gedragstherapie

GEDRAGSTHERAPIE – BEHAVIORAL TREATMENT
Een omschrijving
Behavioral therapy of gedragstherapie heeft zich geleidelijk aan ontwikkeld sinds 1950
(Fishman & Franks, 1998). Theoretisch benaderd, is gedragstherapie een manier om gedrag
en gedragsverandering via therapie te begrijpen. Het steunt op de traditionele methodologie
van de gedragswetenschappen en is duidelijk gelinkt aan de leertheorie, cognitieve
psychologie en andere experimenteel-psychologische modellen.
In de praktische toepassing van de gedragstheorie ontwikkelt men een techniek/methodiek
om op een efficiënte, constructieve manier gedrag te veranderen
Vanaf de jaren 1970, onderscheidde er zich binnen de gedragstherapie een vijftal
belangrijke stromingen:
-
Applied behavior analysis (toegepaste gedragsanalyse): toepassing van de principes
van operante conditionering (Skinner)
-
Stimulus-respons model: toepassing van de principes van klassieke conditionering
(Pavlov, Mowrer, Wolpe)
-
Sociale leertheorie (Bandura et al.): toepassing van observatie- en model-leren.
-
Sociaal of paradigmatisch behaviorisme: integratie van de conditioneringtheorie en
concepten uit de persoonlijkheids-, klinische, en sociale psychologie (Staats).
-
Cognitieve gedragstherapie: nadruk op cognitieve processen en persoonlijke
ervaringen als mediatoren voor gedragsverandering.
Momenteel wordt algemeen erkend dat gedragstherapeutische behandelingen de ruimste
empirische validatie kennen wat betreft effectiviteit in de behandeling van personen met
autisme (Schreibman, 2000).
REFERENTIES
Fishman, D.B., & Franks, C.M. (1998). The conceptual evolution of behavior therapy. In P.L. Wachtel &
S.B. Messer (Eds.), Theories of Psychotherapy; Origins and Evolution (pp. 131-180). Washington, D.C.:
American Psychological Association.
Schreibman, L. (2000). Intensive behavioral/psychoeducational treatments for autism: Research needs
and future directions. Journal of Autism and Developmental Disorders, 30, 373-378.