ik verafschuw de onderlinge strijd en corruptie

NAAST
jaargang 40
juli 2015
nummer 4
geloofdelenwereldwijd.nl
mission
druppel
op de
gloeiende
plaat?
→
'Waarom?
Omdat Jezus
van je houdt'
De aarde schudt
nog elke dag
Jij mislukt niet!
“IK VERAFSCHUW
DE ONDERLINGE
STRIJD EN
CORRUPTIE”
→
inhoud
voorwoord
tekst: Henk Venema
'ZAAK VAN LEVEN EN DOOD' 4
NIEUWS
8
BLOG PAUL
12
COLUMN PETERINE
17
VRUCHT VAN DE GEEST IN OEGANDA 23
REPORTAGE ROTTERDAM
28
KIDSWORLD
30
COLOFON EN STRIP
31
IK GELOOF
32
14
→
Bij de voorpagina. Evangelist Smith Tibamwenda (46) verteld
over onzekerheid, kwetsbaarheid en toekomst in Oeganda.
Foto voorpagina: Eljee Bergwerff
10
18
ZINLOOS?!
‘E
en druppel op een gloeiende plaat’. Een bekende
uitdrukking. De opbrengst van je inspanningen
is klein en nog snel opgedroogd ook. Al dat gezwoeg, wat heeft het eigenlijk voor zin? Wanneer
je kijkt naar de opbrengst van al ons missionwerk... Oké, er zijn uitzonderingen, maar vaak genoeg is
er reden om te verzuchten: “Waar doen we het allemaal
voor?” Er komen maar zo weinig mensen tot geloof, of
ze haken al zo gauw weer af. Tig projecten mislukken.
Ze slaan niet aan, of het geld wordt misbruikt.
24
Intussen gaf Jezus ons wel de opdracht om alle volken tot zijn
leerlingen te maken. Hij maakte ook meteen duidelijk dat
veel van het gezaaide woord niet in goede aarde terecht
zou komen. En dat de werkers veel tegenslag zouden
ervaren. Door de Geest vulde Paulus het later nog aan:
“De oogst is aan de Heer zelf. Ga jij nu maar planten en
begieten en blijf dat doen.” Als er in de hemel al feest
gevierd wordt bij de bekering van maar één zondaar, ... Ja,
er is toch best veel om te danken. Lees maar in dit nummer
van Naast: er is perspectief, er is resultaat.
Niet zuchten dus, maar aan het werk voor de Heer van de
oogst. Hij houdt woord.
→
interview
“Mijn leven en toekomst voelden onzeker. Want hoewel ik als kind met mijn ouders naar de kerk ging, had ik
geen idee waar ik mijn zekerheid en veiligheid vandaan moest halen. Jezus kende ik eigenlijk niet. Ik ging aan
het werk als politieagent, maar stopte daar na vier jaar weer mee. Ik haatte de onderlinge strijd en corruptie.
Mijn toekomst voelde kwetsbaar. Totdat ik op een dag in juli 1995 mijn oude vriend Boniface tegenkwam.”
→
NAAST JULI 2015
‘HET IS
EEN ZAAK
VAN LEVEN
OF DOOD’
5
Tekst: Alja Hooiveld en Marjanne Klaver
→
interview
Discipelen
Op een dag nodigde een voorganger van een Pinkstergemeente
mij uit om te spreken over discipelschap. Deze gemeente bestond
uit ongeveer 100 leden. De voorganger had nog geen ervaring met
discipelschapstrainingen. Daarom schreef ik voor hem een notitie over
discipelschap; hoe je discipelen kunt werven en hoe je een leider kunt
Laat de kinderen tot Mij komen
Ik ben ook betrokken bij Scripture
Union. Dit is een wereldwijde, interkerkelijke organisatie. Deze organisatie
wil kinderen vertellen over Jezus. Dit
gebeurt via scholen. Scholen kunnen
zich aanmelden als lid van de Scripture
Union. Wanneer een school zich aanmeldt, kijken we of er een christelijke
onderwijzer op die school werkt. Als die
er is, krijgt de onderwijzer een training
om de leerlingen over het geloof te
vertellen. Als er geen christelijke onderwijzer is, komt er een vrijwilliger langs
op school om over Jezus te vertellen.
Ik ben de voorzitter van de Scripture
Union in de regio Bundibugyo. In het
bestuur zitten mensen van de PCU, de
Anglicaanse kerk, de Rooms-Katholieke
kerk en Pinkstergemeente. Het is dus
een interkerkelijk project. Werken met
jeugd heeft altijd al mijn passie gehad.
Toen ik nog naar de Anglicaanse kerk
ging, was ik mentor op het voortgezet
onderwijs. Nu ben ik dus betrokken bij
deze organisatie die zich richt op de
jeugd. Ik ben heel dankbaar dat alle
kerken zich bij dit evangelisatieproject
God roept
Ik houd mij altijd de geschiedenis van Jozef voor ogen (Genesis 37 e.v.). Jozef was
geliefd door zijn vader en werd gehaat
door zijn broers. Maar hij was in de gunst
bij God! Jozef heeft grote moeilijkheden
in zijn leven meegemaakt, maar door zijn
vertrouwen op God werd hij beschermd
en bleef hij bewaard. Als God je een taak
geeft in dit leven, dan zal Hij je ook de
kracht geven om vol te houden! Door alle
moeilijkheden heen! Jozef vroeg niet om
wraak toen hij zijn broers weer zag, hij
Smith Tibamwenda (46) is dominee in de Presbyterian Church of Uganda
(PCU) in Bundibugyo, een stad in het westen van Oeganda. Hij is getrouwd
en heeft vijf kinderen. De PCU is een bevlogen en missionaire kerk die overal
in het land nieuwe gemeenten sticht. Door de snelle groei komt de kerk voor
nieuwe uitdagingen te staan. Er zijn bijvoorbeeld niet genoeg predikanten.
Daarom is belangrijk dat er nieuwe predikanten en kerkleiders worden
opgeleid. Dat gebeurt op de Theologische School in Kampala en op de Mobiele
Bijbelschool die door het land trekt. Deze twee theologische opleidingen
worden gesponsord door de GKv-kerken in Utrecht (Utrecht Mission I Verre
Naasten). Daarnaast ondersteunen zij ook het evangelisatiewerk in Oeganda.
7
6
NAAST JULI 2015
zijn van nieuwe gelovigen. Maar ook over
wat er verandert in je leven als je discipel
van Jezus wordt. Met deze notitie als
cursusmateriaal heb ik twee jaar lang les
gegeven aan zo’n 50 mensen, kerkleiders, ouderlingen, vrouwenleiders en
jeugdleiders. De mensen leerden hoe
je in je dagelijks leven aan anderen kan
laten zien dat je christen bent. Naast
het geven van de cursus, steunde ik de
Pinkstergemeente met Bijbels, boeken,
studiemateriaal en bouwmateriaal voor
hun kerk. De contacten tussen de kerken
in Bundibugyo zijn mede hierdoor heel
goed!
ontving ze met liefde! De kracht om dat te doen, kreeg Jozef van God! Ik bid
dat iedereen gaat leven zoals Jozef. God roept ons. Dat betekent niet dat
we geen moeilijkheden tegenkomen, maar wel dat God ons de kracht zal
geven om de moeilijkheden te doorstaan en onze vijanden te vergeven!”
→
“I
k kende Boniface nog van de middelbare school. ’Ik ben tegenwoordig evangelist bij de PCU’, vertelde hij mij. ’Zeg eens, waarom
ben je eigenlijk gestopt met werken?’ Direct als altijd. Ik vertelde
het hem, over de corruptie en de strijd. Hij begreep het direct.
