week 50

Lesopening week 50 ‘Zoeken naar morgenlicht’
Vlak voor de opkomst van de zon is de nacht is op haar donkerst. Daar
hebben mensen in moeilijkheden ‘weet’ van, in hun hart leeft huiver voor
het duister. Ook op klaarlichte dag zien zij uit naar licht van bevrijding,
beschutting en hoop, licht voor zichzelf en hun gezin. Hoop en ‘zicht’, op
een oplossing kunnen het begin van een ochtendschemering inzetten, en het duister breken.
Op de foto zien we vrouwen in Istanboel, die verleden week protesteerden tegen de
slachtingen in Aleppo door Assad en de Russen. We zien hen met dichtgeplakte mond, hun
stem niet wordt gehoord; zij dragen bebloede poppen als symbool van het leed dat ook de
allerkleinsten wordt aangedaan. Je kunt dit zien als verwijzing naar de geboorte van de profeet
Mohammed dat verleden week gevierd werd. Maar het is ook een metafoor voor het komende
geboortefeest van Christus; wij hopen en verwachten de komst van het Morgenlicht! Dit was
bij Herodes niet welkom, hij haatte het licht en zocht het kind om het te doden.
Ook nu zijn er booswichten als hij, die zich verbergen in het duister. Zo ontploften er op 11
december, een dag na bovenstaande demonstratie van de vrouwen, twee bommen in
Istanboel. Hier kwamen 38 mensen bij om het leven, onder wie 30 agenten.
Alles van waarde is weerloos en kwetsbaar…
Nog altijd zijn er mensen, ver weg en dichtbij, die het duister moeten vrezen.
Laten wij daarom mét elkaar als tegenwicht het licht van de hoop brandend
houden. Want dit is het morgenlicht dat het Kerstfeest ons aanreikt in een
kind, teken van hoop. Geef dóór dat licht!