LESBRIEF Woeste Woning door Theater de Winter Een voorstelling

LESBRIEF
Woeste Woning door Theater de Winter
Een voorstelling voor kinderen vanaf 7 jaar
In deze lesbrief staan suggesties voor oefeningen of gespreksthema’s om
voor en/of na de voorstelling met de kinderen in de klas door te nemen.
De voorstelling is voor kinderen vanaf 7 jaar , het is een vertel voorstelling
waarbij sommige scènes uitgespeeld worden. De thema’s in de voorstelling
zijn o.a : verhuizen, nieuwe stappen zetten/opnieuw beginnen,
verwachtingen/vooroordelen, angst, spoken/griezelen, waarneming
geluiden/hoorspel.
HET VERHAAL
Thomas is er van overtuigd dat het spookt aan de overkant. Hij heeft het
allemaal gezien. Lichten die plotseling aangaan, ramen die op ogen lijken,
krakend hout alsof een monster zich schuilhoudt.
Komt de bal per ongeluk in de tuin terecht, dan verdwijnt deze zonder dat er
iemand in de buurt is. En dan heb je ook nog de bewoner van het huis, een
akelige oude man met een krakende stem en een enorme haakneus. Hij praat
tegen het huis, terwijl hij er in zijn eentje woont. Het huis draagt een geheim in
zich. Het spookt er. Iedereen verklaart Thomas voor gek, maar Loena gelooft
hem. Ze gaan op onderzoek uit en ontdekken het verrassende geheim van de
Woeste Woning !
Inspiratiebron voor de voorstelling is de animatie film Monsterhouse
geproduceerd door Steven Spielberg
Spel en concept: John de Winter
Regie: Merel van Gaalen
Script : Merel van Gaalen en John de Winter
Muziek: Gertjan Pasveer
geluid: Ernst van der Loo
Lichtplan en techniek: Nico Vellinga
Met dank aan : Theater Pierrot,
Tekeningen lesbrief: www.strip-en-kaart.nl
KIJK REGELS
Wat in ieder geval belangrijk is om voor de voorstelling met de kinderen door
te nemen zijn de kijk regels:
Ze gaan naar en theater of een andere zaal en zijn daar en onderweg er naar
toe graag rustig zijn, zodat er geen andere mensen gestoord worden.
Een theatervoorstelling is geen film, er staat een acteur op toneel en die
hoort ook alles wat in de zaal gebeurt, en dat kan hem afleiden van zijn
verhaal, dus niet praten of snoepen of ritselen in de zaal. Dat stoort
bovendien ook je buurman. Dus van te voren even naar de WC, tijdens kan
niet. En natuurlijk, ook voor de begeleiders en leerkrachten, mobiele
telefoons en MP 3 spelers en dergelijke uit !
Lachen mag en als je iets niet begrijpt, ga het dan niet aan je buurman of
vrouw vragen, maar let dan extra goed op want meestal worden de raadsels
in de loop van een voorstelling vanzelf opgelost ! Veel plezier alvast !
SUGGESTIES EN OEFENINGEN:
VERHUIZEN
Thomas gaat verhuizen en hij heeft er helemaal geen zin in; Zijn er kinderen
in de klas die wel eens verhuisd zijn ? Wat was er leuk en spannend aan en
wat was er niet leuk aan. Schrijf een woordweb op het bord
Kinderen die niet zijn verhuisd hebben vast wel eens iets moeten doen wat
nieuw voor ze was. Wat was daar leuk en spannend aan en wat was er niet
leuk aan. schrijf dit ook bij het woordweb
Maak hierna een gedicht over verhuizen of over nieuwe stappen waarbij de
woorden van het woordweb gebruikt worden.
vreemd
mooie spullen
\
|
nieuw
huis
spoken
onbekend
\
/
andere geluiden - kraken
|
/
verhuizen
\
afscheid
\
verdriet
DROOMHUIS SPOOKHUIS
Hoe ziet jouw perfecte huis er uit ? maak een tekening of een collage
En hoe ziet je ergste nachtmerriehuis eruit ? Maak ook een tekening of een
collage. Of zoek plaatjes van droom- en spookhuizen op het internet.
Tip: maak per kamer een thema in beide huizen: bijv eten, slapen, relaxen
!
Of maak deze tekening af ; wordt het een droomhuis of een spookhuis ?
Exposeer de droomhuizen en de spookhuizen apart en bekijk met de groep of
er overeenkomsten zijn bij de spookhuizen en bij de droomhuizen.
Zijn er dingen die iedereen eng vindt of die iedereen mooi vindt.
Bespreek met de groep hoe het komt dat iedereen hetzelfde eng of juist mooi
vindt. Is het omdat je zelf zoiets gezien hebt of omdat het in film en TV zo
wordt getoond ?
