162603 Paaszaterdag WOCO Viering van Licht

Beste mensen,
Vanavond zijn wij samengekomen om het grootste feest van ons christelijk geloof te
vieren, Pasen. Om ons te laten bemoedigen door de verhalen die spreken over Gods
redding en bevrijding, en zijn barmhartigheid voor ons mensen. Om ons te laven aan
het Licht dat binnengebracht is en zijn Lichtende aanwezigheid in ons leven.
Toch hangen er wel donkere wolken rond onze aarde, dat hebben we afgelopen
week weer gezien. De verwoestende daden van terreur die zoveel onschuldige
mensen treft en het leven in chaos laat veranderen. De voortdurende oorlog op
diverse plaatsen in de wereld, die dagelijks hun tol eisen. De miljoenen vluchtelingen
die verdreven worden van huis en haard en zoeken naar een veiliger onderkomen.
Maar ook in ons eigen leven kan het donker zijn: eenzaamheid en het gevoel er alleen
voor te staan, het verdriet om mensen die ons ontvallen zijn, de zorg om onze
dierbaren met een beperking, de ouderdom die parten speelt en afhankelijk en
kwetsbaar maakt, de te hoge werkdruk en te zware mantelzorg , waardoor het leven in
de knel komt.
Er zijn dus wel degelijk donkere wolken rond de aarde. Kunnen wij dan nog wel Licht
zien aan de horizon? In deze Paasnacht wordt verteld hoe God zijn volk bevrijd heeft
uit de slavernij van Egypte. De machtige farao deed zijn uiterste best het volk der
Hebreeën naar de ondergang te voeren. Onder leiding van Mozes bleken ze aan
hem te kunnen ontkomen. Eenvoudig was die uittocht niet . Vanavond horen we dat
de Israelieten tussen de zee en hun achtervolgers in kwamen te staan. Ze konden
geen kanten op. Maar in uiterste nood bleek God met zijn redding nabij. Er diende
zich een weg aan. Het onmogelijke werd mogelijk. Dit verhaal laat zien dat God er is
voor ons mensen, dat zijn hart naar ons uitgaat, als wij op hem vertrouwen
In deze nacht horen we ook dat de vrouwen na de dood van Jezus naar het graf
gaan om hem te balsemen. Hun gedachten zijn helemaal in beslag genomen door de
dood van hun Meester. Hij die hun ogen had geopend voor Gods liefde en
barmhartigheid. Die hen had laten proeven van Gods wereld waarin alle mensen tot
hun recht kunnen komen, en hen daarin was voorgegaan.. Het lijkt nu allemaal
verloren te zijn.. Maar in de morgen blijkt de steen van het graf, de steen die alles
zwaar en duister maakt, weggerold te zijn en wordt hen door twee mannen in het wit
het Leven aangezegd. “Waarom zoekt ge de Levende onder de doden? Hij is niet
hier, Hij is verrezen”
Jezus leeft. Dat is een hele hoopvolle boodschap. God heeft Jezus niet los gelaten,
maar er “Ja” tegen gezegd. Hij heeft zich over hem ontfermd. Zijn weg , Gods weg, is
geen weg die eindigt in duisternis. Het is een exodus uit het lijden naar het leven en
een doorgang van het donker naar het Licht. Voor ons is dit een enorm
bemoedigend vooruitzicht. De dood is overwonnen. Wij mogen erop vertrouwen dat
wij straks niet vallen in het zinloze niets, in de duisternis, maar geborgen mogen zijn
in het Licht van God.
Maar het is ook voor ons leven een geweldig perspectief. Jezus leeft onder ons.
Met zijn Lichtende boodschap kan hij ons oprichten als wij in duisternis verkeren. Als
wij tegen muren oplopen, het plafond bereikt hebben, geen kant meer op kunnen.
Lijden en dood hebben niet het laatste woord. Er is een weg ten leven. Jezus heeft
voor een doorbraak gezorgd , dwars door de dood heen. Licht zal er zijn, het goede
zal er zijn . Gisteren zei een jongetje bij de laatste kruiswegstatie toen ik zei dat we
niet hoeven te wanhopen bij de dood van Jezus ; “er komt nog veel goeds op ons
toe.”
Maar….aan ons allen om dat Licht van Pasen te bewaren en te behoeden in ons
hart. Om dat niet te laten ondersneeuwen door alles wat dit Licht dreigt te verdrijven
in de wereld. Om, net als Jezus barmhartig te zijn en ongerechtigheid tegen te gaan.
