Sociale leertheorie

SOCIALE LEERTHEORIE
Een omschrijving
De sociale leertheorie werd ontwikkeld door Bandura en collega’s, en vormt samen met de
cognitieve gedragstherapie de basis voor de hedendaagse gedragstherapie (Fishman &
Franks, 1998). Volgens de sociale leertheorie wordt gedrag beïnvloed door bepaalde prikkels
(via klassieke conditionering), door externe bekrachtiging (via operante conditionering) en
door cognitieve, mediërende processen. Gedragsverandering realiseert men door observatieof model-leren. De klemtoon ligt hierbij op de wederkerige interacties tussen individu en
omgeving, waarbij het individu wordt beschouwd als een zelfsturend wezen. Bandura
ontwikkelt in dat verband het concept self-efficacy (=zelf-effectiviteit). Hiermee bedoelt hij
dat een persoon ervan overtuigd is dat hij controle heeft over een situatie en dat hij
bepaalde uitkomsten kan realiseren. Dit principe van zelf-effectiviteit is de voorwaarde voor
alle gedragsverandering.
REFERENTIES
Fishman, D.B., & Franks, C.M. (1998). The conceptual evolution of behavior therapy. In P.L. Wachtel &
S.B. Messer (Eds.), Theories of Psychotherapy; Origins and Evolution (pp. 131-180). Washington, D.C.:
American Psychological Association.