoördinator de toets en observaties uit in de klas.
De schoolleider kan de resultaten gebruiken om voortdurend met
zijn team te werken aan kwaliteitsverbetering van het onderwijs.
Hoe?
Elke leerkracht krijgt de beschikking over een objectief leerlingvolgsysteem dat bestaat uit (diagnostische) toetsen, vragenen observatielijsten die passen bij de leeftijdsgroep. Op cruciale
momenten in de schoolperiode worden deze toetsen en observaties afgenomen. De ontwikkeling van elke leerling wordt op deze
manier gevolgd. De leerkracht wordt getraind in het omgaan met
dit volgsysteem.
Hij leert het cyclische proces uit te voeren van signaleren, analyseren, plannen, uitvoeren en evalueren. De leerkracht biedt
vanuit de gegevens van het leerlingvolgsysteem de eerste extra
begeleiding die de leerling nodig heeft. Het leerlingvolgsysteem
volgt het kind in zijn totale ontwikkeling. Behalve de cognitieve
ontwikkeling, wordt ook de sociaalemotionele ontwikkeling als
ook de motorische en creatieve ontwikkeling gevolgd.
De zorgcoördinator coördineert de toepassing van het leerlingvolgsysteem en verzamelt met het team informatie (data) over
de aandachtspunten binnen de verschillende vak- en vormingsgebieden. Samen met de schoolleider werkt het team een plan van
aanpak uit.
Tips en wetenswaardigheden
• het project LEARN 2003-2007 heeft een aantal gevalideerde testen gecontextualiseerd en toegepast tijdens een vijf jaar durend monitoringonderzoek (MINOV
in samenwerking met VVOB en de Katholieke Universiteit Leuven)
• internationaal zijn er vele observatie- en toetsinstrumenten ontwikkeld en getest. Zie bijvoorbeeld de startpagina http//leerlingvolgsysteem.2link.be
• ook op het gebied van de sociaalemotionele ontwikkeling bestaan er mooie pakketten
• een nieuwe ontwikkeling binnen het volgen van ontwikkeling van leerlingen en studenten is het toepassen van
het zogenoemde portfolio.
Leren…waar gaat het om?
Wat?
Eeuwenlang wordt er onderwijs gegeven en men mag wel zeggen dat dit in eerste instantie bestond uit het laten uitvoeren van
geheugenwerk. Leren was vroeger vooral kennisoverdracht. Het
stapelen van kennis op kennis, op kennis. Dat was belangrijk. Ook
tegenwoordig worden wij - en ook leerlingen - overspoeld met kennis en grote hoeveelheden informatie. Kennis blijft in de leerlinggerichte aanpak nog steeds belangrijk. Je hebt nu eenmaal een
goede basis nodig van bijvoorbeeld reken- en taalvaardigheden
om in de moderne maatschappij te kunnen functioneren. Maar
binnen het nieuwe leren gaat het om nog meer, namelijk:
• kennis
• vaardigheden of competenties
• houding of attitudes
De kennisoverdracht wordt uitgebreid met aandacht voor nieuwe
vaardigheden zoals kennis zoeken, kennis kritisch bekijken, respectvol omgaan met elkaar, samenwerken, samen leren, leren
hoe te leren, omgaan met informatie(bronnen), communiceren.
De kennisoverdracht wordt ook uitgebreid met nieuwe attitudes
zoals kritisch en zelfbewust omgaan met de kennis, zelfreflectie.
Men noemt dit competenties.
Ook gaat het bij het nieuwe leren om zowel het proces van leren
als de resultaten of prestaties die bereikt worden. Tenslotte ben
je op school om iets te leren. Het is belangrijk de resultaten van
het leerproces voortdurend te volgen. Deze kunnen een indicator zijn van het wel dan niet goed verlopen van het leerproces.
Minder goede resultaten kunnen bijvoorbeeld te maken hebben
met onduidelijke instructies van de leerkracht, onvoldoende of
ongeschikte leermiddelen, beperkte instructietijd en onvoldoende
verwerkingstijd voor de leerling. Ook het onderwijsleerproces is
belangrijk met de zogenoemde input (instroom en aanpak). Niet
alleen het eindresultaat telt dus maar ook de input. Met welke
bagage komt de leerling binnen? Welke aanpak is toegepast om
kennis en vaardigheden aan te leren? Vervolgens start het proces
van leren waarin onder andere motivatie, voldoende zelfvertrouwen en weten hoe te leren onderdeel zijn. Input en proces zijn
uiteindelijk allebei van invloed op het eindresultaat.
Wat is de puzzel?
Gaat het om kennis? Of gaat het ook om vaardigheden? Is leren
alles aannemen voor waarheid? Of ook zelf kritisch nadenken?
Wat is de basiskennis die elke leerling moet beheersen? En waar
kan worden gedifferentieerd? De huidige benadering legt nog teveel accent op kennisontwikkeling door middel van het kopiëren
van deze kennis door de leerling. Het zelf actief kennis verwerven
en het zelf kritisch nadenken hierover krijgt nog te weinig aandacht.
Niet altijd weet de leerkracht dit in het dagelijks pedagogisch en
didactisch handelen voldoende mee te nemen. Er is druk van buitenaf om het jaarprogramma af te krijgen en de leerlingen klaar
te stomen voor de eindtoets van de zesde klas.
Onze huidige en toekomstige leerlingen zullen gaan functioneren
in een onbekende toekomstige maatschappij. We weten dat de
huidige en toekomstige problemen complex van aard zijn (op
allerlei gebied zoals milieu, energie, bevolkingsgroei) die vragen
om nieuwe creatieve benaderingswijzen en oplossingen. Naast
basiskennis die de leerling nodig heeft, zijn dus ook specifieke
vaardigheden of competenties nodig. De leerling moet kunnen
omgaan met een enorme hoeveelheid informatie die steeds maar
toeneemt. De leerling moet kunnen communiceren en samenwerken, oplossingen kunnen bedenken. Bovenal moet de leerling
zelfbewust en kritisch durven zijn, naar zichzelf toe en naar anderen. Het traditionele onderwijs biedt te weinig mogelijkheden
om deze skills te leren. Aanpakken gericht op het zelfkritisch zijn
en het zelfbewust omgaan met tal van onderwerpen kan sterker
worden aangezet in het curriculum.
leerlingen allerlei competenties die zij nu maar ook straks in de
maatschappij nodig zullen hebben.
Hoe?
De studenten-in-opleiding en ook de leerkrachten die momenteel
al werkzaam zijn in het onderwijs, worden verder geschoold in
procesgerichte benaderingen en basic life skills.
Leerlingen worden gevolgd en begeleid in hun leerproces door
middel van een leerlingvolgsysteem. Er wordt vanuit een bredere,
holistische visie naar de leerling gekeken. Dit betekent dat naast
rekenen en taal, ook andere vormingsgebieden zoals wereldoriëntatie, creatieve vakken en de sociaalemotionele ontwikkeling voldoende aandacht krijgen. Dit doet meer recht aan de verschillen
die er altijd zullen zijn tussen leerlingen.
Tips en wetenswaardigheden
-
De puzzelstukken zijn:
Hoe geven we ruimte aan deze nieuwe benaderingen? Hoe leren
we leerlingen vaardigheden als samenwerken, informatiebronnen
gebruiken en kritisch nadenken? Hoe werken we aan een stevig fundament van basiskennis? En waar kan er gedifferentieerd
worden?
Wat is de wens?
In de gewenste situatie blijft het onderwijs zich richten op het
halen van optimale resultaten maar dan beter passend bij de
mogelijkheden van elke leerling. Het onderwijs geeft ook voldoende aandacht aan de zogenoemde input- en procesaspecten.
Resultaat wordt breder gezien dan alleen de cognitieve vakken
zoals taal, rekenen en lezen. Ook andere aspecten zoals creatieve
vaardigheden, sociale vaardigheden, zelfstandigheid, zelfreflectie,
zelfbewustzijn, samenwerken en dergelijke worden als resultaat
van onderwijs gezien. In plaats van een gemiddelde norm die
leerlingen moeten halen, wordt vooral gekeken naar de persoonlijke leerontwikkeling van de leerling.
Binnen het curriculum van de school is er naast kennisoverdracht
ook aandacht voor deze zogenoemde levensvaardigheden (basic
life skills). De leerlingen leren om samen te werken, samen oplossingen te vinden, en om te gaan met informatiebronnen. Het
is belangrijk dat de leerling leert zelfbewust en kritisch te durven
zijn, naar zichzelf toe en naar anderen. Op die manier leren de
-
-
-
het traject Basic Life Skills biedt een mooi pakket van
competenties. Zij verdelen deze in:
Learning to do, Learning to be, Learning to live, Learning
to learn
Op de website van Unesco vind je meer informatie:
www.unesco.org/education
Google via internet: United Nations schoolbus project,
daar vind je veel inspiratie voor alle leeftijdsgroepen
met talrijke belangrijke thema’s
trefwoorden op Google als ‘holistisch leren, holisme,
holistisch onderwijsprogramma’ laten zien hoe op
verschillende manieren het onderwijsprogramma als
een totaal pakket voor alle aspecten van de leerling
aangepakt kan worden
het Kindvriendelijke Scholen project van MINOV/UNICEF/PCOS is gebaseerd op deze holistische aanpak en
in dit kader zijn tien trainingsmodules voor leerkrachten
ontwikkeld.
Emilia Ferreiro (een van de grote denkers van Noord- en
Zuid-Amerika) zegt in een toespraak over onderwijs: ‘Kinderen hoeven we niet te leren leren. Net zo min als we hen
hoeven te leren groeien. Kinderen leren en groeien vanzelf!’
Als het waar is, wat deze wijze vrouw daar zegt, dan is de
taak die overblijft, het leerproces voor kinderen te veraangenamen! Kinderen voelen zich het prettigst als ze zichzelf
kunnen zijn in de klas.
27
28
Juf over ‘haar’ kinderen
De schrijfster Marylin Simons speelt met dit gegeven in
haar verhaaltje over Mabelle waarin ze in de huid kruipt van
het meisje Mabelle:
Mabelle is zes jaar en omdat ze zes is moest zij naar een
andere klas, bij een andere juf, op een andere school. Dat
had juffrouw allemaal uitgelegd aan haar kleuterklas. Ze
had gezegd ‘jullie zijn allemaal geslaagd’.
‘Is niet waar’, had Mabelle tegengesputterd, ‘ik ben niet
geslaagd.’
‘Oh jawel! In deze klas is iedereen geslaagd, jij ook hoor
Mabelle. Je weet toch, wat ik gisteren heb verteld… de
grote school… omdat jullie nu grote kinderen zijn... weet
je nog?’
‘Maar niemand heeft me geslaagd’, probeerde Mabelle nog
eens zachtjes…
Juffrouw had haar niet gehoord. En daarom zit ze nu in
deze nieuwe klas, op een nieuwe school, bij een nieuwe
juf.
Juffrouw is streng. Maar toch is ze een lieve juf.
‘Je bent mooi hoor juffrouw’, zegt Mabelle, want ze durft
niet ‘lief’ te zeggen.
Lief, dat zeg je niet op de grote kinderen school, iedereen
gaat je uitlachen!
De juffrouw heeft een mooie tas. Het is een oranje tas die
lijkt op een zon.
‘Je tas lijkt op een zon’, zegt Mabelle.
‘De zon is geel’, zegt juf, ‘mijn tas is oranje.’
‘Maar het lijkt op de zon’, zegt Mabelle.
‘Ga zitten’, zegt juffrouw.
‘Wat is in je tas?’ vraagt Mabelle.
‘Mijn god kind! Je moet niet zo nieuwsgierig zijn, nieuwsgierigheid staat niet netjes!’
Mabelle gaat snel zitten. Ze doet netjes haar armen over
elkaar, want ze wil een goed meisje zijn.
Als oma komt blijven, brengt ze haar markttas mee en ze
zegt: ‘Vertel me eerst of je nieuwsgierig bent, want alleen
nieuwsgierige kinderen mogen in mijn tas komen piepen!’
Nieuwsgierige kinderen, dat is wat oma zegt, nieuwsgierige
kinderen zijn knappe kinderen, ze willen altijd alles weten.
En dan vraagt oma: ‘Mabelle, kom me vertellen, wat heb je
geleerd op school vandaag?’
Oma is wel de aller allerliefste. Maar oma is niet zo knap
als juf.
Juffrouw staat voor de klas met haar aanwijslat. Ze zegt:
‘A is voor Anna, ze eet Ananas, B voor Bananne die mama
Bakt…’
‘B is ook van Bil’, roept Mabelle.
Geen kind in de klas zit meer stil. ‘Waai, wooi, bil! Mabelle
zegt bil! BIL, heeft Mabelle gezegd!’
Wat een pret, wat een plezier. Lottie valt van haar stoel.
Dino speelt drum met zijn potlood, Wayenne wil dansen.
De aanwijslat verliest geduld: ‘Stil, stil, stil! Wat gebeurt
hier! Mabelle, je bent een vieze meid! Dino, als je niet direct
ophoudt zal ik zien wie beter drummen kan, dat potlood
van jou of die lat van mij!’
Dino spreekt niet in beelden, hij is pas zeven jaar. Maar hij
kent zijn juf goed. Al bijna een heel jaar zit hij bij haar in de
klas. Als juf deze stem opzet, dan betekent het: straf! In de
hoek staan, overliggen, binnenblijven.
Lachen mag niet in de klas! Behalve, natuurlijk, als juffrouw
wil dat je lacht.
En bil zeggen, is smerige vuile vieze taal!
De lat is boos. Hij doet beng beng tegen de tafelrand.
Als soldaatjes, zo strak, staren de kinderen het schoolbord
aan.
Mabelle is verdrietig. Ze moet overliggen. Ze heeft niet eens
een fout gemaakt. En eigenlijk wou ze niet eens bil zeggen.
Maar bil heeft dezelfde ‘buh’ toch, dát bedoelt ze, dát is
wat ze zeggen wil. Ze durft niet meer. Misschien vindt juffrouw haar niet lief en dat komt omdat ze zo dom is. Dom,
dom, dommie! Maar toch weet ze zeker dat de ‘buh’ van
bananne dezelfde ‘buh’ is als van bil, ja toch? Of niet?
Buh… buh… bil, blaast Mabelle met het hoofd in de armen,
spuugbellen tegen het tafelblad. Ze weet het niet meer, of
het echt de ‘buh’ is. ‘Buh’ en ‘duh’ lijken zoveel op elkaar.
Een andere keer zegt ze maar liever niets. Een andere keer
blijft ze stil. Lieve kinderen blijven stil. En knappe kinderen
zeggen geen domme dingen in de klas. Buh, buh, baka…
bana… bal… buik… bil!
De lat zeurt tik, tik, opzegmaat:
‘Wij mogen niet praten, geen pret maken, niet lachen in de
klas.’
Interview Cynthia Mc Leod
29
Onderwijs is de leerling
helpen het beter te doen
Ik vind het heel belangrijk om het positieve in leerlingen te stimuleren. Wanneer iets niet helemaal gaat zoals het moet, als een
leerling een onvoldoende behaalt, kunnen we daar op een positieve manier mee omgaan. Voor mij houdt dit in dat ik me verdiep
in wat de leerling wel en niet heeft begrepen. Hoe komt het dat
de leerling een onvoldoende heeft? Dit is veel effectiever dan de
leerling gaan afkatten of de grond inboren. Een leerkracht die
zich telkens afvraagt: ‘Hoe kan ik de leerling helpen het beter te
doen?’ is de leerkracht die we nodig hebben in het onderwijs.
Cynthia Mc Leod, auteur, docent Nederlands
Een kind zonder onderwijs kan overleven. Maar overleven is wel Ik behoor tot de eerste groep Surinaamse leerkrachten Nederiets anders dan leven. Het onderwijs is ervoor te zorgen dat kin- lands. Wij hebben aan het vak Nederlands een Surinaamse draai
deren zichzelf kunnen ontplooien, dat ze zich ontwikkelen op het gegeven. Het vak Nederlands was in die tijd écht Nederlands. Wij
hebben er toen voor gezorgd dat Surinaamse literatuur en gegebied van kennis, vaardigheden en levenshoudingen.
schiedenis in het onderOm optimaal deel te
wijs opgenomen werden.
kunnen nemen aan de
Yu mus’ sab’ yu totro fu kan sabi pe y’ e go:
Er stond geen letter van
maatschappij waarin we
Je moet je achtergrond kennen om je toekomst te kunnen bepalen.
op papier. Als leerkracht
nu leven, zijn een helemoest je zelf gaan zoeboel vaardigheden nodig. Dit kan op een starre manier gebeuren, op commando maar ken. Ik had gewoon heel veel belangstelling voor de geschiedenis
ook op een speelse manier. De ervaring leert ons dat kinderen het van Suriname. Hoe was het vroeger? Ik heb mijn hele volwassen
meest opsteken van leren op een meer speelse manier. Dan voelt leven Surinaamse geschiedenis bestudeerd. Ik was een leerkracht
de leerling zich thuis en kent geen angst. Dat wil niet zeggen dat die op zoek ging naar wat al is geschreven en hoe je dit aan de
er geen discipline moet zijn, want daarvan leert het kind ook. leerlingen overbrengt.
Discipline is nodig om structuren en grenzen aan te brengen. Het
Een Surinaams spreekwoord zegt: yu mus’ sab’ yu totro fu kan
kind krijgt daardoor richting.
sabi pe y’ e go. Je moet je achtergrond kennen om je toekomst
te kunnen bepalen. Het is belangrijk te weten, wat je wortels zijn,
zodat je weet hoe het is gelopen en wat het effect daarvan is.
Van daaruit kun je aanvoelen wat je beter wel of niet kunt doen,
wat we als samenleving wel of niet moeten willen in het nu.
Alles wat we nu doen en waar we nu voor kiezen heeft effect op
toekomstige generaties.
Het is niet de bedoeling te blijven steken in het verleden, om een
slachtofferhouding aan te nemen en verbitterd te raken. Daar heeft niemand wat
aan: dat hoeft niet en moet niet.
Juist door de achtergrond
te weten, kunnen wij er
met zijn allen voor zorgen
dat we het anders, beter
aanpakken in het nu.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
124
Marcel Pinas
In de klas:
dáár gebeurt het
2
Elke dag weer
Wordt de klas bezocht door
Piloten, lassers, verpleegsters, en doktoren,
Moeders en vaders,
Kappers, bankdirecteuren en kunstenaars
En wie weet, de toekomstige president.
Elke dag weer
Vorm jij de toekomst
Van dat alles in je klas
Onze klassen worden elke dag bezocht door deze toekomst. Elke
dag geven we weer voeding, verzorging en stimulans. Werkelijk
leerkracht zijn. Het is inderdaad een voorrecht om dit te doen.
Het is alleszins geen gemakkelijke, maar wel een uitdagende taak:
iets mogen betekenen in het leven van mensen die volop in groei
zijn.
Leerkracht zijn is het mogen meevormen van deze toekomst.
De energie die opgewekt wordt tussen de leerling en de leerkracht in de klas zorgt voor een optimaal groei- en leerproces. Net
als in de plantenwereld heeft elke leerling zo zijn eigen aanpak en
omgeving nodig om tot volledige bloei te komen.
De leerkracht speelt een belangrijke rol in het stimuleren van
de aanwezige leer-kracht in de leerling. Hij kan het proces doen
opbloeien of zelfs laten verwelken door zijn dagelijkse verantwoordelijkheid in de klas. Een leerkracht uit de districten zei: ‘Gemotiveerde leerkrachten maakten me van binnen blij!’
Alle dagelijkse acties van leerling(en) en leerkracht(en) vinden
plaats in een klassenomgeving. We spreken van een krachtige
leeromgeving wanneer die ook wezenlijk bijdraagt aan het leren.
Dus een klas waarin veel aanschouwelijk materiaal staat en hangt
dat betrekking heeft op leerstof.
De inrichting van deze leeromgeving en de manier van lesgeven
(leerkrachtstijl) maken de omgeving krachtig. Hoe de leraar les
geeft, is bepalend voor de kansen die de leerling krijgt. Goed
onderwijs staat of valt bij goede leerkrachten. De leerling en de
leerkracht kunnen het best tot bloei komen in een stimulerende
en krachtige leeromgeving. Elke dag goed onderwijs geeft kansen
voor de groeikracht van alle leerlingen. Dit is de motivatie- en
inspiratiebron voor elke leerkracht.
De opbouw van het hoofdstuk is als volgt:
1. we starten met het verhaal over de gewenste, ideale
situatie
2. vervolgens geven we een weergave van uitspraken
uit alle districten
3. we sluiten af met de achtergrondinformatie
- De leraar en zijn leer-kracht
- Gevoel voor leerlingen
- De krachtige leeromgeving
- Organiseer de klas
- De juiste aanpak
- Balans tussen hoofd, hart en handen
31
De droom
Een hart van juf Naomi?
32
Nog even de verrassing voor Sandro inpakken, denkt juf Naomi.
Sandro vindt leren niet zo gemakkelijk, maar hij heeft erg zijn best
gedaan met de tafelsommen. Ik zie hem nu al voor me, verlegen
lachend, denkt ze met een blij hart. Het wordt een drukke week,
zucht ze. De lessen voorbereiden, besprekingen en een studieochtend... ‘Toet, toet’, klinkt het vanuit de straat. De bus staat
voor de deur om haar naar school te brengen. Gauw eet ze nog
een boterham, drinkt een slok thee en zo rent ze snel naar het
busje dat bijna vertrekt.
‘Dag juf Naomi’, zegt de chauffeur die haar dagelijks naar school
toe brengt. ‘Hoe gaat het met u?’
’Rustig, rustig’, zegt juf Naomi ook al weet ze wel beter. Haar
agenda staat vol met afspraken deze week. Ondertussen stapt
een aantal schoolkinderen die ze kent in de bus.
‘Dag juf’, roepen ze enthousiast. Nieuwsgierig kijken ze nog even
snel naar haar om.
Als de bus na een kwartiertje stopt voor de school, loopt juf
Naomi het erf op. Het is al een behoorlijke drukte. De kinderen
spelen volop met elkaar. Ze ziet veel blije gezichten. Maar hé,
daar achter bij de manjeboom. Wat gebeurt daar? Ze loopt wat
dichterbij en kijkt goed. Twee meisjes uit haar klas gebruiken lelijke woorden tegen Indira. In plaats van meteen te straffen, loopt
juf Naomi rustig naar de meisjes toe.
‘Dag meisjes, hoe gaat het?’ vraagt ze. Ze gaat niet in op de
situatie maar pakt iets uit haar tas. De drie meisjes kijken
nieuwsgierig naar wat komen gaat. Ze vergeten hun ruzie. Met
juf Naomi is er altijd wel iets spannends te beleven. Ze haalt een
mooi papieren hart uit haar tas. Van rood karton. ‘Ik heb een
probleempje’, zegt ze lachend, want ze weet wat ze van plan is.
‘Kijk, ik vind dit hart zo saai, het lukt me maar niet om het mooi
versierd te krijgen en ik heb het straks nodig voor de les. Kunnen
jullie me alsjeblieft helpen? Ik heb hier mooie glitters en paletten.
Wat gekleurd garen en verf. Kom’, en de drie meisjes lopen nieuwsgierig achter haar aan. De ruzies zijn ze allang vergeten. Ze
gaan iets spannends doen voor juf Naomi! Even later versieren
de drie meisjes samen het hart. ‘Bedenk er ook een paar mooie
woorden bij’, had de juf nog gauw gezegd…
Zingend rekenen
Er klinkt muziek in de klas. Alle kinderen weten wat er komen
gaat. Ze kunnen nauwelijks wachten tot de rekenles gaat beginnen. Vroeger vonden ze rekenen saai en moeilijk. Maar tegenwoordig is de rekenles hun meest geliefde les geworden. De muziek klinkt, de kinderen staan op. Ze zingen de tafelsommen en
rappen op de maat. Vier keer drie is twaalf, acht keer vijf is veertig en al gauw zingen de kinderen uit volle borst de tafelsommen.
Jasmine mag naar voren komen en telkens een tafelsom noemen
en de hele klas doet enthousiast mee. Ook Sandro. Zo is leren
echt leuk. Je mag bewegen! En voor ze het in de gaten hebben,
hebben ze alle sommen gezongen en kunnen ze met gemak die
uit het boek maken. De kinderen hebben er zin in.
Terwijl ze rekenen, werkt juf
Naomi met drie leerlingen aan
de instructietafel. Dat is een
tafel die in een rustige hoek van
de klas staat. Voor de kinderen
is het heel gewoon dat daar af
en toe met sommige kinderen
gewerkt wordt. Ze krijgen dan
extra aandacht of uitleg. Want
alle kinderen zijn verschillend,
en dat is maar goed ook. Anders zou de wereld zo saai zijn.
De kinderen voelen zich thuis in
de klas. Er zijn hoeken waar je
werk kunt maken en samen met
de juf hebben ze de klas leuk
aangekleed. De tafels staan in
groepjes van vier en tijdens het
werk mogen de kinderen heel
zachtjes elkaar helpen. Voorzeggen dat doen ze niet. Want ze
zijn toch niet in de klas om alles
na te apen? Dat doen de apen
op Brownsberg wel! De kinderen
weten heel goed dat ze in de
klas zijn om samen te leren. Ze
hebben geleerd hoe ze samen
kunnen leren en werken.
Juf Naomi heeft voldoende
boeken en spelletjes waarmee
je kunt leren in de klas. Die
heeft ze mooi geordend in kasten. De kinderen kunnen zelfstandig de materialen pakken
als ze klaar zijn met hun werk.
Bovenop de kast liggen bakjes
met extra werk voor taal of rekenen of andere vakken. Op het
prikbord hangt het werk van de
kinderen rondom het project geschiedenis. En als je met alles
klaar bent, is er altijd wel iets
leuks te kiezen. Dat motiveert.
Geroezemoes in de klas
Het is warm in oktober, de droge maand, het is bijna niet te doen.
Gelukkig houdt de juf hier rekening mee. Tot 10.30 uur doen ze
de lessen waar je veel moet nadenken en je concentreren. Maar
zo rond 11.00 uur beginnen de lessen van de meer creatieve
vakken. De ene dag is het tekenen, de andere dag knutselen of
muziek. Drie keer in de week werken alle kinderen aan projecten.
De moeder van Sandro komt vandaag helpen tijdens de projectles. Met spanning wacht de klas af welk thema de juf gekozen
heeft.
Het is muisstil in de klas. Waar is de juf? Waar blijft ze toch?
Opeens gaat de deur open. Er komt een mevrouw binnen in koto
met angisa. ‘Goedemorgen kinderen’, zegt ze. Ondertussen gaat
ze zitten op de stoel van de juf! Oh, wat vrijpostig, denken de kinderen. ‘Vandaag ben ik jullie juf’. En al gauw begint ze honderduit
te vertellen, over de plantage waar ze woont. De kinderen hangen aan haar lippen. Midden in haar verhaal steekt ze haar hand
onder haar doeken en haalt een groot hart tevoorschijn. Een mooi
groot, rood hart, dat werkelijk fraai versierd is. Het lijkt wel een
kunstwerk. Hé…, de drie meisjes herkennen het. Het is hun hart.
Zou die mevrouw niet…? Ze worden warm van opwinding. Maar
al snel trekt de mevrouw hun aandacht weer met haar verhaal...
hoe ze bij feesten mooie dansen met elkaar deden en dat de plantagemeester en zijn vrouw dan met veel lekkers kwamen.
Mijn hartenwens
Even later werken alle kinderen in groepjes aan hun hartenwens.
Er is een groepje dat een uitstapje wil maken naar Zorg en Hoop.
Ze willen meer weten over vliegtuigen. Er wordt druk overlegd en
gediscussieerd.
Juf Naomi heeft geleerd hoe ze samen een plan kunnen maken.
De taken worden verdeeld en dit keer is Sandro in zijn groep de
leider. Hij let er op dat iedereen meedoet. Dat kan hij goed. Hij
lijkt een geboren leider.
Ook de juf werkt aan haar hartenwens. Daar gaat ze straks meer
over vertellen.
Het gedicht
Het is ondertussen bijna twaalf uur. Het is oktober en warm.
Juf Naomi is moe van de warmte maar blij met het werk van de
kinderen. Als de kinderen voor de klas gaan staan, weten ze vanzelf dat ze stil moeten zijn. De juf noemt dat een routine, iets dat
elke dag terugkomt. Ze heeft er duidelijk zin in en ze is benieuwd
wat de kinderen bedacht hebben. Ze krijgt ook zoveel terug van
de kinderen. Elke dag weer. Dat geeft haar de energie om door
te gaan. Die tevredenheid. De kinderen zitten in een kring. Om
beurten mogen ze elkaar hun hartenwensen vertellen. Over en
weer worden vragen gesteld. Nu begrijpen ze elkaars wensen nog
beter. Dan opeens steekt Jasmine haar vinger op. ‘Juf juf’, zegt
ze, ‘...en nu uw hartenwens.’ Ondertussen weten de kinderen
al dat die lieve mevrouw van daarnet, hun juf is. Juf Naomi zet
mooie rustige achtergrondmuziek op. Ze kijkt aandachtig rond en
ziet elke leerling. Dit zijn de onbetaalbaar mooie momenten van
een leerkracht.
33
En ze begint voor te dragen, uit het hoofd:
Ik zou jullie willen binden¹
tot één volk
zonder dat dit een sprookje blijft
want in woord zijn wij Surinamer
maar in daad nog steeds neger
hindostaan, javaan of chinees
34
kon ik jullie huid veranderen
je hart genezen
in één volmaakt gebed
het zoveelste verzoek:
loop niet blind door dit land meer
speel met kinderen die je bloedgroep niet dragen
spreek de talen van al onze volken
zoals je eet het menu van de wereld
ik zou jullie willen binden
tot één volk
zonder dat dit een sprookje blijft.
Juf Naomi heeft niet door dat het schoolhoofd, juf Ingrid, de klas
is ingekomen en in een hoek meeluistert. O wat is het schoolhoofd trots om iemand als juf Naomi op school te hebben.
Een geboren leider
‘Komt u binnen, mevrouw Blackson.’ De moeder van Sandro gaat
naar binnen. Ze vindt het fijn dat de juf tijd heeft gemaakt om
over Sandro te praten. Elke twee weken komen ze bij elkaar. ‘Kijk
eens’, zegt juf Naomi, ‘is dat niet mooi?’ en ze toont de hartenwens van Sandro. ‘Vanmorgen was Sandro de leider van zijn
groep, en dat doet hij zo goed. Hij lijkt wel een geboren leider.’
Sandro’s moeder glimt van trots, ze houdt ook zoveel van haar
kind. Maar ze maakt zich toch ook bezorgd over zijn leren op
school.
Juf Naomi houdt goed de vorderingen bij. Dat doet ze met een
leerlingvolgsysteem dat alle leerkrachten op school gebruiken.
Behalve naar taal en rekenen kijkt ze ook naar de sociale en emotionele aspecten van Sandro. Want als je bang bent om fouten
te maken, kan dát misschien wel de oorzaak van het niet goed
kunnen leren zijn. Ze bespreekt met Sandro’s moeder de sterke
kanten en de kanten die aandacht nodig hebben. Samen maken
ze een plan voor in de klas, op school en thuis.
¹ Uit: ‘OOG IN OOG’, ‘FRENTE A FRENTE’ (Shrinivási, 1974)
Motto van de bundel:
Para la juventud
el ojo de mi patria
Voor de jeugd
het oog van mijn vaderland
Na drie kwartier nemen ze hartelijk afscheid van elkaar.
Deze week zal juf Naomi met juf Saskia, die zorgcoördinator op
school is, de aanpak verder bespreken.
Terug naar huis
Na de laatste voorbereidingen in de klas gaat juf Naomi moe maar
voldaan naar de bus die haar weer naar huis brengt. ‘Dag juf ’,
zegt de vriendelijke buschauffeur. ‘En was het rustig vandaag?’
‘Het was een hele fijne dag’, zegt juf Naomi, en ze loopt naar
achteren in de bus. Ze zinkt weg in haar gedachten en denkt
nog even terug aan de ruzie van de meisjes, het mooi versierde
hart, de blije ogen van Jasmine en de verraste gezichten van de
kinderen toen ze ontdekten dat die vreemde mevrouw zij zelf
was. Wat had ze een schik. Een brede glimlach verschijnt op haar
gezicht.
Interview Carl Breeveld
Carl Breeveld,
directeur Stichting Manmitman
Jongens schreeuwen om andere benadering
Het is van belang dat het onderwijs rekening houdt met gender,
dat het inspeelt op de behoeften van zowel de meisjes als de jongens. Op dit moment zijn de meeste schoolverlaters jongens. Hier
maak ik me echt zorgen over, en veel anderen met mij. Terecht,
want een ongeschoolde man is een probleem voor de samenleving. Steeds meer vrouwen zijn hoger opgeleid en de mannen
blijven achter. Daarom is het belangrijk om jonge mannen te
stimuleren en we hebben hiervoor een project uitgevoerd: ‘Stuka
doro gi opo doro’: Studeer verder, ontwikkel je verder, zodat de
deuren voor jou kunnen opengaan.
gelegenheid krijgen om zich
op andere vlakken te ontwikkelen. Door een gevarieerd
onderwijsprogramma aan te
bieden dat inspeelt op verschillende talenten, krijgen
meer mensen de kans een plek
te verwerven in de samenleving en stappen voorwaarts te
maken.
35
Het huidige onderwijs houdt te weinig rekening met het kind zelf In het huidige onderwijs zijn er
en de ontwikkelingsfase waarin het verkeert. Bij jonge kinderen onevenwichtig veel vrouwelijke leerkrachten.
moet je bijvoorbeeld niet met abstracte zaken aankomen en alle Daarom denk ik dat er meer mannelijke leerkrachten in het onderkinderen hebben veel afwisseling nodig en speelse werkvormen. wijs moeten komen. Natuurlijk zou het onderwijs zonder de vrouwelijke leerkrachten helemaal
Jongens zowel als meisjes willen
in elkaar gezakt zijn maar het
doen, actie, dynamiek. Als ze zo
Stuka doro gi opo doro
is belangrijk dat onze kinderen,
samen bezig zijn, haken kinderen,
Studeer verder, zodat deuren opengaan
jongens zowel als meisjes, ook
vooral jongens, niet zo gauw af.
mannelijke rolmodellen zien,
Leerkrachten moeten bewuster
worden toegerust om rekening te houden met de verschillende juist omdat er veel gezinnen zijn zonder vader. Zij zien thuis een
ontwikkelingsfasen van kinderen. Jongens zowel als meisjes, kun moeder, op school een juf. Mijn idee zou zijn een aanmoedigingsje bij de les houden door dit soort zaken mee te nemen in het premie te geven voor jongens die naar de kweekschool gaan,
onderwijs. Als je dat niet kunt inbouwen vallen jongens vaak zodat we meer mannelijke leerkrachten krijgen.
eerder uit dan meisjes. Dit is wat er nu gebeurt. Veel kinderen
schreeuwen om een andere benadering in het onderwijs en ge- Succes is volgens mij niet een einddoel, maar een proces. De
dragen zich daarom dwars door wild te keer te gaan of te kletsen basisvoorwaarden voor dit succes omvatten lichamelijke, sociale
en te giechelen. Dit verdwijnt met een kindgerichte aanpak van en creatieve aspecten. De mens is een ‘homo ludens’ van nature,
een ‘spelende mens’. Al spelende leren en ontwikkelen we ons,
de lessen.
als we maar de vrijheid krijgen om te spelen. Het
Onderwijs richt zich te veel op het cognitieve, het zogenoemde spel biedt veel: creativiteit, omgang met anderen,
‘kennis’-aspect. Er moet veel meer geïnvesteerd worden in het en omgang met verlies en overwinning. Opvoevormingsaspect. Met vorming werk je aan de ontwikkeling van ders, ouders en leerkrachten spelen een grote rol
in het scheppen van deze basisvoorwaarden voor
de mens zelf.
Leerlingen die op het cognitieve vlak niet sterk zijn, moeten de succes.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
Uit de districten
36
De leerkracht van de vierde klas was heel
toegewijd, oprecht en liefdevol. Als kind wilden
we hem imiteren. Ik ben dit nooit vergeten.
(Natascha Neus, Para)
Mijn lieve kleuterjuf vertelde verhalen alsof ze mijn moeder was. Ze
had liefde voor iedereen. Zij is mijn
rolmodel geweest en door haar ben ik
geïnspireerd. Ik wou mijn uiterste best
doen om te voldoen aan de verwachtingen van mijn kleuterjuf. Ik wou
haar blij maken en daardoor streef ik
naar perfectie.
(Esmé Boschmans-Valies, Paramaribo)
Wat me bijgebleven is, is de zelfdiscipline van de leerkracht. Dat was voor
mij een innorme stimulans.
(Kaylas Sitaram, Wanica)
Ik waardeer het wanneer leerlingen hun mening op een respectvolle manier kunnen uiten
en open zijn en wanneer de leerkrachten op
hun beurt respect aan hun kinderen tonen,
maar meer nog: geduld betrachten.
(Marlies Obergh-Boëtius, Marowijne)
De juf hield altijd mijn hand
vast bij het leren schrijven.
Dat gaf me een gevoel van
acceptatie. Het is een
mooie taak voor de leerkracht om leerlingen die
minder vlot zijn over de
streep krijgen.
(Lygia Vriesde, Coronie)
In de vijfde klas van de lagere school vertelde de leerkracht tijdens rekenen iets over geschiedenis, bij tekenen over aardrijkskunde.
Zo werden de vakken met elkaar verbonden
tot een geheel. Door die integratie van vakken kon ik de stof beter begrijpen.
(Letitia, Nickerie)
Je moet een thuisgevoel creëren
in de klas (Singoastro, Nickerie)
De leerkracht van de tweede klas glo gaf indrukwekkend les. Dusdanig
duidelijk, humoristisch en prettig dat ik bij het ‘schooltje spelen’, altijd
de juf wilde zijn en haar nadeed. Ook de drang en het verlangen om
in de toekomst leerkracht te worden werd hierdoor aangewakkerd en
uiteindelijk gerealiseerd (Monique Brown, Paramaribo)
Cynthia Mc Leod was in mijn vierde
jaar mijn klasseleerkracht. Ze was
niet alleen een leerkracht maar een
moeder die me ontzettend heeft
gemotiveerd het beter te doen in
Engels. Ze bracht stapels vol Engelse
boeken mee om te oefenen. Ik voelde
me heel goed hierbij. Tegelijkertijd
voelde ik me verplicht tegenover haar,
namelijk dat ze zoveel tijd en moeite
nam opdat ik iets kon bereiken.
(R. Ghisaidoobe, Para)
Respect en begrip voor
elkaar van zowel de
leerlingen als de leerkracht is de basis voor
een goede relatie.(Aisa
Jainullah Kasiemkhan,
Nickerie)
Geestelijke impulsen, geloof,
vertrouwen, normen en
waarden: die maken het
leven waardevol. Levenslessen en wijsheden voor het
leven heb ik van leerkrachten
op de lagere school en op
het mulo meegekregen.
(Bruce Sariredjo, Paramaribo)
Je moet jezelf als leerkracht regelmatig evalueren om
gemiste kansen te herstellen en het beste van jezelf en de
leerling te maken. (Shirley Lum Chou, Commewijne)
Ik was niet alleen leerkracht, maar tegelijkertijd ook verpleegster, politieagent en
moeder en vader voor de kinderen
(U. Jiawan, Nickerie)
Op Futunakaba leerde de juf Saramakaans praten (wat ze voorheen
niet kon). Het was voor haar bijzonder prettig omdat ze nu vrij kon
communiceren met de andere kinderen. Dit heeft haar gestimuleerd
dat ze haar best deed. En ze is blij
dat ze nu terug mag komen om op
Futunakaba te onderwijzen.
(Gemberly Eduards, Sipaliwini)
Door veel geduld, liefde en een goed
voorbeeld van de leerkrachten werd
ik enorm gestimuleerd om mij goed
te ontwikkelen. (Geeta, Saramacca)
Ik ben zelf gemotiveerd om les
te geven. Het komt uit mezelf.
(Moesafirhoesein, Saramacca)
Leerlingen kunnen heel veel van
elkaar leren. Dat maakt het leren ook
leuk voor hen. (Denise, Coronie)
Het inzicht van de juf om eenheid en liefde te koesteren
tussen de leerlingen geeft me
nu nog een goed gevoel.
(J. Kohinor, Wanica)
Wanneer je zelf in het onderwijs zit, betekent het
dat je zelf je beste beentje moet voorzetten. Van
de kinderen iets maken. Dat doe je met liefde en
geduld. (Maike Ramlochan, Commewijne)
Mijn positieve ervaring met onderwijs
was op de school van Gujaba, waar
ik meisjes op school heb gezet. De
meisjes mochten van hun ouders niet
naar school omdat ze moesten helpen
met de huishouding. ’Op school gaan
ze alleen maar leren om brieven voor
jongens te schrijven’, zo zeiden de
ouders. Ik zette door en uiteindelijk
lukte het mij om de meisjes op school
te krijgen. En sindsdien kent deze
school te Gujaba ook meisjes op
school. (Evi Vrede, Brokopondo)
Als kind was het erg zwaar om zeven
kilometer te lopen om naar school te
gaan. De leerkracht hield daar rekening mee. (Billy Klassy, Brokopondo)
Waardeer het werk van elke leerling
omdat elke leerling zijn eigen inzichten
heeft.
(Kartoikromo-Badroen, Commewijne)
Ik heb door de leerkracht uit de vierde klas een heel goede ervaring
overgehouden van het aanleren van breuken. Met vruchten die ik in het
binnenland kende, zoals sinaasappel en kalebas. Het suikerriet bijvoorbeeld werd afhankelijk van de breuk die we moesten leren in de helft,
een derde, of een vierde gedeeld, en ook zo de sinaas. Op zo’n manier
begreep ik de breuken heel goed. Nog steeds pas ik dezelfde methode
toe om voorwerpen die de leerlingen kennen als aanschouwelijk materiaal te gebruiken. (Urma Rozenhout-Hoop, Marowijne)
Enthousiaste leerkrachten maakten
mij van binnen blij als kind.