En zag Gods hand er in. ’Het is God die jou tot die keuze heeft
gebracht’, zei hij. ’Jezus is je redder. Geloof je dat eigenlijk wel? Heb jij
Jezus al als je redder aanvaard?’ Want, zo vertelde hij, Jezus was ook
voor mijn zonden gestorven! Hij wees me daarbij op Johannes 3:16-18
en Romeinen 10:8-11. Thuis las ik deze teksten nog eens rustig na.
Tijdens het lezen realiseerde ik mij dat ik ook een zondaar was. Zonder
Gods genade zou ik nergens komen en bleef mijn toekomst zo onzeker als nu. Op die dag nam ik Jezus als mijn redder aan. Samen met
Boniface heb ik gebeden en de zondag daarop ging ik naar de kerk. Na
ongeveer drie maanden nam ik mijn vrouw mee naar de kerk. En ook
zij kwam tot geloof! Van 2003 tot 2005 studeerde ik theologie aan het
Westminster College en sinds 2007 ben ik aan het werk als dominee
in Bundibugyo. Dit heb ik niet op eigen kracht bereikt, maar door de
kracht van God en door zijn genade!
hebben aangesloten en er de noodzaak
van inzien. Het is een belangrijke taak
om jongeren te vertellen over Jezus die
zijn leven gaf voor onze zonden. Het is
een zaak van leven of dood! Ik wil dat de
jeugd ontsnapt aan het eeuwige oordeel
en gered wordt!
NAAST JULI 2015
“JEZUS IS JE REDDER.
GELOOF JE DAT
EIGENLIJK WEL?”
→
nieuws
Opening van de kerk in Kiev
Toen ds. Marten Nap in Kiev ging werken, droomde hij van een gemeente. Ze vergaderden
in een café. Ds Jan Werkman droomde ook en zij vergaderden in zijn garage. Daarna droomden Yura, Sandor, Cor Harryvan, maar zeker ook Marlies Colijn van een eigen gemeente
met een eigen plek van samenkomst. De GKv-kerken in Gelderland en Flevoland (Oekraïne
Zending) droomden mee en u allen. Het is gelukt. Op 26 april 2015 werd het rode lint doorgeknipt. Het eigen kerkgebouw is een feit. Op een pleintje verscholen tussen hoge flatgebouwen staat een kruis. Achter het kruis staat een kerk. De flatgebouwen rond de kerk
kennen geen materiële luxe. Ds Sergei Nakul werkt aan een relatie met die mensen. Vooral
met een groepje tieners dat toegankelijk is voor contact. En de gemeente ontvangt ze met
open armen. U bent ook welkom in de Grace Church aan de Sevastopolskayastreet 5b.
NAAST JULI 2015
In 2014 ontving Verre Naasten bijna 5 miljoen
euro aan inkomsten, bijna 4% meer dan begroot
dankzij extra inkomsten van particuliere fondsen
en kerken. Hiervan is 85% direct besteed aan de
doelstelling: geloof delen wereldwijd. Daarmee
GELOOF
DELEN
WERELDWIJD
EO-Metterdaad in actie voor Papoea
Vanwege de aardbeving in Nepal zijn de geplande Papoea-uitzendingen van EO-Metterdaad uitgesteld naar
augustus. Presentator Carla van Weelie bezoekt in de
tweede aflevering Peter Jan en Maaike de Vries en hun
kinderen in Sinimburu, middenin de jungle van Papoea.
Ze werken, uitgezonden door Wycliffe Bijbelvertalers,
gefinancierd door Indonesië Mission | Verre Naasten, met
grote inzet aan een Bijbelvertaling voor de Korowai-stam.
Op dit moment is familie De Vries enkele maanden op verlof in Nederland. De Metterdaad-uitzendingen over hun
werk zijn te zien op donderdag 6 augustus in Geloof en ’n
Hoop Liefde (NPO2, 17.10 uur) en zondag 9 augustus na
De Kapel (NPO2, 10.00 uur).
→ Meer informatie: http://metterdaad.eo.nl
9
werden tienduizenden mensen, in woord en daad,
bereikt met het evangelie. In het jaarverslag licht
Verre Naasten diverse projecten uit. Kijk voor het
volledige jaarverslag en de jaarrekening op
→ www.verrenaasten.nl/jaarverslag2014
T
S
A
A
N
jaargang 40
mei 2015
nummer 3
reldwijd.nl
geloofdelenwe
mission
van
zending
naar
mission?!
→
Regionale editie“Devan
kerk is Naast
rspilling”
ve
tijd
Een veelgehoorde wens wordt eindelijk werkelijkheid!
Vanaf volgende maand ontvangt u
twee keer per jaar een regionale Naast. Vol metop
nieuws
over het missionproject van uw
e
d
File in het najaardvooruit. Wat zijn de plannen,
regio! In het voorjaar blikken we daarin terug,
o
G
r
a
a
weg n
hoe gaat het met onze broers en zussen? Natuurlijk komen zij zelf ook veel aan het woord.
ld
De landelijke Naast blijft gewoon bestaan,Gdeze
voortaan 4 keer per jaar.
eduverschijnt
We horen graag uw mening!
in India
“MIJN ZOON
SCHREEUWT
’S NACHTS IN
ZIJN SLAAP”
NAAST JULI 2015
8
Jaarverslag 2014 online
→
tweeluik
TWEE MENSEN DELEN HUN GELOOF:
VERSCHILLENDE ACHTERGROND, DEZELFDE PASSIE.
Jan T. Oldenhuis (76),
emeritus predikant
“Ik was evangelist in Cuntel (Indonesië),
maar ben inmiddels met pensioen. Een
preek maken vond ik altijd heel moeilijk. Ik
heb niet veel opleiding en ook bijna geen
boeken. Daarom ben ik blij met een project
als LITINDO (het project voor meer theologische literatuur in Indonesië, red), vooral
voor de jongere generatie. Ik werk nu niet
meer als evangelist, maar ben nog wel actief
betrokken bij een diaconaal project van onze
kerk rond biologische landbouw. Werken
met de handen ligt me ook veel meer:
groenten kweken zonder kunstmest en gif,
en die aan de man brengen. We willen de
bevolking hier ervan overtuigen dat dit veel
beter is voor mens en milieu. Dat is toch ook
een vorm van evangeliseren.
“Ik was predikant in verschillende gemeentes. Ook deed ik zendingswerk in Brazilië.
Ik ben nu wel met emeritaat, maar preek
nog veel. Ik mag zo graag doorgeven wat ik
in Gods Woord aan nieuwe dingen ontdek!
En werkelijk, als je je verdiept in wat de
Bijbel zegt en je probeert je in te denken in
welke tijd en context dat gebeurt, dan heb
je zomaar de toepassing te pakken voor de
gemeente vandaag. Een predikant moet
houden van zijn studeerkamer en van zijn
mensen. Hij heeft boeken nodig, maar ook
de omgang met mensen. Ik zit graag op
mijn studeerkamer, ik ben nieuwsgierig naar
wat er in die honderden boeken staat. Maar
altijd met de gemeente in gedachten.
NAAST JULI 2015
Kasman (65),
emeritus evangelist
11
Tekst en beeld: Henk Venema
Juweeltjes
Eerst zien
Neem nou het boek van Van Bruggen over
Paulus. Een juweeltje. Mooi dat LITINDO dat
vertaald heeft en de collega’s in Indonesië
ook de kans geeft om te ontdekken – en
door te geven! – wat Van Bruggen opdiept.
De mensen zijn bang voor slechte oogsten,
als ze geen gif gebruiken. Maar ik zeg dan:
probeer het, in vertrouwen op God! Een kool
met een wormsteek is toch veel gezonder
dan eentje die er perfect uitziet? Ook de
christenen moeten zich hierin nog echt
’bekeren’. Eerst zien, zeggen ze. Maar ze
kennen God toch?
