IJzersterke priemgetallen in het theater

Recensie door Dagblad Metro
http://www.metronieuws.nl/entertainment/ijzersterke-priemgetallen-in-hettheater/SrZkdh!Hv37anw2oqIk/
Geplaatst 2011-04-08 om 14:47
Foto: Michel Porro
IJzersterke priemgetallen
in het theater
Theaterstuk over het bejubelde boek ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’ •
Voelbare spanning en geweldig acteerwerk zorgen voor meeslepend verhaal
Facebook Like
Wat: De eenzaamheid van de priemgetallen
Wie: Matzer Theaterproducties
Waar: Verkadefabriek ‘s-Hertogenbosch
Wanneer: donderdag 7 april
Waardering: ••••
Veel mensen vragen zich voordat ze naar deze voorstelling gaan af, hoe zo’n fantastisch
boek vertaald kan worden naar een theaterproductie. Het boek ‘De eenzaamheid van de
priemgetallen’ van Paolo Giodano kreeg louter positieve recensies door zijn intrigerende
karakters en mooie schrijfwijze. Kan dit in theatervorm? Ja.
De vier acteurs zetten het verhaal ijzersterk neer. Met goede monologen word je
meegetrokken in het verhaal van Mattia en Alice die elkaar ontmoeten op de middelbare
school. Er ontstaat een merkwaardige vriendschap, die vergeleken wordt met die van
tweelingpriemgetallen. Ze staan dicht bij elkaar, maar worden gescheiden door dat ene
getal dat er tussen ligt. Zo hebben Mattia en Alice beiden een traumatische gebeurtenis
meegemaakt, die hen ervan weerhoudt écht contact met elkaar te krijgen.
De voorstelling is klein en intiem. Marijn Klaver, Laurence Roothooft, Wolter Muller en
Lottie Hellingman spelen samen ongeveer twintig verschillende rollen. In het begin ietwat
verwarrend, maar niet storend. Soms zorgt het zelfs voor grappige taferelen,
bijvoorbeeld als Marijn en Wolter twee meisjes spelen.
De acteurs weten precies hoe lang de stiltes moeten duren, welke houding ze moeten
aannemen en zijn zowel in monologen als in gesprek met elkaar erg goed. De spanning
tussen Mattia en Alice, die tekenend is voor het verhaal, is in het theater goed te voelen.
Kleine details, bijvoorbeeld de kleding die ze aanhebben, laten zien dat de twee echt bij
elkaar horen. Ook als ze niet naast elkaar staan. Niet elke scène uit het boek kan
gespeeld worden, waardoor de relatie minder kan worden uitgelicht dan in het boek.
Toch zijn ze erin geslaagd ook voor niet-lezers de onderlinge verbondenheid te laten
zien.
Het stuk is trouw gebleven aan het boek door bepaalde citaten letterlijk over te nemen.
De ingewikkelde gedachtes van het wiskundewonderkind Mattia bijvoorbeeld, die Marijn
Klaver zich eigen heeft gemaakt. Wel is er muziek toegevoegd aan het verhaal. Muziek
die de scènes perfect aanvult. De noten spelen geen hoofdrol maar zetten een sfeer neer.
Geluidstechnisch is dit ook te horen: de muziek staat niet te hard en de zang is prachtig
doch subtiel.
“De eenzaamheid van de priemgetallen” is door zijn eenvoud waarschijnlijk niet voor
iedere Metrolezer weggelegd, maar mensen die het boek goed vonden moeten zeker een
kijkje nemen bij dit werk van Madeleine Matzer. De eenvoud is met dit verhaal namelijk
juist een toevoeging. En heb je het boek niet gelezen? Dan zijn Mattia en Alice twee
personen die je prima kan leren kennen in het theater.