Om te leven in verbondenheid, met God en met elkaar. Jezus wijst ons de weg, een
weg die leven brengt en geeft.
Wij zijn hier toe in staat, omdat wij in de Naam van Jezus zijn gedoopt zegt Paulus in
de brief aan de Romeinen. Met de doop hebben wij de oude mens in ons afgelegd en
zijn als nieuwe mens opgestaan. We hebben het witte doopkleed over ons heen
gekregen ten teken dat we met Christus verbonden zijn , met zijn zuiverheid en
gerechtigheid . We hebben de oproep erbij gekregen om zo zuiver te blijven als het
witte kleed. Er is voor ons een kaars ontstoken aan de Paaskaars met de vraag of wij
het Licht van Christus kunnen uitdragen en de Liefde van Hem kunnen delen. Dat het
zo moge zijn, en wij zo Gods licht mogen verspreiden in deze wereld om met Jezus
de duisternis te verdrijven.
Mede namens het pastoraal team Een Zalig Pasen gewenst!
Christianne Saris, pastoraal werker.
Aldus is het verhaal uitgegroeid tot een machtig epos. Maar de spectaculaire beelden
mogen ons de geloofsvisie niet doen vergeten die daarin onder woorden wordt
gebracht. De hoofdzaak is niet een door God verricht natuurwonder. Het verhaal
verkondigt de boodschap dat men ook in een crisissituatie op God moet blijven
vertrouwen. In crisismomenten moet men de handen niet in de lucht steken, maar
vertrouwvol zijn weg verder gaan. ‘Wat roept u mij toch? Beveel de Israëlieten verder
te trekken’. Een joods commentator merkt daarbij op: ‘De zee zal slechts opensplijten
wanneer de eerste Israëliet zijn voet in het water heeft gezet, en zó de eerste stap
durft doen naar de onzekerheid’ (S.R. Hirsch).
In het verhaal wordt enerzijds een algemeen-menselijke beeldspraak gehanteerd. De
Israëlieten ‘komen voor een zee van moeilijkheden te staan’, ‘zij kunnen niet meer
voor- of achteruit’. En toch ‘is er een weg door die zee’, het onmogelijke wordt
mogelijk. Anderzijds is er ook een typisch bijbelse beeldspraak in het verhaal. Uit de
oud-oosterse mythologie heeft de Bijbel het beeld overgenomen van de zee als de
verzamelplaats van de kwade, gods-vijandige machten. God bevrijdt zijn volk uit de
slavernij van Egypte. ‘Hij overwint de zee van de dood’. Dat de Egyptenaren
omkomen in de zee betekent dat ‘de kwade machten begraven worden in de zee,
waar ze thuishoren’. Het verhaal is tevens een nieuw scheppings-verhaal, waarbij
‘het droge te voorschijn komt’ (vergelijk Ex. 14,21 met Gen. 1,9). En ten slotte is er
het opstijgen uit de zee als beeld van nieuw leven. Het vroegchristelijke doop-ritueel
heeft alles met deze symboliek te maken. De dopelingen daalden af in het
doopwater, werden erin ondergedompeld en kwamen er aan de overkant, vernieuwd,
weer uit. Zoals de Israëlieten door het water van de Rietzee heen bevrijd werden tot
nieuw leven. En zoals Jezus door lijden en dood heen Gods heerlijkheid binnenging.
Wij zijn gedoopt in Jezus’ dood, zegt Paulus; wij zijn met hem begraven en met hem
opgewekt tot nieuw leven (Rom. 6,3-11).
In de verhalen die wij hebben gehoord is de dood volop aanwezig. Er lijkt geen
ontkomen aan. Toch maakt geen doodse woestijn, geen ballingschap, geen
Holocaust een einde aan het verhaal van het Volk van God, al zijn de wonden in de
loop der eeuwen groot en nauwelijks te helen.
Wat zijn mijn gedachten bij Pasen?
Feest dat wij niet reddeloos verloren zijn, dat er toekomst is.
Dat we hoop mogen houden op geborgenheid
Het licht dat ons leven zin geeft. Dat alles in een ander perspectief zet.
Licht in mij. Vraagt om gedeeld te worden. En het werkt.
Carla: er zijn ook nog stemmen van God! Het was gezellig!
Rikie: fijn dat je komt, want ik ben hier wel eenzaam
Pieter: lieve zus, ik houd van jou!
Jongetje uit Syrie: straalde dat hij de eerste lezing mocht doen en zijn vader ook.
Jongen bij de kruisweg: er komt nog veel goeds op ons toe!