Impulsief
Ik ben een impulsief en gedreven mens.
Het ene moment zat ik te studeren voor
mijn preek, het andere moment zat ik
bij een gemeentelid. Al had het best wat
schematischer gemogen, het een kan niet
zonder het ander. Echt niet.”
Roeping
Mijn evangelistenwerk deed ik uit roeping.
Mijn landbouwwerk ook. We moeten toch
verantwoordelijk omgaan met Gods schepping en onze gezondheid. Dat heb ik de gemeente ook altijd voorgehouden. Uit eigen
ervaring weet ik dat God zijn zegen geeft.”
woont in Cuntel, temidden van
→ Kasman
zijn familie. Hij werkt dagelijks in zijn
tuinen. En eens in de week verkoopt
hij, samen met wat gemeenteleden de
biologische groenten in een kiosk bij
het synodekantoor.
“IK BEN MEER
EEN DOENER DAN
EEN SPREKER”
→ Jan Oldenhuis woont in Groningen, in
de wijk Helpman. Hij studeert en preekt
nog graag. En ’s maandags maken hij
en zijn vrouw samen het huis schoon.
“IK BLIJF MAAR
NIEUWE DINGEN
ONTDEKKEN”
Paul is de nieuwe gastblogger
van Naast. Elk nummer schrijft
hij een blog over zijn ervaringen
in mission. Net als de apostel
Paulus trekt Paul de wereld
door, bemoedigt hij evangelisten,
adviseert hij jonge kerken en
bespreekt hij de impact van het
evangelie in de multiculturele
en -religieuze samenleving van
onze ‘global village’. Boeiend?
Lees, beleef en dank God.
Het blijft maar door mijn hoofd spelen, dat bezoek aan evangelist Alfons. Hoe lang zit hij
nu al niet op z’n post in Teluru1? Toch zeker 15 of 20 jaar. Het heeft een paar bekeerden
opgeleverd. Die zijn nu al oud. Geen jeugd in de kerk. Hoe moet dat verder?
Afgelopen week was ik er. Vreemd, denk ik nu, Alfons laat zich door die vraag niet van
de wijs brengen. Ik toch wel een beetje. En anders mijn thuiskerk wel. We moeten toch
verantwoord omgaan met mankracht, geld en tijd? Geen succes, dan de stekker eruit...?
Wacht even. Succes, succes?! Komt dat woord niet uit het marktdenken? Heel menselijk, maar ook bijbels? Inderdaad, de geringe zichtbare opbrengst van missionwerk kan
je naar de keel grijpen. Ook de jonge Timothy had er last van2. Dat vlak ik niet uit. De
geschiedenis staat vol met verhalen van zendelingen die jarenlang werkten zonder één
bekeerde te zien. Terug naar huis dan maar? Elders verder? Heel moeilijke beslissingen.
Hier een paar vuistregels:
1. Elk begonnen missionwerk moet uitgaan van lange adem en betrouwbare toewijding van
de betrokken kerk in Nederland. Wat jarenlang verloren tijd leek, kan een voedingsbodem zijn geweest voor later. De mission in China werd tot vier, vijf keer toe stopgezet
in een periode van 1400 jaar. Achteraf bleek dat het evangelie ongedacht had vruchtgedragen.
2. Peil het héle resultaat – op geestelijk niveau, niet het zogenaamd succés. God heeft nergens gezegd óf en hoeveel gelovigen of kerken er zullen zijn. Nee, taxeer daarom elke
reactie op het evangelie. Positief én negatief. Het woord komt niet leeg terug. Soms
zie je verharding van het hart, dan weer welwillend gehoor, of zelfs een uitnodiging.
Waarheen leidt God in zo’n situatie? Je hoopte op bekering van yuppies, maar je krijgt
zwervers en moslims over de vloer. Richt je dan in gebed en onderling overleg op wat
God je vandaag wél geeft. Wie weet is het zelfs een opstap voor de latere bekering
van of ook aanklacht tegen de bedoelde yuppies. En misschien pas na jouw verhuizing
of zelfs dood.
3. Kom gedane beloften na. Maak realistische en heldere afspraken waar de ontvangende
partij op mag rekenen. Eenmaal begonnen missionwerk gaat dan over in oecumenische samenwerking. Dat vraagt veel meer dan een opwelling van vrijgevigheid. Het
gemis aan back-up na een missionfase heeft vaak het geloof van pasbekeerden en
jonge kerken teleurgesteld en in geloofscrisis gebracht. Een baken in de missionzee.
4. De hele wereld is een gloeiende plaat. Daarom ook juist altijd... mission.
2
m veiligheidsredenen zijn
O
de namen gefingeerd
2 Tim 1:6-7
01
Foto 1 → Een veilig thuis voor ouderen
De crisis in Oekraïne betekent een ramp voor
veel ouderen. Er is grote armoede. Pensioenen
worden slecht uitbetaald. De inflatie is enorm,
de maatschappij verhardt en ouderen worden uit
huis geplaatst. De overheid biedt nauwelijks hulp.
De kerken springen zo goed mogelijk in. Zoals
in Beregszász, een stad in het zuidwesten van
Oekraïne. Daar houden de kerken, met veel inzet
en inventiviteit, een christelijk bejaardenhuis in
stand. Het bejaardenhuis biedt een veilig thuis
voor ouderen; een huis waar ze beschermd als
christen kunnen leven. Een tehuis waar christenen een plek vinden als ze oud en hulpbehoevend
zijn. Er is behoefte aan heel basale dingen als
licht, warmte, voeding, medische zorg. Op de eigen boerderij en in de boomgaard van het tehuis
verbouwt men zo mogelijk zelf levensmiddelen.
Een somber beeld. Maar tegelijk ook een beeld
van mensen en organisaties die er voor gaan om
oude mensen niet in de kou te laten zitten.
Foto 2 → Actieve ouderlingen
02
03
→
→
1
Oekraïne; een land verscheurd door oorlog, verdriet en economische
malaise. Juist in die uitdagende omgeving delen lokale kerken en
christenen hun geloof, in woord en daad. Stichting Fundament
ondersteunt hen hierbij.
Tekst en beeld: Frans Caan
Stichting Fundament is er voor christenen in Oost-Europa. Stichting Fundament is
een vrijwilligersorganisatie, vanuit de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt, die
theologische ondersteuning biedt aan medechristenen in Midden- en Oost-Europa.
Zo studeren er bijvoorbeeld theologen uit Oost-Europa in Kampen en is er financiële
steun aan studenten en docenten. De stichting ondersteunt kerken in Oost-Europa
bij verschillende activiteiten, zoals evangelisatie- en maatschappelijk werk. Stichting
Fundament en Verre Naasten werken onder andere samen aan theologisch onderwijs.
Kijk voor meer informatie op www.stichting-fundament.nl
Overleven is in Oekraïne een uitdaging geworden. Mensen zijn hun werk en hun inkomen kwijt.
Bedrijven gaan failliet. De opkomstplicht voor
militaire dienst verzwaart. Er is verdriet om gesneuvelde zonen, echtgenoten, vaders. Dit gaat
niet voorbij aan de kerken. Gelukkig zijn daar ook
trouwe werkers, ouderlingen, predikanten. De
Ouderlingenbond van de kerk blijft actief met cursussen, straatevangelisatie en ontmoetingen. Die
ouderlingen hebben hun persoonlijke zorgen. De
plaats waar ze wonen, kan zo maar veranderen
in een slagveld. Honderden mensen kunnen dan
sterven. Maar ze belijden: het is goed Romeinen
3:10 te kennen: “Iedereen die de naam van de Heer
aanroept, zal gered worden”. Daarop steunen ze.
