dodenherdenking homomonument 2013

Toespraak 4 mei 2013 Homomonument
Tanja Ineke, voorzitter COC Nederland
Geachte aanwezigen,
Herinneringen verbinden ons met het verleden.
Dromen met de toekomst.
ALERT ZIJN, verbindt ons met vandaag.
Vrijheid is voor lesbische vrouwen, homoseksuele mannen,
biseksuelen en transgenders niet vanzelfsprekend. Vervolging
en onderdrukking zijn een rode draad in onze geschiedenis.
Zoals VRIJHEID niet vanzelfsprekend is, zo is verzet tegen
vervolging en onderdrukking ook niet vanzelfsprekend – dat
vraagt MOED. Ook in de tweede wereldoorlog hadden lesbische
vrouwen en homoseksuele mannen de moed om zich te
verzetten. Zoals de COC oprichters Niek Engelschman en Jaap
van Leeuwen. De moed tot verzet, ook DAT is een rode draad
in onze geschiedenis.
Dat lesbische vrouwen en homoseksuele mannen verzet hebben
gepleegd is lang onbekend gebleven. Ook dat is een rode draad
in onze geschiedenis: DOODgezwegen worden - als slachtoffers
EN als verzetshelden.
Het thema van 4 en 5 mei is dit jaar 'Vrijheid spreek je af'.
Afspraken maken alleen is niet voldoende. Afspraken moeten
worden nagekomen. In Nederland hebben we met elkaar
afgesproken dat er GEEN onderscheid is tussen mensen. Of je
nou homo, lesbisch, bi, transgender of heteroseksueel bent, we
zijn allen gelijk.
De WAARDE van zo’n afspraak blijkt pas als je je niet vrij voelt
in je eigen huis omdat buren je het leven onmogelijk maken. Of
als je de klas wordt uit gepest omdat je medeleerlingen je vies
vinden. Of als je op de voetbalclub moet liegen over wie je
geliefde is.
Samenkomen op 4 mei op ons homomonument betekent dat
we ons realiseren dat vervolging, onderdrukking, discriminatie
nog altijd aan de orde van de dag zijn. Vaak als gevolg van
angst.
Versie definitief (8)
Blz. 1
Toespraak 4 mei 2013 Homomonument
Tanja Ineke, voorzitter COC Nederland
Dit is dezelfde angst die tijdens de crisis in de jaren dertig door
de Nazi’s werd bespeeld met autoritair leiderschap, om
mannelijke kracht en traditionele gezinswaarden te
verheerlijken.
Het is de angst die we in EXTREME vormen herkennen in
Rusland of Oeganda. DIE angst zien we ook Nederlandse
buurten, klaslokalen en sportvelden zien. DIE angst mogen we
terecht HOMOFOBIE noemen.
De krachtigste reactie hierop is zichtbaarheid. Harvey Milk zei
het in zijn politiek testament. Hij riep iedereen op om ‘uit de
kast te komen’ – als tienduizenden dat doen, dan zou dat meer
voor onze emancipatie betekenen dan wat dan ook.
Hij had gelijk. We zien een omslag in het denken over seksuele
diversiteit. In steeds meer landen wordt het huwelijk
opengesteld voor paren van gelijk geslacht. Dit heeft alles te
maken met herkenning, met zichtbaarheid. Irrationele angsten
verliezen hun betekenis als onze aspiraties, onze dromen, onze
gelijkberechtiging het verhaal worden van mensen van vlees en
bloed – het verhaal van je buurman, van je beste vriend of van
je voetbalmaatje.
‘WIJ’ zijn van alle tijden, alle culturen, alle geloven en alle
landen. Om onze slachtoffers en onze gevallen verzetshelden
waarlijk te herdenken, zetten wij hun strijd voort, bouwen wij
verder aan hun droom van vrijheid en gelijkberechtiging, zijn
wij solidair. Door alert te zijn, in actie te komen en vooral door
ZICHTBAAR te zijn. Alléén in je schoolklas of met duizenden op
het Oosterdok tegen de Russische antihomowet.
Lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen en
transgenders worden zichtbaar door lief te hebben, door dat uit
te spreken en door daarnaar te handelen. Dat geldt voor ons,
hier en nu, en ook in Nederlandse buurten, klaslokalen en
sportvelden. Want de LIEFDE is ook een rode draad in onze
geschiedenis.
Versie definitief (8)
Blz. 2