Toespraak studentenpraeses Sofie Lambert

Geachte rector, vicerector, heer burgemeester. Beste medestudenten. Dames,
heren
Het is een hele eer om u vandaag te mogen toespreken in naam van alle
Kuleuven studenten in West-Vlaanderen. Niet alleen in Kortrijk, maar zeker
ook uit naam van de studenten en hun vertegenwoordigers
van de
campussen in Brugge en Oostende.
Het geeft me de gelegenheid heel even uw aandacht te vragen voor de visie
en mening van een student bij enkele recente, veelbesproken thema’s en
beslissingen die de leefwereld van de student in belangrijke mate hebben
beïnvloed.
Gisterenmorgen mocht ik een nieuwe lichting Kulakstudenten verwelkomen
op hun eerste dag. Ik had het geluk dit te mogen doen op maandag, een dag
waarop studenten verondersteld worden in of rond de campus aanwezig te
zijn. Publiek verzekerd dus. Ditzelfde geluk zal de bands op het Student
Welcome Concert hier in Kortrijk op (dit jaar voor het eerst op) zaterdag,
helaas niet te beurt vallen.
De sfeer onder de nieuwelingen was een mengeling van opwinding, grootse
verwachtingen, goede voornemens maar zeker ook spanning, opgelatenheid
en hier en daar wat onzekerheid. Toelatingsproeven en ijkingstoetsen hadden
bij sommigen twijfel gezaaid, anderen stonden daardoor net zelfverzekerder
en gemotiveerder aan de start van hun studies.
Deze ‘filter’ op de student is een drukbesproken onderwerp en ook onder de
studenten zijn de meningen nogal verdeeld.
Instroom regulerende maatregelen zullen nooit populair zijn maar hoeven
niet noodzakelijk ondemocratisch te zijn. Een overhaaste en drastische
aanpak is echter niet wenselijk. Je dreigt er talent mee te verliezen. Of -om
een actuele vergelijking te gebruiken- : een “Merkel-aanpak” (niet toevallig
een vrouw) is te verkiezen boven een “Hongaarse muur”.
Dat er moeilijke beslissingen zullen moeten genomen worden, is een feit.
Maar dat gebeurt dan best in samenspraak met alle Vlaamse universiteiten
én met de studentenraden. Openheid en duidelijkheid zijn hierbij
sleutelwoorden. Besluiteloosheid maar ook verdeeldheid leidt immers tot
onzekerheid, frustraties en jammergenoeg ook vaak tot gemiste kansen of
net tot valse hoop.
Een andere stressfactor bij de nieuwe lichting studenten, wordt veroorzaakt
door een fenomeen waarvan ik liever niet geloof dat het bedoeld is als ‘filter’.
De realiteit is helaas vaak anders.
Vele studenten worden thuis goed ingepeperd dat het nu dus echt wel
menens is na het ontvangen van de even gepeperde factuur voor het
inschrijvingsgeld.
Voor velen een drempel, voor weinigen een vanzelfsprekendheid.
Niettemin gaat het aantal inschrijvingen aan onze Kulak niet achteruit.
Blijkbaar weegt de vergrote financiële inspanning niet op tegen de waarde
die men hecht aan een hogere opleiding. Waarom is dat universitair diploma
zo waardevol?
Naar mijn mening komt het hier op neer: de meerwaarde van een diploma
aan onze universiteit zit hem er in dat het zoveel meer is dan een loutere
afspiegeling van geslaagde vakken, beheerste theorie, behaalde credits…. Het
is, vergeef me mijn wollige woordkeuze, een “getuigschrift van hoe je in het
leven staat”.
Niet alleen academisch of professioneel, maar ook op persoonlijk vlak.
Als kritisch, zelfstandig persoon, als iemand die begrijpt dat intelligentie en
kennis enkel tot succes leiden als ze in de juiste mate gecombineerd worden
met tal van andere vaardigheden. Empathie, doorzettingsvermogen,
relativeringszin, respect, …
In deze laatste eigenschappen zit voor een groot deel ook wat volgens mij de
grote troef is van de Kulak en iedere Kulakstudent. De relatief beperkte
omvang
van
onze
campus
creëert
niet
alleen
een
gevoel
van
samenhorigheid, maar zorgt er ook voor dat we minder opgaan in de massa
en des te meer aangewezen zijn op elkaar.
Als gevolg daarvan moet prioriteitt gemaakt worden van goede, persoonlijke
en respectvolle communicatie. Daarmee bedoel ik tussen de studenten
onderling, maar ook tussen studenten en professoren, campusmedewerkers
en zeker ook met de buurtbewoners.
Met oog op dat laatste verheugen wij ons er op onze positieve samenwerking
met de stad Kortrijk en de politiezone VLAS verder te zetten in ons
gezamenlijk streven naar een harmonieuze buurt.
Kortrijk is immers OOK een studentenstad. Een stad VAN de studenten, mede
gekenmerkt DOOR studenten en, ik hoop het van harte, ook een stad waar
komend academiejaar voldoende plaats is VOOR die studenten.
We hebben het het afgelopen jaar op alle mogelijke manieren gevierd. Onze
vestiging op, wat in de volksmond de ‘Kulakberg’ wordt genoemd, houdt al 50
jaar stand. Ik denk dat we dan terecht van een gevestigde waarde mogen
spreken. Als praesidium dragen wij graag ons steentje bij ter vervolmaking
van de studentenwerking.
Beste aanwezigen, onze ambitie is duidelijk: wij willen van ons laten horen.
Niet alleen met inspraak in de werking van onze campus, maar ook in de
buurt rond de campus, in de stad en niet in het minst willen wij onze plaats
opeisen tussen de studentensteden in Vlaanderen. ’t Hoge in Kortrijk is de
habitat van X studenten en wat ons betreft mag dat geweten zijn.
Zoals gezegd, de Kulak heeft 50 jaar achter de rug. Wij, als praesidium, zijn
vereerd het tweede deel van de eerste Kulakeeuw mee te mogen inzetten.
Daarbij hopen wij de actieve samenwerking succesvol te kunnen
verderzetten met de rector, vicerector, campusvoorzitters, professoren,
administratieve medewerkers; met iedereen met hart voor Kulak en de
Kulakstudent.
Laten we er samen een memorabel academiejaar van maken.
Ut Vivat, Crescat et Floreat Kulak
Sofie Lambert
Praeses 2015-2016