(Viola Tjon Ket Soeng, Saramacca)
Ik waardeer de leerkrachten die onder
zeer moeilijke omstandigheden blijven
lesgeven, bijvoorbeeld de leerkrachten
in het binnenland en de leerlingen van
het binnenland die dezelfde toets maken als de stadskinderen en toch deels
slagen. (Glenn Lugard, Sipaliwini)
De stimulerende woorden van
de leerkracht waren voor mij erg
belangrijk. (Cheryl, Coronie)
De motivatie en de aandacht
van de leerkracht uit de
kleutertijd is me altijd bijgebleven. (Anneke DjopawiroCoronie)
Goed onderwijs is voor mij
het fundament geweest
voor mijn latere loopbaan.
( Soraya Descartes, Wanica)
Meneer Strijder, het schoolhoofd,
gaf ons altijd levenswijsheden mee
tijdens de vlaggenparade. Die waren
erg belangrijk voor mij en mijn leven.
Een daarvan: vandaag ga je naar
school en ga je kennis planten. Die
kennis die je nodig hebt, zal je morgen weer oogsten om het land helpen
op te bouwen. (Albert Aboikoni,
Sipaliwini)
37
De leraar en zijn leer-kracht!
Toelichting
38
In de volgende achtergrondinformatie gaan we verder met de inzichten rond leerlinggericht en kindvriendelijk onderwijs.
We beginnen met ‘de leraar en zijn leer-kracht’. Zijn
rol is erg belangrijk in het leerproces van de leerling.
Als de leerkracht zijn kracht optimaal inzet om het
leren van elke leerling te stimuleren en te begeleiden,
zullen de resultaten er op vooruitgaan.
Vervolgens is het van belang dat de leerkracht ‘Gevoel voor leerlingen’ heeft. Een positieve, stimulerende begeleiding waarin het kind echt begrepen en
gezien wordt, bevordert de prestaties van de leerling.
Zo’n leerling gaat ervan groeien en bloeien.
Het derde achtergrond-onderdeel gaat over het belang
van ‘Een krachtige leeromgeving’. Deze krachtige
leeromgeving bestaat uit de inrichting van de klas en
de schoolomgeving, maar ook uit de leerkrachtstijl
van de leerkracht. Nieuwe ontwikkelingen, zoals de
introductie van de computer beïnvloeden wereldwijd
de leeromgeving en vragen om nieuwe didactische
aanpakken.
Samen met de leerling en de leerkracht vormt de
leeromgeving een belangrijke driehoek in ons verhaal. Daar is waar het leren plaatsvindt: in de klas.
Een goede organisatie van die klas bevordert opnieuw
weer het leren. Het onderdeel ‘Organiseer de klas’
gaat hier op in. Evidence based onderzoek laat zien
dat er didactische aanpakken zijn die effectief zijn
voor het leren van de leerlingen. Meer informatie is
te vinden in het onderdeel ‘De juiste aanpak’.
We besluiten de achtergrondinformatie met het onderdeel ‘Balans tussen hoofd, hart en handen’. Kennisoverdracht (hoofd) is belangrijk. Je hebt immers
een basis nodig om goed verder te kunnen leren.
Maar uit onderzoek en ervaring blijkt ook dat het actief leren, het mogen handelen, het experimenteren
(doen) en de emotionele beleving van het leren (hart)
er toe doen. Leerlingen met een positief zelfbeeld en
zelfvertrouwen leren nu eenmaal makkelijker.
Wat?
Elke leerling bezit leer-kracht. Maar hoe kan deze leer-kracht verder gestimuleerd worden?
Het leren staat volop in de belangstelling. En hoewel alleen de
leerling zélf kan leren - de leraar onderwijst immers - is de leraar
toch heel belangrijk in de klas. Hij kan leer-kracht stimuleren door
een aanpak te gebruiken die de leerlingen ECHT laat leren. Het
is belangrijk stil te staan bij het feit dat de meeste problemen
juist ontstaan doordat er niet goed geleerd wordt en niet doordat
de inhoud onduidelijk is. Nog steeds veroorzaakt het traditioneel
leren veel problemen voor groepen leerlingen. De vraag ‘Hoe leer
ik nou?’ wordt nauwelijks beantwoord. De leerstof en te veel
sturing op basis van deze leerstof vragen nog te veel de aandacht
in de klas.
Maar uiteindelijk gaat het bij leren wel om de vraag: Hoe leer ik
nou?
Een aanpak die uitgaat van ‘leer-kracht’ zorgt voor:
1. een bewuste instructie en bewust oefenen
2. recht doen aan verschillen in voorkennis, zodat elke leerling met vertrouwen aan het werk kan gaan
3. plezier en nieuwsgierigheid prikkelen, zodat de leerling
ook betrokken bezig zal zijn
4. aansluiting bij de leergewoontes of leerstijlen van de leerlingen. Iedere leerling heeft immers een eigen manier van
leren
5. voldoende tijd geven om te kunnen leren
6. positieve stimulans.
Bewust oefenen vraagt dat de leerling vooraf duidelijk weet wat
wordt geleerd. Op basis hiervan kan de leerling nagaan wat hij
nog nodig heeft om het leerdoel te bereiken, zelfsturing is hierbij een kernbegrip. Ook betekenisvol leren maakt dat leerlingen
beter zelf de leerstof kunnen begrijpen. Recht doen aan verschillen vraagt ook kennis van de verschillende leerstijlen.
De leerkracht kan zorgen voor een krachtige inrichting van de
omgeving. Hij kan zorgen voor een krachtige aanpak in de klas
en dat werkelijk leren plaats kan vinden. Juist deze kracht van
de leerkracht draagt bij aan het leren in de klas. En elke mens en ook de leerling - groeit immers door positieve leermomenten,
complimenten en succesbeleving.
Wat is de puzzel?
Wat moet aandacht krijgen in de klas? Is dat het lesboek? Of is
dat alleen de leerling? Of allebei?
Nog teveel aandacht in de klas gaat uit naar het volgen van de
inhoud van het curriculum, het boek moet uit. De les moet af.
Het is wenselijk dat elke leerkracht in staat is zijn leer-kracht in de
klas in te zetten. Het leer- of groeiproces wordt verder op gang
gebracht, gestimuleerd en verzorgd. Alleen dan kunnen we optimale resultaten behalen.
Leerlingen hebben de leer-kracht nodig!
Hoe?
De leerkracht
-
-
Er moet ingevuld en overgeschreven worden. Alle leerlingen beginnen en eindigen gelijk. Iedereen op dezelfde bladzijde(s) op
dezelfde dag. Als leerkracht krijg je het dan druk. Je moet ervoor
zorgen dat alle leerlingen betrokken aan het werk gaan en aan
het werk blijven. Je moet ze controleren en corrigeren. En als
het tegenzit, moet je al die volgeschreven bladzijdes ook nog
nakijken en beoordelen. Dat is geen leerling-zelfsturing maar leerkrachtaansturing. De bladzijde is af en het boek is uit. Dat doel
is gehaald. Maar het is ook belangrijk te kijken wat er uiteindelijk
geleerd is. Het belangrijkste puzzelstuk is:
Hoe kunnen we ons werkelijk richten op het leren zodat de leerkracht van de leerlingen optimaal gestimuleerd wordt?
-
Wat is de wens?
-
Het is het stimuleren van de leer-kracht in het kind, dat maakt dat
leerlingen gaan leren. Enerzijds is dit afhankelijk van de innerlijke
motivatie, mogelijkheden en interesse van de leerling zelf. Hoe
meer de leerling zelf zin heeft in leren en daartoe zijn eigen potentie benut, hoe meer het leren diepgaand kan plaatsvinden.
Anderzijds bezoekt de leerling dagelijks de school. Daar ontmoet
hij zijn medeleerlingen en de leerkracht.
-
-
Tips en wetenswaardigheden
-
-
-
-
‘Leer-kracht’ gebruiken en de focus op ‘leren’ leggen, gaat
niet vanzelf. Ook de leerkracht zelf moet leren. Het gaat
om het eigen leerproces van de leraar. Dit lukt alleen als
de leerkracht hier zelf verantwoordelijkheid voor neemt en
zichzelf de tijd geeft om (nieuwe) vaardigheden te leren.
Begin met veranderingen bij iets dat aansluit bij de eigen
affiniteit zoals een bepaald vak of een bepaalde aanpak.
Ga na welke condities nodig zijn. Zorg voor een goede
-
-
creëert een krachtige leeromgeving
begeleidt het leren positief en past didactische aanpakken
toe
stelt vragen die uitnodigen tot nadenken, tot onderzoek,
tot reflectie of tot handelen. Open vragen die meer antwoordmogelijkheden geven. Vragen die de leerlingen
scherp houden en oproepen om cognitieve conflicten op te
lossen. Vragen die het zelf-denken van de leerling samen
met de andere leerlingen stimuleren
staat model voor hoe een leerling zelf lerend bezig kan
zijn. Wanneer de leerlingen merken dat de leerkracht ook
zelf leert en niet alle antwoorden weet, dan wordt het
leren op school interessanter. Als leerlingen vragen moeten beantwoorden waarvan ze vermoeden dat de leraar die
toch al kent, denken ze al snel dat elke vraag bedoeld is
om hun kennis te testen. Dit stimuleert onvoldoende
durft traditionele patronen te doorbreken. Stil en alleen
werken kan plaatsmaken voor effectief samen werken.
Nabespreken van werk is ineens minder vaak nodig, omdat
de leerlingen elkaar al feedback hebben gegeven. Teveel en
eenzijdig belonen met stickers werkt soms averechts op
het leren, omdat de leerlingen het vooral om de prestatie
gaan doen. Het gaat om zelfverantwoordelijkheid nemen
voor je resultaten en voor het rendement van oefenen
zorgt voor goed onderwijs, elke dag!
communicatie met de leerlingen, de collega’s en de
ouders over wat je gaat proberen. Sta open voor feedback.
Introduceer in de klas dat je samen gaat leren en leg
duidelijk uit wat anders zal gaan en waarom. Het is
nieuw voor de leerkracht en de leerling en daarom
moet er veel over gepraat worden.
Leerkracht zijn is vaak: durven loslaten van oude patronen en nieuwe ideeën uitproberen, fouten maken
mag en reflecteren is belangrijk.
Websites die interessant zijn: www.krachtvanleren.nl,
www.leerkracht.nl, www.kennisnet.nl, www.lereniseenmakkie.nl, www.hersenenenleren.nl, www.leren.nl
39
Gevoel voor leerlingen
Wat?
40
Gevoel voor leerlingen, het ligt zo voor de hand. Toch wordt het
wel eens vergeten. In de interactie tussen de leerling, de leerkracht en de leerstof wordt de leerling geraakt. Als de interactie
goed is, krijgt de leerling het gevoel, de beleving, er vertrouwen in
te hebben. Een belangrijke basiscompetentie van elke leerkracht
is het gevoelig zijn voor deze beleving van de leerling. Het gaat
om de mate waarin de leerkracht in de interacties met de leerlingen inspeelt op hun emotionele behoeften. De leerkracht is zich
bewust van wat hij zegt tegen leerlingen en hoe hij het zegt.
Het gaat er dus om dat de leerkracht zich kan verplaatsen in gevoelens of emoties die een leerling in bepaalde
situaties ervaart: verdrietig of blij zijn, boos of bang,
teleurgesteld zijn of in paniek raken, zich gelukkig
of ellendig voelen, zich verbonden voelen of eenzaam, jaloers of ontgoocheld, gerust of in de
war… Gevoelens bestaan in eindeloze schakeringen. De vraag tijdens de klassenactiviteiten is telkens: voelt de leerling zich
goed bij datgene wat de leerkracht zegt
en doet, of juist niet? En wat kan de
leerkracht doen om een positief klimaat te scheppen, waarin ruimte
is voor verschillende emoties
en gevoelens?
De begeleiding door
de leerkracht die rekening houdt met
deze persoonlijke
beleving
van
leerlingen,
heeft een
positieve
invloed op
de ontwikkeling van de
leerlingen.
De
eigenwaarde stijgt,
de leerling voelt zich
niet alleen maar juist geborgen en verbonden. Hij put
er kracht uit om gevoelens toe te
laten en zo de kans op verwerking
te vergroten. Begeleiding op basis van
een gebrek aan respect, geïrriteerdheid en kleinering, maakt dat
de leerling zich klein en vernederd voelt. De leerling wordt niet
gestimuleerd zijn gevoelens te verkennen en te uiten en kan zelfs
gekwetst uit de interactie komen en (nog meer) aangezet worden
om op een negatieve manier met de omgeving om te gaan. De
relatie verslechtert dan zienderogen en het wordt steeds moeilijker om de leerling op een goed spoor te krijgen.
Wat is de puzzel?
Hoe volgen we gevoelens van leerlingen? En hoe zit
het met de eigen gevoelens van de leerkracht?
Inmiddels weten we dat zonder een positieve
beleving van de leerling het moeilijker is
tot optimale resultaten te komen. Voel
je je als leerling blij, opgewekt en
vol vertrouwen, dan heeft dat
een directe positieve invloed
op het leren.
De
leerkracht is
tijdens de les maar
ook
daarbuiten voortdurend
in
interactie
met zijn leerling(en),
daarbij vindt een overdracht van wederzijdse
gevoelens plaats. Vaak
gebeurt dit eerder onbewust
dan bewust, al denken we
meestal dat we zeer bewust handelen. Als de leerkracht zelf vol
goede moed en vertrouwen is, heeft
dit effect op de leerling. Enthousiasme
maakt de ander enthousiast. Omgekeerd
geldt hetzelfde. De leerkracht kan dus met
zijn manier van interactie de leerling verder
doen bloeien en groeien maar ook doen verdorren.
Te grote klassen of een te grote druk op de prestaties
maar ook het niet goed weten hoe om te gaan met de
eigen beleving en die van de leerlingen, kunnen resulteren
in een focus op negatieve belevingen.
De puzzelstukken zijn:
Hoe kan de leerkracht rekening houden met de gevoelens van de
leerlingen en zijn eigen gevoelens?
En hoe kan er gewenst positief gedrag gestimuleerd worden?
Wat is de wens?
De leerkracht is zich bewust van zijn
eigen gevoelens. Het is heel menselijk dat het als leerkracht met het ene
kind beter klikt dan met de ander. We
hebben allemaal onze persoonlijke
voorkeuren. Maar een professionele
leerkracht is zich hiervan bewust. Hij
kan dit als het ware tijdelijk negeren en
niet van invloed laten zijn op het leerproces in de klas. Hij staat er boven.
In het pedagogisch handelen is ‘gevoelig zijn voor beleving’ een vaste
routine van de leerkracht. De leerling
zal zich sneller gezien voelen. De verbondenheid van de leerkracht met de
leerling en het leren kan beter in stand
gehouden worden. Uit de interviews
en de uitspraken komt telkens naar
voren dat leerkrachten die gevoelig
bleken te zijn voor beleving, die het
kind echt zagen, nog jaren later altijd aan hun eigen kind-zijn
herinnerd worden.
Je als leerling gezien voelen, is een belangrijke succesfactor in
het leerproces. Ook de diversiteit in de samenleving noodzaakt de
sociale, religieuze en culturele achtergronden van de leerlingen te
kennen om hen werkelijk te kunnen begrijpen. Gevoelig zijn voor
de leerling leidt zeker tot betere resultaten, meer voldoening van
de leerkracht en vooral tot tevreden onderwijs!
Hoe?
De leerkracht kan bij zichzelf nagaan of hij/zij gevoelig is voor
beleving door de volgende vragen:
Respect
- Drukt mijn gedrag (in woord en daad) respect en gelijkwaardigheid uit?
- Benader ik de leerlingen als gelijkwaardige personen?
Neem ik ze serieus?
Aandacht
- Maak ik voldoende tijd voor individuele leerlingen?
- Plaats ik een leerling in het middelpunt van positieve belangstelling?
- Geef ik ze het gevoel de moeite waard te zijn, erbij te horen, een plaats in de groep te hebben?
- Hoe kom ik in wat ik doe en zeg, tegemoet aan de behoefte aan aandacht en erkenning?
- Leg ik de aandacht vooral op gewenst gedrag?
41
Affectie
- Toon ik mijn eigen genegenheid en zorg ik voor alle leerlingen?
- Geef ik regelmatig een compliment, een aai over de bol,
een pluim?
- Stem ik mezelf af op de eigen wijze van contact van de
leerling?
Bevestiging
- Waak ik over succes- of faalervaringen van leerlingen? Op
welke manier ga ik ermee om?
- Vestig ik de aandacht van de leerlingen regelmatig op hun
prestaties, op hoe ze met anderen omgaan en op wie ze
zijn als mens?
- Hoe benut ik kansen in wat ik doe en zeg, opdat leerlingen
zichzelf als competent ervaren?
Duidelijkheid
- Bied ik de leerlingen voldoende duidelijkheid over wat van
hen verwacht wordt, wat er staat te gebeuren?
- Vinden de leerlingen in hun omgeving voldoende houvast
ten aanzien van tijd, ruimte en personen?
- Geef ik realistische informatie om verkeerde of angstaanjagende voorstellingen over bepaalde verschijnselen bij te
stellen?
Begrip
- Heb ik oog voor gevoelens en emoties van leerlingen?
Verplaats ik me in hun leefwereld? Laat ik zien en voelen
dat ik ze begrijp?
- Help ik leerlingen greep te krijgen op wat hen emotioneel
bezighoudt?
De krachtige leeromgeving
Tips en wetenswaardigheden
Een zestal basisprincipes moet in de klas aanwezig zijn,
zodat kinderen zich op hun gemak voelen¹.
42
Respect:
Bij respect voor kinderen laat de leerkracht kinderen
zelf het gesprek openen bij het binnenkomen van de
klas. Kinderen communiceren spontaan met de leerkracht en de leerkracht moedigt dit aan door open vragen te stellen. Spontane communicatie is de vrucht van
een goede relatie van de leerkracht met kinderen. Een
goede relatie is een relatie waarbinnen de leerkracht de
kinderen als gelijkwaardig ziet en voortdurend uitnodigt
om ervaringen te delen.
Aandacht:
Kinderen hebben aandacht nodig en willen gezien en
gehoord worden. Leerkrachten moeten hierop inspelen.
Bijvoorbeeld: De juf merkt op dat Steven trots is op zijn
werkstuk over De Amazone. Of dat Wendy opeens de
breuken snapt. De juf toont haar interesse door deze
gevoelens te zien en te benoemen: ‘Dat heb je goed
gedaan’, ‘Ik ben blij voor jou!’
Affectie, bevestiging, duidelijkheid en begrip:
Bij activiteiten kunnen leerkrachten iets meedelen aan
de leerlingen en vragen of ze het wel of niet goed vinden. Kinderen krijgen dan het gevoel dat ze mee mogen
beslissen en dat hun mening telt. Als blijkt dat leerlingen zich onveilig of bedreigd voelen, moet de leerkracht hier begrip voor tonen. Verder is het ook belangrijk dat de leerkracht duidelijke afspraken maakt met de
kinderen en zich daaraan houdt. Kinderen moeten het
gedrag van de leerkracht kunnen voorspellen.
Websites en boeken: onder andere www.goodfeeling.nl,
www. eq.startpagina.nl, www.sociaalemotioneel.nl, www.
basislink.nl
Suriname heeft materialen uitgeprobeerd rondom de
‘axenroos’ (zie ook trefwoord ‘axenroos’ via Google).
Daniël Goleman is bekend om zijn werk rondom Emotionele
Intelligentie. Verder zijn er veel lesprogramma’s ontwikkeld
waarbij sociaalemotionele ontwikkeling centraal staat.
¹ Uit: Bewerkt naar de ideeën van Fer Laevers.
Wat?
Een omgeving? En dan nog eens krachtig. Wat bedoelen we precies? Is een klas niet gewoon een klas?
Nee, net zoals elke leerling en elke leerkracht verschillen, zo verschilt ook elke klassenomgeving. Alleen al door rond te kijken
in de klas, krijg je snel een beeld van wat er dagelijks in die
klas gebeurt. Naast de leerling en leerkracht speelt dan ook de
zogenoemde krachtige leeromgeving een belangrijke rol binnen
het leren. Met een krachtige leeromgeving bedoelen we een omgeving die leerlingen volop de kans geeft zich te ontwikkelen,
samen met anderen. Een omgeving die als het ware ontwikkeling
uitlokt, die kinderen uitdaagt tot veilig leren op hun eigen manier
en waarin ook fouten gemaakt mogen worden.
Een krachtige leeromgeving is een klas- en schoolomgeving met
interessante en uitdagende materialen, methoden en activiteiten
voor de leerlingen. De inrichting van de klas en de school is hierbij
zeer bepalend, maar ook de activiteiten die de leerkracht onderneemt. Er is aandacht voor veelzijdigheid en variatie. Er wordt
zoveel als mogelijk een beroep gedaan op alle ontwikkelingsgebieden, zodat iedere leerling aan zijn trekken kan komen. Ook de
leerkrachtstijl speelt een belangrijke rol. De benadering van de
leerkrachtstijl in het leerproces geeft de kracht aan de leeromgeving waarin de leerling dagelijks verkeert.
Een krachtige leeromgeving lokt nieuwsgierigheid, zelf-ontdekken,
zelfverantwoordelijkheid, zelfsturing, zelfstandigheid, gesprekken,
samenwerking en onderzoek uit.
De leerlingen van meester Rakesh hebben lange discussies gehad over hun eigen
klassenregels. Die zie je op flappen aan de
muur, compleet met tekeningen. Vijf belangrijke regels hebben ze samen ontwikkeld: luisteren naar elkaar en een ander uit
laten spreken, niet eten en drinken onder
de les, als je iets te vragen of te zeggen
hebt, steek je je vinger op, als je naar het
toilet moet gaan, dan ga je. Maar je ziet ook
van alles over het project van geschiedenis
waar ze mee bezig zijn, over de Javaanse
immigratie. Een tekening van een depot
met uitgeputte immigranten bijvoorbeeld,
getekend door Alex, de grote kunstenaar
van de klas en niet te vergeten de bakken
met ontkiemende zaden op oude tafeltjes. Zo zien ze wat ze leren.
En in de kast is een stapel met kleurige lappen die ze gebruiken
als ze iets uitbeelden met een stukje toneel. Meester is pas jarig
geweest. De portretten van hem, getekend door leerlingen en de
klassenfoto met jarige Rakesh in het midden hangen er nog.
Wat is de puzzel?
Geen omgeving is hetzelfde. Moet de klas vol met materialen
staan? Moeten er overal aan de muren en aan waslijnen werkjes
te zien zijn? Roept een klassikale opstelling iets anders op dan
een groepsopstelling?
Hoe kan de omgeving krachtig gemaakt worden en bijdragen
aan het leerproces? Speelt het leerkrachtgedrag een rol in de
krachtige leeromgeving?
Het is inderdaad zo dat de klasseninrichting effect heeft op het
leren. Een drukke, chaotische, rommelige klasseninrichting geeft
een rommelige sfeer. Dit belemmert vaak het overzicht. Een
klassikale inrichting in rijen kan de leerkracht meer controle geven
of rust bij bepaalde activiteiten. En een groepsopstelling nodigt
uit tot interactie en samenwerking tussen leerlingen. Ondanks
dat er hard gewerkt wordt aan renovatie en uitbreiding ontbreekt
het de leerkracht vaak aan ruimte en voldoende middelen om de
klas effectief in te richten. Overvolle klaslokalen geven weinig
ruimte tot effectievere inrichtingen. Nieuwe schoolgebouwen zijn
onvoldoende gebaseerd op nieuwe inzichten rondom krachtige
leeromgevingen. Er zijn vaak te veel leerlingen per klas om voldoende tegemoet te komen aan het bieden van gelijke leerkansen
voor elke leerling. Voldoende kwaliteitsvolle leermiddelen ontbreken zowel voor de cognitieve als de creatieve vakken. Gedegen onderwijsprogramma’s die in tijd haalbaar zijn maken ook
deel uit van de krachtige leeromgeving.
Ook het leerkrachtgedrag bepaalt grotendeels de omgeving. Ben
je als leerkracht betrokken? Vermoeid of goed uitgerust? Positief
of negatief? Afwisselend ernstig en grappig?
43
De puzzelstukken zijn:
Hoe kunnen we de leeromgeving krachtiger maken? Wat betekent
dit voor de inrichting? En wat betekent dit voor de leerkracht?
Wat is de wens?
De wens is dat elke leerling kan leren in een krachtige leeromgeving. In deze leeromgeving past de leerkracht zijn ‘kracht’ toe
om dit te realiseren. Er zijn interessante en uitdagende materialen, methoden en activiteiten voor de leerlingen beschikbaar. De
klassengrootte is zodanig dat elke leerling voldoende aandacht
kan krijgen. De leerkracht begeleidt de leerlingen op een positieve, ondersteunende manier. De omgeving is zodanig ingericht
met materialen en middelen dat er mogelijkheden zijn voor individueel- en groepswerk, kringgesprekken, zelfstandig werk en
werk in leerhoeken.
Een haalbaar en gedegen onderwijsprogramma heeft veel invloed
op de schoolprestaties van de leerlingen. Dit programma heeft
twee aspecten:
1. De leerling krijgt voldoende gelegenheid tot leren.
De leerling krijgt voldoende tijd om zich de leerstof eigen
te maken. De hoeveelheid tijd kan per leerling verschillen.
Een langzame leerling heeft nu eenmaal meer oefentijd
nodig dan een snelle leerling.
In de praktijk is er vaak een verschil tussen het geplande
programma (het curriculum) en hetgene dat werkelijk in
een schooljaar gerealiseerd wordt.
2. De leerkracht krijgt voldoende tijd om het onderwijsprogramma te realiseren.
De leerkracht moet dus voldoende tijd hebben om het
lesprogramma te kunnen behandelen in de onderwijstijd die beschikbaar is. Vaak zijn programma’s overvol en
gaat veel onderwijstijd verloren door ineffectief klassenmanagement.
dig werk organiseren door kasten goed in te richten en voldoende
materialen ter beschikking te hebben.
De leerkracht kan een haalbaar en gedegen onderwijsprogramma vaststellen met wat de belangrijke leerstof is en welke ter
aanvulling dient. Hij zorgt ervoor dat er voor belangrijke leerstof
voldoende tijd is om het eigen te kunnen maken. Hij brengt een
duidelijke volgorde aan in de essentiële leerstof en deelt die zo in
dat de leerling voldoende tijd krijgt om die te leren. Hij zorgt er
bij het opstellen van het lesplan voor, dat er voldoende tijd is om
deze leerstof te behandelen.
44
Het stellen van uitdagende doelen en krachtige feedback motiveert de leerlingen tot leren. Hoge realistische verwachtingen
hebben een positieve invloed op de resultaten van de leerling,
ook op die van de zogenoemde zorgleerlingen. Duidelijke, haalbare doelen die helder naar de leerlingen toe gecommuniceerd
zijn, verhogen de prestaties. Bovenal hebben deze doelen ook
effect op de samenwerking van het schoolteam (Marzano 2007,
pp. 21-37, pp. 41-45). Als de leerkracht direct na de leeractiviteit
regelmatige, systematische en krachtige feedback geeft aan de
leerling, worden leerprestaties gunstig beïnvloed.
Een veilige en ordelijke omgeving maakt dat leerlingen onbelemmerd kunnen leren. Orde en veiligheid beïnvloeden de leerprestaties. Aspecten als het pedagogisch handelen, effectief klassenmanagement, collegialiteit en professionaliteit van het team, het
stellen van uitdagende doelen en krachtig leiderschap dragen alle
bij aan een veilige en ordelijke leeromgeving in de school.
Duidelijke regels - samen met de leerlingen opgesteld met betekenisvolle consequenties bij overtredingen - scheppen een ordelijk
leefklimaat in de klas. Alle leerlingen hebben behoefte aan duidelijke structuren.
Hoe?
Een doelmatige planning en investering van de overheid is belangrijk om aan een aantal basiscondities te voldoen. Het maken
van prognoses van leerlingengroei per district op langere termijn
ondersteunt de planning van de behoefte aan faciliteiten. Binnen
de aanpassing en renovatie van de huidige schoolgebouwen kan
er rekening gehouden worden met nieuwe aanpakken van leren
(bijvoorbeeld: samenwerkend leren, zelfstandig leren, computermogelijkheden). De verzelfstandiging van scholen leidt ertoe dat
de schoolleider efficiënter met eigen middelen kan werken in de
school.
De leerkracht zelf kan de klas anders inrichten, bijvoorbeeld groeperen van de tafels, visualiseren met tekeningen en foto’s, zorgen
voor een schone klas met klassentaken, hoeken creëren, zelfstan-
Uitdagende doelen kunnen worden opgesteld op schoolniveau en
mogelijk specifiek voor bepaalde leerlingen.
Behalve een rechtvaardig beoordelingssysteem van de overheid
kan er elk kwartaal feedback gegeven worden aan de leerling en
de ouders door middel van een passende rapportage, die ingaat
op de leerontwikkeling van de individuele leerling. De overheid
kan uitdagende eindtermen en tussendoelen bepalen en deze verwerken in het onderwijsprogramma.
Een veilige en ordelijke omgeving kan bereikt worden door het
opstellen van duidelijke gedragsregels voor de hele school. Daarbij worden passende consequenties bedacht bij het niet naleven
van deze regels. Elke klas kan werken aan het stimuleren van
zelfsturend gedrag. Een leerlingvolgsysteem kan risicoleerlingen
sneller en vroeger signaleren.
Tips en wetenswaardigheden
• De leeromgevingen zullen steeds meer beïnvloed
worden door ontwikkelingen binnen de ICT (Informatie
en Communicatie Technologieën). Ook het onderwijs
krijgt hier steeds meer mee te maken.
• Websites:
www.natuurlijkleren.net,
www.mhr.nl,
www.teamontwikkeling.net en trefwoorden als ‘digitale leeromgeving’, ‘computers in de klas’.
• Zorg ervoor dat zeer belangrijke leerstof voldoende kan
worden behandeld in de tijd die beschikbaar is. Geef de
leerlingen voldoende oefentijd. Bescherm de beschikbare tijd voor onderwijs. Het verlengen van schooldagen is kostbaar en niet altijd effectief. Scholen kunnen
hun tijd beschermen door zo efficiënt mogelijk te zijn
bij de start van de schooldag, pauzes en speeltijden,
leswisselingen en mededelingen. Gebruik de lestijd
werkelijk voor leren.
Organiseer de klas
Wat?
Een goed georganiseerde klas draagt bij aan leer-kracht. De leerkracht plant, bereidt zaken voor en organiseert effectieve leersituaties. In veel onderzoeken komt ‘klassenmanagement’ als belangrijke factor terug bij het verbeteren van de leerprestaties van
leerlingen. Het is vrij logisch: een chaotische klas als gevolg van
slecht klassenmanagement zorgt er niet alleen voor dat prestaties
niet verder toenemen, maar zelfs afnemen.
Effectief klassenmanagement creëert de condities om alle kinderen gelijke kansen op onderwijs te geven. Bijvoorbeeld door te
differentiëren in de les. ‘Klassenmanagement is het scheppen van
voorwaarden voor succesvol onderwijs’ (Veenman 1993) Het
gaat onder andere om:
1. De inrichting van de klas
2. Regels en afspraken in de klas en voor de school (de routines)
3. Effectieve didactische vaardigheden
4. Preventie van probleemsituaties door vooruit te denken en
te plannen
5. Het scheppen van effectieve leertijd
Wat is de puzzel?
Is er meer leer-kracht als de klas goed georganiseerd is? Gaat het
alleen om de opstelling van de klas of om meer? Vaak gaat veel
effectieve leertijd verloren door een ineffectieve klassenorganisatie. Hierdoor krijgt de leerling minder leertijd en de leerkracht
45
minder instructietijd: slechte planningen en voorbereidingen, een
overvol lesplan, onvoldoende leermiddelen, gebrek aan kopieerfaciliteiten, volle klassen, kortom, een traditioneel onderwijs gericht op het afmaken van het lesboek.
Uit onderzoek blijkt dat een haalbaar en gedegen programma
zowel de leerling als de leerkracht meer tijd geeft om de leerstof
voldoende aandacht te geven. Vaak zijn de ontwikkelde curricula
te ambitieus. De tijd tussen half acht en één uur is kostbaar en
moet goed gebruikt worden.
De puzzelstukken zijn:
Hoe organiseer ik de klas zodanig dat deze positief bijdraagt aan
het leren? Verandert de opstelling gedurende de dag of de lesactiviteit? Hoe organiseer ik de school zodat er beter tegemoet kan
worden gekomen aan de verschillen tussen leerlingen? Kan er ook
op schoolniveau een bijdrage zijn?
Wat is de wens?
46
De leerkracht organiseert de klas op een effectieve manier. De
inrichting van de klas is zodanig dat leermiddelen voor de leerlingen gemakkelijk bereikbaar zijn. Het maken van groepen kan snel
en efficiënt gebeuren door geschikt meubilair. Leermiddelen in de
vorm van bijvoorbeeld verwerkingsmateriaal (herhaling, verrijking)
zijn voldoende aanwezig zodat er gedifferentieerd kan worden.
De regels in de klas zijn samen met de leerlingen opgesteld en
ondersteunen de dagelijkse routines. Nog beter is het als deze
regels door de hele school heen afgestemd zijn.
De leerkracht beschikt over effectieve didactische vaardigheden,
waaronder bijvoorbeeld het kunnen differentiëren. Tijdens het
werkuur Zelfstandig Werken zijn de leerlingen met eigen taken
bezig en heeft de leerkracht de handen vrij om aan zorgverbreding te doen. Deze routine van zelfstandig werken wordt in de gehele school toegepast. Ervaringen uit pilots (LEARN 2008, Kindvriendelijke Scholen 2007, UNICEF) laten zien dat op die manier
de wachttijd van leerlingen enorm verkleind wordt. De motivatie
van leerlingen neemt toe. Leerlingen worden aangesproken op
autonomie: ik kan het zelf.
Het groeperen van de leerlingen kost weinig tijd, omdat de leerlingen de routine kennen. Ook worden leerlingen ingezet voor klassentaken die rouleren middels een takenbord. In de dagplanning
kijkt de leerkracht al vooruit op mogelijke probleemsituaties en
weet die te voorkomen door een goede voorbereiding. Dagelijks
wordt de les voorbereid en gepland. Er wordt rekening gehouden
met de leertijd van de leerlingen en de instructietijd die de leerkracht nodig denkt te hebben.
Hoe?
De (startende) leerkracht wordt door een ervaren leerkracht begeleid in het verder ontwikkelen van het eigen klassenmanagement. Op schoolniveau worden tijdens teamvergaderingen niet
alleen regels en afspraken (routines), maar ook effectieve didactische aanpakken (onder andere differentiatie, zelfstandig werken,
directe instructie, samenwerkend leren) afgestemd. Consequenties bij het niet naleven van regels en afspraken worden betekenisvol toegepast.
De schoolleider, de zorgcoördinator en de vernieuwingscoördinator voeren regelmatig observaties in de klassen uit en coachen
de leerkrachten. Regels en afspraken worden tot een minimum beperkt en worden bijvoorbeeld met pictogrammen in het
schoolgebouw gevisualiseerd.
De schoolleider ziet toe op het optimaliseren van de effectieve
leertijd van elke klas. Probleemsituaties worden open en respectvol besproken, bijvoorbeeld tijdens een speciale vergadering of
bijeenkomst.
Tips en wetenswaardigheden
1. Schrijf samen met de leerlingen alle regels op die je gebruikt om de klas te organiseren.
2. Bespreek een aanpak om deze regels na te leven.
3. Bespreek de eerste dag de belangrijkste regels en gewoonten in de klas.
4. Wees duidelijk en vriendelijk. Stimuleer gewenst gedrag
en stop ongewenst gedrag.
5. Organiseer leuke dingen waarbij je de kinderen leert kennen.
6. Wees positief en optimistisch. Geef aan dat je verwacht
dat je leerlingen succes in je klas zullen hebben en dat jij
ze daarbij zult helpen.
7. Vermijd situaties waarvan je zeker weet dat veel leerlingen
zullen mislukken.
8. Pak wangedrag snel en vastberaden aan. Pesten wordt
niet geaccepteerd.
9. Bereid je goed voor.
10.Wees voorspelbaar in je aanpak. Dat is goed voor de
zwakke leerlingen. Gebruik zowel sturende als begeleidende aanpakken in je klas.
Interessante websites zijn www.internetwijzer-bao.nl/klassenmanagement.nl, www.ontwerpatelier.nl, www.ictopschool.
net.
De juiste aanpak
Wat?
Andere tips voor de inrichting:
1. Reserveer ruimte in je lokaal voor een kring, zonder dat
er veel geschoven moet worden met meubilair. Geef
leerlingen een vaste plaats.
2. Creëer werkplekken voor leerlingen die even rust nodig
hebben.
3. Creëer ruimte waar je instructie kan geven aan een
groepje leerlingen.
4. Zet het meubilair van de leerlingen zo neer dat je de
gezichten van alle kinderen kunt zien.
5. Let op de looproute die de leerlingen moeten nemen
om materialen te pakken of om bijvoorbeeld naar het
toilet te gaan. Een verkeerde route kan veel onrust
veroorzaken. Plaats leerlingen met concentratieproblemen of kinderen met gedragsproblemen niet langs deze
route.
6. Breng duidelijke ordening aan bij het plaatsen van boeken, schriften en materialen in je lokaal, bijvoorbeeld
per vak. Zorg dat ze goed bereikbaar zijn.
7. Zorg er voor dat iedereen goed op het bord kan kijken.
Houd rekening met leerlingen met visuele beperkingen.
8. Computerschermen kunnen leerlingen erg afleiden.
Probeer de klas zo in te richten, dat ze vanuit de klas
niet zijn te zien.
9. Zorg er voor dat de tafels en stoelen van de leerlingen
de juiste hoogte hebben.
10.Reserveer ruimte om het gemaakte werk van leerlingen
te presenteren.
De leerkracht kan zijn leer-kracht enorm versterken door een juiste
didactische aanpak. Uit onderzoek (Marzano 2003) blijkt dat het
organisatorisch, pedagogisch en didactisch handelen leerprestaties positief beïnvloedt. Effectieve leerkrachten maken gebruik
van een effectieve aanpak. In de leerlinggerichte aanpak pleiten
we voor een balans tussen zowel de leerkrachtgestuurde handelingen als de leerlinggestuurde handelingen. Met leerkrachtgestuurd handelen bedoelen we dat de leerkracht heel bewust een
bepaalde aanpak in de klas toepast, die het leren van dat moment
voor de leerlingen zo optimaal mogelijk beïnvloedt. Dat is iets
heel anders dan in de traditionele aanpak, waarbij de leerkracht
zich vooral laat sturen door de inhoud van de boeken en deze
als uitgangspunt neemt. Leerlinggestuurde handelingen zijn bijvoorbeeld het zelf zoeken naar antwoorden of het oplossen van
problemen door de leerling, soms samen met andere leerlingen.
De leerling maakt dan een eigen planning en opzet.
Goed voorbereide en geplande instructies en een effectieve aanpak bevorderen het leerproces. We noemen hier zes effectieve
vormen van aanpak (er zijn er natuurlijk meer):
-
-
-
-
-
-
zelfstandig werken en de instructietafel
het directe instructiemodel
samenwerkend leren
differentiatie
interactief onderwijs
creatieve werkvormen
Wat is de puzzel?
Altijd maar een rij-opstelling en wachten op wat de leerkracht
zegt en dat uitvoeren? Of ook zelf mee mogen denken en actief
mogen zijn? Zomaar aan iets beginnen of werken met duidelijke
stappenplannen? Altijd dezelfde manier of variatie? Het boek als
uitgangspunt voor kennisoverdracht of het leren en de leerling als
uitgangspunt met telkens een passende aanpak?
Het traditionele onderwijs maakt nog te weinig gebruik van bewezen effectieve didactische werkvormen.
Soms zijn deze werkvormen onvoldoende bekend of onvoldoende
getraind bij de leerkrachten. Het gevolg is dat de leer-kracht van
de leerling onvoldoende gestimuleerd wordt. Voor de leerling
is het bijvoorbeeld vaak helemaal niet duidelijk wat en waarom
er geleerd wordt. Veel kostbare effectieve leertijd - en dus leerkracht - gaat verloren door een ineffectieve aanpak. Vooral de
uitvallers, de leerlingen die bijvoorbeeld langzamer leren, en de
uitschieters, de snelle leerlingen, profiteren dan te weinig van het
onderwijs. Het is nog te vaak, wachten tot iedereen klaar is en
47
dan pas doorgaan met de les. Uit onderzoek is
bewezen dat er werkvormen zijn die een sterke
positieve invloed hebben op het leren.
De puzzelstukken zijn:
Welke aanpak is effectief en beïnvloedt het leren
van de leerling? Hoe en wanneer past de leerkracht deze aanpak toe?
48
Wat is de wens?
Een effectieve aanpak in de klas om de leerkracht optimaal te stimuleren, om alle bloemen
in de klas te laten bloeien. Het gaat om effectiever en dus diepgaander leren. Hiervan is sprake
wanneer leerlingen zich in een helder gestructureerde leersituatie bevinden. Die structuur komt van de leerkracht. Vandaar de term ‘leerkrachtgestuurde’ benadering. Met
leerkrachtgestuurde benadering bedoelt men het bewust inzetten
van diverse didactische werkvormen die het leren optimaliseren.
Effectief leren van basiskennis en basisvaardigheden kan aan het
begin van een lessenserie worden ingezet voor alle leerlingen en
later voor die leerlingen die extra inoefening nodig hebben. Er
vindt dan een betere verdieping van de leerstof plaats (bijvoorbeeld bij samenwerkend leren of interactief onderwijs).
Effectief leren kan bijvoorbeeld plaatsvinden tijdens de instructie
door het model van directe instructies. Deze manier van werken
heeft als belangrijkste kenmerk een heldere opbouw van de leerstof, een heldere structuur in de les en directe feedback naar de
leerlingen. Ook kan effectief leren toegepast worden tijdens een
dagelijks uur Zelfstandig Werken, waarbij alle leerlingen aan bijvoorbeeld een aantal basis- en keuzetaken werken. Binnen de pilots (Kindvriendelijke scholen, LEARN, Kalbobis en dergelijke) zien
we dat dit ook zeer motiverend naar de leerlingen toe werkt.
Leerlingen leren veel van en met elkaar. Samenwerkend leren in kleine of grotere groepen met
aan de leerlingen aangepaste werkvormen is een
uitstekend middel om de leerstof diepgaander te
begrijpen.
In de nieuwe werkvormen wordt nadruk gelegd
op de interactie die de leerkracht voert met de
leerlingen of die de leerlingen onderling voeren
ten aanzien van de leerstof. Onderlinge interactie maakt actief, maakt betrokken, motiveert en
helpt de leerlingen de lesstof goed te begrijpen.
