Van communiceren ga je niet dood Enkele handvatten • Tijd nemen • Pas je communicatie aan aan de patiënt (kind, oudere, zelf zorgverlener, mentale capaciteiten, enz) • Let op non-verbale communicatie • Identificeer en benoem de emotie van pt of naaste • Reageer empathisch Omgaan met emoties • • • • Boosheid, agressie Ontkenning Angst Misplaatste hoop Boosheid, agressie • Boosheid naar: – De ziekte (alle symptomen ervan) – Verlies van controle, machteloosheid (afhankelijkheid, onder controle staan van medisch team) – Verlies van potentieel (niet kunnen doen waar we altijd op gehoopt hadden) – Natuurwetten/toeval (waarom ik? Onrechtvaardigheid) – Zichzelf (schuldgevoelens) – Vrienden en familie (zij zijn wel in goede gezondheid, of: ik voel me in de steek gelaten) – Mensen van het medisch team (zijn bliksemafleiders voor de spanningen, pt koestert wrok tegenover goede gezondheid van professionals, gaten in de communicatie zoals niet erkennen van emoties) – Andere organisaties (de werkgever, verzekeringsmaatschappij, VAPH, ziekenfonds, enz) – God (ik ben in de steek gelaten) Omgaan met boosheid • Tracht te achterhalen wat de triggers zijn die de boosheid uitlokken • Erken de emotie en wat de persoon aan het ervaren is • Vermijd het (ver)oordelen • Vb. “ik wil niet dat jullie de wondzorg van mijn vrouw doen, ik zal die zelf wel doen!” • Hoe kan je reageren? Mogelijke reacties • Directe/feitenrespons – “Meneer, wondzorg is onze specialiteit, wij zijn het best geplaatst om dit te doen” • Oordelende respons (zorgt voor escalatie) – “Meneer, u kan geen wondzorg doen. Laat ons nu maar doen en hou u intussen met iets anders bezig” • Open vraag – “Kan je wat meer zeggen over je gevoelens?” • Empathische reactie – “Je klinkt boos omdat wij je vrouw willen verzorgen en jij dit liever zelf zou willen doen” Ontkenning • Korte termijn-ontkenning = normale reactie op bedreigende situatie • Kan afgewisseld zijn met realistische kijk! • Langdurige/constante ontkenning is niet adaptief – de persoon past zich niet aan aan de nieuwe omstandigheden. Kan leiden tot ongepaste beslissingen. Omgaan met ontkenning • Hoe doen jullie het? • Patiënt bevragen: – – – – Hoe voelt hij zich de laatste tijd? Hoe denk hij dat het zal evolueren? Heeft hij nagedacht over wat als het slecht evolueert? Enz (doorvragen) • Aangeven dat zijn naasten zich die vraag misschien wel stellen en zich daar zorgen over maken, zich afvragen hoe alles dan zal verlopen, op welke hulp ze kunnen rekenen, enz. (naaste betrekken) Angst • Opnieuw: empathische reactie • Exploreer de specifieke dingen waar de persoon bang voor is (vb. het onderzoek, de evolutie, pijn, bang om in het ziekenhuis te sterven) • Probeer van daaruit afspraken te maken met de patiënt Misplaatste hoop • Onrealistische of misplaatste hoop = nefast • Verhindert het plannen van bepaalde zaken (beslissingen, afscheid) • Hoop is geen vaststaande entiteit, bezit verschillende componenten: sommige zijn haalbaar, andere niet (vb. genezen vs geen pijn lijden) Misplaatste hoop • Plan for the worst, hope for the best • Het is (een beetje) eenvoudiger om hypothetisch te praten over aftakeling en dood vóór het echt heel slecht gaat met de patiënt en de toestand snel evolueert • Het plannen voor het ergste kan de patiënt ook wat controle geven • Geef ook aan wat jij als zorgverlener zou wensen en wat je daadwerkelijk kan doen • “We willen niet dat u aan mama vertelt dat ze kanker heeft.” • Wat zit hier achter? • Hoe ga je hiermee om? Niet vertellen aan de betrokkene • Uitdrukken van respect • Verkennen waarom de vraag gesteld wordt • Verkennen wat de familie denkt wat het standpunt van de bewoner is • Eigen opvattingen en waarden beschrijven • Onderhandelende aanpak voorstellen • Basisregel uiteenzetten • Praten met de patiënt (M. Keirse: Aan weerszijden van de stethoscoop. 2011) Referenties • De Lepeleire J, Keirse M, (2011). Aan weerszijden van de stethoscoop. • Buckman, R (2010). Practical plans for difficult conversations in medicine. Strategies that work in breaking bad news.