Ze weten dat wat er ook met christenen gebeurt,
hun Heer daar alles over weet. Vanuit die wetenschap werken ze binnen en vanuit de kerk.
Foto 3 → Samen
De samenbindende factor zijn de kerkleden.
Zij zijn als druppels olie, die deze verzorgende
machine draaiende houden. Druppels op een
gloeiende plaat? Integendeel. Broodnodige
druppels in een omgeving vol ellende.
13
Blog van
Paul
KUN JE DAT
METEN?
STICHTING
FUNDAMENT
Uitgelicht
NAAST JULI 2015
MISSION,
Het landelijk samenwerkingsverband voor het GKv-missionwerk buitenland heeft ook gastleden:
bevlogen missionorganisaties met hun wortels in de GKv en een samenwerkingsrelatie met Verre Naasten.
In elke Naast lichten we er eentje voor u uit. Deze keer: stichting Fundament.
→
achtergrond
NAAST JULI 2015
14
tekst: Arjan Woertink
beeld: Marco Buitenhuis en Arjan Woertink
“JEZUS LEERT ONS:
HET BEGINT MET
IETS KLEINS”
“Weet je, dit gebouw waar we nu zijn, stond er ook niet ineens. Dat is ook begonnen met één steen en is
vervolgens steen voor steen opgebouwd,” reageert dominee Isaac Maleke op de vraag of het bestrijden
van aids in Zuid-Afrika niet een druppel op een gloeiende plaat is. Een gesprek over doorzettingsvermogen,
Jezus’ liefde en mosterdzaadjes met de medeoprichter van Nakekela Christian Community Centre,
een Zuid-Afrikaanse organisatie die zich inzet voor aidspatiënten en hun families.
“Ongeveer tien jaar geleden, in 2004, studeerde ik nog theologie aan Mukhanyo, een theologische opleiding in Zuid-Afrika. In die tijd greep aids razendsnel om zich heen, als een
haast oncontroleerbare epidemie. Medicijnen waren er niet,
terwijl de schaamte over aids enorm was. Patiënten werden
thuis verstopt en stierven onder erbarmelijke omstandigheden, in eenzaamheid. Hele gezinnen werden getroffen:
eerst raakte de vader besmet, hij infecteerde vervolgens de
moeder en vervolgens bleven de kinderen als wees achter. Ik
zag in het gezin van m’n eigen broer wat voor vernietigende
gevolgen aids kon hebben...”
Oordeel
“Ook de reactie van m’n eigen kerk zette me aan het denken.
Want ook in de kerk kregen we te maken met aids. En de
gevolgen ervan: gemeenteleden raakten besmet en stierven
aan aids, jong en oud. En het enige antwoord van de kerk
was een oordeel: als je aids hebt, dan komt dat door je eigen
losbandige, immorele gedrag. Liefde en zorg waren daarin
ver te zoeken... Ik kon én kan dat niet rijmen met de Bijbel.
Want de kerk moet toch wat doen? Jezus is daarover helder
genoeg, zoals in Matteüs 25: ’Ik had honger en jullie gaven mij
te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was ziek
en jullie bezochten mij.’ En dan gaat Hij verder met: ’Alles wat
jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van
mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan’
Stank
“Op Mukhanyo leerden we dat het bij theologie niet alleen
om woorden gaat, maar dat er zeker ook daden bij horen. We
werden uitgedaagd om ons geloof echt handen en voeten te
geven. Zodoende ben ik samen met m’n studiemaatje Hannes Pieters aidspatiënten gaan bezoeken. Kilometers hebben
we gelopen. Samen gingen we op pad, vanaf de campus in
KwaMhlanga: patiënten thuis opzoeken, wassen en verzorgen, samen bidden. Maar wat een onvoorstelbare ellende
kwamen we toen tegen, de stank alleen al! De patiënten
waren vaak al zo verzwakt dat ze niet meer zelf konden eten.
Of naar het toilet konden gaan. En het eerste ziekenhuis was
pas 45 kilometer verderop... Tegelijk wilden heel veel mensen
niks met aids te maken hebben. Vooral ook uit angst: als ik
een patiënt aanraak, raak ik zelf ook besmet.”
→
“ALS WE AL NIET IN
HET KLEINE OP GOD
DURVEN VERTROUWEN,
HOE MOET DAT DAN
IN DE GROTE DINGEN
VAN HET LEVEN?””
Openbaar
NAAST JULI 2015
16
“Inderdaad, het opstarten van Nakekela was een druppel op
een gloeiende plaat. A drop in the ocean heet dat in het Engels, een waterdruppel in de oceaan. Want de aidsproblematiek in Zuid-Afrika is een enorm probleem. En toch... God riep
en roept me nog steeds om iets te doen. Heus niet om alle ellende op m’n nek te nemen en me zorgen te maken om dingen
die ver weg gebeuren. Maar wel om verantwoordelijkheid te
nemen voor de dingen die bij mij ’op de stoep’ gebeuren. Dus
ook al wisten we dat het een druppel op een gloeiende plaat
zou zijn, we waren er tegelijkertijd van overtuigd dat de eerste
baby-stapjes die we deden, konden leiden tot een grote verandering. Want als je niks doet, verandert er nooit wat aan de
situatie. Het begint met iets kleins, zo leert Jezus ons ook al.
Geloof zo klein als een mosterdzaadje kan al bergen verzetten.
En ook al lijkt iets klein of onbeduidend, zoals dat ene talent
van die ene man in die gelijkenis, je mag het nooit wegstoppen. Als we al niet in het kleine op God durven vertrouwen,
hoe moet dat dan in de grote dingen van het leven?”
Meer dan een druppel
→
FEESTJE
Wat een feestje. Terugvliegen vanuit het Verre Oosten met KLM
naar Nederland. Tijdens de nachtvlucht serveren de stewardessen verse weidemelk van Hollandse bodem, broodjes met
goudse kaas, biologische appelsapjes en stroopwafels verpakt in
Delfts blauwe papiertjes met molens en tulpen.
Zodra we geland zijn, hamster ik snel nog wat stroopwafeltjes
mee voor onderweg en droom ondertussen alvast verder over
de boodschappen die ik straks ga doen. Nog meer stroopwafels,
Elstar appels, boerenlandyoghurt, verse aardbeien, zoute haring,
Calvé pindakaas, verse vleeswaren, ik kan gewoon niet kiezen!
Wel overweldigend hoor, dat aanbod. En, sjonge, al die verantwoorde dingetjes. Je kunt kiezen voor biologisch eten, vrije
uitloop kipjes, minder suiker, minder vet, fair trade, duurzame
labeltjes. Ja, ja, de Nederlandse consument is kritisch. Toch?
De volgende ochtend staat de oogst op tafel. Naast een rol beschuit en een tijgerbrood staan daar een kuipje Bona, pindakaas,
chocopasta, vruchtenhagel en Berliner leverworst van de versafdeling. Lekker! En dan gaat het mis. Waar mijn Hollandse ontbijtproducten me eerst nog een gelukzalig ’thuisgevoel’ bezorgden,
is het Verre Oosten ineens dichterbij dan ik zou durven hopen.
Ik verzin het niet, maar Papoea is in mijn pindakaas terechtgekomen, net als in de margarine, de leverworst, chocopasta, en
verdraaid, zélfs in de meegesnaaide stroopwafels van de KLM!
Niks oerhollands, niks duurzaam, niks bewuste consumenten...
Palmolie. Wat ooit dé milieuvriendelijke brandstof voor morgen
leek, wordt nu in onze voedingsmiddelen gestopt. Het heeft er
vandaag de dag voor gezorgd dat, na Borneo en Sumatra, nu
ook de tropische regenwouden van Papoea ten prooi vallen aan
enorme palmolieplantages.
