Marcus - kerk Vlijmen

“Wie mijn volgeling wil zijn, moet zichzelf verloochenen,
zijn kruis op zich nemen en zo achter mij aan komen.”
Marcus 8, 34
Tijdens zijn reis in het noorden van Galilea vraagt Jezus aan zijn
leerlingen wie Hij volgens hen is. Petrus belijdt dat Hij de
Christus is, de Messias die sinds eeuwen werd verwacht.
Dan legt Jezus uit hoe
Hij zijn missie wil
volbrengen. Hij zal
zijn volk bevrijden,
maar op een andere
manier dan werd
verwacht. Hij zal
betalen met zijn eigen
persoon, dat wil
zeggen dat Hij
verworpen en gedood
zal worden en na drie
dagen uit de dood zal
opstaan.
Petrus kan deze visie
niet accepteren en hij
maakt Jezus verwijten.
Maar Jezus
waarschuwt hem: “Jij
denkt niet aan wat God
wil, maar alleen aan
wat de mensen willen”
(vgl. 8,31-33).
Hij roept de menigte en zijn leerlingen bij zich en zegt hun:
“Wie mijn volgeling wil zijn, moet zichzelf verloochenen,
zijn kruis op zich nemen en zo achter mij aan komen.”
Marcus 8, 34
De menigte was gefascineerd geraakt toen ze Hem
wonderen zagen doen en Hem woorden vol wijsheid hadden
horen spreken.
De leerlingen waren Hem vol vreugde en enthousiasme
gevolgd.
Maar nu werd hun duidelijk dat Jezus volgen betekent: delen in
zijn leven en bestemming, dat wil zeggen mislukking en
vijandschap, zelfs de dood!
Nu Jezus kenbaar heeft gemaakt wie Hij is, kan Hij ook
zeggen wat een leerling van Hem is.
Als de Meester
degene is die zijn
volk tot stervens toe
liefheeft, dan moet
ook de leerling alles
opzij zetten en
bereid zijn de weg te
gaan die de Meester
aflegt.
“Wie mijn volgeling wil zijn, moet zichzelf verloochenen,
zijn kruis op zich nemen en zo achter mij aan komen.”
Marcus 8, 34
Christen-zijn betekent een andere Christus zijn en met Paulus
kunnen zeggen: “Ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij”
(Gal 2,20). Het is Jezus die doorgaat met leven, sterven en
verrijzen in ons.
De eerste stap is
“jezelf
verloochenen”,
afstand nemen van
je eigen manier van
denken. Dat is de
stap die Jezus aan
Petrus had
gevraagd toen Hij
hem verweet te
denken zoals de
mensen en niet
zoals God.
Ook wij zoeken soms,
net als Petrus, de
snelle en gemakkelijke
weg. We dromen ervan
een mooi gezin te
hebben en om een
broederlijke
samenleving op te
bouwen… Maar zijn we
bereid daarvoor de
prijs te betalen van de
zelfverloochening?
Dat wil zeggen:
binnengaan in de
manier van denken van
God. Voor God geldt
de logica van de
graankorrel die moet
sterven om vrucht te
dragen. De logica die
zegt dat er meer
vreugde is in het geven
dan in het ontvangen.
“Wie mijn volgeling wil zijn, moet zichzelf verloochenen,
zijn kruis op zich nemen en zo achter mij aan komen.”
Marcus 8, 34
Iedere dag opnieuw komen we met het kruis in aanraking: een
ziekte, een werksituatie, familieproblemen, eenzaamheid, onmacht
tegenover de problemen in de wereld, verontwaardiging over
schandalen in onze maatschappij... We hoeven het kruis niet te
zoeken, het komt ons vanzelf tegemoet.
De uitnodiging van Jezus is ieder kruis op ons te nemen; het
niet te willen ontkennen, maar ook niet berustend te
ondergaan als iets onvermijdelijks.
Nee, Jezus koppelt het opnemen van het kruis met het
volgeling zijn van Hem. Met andere woorden: door het kruis
op te nemen, krijgen we deel aan zijn leven.
In ieder lijden, hoe het zich ook voordoet, kunnen we
Jezus vinden die het al tot het zijne heeft gemaakt.
Ons kruis dragen met Hem. Weten dat we daarin niet
alleen zijn. Hij draagt het met ons en maakt ons één met
Hem. Zo volgen we Jezus en zijn we zijn leerlingen.
Net als voor Christus zal het kruis dan ook voor ons de kracht
van God tonen, de weg van verrijzenis. In elk zwak moment
zullen we de kracht vinden, in elke duisternis het licht, in
iedere dood het leven. Want we zullen Jezus vinden.
“Wie mijn volgeling
wil zijn, moet
zichzelf
verloochenen, zijn
kruis op zich nemen
en zo achter mij aan
komen.”
“Woord van Leven”, uitgegeven door de Focolarebeweging.
Tekst van Fabio Ciardi
www.focolare.nl
Deze powerpoint in verschillende talen is te downloaden op:
www.santuariosancalogero.org
(Grafica Anna Lollo in collaborazione con don Placido D’Omina (Sicilia, Italia)