Rechtenvrij interview Henriëtte Tol

“Een ode aan dat gelukzalige, zomerse festivalgevoel”
Actrice Henriëtte Tol speelt de vrouwelijke hoofdrol in de muzikale theatervoorstelling Pinkpop van
Toneelgroep Maastricht. “Het stuk is een ode aan de liefde, aan dat gelukzalige, zomerse
festivalgevoel. Maar we maken ook het verdriet voelbaar als een van beide partners zijn geheugen
verliest. En het geluk langzaam uit hun handen wegglipt.”
Henriëtte Tol had nog geen script gezien toen ze een jaar geleden volmondig ‘JA’ zei tegen de
hoofdrol van Lies. “Ik heb er geen moment spijt van. Pinkpop is een fris, oorspronkelijk stuk, dat vond
ik er direct leuk aan. Het voelt alsof we met zijn allen een nieuw avontuur aangaan. In de voorstelling
gebeurt zo ontzettend veel. De Limburgse band Rowwen Hèze heeft voor deze voorstelling prachtige
nieuwe muziek geschreven, die ze live op het podium spelen. Op de achtergrond zijn authentieke
beelden uit het rijke Pinkpop-archief te zien. Intussen gaan wij als acteurs op zoek naar hoe de liefde
eruitziet als één van beide partners dement wordt. Samen met de mensen in de zaal maken we echt iets
unieks mee.”
Het legendarische festival – waar zo’n beetje elke wereldband stond - vormt de kapstok voor de
voorstelling. Het werkelijke thema is volgens Tol de liefde tussen Lies en Wiel, gespeeld door Huub
Stapel. Met tegenspeler Stapel vormde Tol al eerder een koppel in de muzikale film De Zevende
Hemel. “We zijn vertrouwd met elkaar en dat is wel fijn. Als je samen speelt, moet je geestelijk heel
intiem met elkaar durven zijn.”
In het stuk zie je hoe de jonge Lies en Wiel elkaar leerden kennen tijdens Pinkpop in 1979. Ze vieren
hun liefde elke festivaleditie, dansend in de brandende zon, gure wind en regen. Na bijna 40 gelukkige
jaren samen blijkt dat Wiel langzaam zijn geheugen verliest. Tol: “Hij is net zestig. Gruwelijk jong.
Maar toch gebeurt het. In het stuk zie je wat dementie doet met een relatie.”
“Lies is een stevige vrouw van de wereld. Nu staat ze op het punt de liefde van haar leven te verliezen.
Ze weet dat hij haar op een dag niet meer zal herkennen. Als een Don Quichot vecht ze tegen de
windmolens. Met muziek van favoriete Pinkpop-optredens probeert ze de herinneringen aan hun
festivalverleden en liefde levend te houden. Terwijl zijn geheugen steeds verder wegzakt, glipt ook
haar geluk en hun toekomst samen langzaam weg. ”
Dat levert diep pijnlijke situaties op, zegt Tol. “Er is verdriet en onmacht. Met alles wat ze meemaken
en hun onvoorwaardelijke liefde voor elkaar denk je: ‘Wat een geweldig stel is dat, wat houden die
mensen van elkaar!’ Lies is een vrouw die het verlies van Wiel in al haar verdriet aankan. Dat is iets
waar toeschouwers kracht uit kunnen putten.”