Tevens vergroot het de taalvaardigheden van de
leerling. Dat is bouwen aan kennis, zoals ook
uitgelegd in hoofdstuk 1 in het deel over sociaalconstructivisme.
De leerkracht kan veel steun hebben aan samenwerken met
collega’s. Bespreek leuke werkvormen die je met succes hebt
toegepast met elkaar. Zo leer je van elkaar. Een kast met creatief
materiaal en een schrift waarin toegepaste werkvormen bij verschillende doelen staan, kan helpen als je vastzit.
Hoe?
Train leerkrachten in het toepassen van deze effectieve didactische vaardigheden. Neem deze aanpak op in het leermateriaal
dat dagelijks gebruikt wordt in de klas (curriculum) en begeleidt
de leerkracht (bijvoorbeeld door de vernieuwingscoördinator en
de schoolleider in het toepassen ervan).
Wat kan de leerkracht zelf doen?
1. Gebruik regelmatig een effectieve aanpak in de les, zodat
deze steeds meer routine wordt voor zowel de leerling als
de leerkracht. Plan de effectieve methoden bewust in.
2. Stel altijd heldere doelen en kom hier steeds op terug in
de les. Let op vorderingen, beloon gewenst gedrag of prestaties, wissel groeps- en individueel werk met elkaar af.
Zorg voor variatie.
3. Concentreer je voortdurend goed op de leerstof die je aanbiedt. Voorafgaand aan de leerstof, tijdens en na afloop
van de les, richt de leerkracht de aandacht op de leerervaringen van de les. Voorkennis wordt geactiveerd (wat
weten we al?), vragen worden geactiveerd (wat willen we
weten?) en na afloop wordt teruggekeken (wat weten we
nu beter?).
4. Zorg voor voldoende leertijd waarin het herhalen, oefenen
en toepassen van de leerstof voldoende tot zijn recht kan
komen voor alle leerlingen. De leerlingen worden gestimuleerd om zich de leerstof verder eigen te maken. Het ene
kind zal veel oefening nodig hebben en het andere weer
minder. Het toepassen - in groepsverband - van het geleerde maakt dat er diepgang plaats kan vinden en beter
begrip. Ook hier schept de effectieve leerkracht kansen
voor kinderen door zijn heldere aanpak.
5. Bespreek regelmatig met elkaar wat je gedaan hebt, zo
kom je op nieuwe ideeën.
49
-
Tips en wetenswaardigheden
Hoe ziet het werken met het directe instructiemodel eruit?
-
-
-
-
De leerkracht is duidelijk in wat hij wil bereiken (‘Deze les
gaan we … en aan het eind van de les weten jullie ... en
kunnen jullie …’)
Een heldere instructie waarin expliciet aangegeven wordt
wat er van de leerlingen verwacht wordt (‘Ik leg eerst
uit wat … is, daarna krijgen jullie de gelegenheid om gedurende 10 minuten in tweetallen te werken aan ..., als
jullie dat gedaan hebben weten jullie …, dat zal ik nog een
keer klassikaal bespreken en dan ronden we af met …’)
De leerkracht biedt kansen aan leerlingen om meer en
minder geleid te oefenen (‘Eerst doen jullie het volgens
mijn aanpak, daarna mag je kiezen of je het zo of zo doet’,
‘Wie meer hulp wil, mag straks bij me komen zitten’)
De leerkracht geeft, door tijdens het zelf werken rond te
lopen, goed te observeren, zowel gevraagd als ongevraagd
feedback aan leerlingen over de vorderingen (‘Dat heb je
goed gedaan. Ik mis nog …; dat is heel goed wat je daar
doet; dit gaat de foute kant op. Ik kom bij je zitten/staan
om te zeggen hoe het wel kan’)
De leerkracht zorgt voor een vriendelijke, leerveilige
sfeer en veel positieve feedback.
Het zal duidelijk zijn dat deze manier van werken een goede
lesvoorbereiding vraagt, met een goed doordachte lesopzet op
het juiste niveau van de leerlingen.
Directe instructie is dan ook vooral effectief voor beginnende
leerlingen die nog weinig van het lesonderwerp weten. Hieruit
volgt, dat directe instructie altijd effectief in te zetten is in het
begin van een lesblok. Dit is namelijk het moment dat vrijwel
alle leerlingen nog weinig weten. Verder blijkt deze manier
van werken altijd effectief voor leerlingen die moeilijk leren,
leerlingen die hun eigen leren slecht structuur kunnen geven.
In die situaties is het mogelijk om, na een meer algemene instructie voor de gehele klas, de instructie verder te verfijnen
voor deze groep leerlingen (met meer structuur). Verder blijkt
uit onderzoek dat het geven van structuur de les voor veel
leerlingen veilig maakt. Zo blijkt uit faalangstonderzoek dat
structuur in de les faalangst sterk reduceert. Je zou daarmee
kunnen zeggen dat structuur zorgt voor het begin van een
goed leerklimaat.
• Googlen met de trefwoorden ‘samenwerkend leren’,
‘coöperatief leren’, ‘directe instructie’, ‘interactief
onderwijs’, ‘differentiatie’, ‘zelfstandig werken’ levert
veel informatie op.
Balans tussen hoofd, hart en
handen
Wat?
50
Leren doe je niet alleen met je hoofd, maar ook met je hart en
handen. ‘Hoofd, Hart en Handen’ is een goed klinkend drietal,
de drie H’s. Niet alleen het hoofd moet aangesproken worden,
de leerling is meer dan dat. Ook het hart (de sociaalemotionele
ontwikkeling, de beleving, de gevoelens) en de handen (het mogen handelen, het zelf mogen doen, creatief bezig zijn) moeten
een afgewogen plek krijgen in het dagelijkse programma.
Op deze manier wordt het onderwijs afwisselend en worden meer
leerlingen met verschillen in leer-kracht aangesproken. Zoals een
schoolleider zei: ‘De leerlingen gaan het onderwijs dan beter lusten!’
Een ritmisch weekplan kan een bijdrage leveren aan de drie H’s.
Met een ritmisch weekplan bedoelen we een lesrooster dat zodanig is samengesteld dat de drie genoemde elementen afwisselend aan bod komen. Inspanning wisselt zich af met ontspanning. Activiteit wisselt zich af met rust. Doen wisselt zich af met
nadenken of stilte. En er zijn vaste momenten ingebouwd voor
het hart (de gevoelens, de beleving).
In ons dagelijks leven worden hoofd-, hart- en handactiviteiten
voortdurend afgewisseld. Dit natuurlijk ritme verdient terecht een
plaats in ons onderwijsprogramma.
Wat is de puzzel?
Is leren alleen maar met het hoofd bezig zijn? De leerling brengt
veel meer naar school: zijn lichaam met armen en benen, zijn hart
vol met gevoelens? Tot nu toe ontbreekt de balans in het onderwijsprogramma. Teveel nadruk ligt vooral op de hoofdactiviteiten.
Te weinig is er aandacht voor hart- en handenactiviteiten.
Juf over ‘haar’ kinderen
Mijn mensjes
Paulus komt na twee weken weer op school. Hij vertelt
dat hij voor een beri met zijn moeder mee was naar het
binnenland. Hij heeft vier repetities gemist en belangrijke
nieuwe leerstof. Als hij geen extra begeleiding krijgt, blijft
hij zeker zitten.
Hanna en Jack mochten de school vertegenwoordigen bij
een voorleeswedstrijd. Jack wint een trofee en krijgt daarnaast nog wat prijsjes. Het schoolhoofd stelt voor dat hij
een van de prijsjes aan Hanna geeft. Jack weigert.
Shalini’s moeder vraagt of ze een weekje mee mag naar
Miami, waar haar grootmoeder woont die zestig jaar wordt.
Dan zal Shalini twee repetities missen en belangrijke leerstof.
Cynthia, die in de zesde klas zit, wordt na school opgehaald door een volwassen man in een auto. De man is niet
haar vader en je vermoedt dat Cynthia een seksuele relatie
heeft met de man.
Djoeminie is het liefste meisje van de klas. Goedgemanierd,
goedlachs en altijd behulpzaam. Ze presteert bovendien
goed. Er komt een filmploeg in de klas. Ze willen graag een
interview met een doorsnee leerling. Jij wil ze het liefst met
Djoeminie laten praten.
Ai mi boi, nooit had ik gedacht dat het zo een werk voor
je geweten is om leerkracht te zijn. Elke dag moet je beslissingen nemen over het leven van die kleine mensjes in
de klas. Op de kweek, als je lessen op de hospiteerschool
draait, ken je die kinderen niet echt. Je hosselt alleen om
de leerstof goed uit te leggen, beurten te spreiden en geen
taalfouten te maken, zodat meneer of mevrouw achterin
je een voldoende geven, la’ je snel afstuderen! Maar als je
eenmaal met die kinderen bent, een heel jaar zijn ze met je,
dan leer je ze kennen. God, ze zijn zo afhankelijk. Hoe ze
naar me toe komen rennen ’s morgens, om mijn tas voor
me te dragen. Hoe je ze soms zo ziet zweten op een som,
puntje van hun tong uit de mond, hoe ze vechten om het
bord schoon te maken. En zingen dat ze kunnen, zelfs Hendrik die geen toon kan houden straalt als ik mijn blokfluit
uit mijn tas haal. Tjèh, dan ga je toch vanzelf kijken of je
ergens een goede tweedehandse schoen kan vinden als je
ziet dat Roytje alleen met broko s’su op school komt. Dan
veeg je toch die tranen weg als Ravindra d’r knie heeft geschaafd. Dan geef je Paulus en Shalini die extra lessen en
laat je ze de repetities inhalen. Dan zit je met Hanna en met
Jack en met Cynthia en luister je naar wat zij te zeggen
hebben. En over Djoeminie vertel je dat ze zo aardig is, dat
de filmmensen direct kennis met haar willen maken. Niet
voor niets ben ik leerkracht geworden. Gewoon, omdat ik
van kinderen houd.
Ismene Krishnadath, schrijver, leerkracht en pedagoog
Het gevolg is dat slechts een
klein deel van het potentieel
van leerlingen aangesproken
wordt, alleen het hoofd en dan
in het bijzonder de rechterhersenhelft. Er wordt sterk eenzijdig een beroep gedaan op
vooral de cognitieve vermogens
van leerlingen. Het gevolg is dat
de ontwikkeling van het kind
ook tamelijk eenzijdig is en een
heleboel verborgen talenten komen hierdoor niet tot bloei. De
leer-kracht van het kind kan dan
snel afnemen met het risico dat
leerlingen hun motivatie kwijtraken .
51
Wat is de wens?
Hoe?
Een dag- of weekprogramma waarin er een natuurlijke balans is
tussen hoofd-, hart- en handenactiviteiten. Een gebalanceerd curriculum, waarin de afwisseling tussen deze activiteiten in samenhang aan bod komen. Door het ritme wekelijks toe te passen,
ontstaat er een herkenbare structuur en regelmaat voor de leerlingen. De voorspelbaarheid neemt toe. Leerlingen die van nature
beweeglijker zijn (met name de jongens) worden meer aangesproken.
Als het huidige lesrooster aangepast wordt aan bovengenoemde
ideeën, zullen het klassenklimaat en de leer-kracht positief beinvloed worden. Behalve hoofd-activiteiten - het denken - zijn er
ook voldoende momenten ingebouwd voor doe-activiteiten (handen) waarbij de leerlingen alleen of samen met andere leerlingen
opdrachten kunnen uitvoeren of experimenten kunnen doen. Momenten van rust, bezinning en reflectie komen regelmatig terug,
waarbij ruimte is om gevoelens te uiten (het hart).
Leerlingen die gevoeliger zijn, worden gezien en krijgen de kans
zich te uiten en zo wordt de leer-kracht afwisselend gestimuleerd. Er wordt op deze manier ook rekening gehouden met de
individuele verschillen en talenten want alle kinderen zijn gelijkwaardig maar niet gelijk.
De hoofd-, hart- en handenactiviteiten vinden plaats binnen de
verschillende vak- en vormingsgebieden van het curriculum. Ze
worden geïntegreerd in de lespakketten, zodat deze voor de leerling en de leerkracht snel herkenbaar en toepasbaar zijn. Na een
denkactiviteit, volgt een bewegingsactiviteit. Na een stil werkuur,
volgt een uitwisselingsmoment
waarin het geleerde samen besproken wordt. In de rekenles
worden tafelsommen geleerd
door bewegingsspellen.
De aardrijkskundeles kan ook
buiten de klas gegeven worden,
bijvoorbeeld met spelvormen
op het schoolerf. De week
wordt afgesloten met een feestelijke activiteit waarin de leersuccessen met elkaar gevierd
worden.
Zo wordt leren weer leuk voor
de leerlingen en de leerkracht
want iedereen is betrokken en
voelt zich aangesproken.
Tips en wetenswaardigheden
52
Goede ideeën zijn te vinden in het werk van verschillende
onderwijsvernieuwers, zoals bijvoorbeeld Peter Petersen
(JENAPLANconcept). Hij ontwikkelde ideeën rondom het ritmisch weekplan waarin vier hoofdactiviteiten elkaar voortdurend afwisselen: gesprek, spel, werk en viering¹.
Gesprek staat voor communicatie tussen leerlingen onderling
en leerlingen met volwassenen. Een belangrijke werkvorm
hierbij is de kring, omdat iedereen elkaar goed kan zien en
de betrokkenheid van de gesprekspartners optimaal is. Voorbeelden van kringen zijn de vertelkring, de projectkring, de
leeskring, de spreekbeurt, de ontdekkring, de evaluatiekring
en kringgesprekken over een specifiek onderwerp, bijvoorbeeld op sociaal-emotioneel vlak, dat op dat moment in de
groep aandacht verdient.
Spel beperkt zich niet alleen tot jonge leerlingen. Samen spelen is van belang voor alle leeftijden, omdat leerlingen zo leren
samen werken en rekening met elkaar te houden. ‘Spel’, betekent letterlijk spelenderwijs leren, het verwerken van opgedane indrukken en ervaringen en het uiten van zichzelf. Leerlingen ontdekken tijdens spel hun eigen belevingswereld en
die van anderen. Dit geldt ook voor oudere leerlingen en zelfs
voor leerkrachten.
Werk kan op diverse manieren plaatsvinden. Bijvoorbeeld de
verwerking van de leerstof na instructie of bijvoorbeeld door
werken in groepen. Ook vormen van zelfstandig werken zijn
zeer toepasbaar en geven de mogelijkheid in te spelen op
verschillen tussen leerlingen (bijvoorbeeld tempoverschillen).
Binnen Zelfstandig Werken heeft de leerkracht de handen vrij
voor extra begeleiding of observatie.
Viering heeft een positief effect op zowel het klassen- als
het schoolklimaat. Door samen te vieren wordt uitgedragen:
we zijn een gemeenschap en iedereen hoort erbij. Feesten en
gebeurtenissen die in het schoolleven gevierd kunnen worden
dragen bij aan de school als leer- en leefgemeenschap. Het
zijn momenten waarop leerkrachten en leerlingen, soms ook
ouders, samenkomen om het samenzijn te vieren, om stil te
staan bij en zich te bezinnen op vreugdevolle maar ook droevige gebeurtenissen, om normen en waarden te verdiepen, om
zich te uiten en elkaar te vertellen over de ervaringen die het
hoofd en hart in de afgelopen periode hebben opgedaan.
Verhalen, dans, muziek en eigen creaties komen hierbij goed
van pas. Vieringen bepalen mede het ritme van het jaar-, dagen weekplan van een school. Het jaar wordt op veel scholen
geopend en gesloten met een gezamenlijke viering. Gezamenlijk wordt de week gestart met een weekopening en beëindigd
met een weeksluiting. Samen worden er nationale feesten
gevierd en samen staan we stil bij gedenkdagen en feesten
van verschillende culturen en levensbeschouwelijke achtergronden. Er wordt stilgestaan bij verdrietige gebeurtenissen
dichtbij en veraf en actuele gebeurtenissen in de wereld. Verjaardagen worden gevierd, evenals de komst en het afscheid
van leerlingen.
• Veel onderwijsvernieuwers streven naar meer balans
in de hoofd- hart en handenactiviteiten op school. We
noemen er enkelen: Peter Petersen (Jenaplan), Maria
Montessori, Rebecca Wild, Paolo Freire, Fer Laevers
(EGO), Helen Parkhurst (Dalton), Emilio Regio.
• Interessant is dat wellicht de grootste groep onderwijsvernieuwers de leerkrachten zelf zijn. Zij proberen
dagelijks hun werk te verbeteren en te vernieuwen al
dan niet met ondersteuning en lijken vaak op de achtergrond te opereren. Google op trefwoord ‘educhange’
en je komt bij interessante uitwisselingen en projecten
uit.
¹ Geraadpleegd www.jenaplan.nl
Interview Gerrit Barron
Goed onderwijs vormt mensen
ook in de diepte
Je hebt niets aan een droom zolang die een droom blijft. Door
je leven zo in te stellen dat je alles wat je wenst of van plan
bent, ook uitvoert, geef je je leven meer diepgang. En dan raak je
geïnspireerd om door te gaan. Als je een droom hebt gerealiseerd,
sta je weer aan de basis van een nieuwe uitdaging. Het is een
proces dat altijd maar doorgaat in nieuwe dromen, uitdagingen
en mogelijkheden. Die zetten we in om ons leven beter te maken.
Daarom is het belangrijk dat je die vlam in jezelf brandende houdt.
Vanuit die vlam, inspiratie, baan je je eigen weg en anderen kunnen zich door jouw vlam laten aansteken.
53
Gerrit Barron, schrijver
Wanneer het onderwijs een inspirerende omgeving voor onze kin- Ik geef aan mijn boeken een duidelijke visie mee die te maken
deren is, helpt het om die dromen te realiseren. Het onderwijs heeft met de bewustwording van de kinderen. Mijn boeken zijn
heeft daarom mensen nodig met visie en enthousiasme. In het gebaseerd op het eigene, op het herwaarderen van het eigene.
huidige onderwijs gaat het maar al te vaak om het snel behalen Kinderen krijgen inzicht in hun land, hun situatie en in het mivan een diploma. Het
lieu waarin ze opgroeinodigt niet uit tot
en. Mijn boeken zijn
participatie van de
niet alleen maar voor
Geef je leven meer dimensie en diepgang door je te richten op datleerling. Goed onderde ontspanning, dus
gene waar je van droomt en graag wilt uitvoeren
wijs vormt mensen
aangenaam bezig zijn.
ook in de diepte.
Op een aantrekkelijke
Jouw onderwijs, jouw opvoeden en vormen moeten excellent manier wil ik informatie over brengen aan de kinderen.
zijn. Excellente leerkrachten verdiepen zich echt in het kind. Ze
hebben van nature sociale vaardigheden, of hebben die geleerd Toen ik op school zat, werden er nog lijfstraffen gegeven.
op de kweekschool.
Ik heb lijfstraffen als vreselijk ervaren en ik zou later nooit zoiets doen. Iets negatiefs kan door je eigen houding iets positiefs
worden. Ik ben leerkracht geworden. Dat betekent dat ik dit patroon van lijfstraffen doorbreken kon in mijn eigen klas. Dat is het
positieve aan iets onprettigs dat je hebt meegemaakt. Je weet
dan dat je dit niet wilt en dat je het in je eigen klas kunt voorkomen.
Voor mij zijn de scholen van de toekomst scholen die een omgeving scheppen waarin kinderen zich goed en prettig voelen,
zodat ze willen leren. Deze scholen wekken de nieuwsgierigheid
van leerlingen op, doordat ze ons land en de natuur in de klas
brengen.
Ik zie veel groen voor me en ruimte waarin ontdekt en dus geleerd
kan worden. Anders dus dan de vaak steriele opstelling en inrichting van nog te veel klassen van
nu. Het schoolmilieu en het thuismilieu zijn in de
school van de toekomst ook veel meer op elkaar
afgestemd.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
125
Sri Irodikromo
Ook een school
leert
3
55
In de klas wordt elke dag geleerd. Hier vindt het primaire leerproces van de leerling plaats. Het leren van leerlingen kan enorm
gestimuleerd worden door de onderlinge samenwerking en afstemming in de school.
Als we verder in ons bromkimodel kijken, ontdekken we de driehoek ‘klas’ die weer onderdeel uitmaakt van een aantal nieuwe
driehoeken. Al deze driehoeken vormen in samenhang de school.
De school zelf maakt weer deel uit van een buurt of omgeving
(hoofdstuk 4). De school doet er alles aan om het leren in de
school zo optimaal mogelijk te laten verlopen.
Onderwijs is mensenwerk. De hechte samenwerking tussen alle
spelers in en buiten de school is voorwaarde tot succes. Ook binnen het schoolsysteem is de focus gezet op het realiseren van de
leer-kracht. Het gaat zowel om de leer-kracht van leerlingen als
van leraren. Zij maken immers samen de school.
Ook een school leert.
De opbouw van het hoofdstuk is als volgt:
1. we starten met het verhaal over de gewenste ideale
situatie
2. vervolgens geven we een weergave van uitspraken
uit alle districten
3. we sluiten af met de achtergrondinformatie:
- De schoolleider maakt het verschil
- Gelijke kansen voor iedereen
- Permanent verbeteren doe je samen
- Kwaliteit, een zorg voor allen
Er was eens een school voor dieren. Op die school zaten
verschillende dieren. De leerkracht van klas één, meester
Uil, deed zijn best om de kinderen de verschillende vakken
te leren. Hij zorgde er altijd voor dat hij zich voorbereidde
op de lessen en dat hij op tijd op school was.
Hij wist precies wat hij de kinderen moest leren en aan
het eind van het schooljaar had hij alles gedaan zoals het
in zijn boeken stond geschreven. Toch was hij vaak teleurgesteld omdat een groot deel van zijn leerlingen op de een
of andere manier niet goed werkte voor de schoolvakken.
Meester Uil begreep er niets van. Hoe kon dat nou?
56
Doksi was een ster in zwemmen, maar van het vak boomklimmen bracht hij niets terecht. Japjapi was meesterlijk in
boomklimmen, maar iedere keer kreeg hij een onvoldoende
voor zwemmen. De kippen konden het beste zaadjes en
wormpjes zoeken in het zand, maar bij het vak boomklimmen gingen ze altijd aan de kant staan. Ze deden niet eens
mee. Telkens als dat vak aan de orde was, werden ze naar
het schoolhoofd gestuurd omdat meester Uil vond dat ze
zich niet wilden inzetten.
En de kon’koni’s? Die waren bijzonder goed in hardlopen,
maar ze moesten op bijles voor zwemmen. En wat jammer
voor de sekrepatu’s. Zij waren lieve en volgzame leerlingen,
maar ze waren erg traag en konden niet mee met de les. Er
werd besloten om ze naar een klas voor Speciaal Onderwijs
te sturen in het hol van de kapasi.
Uit: Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling:
‘Modulen kindvriendelijke scholen’ (2008)
Oh onderwijs,
al meer dan 30 jaar geef ik jou.
In het begin soms onwijs, gaandeweg wijzer.
Toen verdiende ik.
Nu dien ik meer dan ik verdien.
Toch geloof ik in jou,want dankzij jou
kan ik deze regels schrijven,
oh onderwijs,
je maakt me oud van al dat gecorrigeer.
en je houdt me jong
met al dat ondeugend gruttetut.
Nooit goed luisteren, altijd slordig formuleren,
steeds vrij willen (net zoals wij vroeger)
maar als ik er drie dagen niet ben,
hoor ik van alle kanten: san’ psa nanga Met?
En ontmoet je de grootste belhamel, na tien jaar,
dan zegt die trots dat hij al bijna afgestudeerd is,
dankzij deze leerkracht, fluistert hij tot z’n meisje
En ontmoet je hem met zijn kind, na twintig jaar:
deze meester heeft pappie lesgegeven. Groet dan.
Verlegen geeft die kleine jou een hand.
Met ontzag in de oogjes, word je gegroet,
door de kleine, in naam van de groten.
Dit maakt alles weer goed,
schorre stembanden, vermoeide ogen en vingers.
En dan blijf je
geloven in onderwijs,
de moeder van alle
vaders en moeders.
Rappa, schrijver, leerkracht, biebhouder
(R.Parabirsing)
Interview André Kramp
Kinderen zijn de toekomst
Kwaliteitverbetering van het onderwijs vind ik belangrijk, de
kwaliteit van de lessen, van de leerkrachten, van de leeromgeving en van meetinstrumenten om het onderwijs te evalueren.
De status van leerkrachten is te laag en moet drastisch worden
verbeterd. In ontwikkelingslanden laat de status en de waardering van leerkrachten te wensen over. Het is een internationaal
probleem.
De zorg voor verbetering van het onderwijs in ons land is vooral
nodig in de gebieden waar de nood het hoogst is, namelijk het
binnenland. De ‘boslandonderwijzer’ bestaat nog steeds. Het vereiste om boslandonderwijzer te worden is zes jaar lagere school,
André Kramp, projectcoördinator (BEIP)
gevolgd door een opleiding van enkele dagen in Paramaribo.
Structurele beleidsmaatregelen voor het onderwijs in het binnen- Hierin staan vier pilaren centraal waarop het onderwijs gebaseerd
land zijn een dringende vereiste. Leerkrachten zouden gestimu- is: Learning to know, Learning to do, Learning to live together en
Learning to be. Deze laatleerd kunnen worden om
naar het binnenland te
ste pilaar vind ik een van
gaan, onder andere door
de belangrijkste: ieder
Onderwijs is de hoeksteen van elke samenleving
een betere salariëring.
mens heeft het recht zich
Onderwijs is de hoekzodanig te ontwikkelen
steen van de samenledat zijn geestelijke, kunstving. Eigenlijk is het onderwijs van nu nog net als vroeger. Mijn zinnige en spirituele vermogens ontwikkeld worden. In een land
drive is het onderwijs aanpassen en verbeteren, zodat het beter als Suriname denk ik verder aan Learning to live together. Wij zijn
tegemoetkomt aan de wensen van deze maatschappij. Onderwijs in het Caraïbisch Gebied en hebben de grootste diversiteit, maar
heeft de taak leerlingen voor te bereiden op de vele veranderin- er is geen intercultureel onderwijs. We kunnen elkaars talen niet
gen in de wereld van vandaag.
verstaan en we weten weinig van elkaars gewoonten. Ik weet
wel hoe een roti gemaakt wordt en wat een plauri is, maar de
De leerlingen zijn de werkende mensen van morgen; ze hebben diepe culturele gewoonten van bijvoorbeeld hin‘tools’ nodig om in deze concurrerende wereld mee te kunnen dostanen, javanen en chinezen ken ik niet.
doen. Duurzame ontwikkeling van een samenleving begint bij
Het unieke karakter van Suriname kan worden
goed onderwijs.
Ik zie de school als een plaats waar het kind zich optimaal kan weerspiegeld door hier aandacht aan te besteden
en ons onderwijs te verrijken.
ontwikkelen. Ik denk hierbij aan de ideeën van Jacques de Lore.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
57
De droom
‘Komt ze er al bijna aan?’ Op het schoolerf staat het schoolhoofd
meneer Sweet ongeduldig te wachten. Hij wil juf Naomi meteen
vertellen wat hij vond van de hartenbijeenkomst. Hij is trots op
zijn leerkrachten en hij weet dat ze samen met de leerlingen ook
het hart van de school vormen. Juf Naomi is erg belangrijk voor
hem. Hij kan geen goede school maken zonder goed gemotiveerde
en enthousiaste leerkrachten.
‘Dag juf Naomi’, zegt het schoolhoofd. En zijn brede glimlach
wordt meteen begroet door die van juf Naomi. ‘Dat was nog eens
mooi’. Juf Naomi glimt van trots. Zij voelt zich altijd gesteund
door haar schoolhoofd.
De motor draait op volle toeren
58
‘Het gaat steeds beter met Sandro’, zegt juf Saskia. Zij houdt
voor de hele school in de gaten of alle kinderen zich goed ontwikkelen. ‘Gisteren had ik een goed gesprek met juf Anke en we hebben samen een plan voor het werken in de klas bedacht.’
Juf Saskia is de zorgcoördinator. Zij coördineert voor de hele
school de speciale aandacht die kinderen nodig hebben. Het gaat
dan niet alleen om de kinderen die moeite hebben met leren - de
uitvallers - maar ook om de snelle leerlingen - de uitschieters.
Het Ministerie van Onderwijs heeft een mooi leerlingvolgsysteem
ontwikkeld. Dit systeem bestaat uit observatielijsten en toetsen.
Alle leerkrachten op school helpen goed mee.
De motor draait op volle toeren. Het schoolhoofd vormt samen
met de zorgcoördinator en de vernieuwingscoördinator een hecht
team: de motor van de school. Met zijn drieën houden ze de
ontwikkeling van de school goed in de gaten. Zo krijgen alle
kinderen meer gelijke kansen. Juf Wilma houdt zich bezig met
de verbetering van de school. Samen met het team denkt ze
geregeld na over ‘hoe het allemaal nog beter kan’. Zij is de vernieuwingscoördinator. Ze geeft de leerkrachten adviezen, komt
in de klas kijken hoe er lesgegeven wordt en regelmatig bedenkt
ze interessante workshops voor het schoolteam. Ze is blij dat
ze haar ervaring nu binnen de school een plek kan geven. Het
MINOV heeft het mogelijk gemaakt dat ze klassenvrij is en dus
ECHT aan vernieuwingen kan werken. Haar schoolhoofd steunt
haar daar goed bij.
Juf Saskia geeft aan dat de nieuwe aanpak van zelfstandig
werken in alle klassen de kinderen goed doet. ‘Er hoeft minder
lang gewacht te worden en de leerkrachten hebben eindelijk de
handen vrij om extra aandacht te geven.’
Op die manier helpt de vernieuwing weer om de extra zorg aan
leerlingen mogelijk te maken.
Doen we de goede dingen?
In het tweede kwartaal is er een teambespreking. Alle leerkrachten
blijven een uur langer na school.
Ze vinden het belangrijk om elkaar te steunen. Het schoolhoofd
Sweet stelt aan het begin simpele vragen: ’Doen we de goede
dingen op school? En doen we deze dingen op een goede manier?’
Al snel zitten alle leerkrachten in groepen met elkaar deze eenvoudige vragen te bespreken. Ze zijn het gewend om regelmatig
naar de kwaliteit van de school te kijken. Alleen dan, vinden ze,
kan de school structureel verbeteren.
‘Ik vind dat we door het zelfstandig werken, meer tijd hebben om
de kinderen extra aandacht te geven’, zegt juf Farida. ‘Vroeger
was dat anders, toen had ik er gewoon de rust niet voor. Ik ben
er heel blij mee en de leerlingen ook!’
‘Ik ben het helemaal met u eens, juf Lindsey, toch vind ik dat we
nog niet helemaal op een goede manier werken. Ik mis in mijn
klas voldoende materialen om de leerlingen die eerder klaar zijn
te kunnen helpen’, zegt juf Naomi.
‘Ik heb een idee in mijn klas uitgewerkt’, zegt juf Jenny. ‘Ik heb
plastic mapjes en daar stop ik de extra werkbladen in. Zo hoef ik
maar weinig te kopiëren en kan ik verschillend werk klaarleggen.
De kinderen maken de opgaven in een schrift.’
Iedereen in de vergadering noteert ijverig dit idee. ‘Dat ga ik deze
week ook regelen’, hoor je als gedachte door het team flitsen.
Het schoolhoofd heeft op de training geleerd om aan kwaliteitszorg
te doen. Zo houdt hij beter in de gaten of de school de goede
dingen op de goede manier doet. Uiteindelijk is het allemaal van
belang voor het leren van de leerlingen.
En je hoeft het niet alleen te doen.
Vanavond op tv: Bun Taki
‘Ja, hallo. U spreekt met Henna Draaibaar. Spreek ik met het
schoolhoofd? Wilt u morgenavond aanwezig zijn bij ons nieuwe
discussieprogramma “BunTaki” op de televisie?’
‘Oei, spannend, denkt meneer Sweet, en meteen vraagt hij: ‘Mag
ik dan iemand meenemen uit het team?’
Hij vindt het belangrijk dat ook de leerkrachten van zijn school
aan het woord zijn. Zij zijn immers het hart van de school. Samen
met de leerlingen.
De volgende avond nemen meneer Sweet, juf Saskia en juf Ingrid aan het praatprogramma deel. Henna heeft uitgelegd dat er
alleen gepraat wordt over positieve zaken: bun taki. ‘Zodra het
de andere kant op gaat, wordt er ingegrepen’, zegt ze met een
knipoog. ‘Over positieve zaken praten, geeft energie. Dan groei
en bloei je!’
59
60
Al snel vergeten ze dat ze in het nieuwe praatprogramma op de
tv zijn. Er is niets fijners dan praten over dat wat goed gaat in
de school. De camera draait, je voelt de spanning, je proeft het
enthousiasme van de mensen. Ze raken niet uitgepraat over de
mogelijkheden die de school nu heeft in Suriname. ‘De leerlingen
voelen zich prettig op school’, ‘De leerkrachten zijn enthousiast
en ze voelen dat MINOV hen echt ondersteunt’, ‘We werken
meer als een team en leren veel van en met elkaar’ en ‘De ouders
zijn ook heel tevreden’.
Meneer Sweet sluit nog af met zijn mogelijkheden als schoolhoofd, om de school goed te runnen. Sinds de school een ei-
gen budget heeft, kan hij sneller inspelen op de behoeften die er
zijn.
Tot slot vraagt Henna: ‘Het gaat allemaal over leren en de positieve
mogelijkheden die overheid en de school de leerlingen bieden om
optimaal te kunnen leren. Maar: leert de school zelf ook?’
Ook de school kan leren...
‘Ja’, beamen ze in koor: ‘een goede school blijft leren!’
De volgende dag zit het hele team gespannen voor de tv. Hoe
zouden ze het er vanaf gebracht hebben?
Interview Bert Eersteling
Onderwijs is de basis van ontwikkeling
Door samen te werken en elkaar te steunen, kunnen leerlingen
elkaar beter begrijpen. Ik heb zelf mogen ervaren in mijn jeugd
hoe ik samen met andere leerlingen en studenten studeerde en
wij er allemaal uiteindelijk beter van werden.
Bert Eersteling, hoofd Bureau Onderwijs Binnenland MINOV
Door verbondenheid ontstaat meer respect voor elkaar en dat
is gunstig voor onze maatschappij. Als we als gezamenlijk doel
hebben om te werken aan deze verbondenheid, dan zou je dat
terug moeten zien in het curriculum. Saamhorigheid en de eigenschappen die je als mens daarvoor nodig hebt, kunnen binnen de
schoolprogramma’s verder ontwikkeld worden.
Wanneer schoolleiders worden opgeleid als manager, leren zij
leiding te geven aan het proces in de school om meer saamhorigheid en samenwerking te bereiken. De schoolleider weet
dan wat hij moet doen om samen met het team de juiste kwaliteit
en doelen te bereiken. Om schoolleiders te krijgen die dit kunnen,
zijn trainingen nodig in communicatie, managementvaardigheden
en in het ‘harmoniseren van mensen’.
Sinds de negentiende eeuw is ons onderwijs klassikaal. Nu hebben we vaak meer dan veertig leerlingen in een klas en dat is
natuurlijk een veel te groot aantal. Als we onze leerlingen willen
geven waar ze recht op hebben, moeten we afstappen van het De gemeenschap van het dorp of de buurt was vroeger heel bepuur klassikale model. Dat betekent ook dat we de wetgeving langrijk in de vorming van kinderen. Veel ouders hebben in zo
een gemeenschap leren lezen en schrijmoeten aanpassen aan de vernieuwinven en dat niet alleen: de gemeenschap
gen die we wensen. Dit houdt in dat we
Door verbondenheid
speelde een grote rol in de opvoeding. In
leerkrachten op een andere manier opontstaat meer respect voor elkaar
de tijd dat de school er net was, oefende
leiden, zodat zij de kinderen en hun leerde kerk grote invloed en controle uit op
processen meer centraal stellen. Door
een combinatie te maken van het huidige klassikale onderwijs en wat er op school gebeurde. Spijbelen kwam niet voor omdat de
de nieuwe aanpak en inzichten, zal het onderwijs verbeteren en sociale controle in de gemeenschap zo sterk was: als je thuis
was, werd je gehaald door een schoolraadslid.
het niveau hoger worden.
In die zin hadden dorpen en buurten met een lange kerk- en
Een kind heeft al veel talenten, kennis en vaardigheden in zich, ter- schooltraditie succes.
wijl wij volwassenen denken dat we kinderen moeten volpompen
met kennis. Het gaat erom dat we het kind helpen ontdekken om Het zou mooi zijn als we een stukje van deze
datgene wat al in het kind leeft en aanwezig is, tot uitdrukking gemeenschappelijke opvoeding, inclusief sociale
te brengen. Ieder kind heeft unieke talenten. Het tegemoetkomen controle, weer zouden invoeren.
aan deze individuele talenten,
door mogelijkheden te bieden
deze tot uiting te laten komen,
noem ik het nieuwe leren. Dit is
waaraan je in de school leiding
gaat geven.
Nu is het nog altijd zo dat wij
bepalen wat er uit de kinderen
moet komen, terwijl ik het
omgekeerde wil zien: wij helpen het kind om eruit te laten
komen, wat er al in zit.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
61
Uit de districten
Ik vond het een voorrecht om als
leerkracht mee te werken aan het
opzetten van een natuurkundelokaal en een bibliotheek of het organiseren van een studieweekend,
dit alles samen met de leerlingen.
Hier konden de leerlingen en ik veel
uit leren. Dit maakt het onderwijs
goed en mooi. (A. Naipal-Soerdjbalie,
Paramaribo)
62
Goed onderwijs betekent dat elke
leerling een eigen tijd krijgt om te
leren. (Ilse Goedhoop, Saramacca)
Wat belangrijk is, is de positieve uitstraling van de leerkrachten naar de
leerlingen toe waarbij het wederzijds
respect een belangrijke rol speelt.
Situaties waarbij leerkrachten al het
mogelijke hebben gedaan om het positieve uit hun leerlingen te halen. Op
school stonden de leerkrachten altijd
klaar voor ons. (Sandra, Wanica)
In het eerste jaar als schoolleider
raakte ik geconfronteerd met een groot
probleem. Door een wervelwind werd de
school verwoest. De hele gemeenschap
gaf de totale ondersteuning zowel lichamelijk als geestelijk. Hierdoor werd
ik mentaal sterker. Ik kon zaken op orde
stellen en aan de slag gaan om binnen
zes weken tijd het nieuwe schooljaar normaal aan te vangen op 1 oktober.
(Erwien Martodikromo, Para)
Goed onderwijs kun je geven door
doelgericht onderwijs met aanschouwelijk materiaal. Door leerlingen te
laten participeren bij activiteiten en
door in groepsverband te werken.
(Mohamed S. Khodabaks, Coronie)
Alleen al het doel dat je later iets wilde
worden maakte het spannend en uitdagend. Je hebt er ook behoefte aan
om te laten zien wat je wil worden.
Mijn nicht was hoofdverpleegster in het
St. Vincentius ziekenhuis en dat vond ik
al geweldig dat ze iets was geworden.
Ze stimuleerde mij steeds als ik thuis
bij haar kwam. Ze zei altijd dat ik iets
moest worden anders zou ik pinaren. Ik
zette dus alles op alles om haar advies
te volgen. Ik voelde dat ik iets bereiken
kon. Ik heb geleerd dat er altijd iemand
moet zijn om je te stimuleren anders
gaat het mis met je.
(Olivia Domini, Marowijne)
Een prettige werksfeer onder de
collega’s heeft mij gestimuleerd
om betere prestaties te leveren.
(Debbie Asalobi, Commewijne)
Zorg vaker voor scholenuitwisseling. Daar leer je van en
het schept een band.
(Reon Gokoel, Nickerie)
Het onderwijzend personeel is enthousiast
gemaakt om op een
ander niveau dan glo
les te geven door zelf
materiaal te verzamelen
en de leerlingen de
gelegenheid te geven
om zelf met ideetjes te
komen. Zo kwamen veel
verborgen talenten naar
boven.
(Ilma Baasaron, Para)
Uit eigen ervaring
weet ik dat leerlingen de school zien
als hun tweede
huis. Ze voelen
zich echt thuis op
school. En van
leerkrachten heb
ik ervaren dat zij
steeds met nieuwe
ideeën komen.
(Jo-Ann SoeroredjoDjojodikromo,
Commewijne)
Ik vind het belangrijk dat er
een goede band is tussen
leerkrachten onderling en
ook de leerlingen.
(Carmelita Fereira Nickerie)
Wat ik als heel positief in het onderwijs heb ervaren, is wanneer wij
als leerkrachten bij elkaar komen om dingen te bespreken over hoe
we bepaalde situaties op school kunnen aanpakken, in het bijzonder
wanneer het de leerlingen betreft. (Thelma Kastiel, Brokopondo)
Een leerling van de zesde klas kreeg advies
en de verzorger wilde haar van school halen.
Als schoolleider ben ik op onderzoek uitgegaan hoe ik dat kind kon helpen. Ik ben zo
tot de ontdekking gekomen dat ze het best
leerde door te luisteren en niet zozeer door
het visuele. Zodoende heb ik de instructie
aangepast voor haar en het is gelukt, ze
werkt nu beter. (Benny Venloo, Marowijne)
Ik kreeg de leiding over een gemengde klas, bestaande uit vier- en
vijfjarige kleuters. Hoe te doen? De klas was druk en ik kon met
moeite de rust handhaven in de klas. Uiteindelijk heb ik een ervaren
collega benaderd om me te helpen. Zij adviseerde me dat ik eerst de
vierjarigen moest benaderen met een leergesprek, terwijl de vijfjarigen als opdracht kregen: arbeid naar keuze. Op die manier kwam er
weer rust in de klas. (Carmelita Tjon A Meeuw, Wanica)
Goed onderwijs heeft een ieder nodig om succes te
hebben in zijn latere leven. Er moet zo min mogelijk
niveauverschil zijn in de kwaliteit van leerkrachten.
Daarom is het van belang dat je altijd je best doet in
alles wat je doet. (Mack Poeketie, Sipaliwini)
Vergadermomenten en leerervaringen in het
buitenland zijn voor mij positieve leerervaringen geweest. (Anneke Djopawiro, Coronie)
Mijn praktijkdocent gaf mij de gelegenheid om een
les te geven, waarbij ik bang was en niet durfde,
maar ik werd gestimuleerd door haar. Achteraf zei
ze tegen mijn medestudenten: zie je dat ze het
kan. Ze heeft echt de houding van een leerkracht.
