Meteorieten leggen stijging zonneactiviteit vast allesoversterrenkunde.nl, sept 2006 De Finse geofysicus Ilya Usoskin en zijn collega’s hebben op bijzondere wijze de toename van de zonneactiviteit van de afgelopen eeuwen vastgesteld. Daartoe hebben zij namelijk negentien meteorieten onderzocht waarvan precies bekend is wanneer ze op aarde zijn neergeploft. Bij dit onderzoek speelt de radioactieve isotoop titanium-44 een cruciale rol. Dat element ontstaat in een meteoriet zolang deze zich buiten de aardatmosfeer bevindt en onderhevig is aan de kosmische straling, die grotendeels voor rekening van de zon komt. Zodra de meteoriet op de aarde is aangekomen, stopt de vorming van titanium-44 en vervalt de isotoop (met een halfwaardetijd van ongeveer zestig jaar) tot andere elementen. Zonnevlekken zijn het gevolg van zonneactiviteit. Door de relatieve hoeveelheid titanium-44 in de meteorieten te meten, kan worden herleid hoe actief de zon was op het moment dat de meteoriet neerviel. Het voordeel van deze methode is dat zij ongevoelig is voor aardse invloeden. De zonneactiviteit in het verleden wordt ook wel bepaald door isotopenonderzoek van de jaarringen van bomen, maar de resultaten daarvan worden beïnvloed door veranderingen in het magnetische veld van de aarde en het lokale klimaat. Het meteorietenonderzoek bevestigt de conclusies van dat eerdere onderzoek wel: de zon is de afgelopen eeuw, en met name de laatste tientallen jaren, gestaag actiever geworden (Astronomy & Astrophysics Letters, volume 457-3, p. L25).