Vruchtbare grond wordt leeggezogen, flora en fauna onomkeerbaar aangetast én Papoea’s worden omgekocht om hun cultuurgrond op te offeren aan ons lompe, westerse consumptiegedrag.
Ik verzin het niet, ik heb het gezien! Wat een bevreemdend
gevoel geeft dit. Ik tuin er gewoon met open ogen in!
Noem het een druppel op een gloeiende plaat, maar ik ga vanaf
nu op zoek naar alternatieven. I love Papoea...en stroopwafels.
Gelukkig zijn er ook nog die ouderwetse, met roomboter...
→
In april was dominee Isaac Maleke in Nederland als deelnemer van
een drieweekse Internationale Cursus in Zwolle, van Verre Naasten
en Viaa. Op zondagen preekte hij tijdens Ontmoetingsdiensten in
Buitenpost, Driesum, Zuidhorn, Oldehove en Noardburgum.
Ds. Maleke (1972) is kerkplanter (Jubilee Grace Mission), werkt als
docent en studentenpastor aan het Mukhanyo Theological College
en is medeoprichter en bestuursvoorzitter van Nakekela.
Zowel Mukhanyo als Nakekela zijn samenwerkingspartners van
Zuid-Afrika Mission | Verre Naasten. Isaac is getrouwd met Annah
en heeft 4 kinderen.
“Stel dat we ervoor hadden gekozen om niks te doen... Want
waar moesten we beginnen? En er waren zóveel zieken, dat
moest de overheid maar oplossen. Stel dat we dat gedaan
hadden, niks doen, dan hadden we via Nakekela niet zoveel
mensen kunnen bereiken met het Evangelie. Want via
Nakekela, via onze hulpverleners, hebben we al met heel
veel gezinnen de liefde van Christus mogen delen. Want
mensen gaan vragen stellen: ik snap je niet, waarom kom je
me opzoeken? ’Waarom?’ antwoorden we dan, ’Omdat Jezus
van je houdt. En daarom houden wij ook van jou. En willen
we voor je zorgen’ Dat biedt echt prachtige kansen om meer
over Hem te vertellen. Om in gesprek te raken met mensen.
Want dat is onze drive bij Nakekela: door onze inzet willen we
het Evangelie verspreiden. Willen we vragen uitlokken om in
gesprek te komen over Jezus. En onder Zijn zegen is dat nooit
een druppel op de gloeiende plaat!”
tekst en beeld: Peterine
Met man Gerrit en kinderen Thekla,
Gideon en Iljah, verhuisde Peterine de Graaf
in mei 2013 van het Nederlandse Kamperveen
naar het Indonesische eiland Papoea.
Daar werken ze voor stichting CEVEO.
degraafvanittersum.wordpress.com
17
A drop in the ocean
column
NAAST JULI 2015
“Door al onze huisbezoeken beseften we al snel dat er meer
nodig was. Daarom hebben we op heel wat deuren geklopt
en gesprekken gevoerd met stamhoofden, lokale politici,
ambtenaren en kerkleiders. En uiteindelijk mondde dat uit in
een flinke bijeenkomst met al die mensen. Daar heb ik voor
het eerst, in het openbaar over aids gepraat. En hebben we
kunnen uitleggen waarom Nakekela er moest komen, een
plaats van rust voor zieke aidspatiënten. Waar ze opgevangen
en verzorgd konden worden. En dat lukte, want in de loop
der jaren is Nakekela uitgegroeid naar een organisatie met 24
bedden om aidspatiënten op te vangen. En zien we met eigen
ogen wat zorg en oprechte aandacht doen, samen met aidsremmers. Want ook de overheid neemt aids serieus: tegenwoordig zijn aidsmedicijnen gratis verkrijgbaar. Bij Nakekela
zien we mensen echt opknappen en hun leven weer oppakken, in het gezin, op het werk. Ze willen doorgaan met hun
leven. En het mooie: heel vaak is dat samen met Jezus! Want
via Nakekela mogen we iets van Jezus’ liefde laten zien.”
→
NAAST JULI 2015
18
Foto
Mathias: “Met een zwaar hart ging ik terug naar
huis in Kalimpong. Het voelt nog steeds alsof ik naar een
film heb zitten kijken. Maar ik weet dat het echt is. Nepal
heeft hoop nodig, een toekomst. Kijk naar dit stralende
meisje uit het gebroken dorp, vol onwetendheid maar zo
vol vertrouwen! Blijf daarom alsjeblieft bidden en steunen.”
“HET
VOELT
ALSOF IK
NAAR
EEN FILM
ZIT TE
KIJKEN”
→
→
→
beeldverslag
Tekst: Mathias Subba en Sietske Bakker
→
03
NAAST JULI 2015
→
04
01
05
02
04
Mathias: “Samen met mijn collega-evangelisten Bhattarai en Jiwan
Pradhanging ging ik op pad om wat
zicht te krijgen op de schade en op
de noodhulp die gegeven wordt. We
gingen naar een dorp in Shipa Pokhari, Sindupalchok, één van de zwaarst
getroffen gebieden. Daar deelden we
rijst, tenten en olie uit aan zo’n 150
getroffen families. Afschuwelijk om al
het leed en angst te zien.”
→
05
Kuber: “Met dank aan Gods
genade zijn we veilig en aan het
werk voor de slachtoffers in nood.
De mensen zijn nog steeds bang,
slapen nog steeds op straat. Elke
dag schudt de aarde een paar keer
heen en weer. Het is afschuwelijk
en beangstigend. Met de noodhulp
concentreren we ons het meest
op de zwaarst getroffen gebieden,
zoals Sindhupalchok, Dhading en
Okhaldhunga. Het is zwaar om alle
ellende te zien. Bid alsjeblieft voor
ons. Voor ons allemaal.”
NAAST JULI 2015
→
03
Mathias: “Het regenseizoen
kan elk moment beginnen. De grote
vraag is: waar kunnen deze mensen
dan naartoe? Er is behoefte aan
een veilig en droog heenkomen! Als
PFCC-kerken komen we hiervoor
in actie. Met hulp van India Mission
I Verre Naasten zijn we bezig om
tijdelijk onderdak op te zetten voor
deze mensen, tot ze weer terug
kunnen naar hun eigen huis.”
21
→
02
Mathias: “In Kathmandu City
bezocht ik getroffen wijken. Het
was afschuwelijk. Al die prachtige
gebouwen zijn kapot, te gevaarlijk
om in te leven. Dat bleek ook toen
ik langsging bij mijn nicht. Ze kan
haar huis niet eens meer in, het
moet helemaal herbouwd worden.
Het is gewoon niet veilig nu. Wat
was het fijn om even op adem te
kunnen komen bij wat kerkleden
van onze partnerkerk van de Ashish
Presbyterian Church. Om te delen
en bemoedigen uit Gods Woord en
om samen te bidden voor Nepal.
Het was een mooi moment, toen we
onze hulp bij de Heer te zochten.”
20
Op zaterdag 25 april werd Nepal getroffen door een zware aardbeving. In de weken erna volgden diverse
naschokken, met duizenden doden en gewonden tot gevolg. Gebouwen zijn ingestort, huizen verwoest
en wegen en voorzieningen zwaar beschadigd. Vanuit buurland India zijn diverse samenwerkingspartners
van India Mission | Verre Naasten betrokken bij noodhulp en wederopbouw in Nepal. Eén van hen is de PFCC,
een enthousiaste, missionaire kerk die actief is in het Himalaya-gebied, waaronder Nepal. Hun mensen,
Matthias Subba en Kubur Gurung, bezochten het rampgebied en doen verslag.
