Landing in Normandië, operatie ‘Overlord’ De landing in Normandië in 1944, codenaam Operatie Overlord, was de invasie van door nazi-Duitsland bezet West-Europa door de westelijke geallieerden. Met bijna drie miljoen man die Het Kanaal naar Frankrijk overstaken, geldt het nog steeds als 's werelds grootste amfibische operatie. De operatie begon met luchtlandingen en een massale amfibische aanval in de vroege morgen van 6 juni. Landgevechten volgden tot 22 augustus om het Normandische bruggenhoofd te behouden en uit te breiden, en uiteindelijk hieruit uit te breken. Dit leidde tot de val van Parijs. Het is een van de meest bekende campagnes uit de Tweede Wereldoorlog, en de uitdrukking 'D-Day' wordt vrijwel altijd geassocieerd met deze landing. Voorafgaande landingen: Op 9 september 1943 landden drie geallieerde divisies in Italië, bij Salerno. Vijf dagen later meldt Generaal Eisenhouwer:’We zijn niet in staat om op te trekken en de Duitsers bereiden een krachtige tegenaanval voor’. Slechts door overwicht in de lucht slaagt de landing bij Salerno uiteindelijk. Omdat de opmars na Salerno al snel vastloopt bij Monte Casino, besluiten de geallieerden een landing uit te voeren ten noorden van Casino: de landing bij Anzio. Op 22 januari 1944 gaat een legerkorps aan land, zonder heel veel tegenstand te ondervinden. Maar de Duitse tegenaanval dreigt de geallieerden terug in zee te drijven en weet het bruggenhoofd maandenlang af te grendelen. Noch in Salerno, noch in Anzio beschikken de Duitsers over verdedigingswerken van enige betekenis. Langs de Franse kust liggen wel enorme versterkingen, als bunkers , kazematten en een fijnmazig systeem van veldversterkingen. Bovendien zijn er talloze obstakels in zee en op het strand. Als we de verdedigingswerken in Salerno en Anzio bij elkaar optellen halen we nog niet eens het aantal versterkingen die er in Omaha Beach zijn. En dat is nog maar één van de vijf landingsstranden. De geallieerde soldaten zijn bang voor de Atlantic Wall. Deze mag dan wel niet zo machtig zijn als de Duitse propaganda wil laten weten, het is gezonde angst. Deze landing moest lukken! Om deze landing te doen slagen werd ingezet op drie punten: Het gebruik van een overmacht aan mankracht en materiaal. Niet de veel sterkere Kanaal-kust aan te vallen en zeker geen sterk verdedigde havens. Een absolute geheimhouding en misleiding toe te passen. Het gebruik van een overmacht aan mankracht en materiaal. Om deze reden werd tijdens een topconferentie in Washington D.C. (Kerst 1941) besloten tot Operatie Bolero (naar de Bolero van Ravel), die erop gericht was alle noodzakelijke materieel aan te voeren voor een aanval op West-Europa. In de Noord-Atlantische Oceaan woedde echter de strijd tegen de U-Boot-vloot van en er heerste een groot gebrek aan vrachtruimte en bovendien moest de V.S. hun aandacht tussen de strijd in Europa en die in Japan. De dreiging van de U-Boot-vloot heeft men het hoofd weten te bieden door niet alleen konvooien beter te beschermen, maar ook om in de aanval te gaan met oa. de Sunderland vliegboten. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog was de RAF voor haar maritieme patrouilles (coastal Command) aan het overstappen van de Short Singapore op de nieuwe Short Sunderland. De Short Sunderland was direct afgeleid van de Short Empire civiele vliegboten van Imperial Airways. Het waren werkelijk gigantische vliegboten die een zeer belangrijke rol zouden gaan spelen in de strijd tegen onder andere de Duitse Uboten. Het waren werkelijk formidabele wapenplatforms, waarvan de verdedigende capaciteit gedurende de strijd zodanig werd uitgebreid dat ze werkelijk gevreesd werden door zowel de Duitse U-boot commandanten al aanvallende Duitse vliegtuigbemanningen. Deze laatste hebben hem dat ook eerbiedig de naam "Fliegendes Stachelschwein", vliegend stekelvarken genoemd. De bewapening werd zo formidabel dat de Sunderland bemanning laagvliegend over het wateroppervlak, om de kwetsbare onderzijde te beschermen, nagenoeg iedere aanval van vijandelijke vliegtuigen kon weerstaan. Daarnaast werd extra scheepsruimte gevonden door het bouwen van Liberty schepen. Gebaseerd op het aantal schepen dat door het Verenigd Koninkrijk was besteld ter vervanging van door Duitse U-boten getorpedeerde schepen, werden ze aangeschaft voor de Amerikaanse vloot en middels de Lend-Lease Act voor het Verenigd Koninkrijk. De eerste waren kolen gestookte scheepsmotoren, omdat het Verenigd Koninkrijk geen olievelden had, zoals de VS. Later werden het oliegestookte scheepsmotoren. Zestien Amerikaanse scheepswerven bouwden 2.751 Liberties tussen 1941 en 1945, met ruime marge het grootste aantal schepen gebaseerd op één enkel ontwerp. Niet de veel sterkere Kanaal-kust aan te vallen en zeker geen sterk verdedigde havens. Op 19 augustus 1942 vond hier de Raid op Dieppe plaats, een landing van de geallieerden die faliekant verkeerd afliep. Na deze operatie is besloten geen havens aan te vallen . Een absolute geheimhouding en misleiding toe te passen. Die geheimhouding gaat heel ver: Op 17 april 1944 heft de Britse regering het privilege van diplomatieke post op. Diplomaten wordt verboden nog met hun ambassades in het buitenland te communiceren, Dit is een klap in het gezicht van uitgeweken regeringen, als de Nederlandse. Buitenlanders, ook diplomaten wordt verboden het land voor eind juni te verlaten. Burgerverkeer tussen het Verenigd Koninkrijk en Ierland wordt verboden. Vanaf 1 april komen er verboden zones aan de Britse kusten. Later wordt het gehele burgerverkeer in Zuid Engeland stil gelegd. Met journalisten worden strenge afspraken gemaakt. Bondgenoten, als de Franse en Russische regering worden niet meer op de hoogte gebracht. Zelfs de datum van 5 juni is geheim. Iedere persoon, die datum en plaats van Operatie Overlord weet is een ‘Bigot’, heeft een speciale pas en praat over deze zaken slechts via inderhaast geïnstalleerde cryptofoons. Geen Duits verkenningsvliegtuig komt nog boven Zuid Engeland, wel lukt het Duitse verkenningsvliegtuigen om slechts zelden, door te dringen boven Oost Engeland. Daar vindt Operatie Fortitude plaats. De misleidingoperatie o.l.v. Generaal George Patton. Afwachten… De Duitsers zitten achter hun Atlantische Muur en wachten af. Natuurlijk proberen ze uit te vissen waar de grote landing zal plaats vinden. Maar verder zitten ze er passief bij. Eigenlijk ontbreekt het ze aan fantasie. Als op 22 juni 1940 Frankrijk capituleert, juicht Hitler: ‘Engeland is voor altijd van het vasteland verdreven’. Diezelfde avond stuurt Churchill een commando naar de Franse kust. Ze doden in de buurt van Boulogne een flink aantal Duitsers. Na deze avond wordt het bureau ‘gecombineerde operaties’ opgericht, dat regelmatig raids naar de Franse kust onderneemt om zo speldenprikken uit te delen. De Duitsers hebben zelf ook commandotroepen: * Brandenburgdivisie * Skorenzeny en zijn mannen. * Speciale Kampf-Truppen. * Kostenjäger Deze troepen zouden met onderzeeërs of Schnellboten aan land kunnen