(Abigail Jonathas, Paramaribo)
Schoolreisjes waren een prettige ervaring. Weg uit de strakke
klassensfeer. Je beleefde de groep heel anders. De juf was
een heel ander mens. (Elaine Rellum, Paramaribo)
Er zijn mensen in het onderwijs die het
beste voor hebben met het onderwijs. Ze
zijn de ‘pushers’. Zij nemen initiatieven ten
bate van het groter belang. Positieve voorbeeldfiguren zijn belangrijk voor iedereen.
(Wilgo Leslie Demon, Paramaribo)
Als directeur van de vakschool wil ik het beste uit
elke leerling halen.
(Albert Alleyne, Commewijne)
De docent had zich helemaal voor mij opengesteld. Hierdoor kreeg ik
een ander beeld van mezelf en van anderen. Ik leerde mezelf te accepteren en te waarderen om wie ik zelf was. Dit heeft me gestimuleerd en
ondersteund bij mijn verdere studie. (Urmi Bardan, Wanica)
Als driejarig meisje was ik enthousiast om de school te bezoeken. Ik had veel belangstelling zonder te weten waarom. De
sfeer in het dorp, de ervaring om kinderen naar school te zien
gaan; dit alles was uitdagend en mijn ouders en de leerlingen
waren erbij betrokken. (A.J.B. Paulus, Brokopondo)
Ik wilde altijd al leerkracht worden. Mijn
leerkrachten op school waren geweldige
rolmodellen.(Rinia, Saramacca)
63
De schoolleider
maakt het verschil
Wat?
64
Het is een feit: elke school wordt geleid door een schoolleider.
En dat is nodig. Zonder kapitein kan het schip immers niet de
goede koers varen en zijn eindbestemming bereiken. Uit internationaal onderzoek (Waters Marzano en McNulty, 2003) wordt
duidelijk dat de schoolleider het verschil uitmaakt voor de
kwaliteit van de school. Ook recentelijk onderzoek in Suriname
(MINOV-LEARN 2008) toont dit aan. In de pilots zien we dat
scholen die de top bereiken, juist díé scholen zijn die betrokken leiderschap kennen. Effectieve schoolleiders oefenen op het
proces van kwaliteitsverbetering een krachtige invloed uit. Deze
invloed kan een positieve, maar ook negatieve uitwerking hebben
op de leerlingenresultaten. In de studie ‘Exploring the Principals
Contribution to School Effectiveness’ (Hallinger en Heck, 1996)
wordt vijftien jaar onderzoek naar de invloed van schoolleiders op
scholen geanalyseerd. Ook hier blijkt dat goede schoolleiders een
meetbaar effect uitoefenen op de effectiviteit van hun school en
op de leerlingenresultaten.
Zij beïnvloeden de resultaten van hun school onder andere door
schooldoelen te stellen, door richting te geven, structuur aan te
brengen en organisatorische en sociale netwerken te creëren.
Verder zorgen succesvolle schoolleiders voor een schoolbeleid,
goede procedures en praktijken die direct bijdragen aan het leren
van leerlingen en zodoende aan de onderwijskwaliteit.
Een schoolleider die kwaliteitsvol onderwijs wil, richt zijn aandacht op de ‘waarom?’-vraag. Waarom ziet mijn onderwijs er zo
uit? En hoe kan ik zorgen voor meer leer-kracht in de school? En
hoe zou het nog beter kunnen?
Het gaat erom dat leerlingen, leerkrachten en ouders zich in de
school goed voelen en gemotiveerd zijn. De schoolleider draagt in
hoge mate hiertoe bij en maakt het verschil.
Wat is de puzzel?
Gaat het om school-hoofd? Of gaat het om school-leider? Gaat
het om de focus op administratie en beheer? Of gaat het om de
focus op leer-kracht? Ook hier geldt het hoofd-, hart- en handenverhaal. Om koers te houden in de woelige wateren van de vele
veranderingen zal de school behalve het hoofd ook zijn handen
en hart moeten gebruiken. Stilzitten is er niet meer bij. Stilstaan
is achteruitgaan. De huidige (onderwijs)veranderingen zijn zeer
complex en vragen om doortastend leiderschap. Willen we de
kwaliteit van het onderwijs verbeteren dan zullen we naast het
aandacht geven aan de leerkracht in de klas, ook aandacht moe-
ten besteden aan de schoolleider van de school.
De leer-kracht van zowel leerlingen als leerkrachten neemt toe
wanneer de schoolleider zich hier steeds meer op gaat focussen.
Dit is logisch: alles waar je energie en aandacht aan geeft, gaat
nu eenmaal goed groeien. En zo geldt dat ook voor de school.
Nog te vaak houden schoolleiders zich bezig met veel kleine en
grote zaken, en te weinig met het leren in de school. Het is ook
vaak niet gemakkelijk voor de schoolleider.
Onvoldoende basiscondities - gebrekkige gebouwen, onvoldoende
leermiddelen, geen eigen financiële budgetten, gebrek aan onderwijskundige ondersteuning, gebrek aan permanente scholing - maken dat de schoolleider nog teveel genoodzaakt is de aandacht in
de school voortdurend te leggen bij de eerste nood: de reparatie
van het dak, de zorg voor inkomsten, het oplossen van talrijke
dagelijkse problemen. Dit alles houdt de schoolleider af van zijn
eigenlijke business: de leer-kracht bevorderen in de school!
De puzzelstukken zijn:
Krijgen we goede scholen door goede schoolleiders? Hoe kan
de schoolleider zijn focus houden op leer-kracht? Wat moet de
schoolleider dan kunnen? Wat zijn de belangrijke competenties die nodig zijn om het schip op koers te houden? En kunnen
schoolleiders dat alleen?
Wat is de wens?
De schoolleider maakt het verschil. We wensen voor elke
school een competente schoolleider die samen met zijn team
voortdurend de focus houdt op
de kwaliteit van de leer-kracht
in de school. Door middel van
regelmatige training leert de
schoolleider de school beter te
managen (te beheren) en te leiden. De schoolleider kan de professionaliteit en collegialiteit van
het team stimuleren. Onderwijs
blijft vooralsnog mensenwerk.
Alle interventies van de schoolleider zijn gericht op het optimaliseren en ondersteunen van de
leer-kracht in de klas, zowel op
leerling- als op leerkrachtniveau.
Dat kan door te werken aan een
goede structuur en cultuur in de
school.
Schoolleider zijn, wordt dus steeds meer een complexe taak, veel
meer dan de traditionele ‘schoolhoofdaanpak’. Om het vermogen van de schoolleider te verhogen - zodat iedereen verder kan
groeien in de school - is jaarlijkse training een must. Wat er in de
school aan kwaliteit te zien is, is grotendeels de afspiegeling van
het handelen van de schoolleider!
Schoolleidertrainingen zijn gericht op de acht basiscompetenties
waarbij de schoolleider competent moet zijn in
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
zelfsturing
intra-persoonlijk handelen
interpersoonlijk handelen
organisatieontwikkeling
organisatiebeleid en beheer
onderwijskundig ondernemerschap
het aansturen van professionals
het aansturen van primaire processen.
65
Tips en wetenswaardigheden
Onze gewenste schoolleider is:
-
-
-
-
-
een schoolleider met veel zorg en aandacht voor de kinderen als inspiratiebron
een aanjager en een inspirerende vernieuwer met een heldere visie
een teamleider met oog voor de verschillende competenties bij de teamleden
een directeur die financieel de middelen en randvoorwaarden genereert
iemand die op de juiste wijze weet te sturen en te controleren.
De schoolleider is een belangrijke motor voor de vooruitgang van
de school.
Hoe?
Een school, een leerkracht en een leerling kunnen zover groeien
als het vermogen van de schoolleider toelaat. Met een slechte
motor kom je niet ver. De motor zal voortdurend onderhouden
en vernieuwd moeten worden. Door in de school goede randvoorwaarden te scheppen (zoals onder andere goede gebouwen,
voldoende financiële middelen, voldoende leermiddelen, goed
opgeleid personeel, goede ondersteuning) kan de schoolleider zijn
aandacht meer focussen op het optimaliseren van de kwaliteit
van leer-kracht in zijn school.
• Leiderschap wordt gezien als een van de meest belangrijke aspecten van effectieve schoolverbeteringen.
Onderzoek toont aan dat leiderschap sterk verband
houdt met
- een duidelijke missie en duidelijke doelen van een
school
- het algemene schoolklimaat en het klimaat in afzonderlijke groepen
- de houding van leraren
- de praktijk van leraren
- de organisatie van het onderwijsprogramma
- de gelegenheid voor leerlingen tot leren
(Marzano 2007, p. 119)
• Effectief leiderschap wordt gekenmerkt door gedrag
waarmee intermenselijke relaties worden gestimuleerd:
- optimisme
- oprechtheid
- aandacht en begrip.
Websites:
www.schoolleider.kennisnet.nl, www.internetwijzer-bao.
nl, www.vo-raad.nl/brochures/basiscompetenties-schoolleider
Gelijke kansen voor iedereen!
Wat?
Kinderen hebben kansen nodig om te groeien en te bloeien. Kansen krijgen houdt in dat je positief benaderd wordt, graag gezien
wordt, aandacht krijgt, gestimuleerd wordt en succeservaringen
kunt opdoen. Dat de volwassene - de leerkracht of opvoeder - er
voor je is. Het onderwijs moet een hefboom zijn die kinderen perspectieven biedt (in plaats van ongelijke plaatsen in stand houdt
en de maatschappelijke stijging in de weg staat). Elk kind heeft
leer-kracht.
Geen enkel mens is gelijk en dat maakt onze wereld zo bijzonder
en divers. Dat geldt natuurlijk ook voor de leerlingen die dagelijks
onze scholen bezoeken. Zij komen allemaal uit verschillende sociaaleconomische thuissituaties met hun eigen achtergronden.
66
In die thuissituaties worden verschillende startsituaties gecreëerd.
De ene leerling komt met een volle tas naar school, de andere
met een vrij lege.
Behalve deze verschillen in startsituaties, onderscheidt de leerling
zich ook van andere leerlingen als persoon. Het kind heeft een
eigen DNA vol mogelijkheden en talenten om uit te groeien tot
een uniek mens die een bijdrage kan leveren aan zowel de eigen
ontwikkeling, als aan die van anderen.
Goed onderwijs sluit aan bij al deze verschillen en ziet verschillen
meer als kans dan als obstakel.
Ook leerkrachten verschillen van elkaar. We kennen allemaal leerkrachten die in bepaalde vakken goed waren en ons wisten te
inspireren. Ook zij moeten ruimte krijgen voor hun talenten.
Gelijke kansen bieden is een uitdaging voor iedereen.
Wat is de puzzel?
Zien we verschillen of willen we ze liever niet zien? Waarderen
we verschillen in de school? Of straffen we verschillen af? Mogen
leerlingen wel verschillen? Mogen leerkrachten verschillen? Krijgt
iedereen dezelfde of voldoende kansen in de school?
Het onderwijs is nu nog veel gericht op de gemiddelde leerling
en stelt zijn gemiddelde normen voor rapportcijfers, de overgang
en het zittenblijven. Dit is vreemd en stagnerend wanneer je uitgaat van het gegeven dat elk mens - jong of oud - nu eenmaal
verschilt. Of je nu wel of niet aan gelijke kansen werkt, deze verschillen zullen altijd blijven bestaan. Dat mag ook. Het doet recht
aan het unieke van elke mens.
Onze overheid heeft verdragen getekend ten aanzien van het zogenoemde inclusief onderwijs. Daarmee zegt ze te willen werken
aan een onderwijssysteem waarin leerlingen mogen verschillen
en waarin zoveel mogelijk gepaste opvang geboden wordt. Gelijke kansen wil zeggen dat elke leerling in het onderwijs dezelfde
kans krijgt om de eigen mogelijkheden zoveel mogelijk tot bloei
te laten komen. Gelijke kansen wil niet zeggen dat van elke leerling verwacht mag worden dat hij hetzelfde eindresultaat bereikt.
Leerlingen blijven nu eenmaal verschillen.
Gelijke kansen wil zeggen: voor elke leerling de kans op goed
onderwijs realiseren.
De puzzelstukken zijn:
Hoe kunnen we gelijke kansen bieden aan alle
leerlingen? Hoe bewaken we de verschillen
die er tussen leerlingen zijn? Hoe kunnen we
de school zodanig verbeteren dat er gelijke
kansen geboden worden? Hoe kunnen we in
de klas differentiëren?
Wat is de wens?
Het realiseren van onderwijskansen voor alle
leerlingen! Wanneer we beginnen door in elke
school een systeem van zorg te organiseren,
krijgen we meer zicht op de verschillen en
kunnen we beter aan een effectieve aanpak
werken.
Een speciale leerkracht die is opgeleid - de
zorgcoördinator - om de totale zorg van alle
kinderen te coördineren, bewaakt de zorg die
kinderen geboden wordt en nodig hebben.
Samen met de schoolleider en het schoolteam werkt deze zorgcoördinator aan de permanente kwaliteit van het zorggebeuren.
Door heldere procedures binnen de school
voor de afname van observaties, toetsen en
testen in alle klassen (het leerlingvolgsysteem), door regelmatige leerlingbesprekingen
en door het bijhouden van leerlingendossiers
komt er meer zicht op de noodzakelijke zorg
in de school. Deze zorg moet er zijn voor zowel de uitvallers(de zwakke leerlingen), als de
uitschieters (de snelle leerlingen).
De gegevens die verzameld worden over de
verschillende vak- en vormingsgebieden kunnen op schoolniveau gebruikt worden om het
onderwijs te verbeteren. Dat doet de zorgcoördinator in samenwerking met de vernieuwingscoördinator.
In de klas past de leerkracht een effectieve
aanpak toe (Zie hoofdstuk 2) en weet de klas
zo te organiseren dat differentiatie plaatsvindt. Dit kan bijvoorbeeld door op schoolniveau in alle klassen
- vanaf de kleutergroepen - zelfstandig werkmomenten in te bouwen. Als de leerlingen zelfstandig werken, heeft de leerkracht de
handen vrij om leerlingen die extra aandacht nodig hebben, zorg
te bieden.
De zorgcoördinator onderhoudt ook goede contacten met de ouders. Zo wordt er samengewerkt aan het bieden van optimale
zorg voor de leerling.
De afgelopen decennia zijn veel inzichten opgedaan rondom het
scheppen van gelijke kansen in het onderwijs.
Op basis van de inzichten uit deze literatuur¹ komen we tot vijf
centrale uitgangspunten:
1.
2.
3.
4.
5.
de lerende staat centraal
interactief (taal) onderwijs
werken vanuit diversiteit
oog hebben voor kwetsbare leerlingen
samen school maken.
De lerende centraal
Zoals reeds in hoofdstuk 1 behandeld is, draagt het voortdurend
focussen op leer-kracht waarbij de leerling en het leerproces centraal staan, bij aan gelijke kansen. Het onderwijs kan zodanig
worden ingericht dat de leerling op actieve en participatieve wijze
er aan kan deelnemen. In plaats van onderwijs dat VOOR de leerling gedaan wordt, wordt het onderwijs dan ook DOOR en MET
de leerling gedaan.
Ook het volgen van de (leer)ontwikkeling van de leerling is van
belang. Zeker wanneer we accepteren dat er verschillen mogen
zijn. Leerlinggerichtheid mag niet vervallen in een lagere doelgerichtheid door het stellen van steeds lagere verwachtingen. Juist
het blijven vasthouden aan hoge verwachtingen heeft gunstige
effecten op de ontwikkeling van de leerlingen.
‘High challenge’, binnen de onderwijsvernieuwingsprogramma’s
zijn tegenwoordig het sleutelprincipe van veel internationale
onderwijsvernieuwingsprogramma’s (Hopkins 2001).
Interactief (taal)onderwijs
In Suriname vinden diverse pilots rondom interactief taalonderwijs
met succes plaats. Door de juiste interactie tussen leerkracht en
leerling wordt het actief meedenken van de leerling gestimuleerd.
Leren is grotendeels ook een denkactiviteit. De leerkracht weet
immers uit gesprekken met en observaties van de leerling(en) wat
de aandachtsgebieden zijn waarop hij kan ondersteunen.
Ook de leerling weet door de interactie met de leerkracht veel
beter waar hij aan toe is en kan actiever deelnemen in het eigen
leerproces.
Vormen van directe instructie, samenwerkend leren en interactief
taalonderwijs passen het best in deze benadering.
Voor veel leerlingen is de schooltaal niet hun moedertaal. Voor
hen is een interactieve aanpak van het taalonderwijs van groot
belang.
¹ Uit: Beter Breder en met meer kleur - Fer Laevers e.a. 2005
67
Werken vanuit diversiteit
Leerlingen zijn verschillend en brengen veel diversiteit in de klas.
Als je dit positief weet te bekijken, is dit heel verrijkend. Het is
van belang om bij het vernieuwen van ons onderwijs doordrongen te zijn van deze zogenoemde eye-and mindshift in het kijken
naar leerlingen.
Iedere leerling jong of oud brengt elke dag zijn eigen verhaal mee
in de klas. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat iedere leerling op een eigen manier het leeraanbod benadert en een eigen
betekenis hieraan geeft. Wanneer we willen werken aan gelijke
kansen dan zullen we wel degelijk
deze diversiteit moeten erkennen en eigenlijk zelfs nog meer:
we zullen van deze diversiteit uit
moeten gaan.
68
Het onderwijs van de toekomst
vraagt hierom. Niet de leerstof
alleen is heilig, maar juist de
leeractiviteit en de leerervaring
waaraan de leerling actief participeert. De leerkracht beschouwt
dan de diversiteit als een rijke
bron waar oneindig uit geput kan
worden om het onderwijs te verrijken.
Oog voor kwetsbare leerlingen
Leerkrachten zijn zich bewust van
het feit dat leerlingen verschillen
en dat er in hun doelgroep kwetsbare leerlingen verkeren. Ook dit
is omgaan met gelijke kansen, niet
je ogen sluiten voor de dagelijkse
realiteit. Sommige leerlingen profiteren te weinig van het onderwijsaanbod: dat zijn zowel de uitvallers als de uitschieters (hoger
begaafden). Deze leerlingen hebben extra ondersteuning nodig. Het cruciale punt is echter dat
men niet moet wachten tot het te laat is, maar juist binnen het
creëren van gelijke kansen preventief te werk dient te gaan.
Het organiseren van de zorgverbreding binnen de school middels
onder andere zorgbreedtebeleid, de zorgcoördinator en een gedegen leerlingvolgsysteem kunnen hieraan constructieve bijdragen
leveren. De evaluatie van het leerproces dient breed uitgevoerd
te worden en zich niet te beperken tot de cognitieve vakken als
rekenen en taal. Ook emotionele en motivationele factoren dienen meegenomen te worden.
Gelijke kansenonderwijs gaat uit van een diep geloof in de leerkracht van de leerlingen en probeert deze leer-kracht voortdurend
positief uit te dagen (pedagogisch optimisme).
Samen school maken
De tijd dat de leerkracht binnen de school individueel en geisoleerd bezig was, is voorbij. Collegialiteit en professionaliteit
zijn bewezen factoren om het leren in de school te stimuleren.
Uit diverse onderzoeken, maar ook uit de pilot van bijvoorbeeld
LEARN 2008 is weer gebleken dat het juist de scholen zijn waar
er een hechte samenwerking is tussen de schoolleider, de leerkrachten
en de ouders, die tot optimale
prestaties komen. Door samen te
werken, samen te overleggen en af
te stemmen stijgt de kwaliteit van
het onderwijs.
Samen de school maken betekent
ook dat de school een concrete en
constructieve communicatie voert
met de ouders. Ouders - en zeker
die van kwetsbare leerlingen - kunnen veel invloed hebben op het
leerproces van hun kinderen.
Als laatste is het van belang in
het kader van gelijke kansen goed
te kijken naar het feit dat onderwijs voor de leerlingen in de basisschoolleeftijd kosteloos en hierdoor
beter toegankelijk zou moeten zijn.
Hoe?
Op schoolniveau wordt de zorg
centraal gecoördineerd. Dit kan het
best gebeuren door een speciaal
opgeleide leerkracht (de zorgcoördinator) die vrij gemaakt is van een
klas. Samen met de leerkrachten bewaakt deze zorgcoördinator de uitvoering van de activiteiten rond het leerlingvolgsysteem
(hoofdstuk 2). Gegevens worden in kaart gebracht en op leerling-, klas- en schoolniveau worden sterke en zwakke punten verzameld. Door middel van een toetskalender weet elke leerkracht
wanneer in zijn jaargroep bepaalde toetsen moeten worden afgenomen. Het schoolteam krijgt de gelegenheid de eigen professionaliteit te vergroten middels training (eventueel door deze
zorgcoördinator). De leerkrachten zelf passen in de klas differentiatie toe. Bijvoorbeeld tijdens de instructie en tijdens het zelfstandig werken.
Tips en wetenswaardigheden
Wat zijn kritische succesfactoren voor gelijke kansen?²
1. Regelgeving
Om inclusief onderwijs in Suriname te kunnen realiseren,
speelt de regelgeving van de overheid een grote rol. Voor
de meeste leerkrachten is het een te zware opgave om
kinderen die extra zorg behoeven, op te vangen in een klas
met meer dan veertig leerlingen. Klassengrootte evenals
extra hulp in de klas (bijvoorbeeld een klassenassistent)
blijken een rol te spelen in de mate van aandacht die er
in de klas gegeven kan worden. De materiële alsook personele voorwaarden dienen door de overheid te worden
gegarandeerd, wil het concept van inclusief onderwijs een
kans van slagen krijgen.
2. Curriculumdifferentiatie
Binnen de curriculumontwikkeling zal differentiatie een
rode lijn moeten zijn. In de te ontwikkelen leermiddelen
dient expliciet aandacht gegeven te worden aan de basisdoelen en extra doelen. Didactische werkvormen (waaronder zelfstandige werkvormen, samenwerkend leren, direct instructiemodel) om in de klas tegemoet te komen aan
verschillen kunnen weloverwogen geïntegreerd worden.
De te ontwikkelen leermiddelen bieden extra materiaal
voor zowel de achterblijvers als de vooruitlopers.
Het ontwerpen van programma’s door leerkrachten heeft
effecten op het leerproces van de leerlingen (Marzano
2003). In het kader van extra zorg aan leerlingen moeten
leerkrachten daarom in staat zijn hun curriculum daar waar
nodig weloverwogen aan te passen.
3. Beleid van de school als geheel
De schoolleiding speelt een cruciale rol bij de start van
inclusief onderwijs in de school. Haar visie en de communicatie met zowel leerkrachten als ouders zijn van groot
belang. Aandacht schenken aan de draagkracht van de
leerkrachten is een belangrijk aspect om de weerstand in
teams te kunnen keren.
² Ontleend aan: Inclusief Onderwijs als innovatieproces-VLOR 2000
De leerkrachten moeten het gevoel hebben dat ze er
niet alleen voor staan, maar elkaar helpen, ondersteund
worden door de zorgcoördinator en de schoolleiding in
het opvangen van leerlingen met extra zorg.
4. Een continuüm van onderwijs en ondersteuning
Leerkrachten kunnen aangeven dat ze behoefte hebben aan professionele ondersteuning van zowel binnen
de school (schoolleiding, zorgcoördinator) als buiten
(MINOV begeleidingsdienst, Inspectie, Training). De
leerkracht moet ergens terecht kunnen met vragen.
5. Opleiding en nascholing
Leerkrachten geven aan te weinig deskundigheid
te hebben om met het bieden van speciale zorg aan
leerlingen om te kunnen gaan. Het vergroten van de
deskundigheid of specialismen bij leerkrachten schept
meer kansen.
6. Vrijwilligheid
Werken aan inclusief onderwijs vraagt een complete
mentaliteitsverandering op de school. De leerkrachten
moeten geheel anders kijken naar de diversiteit in de
klas.
Inclusief onderwijs is niet iets dat opgedrongen kan
worden en heeft alleen dan kans van slagen als er een
volledige betrokkenheid is van de leerkracht, het team
en de schoolleider.
7. Wijze van invoering
Kleinschalige pilotprojecten genieten de voorkeur. Op
basis van positieve ervaringen kan geleidelijk aan het
geleerde als een inktvlek verder uitgespreid worden in
het land.
Vanwege het gebrek aan regelgeving en deskundigheid
is het aan te bevelen om mondjesmaat te beginnen.
Het blijkt dat leerkrachten sneller meewerken aan vernieuwing wanneer ze succeservaringen opdoen.
Websites:
www.ond.vlaanderen.be/GOK, www.klasse.be, www.basislink.nl/leerkracht/lk-zorgverbreding, www.klascement.net
69
Permanent verbeteren
doe je samen
Wat?
70
Niets blijft zoals het is, alles verandert voortdurend. Dit geldt ook
voor de school. Onderwijs verbeteren doe je samen. De schoolleider kan dit niet alleen.
Om de vele vernieuwingen en veranderingen bij te kunnen benen,
is een goede coördinatie op schoolniveau noodzakelijk. Werken
aan leer-kracht van kinderen betekent dat de leraar in de klas
goed ondersteund wordt om in het dagelijkse lesgeven de verbetering toe te passen. De leerkracht wordt dus gezien als de
bepalende factor voor het welslagen van vernieuwingen. Nieuwe
inzichten laten ook zien dat de verandering medeontworpen of
bedacht moet zijn door de leerkracht zélf. Opgelegde veranderingen van buitenaf werken veelal niet. Het is de leerkracht zélf en
de leerling die de zin van de verandering moeten zien. Het gaat
om hun innerlijke trekkracht, en niet alleen om duwkracht van
buitenaf. Onderwijs vraagt dus om voortdurende verbetering. De
schoolleider is, zoals eerder gezegd, erg belangrijk. Om zicht te
houden op de vele veranderingen werkt de schoolleider samen
met de zorgcoördinator (die aandachtspunten op het vlak van
zorgverbreding signaleert) en de vernieuwingscoördinator.
Wat is de puzzel?
Zoeken we naar korte termijn verbeteringen? Of naar duurzame
verbeteringen? Hoe bewaken we dit alles? Hoe zorgen we dat alle
betrokkenen werkelijk meedoen?
Uit de vele gesprekken die we in de tien districten voerden, constateren we een positieve wil en betrokkenheid bij de verbetering
en verandering van ons onderwijs. Goede leerkrachten werken
ook in moeilijke omstandigheden aan verbetering van de leerprestaties in de klas. Hiertoe overdenken ze regelmatig hun eigen
denken en handelen en stellen dat bij. Maar er is meer nodig.
Duurzame verandering op schoolniveau gaat niet vanzelf maar
moet voortdurend systematisch aangestuurd en gestimuleerd
worden.
De puzzelstukken zijn:
Hoe werken we aan duurzame verbetering? Wat wordt verwacht
van de leerkracht en het team? Hoe kunnen we professionaliteit
en collegialiteit versterken?
Wat is de wens?
Er zijn vele positieve ervaringen opgedaan - zowel in Suriname
(Schoenmakers 2007) als in het Caraïbisch Gebied - rond vernieuwingscoördinatoren. Deze speciaal opgeleide leerkrachten
coördineren alle vernieuwingsactiviteiten op school. Zij helpen
mee om de professionaliteit en de collegialiteit van leerkrachten
te stimule-ren. Deze twee aspecten blijken bewezen factoren te
zijn voor de verbetering van de kwaliteit van het onderwijs (Marzano 2003).
De vernieuwingscoördinator coördineert de vernieuwingsactiviteiten in de school. Hij geeft of organiseert trainingen aan het
team en ondersteunt de leerkrachten in het realiseren van de
veranderingen in de klas door bijvoorbeeld regelmatige klassenbezoeken en nagesprekken. Samen met de schoolleider en de
zorgcoördinator vormt hij het aanstuurteam of de motor van de
vernieuwing in de school. Deze vernieuwingscoördinator kan zijn
werk het best doen wanneer hij vrij gemaakt is om zo klassen te
kunnen observeren en ondersteunen.
duowerk tussen parallelklassen te organiseren, of door regelmatig
overleg te organiseren. Ook gezamenlijke teamafstemmingen zijn
belangrijk. De schoolleider is de cultuurdrager en -maker. Door
zijn leidinggevende stijl kan hij collegialiteit en openheid stimuleren.
Professionaliteit kan bereikt worden door te leren van elkaars ervaringen, bijvoorbeeld door regelmatige intervisie en door elkaar
te bezoeken in de klas. Het volgen van trainingen, en zeker het
begeleiden van de inhouden in de klas door de vernieuwingscoördinator geeft veel stimulans.
Wanneer elke school een of meerdere vernieuwingscoördinatoren
aanstelt, kan er duurzamer gewerkt worden aan de verbetering
van het onderwijs.
71
Tips en wetenswaardigheden
Hoe?
Een open cultuur in de school door goed overleg en oprechte
communicatie versterkt de relaties binnen de school.
Collegialiteit kan gestimuleerd worden door momenten te creëren
waarin het team samen overlegt en samenwerkt. Dit kan door
-
In meerdere Caraïbische landen is zowel in het primair
als in het voortgezet onderwijs met succes gewerkt
binnen onderwijsinnovaties met deze vernieuwingscoördinator.
- MINOV heeft in het samenwerkingsproject LEARN
2003-2007 positieve ervaringen opgedaan met de
functie van vernieuwingscoördinator. Verschillende
trainingsmodulen zijn ontwikkeld zoals trainingsvaardigheden, coachingsvaardigheden, omgaan met weerstanden, creatieve vaardigheden. (Producten LEARN
2007)
- Werken met een veranderteam onder leiding van de vernieuwingscoördinator met een positieve ondersteuning
leidt tot verbeteringen in de school. Het veranderteam
dient:
• aandacht te hebben voor de zaken die leraren
bezighouden
• gemakkelijk te benaderen zijn
• leraren die geen deel uitmaken van het veranderteam te betrekken bij het nemen van beslissingen en het oplossen van problemen.
Het veranderteam moet de boodschap aan de teamleden
overbrengen, namelijk dat ze worden gewaardeerd en geaccepteerd als deskundigen.
-
Website: www.watwerktopschool.nl, www.onderwijsmaakjesamen.nl
Kwaliteit, een zorg voor allen!
Wat?
‘Goed onderwijs is dingen doen die je vooruit helpen’ was een
van de uitspraken uit de districtenworkshops. Heel eenvoudig
gezegd, maar een waarheid als een koe. Onderwijs is de hefboom
voor ontwikkeling. Maar dan wel het liefst met veel kwaliteit.
Werken aan kwaliteit is dus een must. Kwaliteit is een zorg voor
allen. Of je nu leerling bent of minister. De leerling wordt door
ouders en leerkrachten gestimuleerd het werk met aandacht en
zorg te maken en te leren van fouten. Ook de leerkracht werkt
dagelijks aan kwaliteitsvol onderwijs en wordt gestimuleerd door
72
zijn collega’s. De schoolleider werkt wekelijks aan de verbetering
van de kwaliteit van het onderwijs. De minister werkt aan
het scheppen van beleid en voorwaarden om de kwaliteit
van het onderwijs duurzaam te realiseren.
De zorg voor kwaliteit kan permanent en cyclisch op
twee niveaus plaatsvinden, namelijk intern door de school
zelf (zelfevaluatie) en extern door de overheid (onderwijsinspectie). Werken aan het zeker stellen en het verbeteren
van de kwaliteit van de school is een uitdagend proces.
Kwaliteitszorg werkt pas echt als het een zorg voor allen is. Een proces van kwaliteitsbewustzijn speelt een
sleutelrol.
De rol van de schoolleider als aanstuurder, motivator en bewaker is van cruciaal belang. Er is
door middel van diverse pilotprojecten veel ervaring opgedaan met systemen zoals Integrale
Kwaliteitszorg (MINOV-LEARN 2008).
Kwaliteitszorg is niet hetzelfde als kwaliteit. Onder
kwaliteitszorg verstaan we de manier waarop de
school werkt aan haar streven kwaliteit te leveren
en kwaliteit te waarborgen. Kwaliteitszorg omvat
een scala aan activiteiten. Deze laten zich goed
koppelen aan een vijftal centrale vragen:
•
•
•
•
•
Doet de school de goede dingen?
Doet de school de dingen goed?
Hoe weet de school dat?
Vinden anderen dat ook?
Wat doet de school met die wetenschap?
Kwaliteitsvol onderwijs bepaalt in grote mate de
kansen die kinderen in hun leven krijgen. Kinderen
hebben hier recht op.
Wat is de puzzel?
Doen we voldoende de dingen op school die het
leren in de school bevorderen? En hoe zorgen we
dat we dat blijven doen? Werken we ad hoc of
werken we systematisch aan de kwaliteit?
We moeten ons niet alleen blijven afvragen hoe
veel er geleerd wordt, maar ook hoe goed er geleerd
wordt. Kennis verwerven is één ding; die kennis integreren
en zich werkelijk eigen maken is iets anders. We moeten beseffen dat het leren plaatsvindt in een institutionele context. Het
onderwijs is georganiseerd in curricula, in scholen, in klassen,
in vakkenpakketten, in jaarplannen, in weekroosters, in schoolboeken, in reglementen, in gezagsverhoudingen, in lessen, in
didactische praktijken, in toetsingsprocedures en in overgangsen slagingsnormen. Al deze elementen hebben hun invloed op
de leerresultaten. Lesuitval door leerkrachtenabsentie en stakin-
gen is schadelijk; inefficiënt gebruik van lestijd wanneer leerstof
van het bord moet worden overgeschreven omdat er geen of te
weinig boeken zijn, is ineffectief.
Of er goed geleerd wordt, kan bijvoorbeeld onderzocht worden
door de school zelf en door de onderwijsinspectie.
digheden en hun voorgenomen handelen kunnen relateren aan
een doorlopend proces van groei en ontwikkeling. Dan investeren
zij hun energie niet (alleen) in het wegwerken van gebreken, maar
(vooral) in het bevorderen van kwaliteitsbesef en van kwaliteitsgericht denken en doen.
Het werken aan de kwaliteitszorg van de school vindt vaak
nog te weinig systematisch plaats en is onvoldoende verankerd in het schoolsysteem. De kwaliteit van leren
blijft hierdoor vaak op hetzelfde niveau of gaat soms
achteruit. De vraag is: hoe kan er vanuit de school
duurzaam aan eigen kwaliteit gewerkt worden?
Veel leerkrachten en schoolleiders zullen aangeven: ‘We werken toch al aan kwaliteit?’
We zien inderdaad op scholen grote inspanningen om de toetsen te halen,
een computer in de klas te halen, het
schoolerf netjes te houden. En inderdaad. Dat is ook werken aan kwaliteit. In
elke school gelden ook afspraken en procedures om te zorgen dat dingen goed
gedaan worden en dat de goede dingen
worden gedaan. Maar vaker ad hoc dan
systematisch. Voor echte kwaliteitszorg
is meer nodig. Bij integrale kwaliteitszorg
is er aandacht voor een systematische
aanpak. Het gaat om een voortdurend cyclisch proces dat eigenlijk nooit stopt. Het
vraagt ook reflectie op het eigen werk.
We wensen een goed doordacht systeem van integrale
kwaliteitszorg in de school. Intern doet de school aan zelfevaluatie. Daarnaast is regelmatige externe kwaliteitszorg door middel van schooldoorlichtingen van belang. De onderwijsinspectie
speelt hierin een belangrijke rol.
De puzzelstukken zijn:
Hoe kunnen we de goede dingen in ons
onderwijs blijven doen? En hoe bewaken
we dit? Hoe kunnen we kwaliteitsbewustzijn stimuleren? Is het werk dat
geleverd wordt kwaliteitsvol?
Wat is de wens?
We willen het liefst geholpen worden
door competente medemensen. Of
het nu gaat om de hartchirurg of de
piloot van een vliegtuig of een landbouwer. De toekomst van
een land ligt ook in de mate van ontwikkeling van het volk. Onze
kinderen zijn de toekomst. Kwaliteitsvol onderwijs legt een belangrijke basis. De vele veranderingen noodzaken ons tot het realiseren van kwaliteitsvol onderwijs. Door de schoolleider en zijn
team te trainen in het systematisch toepassen van kwaliteitszorg
in de school kan een belangrijke bijdrage geleverd worden aan
het ontwikkelen van kwaliteitsbewustzijn. Om meer te bereiken,
moeten de teamleden hun interpretaties van de gegeven omstan-
Kwaliteitszorg strekt zich uit over alle beleidsterreinen van de
school en hoort vooral haar focus te richten op het primaire pro-
73
ces: het leren. De aandacht voor de kwaliteit van het pedagogisch
en didactisch handelen van de leraren en - vooral - voor het leren
van de leerlingen is de basis. Van hieruit richt de kwaliteitszorg
zich in samenhang op alle beleidsterreinen. Dat is een zaak van
alle geledingen in de school: leerlingen, leraren, ouders, schoolleiding, bestuur en de overheid. Kwaliteitszorg is in dit opzicht
integraal: het is van iedereen. Iedereen is medeverantwoordelijk.
Hoe?
74
MINOV ontwikkelde in samenwerking met VVOB binnen het
project LEARN gedurende 2003-2007 een aanpak die Integrale
KwaliteitsZorg (IKZ) genoemd wordt. Vanuit deze visie en vanuit het idee dat schoolleiders sleutelfiguren zijn in de veranderings- en vernieuwingsprocessen, kunnen op scholen integrale
kwaliteitszorgtrajecten worden opgezet. Stap voor stap kunnen
de schoolleiders met hun team op weg gaan om de veranderingen die ze zelf willen, vorm te geven. De cyclus laat toe dat er
doelgerichter werk wordt gemaakt van kwaliteit.
Daartoe bevat de IKZ een systematische strategie. Deze bestaat
in grote lijnen uit de reeks: van gegevens verzamelen - analyseren
en prioriseren - actieplannen opstellen - actieplannen uitvoeren
- tussentijds en achteraf evalueren - bijstellen. We spreken van
integrale kwaliteitszorg omdat we een breed scala van aspecten
onderzoeken en met elkaar in verband brengen.
De school kan op die manier zelf aan evaluatie doen. De onderwijsinspectie kan middels haar schooldoorlichtingen de kwaliteit
van de scholen in kaart brengen. Op die manier vindt er zowel
intern als extern kwaliteitszorg in de school plaats.
Tips en wetenswaardigheden
• LEARN ontwikkelde in de periode 2003-2007 een uitgewerkt systeem van IKZ, gebaseerd op de Surinaamse
context. Dit uitgewerkte systeem is ter beschikking gesteld
aan MINOV in 2008. Teams kunnen met dit pakket jaarlijks zelf werken aan het onderzoeken van de kwaliteit van
hun onderwijs en het ontwikkelen van verbeterplannen op
school en leerkrachtniveau.
• De fasen van Integrale
1. De instapfase:
2. De portretfase: kwaliteitszorg zijn:
staat het hele team achter het
toepassen van IKZ?
wat is de huidige situatie?
3. De actieplanfase: met welke acties willen we de
gewenste situatie creëren?
4. De bijsturingfase: waar moeten we bijstellen en
hoe gaan we verder?
5. De evaluatiefase: hebben we de goede dingen
op de goede manier gedaan?
• Werken aan kwaliteit vindt integraal plaats: tussen
schoolbestuur, schoolleider, leerkrachten en ouders. Interessant zijn de ontwikkelingen waarbij ook de leerling
een stem krijgt.
• Kwaliteitsbewustzijn betekent dat we wakker moeten
worden en onze verantwoordelijkheid nemen.
Websites: www.gco.nl, www.kwaliteitskring.nl, www.eduforce.nl, www.toetswijzer.nl, www.ond.vlaanderen.be, www.
kwaponetwerk.nl
Interview Marcel Meyer
Denk in mogelijkheden
In mijn jeugd waren de leerkrachten bijna altijd missionarissen,
zendelingen. Zij hadden veel over voor het opleiden van kinderen.
Net voor mijn tijd had je nog schoolgeld. Sommige leerlingen
die goed waren, hadden geen geld om te betalen. Die moesten
eigenlijk uitgeschreven worden. De leraar zei dan ‘Ik zal voor die
jongen betalen, want hij kan leren en wil leren’. Nog een voorbeeld: op de katholieke scholen was er een HBS-klasje. Deze
katholieke HBS nam gelukkig ook de ‘niet-katholieken’ aan.
Er werd dan geregeld dat je wel kon studeren. Wat ik hiermee wil aangeven: er werd in mogelijkheden gedacht, niet in
onmogelijkheden. Dat is iets wat we nu vaker zouden moeten doen.
Marcel Meyer, directeur Vereniging Surinaams Bedrijfsleven (VSB)
Ik heb één belangrijke leefregel, één slogan: ‘Ga met verschillende mensen om en zorg voor een breed
blikveld’. Ik laat mij niet plaatsen in hokjes.
Ga met verschillende mensen om
Ik wil een zo breed mogelijke band bestrijen zorg voor een breed blikveld
ken van mensen met wie ik omga. Dus
niemand moet bang zijn om hier te komen
bij mij. Ik heb al vroeg geleerd om andere
culturen te waarderen en ermee samen te
werken.
Het hele onderwijsverhaal van ons heeft
een historische achtergrond. Als je deze
achtergrond niet kent, is het lastig om plannen te maken voor de
toekomst. In het onderwijs in Suriname waren en zijn er mogelijkheden die meewerken aan toekomstperspectieven van de inwoners. Het op schrift onmogelijke blijkt in de praktijk af en toe
best mogelijk te zijn.
We hebben het heel goed in dit land, maar we weten onze eigen
waarden niet te definiëren en te waarderen. We hebben zoveel
mogelijkheden, zoveel natuurlijke hulpbronnen. Het moet alleen
beter georganiseerd worden.
Elke wijk in Suriname heeft gezinnen met in elk gezin twee tot
vier kinderen. Voor zoveel kinderen heb je een schoollokaal nodig.
Dat is een kwestie van planning. Het kan bijvoorbeeld niet zo zijn
dat ik vanuit Ma Retraite op Zorg en Hoop naar school moet. Voor
een gemeenschap is het belangrijk dat er onafhankelijke duidelijke regels zijn voor bijvoorbeeld het opzetten en behouden van
een lagere school.