01
Mathias: “De staat van het
dorp was hartverscheurend. De
huizen waren óf beschadigd, óf
ingestort. Scholen waren compleet
met de grond gelijk gemaakt. Voor
de studenten is er niks meer. Meer
dan 50 doden en 50 gewonden,
alleen al in dit dorp. En veel mensen
zijn dakloos.”
→
→
Aan 't woord...
Liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en
zelfbeheersing: de negen eigenschappen van
de Vrucht van de Geest. Welke heb je sterk
ervaren of teruggezien tijden je reis? We
vroegen het Gerrit Bril, die namens Utrecht
Mission I Verre Naasten onlangs in Oeganda
was. Daar bezocht hij verschillende kerken
en het 36-jarig jubileum van de Presbyterian
Church of Uganda (PCU) in Kampala.
NAAST JULI 2015
22
“ZIJN WE BEREID
TE ONTVANGEN?”
vrucht van de Geest
in Oeganda
tekst en beeld: Gerrit Bril
Mooie mensen
in Oeganda
’Er is geen ander landelijk dagblad dat – in verhouding tot haar omvang
– zoveel ruimte, tekst en redactionele capaciteit besteedt aan buitenlands nieuws. Als je een krant lekker wilt verkopen, moet je binnenlands
nieuws op de voorpagina zetten: dichtbij de mensen en hun portemonnee, iets over belastingen, verkeersboetes of files. En sensationele
verhalen over criminaliteit, of over de redding van een zielig huisdiertje:
dat doet het goed in de losse verkoop. Maar het Nederlands Dagblad
opent vaak met buitenlands nieuws. Dat is een geloofskeuze. Journalistiek is er om je blik te verruimen naar heel Gods wereld, en je eigen wereldje te relativeren. En christelijke journalistiek is er ook om verbinding
te leggen met Gods kinderen van alle tijden én plaatsen.
Avontuur
Praktisch
In Franeker en omstreken delen we het geloof, als kerk en als gezin,
heel praktisch. Bijvoorbeeld met geregeld een ’open maaltijd’ voor
mensen die weinig geld of gezelschap hebben. Met aandacht voor
chronisch zieken om ons heen. En mijn vrouw geeft nu al twintig jaar
taalles aan vluchtelingen en asielzoekers uit allerlei landen. Dat zijn
vaak groepen waarin christenen en moslims, uit landen als Irak, Syrië
en Somalië, onbekommerd bij elkaar zitten.
Wederzijds
Geloof delen is wederzijdse communicatie. Gods Woord doorgeven,
praktische hulp uitdelen: het zal pas gezegend worden wanneer we
dat doen met open ogen, oren en handen, bereid om zelf te ontvangen wat God ons door onze naasten – ver of dichtbij – wil geven,
zeggen en laten zien. ’Lees je krantje, bid elke dag’ dus.’
“Mooie mensen! Die kom je volop
tegen in Oeganda. Mensen die de
vrucht meedragen en daarmee in
het leven staan. Zoals de jongeren
die elke vier maanden het land
rondreizen om andere jongeren te
bemoedigen. Door samen Bijbelstudie te doen en, naast gezellig
samenzijn, ook met elkaar door te
praten over het leven.”
→
Op de lagere school wilde ik wel zendingsdominee worden. De Wambo-serie van Piet Prins vond ik prachtig. Maar halverwege het gymnasium moest ik de oude talen laten vallen; toen kon ik niet meer naar
Kampen. Als boetedoening deed ik een opleiding voor godsdienstleraar, maar voor de klas was ik geen succes. Dus liet ik me omscholen
tot journalist. Toen ik daarmee klaar was, studeerde mijn echtgenote
juist af als theoloog en Bijbelvertaler. Een zomer lang hebben we ons
bij Wycliffe in Engeland georiënteerd op een avontuurlijke loopbaan,
ergens in een ver land waar mijn vrouw de Bijbel in een stamtaal
zou vertalen en ik als correspondent zou kunnen werken. Maar toen
kregen we, onverwacht, tóch een kind. We verhuisden naar Fryslân,
het land waar mijn overgrootvader dominee was. Ik ging er voor het
Friesch Dagblad werken en leerde de stamtaal – die overigens ook
Tweede Rijkstaal is en een belangrijk voertuig voor het geloof.
liefde
zachtmoedigheid
Sjirk Kuijper is hoofdredacteur van
het Nederlands Dagblad. ’Geloof delen
wereldwijd’ begint voor hem in de Friese
kleistreek rond Franeker en Sexbierum.
En met het lezen van de krant natuurlijk.
“Bij zachtmoedigheid denk ik meteen aan de vrouwen binnen de PCU.
De vrouwen die samen in de schaduw van de boom op het kerkplein
doorpraten over opvoeding, hygiëne
en school voor de kinderen. Die ook
samen Bijbelstudie doen terwijl ze
manden en tassen vlechten. En de
opbrengst daarvan... bestemd om de
kosten te dekken en bijvoer te kopen
voor de koe van de vrouwengroep.”
goedheid
“ZEEP EN
SUIKERKLONTJES
VOOR
GEVANGENEN”
“Ik heb veel goedheid gezien. Bij
oudsten en dominees bijvoorbeeld,
die zich inzetten voor gevangenen
in de lokale gevangenis, door zeepjes uit te delen, suikerklontjes te
geven en nieuwe dekens voor in de
cel. Maar ook door op zondagmiddag het evangelie van bevrijding
delen tijdens een kerkdienst op de
binnenplaats.”
→
OOGSTTIJD?!
W
at een geestdrift
op dat Pinksterfeest in Jeruzalem. Als een
razende storm
kwam de Geest uit de hemel suizen.
Jezus’ leerlingen stak hij in vuur en
vlam: een uitslaande brand. Op luide
toon – emotioneel en gedreven –
gingen zij vertellen over Gods grote
daden. En iedereen kon het verstaan.
Wat kwamen er toen veel mensen
tot geloof! En ook daarna, toen het
goede nieuws in steeds wijder kringen werd doorverteld. En het gaat
maar door: tot aan de uiteinden van
de aarde. Mee door ons. De Geest
helpt ons bij ons geloof in Christus,
hij stimuleert ons bij ons werk voor
Christus. En waar gaat het allemaal
om? Om de redding van de wereld,
de vergeving van de zonden en het
nieuwe leven, gerealiseerd door
Koning Christus. Ja, het is tijd om te
oogsten. Aan de slag.
Alles goed en wel, maar is het wel
zo positief? Als je om je heen kijkt,
wat is dan eigenlijk de opbrengst?
In Nederland wordt de kerk steeds
maar kleiner en de spot over christenen steeds groter. In ons eigen land
kun je wel weer opnieuw beginnen.
Trouwens, ook al die projecten
waaraan onze kerken meedoen in al
die landen, wat levert het uiteindelijk
op? Mission is ploegen op de rotsen.
Het resultaat is maar een druppel op
een gloeiende plaat. Na 2000 jaar is
nog altijd niet meer dan een derde
van de wereldbevolking christen. Als
vanzelf denk je aan Jezus’ gelijkenis
van het gezaaide zaad. Verreweg
het meeste valt toch wel tussen de
stenen, moet je constateren. En wat
in goede grond valt, wordt nog door
onkruid overwoekerd ook. Heeft
mission eigenlijk nog wel zin? Als het
niet méér oplevert, zullen we dan
maar niet stoppen?
Wacht even! Waarom maken we ons
toch zo ontzettend druk over de opbrengst? Natuurlijk, we willen graag
een rijke oogst. We willen graag scoren. We hopen dat alle hoorders de
boodschap aannemen en tot geloof
komen. En we bidden erom, dag in
dag uit. Terecht. Maar in feite hoeven wij ons helemaal niet bezig te
houden met het resultaat. De oogst
is immers Gods zaak. Van ons vraagt
Christus om aan het werk te gaan en
te blijven: “Maak alle volken tot mijn
leerlingen! Wees mijn getuigen!”