worden gezet. Brandenburgdivisie Op 26 april 1944 stuitten Duitse Torpedoboten in Lyme Bay op een oefening van Amfibische troepen. Ze vernietigden twee LST’s en een derde werd beschadigd. Maar liefst 700 man werden gedood of vermist. Een enorm succes voor de Duitsers, als ze het hadden gepland en als ze hadden geweten waar ze op gestuit waren. Maar ze ondernam,en niet actief van die acties. Ze bleven achter hun muur zitten en wachtten op het succes van de V1, V2 en V3. Die muur werd bovendien bemand door inferieure troepen. Onder leiding van leiders die niets wisten van de strategie van landingsoperaties. Die ook geen maritieme ervaring hadden.6 april De Duitse inlichtingendienst… De grote man van de Duitse inlichtingendienst was admiraal Canaris. Maar midden februari 1944 was Canaris in ongenade gevallen en was de Abwehr opgeslokt door het Haupt Sicherheits Amt. Voor die club liepen de Duitse spionnen niet echt warm. Wel is het zo dat de Duitsers succesvoller waren in het doordringen van het Franse verzet. Zo wisten de Duitsers de wachtwoorden, uit het werk van Voltaire, die het begin van D-Day zouden inluiden. Toch konden de Duitse inlichtingendienst van alle informatie geen beeld scheppen. Dat kwam ook voor een groot deel doordat de Geallieerden gebruik maakten van grootscheepse misleiding. Zo was Montgommery nogal eens rond de Middellandse zee te zien. Hij toonde daar grote interesse voor de capaciteit van de havens. In wezen was dat Clifton James een toneelspeler, die enorm leek op de veldmaarschalk. Montgommery zat gewoon in Engeland. Generaal Patton voerde het bevel over het 3e leger, dat in Oost Engeland klaar stond om het Kanaal over te steken. de Duitsers dachten dat de Amerikaanse Generaal Patton de invasie van Europa zou gaan leiden. Dit was één van de grootste successen van de Geallieerden gedurende de Tweede Wereldoorlog. Patton leidde inderdaad een grote operatie, Operatie Fortitude. Deze was er op gericht de Duitsers te misleiden en hen te doen denken dat de invasie zou plaatsvinden langs de kanaalkust tussen Calais en Boulogne. In Engeland waren speciaal daarvoor hele havens en terreinen met dummy-landingsboten, dummy tanks, zelfs opblaasbare tanks en dummy vliegtuigen ingericht, die door de Duitsers vanuit de lucht werden gefotografeerd. Door het succes van Operatie Fortitude duurde het dagen voordat de Duitsers hun pantserreserves vanuit het noorden richting Normandië lieten oprukken, waar de werkelijke invasie plaatsvond, Operatie Overlord. De Duitsers waren al die tijd van mening dat de invasie van Normandië niet meer was dan een afleidingsmanoeuvre. Mede daardoor waren de Duitse krijgsheren het met elkaar oneens: von Rundstedt dacht dat de aanval in het Pas-de-Calais zou plaatsvinden en Rommel dacht aan Normandië . 86 uur voor D-Day bombarderen de Geallieerder de Franse kust: de kust van het Pas-de-Calais wordt twee keer zo heftig geraakt als de Normandische kust. Voor iedere bom op Normandië die vallen en twee in het Pas-de-Calais. Op 3 juni lichtten de eerste oologsbodems het anker en varlaten de havens van Schotland en Ierland. Op 4 juni, dus 45 uur voor de landingen op 6 juni wordt besloten om de aanval één dag uit te stellen vanwege het slechte weer. 19 uur voor D-Day verlaten 5000 schepen hun havens om via het centrale verzamelpunt (Piccadilly Circus) op te stomen naar de Normandische kust. 64 jaar na D-Day staan 21 equipes van de NCC aan de Normandische stranden en laten de indrukwekkende geschiedenis op zich inwerken.