Golfstroom zwakt niet af

Golfstroom zwakt niet af
NRC, aug 2010
Er is geen enkele aanwijzing dat de Golfstroom afzwakt. Eerder lijkt het omgekeerde het geval: dat de sterkte
van de Golfstroom sinds de jaren negentig wat is toegenomen. Dat schrijft de Amerikaanse onderzoeker Josh
Willis in het vakblad Geophysical Research Letters van 25 maart.
Willis, verbonden aan het Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, ontwikkelde een methode waarbij hij satellietmetingen
gebruikt als controle en aanvulling op de beperkte metingen in de oceaan.
De Golfstroom is de oceaanstroming die relatief warm water van de Golf van Mexico naar het noordwesten van Europa voert en
daar zachte winters brengt. De stroom is onderdeel van een driedimensionale oceaancyclus die op grote diepte weer koud water
terugvoert naar het zuiden. De motor achter de cyclus wordt onder meer gevormd door dichtheidsverschillen in het zeewater die
weer door zoutgehalte en temperatuur worden bepaald.
Vroege klimaatmodellen maakten aannemelijk dat de dichtheidsverschillen onder invloed van het broeikaseffect zo zouden
veranderen dat de cyclus zou afzwakken of zelfs stilvallen. Dan zou minder warm water bij Noordwest-Europa arriveren, zodat
het daar juist kouder werd. Verbeterde modellen sluiten inmiddels uit dat de cyclus helemaal stilvalt. Ook zal het
temperatuureffect in Europa maar gering zijn.
Een zelfregistrerende ARGO-boei
wordt in de oceaan geworpen. Foto NOAA
Eind 2005 berichtte een Britse onderzoeker in Nature dat de cyclus in de Atlantische oceaan tussen 1957 en 2004 al met 30
procent in sterkte was afgenomen. Maar in 2007 is deze uitspraak alweer afgezwakt: misschien was in de natuurlijke variatie ten
onrechte een trend gezien.
Tussen 2000 en 2007 zijn in het zogenoemde project Argo drieduizend zelfregistrerende boeien in de oceanen geworpen die
zelfstandig kunnen afdalen tot een paar duizend meter diep en daar de heersende stroomsterkte rechtstreeks meten. Josh Willis
toetste die metingen aan subtiele zeehoogtemetingen vanuit satellieten. Nu blijkt dat de waterverplaatsing in noordelijke
richting (ruwweg in de bovenste 1.000 meter) tussen New York en Lissabon al sinds 2002 constant is, met een seizoensvariatie
van 10 à 15 procent.