Bovendien is het essentieel dat er een schoolsysteem bestaat
dat kansen en toekomstmogelijkheden biedt voor mensen die
een universitaire opleiding kunnen volgen en voor mensen die
beroepsopleidingen of andere opleidingen willen
doen. Uiteindelijk ben ik ervan overtuigd dat we
met zijn allen met integriteit, hard werken, goed
organiseren en bij blijven, veel kunnen bereiken in
dit land.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
75
125
George Struikelblok
4
Samen sterk
‘Kinderen zijn niet onze kinderen...’ Ze worden aan ons
toevertrouwd. Het is een geschenk. Het zaad dat gezaaid
is, wordt gekoesterd met
liefde, aandacht en zorg door
ouders en opvoeders. Zo kan
het kind uitgroeien tot een
stevige plant of boom. Ouders zijn het belangrijkste in
het leven van een kind, alleen
al daarom is het van belang
om vanuit de school goede relaties te onderhouden. Uit de inspirerende interviews komt naar voren dat de samenhang die er
vroeger was tussen de thuissituatie en de gemeenschap een belangrijke factor voor kinderen was om hun schoolloopbaan met
succes te doorlopen. ’Je werd als kind, als leerling en later als
student, stevig in de gaten gehouden door de volwassenen om je
heen. Daar waar hulp nodig was, werd die geboden.’
Ouders kunnen dus veel betekenen voor het leren van de leerling,
want leren vindt niet alleen op school plaats, maar ook thuis. Ook
buiten de schoolpoorten worden kinderen, in hun leefomgeving,
dagelijks geconfronteerd met verschillende (leer)ervaringen. Elke
dag komen deze ervaringen de school binnen met al hun verscheidenheid.
Door de thuissituatie als leeromgeving te erkennen en te hanteren, is het schoolgebeuren niet langer geïsoleerd van de leefgemeenschap eromheen.
Voor leren is het van belang aandacht te besteden aan de samenwerking tussen school, ouders en buurt. De school kenmerkt
zich door een diversiteit van achtergronden van leerlingen. Ook in
de buurt doen kinderen veel ervaring op. De samenwerking tussen school, ouders en gemeenschap werkt versterkend voor het
leerproces van onze leerlingen: de leer-kracht van de leerlingen
neemt hierdoor toe.
In dit hoofdstuk besteden we aandacht aan de rol van ouders in
het leerproces, de samenwerking tussen ouders en school, en de
betekenis die de gemeenschap heeft.
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochters
van ‘s levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je mag hen je liefde geven, maar niet je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen,
dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen gelijk hun te worden, maar tracht niet
hen aan jou gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen
worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige,
en hij buigt je met zijn kracht opdat zijn pijlen
snel en ver zullen gaan.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.
Kahlil Gibran
De opbouw van het hoofdstuk is als volgt:
1. we starten met een verhaal over de gewenste, ideale
situatie
2. vervolgens geven we een weergave van uitspraken uit
alle districten
3. we sluiten af met achtergrondinformatie:
- Je thuis laat je leren
- Ouders actief in de school
- Betrek de buurt
77
De droom
Een belangrijke brief
De school is uit. Na een lange busrit komt Indira thuis. ‘Hé mama!’
roept Indira enthousiast als ze binnenloopt. ‘Ik heb een belangrijke brief van school meegekregen! Je moet hem snel lezen. We
moeten lekkers maken.‘ Indira smult al in gedachten als ze de lekkere bakabana’s ziet, die mama elk jaar bakt. Haar moeder komt
snel naar haar toegelopen. Ze is al even enthousiast.
’Laat gauw zien, Indira.’ Aandachtig leest ze de brief. Het is een
78
nieuwsbrief van school. Die komt elke 14 dagen van school mee
naar huis. Zo is ze als ouder altijd goed op de hoogte van alles
wat er zoal op school gebeurt. Dat is fijn, zo kan ze mee denken
en als er hulp nodig is, iets voor de school betekenen.
Het is bijna 25 november. Een belangrijke feestdag komt er aan.
Elk jaar viert de school samen met de leerlingen en de ouders
Srefidensidei. De school van Indira heeft dat slim aangepakt. Aan
het begin van het schooljaar krijgen alle ouders een brief. Die
heet ’Doet u mee?’ Ouders worden al vroeg uitgenodigd mee te
helpen tijdens het schooljaar. Op de brief staan allerlei activiteiten. Bijvoorbeeld: leesouders voor in de klas, klusjesouders voor
het gebouw, hulp voor de sportdag, kerst en Srefidensi, ouder-
commissie. Er is voor iedereen wel
iets te doen. Destijds heeft Indira’s moeder zich via de brief opgegeven om mee te helpen op het
feest voor Srefidensi. Dat weet ze.
Juf Naomi verzamelt alle brieven
en maakt elk jaar een overzicht
welke ouders bij welke activiteit
meehelpen. Meneer Sweet heeft
heel eerlijk alle speciale activiteiten verdeeld over zijn team. Zo
draagt iedereen een steentje bij.
Bakabana’s
Het is 1 uur ‘s middags. Enkele ouders komen het schoolerf
opgelopen. Een paar leerkrachten
maken een praatje met ouders die
hun kinderen komen oppikken. Eén
van de ouders gaat naar de directeur om af te stemmen wanneer
hij een klein klusje voor de school
zal uitvoeren. Indira’s moeder
loopt naar de klas van juf Mildred.
Zij coördineert de Srefidensidei
samen met de ouders die zich
hebben opgegeven. Er komen nog
twee ouders de klas binnen. Zo is
de werkgroep compleet. ’We hebben al veel ideeën van de verschillende klassen gekregen’, zegt juf
Saskia. ’Iedereen denkt met plezier terug aan onze Srefidensi van
vorig jaar.’ De bakabana’s waren
een groot succes vorig jaar. ’Ik wil
ze graag weer maken’, Indira’s
moeder biedt spontaan haar hulp
aan. Ze ervaart het als heel fijn
om mee te werken aan schoolactiviteiten. Ze voelt zich nog meer
welkom op school. Zo leert ze de school ook beter kennen.
Schooltje spelen met de ouders
’Fijn dat jullie allemaal tijd hebben gevonden om te komen vanavond’, zegt juf Sandra. ‘Jullie kinderen zijn ons meest waardevolle bezit. Wij mogen ze enkele uren per dag koesteren, en ze
komen gepoetst, gekleed en gevoed naar school. Elke dag weer.
Dank je wel ouders. Wij zijn samen heel belangrijk voor ze. Vanavond wil ik met jullie bespreken wat ik in de klas allemaal ga
doen dit jaar. Welke leerstof de leerlingen moeten kennen en hoe
79
jullie daarbij kunnen helpen.’ Het gedicht van Kahlil Gibran dat ze
voorleest heeft indruk gemaakt op de ouders. Het is even stil.
Dan zegt ze: ‘Oké, tijd om iets te gaan doen. Ik ben nu even jullie
leerkracht en jullie zijn mijn leerlingen. Doen jullie mee?’ De ouders knikken verrast ja. Ze weten van hun kinderen dat juf Saskia
altijd vol verrassingen zit. Met hun kinderen praten ze vaak over
de schoolbelevenissen. Al gauw zitten de ouders in groepen en
krijgen ze allerlei opdrachten om aan samen te werken. Zo leren
ze dat de nieuwe aanpak in de klas niet alleen maar leuke verzinsels zijn. Ze voelen dat die aanpak beter doet leren.
Op het bord staan vijf woorden:
•
•
•
•
•
gesprek
stimulans
hulp
toezicht
hoop
Aan de hand van deze woorden legt juf Naomi uit dat je als ouder
thuis wel degelijk veel kunt betekenen om het leren voor de leerlingen nog makkelijker te maken.
Srefidensidei
Eindelijk is het zover. Het is 24 november, de dag voor het echte
feest. Het is een drukte van belang op het schoolerf. De leerlingen komen in mooie kleding naar school. Sommigen dragen een
kotomisi, anderen weer een sarong of sari. Op het erf zijn marktkraampjes gezet. Ze zijn vrolijk versierd in groene, gele en rode
kleuren en op de achtergrond klinkt muziek. Het is reuzegezellig.
Sandro, Indira, Jasmine, Jenny en Steven lopen samen met juf
Naomi die net het schoolerf op komt wandelen.
’Juf, juf’, roepen ze allemaal. ’We hebben er zin in!’ Ze trekken
haar aan haar armen naar een van de belangrijkste kraampjes
80
toe: de eetkraam. Daar staat veel lekkers in kasten uitgestald:
beleg voor broodjes, bami, nasi, saoto, roti, pom en natuurlijk ook
schaafijs en de inmiddels beroemde bakabana’s.
Er komen die dag niet alleen leerlingen en ouders naar school.
Opa Joeloemsingh die naast de school woont, is er ook. En Oma
Jones, mevrouw Mc Leod en meneer Barron zijn de speciale gasten voor die dag. Zij wonen allemaal in de buurt van de school.
Straks gaan ze allemaal een activiteit doen. Meneer Barron heeft
een droomplek ingericht. Daar gaat hij samen met leerlingen
dromen over mooie dingen van Suriname. Mevrouw Mc Leod gaat
samen met de leerlingen over geschiedenis schrijven. Oma Jones
gaat over vroeger vertellen, hoe ze als kind op een plantage in
Para woonde. En opa Joeloemsingh komt ook genieten van de
gezelligheid van vandaag. Meneer Sweet, het schoolhoofd, heeft
samen met zijn team de buurt in kaart gebracht. Zo weten ze
precies welke mensen er wonen. Zij worden regelmatig op school
uitgenodigd om hun levenservaringen samen met de leerlingen te
delen. Daar leren de kinderen veel van. De bewoners uit de buurt
zijn vandaag ook uitgenodigd. Zo lijkt de school wel één grote
familie. Laatst was er bijna een poging tot inbraak op school.
Maar de buurtbewoners hadden het ontdekt. Zij hebben de inbrekers weten weg te jagen.
Zo zie je maar: samen zijn we sterk.
Interview Eddy Jharap
Vertrouwen in eigen kunnen
Tegelijkertijd kun je een aantal goede relaties hebben en mensen
om je heen verzamelen die hun mening over jou (durven) geven.
Kennis is belangrijk; kennissen zijn nog belangrijker. Je moet wel
een houding ontwikkelen om naar hun kritiek te willen luisteren,
om het niet vervelend te vinden.
Het onderwijs moet het geloof uitdragen dat mensen het beste
met je voor hebben. Zeg maar: vertrouwen in goedheid. Verder is
het gewoon hard werken, doorzetten en willen groeien. Dan komt
iedereen er wel!
Bied de basis voor leerkrachten, zodat het onderwijs de basis voor de kinderen kan betekenen
Eddy Jharap, voormalig directeur Staatsolie
Als je mijn basisgedachte - vertrouwen in eigen kunnen - naar
het onderwijs vertaalt, zal de leerkracht dat vertrouwen ook uitstralen. Waarom zijn mensen in het onderwijs gaan werken? Om
kinderen te belemmeren of om hen iets bij te brengen, wat handvatten te geven, waardoor ze uiteindelijk beter functioneren? Het
gaat erom ze geloof in zichzelf bij te brengen, het geloof in een
beter bestaan. Daardoor doen ze de inspanningen met meer vertrouwen en met meer goede wil, omdat ze dat zelf van binnen
voelen en niet omdat juf het wil. Je moet risico’s durven nemen
in je leven en fouten durven maken. Het lijkt me goed als kinderen spelenderwijs aan de ontwikkeling van hun mogelijkheden
werken.
Schoolleiders wil ik adviseren duidelijke doelen te stellen, bijvoorbeeld het percentage geslaagden. Als het doel is gesteld, kan
bekeken worden hoe het bereikt gaat worden. Er zijn leerlingen,
leerkrachten, leermiddelen, en de schoolleider heeft als taak te
zorgen dat al die onderdelen optimaal op elkaar inspelen. Hij kan
leerkrachtenbijeenkomsten houden waarin besproken wordt wat
goed en wat minder goed gaat. Leerkrachten kunnen elkaar dan
inspireren met praktische tips.
Zelfreflectie vind ik echt belangrijk. Kijk steeds naar wat je overkomt en hoe het komt dat het jou overkomt. Zelfreflectie is een
voorwaarde om te kunnen groeien. Om te groeien kun je boeken
raadplegen, lezen en bestuderen.
Betrokkenheid als leerkracht krijg je als er een minimumbasis is,
een beloning die de leerkrachten tevreden stemt om hun bijdrage
te leveren. Dit houdt in dat ze kunnen rondkomen van hun salaris.
Wanneer ze dat niet kunnen en ze geen duidelijke vooruitzichten
op verbetering hebben, dan krijg je pas echt ongeïnteresseerde
leerkrachten. Ze gaan bijbaantjes zoeken, ‘hosselen’. Het gevolg
hiervan is dat hun energie en inzet naar verschillende zaken gaan, waardoor niets echt goed gaat.
Niemand kan honderd dingen tegelijk goed doen.
Dus, bied die basis voor leerkrachten, zodat het
onderwijs de basis voor de kinderen kan betekenen.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
81
Uit de districten
Van kleinsaf aan wilde ik leren koken.
Toen ik tien jaar oud was mocht
ik het eindelijk leren. Mijn eerste
gerecht was gestoofde kip. Nu werk
ik nog steeds in de horeca.
(Sandra Atmopawiro, Marowijne)
Ondanks dat heeft mijn vader mij toch kunnen stimuleren. Ook al had hijzelf geen
dusdanige opleiding gevolgd. Hij stelde
andere mensen als voorbeeld die door het
volgen van onderwijs iets zijn geworden in
de maatschappij. (Marsinie MartodikromoDipodiwirjo, Marowijne)
82
Voor mijn studie moest ik telkens
de lange afstand van Wageningen
naar Nickerie afleggen. Ik heb
doorgezet door alles heen door
de grote stimulans die ik kreeg
van mijn moeder die veel belangstelling toonde voor de behaalde
prestatie van haar dochter. Er
moet toch altijd iemand achter je
staan.
(Anneke Djopawiro, Coronie)
Ik heb van mijn moeder geleerd niet
afhankelijk te zijn van een man. Om dat
te kunnen doen, moest ik mijn best op
school doen, zodat ik zelf mijn geld
kon verdienen. Dit heb ik ook gedaan
in mijn leven. Ik wilde iets worden in
de maatschappij en dat is me gelukt.
(Verginia Alwanahi-Arichero, Marowijne)
Ik voelde me heel goed toen mijn peetvader en mijn
vriendin aanwezig waren toen ik mijn bachelorsdiploma in ontvangst moest nemen.
(Anne-Rita Lingers Commewijne)
Mijn broer leerde mij
binnen twee weken auto
rijden. (Harriet Ramdien, Nickerie)
Levenservaring van ouders is van
belang bij vorming. Je neemt het
in je eigen leven weer mee, en
geeft het door aan je eigen kinderen.
(S. Ramsaran, Nickerie)
Bij de uitreiking van een certificaat heeft een moeder haar zoon naar voren
geroepen, hem een brasa gegeven en gezegd hoe trots zij op hem is. Hierdoor
ontstaat er toch een betere band tussen moeder en kind. De moeder zei letterlijk:
‘Je hebt mij verrast, dat had ik niet van je verwacht.’
(Lititia Tjen-A-Tak, Paramaribo)
Ik ben er trots op dat ik lid ben van de oudercommissie van Klaaskreek en door ons optreden waren meer
leerlingen afgelopen school jaar geslaagd.
(M. Rensch, Brokopondo)
Thuis en op school had ik altijd een luisterend
oor. Je leert van je ouders en op school.
(Denise Doorson, Coronie)
Vader was de hoofdfiguur die inspireerde om te studeren. Mijn ouders
hadden zelf weinig gestudeerd en moesten zeer hard werken om het
gezin te kunnen verzorgen. Ze gaven de stimulans om te studeren zodat
je wat wordt in de maatschappij en het beter kan hebben.
(Jacob Duym, Saramacca)
Als districtskind was de
sociale controle belangrijk in
mijn vorming. Uit deze ervaring heb ik geleerd te letten
op het positieve en niet op het
negatieve.
(J.Scheuer, Wanica)
Een oudercommissie is
noodzakelijk zodat die bekende
driehoek to stand kan komen:
Leerkracht-leerlingen en ouders. Dan wordt onderwijs iets
van ons allen.
(Steven Emid, Commewijne)
Als driejarig meisje was ik enthousiast
om de school te bezoeken. Ik had veel
belangstelling zonder te weten waarom.
De sfeer in het dorp, de ervaring om
kinderen naar school te zien gaan; dit
alles was uitdagend en mijn ouders en
de leerlingen waren erbij betrokken.
(A.J.B. Paulus, Brokopondo)
Vanuit de woonplaats Matta op
de fiets met mijn vader naar de
kleuterschool te Zanderij.
(R. Jubithana, Wanica)
Mijn oudere broer is mijn voorbeeldfiguur, beschermer en voortrekker geweest. Hij zorgde voor de motivatie de opleiding te volgen.
(O. Alberg, Saramacca)
Ik zat in een training een aantal jaren geleden en het was een gemeenschapsontwikkelingstraining en dat puur om je gemeenschap tot
ontwikkeling te brengen. Het leuke was dat je zelf bezig was met de
projecten, ze tot stand te brengen.
(Annette Jabini, Sipaliwini)
Ik heb altijd veel willen doen voor leerlingen en ik wil kinderen
stimuleren om hun best te doen en iets te worden in de
maatschappij. Daarom heb ik ook een oudervereniging opgericht
(W. Romer, Saramacca)
Nadat ik mijn rijbewijs had gehaald en voor het
eerst de wagen in de zijgarage moest plaatsen, ben
ik gebotst tegen de garagepaal en heb de wagen
flink ‘geschuurd’. Na deze dag heeft mijn vader drie
dagen lang geleerd hoe het moest. Hij had bewust
deze auto gekocht zodat ik rijervaring kon op doen.
(Vanessa Bidesie, Paramaribo)
Dat de leerlingen na hun studie
terug komen om in hun eigen omgeving te werken.
(Elisabeth Eersteling, Sipaliwini)
Door oma heb ik mijn schrijfvaardigheid ontwikkeld. Ik
moest namelijk brieven voor oma naar haar kinderen in
het buitenland schrijven. Oma dicteerde niet letterlijk
maar zei gewoon wat ze moest zeggen/vragen. Het
was dus mijn taak om zelf de zinnen te formuleren.
Pas veel later besefte ik dat ik deze ervaring dus bij
oma heb opgedaan. (Roline Hart, Para)
Mijn moeder zei
altijd bemoedigende
woorden tegen mij
voor ik uit huis
ging. Ik kreeg altijd
die ondersteuning.
(Harriëtte Melcherts,
Paramaribo)
Samenwerking is belangrijk.
Door samen te werken bereik
je betere resultaten.
(Lea Leter, Commewijne)
Een goede band met de ouders van de leerlingen helpt je om je werk goed te doen. Daarom
vind ik ouderparticipatie heel belangrijk.
(Marie Purperhart, Saramacca)
Mijn ouders,
als handelaren,
waren mijn
rolmodel.
(Myra Cruden,
Coronie)
Ouders van de kinderen stimuleren
mij. De ouders zijn mijn controleapparaat en daar word ik nog
beter van. (Lygia Vriesde, Coronie)
Ouders moeten goed contact hebben met
de school, hun medewerking verlenen.
(Rita Edwards, Nickerie)
83
Je thuis laat je leren
Wat?
Leren vindt toch op school plaats, denken vele ouders. En voor
een deel hebben ze daarin gelijk. De school zorgt ervoor dat leren
voor elke leerling mogelijk is. Dat is haar opdracht. Vele jaren van
wetenschappelijk onderzoek bevestigen dat behalve de school,
ook de thuissituatie een belangrijke factor is voor het stimuleren
van het leren van kinderen (Marzano 2007, p. 89).
Ouders kennen hun kinderen het langst van iedereen op school
en een kind is nog altijd meer uren thuis dan op school. De ouders zijn nog steeds de belangrijkste spelers in de opvoeding van
hun kinderen. Zij zijn de experts van hun kinderen. Zij creëren
dagelijks een thuissituatie die de prestaties van leerlingen positief kan beïnvloeden. Voldoende rust en regelmaat, gezonde voeding, aandacht, zorg en liefde. We kennen het allemaal, ze zijn zo
belangrijk voor elk kind. Dat is de basis die elke opvoeder aan
zijn kind kan geven. Met die basis komt het kind elke dag naar
school. Uit onderzoek blijkt dat goede prestaties niet alleen afhankelijk zijn van de sociaaleconomische status van het gezin
(White 1982). De mogelijkheden van het kind en de begeleiding
door ouders zijn van grote betekenis voor het leren. En dat geeft
goede hoop.
84
Wat is de puzzel?
De thuissituatie van leerlingen kan zeer verschillend zijn. Het ene
kind leeft in een situatie waarin het gestimuleerd wordt. Het andere kind leeft in een moeilijke situatie met veel problemen en ge-
brek aan aandacht en zorg. Het ligt voor de hand dat dit invloed
heeft op de prestaties van de leerlingen. Sommige ouders hebben
het druk om de financiële eindjes aan elkaar te knopen en maken
veel uren op het werk of hebben meerdere jobs.
Het kan ook zijn dat ouders zich er onvoldoende van bewust zijn,
dat ze ook een belangrijke invloed uitoefenen op het leren van
hun kinderen. En dus niet weten hoe dit te doen.
De puzzelstukken zijn:
Hoe kan de school de thuissituatie positief beïnvloeden ten bate
van het leren? Wat zijn daarvoor de belangrijkste activiteiten? En
wat kun je thuis doen om het leren te ondersteunen?
Wat is de wens?
De wens is dat de thuissituatie leren stimuleert door:
1. Belangstelling te tonen voor wat op school gebeurt. Praten
over de belevenissen en ervaringen van school door ouders of opvoeders en belangstelling tonen voor het schoolwerk beïnvloedt de schoolprestaties gunstig.
De volgende ideeën kunnen meegegeven worden aan de
ouders zodat ze beter weten hoe zij het kind kunnen helpen bij
het leren:
1. Hoe kunnen ouders belangstelling voor de school tonen?
- Ouders bespreken regelmatig en systematisch het
huiswerk met hun kinderen
- Ouders stimuleren hun kinderen om het huiswerk te
maken
- Ouders bieden hun hulp aan bij het maken van huiswerk
2. Op welke punten kunnen ouders letten bij supervisie?
- Ouders kunnen letten op de tijd die aan huiswerk
wordt besteed
- Ouders controleren of het huiswerk is gemaakt
- Ouders houden in de gaten wat de kinderen op school
doen, hoe laat ze thuiskomen en wat ze na school
doen
3. Verwachtingen van ouders en opvoedingsstijlen. Wat kunnen ouders doen?
Het geeft een stimulans wanneer ouders positieve verwachtingen hebben van de prestaties van hun kinderen.
Wanneer ze geloof hebben in hun kinderen. Realistische
hoge verwachtingen zijn belangrijk en beïnvloeden de
prestaties. Regelmatige zelfreflectie op de eigen opvoedingsstijl helpt om als ouder bewust te blijven van je ‘oudergedrag’ en de effecten hiervan op je kinderen. Positieve
begeleiding, aandacht voor schoolwerk, positieve discipline zijn allemaal zaken die mee helpen.
2. Regelmatige supervisie. Dit betekent toezien op het
schoolleven van het kind. De ouders houden toezicht op
het gedrag van de kinderen ten aanzien van onderwijs en
sturen dit gedrag postief bij om de schoolprestaties te optimaliseren.
3. Hoge verwachtingen van ouders en passende opvoedingsstijlen. Hoge verwachtingen ten aanzien van de
prestaties van hun kinderen beïnvloeden daadwerkelijk de
schoolprestaties positief. Hieraan gekoppeld zijn de zogenoemde opvoedingsstijlen waarmee de verwachtingen
worden overgebracht naar het kind.
Er is een grote positieve invloed op de leerprestaties als
ouders of opvoeders interesse uitstralen in het dagelijkse
leven van hun kinderen. Dit gebeurt door ’hartelijkheid
van de ouders, consequente regels, geen strenge straffen
en consequent zijn bij het opvoeden van de kinderen…’.
(Marzano 2007, p. 91).
Hoe?
De school kan met ouders tijdens een ouderavond en tussentijds
bespreken dat hun rol belangrijk is voor het leren van hun kind.
Tips en wetenswaardigheden
Een eenvoudige manier om ouders te stimuleren thuis hun
kind te volgen en te begeleiden is door regelmatig korte
berichten te sturen over het kind in de klas met daarin
positieve informatie hoe het kind vooruitgaat, maar ook
een aantal aandachtspunten waar de ouder kan helpen
of toezien. Een ouder leest het bericht en tekent dat het
gelezen is en kan over de school en het schoolwerk praten
met het kind. De ouder kan zelf een bericht terug sturen als
er bepaalde informatie is die invloed heeft op het leren van
het kind, zoals ziekte of gebrek aan slaap.
De school kan niet in de thuissituatie treden, maar het is
mogelijk ouders meer bewust te maken van wat de school
van hen verwacht en handvatten aan te bieden hoe dit te
realiseren, door ouderavonden, workshopavonden of korte
trainingen te organiseren.
85
Ouders actief in de school
Wat?
Een succesvolle school helpt een leerling om het maximale uit
zichzelf te halen. Maar leren is geen aangelegenheid van de
school alleen. We zagen al in het vorige leesstuk dat de rol van
ouders belangrijk is. Behalve thuis kunnen de ouders ook iets binnen de school betekenen.
Door de ouders actief betrokken te maken wordt de drempel tussen school en thuis verlaagd. Ouders komen dan makkelijker de
school binnen en leerkrachten maken makkelijker contact met de
ouders. Door gebruik te maken van de hulp en inzet van ouders
ontstaat er een samenwerking tussen school en ouders. Als een
school hieraan werkt, gaat de kwaliteit van de school vooruit. Ervaringen laten zien dat ouders actiever worden als ze zich welkom
voelen op school en positief benaderd worden door de schoolleider en de leerkrachten. Voor sommige ouders is de drempel
van de school hoog en ze verwachten enkel slecht nieuws als ze
aangesproken worden. Vaak zijn ouders het ook niet gewend dat
ze een actieve rol kunnen of mogen spelen in de school. Maar als
het lukt om de ouders actief te krijgen, dan kan de school daar
veel voordeel uithalen wat uiteindelijk de leerlingen ten goede
komt.
86
Wat is de puzzel?
Willen we ouders in de school? Ja of nee? Zijn ouders niet te
lastig? Of kunnen ze de school juist helpen? Houden we ze buiten
de poort of zetten we die poort open?
Scholen klagen over gebrek aan interesse van ouders. Ouders klagen over gebrek aan informatie van scholen. Ze worden meestal
naar school geroepen als er iets aan de hand is. Dat is dan geen
goed voorteken.
Gebrek aan communicatie, gebrek aan participatie en gebrek aan
mee mogen denken maken dat de ouders niet persoonlijk betrokken raken. Binnen scholen is men soms onzeker over de rol van
ouders en hoe ver hun betrokkenheid mag gaan. Men is nog vaak
bang voor teveel bemoeienissen van ouders: waar is de grens?
De puzzelstukken zijn:
Hoe kan de school beter in gesprek geraken met ouders? Hoe
kunnen ouders actief deelnemen aan het schoolgebeuren en hoe
krijgen ouders inspraak in de school?
Wat is de wens?
Het is de droom dat in elke school ouders actief meewerken in
de school door:
1. Regelmatige positieve contacten tussen school en ouders
2. Het creëren van verschillende mogelijkheden in de school
voor actieve ouderdeelname
3. Inspraak voor ouders bij het schoolgebeuren.
Het positieve effect van deze factoren is in verschillende studies
aangetoond (Marzano 2007, p. 40). Door aan deze drie punten te
werken, zal bij de ouders de interesse voor en de betrokkenheid
bij de school toenemen.
Hoe?
1. Het verbeteren van de communicatie op school
Echte communicatie is een tweerichtingsproces. Veel gebruikte communicatiemiddelen, zoals (nieuws)brieven,
bulletins en brochures, zijn goede middelen om ouders
te informeren, vandaar hun populariteit, maar leiden niet
tot een gesprek. Daarvoor werken andere manieren van
communicatie weer wel. Dit kan bijvoorbeeld gedurende
ouderavonden, gesprekken tussen ouders en leerkrachten
na schooltijd, spreekuur, telefonische gesprekken met
ouders, gebruik van e-mail en internet en huisbezoeken.
Gesprekken verlopen het gemakkelijkst als het accent ligt
op positieve ervaringen met het kind en gebeurtenissen
in de school. Als er dan eens over moeilijker zaken moet
gepraat worden zal dit makkelijker verlopen. Deze balans
tussen het positieve en het minder positieve is belangrijk.
2. Het verbeteren van de deelname van ouders (participatie)
Participatie van ouders bij activiteiten van de school stimuleert ’ownership’ (eigenaarschap). De school kan gelegenheden opzetten waar ouders als vrijwilligers kunnen optreden. Dit kunnen buitenschoolse activiteiten zijn zoals
sportdagen of een feestavond, maar het kan ook tijdens
de schooluren als gastspreker of als assistent voor de administratie of een leerkracht, of na schooluren als klusjesouders. De school kan op een vel papier een overzicht
maken van de activiteiten van het schooljaar en deze aan
het begin van het schooljaar uitreiken. Vervolgens wordt
alles verzameld en gecoördineerd door een leerkracht van
de school.
3. Het geven van inspraak aan ouders
De meeste kans op een blijvende en positieve verandering in betrokkenheid van de ouders ontstaat, wanneer degenen die door bepaalde beslissingen worden
beïnvloed, betrokken worden bij het regelen en het nemen
van die beslissingen. Ouders hebben vooral interesse voor
beslissingen met betrekking tot onderwijsprogramma’s en
activiteiten die een direct effect hebben op de prestaties
en het welzijn van hun kinderen.
Tips en wetenswaardigheden
Bij gesprekken tussen ouders en leerkrachten is het belangrijk
dat beiden zich volwaardige partners voelen, elk met eigen
expertise en met een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor
de opvoeding van het kind. Sommige ouders hebben zelf niet
veel gestudeerd wat soms een hoge drempel naar de school
toe vormt. Dat is jammer want ouders hebben zeker interessante kennis en ervaringen om in te brengen. Door respect en
vertrouwen kan de school aantonen dat ouders gezien worden
als belangrijke partners met veel kennis over het kind.
Als verschillende culturen en taalachtergronden in eenzelfde
school vertegenwoordigd zijn, is het raadzaam contacten met
de ouders in de taal van de ouders te doen of tijdens grote vergaderingen te zorgen voor vertaling in de belangrijkste talen,
die gesproken worden door ouders en leerlingen. Schriftelijke
communicatie kan in meerdere talen gebeuren. Directe communicatie, persoonlijk of per telefoon of e-mail, kan gebeuren
in de taal van de ouders, die men aanspreekt. Het gebruik van
de eigen taal verwijdert een grote hindernis voor contact tussen ouders en school, zeker voor ouders die zelf niet zo goed
Nederlands praten.
Het is belangrijk de nodige tijd te plannen voor een echt
gesprek, anders blijft het hangen in mededelingen van de leerkracht over het kind. Het is aan te raden ouders ook in de
gelegenheid te stellen om zelf een gesprek aan te vragen.
Inspraak wordt verkregen door het instellen van bepaalde structuren in de school waar ouders deel van kunnen
uitmaken. Best bekend is de oudercommissie of ouderraad waarin zowel ouders als leerkrachten zitten. Veel oudercommissies zien het als hun taak de school te ondersteunen met een aantal projecten, die niet onmiddellijk
door de school kunnen gerealiseerd worden. De keuze van
projecten ligt gewoonlijk bij de oudercommissie zelf.
Een schoolbestuur is een andere vorm van ouderbetrokkenheid en staat weer boven de oudercommissie. Dit
bestuur heeft nog meer directe inspraak in de werking van
de school door vaststelling van het beleid, de onderwijsprogramma’s, het coördineren van allerlei activiteiten in
de school, samenwerking met alle ouders door het opstellen van een activiteitenkalender en het implementeren en
evalueren van programma’s in de school.
Het is belangrijk dat leerkrachten de kinderen in de klas goed
kennen. Wanneer de leerkracht regelmatig met de ouders of
opvoeders praat over de leerling, wordt getoond dat de leerkracht interesse heeft in het kind.
Bij beginnende contacten met ouders is het goed basisinformatie te verzamelen zoals:
• Wat verwachten de ouders of opvoeders zelf van de
school?
• Wat zijn de interesses van het kind, waar is het goed
in, waar houdt het wel of niet van?
• Hoe zouden ze graag op de hoogte gehouden worden
over het kind en de school?
• Welke informatie is nuttig voor henzelf als ouder of opvoeder?
• Op welke manier zouden ze betrokken kunnen worden
bij wat gebeurt in de school?
Het wordt gemakkelijker ouders te betrekken door tijdstippen
te creëren die gunstig zijn voor ouders. Tijdens de schooluren
zijn veel ouders op het werk en kunnen zich niet gemakkelijk
vrijmaken om naar de school te komen.
Succesvolle ouderparticipatieprogramma’s geven vaak vooraf
aan de ouders aan wat er van hen verwacht wordt. Door geschikte wervingstechnieken kunnen de beste personen voor
de taak gekozen worden. Het kan nodig zijn leerkrachten zelf
te begeleiden hoe ze effectief met ouders kunnen werken.
Hoewel ouderhulp in principe kosteloos gebeurt, kunnen er
toch andere kosten verbonden zijn aan het inzetten van ouders, bijvoorbeeld kosten aan materiaal of een training vooraf.
87
Betrek de buurt!
De directe omgeving van de school kan leren veel aantrekkelijker
en relevanter maken, als er goed gebruik van gemaakt wordt. Het
is leuk als kinderen af en toe op stap kunnen gaan om buiten te
leren. Een winkel of een bedrijf in de buurt kan een interessante
leerervaring worden.
Als de kinderen er bijvoorbeeld komen met de leerkracht om
hun kennis van rekenen toe te passen, moet omu sneisi (chinese
winkelier) dat wel van te voren
weten. De keuze en organisatie
van buitenschoolse activiteiten
kan veel voordeel halen uit
goede relaties met ouders.
88
Leerkrachten wonen niet altijd
in de directe omgeving van de
school. Daardoor wordt soms
de mogelijkheid om de buurt
en de lokale gemeenschap bij
het schoolgebeuren te betrekken over het hoofd gezien. De
buurt kan echter zeer goed
aangewend worden bij het
leren of kan, door directe contacten, uitgroeien tot een belangrijke partner van de school.
Betrokkenheid van de gemeenschap kan het leren in de klas
versterken door de kennis en
ervaring, die in de omgeving
aanwezig is te gebruiken.
De buurt is niet enkel een
leeromgeving, maar kan ook
de school ondersteunen.Veel
mensen in de omgeving zijn
ouders van kinderen in de
school of hebben daar vroeger
kinderen gehad. Door daarop in
te spelen kan heel wat goede
wil voor de school gegenereerd
worden. Door goede communicatie met de buurtbewoners,
bijvoorbeeld door een informatieavond, kan hun betrokkenheid vergroot worden en kan
bereidheid gecreëerd worden
de school te ondersteunen.
Onmogelijke projecten blijken
dan ineens wel mogelijk!
Tips en wetenswaardigheden
De buurt kennen gebeurt op verschillende manieren. De
school kan zich een beeld vormen van het aantal mensen
in de buurt, de gemiddelde leeftijd van buurtbewoners, bevolkingsgroepen, buurtorganisaties actief in de buurt, of de
school kan geografisch de buurt proberen af te bakenen.
Is de buurt het gebied waar alle leerlingen vandaan komen
of is de buurt ook het gebied rond de school waar mensen
wonen met interessante beroepen, winkels, openbare
plaatsen zoals een bibliotheek, een buurthuis of parken en
speelpleinen.
Alle leerkrachten zouden de buurt moeten kennen. Dat kan
door een buurtinventarisatie te doen. Leerlingen en ouders
kunnen hierbij helpen. Iemand uit de buurt kan een uiteenzetting geven aan het leerkrachtenteam over wat leeft in
de buurt. Kennis van de buurt geeft aan waar de mogelijkheden liggen om de buurt te gebruiken als leergebied.
Interessante personen kunnen uitgenodigd worden door de
school en boeiende plaatsen kunnen bezocht worden. Voor
projecten in de school kan steun van de buurt verkregen
worden. Grote bedrijven kunnen financieel bijdragen, andere kunnen een materiële bijdrage of directe werkkrachten
leveren. Als de school en de buurt elkaar kennen, kan dit
gemakkelijker verkregen worden. Daar kan tegenover staan
dat de kinderen leren goed met de buurt om te gaan, geen
vuil te smijten op de grond, niets kapot te maken en beleefd
te zijn tegen de bewoners. De school kan via wandelingen
en lessen een positieve invloed hebben op het gedrag van
de leerlingen binnen en buiten de school.
Interview Cynthia Rozenblad
Benader een kind zoals je
zelf benaderd wilt worden
We kunnen niet zonder elkaar. We kunnen absoluut niet zonder
elkaar. En je moet in alle eerlijkheid met iedereen proberen samen
te werken. Misschien is het een utopie, maar ik heb toch wel
het gevoel dat in de kleine omgeving waarin ik mij beweeg, ik
in staat ben geweest een kleine verandering teweeg te brengen
door samen te werken, waardoor het er toch wel iets beter aan
toeging toen ik wegging. En daarom zeg ik: ‘Wees er voor en met
de mensen’.
Het is niet zozeer wat je allemaal leert aan een kind om te lezen
en te schrijven, maar het is heel belangrijk om een kind geloof te
geven in zichzelf. Ik denk dat je daarmee erg veel bereikt. Echt
waar.
We streven ernaar om de verschillen tussen kinderen zo klein
mogelijk te maken. We kunnen kinderen in achterstandssituaties
stimuleren door ze te laten zien hoe waardevol zij zijn. Zeg eens
wat vaker: ‘Ik geloof in jou, ik reken op je, je bent waardevol voor
mij’ en zelfs ‘Ik hou van je’. Dat is ontzettend belangrijk. Tot nu
toe zeggen we dat te weinig.
We praten teveel in commandotaal ‘Kom’, ‘Zit’, enzovoorts,
Durf zelf het begin van
zonder rekening te houden met
het negatieve gevoel dat daardoor ontstaat. Ik denk dat we
aan iedere volwassene moeten aanleren om een kind te benaderen
zoals je zelf benaderd wilt worden. Ik denk dat dat ontzettend belangrijk is. Wil je dat men tegen je gilt? Nee, dat wil je niet. Dus
doe dat ook niet tegen het kind. Vraag rustig aan het kind waarom het doet zoals het doet. ‘Waarom pak je dit zo aan?’, ‘Wat is
de reden dat je je zo gedraagt?’, ‘Kan het ook anders?’ Op deze
manier kan het kind echt even stil staan bij zijn gedrag en hiervan
bewust worden. Op deze manier voeden we onze toekomstige
generaties op met zelfvertrouwen en komen we echt verder. Met
schreeuwen en gillen bereiken we niets.
Veel jongens en mannen gaan niet verder met hun opleiding en
zeggen vaak: ‘No, m’ e go wroko moni’. Ik moet geld verdienen.
Dat geld verdienen komt nog wel, dat kun je nog wel even uitstellen. Het is veel belangrijker nog verder naar school te gaan.
Dat geld is zo op, terwijl je kennis altijd behouden blijft. In het
onderwijs moeten we veel meer naast de jongens gaan staan en
minder erboven. Verwijten maken aan jongens heeft geen zin, zo
van: ‘Je bent lui, je doet dit niet, je doet dat niet.’ Je bevestigt
Cynthia Rozenblad, directeur ‘s Lands Hospitaal
ze dan alleen maar in hun gedrag, waardoor ze echt niets meer
doen. Het werkt beter om hen positief te benaderen en hen te
wijzen op de voordelen van een lange termijn planning waarbij
ze de school eerst afmaken. Als we hier een programma voor
ontwikkelen, kunnen we voorkomen dat deze jongens buiten de
boot vallen. Overigens, de leerlingen moeten wel weten wat
wel en niet kan. Er moeten duidelijke grenzen gesteld worden
de veranderingen te zijn!
op een prettige manier.
Het is niet voldoende om alleen
het kind te benaderen. Je moet met de ouders praten, de ouders
betrekken in het opvoedings- en onderwijsproces. Veel gezinnen
leven nu min of meer geïsoleerd, zonder enige sociale controle.
Onderwijs blijft de motor om verder te komen. Ik denk dat we de
Surinaamse kinderen dat besef bij moeten brengen. We moeten
een programma ontwikkelen waarin de ouders op hun verantwoordelijkheid gewezen wordt. Iedereen moet weer kunnen vragen: ‘Waarom blijf je thuis, waarom hang je op de hoek?’
Wees niet bang om hierin verantwoordelijkheid te nemen. Neem
het initiatief, stuur processen aan en geef leiding aan het samen
zorgen voor positieve veranderingen. Laat anderen zien dat ze
een steentje bijdragen en dat we samen echt iets bereiken.
Jij, als leerkracht, kan wel degelijk iets aan een
bestaande situatie veranderen. Dit is geen utopie,
maar een feit, zolang je durft om initiatieven te
tonen, zolang je je inzet om samen met anderen
voor verbetering te zorgen. Start gewoon nu.
Jij kunt het!
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
89
125
Michael Wong Loi Sing
Het krachtenveld:
groeien is kansen bieden
Kansen bieden, mensen in
beweging brengen, verder
groeien en bloeien. Dit is
allemaal belangrijk in het
onderwijs. Binnen de school
worden kansen voor leren
gecreëerd voor de leerling
die elke dag geloof heeft in
eigen kunnen. De leerkracht
en de opvoeders dragen
hieraan bij. Er is een grote
nadruk op het belang van
het behalen van goede resultaten van leerlingen, aandacht voor
positief leren en voor het instructiegedrag van leerkrachten. Het
ontwikkelen van een goede infrastructuur op schoolniveau wordt
gegarandeerd. Maar er is meer nodig.
Een plant heeft een juist klimaat nodig voor groei. Licht in de
vorm van zonneschijn, regelmatig water en voeding, snoeien of
extra ondersteuning. Kortom: zorg, ruimte en bescherming. Dit
alles levert prachtige kleurrijke bloemen op. Maar om deze bloei
te garanderen en te stimuleren is er blijvende investering nodig
in het klimaat.
