20160101 Nieuwjaarstoespraak Jan Pommer - Sint

Nieuwjaarstoespraak 2016
1 januari 2016
Meer dan ooit hebben mensen behoefte aan een luisterend oor, een stukje geborgenheid en vooral
aan zekerheid en veiligheid. De wereld staat in brand. Misschien dat historici over 50 jaar zeggen, dat
wij nu in deze periode in een derde wereldoorlog leven.
Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en
geweten en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.
De overheid is er in de eerste plaats voor de veiligheid van mensen en voor het opkomen voor
zwakkere mensen. Hebben de mensen het gevoel dat de overheid hen begrijpt? Spreken wij de taal
van de mensen en omgekeerd? Hebben de mensen het gevoel dat we alles aan kunnen? Of ervaren
ze het gebrek aan mens en middelen en juist een overvloed aan regels? Om dat te voorkomen spreek
ik de laatste tijd heel vaak over het organiseren van nabijheid. Wij dienen dicht bij de mensen te staan.
En we hopen dat mensen dat ook als zodanig ervaren.
Ik zal een viertal voorbeelden noemen van hoe wij nabijheid in de praktijk organiseren.
• We hebben nationale politie. Dat klinkt heel ver weg, maar wij in Sint-Michielsgestel zijn in
Nederland de pilot voor het vernieuwend werken van wijkagenten. Dat betekent dat onze
wijkagenten niet meer op een politiebureau zitten, maar gewoon letterlijk hier in de wijk in onze
gemeente aanwezig zijn en zichtbaar zijn. Ze komen op het gemeentehuis om daar hun
bijeenkomsten te hebben, maar ze zijn in de eerste plaats in de wijk. En u bepaalt op welke
manier u met de wijkagenten wilt praten.
• Het tweede voorbeeld: het Buurt Informatie Netwerk. Vrijwilligers, mensen uit de buurt, kunnen via
sociale media contact krijgen met de politie om zaken die verdacht zijn door te geven. En
omgekeerd, als de politie weet dat je op zo'n groep zit, de politie ook vragen kan stellen 'wilt u
eens uitkijken naar die verdachte auto', of iets van dien aard. Heel dicht bij organiseren van
nabijheid.
“Hier in de wijk Astrid, daar is ingebroken van de week. Een aantal straten uit die wijk hebben een
buurtapp en die hebben mij benaderd dat ze graag om tafel willen. Dat combineert natuurlijk mooi
met die borden.”
• Een derde voorbeeld. 1 januari gaan we samen een ambtelijke fusie aan met Boxtel. Die
ambtelijke fusie geeft ons de mogelijkheid om de zaken zo te organiseren, dat we meer
ambtenaren kunnen vrijmaken voor de wijken. We hebben zelfs wijkmakelaars. Dat betekent dat
nog meer mensen, nog meer ambtenaren, bij u aan de keukentafel zaken kunnen komen
bespreken en uitleggen.
• Een prachtig voorbeeld, dat is de Dorpstafel in Berlicum die pas gestart is. Een dorpstafel, waar
mensen letterlijk aan de tafel komen die om het dorp, maar ook om elkaar geven. Het is o zo
belangrijk dat wij het goede uit mensen halen. Alle mensen hebben talenten. De ene gaat op
ziekenbezoek om te luisteren, een tweede doet boodschappen, een derde brengt mensen naar
een dokter of naar de apotheek. Op die manier hebben we rond die dorpstafel mensen bij elkaar
nabij, om op een goede manier mensen in een gemeenschap erbij te laten houden. Een
gemeenschap leefbaar te houden.
En de gemeente moet vooral dit soort dingen laten gebeuren en zich er niet te veel mee bemoeien.
Het organiseren van nabijheid.
•
•
Durf als gemeente eens tegen jezelf te zeggen, laten we nou stoppen met bemoeienis bij goede
ideeën van mensen als ze ons als een hindermacht ervaren.
Tweede voorbeeld: Haal de agenda van de straat naar de raad. Bedenk en luister naar wat
mensen belangrijk vinden.
•
•
•
Derde voorbeeld: Het gaat veel meer om de leefwereld van mensen dan om de systeemwereld.
We hebben zo vaak de neiging om aan protocollen en afspraken vast te houden, terwijl het moet
gaan om de mens. De mens staat centraal en niet de regelgeving. Wij zijn er voor mensen en niet
omgekeerd.
Een vierde voorbeeld: Durf mensen actief uit te dagen. Durf ook met een luisterend oor toe te
geven dat wanneer mensen kunnen aantonen dat zij zaken veel beter kunnen organiseren dan de
overheid, laat dan los en ga die uitdaging aan.
Het laatste puntje: Ga dat gemeentehuis uit. En ga naar de mensen toe om met een oprechte
belangstelling te horen en te zien wat mensen doen.
“Ik ben Hilke, jullie kinderburgemeester en ik vind het fijn dat ik bij deze drummarathon mag zijn. Om
geld in te zamelen voor Serious Request. “
Wat hebben wij een goede kinderburgemeester!
Op die manier hopen wij te laten zien dat we geïnteresseerd zijn in mensen. Dat we het goede willen
halen uit mensen. Dat we mensen in hun kracht willen zetten. En dat is het organiseren van nabijheid.
Tot slot vraag ik uw aandacht voor twee dingen.
• Een: het Jeugdlintje. Ik vond het heel jammer dat wij het afgelopen jaar geen enkele aanvraag
voor het Jeugdlintje hadden. En juist omdat ik het zo belangrijk vindt niet alleen maar over
jeugdproblematiek te praten, maar juist de jeugd positief te benaderen, vind ik het heel belangrijk
dat u om u heen kijkt en ziet of u jongeren kunt vinden die iets doen.
• Tweede punt waar ik uw aandacht voor vraag zijn de vluchtelingen. Ook wij moeten mensen gaan
huisvesten. Ik wil u eraan herinneren dat in 1976, toen Suriname onafhankelijk werd, wij in SintMichielsgestel heel veel mensen hebben opgevangen die terugkeerden naar Nederland. Inclusief
de bouw van een moskee. We hebben dus een naam hoog te houden en we willen een gastvrije
gemeente zijn. Dat waren wij toen, en dat willen we nu nog zijn. Dus ik roep u op, om als wij
vluchtelingen binnen onze grenzen krijgen, om die op een fatsoenlijke en respectvolle manier te
benaderen.
Ik wens u allemaal voor 2016 een in alle opzichten voorspoedig en gezond nieuwjaar, waarin wij
hopelijk gevrijwaard blijven van rampen en andere ellende.
Jan Pommer
Burgemeester