Giordano, P., De eenzaamheid van de priemgetallen. 7de druk

Nadia El Jalti
Nr.: 6
5HWb
De eenzame tweelingpriemgetallen
Het boek ‘De eenzaamheid der priemgetallen’ heeft een hartverscheurend verhaal.
Het is een prachtig boek met een geweldige diepgang in de wereld van de
uitzonderingen op de mensheid. Door de traumatische ervaringen van Mattia en
Alice, voelen ze zich hulpeloos in de maatschappij. Wanneer ze elkaar ontmoeten,
ontstaat er onmiddellijk een bijzondere vriendschap tussen de meest eenzame
personen. Een debuut van de schrijver Giordoni, een schrijver die volgens Alle Lanse
een uitzonderlijk talent is die op zo'n jeugdige leeftijd al zo'n rijpe, levenswijze en
beheerst geschreven roman schrijft (Lansu, 2009).
In de eerste plaats leest het boek zonder moeite wat komt door de zeer vlotte
schrijfstijl van Giordano. Het is geschreven vanuit het auctoriale perspectief,
waardoor je een duidelijk zicht krijgt van de twee levens van de hoofdpersonages.
Giordano heeft de sfeer van de omgeving van de personages goed opgeroepen door
de wereld van het schoolleven zodanig te beschrijven dat er toch nog iets
deprimerend aan de hand is.
Vervolgens komt het thema ‘verdwijnen’ volgens mij veel aan bod in het boek. Zo
wordt het verwerkt met het geval van de priemgetallen. De priemgetallen verdwijnen
of gaan ten gronde door de natuurlijke getallen, zo verdwijnt ook het tweelingzusje
van Mattia, Michela, nadat hij haar heeft achtergelaten in een park. Hierdoor isoleert
Mattia zichzelf door met niemand om te gaan. Wat ook een vorm van verdwijnen is.
Ook was dit gaande bij Alice, ze verdween bijna in de mist op de skipiste en
probeerde achteraf niets meer te eten omdat ze wou verdwijnen.
Bovendien is het mooie aan het boek dat er veel onopgeloste zaken zijn. Het was
hoogstwaarschijnlijk de bedoeling van Giordano om de lezer in het ongewisse te
laten. We weten bijvoorbeeld niet hoe Alice is gered op de skipiste en wat er juist is
gebeurd met Michela. Dit zorgt ervoor dat de lezers er nog lang over kunnen
nadenken.
Ten slotte de hoofdpersonages. Naast Alice en Mattia zijn er nog maar weinig
personages in het verhaal. Ik vond ze heel geloofwaardig, doordat de schrijver ze
goed heeft beschreven door hun moeilijke jeugd te vertellen. Mattia is op zichzelf en
onverschillig. Alice is in tegenstelling tot Mattia, sociaal aangelegd. Dan is er ook nog
Viola, het meest egoïstische en wreedste personage in het boek. Ondanks het feit
dat er gebrek is aan karakterontwikkeling, heb ik sympathie gekregen voor de drie
personages.
Na het boek te hebben gelezen, besef ik dat ik er in het begin helemaal naast zat
qua mijn voorspelling. In tegenstelling tot mijn verwachtingen is het boek een van de
meest aangrijpende boeken die ik ooit heb gelezen. Wat me heeft aangetrokken tot
het boek is de mysterieuze kant van de personages die de schrijver heeft gecreëerd
door de grote tijdssprongen. Het is een bijzonder boek, waar je nog tijden over blijft
nadenken.'
Nadia El Jalti
Nr.: 6
5HWb
Bibliografie
Primaire literatuur
Giordano, P., De eenzaamheid van de priemgetallen. 7de druk, uitgeverij Cargo, Amsterdam,
2009, 318blz.
Secundaire literatuur
Alle L., Recensie: Paolo Giordano - De eenzaamheid van de priemgetallen. Internet, (21
januari 2009).
(http://www.parool.nl/parool/nl/26/BOEKEN/article/detail/127961/2009/01/21/PaoloGiordano---De-eenzaamheid-van-de-priemgetallen.dhtml).