Deze symboliek geldt ook voor het onderwijs. Onderwijs vindt
niet geïsoleerd plaats in de school. Er zijn allerlei krachten van
invloed zoals culturele, sociale en economische processen. In
een stimulerende, zorgzame en voedende omgeving komt ook het
onderwijs optimaal tot bloei.
De opbouw van het hoofdstuk is als volgt:
1. we starten met het verhaal over de gewenste, ideale
situatie
2. vervolgens geven we een weergave van uitspraken uit
alle districten
3. we sluiten af met de achtergrondinformatie:
- Het krachtenveld: vormgeven aan onderwijs
5
Groeien is mensen kansen bieden en
in beweging brengen.
Groeien is geloven in jezelf en in anderen:
je leerlingen, je collega’s, je omgeving.
Werken aan groei
betekent jezelf voeden
maar ook je laten voeden.
Dat doe je niet alleen
maar samen met anderen.
Wie ben ik?
Wie is de ander?
Waar wil ik naar toe?
Wat heb ik nodig?
Groeien met kracht
Wat doet groeien?
Wat doet verwelken?
Groeien is inspireren.
Inspireren is boeien en
in beweging brengen
altijd vanuit je eigen positie en visie.
Groeien is willen veranderen
in ontmoeting met anderen.
Telkens wordt een nieuw verhaal geschreven,
het verleden laat los,
een nieuwe toekomst wordt gecreëerd.
91
De droom
Het interview
Stel je eens voor: het is vandaag tien jaar later. Het onderwijs is
volop in beweging en tal van vernieuwingen zijn tot bloei gekomen. De Raad van Ministers heeft een nieuwe wet aangenomen
waarin vastgelegd is dat elk kind in de leeftijd van 4 tot 15 jaar
aan het onderwijs moet deelnemen. Er is hard gewerkt, maar nog
niet alle idealen zijn bereikt. Op een dag stapt een journalist van
een landelijk dagblad de Kolibrieschool binnen. Hij vraagt of me-
92
neer Sweet even tijd voor hem heeft. Het onderwijs heeft de laatste jaren niet altijd positief in het nieuws gestaan. Nu bereiken
de journalist af en toe berichten die hoopgevend zijn en die hem
nieuwsgierig hebben gemaakt.
Meneer Sweet heeft zich goed op het gesprek voorbereid. Juf
Naomi en juf Wendy zijn ook van de partij. Zij kunnen immers
het beste over hun eigen ervaringen spreken. Als de opnameapparatuur klaar ligt en iedereen aan tafel zit, gaat het interview
beginnen.
Een beetje zenuwachtig zijn de leerkrachten wel. Moeten ze alleen
over de successen praten, of ook over een aantal dingen die nog
niet helemaal zijn bereikt?
‘Beste meneer Sweet’, zegt de
journalist. ‘De laatste maanden
bereiken me vaker positieve berichten over het onderwijs. Kunt
u mij daar iets over vertellen?’
Meneer Sweet kijkt bedachtzaam
en na een korte stilte komt hij
met zijn antwoord. ‘Ik ben blij
dat de krant positieve aandacht
schenkt aan het onderwijs. De
12.6 x 6.9 cm
laatste jaren hebben we keihard
gewerkt op onze school. Er kan
geen onderwijs bestaan zonder
de leerkracht. Zonder mijn leerkrachten had ik nooit het onderwijs van onze school kunnen verbeteren. We hebben veel moeite
gedaan om ouders bij de school
te betrekken. Dat was geen gemakkelijke zaak, want veel ouders hebben het druk het hoofd
boven water te houden. Met veel
moeite is het ons gelukt een ouderraad in het leven te roepen.
Deze heeft er bijvoorbeeld voor
gezorgd dat ons schoolerf goed is opgeknapt en er enkele speeltoestellen zijn geplaatst. Hierdoor hebben we meer contact met
onze ouders gekregen. Soms helpen enkele ouders ons met
klusjes en zo is gelukt om enkele lekkende daken te repareren.
De ouderraad heeft ook met de districtscommissaris gesproken
en met de directeur van onderwijs van het MINOV. Dankzij hen
hebben we de school kunnen uitbreiden met enkele lokalen.’
Verbetering betekent vooruitgang
‘Ik zie dat u enkele leerkrachten heeft uitgenodigd voor dit interview. Juf Naomi en juf Wendy, kunt u vertellen of er de laatste
jaren echt vooruitgang is geboekt?’
Dit is dé kans voor de beide juffen, eindelijk wordt ook aan hen
iets gevraagd. Meestal wordt er in de kranten over de leerkrachten
gesproken, te weinig wordt hun stem gehoord. Ze zijn er blij om.
Juf Naomi neemt het woord. ’Wij vinden inderdaad dat we vooruitgang hebben geboekt. We werken nauw samen met het team,
de ouders en het schoolhoofd. Dankzij de beginnende decentralisatie hebben wij de beschikking gekregen over eigen middelen.
De overheid stelt elk jaar een bedrag beschikbaar voor het onderhoud van het gebouw. We zijn er nog lang niet, we kunnen nog
steeds financiële prikkels gebruiken van de overheid, maar een
eerste stap is gezet.’ Juf Wendy vult aan: ‘We maken nu jaarlijks
een schoolverbeterplan. Dat hebben we geleerd via de trainingen
die nu vaker plaatsvinden.’
‘Is de rol van de overheid de laatste jaren veranderd? Heeft u iets
gemerkt?’ vervolgt de journalist.
Meneer Sweet haalt diep adem,
een lastige vraag die niet eenvoudig met ‘ja’ of ‘nee’ te beantwoorden is. ‘Ik merk dat de overheid de laatste jaren actiever is
geworden. Er is een beter beleid
geformuleerd voor het onderwijs. In vergelijking met vroeger
worden de verbeteringen van
het onderwijs beter gecoördineerd. We voelen ons beter
gesteund door de overheid. Nu
we zelf kunnen beschikken over
iets meer eigen geld, kunnen we
sneller samen met de gemeenschap werken aan de verbetering
van de gebouwen. Laatst heb ik
nog een zaterdagochtend samen
met een aantal ouders gewerkt
aan het opknappen van de toiletgebouwen. ’s Middags was een
andere groep ouders met lekker
eten gekomen. Ook de trainingen voor schoolhoofden vinden nu
vaker plaats. Dat moet ook wel, vind ik. Alles wordt ingewikkelder. Vroeger was het allemaal makkelijker, maar nu wordt er
veel meer van schoolhoofden verwacht. Nu weet ik bijvoorbeeld
beter hoe ik mijn school kan leiden en zie ik verbetering bij de
leerlingen en de leerkrachten. We vormen veel meer een hechte
groep die werkt aan beter leren in de school. De leerkrachten zijn
nog meer betrokken en samen met de ouders wordt er aan hetzelfde doel gewerkt: beter onderwijs voor de kinderen. Change,
zo weet ik nu, is everyone’s business en dat begint al aardig te
lukken.’
Mooie verhalen of...?
‘Ik moet ook realistisch zijn’, bekent meneer Sweet. ‘We hebben grote stappen voorwaarts gemaakt. Maar we zijn er nog niet
helemaal. Nog steeds hosselen mijn leerkrachten na werktijd om
voldoende inkomen te vergaren. De inkomens zijn nog niet op
een voldoende niveau gebracht en het leven wordt toch steeds
duurder. Er zijn dus naast de mooie verhalen over vooruitgang,
ook minder leuke verhalen te vertellen. De mooie verhalen gaan
over bijvoorbeeld de jaarcijfers die steeds beter samengesteld en
gepresenteerd worden. Uit de jaarlijkse cijfers blijkt dat het aantal
leerlingen dat deelneemt aan het onderwijs is toegenomen, het
aantal drop-outs en zittenblijvers drastisch is verminderd en het
aantal geslaagden toegenomen is. De leermiddelenvoorziening is
93
goed op gang gekomen en de kinderen zijn blij met hun
nieuwe actuele leerboeken. Maar minder leuk is dat de
klassen nog steeds te groot zijn om alle kinderen voldoende aandacht te geven. Er is meer hulp in de klas
nodig om alle kinderen gelijke kansen te kunnen bieden.
Ook hebben we nog steeds onvoldoende financiële middelen op school.’
Honderd jaar vooruitdenken
is denken aan de toekomst
‘Hoe ziet u dat juf Naomi?’ vraagt de journalist. Juf
Naomi kijkt verrast op en zegt: ‘Ik ken een Chinese wijsheid, die zegt het volgende: Wanneer je een jaar vooruit denkt, plant dan zaad. Wanneer je tien jaar vooruit
denkt, plant een boom. Maar als je honderd jaar vooruit
wil denken, onderwijs dan het volk.’
‘Dat zijn prachtige woorden, juf Naomi. Kunt u aan de
lezers uitleggen wat u bedoelt?’ vraagt de journalist.
94
‘Kijk, we zijn de laatste jaren vooruitgegaan en dat is
belangrijk. De overheid ondersteunt ons steeds meer
en luistert naar de stem van de onderwijsmensen. Wij
maken immers toch elke dag het onderwijs? Ik vind dat
het onderwijs de verantwoordelijkheid is van iedereen en
als we samen deze verantwoordelijkheid nemen, kunnen
we prachtige resultaten boeken. Wij leerkrachten kunnen dat echter niet alleen. Wij hebben de erkenning van
de samenleving nodig. Ons beroep moet blijvend op een
hoge plaats gezet worden.’ Juf Wendy voegt eraan toe:
‘Dat is nu net de taak van de overheid en de politiek. Als
de overheid ons blijft steunen en voldoende positieve
prikkels geeft, kunnen we nog beter ons werk doen.
We moeten verder vooruitkijken. Wil je je land ontwikkelen en een goede plaats verwerven in de wereld, dan
zul je het onderwijs voortdurend moeten ondersteunen
en helpen om deze ontwikkeling mogelijk te maken. Er
zijn veel krachten die inwerken op het huidige onderwijs.
Maar bovenaan moet staan, dat onze kinderen straks
onze toekomst zullen bepalen. Alleen samen kunnen we
zorgen voor inspirerende en uitdagende onderwijservaringen voor onze kinderen.’
De journalist is blij met de openhartigheid van deze
mensen. Hij heeft nu zelf positieve verhalen gehoord,
maar hij ziet ook wel degelijk dat er nog veel voor verbetering vatbaar is. Opgewekt stapt hij in zijn auto nadat
hij iedereen bedankt heeft. De volgende dag staat er in
de krant een mooi artikel:
‘Verbeter de wereld en begin met het onderwijs!’
Interview Walter Dwarkasingh
Voor goed onderwijs moeten we ons iedere dag inzetten
Er zijn veel scholen in Suriname, zo’n
twee- tot driehonderd. Om die allemaal
te bereiken, kun je gaan clusteren.
Een begeleider of consultant kan een
aantal clusters toegewezen krijgen.
Begeleiding en inspectie vervullen een
sleutelfunctie. Willen we vooruitgaan,
dan zijn kwaliteitslessen een eerste
eis.
De inspecteur is er dan om de leerkrachten alert te houden door onverwachts langs te komen en naar lesvoorbereidingen te vragen. Voor goed
onderwijs moeten we ons iedere dag
weer inzetten.
het sterk aan veranderingen onderhevig.
Een specialisatie kan overbodig worden
en dan is herscholing nodig. Daarom
heeft het ministerie gekozen voor een
uitbreiding met drie jaar van het basisonderwijs. Letterlijk voor de basis.
Vierjarige vakopleidingen kunnen dan
ingekort worden. Daardoor kun je je in
de maatschappij sneller aanpassen en
kan het onderwijs aan de vraag van de
arbeidsmarkt voldoen.
Een reëel gevaar van gemoderniseerde
vakopleidingen is dat je mensen opleidt
voor het buitenland. Zoals de Caricom
waar de grenzen weggevallen zijn voor
Walter Dwarkasingh, onderwijskundig adviseur
Wil je als land concurrerend zijn, dan
professionals. Dus mensen opleiden is
moet je een goed opgeleide bevolking hebben. Niet alleen vanuit één zaak, ervoor zorgen dat je ze kunt behouden, is een andere.
het arbeidsperspectief, maar vooral ook vanuit het oogpunt van Daarom moeten er hier goed betaalde jobs beschikbaar zijn. Dat
het gemeenschapsleven.
inzicht begint door te breken bij de politici. Om de
Wordt het onderwijs beter
ministeries te runnen wil de
Scholen kunnen vernieuwd worden als nieuwe leerkrachten
van betere opleidingen en
overheid nu kader, mensen
structureel datgene toepassen
trainingen? Ik denk het
op niveau. Een probleem
wat ze op de lerarenopleiding geleerd hebben
niet. Die bijgeschoolde leeris dan weer dat de overkracht begint enthousiast
heid binnen Suriname moet
met nieuwe methodes van
concurreren met het beklassenmanagement, didactische werkvormen, enzovoort. De drijfsleven, en het land met andere landen. Voor het hoger kader
tweede week ook nog, maar veel langer houdt hij het niet vol.
worden de salarissen al opgetrokken; voor de lagere niveaus is
men nog altijd niet zo ver.
Je ziet hier een botsing tussen vernieuwing en de bestaande
schoolcultuur. De rest van het team reageert lauw. Daarom: het Dat juist de werkende bevolkingslaag in Suriname
hele schoolteam moet getraind worden, niet één individu.
blijft is van wezenlijk belang voor de welvaart en
Het beroepsleven is belangrijk, maar in de moderne economie is successen van Suriname.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
95
Uit de districten
Een ontspannen prettige relatie met de gemeenschap waarin je werkt, je schoolteam
en leerlingen is belangrijk. Er moet wederzijds
respect zijn. (Dora Baisie, Para)
Er zijn mensen in het onderwijs die het beste voor hebben met
het onderwijs. Ze zijn de ‘pushers’ zij nemen initiatieven ten
bate van het groter belang. Positivie voorbeeldfiguren zijn belangrijk voor iedereen. (Wilgo Leslie Demon, Paramaribo)
Dat je elke dag nieuwe dingen beleeft met
leerlingen. Wat mensen enthousiast en gemotiveerd maakt, is dat ze een bijdrage leveren
aan de ontwikkeling van ons land.
(Melissah Tiropawiro, Wanica)
In Suriname worden er verschillende talen gesproken. Als onderwijsgevende moet je teruggaan naar de moedertaal en een kind
begrijpt de les dan beter. (Marijke Jozefzoon, Brokopondo)
96
Mijn beste positieve ervaring met onderwijs - vooral ook
omdat ik er zelf aan mee mocht werken - was het leren
van de rechten en plichten aan de kinderen en ze hiervan
bewust te maken. We maakten tien rechten en plichten
die op school nageleefd moesten worden. Op basis van
deze regels werd er een onderwijsbeurs georganiseerd.
Hieruit vloeide voort dat er op elke school een child right
promotor aangesteld werd. Zo’n persoon moet erop
toezien dat deze regels nageleefd worden. Ik vond het leuk
om hieraan te werken omdat ik het proces in twee districten mocht begeleiden.
(Marlies Obergh-Boëtius, Marowijne)
Er zijn geen grenzen. Er is leven in het onderwijs dus
er moet steeds vernieuwing komen. Waardering moet
vanuit het ministerie gaan en stimulans moet steeds
gegeven worden, zodat leerkrachten geholpen worden
om goed te fungeren. (Anne-Rita Lingers, Commewijne)
Als je met een probleem zit, is het altijd raadzaam om
advies te vragen aan iemand met meer ervaring. Pas je
dat advies toe, dan merk je op dat het werkelijk helpt.
(Verginia Alwanahi-Arichero, Marowijne)
Toen ik voor het eerst voor
een klas met vijfenveertig
leerlingen stond, dacht ik:
hoe en waar moet ik mee
beginnen? Ik werd gelukkig
If you fail to plan,
bijgestaan door het schoolyour plan will fail.
hoofd en de overige col(Ingrid Karta-Bink, lega’s. (Renate Schalkwijk,
Commewijne)
Brokopondo)
De staat moet het onderwijs op nummer 1 plaatsen op hun ranglijst.
(Albert Aboikoni, Sipaliwini)
De gemeenschap werd gestimuleerd en getraind om zelfstandig projecten te starten. Door de volledige inzet van de gemeenschap is het
ons gelukt een bestaand park weer attractief te maken. (Gitana Plak,
Coronie)
Onderwijs op
maat aanbieden
op werkelijkheid
gericht. (Malone,
Nickerie)
Maak scholen
zelfstandig, dat is
belangrijk.
(Chotoe, Nickerie)
Onderwijs is mensvormend en
niet kennisvormend.
(Robby Morroy, Paramaribo)
Toen ik klein was en naar school ging, kon ik nog niet beseffen wat het allemaal inhield. Maar naarmate ik ouder werd en
meer leerde, zag ik in wat een leerkracht betekende. Toen zei
ik tot mezelf: ‘Ik wil zo graag zijn als de leerkracht of iemand
anders die het gemaakt heeft in de maatschappij’. (Eduart
C., Sipaliwini)
Thuis en op school had ik altijd een luisterend oor. Je leert van je ouders en op
school. (Denise Doorson, Coronie)
Dynamiek in het onderwijs geeft goede impulsen. Mensen,
leerkrachten, die in staat zijn om de leerstof boeiend over
te brengen. (Remy Clenem, Marowijne)
Van een ukkie een minister
worden of van niets iets worden.
(Verranah, Saramacca)
Je leert door vallen en opstaan.
(Melissah Tiropawiro, Wanica)
De beste leerervaring is met mijn zoontje. Ik kan kennis
en ervaring met hem delen, tastbare voorbeelden geven.
Mensen snappen dingen zoveel beter als je met praktische
voorbeelden werkt. (Mohamed S. Khodabaks, Coronie)
De thuisomgeving moet van dien aard zijn dat het
onderwijsproces optimaal kan verlopen.
(Harold Rusland, Saramacca)
De beste ervaring heb ik van mijn moeder. Ze heeft me altijd geleerd om
uit het negatieve het positieve te halen. Dat ik niet bang moest zijn om
fouten te maken. (Hilman, Wanica)
Leren (naar school gaan)
was een uitdaging. Er was
geen stroomvoorziening,
watervoorziening en ik
moest door een zwamp
heen naar school lopen.
De leefomgeving en familie
waren een stimulans, motivatie en push voor mij
om de studie af te ronden
voor een beter leven. Ik
wilde mijn kinderen niet
in zo’n situatie groot
brengen. (Charity Kalloe,
Paramaribo)
Het gaat niet alleen om bevoegde leerkrachten voor de
klas, maar ook en vooral om
bekwame leerkrachten.
(Verranah S., Commewijne)
Als vrijwilliger ging ik samen met anderen, met volwassenen en kinderen in de buurt, uit verschillende culturen verbroederen. Dit heeft geleerd hoe anderen met kinderen kunnen omgaan.
De vergadermomenten waren een zeer positieve leerervaring. (Anneke Djopawiro, Coronie)
De leerkracht D’Abreu op
de kweekschool is voor
mij bijna de perfecte leerkracht geweest. Als het gaat
om anderen te helpen het
beste uit zichzelf te halen,
moet je op de eerste plaats
zelf het goede voorbeeld
zijn. (Wasimin Soewarto,
Saramacca)
Het beste wat mijn vader me heeft geleerd, is dat
we niet moeten kijken naar de situaties waarin je
verkeert, maar juist meer om eruit te geraken. Dus
altijd voor het beste streven. Ik heb de raad van mijn
vader gevolgd. Dat betekent steeds hard studeren en
hard werken om toch je doelen te bereiken. Ik voelde
me geweldig dat ik leerkracht was geworden, want
in die tijd (1973) was een leerkracht heel geweldig.
Dus de ervaring die ik hieruit leer, is letterlijk: Waar
een wil is, is een weg.
(Widiawatie Ramsoedit-Sitaram, Wanica)
97
Het krachtenveld:
vormgeven aan onderwijs
-
Internationale afspraken die Suriname ondertekend heeft:
• het kinderrechtenverdrag, dat sinds de jaren ‘90 al pleit
voor het recht op onderwijs voor ieder kind. Hieruit
voortgekomen zijn de millenniumdoelen (MDG’s) en
de afspraken voor Education for all, waarin landen
afgesproken hebben om ervoor te zorgen dat in 2015
alle kinderen in de wereld kwaliteitsvol basisonderwijs kunnen genieten
• ‘Special Needs Education’, een verplichting om bijzondere voorzieningen te scheppen voor kinderen die
extra hulp en aandacht nodig hebben in het onderwijs
• het is voor Suriname ook belangrijk om daarnaast in
het Caraïbisch Gebied afspraken te maken over gezamenlijke prioriteiten in CARICOM-verband. Al deze
zaken hebben invloed op de school en uiteindelijk op
de leer-kracht.
De overheid is verantwoordelijk voor het formuleren van richtinggevende voorwaarden in het onderwijs. Hierdoor kan het gewenste toekomstige mensbeeld verder gerealiseerd worden.
Hierin gaat het om zaken als:
- mens, aarde en duurzaam samenleven: respect voor
menselijk leven in harmonie met het milieu
- geloof in eigen kunnen: emotionele zekerheid, zelfvertrouwen, en initiatiefkracht
- muliticulturele samenleving en saamhorigheid: bewust
zijn van de multiculturele samenleving en respect voor de
ethische, religieuze en andere verschillen
- ken de geschiedenis en de identiteit van het volk van je
land: een goed ontwikkeld respect voor de Surinaamse
culturele erfenis (verschillende groepen, geschiedenis, erfgoed, enzovoort)
- demonstratie van vaderlandsliefde: een sterke binding met
eigen land en volk en de oriëntatie als wereldburger
- meervoudige vaardigheden (multi-skilled people): de beschikbaarheid van verschillende vaardigheden, onafhankelijk en kritisch kunnen denken en het gericht zijn op
de toepassing van kennis en feiten voor de oplossing van
problemen
- in een gezond lichaam is een gezonde geest gehuisvest:
het vermogen om fysiek, mentaal, sociaal en geestelijk
welzijn te beheersen en bij te dragen tot de gezondheid en
welvaart van de gemeenschap (MINOV 2004b).
Missie en
Visie
ium
nn en
ille ng
M telli
els
W
et
n
na
ng
g
in
er
ci
ge
vi
Fi
S
Ondpeciaa
erw l
ijs
ICT
Onderwijs
Beleid
D
ec
en
Ni
eu
ie
at
lis
tra
Infrastructuur
St
O
IC
R
CA
we
Le
r
en
an
M
ief
lus ijs
Inc derw
on
Onderwijs is geen geïsoleerd gebeuren. Veel krachten zijn van
invloed op ons onderwijs. We noemen er een aantal belangrijke
zonder volledig te willen zijn:
- De overheid:
• met haar wetgeving, visie en beleid (zoals bijvoorbeeld decentralisatie)
• de invulling en toepassing van de (vernieuwde) onderwijswetgeving
• de vastgestelde begrotingsbudgetten
E
fo duc
r a at
ll ion
Internationale ontwikkelingen:
• ideeën rondom het nieuwe leren met bijzondere aandacht voor informatie en communicatietechnologie
(ICT).
do
98
-
Zorgstructuur
Onze samenleving verandert snel. Dit vraagt een andere invulling
van ons toekomstig onderwijs. Het vraagt om nieuwe competenties en vaardigheden van mensen. Het onderwijssysteem is erop
gericht hieraan een bijdrage te leveren. Het biedt een aanbod dat
de jongeren voorbereidt op hun taak om een actieve en positieve
bijdrage te leveren aan de ontwikkeling en welvaart van ons land
en volk. Talenten van jonge mensen moeten hierbinnen voldoende
kansen krijgen.
be Insp
ge ec
lei tie
din
g
Wat?
• standaarden van de overheid (zoals eindtermen,
kwaliteitseisen)
• de werking van de overheid (inspectie, begeleiding,
examenbureau, zorgstructuur)
• de infrastructuur van gebouwen en voorzieningen.
da
ar
de
n
Interview Hans Lim A Po
Liefde voor leren stimuleren
Wie is een sterker rolmodel voor de leerling dan de leerkracht?
Een gemotiveerde leerkracht met liefde voor het leren en een
hoge betrokkenheid, geeft leerlingen automatisch ook liefde voor
het leren mee. Daarom is het zo belangrijk om te zorgen voor
goede rolmodellen. Leerkrachten kunnen ervan bewust worden
gemaakt dat hun rol van grote betekenis is. Dit betekent dat je
eerst in zingeving van de leerkrachten gaat investeren, in zingeving van het onderwijs. De overheid heeft als taak dit als hoogste prioriteit te erkennen.
Zingeving is een basisbehoefte van de mens. Zingeving is voor
mij ‘liefde voor leren en werken’: zin halen uit wat je doet en
wat bijdraagt aan de maatschappij. In alle levensfasen is zingeving nodig. Zingeving krijg je door te geloven in ‘een leven lang
leren’, door te geloven in je eigen ontwikkeling door wat je leert
en doet.
Hans Lim A Po, rector. FHR Institute for Social Studies
Het onderwijs en het bijbehorende leren is één van de belangrijkste bindende elementen van een samenleving. Het leren is
onderdeel van het leven en het kan daarom handvatten geven om
goed om te gaan met wat je in het leven tegenkomt. Dan heb ik
het over fijne en nare dingen.
Dit houdt in dat je een visie op leren hebt die ervan uitgaat dat Het reflectieve leren is hierbij ook belangrijk. Hiermee bedoel ik dat
liefde voor leren, voor levenslang leren, belangrijk is. Het gaat we bij leerlingen het vermogen om terug te kijken naar het eigen
handelen meer stimuleren, om
niet om het leren uit een boek.
zo hun bewustzijn te vergroten.
Het gaat om het ontdekken van
Leerkrachten, leerlingen en wij
de manier van leren die bij jou
Reflectief leren; bedenk je bij iedere situatie
allemaal kunnen ons bij iedere
past en om het zoeken naar je eiWat kan ik hiervan leren?
situatie afvragen wat we hiervan
gen ontwikkelingsmogelijkheden.
kunnen leren. In het onderwijs
Ieder kind heeft zijn eigen manier
gaat het volgens mij niet alleen
van leren. Door hier in het onderwijs rekening mee te houden, begin je de liefde voor het leren maar om het stimuleren van ‘liefde voor leren’ en ‘zingeving’. Het
al aan te wakkeren. Leerlingen ontdekken dan al waar ze goed gaat ook om het stimuleren van leren als continu proces, om het
in zijn, wat ze kunnen en wat hun talenten zijn. Op deze manier stimuleren van het leren in een maatschappelijke context. De rol
geven ze ‘zingeving’ voor zichzelf een plek. Dat is waar het al- van het onderwijs is essentieel als we het hebben over de invloed
op individuen en op de samenleving in zijn geheel. We onderlemaal om draait.
schatten dat nog wel eens. Het is belangrijk dat mensen positief
betrokken zijn, bereid zijn buiten hun eigen kaders te denken en
liefde voor leren uitstralen. Er moet een kritische massa komen
om het geheel van onderwijsvernieuwingen in gang te zetten.
Dat is de oplossing voor het vraagstuk van te geringe betrokkenheid waar we nu mee zitten.
Het onderwijs kun je vergelijken met een potlood. Wanneer we
spreken van effectief onderwijs, dan is dit onderwijs te vergelijken met een geslepen potloodpunt, die gemakkelijk schrijft en
mooie creaties maakt. Wanneer het onderwijs ineffectief is, dan
hebben we een gebroken potloodpunt.
Het gaat om samen werken aan goed onderwijs,
om goede instrumenten aan de leerlingen mee te
kunnen geven.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
99
Wat is de puzzel?
Hoe gaan we om met dit krachtenveld? Wat verwacht de samenleving van onderwijs? Welke internationale invloeden spelen een
rol?
Het onderwijssysteem speelt een belangrijke rol bij duurzame
ontwikkeling, economische groei, armoedebestrijding en gelijke kansen voor iedereen. Het wordt beïnvloed door nationale
en internationale inzichten en ontwikkelingen. Dit alles wordt
weerspiegeld in het onderwijsbeleid, de onderwijsdoelen en het
lesprogramma.
De persoonlijke overtuigingen en ervaringen van de verschillende
belanghebbenden spelen daarbinnen een rol.
Ouders willen graag dat de school hun kinderen helpt zelfstandig te worden en dat het onderwijs hun kinderen goed voorbereidt op de arbeidsmarkt. Het bedrijfsleven wil dat leerlingen een
brede inzetbaarheid ontwikkelen, zodat ze zo flexibel mogelijk
geplaatst kunnen worden. De maatschappij wenst democratisch
en respectvol burgerschap. De leerkrachten benadrukken het optimaliseren van het leerproces van de leerlingen. En de leerlingen?
Wat willen zij? Die willen gewoon graag vakken volgen waar ze
interesse in hebben of het nut van inzien. Leerlingen willen met
plezier naar school gaan, positief gewaardeerd worden door de
leerkrachten en andere leerlingen ontmoeten. De overheid staat
hiermee voor een enorme uitdaging om een aanpak te ontwerpen
die zo goed mogelijk op al deze wensen inspeelt.
De overheid zelf wordt weer beïnvloed door krachten op nationaal en internationaal niveau. Nationale en internationale afspraken moeten gerespecteerd en nageleefd worden. Het onderwijsaanbod zal uitdagend, motiverend en betekenisvol ontwikkeld
worden en goed aansluiten bij de eisen die de maatschappij nu
en straks zal stellen.
100
De puzzelstukken zijn:
Wat betekenen deze krachteninvloeden voor het onderwijsprogramma? Hoe kunnen een adequate wet- en regelgeving, een
ruim onderwijsbudget en een innovatief beleid inspelen op de
veranderende samenleving? Welke mate van decentralisatie en
zelfstandigheid van scholen is gewenst? Hoe kunnen de scholen
goed ondersteund worden? Onderwijs is een recht van iedereen
maar daarmee ook een plicht voor alle betrokkenen. Vooral de
overheid heeft een belangrijke taak om gezamenlijk tot realisatie
van kwalitatief hoogstaand onderwijs te komen.
Wat is de wens?
Het samen realiseren van een rechtvaardig, effectief en efficiënt
onderwijssysteem dat gelijke kansen biedt aan iedereen.
Een onderwijssysteem dat de basis legt voor een internatio-
naal concurrerende beroepsbevolking.
Het onderwijs ondersteunt duurzame
ontwikkeling en voldoet aan vastgestelde kwaliteitsstandaarden.
De coördinatie wordt gedaan door een
professioneel netwerk van onderwijsdeskundigen in een gedecentraliseerd
systeem waarbij de lokale niveaus autonomie hebben en tevens verantwoordelijkheid nemen voor de uiteindelijke opbrengst. Om dit succesvol te kunnen
doen, is er een goede structuur nodig
voor ondersteuning vanuit de diverse
niveaus. Een verantwoordelijke taak,
maar zoals Henri Blinker in zijn interview aangeeft: Education is everyone’s
business. Iedereen kan vanuit zijn eigen
rol of positie een positieve bijdrage leveren aan de realisatie van deze droom.
Uitgangspunt is telkens hoe het leren
vanuit de verschillende niveaus optimaal kan worden.
Als we hier allemaal in geloven en onze krachten bundelen, zal de
bloem volop bloeien. Dan zullen er ook prachtige nieuwe bloemen
ontstaan.
Hoe?
Hans Lim A Po geeft een goede aanzet in zijn interview, waarin hij
uitlegt dat het belangrijk is dat mensen positief betrokken zijn.
Ze moeten bereid zijn buiten hun eigen kaders te denken en
liefde voor leren uit te stralen. Door het creëren van een kritische
massa zal het geheel van onderwijsvernieuwingen in gang gezet
worden. Deze kritische massa werkt als krachtige motor om het
onderwijsveld geleidelijk aan te vernieuwen. Deze massa, zo’n
kerngroep, verspreidt zich als een olievlek over het onderwijsveld, waarbij een steeds grotere groep op een actieve en positieve
manier een steentje bijdraagt aan de creatie van leerlinggericht
en kindvriendelijk onderwijs in Suriname. Het proces van de totstandkoming van dit boek is daar een mooi voorbeeld van. Als je
ergens in gelooft, kun je een heleboel dingen in beweging zetten.
Maar de grote vraag blijft natuurlijk: hoe ziet dat onderwijs van
de toekomst er uit?
Hieronder volgen een aantal belangrijke elementen, die kenmerkend zijn voor een vernieuwend onderwijssysteem:
1. Leren is een levenslang proces. Een belangrijke basis
wordt gelegd in de periode van de basisvorming voor
4 tot15 jarigen. Naast deze basisvorming biedt het systeem een breed scala aan verschillende vervolgmogelijkheden, zowel beroepsgericht als meer cognitief en academisch gerichte vorming.
2. De school van morgen biedt flexibele onderwijsprogramma’s, zodat
elk kind zich kan ontwikkelen op basis van de individuele capaciteit. Niet
elk kind is gelijk, maar wel gelijkwaardig.
3. Het
leerlinggerichte en kindvriendelijke
onderwijsprogramma
geeft ruimte voor ontplooiing op allerlei gebied. Naast de cognitieve vakken
is er onder andere aandacht voor creatieve vorming, sport, de belangrijke
life-skills en persoonsontwikkeling.
4. Centrale doelen die aansluiten
bij internationale richtlijnen en waarop een toetssysteem is afgestemd.
Er is een uitgebreid systeem van
kwaliteitsbewaking zowel binnen
(kwaliteitszorg en zelfevaluatie) als
buiten de school (onderwijsinspectie
en schooldoorlichting). Elk van deze niveaus heeft specifieke verantwoordelijkheden om de kwaliteit te waarborgen.
5. Er is een professionaliseringsbeleid om te garanderen dat
de leerkrachten en schoolleiders goed zijn voorbereid op
hun taak om onderwijsleersituaties van goede kwaliteit te
realiseren.
6. Er is een nationaal beleidskader dat richtinggevend en
stimulerend is maar tegelijkertijd ruimte geeft voor de individuele schoolontwikkeling en -groei. Hierbij wordt rekening gehouden met de specifieke situatie van de school
en de daarmee samenhangende behoeften om kwaliteitsonderwijs te kunnen waarborgen. Er is een zekere mate
van autonomie op schoolniveau waardoor er onafhankelijk
beslissingen genomen kunnen worden om effectief op de
specifieke situatie in te kunnen spelen.
7. Er is een breed netwerk van belanghebbenden, die allen
een steentje bijdragen aan de realisatie van kwaliteitsonderwijs. Dit betekent nauwe betrokkenheid van onder
meer ouders, de gemeenschap, charitatieve instellingen,
ngo’s en donoren.
8. Er is een goede ondersteuningsstructuur op alle niveaus
om de vernieuwingen te realiseren. Vernieuwing gaat
vaak gepaard met angst, onzekerheid en een behoefte om
ondersteund te worden. Hierin moet het systeem voorzien, zodat men optimaal kan functioneren.
9. Er is een wetgeving, die het recht op onderwijs voor alle
kinderen beschermt en faciliteert. Daarnaast is er een belangrijk deel van de overheidsbegroting beschikbaar voor
het onderwijs. Deze investering is gerechtvaardigd doordat het uiteindelijk een opbrengst van onschatbare waarde
heeft: onafhankelijke burgers die zelfverzekerd vanuit hun
eigen individuele kracht een positieve bijdrage leveren aan
de samenleving van de toekomst.
10.Er zijn regelmatig reflectiemomenten op alle onderwijsniveaus om te bespreken hoe het gaat, successen te delen
en moeilijkheden te analyseren. Het is een consultatief
proces met betrokkenheid van alle betrokkenen om te zien
of de koers die uitgestippeld is, voortgezet kan worden of
bijsturing vereist.
Onderwijsvernieuwing is een ingewikkeld proces. Er zijn veel
krachten werkzaam. Deze krachten beïnvloeden mede de uiteindelijke resultaten. De sleutel voor succes is om in alle openheid
en eerlijkheid samen te werken. Als iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt en helpt om deze droom te realiseren, dan is het
eigenlijk al voor een groot deel gelukt. Iedereen kan een stap
zetten. Het maakt dan niet uit hoe klein deze stap lijkt. Het zijn
allemaal stappen in de richting die we willen gaan.
Verandering kan niet vermeden worden. Maar bedenk dat verandering ons de mogelijkheid geeft om te vernieuwen. Het geeft
ons een kans onze creativiteit te laten zien! Daarbij moeten we
het geloof in eigen kunnen verder ontwikkelen.
Iemand deed de treffende uitspraak: ‘In elke gemeenschap is werk
te doen. Elk land heeft wonden die geheeld moeten worden. In
elk hart ligt de kracht om dat te doen’. Als we allemaal de handen
in elkaar slaan, hebben we een sterk vangnet gecreëerd.
Daarmee kunnen we samen veilig bouwen aan de droom van
kwaliteitsonderwijs voor alle kinderen in Suriname.
101
Tips en wetenswaardigheden
-
-
-
-
Website UNESCO www.unesco.org voor meer informatie over Education for All
Website met informatie over de verschillende millenniumdoelen: www.milleniumdoelen.nl
Meer informatie over kinderrechten op de site van Human Rights Education Associates: www.hrea.nl (in het
Nederlands)
Meer informatie over Caricom: www.caricom.org
De verschillende niveaus in het krachtenveld kunnen we ook als
volgt weergeven:
len moeten geleidelijk aan een zekere mate van autonomie (zelfstandigheid in termen van bestuur, financiën, personeelsbeleid,
onderwijskundige uitgangspunten) verkrijgen en scholen worden
verantwoordelijk gesteld voor het behalen van vastgestelde nationale kwaliteitsstandaarden. Investeringen door de Surinaamse
overheid in onderwijsvernieuwings- en verbeteringsplannen zijn
daarbij van belang. Goede regelgeving en ondersteuning stellen
scholen in staat het onderwijs kwalitatief te verbeteren.
Macro Het macroniveau:
nano
micro
meso
macro
supra
Nano
Het nanoniveau:
Nano is het kleinste maar wel een van de belangrijkste niveaus.
Het heeft betrekking op het leerproces en de leerling. In dit
boekwerk gaat het om het optimale leren. Dit vraagt om een
leerlinggerichte benadering. Het gaat erom de ontwikkeling van
de leerling tijdens de schoolloopbaan zo positief mogelijk te begeleiden. De leerling wordt toegerust met kennis, vaardigheden
en attitudes. De eigen motivatie en het plezier in leren van de
leerling stimuleren het leervermogen.
Micro Het microniveau:
102
In de klas vindt het leren plaats. We spreken over het microniveau.
Hier is er een wisselwerking tussen leerling(en) en leerkrachten.
Dit alles is gericht op een zo optimaal mogelijk leerproces. De
leerkracht is hierin heel belangrijk!
Het onderwijs besteedt daartoe onder andere aandacht aan het volgen van leerlingen (leerlingvolgsysteem), aan differentiatie (omgaan met verschillen) en aan zorg voor opvallende leerlingen
(zorgverbreding). Het biedt hulp aan kinderen die
om een of andere reden achterlopen of voorop
lopen met de leerstof.
Meso Het mesoniveau:
Wanneer we een stap hoger gaan komen we bij het
mesoniveau. Dit is het niveau van de school. Scho-
Dit is het niveau van het onderwijsbestel: het geheel van organen, instanties, voorzieningen en regels dat het niveau van de
individuele schoolorganisatie overstijgt, en expliciet is gericht op
de functionering, de ontwikkeling en het voortbestaan van het
onderwijs.
Hiertoe behoren het wettelijk geregelde kader voor het schoolwezen, de zorgstructuur met ondersteunende begeleidingsdiensten, de leermiddelenproductie, de inspectie, de ontwikkelingsdienst, het examenbureau, de beleids-, overleg- en adviesorganen
en vertegenwoordigende organisaties van onderwijsgevenden,
schoolbesturen, vakbonden, leerkrachten en ouders van leerlingen. Een effectiever, efficiënter en rechtvaardiger onderwijssysteem, dat gelijke kansen biedt aan iedereen, een internationaal
concurrerende beroepsbevolking en een onderwijssysteem dat
dienstbaar is aan duurzame ontwikkelingen en diensten aanbiedt
die voldoen aan vastgestelde kwaliteitsstandaarden.
Supra
Het supraniveau:
Het supraniveau overstijgt het landelijke niveau. De samenwerking op educatief gebied met internationale en regionale ontwikkelingspartners (Caricom, Unesco, Unicef, IDB, UNDP, enzovoort)
evenals bilaterale relaties met Nederland, België (VVOB), China,
Brazilië, India en andere daarvoor in aanmerking komende landen. Suriname heeft verschillende verdragen getekend dan wel
geratificeerd: Special Needs Education (Access and Quality, Salamanca, Spanje, 1994), Education for All (Dakar), het Kinderrechtenverdrag en de Millenniumdoelstellingen.
Interview Humphrey Bendt
Integer leiderschap leidt tot goede dingen
Mijn droom is leiders te vormen die
de juiste drive ontwikkelen bij zichzelf en bij anderen. Dat zal moeten gebeuren met de mensen die
er al zijn. Die kun je motiveren om
aan hun persoonlijke leiderschap
te werken en om voor zichzelf en
voor hun organisatie een visie te
ontwikkelen. Leiders kun je niet
maken, zij maken zichzelf. We
kunnen ze alleen maar stimuleren,
door hen bewust te maken van het
belang van hun rol. Dan kunnen ze
zelf het inzicht krijgen om dingen
anders aan te pakken.
Dat is een wezenlijke vraag.
We hebben met z’n allen een collectieve verantwoordelijkheid. Het
gaat er niet om leerkrachten overboord te zetten. Het gaat erom
processen op gang te brengen en
modellen te ontwikkelen die gericht zijn op verandering. Daarbij
speelt niet alleen kennis een rol
maar ook een veelzijdige ontwikkeling.
Daarom hebben we programma’s
nodig voor de schoolleiders om te
werken aan die veelzijdige onderwijspraktijk, met begeleiders en
een stimulerend beoordelings- en
beloningssysteem.