Paulus zegt het zo: ons werk is om te
planten en te begieten, God geeft de
groei. Over de oogst hoeven wij niet
in te zitten. Blijf maar rustig aan het
werk, in het besef dat een woord van
God nooit leeg bij hem terugkomt.
Reactie komt er altijd. Hopelijk positief, maar ook een negatief (of geen)
antwoord is een reactie.
De Geest opent het hart. Christus
geeft redding. God geeft de groei.
De drie-ene God zorgt zelf voor de
oogst. Daarom zal het ook nooit
een misoogst worden. Ga daarom
maar rustig verder met het geloof
delen, wereldwijd. Houd het vuur
erin. Laat je aanwakkeren door de
Geest. En let op al die mooie dingen
die God laat gebeuren, dichtbij en
ver weg. Je zult zien: het wordt een
prachtige oogst.
NAAST JULI 2015
Tekst en beeld: Henk Venema
25
meditatief
→
huis-tuin-keuken
favoriete
bijbeltekst
NAAST JULI 2015
26
Op zoek naar een leuk uitje voor jong
en oud en Indonesië van dichtbij
ervaren? Bezoek Taman Indonesia,
een tropisch dierenpark met allerlei
bijzondere dieren uit Indonesië.
Martin Brand
– Leef Vandaag
Vorig jaar organiseerde Verre Naasten
een kerkentour met gospelzanger
Martin Brand, over het leven en delen
van je geloof.
Sinds Pinksteren is zijn nieuwe album
uit: Leef Vandaag. Met daarop mooie
persoonlijke liedjes, die Martin schreef
tijdens een heftige periode in zijn leven. De liedjes gaan over verschillende
thema’s, van levenslust tot dankbaarheid. Zowel tekstueel als muzikaal is
dit een prachtig album geworden!
Leef Vandaag is sinds Pinksteren te
krijgen en een echte aanrader!
→ www.martinbrand.nl
Maak kennis met de Binturong, de
Loewaks en Maleise Bosuilen en
geniet van lekkere Indische hapjes
en drankjes. Loop even binnen in
een Mentawai paalwoning en snuffel
wat rond op een heuse pasar. Voor
kinderen is er een verkleedhoek
met Indonesische klederdracht, een
wayangtheater en een speeltuin. In
2015 benoemde de ANWB het park
in Kallenkote tot leukste uitje van
Overijssel!
→M
eer informatie:
www.taman-indonesia.nl
En Hij heeft mij uit een
eenen ruischenden kuil,
uit modderig slijk opgehaald,
en heeft mijne voeten
op eenen rotssteen
gesteld, Hij heeft mijne
gangen vastgemaakt
God’s
Not Dead
In 2014 werd film God’s Not Dead al
in Amerika uitgebracht, maar sinds
mei dit jaar is de film ook in Nederland
verkrijgbaar op dvd.
De film gaat over Josh Wheaton,
een eerstejaars student filosofie en
overtuigd christen. Hij krijgt les van
de atheïstische professor Radisson.
Al tijdens de eerste les leidt dit tot
een botsing. De professor eist van zijn
studenten dat zij schriftelijk ontkennen dat God bestaat. Hij dreigt met
onvoldoendes wanneer de leerlingen
weigeren. De meeste studenten doen
wat de professor hun vraagt, maar
Josh staat voor een belangrijke keuze:
zijn geloof ontkennen of zijn toekomst
op het spel zetten. Een film met een
interessant thema en voor veel mensen herkenbaar; hoe ga je het gesprek
aan met mensen die God niet (willen)
kennen? Een zaak van leven of dood.
God’s not dead!

PSALM 40:3 SV
Toen Japan op 15 augustus 1945 capituleerde,
preekte een predikant in het Japanse interneringskamp
over deze tekst, vertelde mijn moeder. Deze tekst
is me mijn hele leven bijgebleven - in goede en kwade dagen.
Ik bewaar hem nog steeds in mijn hart als een Gouden Kleinood.
→ S peelduur: 113 minuten
Taal Engels
Ondertiteling Nederlands
Audio Dolby Digital 5.1
Willem Ensing, Hardenberg
(geboren in 1928 te Magelang Nederlands Indiëëe)
:
Taman
Indonesia

→
Welke woorden uit de Bijbel springen er voor u uit? Omdat ze zo mooi/bijzonder zijn of omdat ze bepaalde herinneringen oproepen?
Stuur uw favoriete Bijbeltekst en een korte toelichting in door te mailen naar [email protected] o.v.v. Bijbeltekst
en wie weet leest u uw Bijbeltekst straks terug in Naast!
→
reportage
Tekst: Bas van Zuijlekom
VOORGANGER BAS VAN ZUIJLEKOM:
NAAST JULI 2015
29
“GOD WIL
JOU NIET LATEN
MISLUKKEN”
Jaar in jaar uit stond voorganger Bas voor de deur bij Dore en Renzo.
Verder dan een beleefd praatje kwam het niet. Tot op die ene dag.
Moe en wanhopig van al hun zorgen, lieten Dore en Renzo Bas deze keer wél binnen.
Een keuze die hun leven volledig op de kop zette.
“Regelmatig stond ik in de afgelopen vijf jaar bij Dore en
Renzo voor de deur. Ik was maar een beetje welkom. Een
praatje, en natuurlijk kregen zij van mij weer een uitnodiging. ’Ga je weer een cursus beginnen, Bas?’ ’Ga je weer wat
doen met de kerk?’ Ze voelden dat ik hen wilde uitnodigen.
Eigenlijk waren ze daar nog niet aan toe. Maar iets in mij
bracht me er toe dat ik toch steeds weer bij hen langsfietste.
Teveel
Niet alleen
Ik kon luisteren en vragen stellen. En uiteindelijk zei ik het: ’God
wil jou niet laten mislukken. Ik geloof dat hij een mooi plan met
Naar Jezus gaan
Beiden ontdekten ze dat ze naar Jezus mochten gaan zoals
ze nu waren. Wanhopig, met de chaos die ze zelf van hun
leven hadden gemaakt. En dat Jezus hen zou helpen om
alles op te ruimen en nieuw te maken. We moesten er snel
een keer verder over praten.
Beweging
En dat gebeurde al snel. ’Hoe moeten we nu verder?’
vroegen ze. Praktische hulp was nodig en die was ook al op
gang gekomen. ’Maar’, zei ik, ’je moet helemaal nieuw worden. Dat wil Jezus doen.’ Helemaal nieuw? ’Ja, Jezus geeft
jou ook een andere manier van denken. Dan zijn je mooie
spullen niet meer belangrijk. Je hoeft geen mooie spullen
aan je familie te laten zien, je mag gewoon van ze houden.
En nieuwe spullen koop je alleen wanneer je ze echt nodig
hebt.’ En zo kwamen we op tevredenheid. En op vergeving.
Ze zeiden: ’We hebben ruzie met broers. En een oom heeft
ons bedrogen waardoor we nog meer in problemen gekomen zijn. We zijn ontzettend boos.’ ’Jezus gaat je helpen om
hem te vergeven’, mocht ik zeggen. En zo ging het maar
door. Alles kwam in beweging. Hun gedachten kwamen
los. Het begon in hen te tintelen. Ze begonnen gevoel te
krijgen voor het nieuwe leven. Gods Geest was bezig en ik
zag gewoon dat ze het goede nieuws en Gods genade in
zich opzogen. Ik zei: ’Wat gebeurt hier met jullie?! Je wordt
gewoon een ander mens! Hoe komt dat?’ Dore zei lachend:
“Ik weet het ook niet, het gebeurt gewoon. Maar, weet je
Bas, het voelt zoo lekker.’ En haar man Renzo, een man van
weinig woorden die niet kan lezen en schrijven maar wel
alles drommelsgoed door heeft, vult aan: ’Ja, God maakt
alles nieuw hè.’
