Schone kleren voor gemeentepersoneel

GEMEENTERAAD 24 SEPTEMBER 2002
Interpellatie raadslid Lucette Callebaut : schone kleren voor gemeentepersoneel
Algemeen
Dat de meeste kleren die we aantrekken onder mensonwaardige omstandigheden worden
gemaakt, is geen prettige gedachte. De Schone Kleren Campagne streeft met
consumentenacties naar verbetering van arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie
wereldwijd. Schone kleren is een benaming voor kleren die gemaakt zijn onder goede
arbeidsomstandigheden.
Steden en gemeenten kopen jaarlijks voor een aanzienlijk bedrag aan kleding in. Het gaat
hierbij om werkkleding en uniformen voor diverse gemeentelijke diensten zoals bijvoorbeeld
de brandweer, de groendienst, de reinigingsdienst, enz. De gemeente kan laten zien dat zij het
belangrijk vindt dat kleding op een goede manier geproduceerd wordt door zelf het goede
voorbeeld te geven. Een Schone Kleren Gemeente zorgt er voor dat in de toekomst alleen
dienstkleding wordt ingekocht die onder goede arbeidsomstandigheden gemaakt is en niet
schadelijk is voor het milieu.
Er is sprake van een overlap tussen de reguliere, modische kledingindustrie en de dienst
kledingsector. T-shirts en sokken worden, bijvoorbeeld, geproduceerd in de reguliere
kledingindustrie, maar kunnen ook verhandeld worden door dienstkledingbedrijven.
Daarnaast verschilt de dienstkledingsector op een aantal punten van de modische
kledingindustrie : kortere uitbestedingsketen, langdurige zakenrelaties, productieplaatsen.
Hoewel er momenteel nog niet veel specifieke informatie beschikbaar is over de productie
van dienstkleding, lijken de mogelijkheden om goeie arbeidsomstandigheden te garanderen of
te creëren groot, precies omwille van de specifieke kenmerken.
Principe
Dit is een princiepvoorstel. Er is voor het ogenblik nog geen kledij op de markt die kan
voldoen aan de sociale en milieucriteria die de campagne voorstelt. De bedoeling is dat de
gemeente in haar contacten duidelijk maakt aan de producenten, tussenhandelaars dat ze op
termijn sociale en milieucriteria zal toepassen bij haar aankopen van kledij voor het personeel.
Als verschillende gemeenten dit signaal geven dan zullen de producenten en tussenhandelaars
niet anders kunnen dan deze criteria zelf toe te passen.
Brussel-Kamer van Volksvertegenwoordigers
Op 29 november 2001 stemde de Kamer de wet ter bevordering van de sociaal verantwoorde
productie. Met de ontwikkeling van een Belgisch Sociaal Label voor maatschappelijk
verantwoorde productie zorgt ons land voor een primeur.
Het label staat voor sociaal verantwoorde productie en wordt aangebracht op de producten
van ondernemingen. Het label waarborgt dat elke stap in het productieproces heeft
plaatsgevonden in overeenstemming met de toetsingscriteria.
De toetsingscriteria zijn gebaseerd op de conventies van de internationale arbeidsorganisatie.
De gemeente heeft heel wat mogelijkheden om duurzame productie- en consumptiepatronen
te bevorderen. Dit kan op een directe manier d.m.v. solidariteit met het Zuiden of indirect via
een duurzaam beleid.
De offertes i.v.m. aankoop van dienstkledij bevatten nu een quotering op basis van een
puntensysteem voor kwaliteits- en veiligheidseisen en prijs. Het is evenwel aangewezen daar
duurzaamheidfactoren aan te koppelen, met name aandacht voor milieuaspecten en
arbeidsomstandigheden bij de productiebedrijven.
Op vlak van milieu zijn de milieumanagementsystemen, milieuvriendelijke veredeling van
stoffen, milieuvriendelijke verpakkingen, enz.
Op gebied van arbeidsomstandigheden dient gerefereerd naar een gedragscode die gebaseerd
is op de conventies van de internationale arbeidsorganisatie.
Voorstel
Agalev stelt voor om er principieel mee in te stemmen dat in het kader van een duurzaam
beleid bij de aankoop van dienstkleding voor het gemeentepersoneel eveneens aandacht zal
worden besteed aan de milieuaspecten en de arbeidsomstandigheden bij de productie van de
dienstkleding.
Antwoord schepen Patrick De Smedt
De Schone Kleren Campagne is ons welbekend. Honderdduizenden consumenten namen
reeds deel aan de acties. Het netwerk van deelnemende organisaties is wereldwijd verspreid.
Deze consumentencampagne zet kledingketens onder druk om hun maatschappelijke
verantwoordelijkheid te nemen door ervoor te zorgen dat kleding gemaakt zou worden in
rechtvaardige omstandigheden, d.w.z. :
 geen kinderarbeid
 geen dwangarbeid
 geen discriminatie
 leefbare lonen
 48 uren werkweek
 veilige en gezonde werkomstandigheden
 enz
Hoewel er nog geen lijst bestaat van bedrijven die schone kleren verkopen, heeft de actie er
toch reeds verschillende bedrijven toe aangezet om een stap in de goeie richting te zetten.
Vraag die hierbij wel kan gesteld worden is het feit dat los van de bedrijven zelf ook de
overheid kan of moet zorgen voor een goede arbeidswetgeving.
Met de invoering van het Belgisch Sociaal Label voor maatschappelijke verantwoorde
productie zorgt ons land voor een primeur.
Daarnaast heeft de Europese Unie het Ecolabel ontwikkeld om bedrijven te stimuleren
milieuvriendelijker te gaan produceren, er is ook nog een EKO-SKAL keurmerk, en de ISO
en EMAS certificaten.
Stof genoeg dus tot nadenken, wat kunnen we hiermee doen i.f.v. ons eigen aankoopbeleid.
Het stadsbestuur moet waar mogelijk inspanningen doen om duurzame productie- en
consumptiepatronen te bevorderen en de bevolking te sensibiliseren over de Noord-Zuid
verhouding.
De huidige grote aanbesteding (met de nieuwe huisstijl kreeg ons voltallig personeel nieuwe
kledij) loopt nog tot april volgend jaar en de bijbestellingen moeten uiteraard identiek zijn.
Een nieuw bestek wordt pas tegen 2005 voorzien.
Tegen die datum zullen de firma’s reeds beter vertrouwd zijn met de nieuwe wetgeving.
Ondertussen vragen wij de betrokken ambtenaren deze materie te bestuderen.
Met gelabeld hout hebben wij reeds ervaring. Ik moet u wel zeggen dat uit deze ervaring
gebleken is dat praktijk en theorie ver uit mekaar kunnen liggen.