In ons land is er sprake van een
machtscultuur. Daar moeten we
Humphrey Bendt, directeur Bendt Consultancy & Training
Ik herhaal: Leiders kun je niet mavan af. Als macht als belangrijk
ken - zij maken zichzelf. But we
gezien wordt, willen mensen meer
macht en invloed voor zichzelf. Wat doe je met een egoïstische have to give them the push. Anders blijven we draaien in dezelfde
vicieuze cirkel. We moeten ze klaarmaken, de ideeën bijbrengen
cultuur, terwijl we het moeten hebben van samenwerken?
en dan zullen ze vanzelf naar
voren treden op een goede
Het onderwijs heeft een beLeiders moeten zichzelf maken,
manier. In een andere manier
langrijke rol in het proces
but we have to give them the push.
geloof ik niet. Werken aan
van de omslag naar modern
Wanneer mensen werken aan persoonlijk leiderschap
en investeren in het leiderleiderschap. Daar moet het
schap
van
beginnen, in de school. Op
heeft dat direct positieve invloed
de
leidingtwee fronten tegelijk kungevenden in
nen we werken: de overheid
en de school. De overheid kan beginnen met meer geld in het samenleving en onderwijs, dat is waar ik voor sta.
onderwijs te stoppen. Maar: hoe kan de overheid verandering en Je zult zien dat het lukt: we gaan fundamentele
vernieuwing stimuleren als zij zelf niet verandert en vernieuwt? vooruitgang boeken!
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
103
125
Daniël Djojoatmo
Vernieuwen is:
dromen én durven,
denken, doen én doorzetten
6
Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, die ons het meest
beangstigt.
Wij vragen ons af: wie ben ik om briljant te zijn, prachtig,
talentvol, fantastisch?
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Nelson Mandela
Vernieuwen is dromen en (be)denken. Maar vooral ook durven
dóén. De rode draad in dit boek is: uitgaan van datgene dat het
leren van de leerling(en) optimaliseert. Het leren staat dus centraal. Elke speler heeft daarin zijn eigen rol en verantwoordelijkheid. In het spel van onderwijsvernieuwing zijn alle spelers nodig!
Onderwijs vernieuwen gaat niet van de ene op de andere dag.
Dat weten we allemaal. Gelukkig hoeven we het ook niet moeilijker en ingewikkelder te maken dan het al is. Belangrijk zijn wel
de nieuwste inzichten die duidelijk aantonen dat er alleen sprake
is van onderwijsverbetering of -vernieuwing als de leerkracht voldoende speelruimte krijgt om in het dagelijkse gebeuren een nieuwe aanpak uit te proberen en toe te passen. De leerkracht is een
onmisbare schakel bij kwaliteitsverbetering van het onderwijs.
De invulling van onderwijsvernieuwingen varieert van het kopiëren van succesvoorbeelden tot radicale experimenten zoals
het elfjarige basisonderwijs. Kenmerkend is dat er niet tot in details uitgewerkte blauwdrukken worden ontworpen en dat onderwijsvernieuwingen juist van onderuit (bottom-up) ontwikkeld
worden. Michael Fullan zegt het zo: ‘Bij vernieuwingsprocessen
is er niet één oplossing. Ontwerp eigen theorieën en acties door
een kritische consument te zijn’ (Fullan 1992). En ‘Verandering
is geen blauwdruk, maar een reis.’ Fullan benadrukt dat vernieuwingen niet kunnen worden opgelegd (top-down), omdat mensen
niet veranderd willen worden door een ander maar zélf willen
veranderen. Hij stelt ook dat er sprake moet zijn van een balans bij vernieuwingen van zogenoemde pressure (bedoeld wordt
sturing vanuit de overheid), als support (ondersteuning op de
werkvloer).
De belangrijkste spelers in onderwijsvernieuwing zijn de leerlingen en de leerkrachten. Zij moeten betrokken worden en ruimte
krijgen om medeontwerper te zijn van vernieuwingen in plaats
van hun de rol te geven van uitsluitend uitvoerder. Daarom is
het belangrijk onze scholen bij hun initiatieven aan te moedigen
met geld en ondersteuning. Het lijkt misschien een droom: dat
scholen zichzelf gaan verbeteren, vernieuwen en zelfs innoveren.
Maar wij zien in de verschillende Surinaamse pilots dat het niet
bij dromen hoeft te blijven. Leerkrachten leven mee met hun leerlingen en willen terecht serieus genomen worden bij onderwijsvernieuwingen.
In dit laatste hoofdstuk leggen we het accent op vernieuwen. En
we stellen: vernieuwen is dromen én durven, denken, doen én
doorzetten!
105
De droom
Enkele dagen later staat er een groot artikel op de voorpagina
van een dagblad. Meneer Sweet en zijn leerkrachten pronken op
een foto. Op de achtergrond zie je hun pas opgeknapte schoolgebouw. We zijn trots op de positieve berichten in de media.
Verbeter de wereld en begin met het onderwijs!
106
Verbetering van de
wereld lijkt ver weg en
is toch tegelijkertijd
dichtbij. ‘We zijn blij’,
zegt meneer Sweet,
schoolhoofd van de
Kolibrieschool in Paramaribo. ‘Het onderwijs
stond jarenlang negatief in de belangstelling, maar ik mag vertellen dat we de laatste
jaren keihard gewerkt
hebben en vooruitgang
hebben geboekt.’
Het is te zien op zijn
school. Het erf is
keurig
opgeknapt,
ouders hebben speeltoestellen gemaakt en
de overheid heeft de school
ondersteund bij het renoveren
en uitbreiden van het gebouw.
’We zijn er nog niet helemaal’,
zegt juf Naomi. ‘Maar het begin is gemaakt.’
Elke dag bezoekt de toekomst
onze klaslokalen: de kinderen, de jeugd. Zij zijn straks
onze toekomstige leiders, bejaardenverzorgers,
piloten,
artsen, juristen, monteurs,
straatvegers en... onderwijzers.
De overheid en de samenleving worden zich steeds meer
bewust van het belang van
het onderwijs voor een betere
wereld. ‘Ik ben blij dat we eindelijk in een positieve spiraal
terecht zijn gekomen. Onderwijs is ontwikkeling. Dat is belangrijk voor alle jonge mensen
in ons land. Hun ontwikkeling,
hun kritischer en bewuster
denken kan ons helpen om in
de toekomst een betere wereld
op te bouwen’, zegt juf Wendy.
Zij werkt al ruim dertig jaar
op deze school en ze heeft de
afgelopen jaren veel meege-
maakt. ‘Door ons denken te
richten op dingen die we willen, die we wensen, trekken we
dit ook naar ons toe. In iedere
situatie kun je een voorbeeld
zijn door te werken aan wat
je wel wilt in plaats van wat je
niet wilt, of het nu in de organisatie is waar je werkt (klas,
school, kantoor, enzovoorts)
of thuis. Elke dag de toekomst
in je klas te mogen begroeten,
is werkelijk een geschenk.’
‘De wereld verbeteren’, dit
klinkt bijzonder raar of op zijn
minst een beetje gek.
Toch is dit helemaal
niet zo gek als het
lijkt. In het onderwijs
heeft iedereen, leerlingen, leerkrachten,
schoolleiders en medewerkers op het ministerie, een belangrijke rol toebedeeld
gekregen in het helpen aan de verbetering van de wereld.
Leerlingen die zich
goed voelen, die met
plezier naar school
gaan, zullen op een
goede manier in het
leven staan en op hun
beurt in de toekomst
een belangrijke bijdrage aan de
maatschappij, aan de wereld,
kunnen leveren. De teamleden
van de Kolibrieschool zijn
verheugd. Tegelijkertijd zijn
ze ook kritisch. Het begin is
gemaakt, maar ze willen meer.
Ze willen uiteindelijk dat het
beroep van leerkracht zijn
erkenning in de maatschappij terugkrijgt en positief gewaardeerd wordt. ‘Wij doen
ertoe’, vervolgt schoolhoofd
Sweet. ‘En het wordt tijd dat
we dat allemaal gaan inzien!’
Interview Henri Blinker
Education
is everyone’s business
Onderwijs is het mechanisme om duurzame ontwikkeling op gang
te brengen. Dat betekent dat ondewijs in feite iets is om mensen
bepaalde kennis en vaardigheden bij te brengen. Op deze manier
worden mensen in staat gesteld zo goed mogelijk te participeren
in de maatschappij. Willen we dit bereiken, dan zullen we hier
allemaal aan moeten werken, ieder op zijn eigen niveau van leerling, ouder, leerkracht tot overheid.
Henri Blinker, voorzitter Federale Instellingen Bijz. Onderwijs Suriname
De rol van het onderwijs is te laten zien dat er samenhang is tus- een breed wereldbeeld te hebben. Ons land heeft de wereld veel
sen datgene wat je leert en wat je ermee kunt. Goed doordachte te bieden: landbouw, mijnbouw en een opkomende toeristische
leerroutes kunnen leerlingen vormen op weg naar de juiste plek industrie. Wanneer de globalisering een grotere rol gaat spelen
in het beroepsleven. Samenwerking met het beroepsveld is daar- in ons denken, kunnen we verantwoorde keuzes maken, bijvoorvoor een eerste voorwaarde. De competenties zou je uit het beeld op het gebied van de handel, de politiek en het onderberoepsveld kunnen halen en in de scholen moeten brengen. Dat wijs. Het voorbeeld van Singapore vind ik mooi. Hier is duidelijk
gekozen voor de handel, de
betekent een hele kanteling
economie en ICT, that’s it. Dat
in het curriculum. Breng het
Onderwijs is hét mechanisme om duurzame
betekent dat Singapore alles
beroepsleven en de maatschapop alles zet om dat te bereipij in de school, zodat leerlinontwikkeling op gang te brengen
ken. Mijn advies voor Suriname
gen beter zijn toegerust als ze
is: maak duidelijke keuzes voor
gaan werken. Het onderwijs
kan dan ook beter inspelen op veranderingen in het beroepsveld bijvoorbeeld economisch beleid en ga ervoor. Op deze manier
weet iedereen welke richting we opgaan en welke kennis en vaaren de leerstof goed up-to-date houden.
digheden (competenties) nodig zijn. Als we zoveel mogelijk parOverleg met de mensen in het onderwijs. Geef ze medezeggen- tijen betrekken, zoals de overheid, het ministerie van onderwijs,
schap en ook medeverantwoordelijkheid. Dan kunnen echt af- het bedrijfsleven, de ouders en de studenten, kunnen we genoeg
spraken gemaakt worden, resultaten vastgesteld en mensen draagvlak creëren om vernieuwing en verbetering te bereiken.
aangesproken worden op hun verantwoordelijkheden.
Wanneer scholen een bepaald eigen bedrag krijgen dat ze mo- Onder competentiegericht onderwijs versta ik dat het onderwijs
gen besteden aan dingen die zij belangrijk vinden op school, dan zo vormgegeven is dat alle belangrijke competenties die nodig
creëer je betrokkenheid en verantwoordelijkheidsgevoel. Op deze zijn in het leven hierin een plaats hebben. Hiervoor is het zaak
manier is het niet een kwestie van ‘De overheid geeft geld en de dat we weten welke competenties precies nodig zijn om goed te
leerkracht doet wat hij wil in de klas’. Nee, dan is er sprake van functioneren in de huidige en toekomstige maatschappij. Deze
een stukje ownership, (eigenaarschap), zodat we effectiever en kun je dan inbouwen in het curriculum. Hiermee bereik je samenhang tussen achtergrondinformatie, leerstof en echte praktijk.
sneller kunnen werken aan de broodnodige verbetering.
Het is voor een land belangrijk om goede arbeidskrachten met
Dit betekent dan ook een stuk veldwerk. Leerlingen leveren dan
in hun schooltijd al een substantiële bijdrage aan community
development doordat ze bijvoorbeeld iets doen voor bejaarden,
kindertehuizen en doordat ze betrokken worden bij de organisatie
van naschoolse activiteiten. Kortom: de school
moet als ‘leerfabriek’ meer uit haar isolement gehaald worden en meer gekoppeld worden aan de
gevraagde competenties in het maatschappelijk
gebeuren en de arbeidsmarkt.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
107
Uit de districten
Ik wens...
...dat alle scholen accomodaties hebben
waar de kinderen zich kunnen ontspannen. Dus recreatiemogelijkheden waar de
kinderen zich kunnen uitleven, anders dan
de hele dag in de klas te zitten en niet te
bewegen. ( Agnes Ritfeld, Paramaribo)
...dat er meer waardering komt
voor het speciaal onderwijs
(wet- en regelgeving).
(Lisette Slengard-Gravenberch,
Paramaribo)
...dat alle leerkrachten zich inzetten om het
beste te halen uit alle leerlingen.
(Olivia Domini, Marowijne)
...dat overal waar je komt, je met blijdschap je werk kan doen.
(Lugard J. M., Brokopondo)
...dat we leerlingen zien als een geheel, als een totaal
mens met al zijn kwaliteiten. Nieuw onderwijs is
onderwijs waarbij de nieuwsgierigheid wordt aangewakkerd om te leren, om te weten. Geloof me - ook al
zijn de omstandigheden niet altijd gunstig: het leren
gaat echt een stuk gemakkelijker als we onderwijs
verzorgen met een lach, met aandacht en met liefde.
Daar draait het om. Stel je hebt niets te geven, maar
je kunt wel zeggen: ‘Weet je wat een prachtmens je
bent, weet je hoeveel ik van je hou?’ Wat denk je dat
die ander dan ontvangt? (Margo Kramp, Paramaribo)
108
...een goede samenwerking tussen de
ouders, leerlingen en leerkracht. De
ouders moeten zich betrokken voelen
in het onderwijsgebeuren van hun
kinderen.
(Marlies Obergh-Boëtius, Marowijne)
...tweetalig onderwijs voor hen die in het
binnenland gaan (voor de kleuters die het
Nederlands niet machtig zijn), zo kunnen
de leerkrachten optimaal werken met de
kinderen. (Greta Pané-Kiba, Marowijne)
...dat de leerkrachten ook met onhandelbare kinderen kunnen werken en alle
geduld hebben.
(Olga Mersing ‘juf Olly’, Marowijne)
...dat leerkrachten
steeds bijgeschoold
worden omdat alles
zo snel om ons heen
verandert. (Kaylash
Sitaram, Wanica)
...goed onderwijs voor een
ieder om succes te hebben
in je latere leven. Er moet
geen onderscheid zijn in de
kwaliteit van leerkrachten.
Daarom is het nodig dat je
altijd je best doet in alles
wat je doet.
(Mack Poeketie, Sipaliwini)
...dat begeleiders vanuit het Minov actiever
participeren en beter gesteund worden door de
overheid om het onderwijsveld te motiveren
en te stimuleren. (Sharda Chotoe, Paramaribo)
...dat er klassen zijn met niet meer dan 25 leerlingen.
(Glenn Lugard, Sipaliwini)
...verandering in een betekenisvol en haalbaar curriculum; de waardering naar de leerlingen veranderen.
(A. Pawironadi, Saramacca)
...dat er meer studiemogelijkheden voor
alle leerkrachten via internet zijn.
(Annette Jabini, Sipaliwini)
...dat we de leerkrachten waarderen
en ze tegemoet komen, bijvoorbeeld
in huisvesting, dat ze zonder hoofdpijn hun werk moeten doen. Dan
geven ze gemotiveerder les.
(Chequita Boldewijn, Sipaliwini)
...een onderwijssysteem dat kinderen vormt, zodanig dat zij zich verbonden voelen met zichzelf, de natuur en medemens. Wat kinderen
leert om samen te werken en harmonische uitwisseling met hun omgeving stimuleert. (Natascha Neus, Para)
...dat het zitten blijven wordt afgeschaft, door ervoor te zorgen dat er
een goede opvang is voor de trage leerlingen. (Melitha Overman, Para)
...omschakeling van klassikaal onderwijs
naar leerlinggericht onderwijs.
(Ilse Goedhoop, Saramacca)
...dat we investeren in het Surinaams kind.
(Shirley Lum Chou, Commewijne)
...dat het onderwijs ook moet
meegaan met de moderne
technologische
ontwikkeling. (Augusta Kasiman, Commewijne)
...dat we ons onderwijssysteem
afstemmen op de ontwikkelingen
in de wereld, moderniseren
(Carmelita Fereira, Nickerie)
...dat er meer beurzen en schenkingen,
studieuitkeringen gegeven worden aan
kinderen. Sportactiviteiten moeten meer
gestimuleerd worden in het onderwijs.
(Anne-Rita Lingers, Commewijne)
...dat alle studenten in Suriname van het recht op onderwijs kunnen genieten. (Florence Nelzon, Brokopondo)
...dat de overheid beter weet
waarover het gaat, dan kan
ze op een goede manier beleid
maken. (Hilmar, Wanica)
...dat kwaliteitszorg gegarandeerd moet zijn.
(Myra Cruden,
Coronie)
...dat mensen enthousiast en gemotiveerd raken, en dat ze
een bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkeling van ons
land. (Melissah Tirtopawiro, Wanica)
...dat onze leerkrachten hun best doen om goede resultaten te boeken en dat
ze kindvriendelijk te werk gaan. (Robbie Weimans, Brokopondo)
...dat de leerkrachten regelmatig getraind worden.
(Wilma Pawiroastro, Commewijne)
...computeronderwijs: geen luxe
meer maar een must.
(Ingrid Karta-Bink, Commewijne)
...dat er genoeg leerkrachten op school in het binnenland zijn om uitvallers te vervangen.
(Elizabeth Bodoe, Brokopondo)
109
Dromen én durven
Dromen over beter onderwijs. Verder durven kijken dan je eigen
grenzen. Tijdens het bijna tweejarige proces dat leidde tot de totstandkoming van deze publicatie mochten wij veel dromen horen
van de deelnemers uit alle districten. Iedereen wil beter, aantrekkelijker en effectiever onderwijs in het land. We zijn ervan overtuigd dat onderwijsvernieuwing alleen kan slagen als we weten
wát deze droom is. Dit project probeert hiertoe een positieve aanzet te geven. Ons motto is heel duidelijk: eerst geloven en dan
zien! En niet omgekeerd. Henry Ford zei eens: ‘Of je nu denkt het
te kunnen, of je denkt het niet te kunnen, je hebt altijd gelijk’.
Vertrouwen in eigen kunnen, zoals Eddy Jharap dat uitlegt in een
van onze interviews, is daarom heel belangrijk in alle situaties.
Er ís een gezamenlijke droom voor onderwijsvernieuwing in Suriname: kwaliteitsvol onderwijs met gemotiveerde leerkrachten
waar de leerling en het leren centraal staan. Maar dan wel voldoende ondersteund door de overheid en de samenleving. Samen
zijn we immers sterk. We kunnen het niet alleen.
110
Wij willen het motto meegeven: Gelóóf in de vernieuwing en richt je energie erop.
Wanneer we allemaal die
positieve droom hebben over
onderwijs waarin we kunnen
geloven, zullen we deze droom
ook samen verwezenlijken. We
zullen het dan daadwerkelijk
zien. Vanuit het zien ontstaat
een visie. Zorg voor een visie
waar iedereen achterstaat.
Deze ontstaat wanneer we in
het vernieuwingsproces ruimte
maken voor dialoog. Luister
naar het onderwijsveld en geef
mensen de gelegenheid hun
dromen kenbaar te maken aan
elkaar, in de school, binnen de
gemeenschap en de samenleving. En dan gebeurt er iets
heel wonderbaarlijks: Als je
het kunt zien of dromen, dan
bestaat het al.
Het proces van de totstandkoming van dit boek is het
bewijs. Vernieuwingen werken
effectiever als we het met elkaar eens zijn over de doelen
en de richting waarin deze veranderingen gaan. Uit onderzoek
blijkt dat de sterkte van de aantrekkingskracht die een organisatie
op een medewerker uitoefent voor een groot deel bepaald wordt
door de gevoelde overeenstemming tussen de persoonlijke doelen
en de (hogere) doelen of missie van de organisatie (Fullan 1983).
Dit overlapgebied heet de shared values of de gedeelde waarden.
Wanneer deze gedeelde waarden een groot gebied beslaan, voelen de betrokkenen zich een wezenlijk deel van de organisatie.
Ze zijn gemotiveerd, omdat hun leven in de organisatie betekenis
voor hen heeft. Als een groep mensen aan veranderingen begint,
is het een vereiste om een goed idee te hebben over het waarom
van deze verandering en om een goed beeld (een duidelijke visie)
te hebben over waarheen deze veranderingen leiden.
De leidinggevende zal samen met het team de motor vormen van
het proces van vernieuwing. Het leiderschap is een belangrijke
impuls om de vernieuwingen goed van de grond te krijgen. Daarnaast is inzet en specifieke deskundigheid nodig van alle betrokkenen.
Interview Archie Marshall
Laat duizend bloemen bloeien
Hoe je iets kunt bereiken? Laat duizend bloemen bloeien en zeg
niet: dit is de weg en zo moet het. Geef veel opties, geef veel
mogelijkheden dan ontstaan er ook ideeën waar de mensen
achter staan. Het is daarom goed zoveel mogelijk ideeën te verspreiden zonder mensen iets op te leggen. Dat is het principe
van ‘Laat duizend bloemen bloeien’ en dan zullen de bloemen die
het best in deze aarde passen natuurlijk het beste groeien. Die
kunnen we dan verzamelen om ons onderwijs te definiëren en te
verbeteren.
Vorming is eigenlijk de ruimte geven aan jongeren zodat ze hun
eigen vorm aan kunnen nemen. Ik geloof dat als de mens geboren wordt, hij niet als een leeg boek op deze aarde komt, maar
toch wel al veel in zich heeft. Dan gaat hij zich ontwikkelen.
Ontwikkelen betekent voor mij het weghalen van wikkels, zodat
vanzelf diegene ontstaat die je in wezen al bent. Mensen worden
geboren met een natuurlijke intelligentie. Je taak als opvoeder
en leerkracht is om kinderen en jongeren de ruimte te geven om
hun eigen vorm te ontwikkelen. Dit is iets wat ik echt belangrijk
vind.
Mijn ouders zijn altijd inspirerend voor mij geweest in de mogelijkheden die ze me gaven. Ze waren streng, maar tegelijkertijd ook
vrij in hun denken. Ze lieten me mijn eigen keuzes maken en zeiden dat ik de vrijheid had te mogen kiezen. Dat heb ik sterk in
hen bewonderd, omdat ze zelf niet zo zijn, maar dat wel aan hun
kinderen meegaven.
Archie Marshall, directeur Instituut voor Opleiding Leraren (IOL)
Een goede leerkracht is niet alleen bezig met het bijbrengen van
kennis maar richt zich ook op de gevoelens die in de klas aanwezig zijn. De goede leerkracht herkent dat een kind faalangst
heeft, dat het kind teleurgesteld is die dag op school of met ruzie
van huis is gekomen.
We besteden in de klas vaak alleen aandacht aan algemene emoties
zoals rouwsituaties, maar hoe zit het met de ‘kleine verliezen’? Ik
vind dat dit aspect nog te weinig meegegeven wordt in de vorming van de leerkracht. Op het
Instituut voor de Opleiding van
Geef veel opties, geef veel mogelijkheden
Als kinderen hebben wij van
Leraren (IOL) besteden wij daar
dan ontstaan ideeën waar mensen achter staan
onze ouders altijd deze ruimte
meer aandacht aan. Wij werken
gekregen. Hierdoor gaven zij
al met modules zoals persooniets aan ons mee wat ze zelf niet hadden. Ik denk dat ik mijn ou- lijke effectiviteit. Hierbij gaat het om jezelf te leren kennen, om te
ders daar het meest in heb bewonderd. Verder heb ik veel goede gaan met gevoelens en om negatieve emoties en gevoelens om
leerkrachten gehad, die een mooie levenshouding hadden. In hun te zetten in positieve. Dat kan je beïnvloeden als leerkracht en je
lessen wezen zij mij op de belangrijke dingen in het leven en za- kunt het kind daarbij helpen.
gen mij niet als een vat dat ze met kennis moesten volgieten.
Het omzetten van belemmerende energieën naar constructieve,
Het nieuwe leren gaat om je houding, je gedrag. Kennis en vaar- zorgt dat de ontwikkeling verder kan gaan. Ik zou willen eindigen
digheid staan in dienst ervan, niet omgekeerd. Je bent hier uit- met waar ik begon: ‘Laat duizend bloemen bloeien’. Geef mensen
eindelijk, maar dat is mijn opvatting, om in die fysieke materiële kansen en mogelijkheden. Neem de illusie van verkeerde ideeën
wereld ervaringen op te doen, om spiritueel te groeien. En het weg. Er bestaan geen verkeerde ideeën, er bestaan alleen dingen
andere is dus in dienst van en niet omgekeerd.
die je op dit moment niet kunt uitvoeren of die
niet verstandig zijn om nu uit te voeren, terwijl het
Geef leerlingen de ruimte om zelf te ervaren waarom dingen zijn geen fout idee is.
zoals ze zijn en hoe ze met hun handelingen daarop kunnen inspe- Geef de mensen de kans en de ruimte om met
len. Ze zijn zoekende naar hun grenzen en hun mogelijkheden.
ideeën te komen, zodat bloei en groei mogelijk is.
Voor meer zicht op dit
interview: zie dvd
111
Denken
Vanuit het durven dromen en het zien van de verandering start
het bedenken. Plannen maken samen met anderen. Kijken we
naar de visie, de planning, het draagvlak en de uitvoeringscapaciteit, dan kunnen we haalbare resultaten boeken. Innoveren - vernieuwen - is een leerproces. En leren is toch ook vaak een proces
van vallen en weer opstaan...
De vragen die centraal staan binnen het bedenken van het vernieuwingsproces zijn onder andere:
1. Waar willen we naartoe?
2. Waar staan we nu?
De gewenste situatie, de gedeelde visie
De huidige situatie en de uitvoeringscapaciteit
En misschien de belangrijkste vraag:
3. Hoe willen we dit bereiken?
De strategie, de aanpak, het plan
En dit alles binnen een realistische, haalbare context en tijdsduur.
Daarom moet er veel aandacht worden besteed aan de fase van
voorbereiding, omdat:
-
-
-
-
Waar we vaak nog te weinig aandacht aan besteden, is de fase
van voorbereiding. In deze fase peilt men als het ware het eigen
vermogen, ook op het vlak van de nodige basiskennis, om te
kunnen starten. Want vooral voldoende uitvoeringscapaciteit en
basiskennis dragen bij aan het welslagen van het vernieuwingstraject. Dit is een belangrijke lesson learnt vanuit de Surinaamse
pilotervaringen.
112
Ook dient er aandacht te zijn voor de focus op het proces van
verandering. Dit punt wordt vaak verwaarloosd. Gaat men uit van
een probleemgerichte benadering, dan kijkt men naar wat nu niet
goed is en hoe dit veranderd kan worden. Het gevaar is dat we
lapmiddelen gebruiken om hiaten of tekorten op te vullen. Helaas is deze aanpak nog vaak in gebruik. Gaat men echter meer
uit van een oplossingsgerichte benadering, dan kijkt men meer
naar wat mogelijk is. De focus van de benadering bepaalt dan
vervolgens de keuze van activiteiten die in het innovatieproces
genomen zullen worden. Het proces van verandering krijgt hiermee een positieve inslag.
-
mensen het voordeel van een vernieuwing voor zichzelf
moeten kunnen begrijpen
de vernieuwing moet passen binnen de belevingswereld
van diegenen die het zouden kunnen gaan gebruiken
de mensen die het zouden kunnen gaan gebruiken de vernieuwing moeten zien als iets dat zij niet moeilijk vinden
de mensen die het zouden kunnen gaan gebruiken het idee
moeten hebben dat zij de vernieuwing kunnen uitproberen
zonder dat zij veel investeringen in geld en/of tijd erin hoeven te steken en
als iemand vernieuwing toepast, anderen dat moeten kunnen zien (vertaald naar Rogers 1995).
Wanneer we goed zicht krijgen op de visie en het vermogen binnen een realistisch opgevat tijdsperspectief, komt het erop aan
een geschikte strategie te vinden om de innovatie op gang te
brengen. Men kijkt of een benadering gekozen wordt waarbij
vanaf de werkvloer gewerkt wordt (bottom-up), een benadering
waarbij de overheid stuurt (top-down) of nog beter een combinatie hiervan toegepast wordt. Huidige vernieuwingsprocessen
- en ook de LEARN-ervaringen - laten zien dat ook een innovatieproces met aandacht voor betrokkenheid en welbevinden
van alle stakeholders een betere garantie geeft voor duurzaamheid. Er dient als het ware een goede afstemming te zijn tussen
het macro- (de overheid en belangrijke betrokkenen), meso- (de
school) en microniveau (de leerkracht). De uiteindelijke innovatie
vindt plaats in het leerproces op microniveau, in de klas, tussen
leerkracht, leerling en omgeving. Daar ligt ook de noodzaak tot
vernieuwing en verbetering: het bieden van voldoende kansen tot
ontwikkeling aan de leerlingen.
Iedere betrokkene bij de onderwijs- of organisatievernieuwingen
levert een persoonlijke bijdrage om deze te laten slagen. Het eigenaarschap voor verandering is op alle niveaus van belang. Dit bereik je door de spelers serieus te nemen, te laten participeren op
beslissingsniveau, door realistische haalbare plannen te ontwikkelen en door verantwoordelijkheid te geven.
Vernieuwen = succes + succes + succes.
Het vormgeven van onderwijsvernieuwingen kost tijd. Te grote
stappen maken en te veel in één keer doen werkt niet. De grote
doelstellingen in overzichtelijke en kleine stappen zetten, draagt
bij aan het behalen van successen. Deze stappen kunnen in een
actieplan worden opgenomen en telkens als een doelstelling is
bereikt, is er resultaat. Zowel kleine als grote successen stimuleren het vernieuwingsproces. Vandaar dat het ook belangrijk is om
iedere gezette stap te belichten en samen met collega’s te ‘vieren’. In de schoolsituatie bijvoorbeeld, betekent de verandering
van leerstofgericht onderwijs naar kindvriendelijk en leerlinggericht onderwijs een verandering in de structuur van de lessen en
in de cultuur op de school. Het is daarom goed om deze vernieuwingen concreet te vertalen in kleine, kortlopende activiteiten.
Activiteiten die elkaar opvolgen en die nauw aansluiten bij ontwikkelingen die al plaats vinden in het team. Dergelijke activiteiten
kunnen in betrekkelijk korte tijd gebeuren en kunnen daardoor al
snel tot een succes leiden, zonder dat meteen het hoofddoel is
bereikt. Het bereiken van deze kleinere doelen stimuleert betrokkenen om door te gaan en het daagt andere collega’s uit om zelf
ook nieuwe acties uit te proberen. De succeservaringen stapelen
zich op en zorgen daadwerkelijk voor vernieuwingsprocessen in
de school.
Doen
Durven dromen en plannen bedenken hoe deze droom te verwezenlijken is één, maar om tot werkelijke uitvoering te komen
is iets anders. Vaak blijven goede plannen te lang in de la liggen.
Geen onderwijsvernieuwing of -verbetering zonder actie. Onderwijsvernieuwing begint niet morgen maar NU. Vandaag! Het is
ook een kwestie van gewoon DOEN zegt Fullan (Fullan 1992).
Ook voor de onderwijsvernieuwers geldt: waar je echt in gelooft,
brengt beweging, brengt actie. Zeker als het positief en gewild
is.
Plezier in werk en leven is de belangrijkste sleutel tot succes van
vernieuwingsprocessen. Wanneer je plezier ervaart in je werk,
trek je ook steeds meer ‘positievere’ (werk)situaties aan. Je
straalt uit dat je het naar je zin hebt en dat zorgt ervoor dat collega’s zich aangetrokken voelen door jouw enthousiasme. Het
lijkt gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar plezier hebben in je
werk, werkt echt!
Een ander belangrijk inzicht is ‘richt je aandacht op wat goed
gaat en op mensen die mee willen.’ Hans Lim a Po noemt dat in
zijn interview: voldoende kritische massa halen om de omslag te
kunnen maken. Bij elke vernieuwing zijn er vooruitlopers, trekkers, meelopers en tegenwerkers. Meestal is de laatste groep een
kleine groep, zeker wanneer de vorige inzichten zoals het creëren
van een positieve, gezamenlijke en gedragen droom toegepast
worden. De weerstand die in elk veranderingsproces aanwezig is,
is natuurlijk en hoort bij vernieuwingsprocessen.
Leiderschap is een volgende kritische factor om mensen in beweging te krijgen. In hoofdstuk drie hebben we al het een en
ander toegelicht. Zorg voor goed
leiderschap bij leidinggevenden (en
medewerkers). In het proces naar effectievere scholen nemen de leidinggevenden een sleutelpositie in. Dit
leiding geven gaat verder dan het
vragen naar resultaten en rapporten,
want dat is in onze ogen meer het
managen. Dit is belangrijk, maar ook
leiderschap is nodig! Leiderschap is
voor ons het in beweging zetten van
mensen. De leidinggevende is echt
geïnteresseerd in de mens achter
de medewerker en ook achter de
leerling. De leider weet hoe belangrijk het is om elkaar te kennen,
om te weten wat een ieder in het
team bezighoudt en drijft, wil er
goed, open en eerlijk samengewerkt
worden (vrije vertaling naar Zevenbergen 2008).
113
Het echt kennen van je team is een voorwaarde voor goede
samenwerking. Een echte leidinggevende zoekt de gemeenschappelijke waarden in de organisatie, omdat hij weet dat dit de
samenwerking en afstemming stimuleert. Hij heeft een duidelijke
visie op effectief onderwijs en effectieve organisaties en draagt
deze dagelijks uit door dit in zijn eigen handelen te laten zien.
Een echte leidinggevende faciliteert, vergemakkelijkt het voor zijn
teamleden om te werken in plaats van ze te controleren en ze
lastig te vallen met formulieren, regels en procedures (Weggeman 2008). Deze leidinggevende let er uiteraard wel op dat zijn
teamleden het doel in oog blijven houden en niet te veel zijwegen
inslaan. Hij heeft vertrouwen in zijn teamleden en past zijn manier
van leidinggeven aan het teamlid aan waar hij mee van doen
heeft, terwijl hij uitgaat van de vraag ‘Hoe kan ik dit teamlid het
beste dienen of helpen?’
Een echte leidinggevende inspireert en neemt positieve initiatieven. Hij vult een organisatie of school met energie, vaak
alleen al door zijn aanwezigheid. Hij stuurt zijn organisatie of
school aan met deze energie en vindt het niet altijd noodzakelijk
vast te houden aan zijn hiërarchische positie. Een echte leidinggevende weet er te zijn op het juiste moment, niet daarvóór en ook
niet daarna. Dat vraagt om een grote alertheid, een goede timing
en de nodige bescheidenheid (Weggeman 2008). Tenslotte weet
deze leidinggevende hoe teamleden eigenaar kunnen worden van
het vernieuwingsproces. Hij weet dat dit een voorwaarde is om
draagvlak te creëren.
Werken met een vernieuwingsteam dat bijvoorbeeld bestaat uit
het schoolhoofd en de zorg- en vernieuwingscoördinator draagt
ook bij aan het realiseren van vernieuwingen. Op die manier wordt
de verantwoordelijkheid samen gedragen. Een vernieuwingsteam
op het ministerie kan bijvoorbeeld bestaan uit een leidinggevende
van een afdeling en twee medewerkers. Dit team zorgt ervoor
dat de onderwijsvernieuwingen op de agenda komen te staan en
dat iedereen actief betrokken wordt bij deze vernieuwingen. De
114
belangrijkste taak van het vernieuwingsteam is het knippen van
de onderwijsvernieuwing in kleinere stukjes. Gezamenlijk kunnen
dan de doelstellingen van de vernieuwing vertaald worden in concrete overzichtelijke stappen. Verder bewaken zij het proces en
sturen bij daar waar nodig is.
Creëer draagvlak, zorg voor eigenaarschap
Leidinggevenden creëren gemakkelijk draagvlak, omdat zij aan
co-creatie doen, creëren met andere teamleden, met ouders en
zelfs met leerlingen. Zij zeggen niet ‘Ik creëer draagvlak’, zij doen
dit gewoon. Zij laten dit zien in de manier waarop zij werken,
namelijk door alle betrokkenen onderdeel te laten zijn van het vernieuwingsproces, van het creatieproces, door hen in workshops,
gesprekken en overleggen hun ideeën te laten uiten en door deze
ideeën concreet te verwerken. Draagvlak creëren, is niet iets dat
is voorbehouden aan leidinggevenden, het is iets voor alle schoolteamleden, voor alle MINOV-medewerkers en voor alle ouders.
Het gaat er bij draagvlak creëren om mensen in een vroeg stadium te betrekken bij ideeën, bij het maken van beleid of bij het
beginnen met de onderwijsvernieuwingen in de school of op de
afdeling.
De vernieuwingsprocessen raken alle betrokkenen in de kern.
Het betekent in veel situaties dat er ‘ander gedrag’ wordt verwacht van leerkrachten, schoolleiders, zorgcoördinatoren, vernieuwingsbegeleiders en MINOV-medewerkers, kortom, van iedereen! Medewerkers verwachten echte leiding te ontvangen van
hun leidinggevenden. Maar verwachtingen leveren niet altijd de
gewenste effecten op. Te hoge verwachtingen leiden vaak tot
teleurstelling, of erger nog, tot heftige gevoelens en emoties naar
elkaar toe. Belangrijk is dat iedereen die deelneemt aan vernieuwingsprocessen ook het eigen persoonlijke leiderschap in zichzelf
aanspreekt en ontwikkelt. Dit houdt in dat een ieder de verantwoordelijkheid neemt voor het eigen handelen en dat een ieder
zijn of haar prestaties niet van een ander afhankelijk maakt.
Wanneer mensen zelf ideeën bedenken, zullen zij hier sneller
achter staan dan wanneer zij deze ideeën van een ander horen.
Ieder mens heeft een stukje waardering van eigen ideeën nodig.
Wanneer plannen tot in de puntjes zijn uitgewerkt en mensen deze
plannen slechts kunnen uitvoeren, zullen zij hier in veel gevallen
niet veel voor voelen. Bij het vormgeven van vernieuwingsprocessen is het daarom goed om in een vroeg stadium mensen te
betrekken en om alle betrokkenen de ruimte en verantwoordelijkheid te geven om op een effectieve eigen manier deze resultaten te bereiken.
Het is aan de leidinggevende om de te bereiken resultaten in
de organisatie of op de school weer te geven, om de kaders te
scheppen waarbinnen de onderwijsvernieuwingen plaats moeten
vinden en om alle teamleden zich eigenaar te laten voelen van
(een deel van) het vernieuwingsproces.
Tot slot
Onderwijsverandering hangt af van wat leerkrachten dóén
en denken, het is zo simpel of moeilijk als dat. Er is geen
schoolontwikkeling zonder leerkrachtontwikkeling. (Fullan 1992)
Doorzetten: JIJ bent belangrijk
Wanneer mensen in beweging komen en de vernieuwing op gang
komt, breekt een belangrijke volgende fase aan. Dat is de fase
van volhouden en doorzetten. Vernieuwen en veranderen is een
proces dat Fullan vergelijkt met een reis. Het is klimmen en soms
weer dalen, af en toe rusten en rondkijken en... genieten. Veel
vernieuwingsprocessen beginnen vol enthousiasme en goede
hoop, maar lopen soms ook vast en stoppen. Juist in deze fase
van doorzetten, is goed leiderschap belangrijk. Mensen blijvend
motiveren, oor en oog hebben voor moeilijkheden. Maar ook successen ‘met elkaar vieren’ en vasthouden. Steeds een stap verder, met de intentie het met elkaar op te willen lossen. De top
van de berg bereik je alleen door samen door te zetten (Fullan
2001).
Het is duidelijk. In het gehele boek proberen we aan te geven dat
elke speler belangrijk is om optimaal leren in de school mogelijk
te maken. Allereerst de leerling zelf. Hij is verantwoordelijk en
heeft een eigen leiderschap ten aanzien van het eigen leren. Betrek leerlingen en ouders bij de onderwijsvernieuwingen. Dan zul
je zien dat dit veel sprankelende tips oplevert en gemotiveerde
leerlingen die serieus worden genomen. De leerkracht en de ouders zijn de eerste betrokkenen bij het leerproces. Zij kunnen het
verschil uitmaken tussen groeien of verdorren. Ook zij hebben
een eigen zone van verantwoordelijkheid en leiderschap ten opzichte van de leerling. En ten slotte het leiderschap en de verantwoordelijkheid van de gemeenschap en de overheid. Ook zij kunnen ieder vanuit eigen positie het verschil uitmaken. De leerling
en de leerkracht kunnen dat niet alleen.
Jij, wie je ook bent, bent belangrijk. Willen we tot kwaliteitsvol
onderwijs komen, dan kun JIJ het verschil uitmaken.
Echte verandering vindt pas plaats als de betrokkenen - de leerkrachten - de verandering begrijpen en zien dat het daardoor beter
gaat in hun klas. Dat betekent dat er draagvlak gecreëerd moet
worden bij de stakeholders: de schoolhoofden en hun teams. De
motivatie moet vanuit het onderwijs zelf komen, dit kan door
rekening te houden met het welbevinden en de betrokkenheid
van deze teams. ‘Mensen kunnen niet veranderd worden door
het alleen maar te zeggen.’ (Pascale 1990). Mensen moeten tijd
krijgen om ervaringen op te doen, om zich zaken eigen te maken.
Gedurende het proces worden de mensen steeds competenter.
Niet alles moet strikt vastgelegd zijn. Dit is dodelijk voor het
innovatieproces. Er moeten wel richtingen zijn aangegeven. Pogingen tot veranderen zullen een betere kans van slagen hebben als
de mensen zelf betrokken worden in het vernieuwingsproces.
Onderwijzen en leren is niet het hoofd vullen van een kind, maar
het vuur aanwakkeren tot meer zelfwerkzaamheid en de verkenning van de eigen talenten. Dit zal optimaal verlopen als wij,
volwassenen, de basisbehoeften van het kind ten volle respecteren. Die basisbehoeften zijn onvoorwaardelijke aanvaarding van
de zelfstandigheid van het kind. Respect voor kinderen en hun
behoeften wordt concreet uitgedrukt door het inrichten van een
goed voorbereide en ontspannen leeromgeving. Die is voorzien
van leerrijke materialen en een aanbod door een ouder of leerkracht, waaruit het kind vrij kan kiezen om datgene te doen waartoe zijn van binnenuit gestuurde ontwikkeling hem voortstuwt
binnen een kader van spelregels en afbakening van de vrijheid
van kinderen.
115
‘Het is wat leerkrachten denken, wat leerkrachten
geloven en wat leerkrachten in de klas doen dat uiteindelijk dat onderwijs creëert dat onze leerlingen
krijgen.’ (Kansanan 2000). Verandering is dus vooral
het creëren van ‘een nieuw begrip’. Zodra er meer
begrip is voor de verandering zal dit zijn effecten
hebben op de houding van de leerkrachten. Er moet
meer in termen nagedacht worden bij verandering
wat het nu precies betekent voor de leerkracht en de
leerling. (Ruddock 1998)
Leerkrachten willen graag zorgen voor kinderen, ze
houden van hun leerlingen. Ze willen een verschil
maken.