Mijn kinderen
God werkt steeds dieper in hun leven. Elke week een laag
dieper. Onlangs vroeg ze me: ’Ik ben nu christen geworden,
maar hoe moet dat nu met mijn kinderen? Ze zijn 13, 15 en
18 jaar en de oudste heeft zelf ook al een kind. Moeten zij
straks ook gedoopt worden? Moet ik hen meenemen naar
de kerk?’ We spraken over voorleven en over stimuleren,
over een nieuwe sfeer in huis, over dat je hen natuurlijk niet
ineens kunt dwingen om alles anders te doen. Over Jezus die
een betere weg wijst: die van liefde.
Alles tintelt van de Geest
’Alles in mij tintelt van de Geest.’ Een gesprek op haar werk
opende nieuwe perspectieven en na het gesprek stuurden
ze me een bericht: ’Een ding weet ik nu heel zeker, Bas. GOD
houdt zielsveel van mij. En ik ga hem met heel mijn hart en
ziel aanbidden.’ Kijk hoe mensen veranderen. Je staat erbij
en je kijkt ernaar. Vol verwondering over Gods liefde en over
de wegen van de Geest.”
→
Tot ik een keer echt mocht binnenkomen. ’Kom maar binnen’, zei ze. ’We zijn eraan toe’. Ik vroeg natuurlijk waar ze
aan toe waren. Ze zeiden: ’Zo kan het niet langer.’ Met veel
emotie vertelden ze hoe het met hen ging. Ze werden bijna
uit hun huis gezet vanwege een enorme huurachterstand.
Problemen hadden zich opgestapeld. Het was allemaal teveel geworden. Zij had problemen op haar werk waar ze ook
een opleiding volgt. ’Mijn begeleider ziet het niet zitten dat
ik mijn examen dit jaar ga halen. En dan word ik ontslagen.’
De wanhoop was compleet.
jou heeft.’ Ze luisterde. Ik ging door: ’Je denkt van jezelf dat alles gaat mislukken. Maar vraag Jezus om je te helpen.’ Dat zou
ze wel willen. ’Maar, gaat Jezus mij dan ook helpen met deze
problemen? En ik heb nog veel meer problemen.’
Het verhaal speelt zich af in Rotterdam, in kerkplanting
MEER dan BeverWAARD, een multiculturele dochtergemeente
van Samenwerkingsgemeente Rotterdam-Zuid (CGK/GKV,
www.kerkopzuid.nl). Het verhaal is echt, de namen zijn
gefingeerd. Bas van Zuijlekom is predikant van de gemeente
Rotterdam-Zuid en kartrekker en voorganger van MEER
dan BeverWAARD.
→
kidsworld
colofon
+ strip
al!
a
m
e
l
l
a
o
l
l
a
H
n.
e
L
s
u
i
r
a
B
n
Ik be
31
We hebben ook vaak les uit de Bijbel met alle kinderen tegelijk. We
doen dan samen spelletjes en maken platen bij de Bijbelverhalen!
Dat doen we samen met de familie De Vries uit Nederland, die
wonen en werken hier. Zodat we straks nog meer over de Bijbel te
weten komen en straks ook een Bijbel hebben in onze eigen taal!
NAAST JULI 2015
NAAST JULI 2015
30
→
→
Ik woon in Boma, een dorp op Papoea (Indonesië). Mijn juf
vertelt ons verhalen uit de bijbel, dat vind ik zo gaaf! In onze
kerk hangen ook hele mooie platen van al die verschillende
verhalen. Heel mooi om naar te kijken. Hebben jullie ook een
radio thuis? Ik kan namelijk verhalen luisteren op een soort
radio, die je zelf kunt opwinden als er geen stroom is.
Dat gebeurt hier echt vaak joh, dan zitten we weer met
z’n allen in het donker! Best stoer.
NAAST IS HET MAGAZINE OVER HET MISSIONWERK (GELOOF DELEN WERELDWIJD) VAN DE
GEREFORMEERDE KERKEN VRIJGEMAAKT IN NEDERLAND. NAAST IS OOK TERUG TE LEZEN
VIA WWW.GELOOFDELENWERELDWIJD.NL/NAAST
OPLAGE
SECRETARIAAT / ADMINISTRATIE
48.500 ex.
(ook voor alle (adres)mutaties, maar niet
voor correspondentie met Verre Naasten):
→
Herman Nijhuis, Markslaghoek 34,
Kees Haak
7546 CW Enschede, tel. 053 4353201,
Hagar Prins
email: [email protected]
Henk Venema
EINDREDACTIE
Wat is jouw favoriete Bijbelverhaal?
→
→
Kun je ook zo’n mooie tekening
maken bij je favoriete Bijbelverhaal?
KERNREDACTIE
Weet je waarom het zo fijn is om
een Bijbel in je eigen taal te hebben?
Los de rebus maar eens op!
REDACTIE
Inger Hoegee
Drenthe Mission (Brazilië, Venezuela en Gesloten Gebieden): Hugo Waalewijn
p.a. De Verre Naasten Postbus 499,
Groningen Mission (Indonesië): Wemke Venema
8000 AL Zwolle,
Indonesië Mission (Indonesië): Arjan Woertink
e-mail: [email protected]
West-Afrika Mission (Benin): Minca Hofman
Oekraïne Zending (Oekraïne): Nank Sein
ONTWERP EN LAY-OUT
Utrecht Mission (Congo en Oeganda): Linda van de Geest
Novente vormgevers, www.novente.nl
Zuid-Afrika Mission (Zuid-Afrika): vacant
India Mission (India): vacant
MAR Rijnmond: Henk van Lien
Verre Naasten: Sietske Bakker
ISSN: 1873-8818
IK
GELOOF
“M
ijn hart ligt bij het onderwijs...
Zelfs nu ik al een aantal jaren
met pensioen ben, kan ik m’n
oude beroep niet loslaten.
Daarom geef ik nog regelmatig les op de SMTK, onze middelbare school
in Merauke (Papoea). Vertellen uit de Bijbel,
iets mooiers kan ik eigenlijk niet bedenken!
En echt belangrijk: jongeren vertellen over
Gods grote daden en steeds weer leren
kiezen voor Hem. Als ouderen kunnen we
daarin veel voor onze jongeren betekenen.
Want wat komt er veel op hen af... In m’n
beginjaren als jonge hoofdonderwijzer in
Kouh vertelde ik op school over de Bijbel en
dat was dat dan. Het hoorde er een beetje
bij. Vanuit hun oude geloof waren de mensen op Papoea bang voor geesten. Eigenlijk
zie je dat nog steeds wel. Ze hadden – zo
gezegd – ’geen vrees voor de Here’. Wat wij
kwamen onderwijzen, was dat ze niet meer
bang hoefden te zijn en de Here moesten
vrezen. Maar dan niet vrezen in de zin van
bang zijn, maar vrezen in de zin van eerbied
hebben voor God. Hem loven en aanbidden.
Zo maakte het oude, heidense geloof plaats
voor het christendom. Dat was echt een
hele grote verandering. We hebben daarin
nooit grote vijandigheid ervaren, maar dat
betekende niet dat het makkelijk was. Zo
duurde het bijna tien jaar voordat de eerste
vanuit ons gebied Jezus als hun Verlosser
aanvaardde en zich liet dopen. Wat een
feest was dat!”
→ O bed Moesieri, 68, lid van GGRI-gemeente in Merauke, Papoea (Indonesië)
tekst: Dorieke van Turennout en Arjan Woertink