Onderwijs vernieuwen kan pas echt gebeuren vanuit
het optimisme: ‘Ik geloof in jou!’
Tips en wetenswaardigheden
-
-
-
116
-
-
De school is het centrum van de verandering; dit betekent
dat externe vernieuwingen zich moeten aanpassen aan de
situatie in de individuele scholen in plaats van er van uit
te gaan dat scholen allemaal hetzelfde zijn. Vernieuwingen
moeten niet meer van bovenaf (top-down) aan het onderwijs worden opgelegd, maar horen van onderaf (bottomup) samen met de scholen te worden ontwikkeld.
Een systematische benadering van de verandering; onderwijsvernieuwing en schoolverbetering is een zorgvuldig te
plannen en te managen proces dat een aantal jaren in beslag neemt
De interne condities van de scholen zijn de belangrijkste
focus van de verandering: de interne condities hebben
niet alleen betrekking op de activiteiten van onderwijzen
en leren in de school, maar ook op de procedures in de
school, de taken en rollen en de middelen die het proces
van onderwijzen en leren ondersteunen.
Onderwijskundige doelen moeten zichtbaar worden gemaakt op school-, leerkracht- en leerlingniveau; zij geven
de missie van de school weer. Dit wijst op de bredere
definitie van de uitkomsten dan alleen gericht op leerresultaten. Scholen moeten ook werken aan meer algemene
ontwikkelingsdoelen voor leerlingen, de professionele
-
-
ontwikkeling van leerkrachten en behoeften van de
maatschappij.
Ook al is de school het centrum van de verandering,
de school staat niet op zichzelf. De school maakt
deel uit van een onderwijskundig systeem waarvan
de onderdelen goed moeten samengaan om een hoog
kwaliteitsniveau te bereiken. Dit betekent dat de rollen
van leerkrachten, schoolleiders, bestuurders, ouders,
ondersteuners en beleidsmakers gedefinieerd moeten
worden en dat zij zich moeten inspannen voor en committeren aan het proces van schoolvernieuwing en
-verbetering.
Een verandering is alleen succesvol wanneer deze onderdeel is geworden van het dagelijks leerkrachtgedrag
en de procedures en structuren in de schoolorganisatie.
De vernieuwing moet duurzaam zijn. Het doorlopen van
de fasen adoptie en implementatie alleen, is hiervoor
onvoldoende.
Grootschalige vernieuwingen in het onderwijs zijn succesvoller naarmate er rekening wordt gehouden met de
volgende zeven elementen op nationaal niveau: visie
en doelen, standaarden, richtlijnen voor curriculum en
gerelateerd materiaal, coherent beleid, een informatiesysteem om de vernieuwing te monitoren, financiën en
bestuur en betrokkenheid van externe ondersteuning,
en drie elementen op lokaal of schoolniveau: motivatie,
capaciteit van leerkrachten, schoolleiding, en werksituatie.
Nawoord
In juni 2007 startte dit bijzondere project dat allengs uitgroeide tot twee
mooie inspirerende producten: deze publicatie en de bijhorende dvd. Ik
ben erg onder de indruk van de prachtige dromen en de hoeveelheid
suggesties die worden aangedragen voor het onderwijsveld. Onderwijs
vernieuwen is inderdaad dromen én durven, maar zeker ook denken én
doen!
De opvattingen over beter en ander onderwijs, zoals in dit boek belicht,
die zich afspelen rond de leerling en het leren, geven inspirerende richtingen aan de onderwijsvernieuwing die zo noodzakelijk is.
Het zijn uiteindelijk zes interessante hoofdstukken geworden, waarbij
de auteurs tot veel verbindingen zijn gekomen tussen droom en werkelijkheid. Ter inspiratie, oriëntatie en onderbouwing zien we citaten en
prachtige uitspraken over het kind dat wij met zijn allen begeleiden op
weg naar volwassenheid middels onderwijs, begeleiding en vorming
Door de veranderingen die zich nu in de wereld voltrekken is de onderwijsvernieuwingdiscussie ook een maatschappelijke en politieke actualiteit geworden. Daarom is investering in ons onderwijs van groot belang.
Ontwikkeling van onze toekomstige volwassenen is bijzonder bepalend
voor de toekomst van ons land. Er is reeds veel in beweging gezet in
het onderwijs. Een goede regie blijft hierbij belangrijk, zowel voor de
bestaande activiteiten als de nieuwe activiteiten die geïntroduceerd zullen worden.
Het leren van de leerling en de rol van de volwassenen (leerkrachten,
ouders, de overheid) is de rode draad in het boek. De leerling is nieuwsgierig en wil van nature graag leren. De leerkracht biedt de leerlingen in
een veilige leeromgeving houvast en structuur,zodat zij zich in alle rust
kunnen ontwikkelen, respectvol met elkaar omgaan, het gevoel hebben
dat zij welkom zijn en erbij horen. Dit geldt voor alle kinderen. Het welbevinden van leerlingen is een belangrijke basisbehoefte voor leren en
benadrukt de persoonlijke ontwikkeling van leerlingen.
Het laatste hoofdstuk gaat in op onderwijsvernieuwing. Vernieuwingen
in onderwijs zullen gepaard moeten gaan met investeringen en onderzoek. De overheid kan hierin veel betekenen. Zij kan het verschil maken
en ervoor zorgdragen dat de leerkracht voldoende speelruimte krijgt om
vernieuwingen daadwerkelijk in de klas te realiseren.
Zonder deze overheidssteun kunnen de nodige ontwikkelingen niet
plaatsvinden.
Wij onderschrijven het belang van een leven lang leren. Dit kan als de
overheid en de onderwijsinstellingen bewust omgaan met de belangen
van de leerling vanuit hun maatschappelijke en pedagogische opdracht.
Dit is een dynamisch proces dat continu in beweging is, in alle openheid
besproken en kritisch beoordeeld wordt. Alleen dan is het mogelijk om
onderwijsvernieuwing op grote schaal te realiseren. Het vergt institutionele vernieuwing.
Het is waarschijnlijk voor
het eerst in de geschiedenis dat in een boek zo
nadrukkelijk een positief beeld is neergezet
over de toekomst van
ons onderwijs. Het is
bijzonder dat er zovelen
in ons land zo intensief
en gezamenlijk hebben nagedacht over
onderwijsvernieuwingen op het niveau van
de leerling, de klas en
de school.
Het resultaat is een kleurrijke bundel ideeën, ervaringen en richtlijnen
geworden, die een goede basis vormt voor wat hopelijk een stevige inhoudelijke discussie wordt over de noodzaak en richting van de onderwijsvernieuwingen.
Ik hoop dat dit boek een belangrijke rol zal mogen vervullen in de discussie over het verder inhoudelijk vormgeven van de onderwijsvernieuwing en het -beleid door MINOV, het onderwijsveld en bestuurlijk
Suriname. Het boek is een nieuw begin en startpunt van workshops, nascholing, kweekschoolversterking alsook een impuls voor de versterking
van de MINOV-afdelingen.
Wie geloof heeft in de toekomst van Suriname, heeft geloof in onze
jeugd en dus in het stimuleren van de vele talenten die jaarlijks ons
onderwijs volgen.
Ik wil dit boek warm aanbevelen aan een ieder die hart heeft voor het
onderwijs en onze toekomst. Maar, in het bijzonder de vele onderwijsgevenden die direct concrete ideeën kunnen uitwerken en overnemen uit
het boek. Als we onze krachten bundelen, in elkaar geloven, samen
durven dromen en samen durven doen, dan kan het resultaat alleen
maar iets heel moois en waardevols opleveren voor de toekomst van
ons land!
117
Ruben. O. S. Soetosenojo
waarnemend directeur Onderwijs
van het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling
Dankwoord
Iets goeds komt vooral tot stand door iets goeds!
Wij waarderen ieders inbreng en expertise
Vanaf augustus 2007 kwam de initiatiefgroep
MINOV/VVOB/UNICEF wekelijks bij elkaar:
Henri Ori MINOV
Liesbeth Roolvink UNICEF
Loek Schoenmakers VVOB
Met ondersteuning van:
Loes Brijobhokun VVOB (financiën)
Monique van Brussel UNICEF (logistiek)
Saskia Plein VVOB (logistiek)
De groep werd vanaf augustus 2008 uitgebreid met:
Carl Beel VVOB
Lilianne Hercules VVOB
Dank voor ieders waardevolle bijdrage aan dit project
Het transport werd gedurende de twee jaar
veilig verzorgd door:
Patty’s taxi Mahinder Moennalal en zijn
chauffeurs en de UNICEFchauffeurs Jerry
Maijpo en Ramnares Oedairadjsingh
Nog meer kwaliteit en samenhang dankzij
tekstadvies van: Effendi Ketwaru en Els
Moor.
Jan Bongers wist met veel precizie de laatste fouten uit het manuscript te halen.
Zij benaderden de volgende schrijvers:
Ismene Krishnadath, Rappa en Marylin
Simons
Regelmatig en aan het einde van het
schrijfproces werd er waardevolle feedback gegeven:
Usha Adhin, M. Barrow, E. BoschmansValies, Henri Blinker, S. Hanoeman,
Jhagroe, Hellen Hermelijn, Prya Hirasingh,
Adiel Kallan André Kramp, E. Lang, Archie
Marshall, Marchall, Ramdin, S. Tjin A Djie,
S. Tjoe A On, Toendang, I. Tseng, Jan
van den Akker, Jan Van Ewijk, Menno
Valkenburg, Nico Vromant, Kees van der
Wolf, Ton Wolf, minister MINOV E.T. Wolf,
J. Zijler
Vijftien inspirerende Surinamers werden bezocht
en geinterviewd en gaven hun waardevolle
inzichten...
Gerrit Barron
Humprey Bendt
Henri Blinker
Carl Breeveld
Walter Dwarskasingh
Bert Eersteling
Lilian Ferrier
Eddy Jharap
André Kramp
Archie Marshall
Cynthia Mc Leod
Marcel Meyer
Allan Li Fo Sjoe
Hans Lim A Po
Cynthia Rozenblad
De organisatie van de presentatie en launch in
Torarica werd uitgevoerd door:
Tille van Horenbeeck en Hilke Meerman mmv
dansschool Art Lab en Karin Refos (Stradius)
Veel typewerk werd verricht door:
Myrthe Lionaris en Renie Sastropawiro
bij het uitwerken van de vele interviews
Sunil Puljhun
118
Enthousiaste Kunstenaars waren
meteen bereid pro deo mee te
werken en hun werk
Steve Ammersingh
Pierre Bong A Jan
Daniël Djojoatmo
Sri Irodikromo
Kurt Nahar
Monique Nouh-Chaia
(Adviseur Readytex)
Marcel Pinas
Sunil Puljhun
George Struikelblok
Jhunry Udenhout
Michael Wong Loi Sing
Met onze fotograaf Luciën H. Chin A
Foeng gingen we op bezoek bij de kunstenaars. Dankzij de professionele inbreng
en de flexibliteit tijdens de vele bezoeken
konden mooie foto’s gemaakt worden.
Professioneel Camerawerk en
de dvd-productie gebeurde door:
Norman Deekman
Camerawerk en montage:
Norman Deekman
Sergio Fong Tin Joen
Byorn Hasselbaink
Afd. schoolradio/schooltelevisie:
Loes Trustfull en haar team
De trainers van de districtenworkshops wisten vele harten te
raken:
Sharda Ahmadali-Doekhie
Schubert Asmowidjojo
Edith Elizee-Tilon
Iwan Ganga
Hellen Hermelijn
Prya Hirasingh
Sheila Ketwaru
Maggie Schmeitz
Levina Schüller-de Lange
Marja Themen-Sliggers
Ria Verwey-Deley
Vormgeving en layout
Graphoset:
Benito Defares
Harold Hoeseni
Marion Hoeseni
Druk:
Quick O Print
Glène Calor
Deelnemers district Paramaribo
Usha Adhin, hoofd bureau Interne Betrekkingen
Vanessa Alspeer, student CPI
Annemarie Alvares-Linger, student CPI
Peggy Aveloo, docent CPI
Mirielle Bakboord, student ACI
Mylia Barrow, Examenbureau
K. Bell, wnd. schoolleider
Vanessa Bidesie, Onderzoek en Planning
Nicole Bijlhout, student SPI
Sawitadewie Binda, docent SPI
Evangeline Blackman-Dulder, docent vakdidactiek
biologie
Martha Blijd-Wasbloem, docent CPI
Henri Blinker, vz. Fibos
Yvonne Blokland, school maatschappelijk werkster
Esmee Bosch-Valies, inspectie basisonderwijs
Monique Brown, stafmedewerker MINOV
JF. Chin-Chan-Sen, onderwijs inspectie
Sharda Chotoe, Interne Vernieuwingsbegeleider
o.s. Clevia
A. Codrington-Sawat, leerkracht
Meredith Creton, student SPI
Sonya Debi, medewerker Unit Kwaliteitszorg, IOL
docent
Wilco Demon, onderdirecteur LTS4
Patricia van Eer, docent CPI
Larenne Esajas, student SPI
Sandra Ghisaidoobe, coördinator LRU
S. Hanoeman, DR Paramaribo
Muriel Hoepel, inspectie basisonderwijs
Tille Van Horenbeeck, vertegenwoordiger VVOB
B. Hulsman, directeur TANA
F. Hulsman-Jimidar, adj. directeur TANA
Abigail Jonathas, student ACI
Charity Kalloe, leerkracht
Lilian Karg-Dankerlui, docent CPI
Ricardo Kenswil, directeur RKBO
Rewtie Khoesial, student SPI
Murli Koemar, inspecteur
Wilgo Koster, directeur Stibula
Olvedo Kotzebue leerkracht
Margo Kramp, directeur Stg. SUCET
Susan Lall, student CPI
Inez Landolf-Robinson, consulent-inspecteur
Elaine Lang, Engels leerkracht ACI
Sherida Linger-Refos, voorzitter Martha Pont
Harriëtte Melcherts, voorzitter Buurt Ontw. Welgelegen
Robby Morroy, opleidingscoördinator
Naipal-Soerjbalie, onderdirecteur Shri Vishnu school
Lucille Niamat, student SPI
T. Oedit-Ramlal, schoolleider
Orlando Philip, Co. stg. Albuflo
Noëmi Pinas, student ACI
Olivia Process, leerkracht BLSC
Djadja Ramharakh, student SPI
H. Ramnewash-Ashruf, schoolbegeleider
E. Rellum-Gummels, schoolbegeleidster
Regien Riedewald, Adek docent
Agnes Ritfeld, management lid PCOS
Districtscommissarissen
Deelnemers district Saramacca
I. Esajas, Coronie
M. Ghisaidoobe, Saramacca
R. Landburg, Sipaliwini (Wrn. Par’bo Z-W)
H. Pinas, Para
V. Prijor, Brokopondo
B. Shankar, Nickerie
R. Strijk, Paramaribo N-O
R. Soekarnsingh, Wanica
H. Soekimo, Commewijne
Th. Sondrejoe, Marowijne
Otmar Alberg, DR
M. Amatdarso, leerkracht
G. Baidjnath-Panday, leerkracht
Sharita Bhugoea, leerkracht
I. Chotkan, schoolleider
Kolf Defares, gepensioneerde
J.D. Duijm, schoolleider
M. Gajadien, schoolleider
Ilse Goedhoop, schoolleider
S. Gopal, DR
K. Kromokario, leerkracht
M. Mertodikromo, leerkracht
Chequita Sandvliet, student ACI
Sanmoeradja-Kromosemito, dir. L.A.Simons
school
Krishnanand Sardjoe, inspectie basis
K. Sardjoe, onderwijs inspectie
Bruce Sariredjo, juridische medewerker
Hindori Sarodjeniedewie, student SPI
Shurley Simons, inspectie VOJ
Slengard-Gravenberch, inspecteur basisonderwijs
Stichting Soertinem Lioe-Anjie, schoolleider OS
Clevia
Monique Somedjo-Goedar, inspecteur
Sieglien Spier, project coördinator NVB
Ellen Strang, coördinator Toetsen
Cynthia de Switt, leerkracht
M.L. Telgt, stg. Projecten, projectmedewerker
Graciella Thijn, student CPI
Letitia Tjen-A-Tak, projectmedewerker
Ramona Tjou-Tam-Sim, leerkracht
HW Tonawi, Onderwijs Inspectie
Milton Top, inspecteur VOJ
Van Samson, schoolbegeleidster
Maureen Vreeswijk-van Bosse, docent Nederlands
Anneke Vroom, docent CPI
Vera Warning, leerkracht/progr. maker
afd. Begeleiding MINOV
Diana Wong-A-Pian, bestuursopzichter Commewijne.
Daphne Yflaar, schoolradio medewerkster
N. Moesafir Hoesein, rayon inspecteur
A. Pawironadi, hds
H. Pawironadi, hoofd
R. Pawironadi, leerkracht
Marie Purperhart, schoolleider
Viola Rambarran, leerkracht
F. Resodikromo, leerkracht
Wandana Römer, voorzitter oudercommissie
Harold Rusland, ambtenaar
W. Soewarto, schoolleider
Herman Timmer, gepensioneerd hfd. insp.
S. Varranah, h.k.l.
R. Wongsokarijo, leerkracht
119
120
Deelnemers district Coronie
Deelnemers district Nickerie
Ch. Biffe, leerkracht kleuterschool
Margo Blackson, leerkracht lagere school
Myra Cruden, district secretaris
Anneke Djopawiro, schoolhoofd lagere school
Denise Doorson, leerkracht kleuterschool
Rozanna Hasselbaink, schoolhoofd kleuter
Mohamed Khodabaks, ambtenaar
Cornelly Lord, leerkracht
S. Luckson, leerkracht lagere school
Gitana Plak, ondernemer
N. Sylvester, leerkracht kleuterschool
Gwendoline Udenhout, ambtenaar
Lygia Vriesde, schoolhoofd lagere school
Joan Wielzen, leerkracht VOJ
Gisela Windzak, ambtenaar
E.D. Altenberg, leerkracht
Tjen A Tak, Resorts Raadslid
K. Chatta, directeur
K. Chotoe-Sanchit, inspecteur VOJ
R. Edwards, bestuursopzichter
J. Emanuelson, resort leider
Esseboom, B.O. Corantijn Polder
L. Faverus, leerkracht
C. Ferreira, DNA lid/O.S. Paradise
Nanda Gokoel, leerkracht
P.R. Gokoel, schoolleider
R. Jairam, R.R. Oost Polder
K. Jairam-Kalipersad, schoolhoofd
A. Jainullak, kleuterleidster OS Delhiweg
Jeffrery-Mie, leerkracht
U. Jiawan, leerkracht OD
J. Kartoinangoen, leerkracht
M. Lynch-Lafour, directrice STSN
Dennis Marleze, inspecteur basisonderwijs
Livia Pelswijk, directeur
Premchand, leerkracht
R. Ramgoelam, leerkracht
S. Ramsaran, kleuterleidster
Pramila Rambhadjan- Premcharan, verantw.
kleuter-afdeling
H. Ramdien, D.N.A. lid & leerkracht
S. Ramdin, O.D.
Kadir Soemoredjo-Abdul, leerkracht OD
L. Tjin A Ton, leerkracht
F. Wongsonadi, leerkracht
Deelnemers district Wanica
Deelnemers district Marowijne
Deelnemers district Brokopondo
U. Bardan, leerkracht
Alka Bhageloe, leerkracht
Beeldsnijder-Van Windt, DR lid
Meredith Blijd, hoofd kleuterleidster
I. Boetius, leerkracht
J.F. De Bruin, directeur VOJ
Merjam Dompig, hoofdkleuterleidster
Albert Grant, schoolleider
Rinette W. Jubithana, hoofdkleuterleidster
J. Koorndijk, inspecteur
M. Liefden, schoolleider
Deborah Martin, leerkracht
C. Tjon A Meeuw-Mahangi, leerkracht
Jagat Nandpersad, voorz. ouder ver. (OS
Lelydorp)
Marlene Pinas, marktverkoopster
W. Ramsodit-Sitaram, leerkracht
J.S. Samson, districtsbestuur
Jane Scheuer, leerkracht
Santhosh Sitaram, BPC lid
Michel Sjak Shie, directeur
Descartes Soraya, hoofdkleuterleidster
M. Tirtopawiro, leerkracht
M. Warso, DR lid
Batseba Zegelaar, leerkracht
Verginia Alwanahi-Arichero, schoolbegeleider
Atmopawiro, leerkracht
Remy Clenem, inspecteur Minov
M. Doelkamid-Wirokarso, directeur
O. Dominie, leerkracht
S. Fernand, leerkracht
H. Hariwanare, vz. oudercommissie
S. Hupsel, leerkracht
Mattheus Kakie, keurmeester (L.V.V.)
Becky Koina, schoolbegeleider
Marsinie Martodikromo, leerkracht
O. Mersing, leerkracht
N. Saudain- Rensch, leerkracht
G. Pane-Kiba, leerkracht
Lando Poeloedja, DR
Roseline Ronowidjojo, leerkracht
Rozenhout-Hoop, leerkracht
A.Toka, leerkracht
Oberg-Boetius, burger
Benjamin Venloo, schoolleider
A. Victoriashoop, leerkracht
Oscar Weze A.H., sectie hoofd T.C.T.
Mimosa Aboikoni, directrice NC
Elisabeth Bodoe, leerkracht
Saskia Bonte, leerkracht
F.R. Van Cooten, hoofd
Lodewijk Hofwijk, vz. oudercommissie
Marijke Jozefzoon, schoolleider
G.W. Jozefzoon, leerkracht VOJ Brokopondo
Thelma Kastiel, leerkracht
Billy Klassie, DR lid
J.M. Lugard, leerkracht VOJ Brokopondo
Ethel Markus, leerkracht
F.H Nelzon, secr. Oudercommissie
Patrick Pansa, sectie hoofd PZ
A. JB. Paulus, hoofd CBB
Marlon Rensch, DR lid
Henk Schmidt, leerkracht
Renate Schalkwijk, leerkracht
Evelien Vrede, leerkracht
Robbie Weimans, schoolleider
Oltie With, DR lid
Deelnemers district Para
Ilma Baasaron, schoolleider
Dora Baisie, leerkracht
Peggy Blagrove, schoolleider
Hildegard Cronie, DR oost
Sandra Dors, schoolleider
Brigitte Fer-Hardy, vz. V.B.P.
Wendy Fris, hoofdkleuterleidster
R.Ghisaidoobe, district secretaris
Marie Hardjodikromo, vz. stg PaliWanita
Roline Hart, trainer
Winifred Hoeseni, onderdirecteur
VOJ
Olivia Kensenhuis, schoolleider
Arnold Linger C.E., ondervoorzitter
Districts Raad
Erwien Martodikro, schoolleider
Cynthia Martosatiman, schoolleider
Sjaw Mohan, schoolleider
Natascha Neus, voorzitter stg. Ecosystem
Melita Overman, schoolleider
Ricardo Panka, DNA lid
Kenneth Redjopawiro, oudercommissie
lid
E.L.Roseval, RI
Lea Ruimwijk, schoolleider
Nadia Tan A Kiam C., directeur VOJ
Patricia Tay, schoolleider
Letitia Todirijo-Veux, schoolleider
Gerrita Tweeling, hoofdkleuterleidster
Peggy Valpoort, hoofdkleuterleidster
Maria Van Ravenswaay, voorzitter O.C.
Armand Wesenhagen, schoolleider
Kurt Nahar
Deelnemers district Commewijne
Debbie Asalobi, leerkracht
Albert Alleyne, Platform en stg. Lust en Rust
Aminadebie Bansie, sub coördinator Burger
Informatie Centrum
Kajuffa Beckles, stg. Agrarische Vrouwen
Silvia Burnet, bestuursopzichter
T. Chotkan, directeur VOJ
Edmund Claver, DR lid
Christina Diran, directrice KH
Susan Djokarto, leerkracht
Anita Doerga-Soekhai, leerkracht
Jeanette Dogodoe, leerkracht
Stephen Emid, coördinator Sportzaken
H. Frijde, coördinator Burger Informatie Centrum
Anneke van Hekelen, secr. stg. NFS
R. van Hekelen, stg. SUCET Brigrette Jubitane, leerkracht
L. Jubitana-Bergtop, N.F.S.
Mirella Kantodikromo, secretaris DC
Jeanette Karijoredjo, leerkracht
Ingrid Karta-Bink, schoolhoofd lagere school
Titie Kartoikromo-Badroen, leerkracht
Augusta Kasiman, ambtenaar Ministerie Sociale
Zaken en Volkshuisvesting
Lea Leter, leerkracht
Anne-Rita Lingers, counselor Koesikwarana
Shirely Lum Chou, vernieuwingsbegeleider Nw.
A’dam
M.Overman, stg. SUCET
Namia Overman, leerkracht
Wilma Pawiroastro, vernieuwingsbegeleider
Nw. A’dam
Marlijah Pawirodimedjo, leerkracht
Maike Ramlochan, stg. SUCET
Mila Ramsahai, comm. Nw. A’dam
Helga Reigman, leerkracht
Anna Sadi, 2e vervanger DA hoofd (SOZAVO)
Sanoeskia Sadloe, leerkracht
Revenna Sanches, coördinator Beheers Bestuurs
Ressorten
Wasantie Sanohar-Gharbharan, leerkracht
Rebecca Singh, leerkracht
J. Soekarnsingh, leerkracht
Shirley Soekhnandan, leerkracht
Joann Soeroredjo-Djojodikromo, leerkracht
I. Sokarijo, leerkracht
Mieke Tamsiran, Leliëndaal
Harold Tsie-A-Foeng, DR lid
Carmen Vincke, counselor Koesikwarana
Natascha Wazirali, leerkracht
Deelnemers district Sipaliwini
A. Aboikoni, hoofd kapitein
Waldi Adjaiso, mediawerker Gunzi
A. Bappa, kapitein Semiosi
H. Betian , bestuursambtenaar
M. Bloemrijk, schoolleider Botopasi
C. Eduards, schoolhoofd Djumu
H. Eduards, DR lid Futunakaba
M. Eduards, RR lid Godo
F. Emanuels, voorganger Botopasi
A. Jabini, schoolleider Goejaba
D. Jeroe, kapitein Pokigron
Kwasi Wachter, schoolhoofd Pokigron
C. Linga, o.s. Dang
G. Lugard, schoolleider Abenaston
M. Petrusi, DR lid Botopasi
Poeketie, schoolhoofd Massiakriki
R. Seedo, hoofd kapitein
Vrouwen Org. Saamaka Bia, Futunakaba
Bassia Wens, Botopasi
R. Zeeman, DR lid Djumu
121
Geraadpleegde literatuur
Akker J.J.H. Van den, Kuiper W., Hameyer L. (2003). Curriculum perspectives:
an introduction in Curriculum landscapes and trends. Kluwer Academic
Publishers Dordrecht.
Arts J., Hofstede F., Van Hulten N. (2005). Het nieuwe leren, gewoon doen!
KPC Den Bosch.
Arts J., Kok J., Sleegers P., Verbiest E., De Wit C. (2003). Speelbal of Spelbepaler, over professionele ontwikkeling, schoolontwikkeling en kwaliteit.
Q*primair. GION/RISBO Groningen/Rotterdam.
Bastiani J. (2003). Materials for schools: Involving parents, raising achievement.
DfES Publications(beschikbaar op: http://www.teachernet.gov.uk/wholeschool/familyandcommunity/workingwithparents/ipratoolkit/).
Geconsulteerd op 12/01/2009.
Beek A. Ter (1997). Kwaliteitszorg in zicht. KPC Den Bosch.
BEIP (2004a). Operation Manual and Guidelines. IDB Paramaribo.
BEIP (2004b). Loan contract no 5121/OC-SU between the Republic of Suriname
and the Inter-American Development Bank.
BEIP (2006). Annual Plan of Operations, MINOV. Paramaribo.
Berg R. Van den, Vandenberghe R. (1999). Succesvol leidinggeven aan onderwijsinnovaties. Investeren in mensen. Samson Alphen aan de Rijn.
Blok H., Oostdam R., Peetsma T. (2006). Het nieuwe leren in het basisonderwijs; een begripsanalyse. Kohnstamm Instituut Amsterdam.
Boekaerts M. en Simons P.R.J. (1995). Leren en instructie. Van Gorkum Assen.
Bolt, Van der L. (2006). De betrokkenheid van de leraar bij onderwijsinnovaties.
Onderzoeksrapport, Sardes Utrecht.
Centre for Educational Research and Innovation (1997). Parents as partners in
schooling. OESO.
Corte De E. (2003). Nieuw leren in krachtige leeromgevingen. KU-Leuven.
Denessen E. (2000). Opvattingen over onderwijs. Garant Leuven/Apeldoorn.
Deniere A. De Wit K, Petegem P. Van (2001). Sociale ongelijkheid wegwerken
in het onderwijs. Proceedings ORD.
Despondt L. (2000). Hoe maken ze het? Themanummer Zorgverbreding. EGOecho, 3(1):38. Leuven.
Dochy F. Heylen L., Mosselaer H. Van de (2000). Coöperatief leren in een
krachtige leeromgeving. ACCO Leuven/Leusden.
Doorn F. Van ( 1995). Leerlingvolgsystemen. WSNS APS Utrecht.
Duurkoop M., Majoor D., de Pinth D. (2002). Kwaliteitszorg, inventarisatie en
beschrijving van instrumenten. Marant Educatieve diensten Nijmegen.
122
Gerrits J. (1997). De winst van kwaliteitszorg. KPC Den Bosch.
Gils M. Van, Mathyssen M. (2003). De genietbare school. Garant Leuven/
Apeldoorn, p. 120-135.
Gobardhan-Rambocus L. Onderwijs als sleutel tot maatschappelijke vooruitgang.
Walburg Pers Zutphen.
Gulikers J. (2004). Leren met computergebaseerde authentieke taken: motivatie,
gedrag en resultaten van studenten. Pedagogische Studien 79: 469-481.
V.O.R.: Eindhoven.
Haaijer R., Linde A. Van der (2003). Kwaliteitszorg is een werkwijze.
Kwaliteitszorg in het primair onderwijs. AVS Utrecht.
Hallinger P. and Heck R.H. (1998) Exploring the Principal’s Contribution to
School Effectiveness: 1980-1995. School Effectiveness and School Improvement, 9(2), 157-191. Taylor and Francis: London.
Hargreaves D., Hopkins M. (1993). Schooleffectiveness, Schoolimprovement
and Development Planning. In: M. Preedy . Managing the Effective School.
Paul Chapman publishing. London
Higgins S. (2003). Does ICT improve learning and teaching in the schools?
Britisch Educational Research ass. Southwell.
Hilhorst P. (2006). Essay Nieuw Leren. Stichting Onderwijs Maak Je Samen.
www.onderwijsmaakjesamen,nl. Geconsulteerd op 12/01/2009
Hofman R.H., Hofman W.H.A. (2003). Ontwerp van een beoordelingskader
voor zelfevaluatie instrumenten voor scholen. GION/RISBO Groningen/Rotterdam.
Hofman R.H., Dijkstra N.J., Hofman W.H.A. , De Boom J. (2004). Q*primair
monitor kwaliteitszorg. GION/RISBO Groningen/Rotterdam.
Hofman R.H., Dijkstra N.J., Hofman W.H.A. (2004). Wetenschappelijke
onderbouwing van het beoordelingskader voor zelfevaluatie instrumenten
voor scholen. GION/RISBO Groningen/Rotterdam.
Hogeboom B. (1994). Ouders en schoolsucces. Swets en Zeitlinder Lisse.
Hoogeboom B. (2006). Beter leren, beter presteren. CPS Amersfoort.
Hopkins D. (1994).Schoolimprovement in an Era of Change ch: 4 Cassell
London.
Hopkins D. (2001-2004). School Improvement for Real. London: Routledge
Huisebos L., Sagasser I., Teten Vergert M. (2005). Hoe bouw je aan
Kwaliteitszorg? KPC Den Bosch, CPS Amersfoort.
IDB (1998). Studie van de onderwijssector in Suriname. INK-managementmodel.
Zaltbommel www.ink.nl. Geconsulteerd op12/01/2009.
Janssens A. (2001). Ontwikkeling stimuleren. ACCO Leuven.
Janssens E. (2005). Krachtig leren en effectief leren. APS Utrecht.
Joos A., Delreuk K. (2000). Puur uit de buurt. Steunpunt Intercultureel
Onderwijs-Universiteit Gent.
Ebbens S. Ettekoben S. (2004). Effectief leren. Wolters Noordhoff Groningen.
Ernalsteen V. (2002). Brede schouders, een werkboek. Steunpunt ICO Gent.
Emst, A. Van (1996). Leiding geven aan onderwijsorganisaties. APS Utrecht.
Ernst, A. Van (2005). Krachtig leren: natuurlijk leren, APS Utrecht.
Karsten S., Sleegers P. (2005). Onderwijs en Ongelijkheid. Garant Antwerpen/
Apeldoorn.
Koppen D. (2004). De schoolleider als coach van een professionele leergemeenschap. Schoolwijzer.
Fullan K., Schmidt W., Posner B. (1983). Managerial Values in Perspective.
American Management Associations New York.
Fullan M. (1985). Change processes and strategies at the local level.
The Elementary School Journal V85 n3, New York.
Fullan M., Miles M. (1992). Getting reform right: what works and what doesn’t.
v73 n10 p.744-52 June 1992, Delta Kappan Philadelphia
Fullan M. (2001).The meaning of educational change. Teachers College,
Columbia University.
Laevers F., Vanhoutte T. (1998). Kansrijk voor kansarm. CEGO Leuven.
Laevers F., Van den Branden K. Van den, Verlot M. (2005). Beter, breder en met
meer kleur. ACCO Leuven.
Laevers F. (1999). Ontwikkeling van een draaiboek voor interne evaluatie in het
licht van integrale kwaliteitszorg in het basisonderwijs. Eindrapport – Deel
3. Het Draaiboek. OBPWO-project in opdracht van de Vlaamse minister van
Onderwijs. KU Leuven
Lagerweij N. (2004). Anders kijken. Garant Leuven/Apeldoorn.
Landelijk Platform Allochtone Ouders en Onderwijs (2008). Betrokken ouders,
open scholen. FORUM, Instituut voor Multiculturele Ontwikkeling (beschikbaar op http://www.forum.nl/paoo/betrokkenouders.pdf). Geconsulteerd
op 12/01/2009.
Lebeer J. (2003). Bouwen aan leren leren. ACCO Leuven.
Leithwood K., Louis K. (1998). Organizational learning in schools: An introduction. In: Organizational learning in schools. Swets & Zeitlinger Lisse.
Lenaers S. (2006). Beleving van gelijke kansen in de levensloop. Universiteit
Hasselt
Letschert J. (2007). De Ontdekking van de leraar. Lezing in de reeks van de
Frank Stoteler lezingen.
Letschert J. (2008). Stilstaan bij wat je beweegt. Rede bij afsluiting lectoraat
Onderwijsninnovatie, Hogeschool Edith Stein.
Lindeman H. (2005). Krachtig leren en de 5 dimensies van Marzano. APS
Utrecht.
Martens R., Bastiaens T., Meerdink J. (2004). De tafel van tien. WESP
Garant Leuven/Apeldoorn.
Marzano R. (1992). A different Kind of Classroom teaching, Teaching with
dimensions of Learning. ASCD Alexandrië.
Marzano R. (2001. Classroom instruction that Works. ASCD Alexandrië.
Marzano R. (2003). What works in schools? ASCS Alexandrië.
Marzano R. (2007). Wat werkt op school, research in actie. BAZALT Middelburg.
Ministerie van Onderwijs Vlaanderen, Strategienota ICT in onderwijs. www.
onderwijs.vlaanderen.be/ict/english/competencies_know-ledge_society.
pdf. Geconsulteerd op 12/01/2009.
MINOV (2002). Policy plan Children 2002–2006, MINOV Paramaribo.
MINOV (2004a). Nationaal leerplan voor het Basisonderwijs in Suriname.
Paramaribo.
MINOV (2004b). Sectorplan Onderwijs 2004-2008. Paramaribo.
MINOV (2004c). Surinaams Educatief Plan Onderwijs- SEP. Paramaribo.
MINOV (2006). Beleidsnota 2005-2010. Paramaribo.
MINOV (2008). Modulen Kindvriendelijke Scholen. Paramaribo.
MINOV-LEARN (2008). Draaiboek Integrale KwaliteitsZorg. Paramaribo.
MINOV-LEARN (2008). Eindresultaten 5 jaar monitoring Learn 2003-2007.
Paramaribo
Nicaise I. (2001). Onderwijs en sociale achterstelling: opnieuw ontwaken uit
een mooie wensdroom. In Tijdschrift voor Onderwijsrecht en - beleid 5-6.
KU-Leuven
Nieuwenbroek A. (2000). Tienminutengesprekken met ouders. KPC Den Bosch.
Nistelrooij A. Van (1999). Collectief organiseren. Een sociaal-constructionistisch
onderzoek naar het werken met grote groepen. Lemma Utrecht.
Onderwijsraad (2006). Naar meer evidence based onderwijs. Onderwijsraad Den
Haag.
Oostdam R., Peetsma T. (2007). Het nieuwe leren in het basisonderwijs en
voortgezet onderwijs, nader beschouwd. SCO-Kohnstamm Instituut
Utrecht.
Pascale R. (1990). Managing on the Edge. Touchstone: London Pedagogische
Studien. Het nieuwe leren. Pedagogische studien 74: 74-99. V.O.R. Eindhoven.
Petegem P. Van (2005). Vormgeven aan schoolbeleid. ACCO Leuven.
Peters J.J. (2000). Ouders in de school: losbladig Onderwijskundig lexicon,
SB2000, p.1-15. Kluwer Academic Publishers Dordrecht.
PLOS (2001). Quick sectorscan Onderwijs. Paramaribo.
Prenen R., Wysmans M. (2004). Praten met ouders. CEGO Leuven.
Raad van Europa (2004). Het recht op onderwijs als mensenrecht - uit:
handleiding voor mensenrechteneducatie met Jongeren.
Rogers E. (1995) Diffusion of innovation . Free Press New York.
Ruddock J. (1998). What pupils can tell us. Fulton Publisher London.
125
Schavelings J. (2000).Succesvol organisaties ontwikkelen. Van Gorcum Assen.
Schmidt, Posner 1983. Managerial Values in Perspective. New York: America
Management Association.
Schoenmakers L. (2007). Op weg naar leerlinggerichte aanpak in Suriname.
MINOV-VVOB Paramaribo.
Scholte T. (2006). Finaal rapport baseline study and strengthening of MINOV
Procedures and Systems Implementation. Paramaribo.
Sierens S. (2002). De ICO-scoop. OVGB Gent.
Simons R.J. (2007). 6 misverstanden over het nieuwe leren. www.scienceguide.
nl. Geconsulteerd op 12/01/2009.
Slavin R. (1998). Sand bricks and seeds: school Change Strategies and
Readiness for reform. Kluwer Academic London.
Stevens L. (2004). Zin in school. CPS Amersfoort.
Stoll L., Reynolds D., Creemers B., Hopkins D. (1996). Merging schools
effectiveness and school improvement. Routledge London.
Unesco (1978). Education and Social Development Analysis and Prospects,
Suriname. Volume I.
Unesco (1996). Learning: the treasure within. Paris.
Unesco (2007). Education for all . Paris
Unesco (2008). Education for All, Monitoring report. Paris (www.unesco.org).
Unesco (2008). Regional Overview: Latin America and the Caribbean Monitoring
report: Education for all by 2015. Will we make it? Paris
Uribe C. (1999, 2001). Institutional strengthening of MOECD, diagnosis and
recommendations, IDB.
Vandenberghe R. (2003). Beginnende directeurs basisonderwijs: een onderzoek
naar professionele ontwikkeling van schoolleiders. KU Leuven.
Vandenberghe R. (2004). Over stuurbaarheid van het onderwijs. Een analyse
van ‘sturend beleid’, resultaten en niet-bedoelde effecten. In: Kelchtermans, G. (red.): Tussen willen en kunnen, tussen mogen en moeten: de
stuurbaarheid van het onderwijs. Leuven: Universitaire Pers. p. 89-120.
Veenman S. (1993). Effectieve Instructie en Doelmatig Klassenmanagement.
Lisse Schwets Zeitlinger.
Verhellen E. (2000). Verdrag inzake de rechten van het kind. Garant Leuven
Apeldoorn.
Verslag Nationaal Onderwijs Congres, Krasnapolsky, Paramaribo, 25-26 juli
2002
VLOR (2000). Inclusief onderwijs als innovatieproces. Garant Leuven/
Apeldoorn.
VLOR (2002). Samenwerking tussen school en ouders. Garant Leuven/
Apeldoorn.
Waters, Marzano, Mc Nulty (2003). Balanced Leadership: What Thirty Years of
Research Tells Us About the Effect of Leadership on Student Achievement.
Columbia: Aurora.
Weggeman M., (2008). Leiding geven aan professionals? Niet doen! Scriptum
Schiedam.
White K.R. (1982). The relationship between Socioeconomic Status and
Academic Achievement. Psychological Bulletin, 91(3), 461-481. American
Psychological Association Washington.
Zevenbergen L. (2008). En nu laat ik mijn baard staan. Business Contact
Amsterdam.
123
Toelichting van het bloem-symbool
Aanstuurteam
• Schoolleider (64-65)
• Zorgcoördinator (66-69)
• Vernieuwingscoördinator (70-71)
Schoolhoofd
• Motivatie (18-20)
• Achtergrond kennis (22-24)
• Thuis-situatie (84-85)
urt
Bu
+ gemeen
t
r
u
sc h
Bu
ap
• Didactische aanpak (47-49)
• Pedagogische aanpak (40-41)
• Klassenmanagement (45-46)
Leer-kracht
Team
124
•
•
Leerling
Leeromgeving
(krachtige)
meensch
ap
+ ge
Leerkracht
Ouders
Sturen en ontwerpen
programma’s (20-24)
Collegialiteit en
professionaliteit (70-71)
• Betrokkenheid van
• ouders en omgeving
• Haalbaar en gedegen programma (43-44)
• Uitdagende doelen en effectieve feedback
• Veilige en ordelijke omgeving (44)
(44)
Leerlingvolgsysteem
(86-87)
(25-26)