Maak een verhaal over het fijnste plekje in jouw huis. Wat is er bijzonder aan,
hoe ziet het er uit, wat staan er voor spullen, hoe ruikt het, wie komen er ?
Wat doe je er meestal ?
Wat is het engste plekje in jouw huis ? Wat is er griezelig aan, hoe ziet het er
uit, wat staan er voor spullen, hoe ruikt het, wie komen er (niet) ? Wat doe je
er meestal? en hoe doe je dat?
SCARY DANCE
In de kring of verdeel de klas in groepjes; laat aan elkaar zien hoe je je
beweegt als je op of in de buurt van het enge plekje bent. kijk goed wat
iedereen doet en zorg dat jij de beweging ook kent. Zet nu de 5 angstige
bewegingen of loopjes achter elkaar en herhaal het steeds. Zet een
spannend muziekje op en dans de scary dance. Als alle bewegingen teveel
op elkaar lijken laat dan ieder twee heel verschillende angst bewegingen
verzinnen en kies de vijf leukste uit.
WAARNEMEN
Oefeningen in de kring (met je ogen dicht)
Wat zie je ?
Zet de groep in een kring en kijk allemaal 1 min goed naar elkaar.
De leerkracht wijst daarna een persoon aan en de rest doen zijn/ haar ogen
dicht . De leerling die de ogen open heeft beschrijft de kleding van een
andere leerling uit de kring; wat heeft hij /zij aan, kleur haar. Als iemand
herkent dat het over hem of haar zelf gaat steekt diegene zijn/haar vinger op,
maar zegt niets. De rest mag raden. Als het te lang duurt kan de beschrijver
niet zichtbare details als karakter en hobby’ s over degene toevoegen.
Tips: spreek van tevoren af dat er niet negatief over anderen gesproken wordt
Doe het spel niet lang, een paar keer is genoeg.
Wat hoor je ?
De leerlingen zitten in de kring met de ogen dicht, een persoon loopt rond en
maakt een bepaald geluid 3 keer, de leerlingen moeten goed luisteren en na 3
keer raden wat voor geluid ze horen, Begin met gewone geluiden als deur
openen en sluiten en boek opslaan en ga dan naar moeilijker opdrachten
zoals het verschil tussen krassen op papier en krassen op hout.
Wat voel je
Leerlingen zitten in een kring met ogen dicht en ze houden hun hand met de
palm omhoog voor zich. Een persoon loopt langs met een bepaald voorwerp,
en strijkt ermee langs de handen van de leerlingen. De leerlingen moeten
raden wat het is. Kies voor voorwerpen met zeer verschillende structuren
zoals een sjaal en een fles, een boek en een ballon.
VERWACHTINGEN
Heb je zelf wel eens meegemaakt dat iets of iemand heel anders bleek te zijn
dan je verwachtte ? vertel aan de groep ‘wat dacht je eerst’ en ‘wat bleek het
te zijn?”
maak er (in kleine groepjes) tableaus vivants of een strip verhaal van,
in 4 plaatjes :
plaatje 1 Wat is de situatie (plaats+ handeling) ? wie zijn er aanwezig ?
plaatje 2 wat dreigt er te gebeuren
plaatje 3 wat is jouw reactie ? (overdrijf dit een beetje )
plaatje 4 wat gebeurt er in werkelijkheid ?
1
!
2
!
!
3
!
4
HOORSPEL
In de voorstelling vertelt Thomas een stuk van het verhaal terwijl hij er zelf de
geluiden bij maakt. Heb je gezien met welke spullen hij welke geluiden
maakte ? Je zag wat hij deed en hoorde wat het effect is. Deze manier van
geluiden maken , zonder dat je de beelden ziet komt bij het hoorspel en de
(stomme) film vandaan. Geluid is op het toneel, maar ook in film een heel
belangrijk element om de spanning op te bouwen, kijk maar eens naar een
griezelfilm, zonder het geluid aan. Dat is meteen een stuk minder eng.
Geluiden maken
Verdeel de klas in groepjes van 5 leerlingen en laat ze per groepje een aantal
spannende, enge geluiden verzinnen, ze kunnen ieder geluid een keer
uitproberen, de volgorde van de geluiden bepalen en laten oplopen in
‘griezeligheid’ en dan verdelen wie wat doet.
De klas gaat in de kring zitten, de geluidmakers van een groepje gaan
rondom de kring staan en maken de geluiden in de door hen bedachte
volgorde.
De klas luistert kritisch mee, is het eng, wordt het spannender, welk geluid is
het engste en welk was eigenlijk niet eng? Kun je hetzelfde geluid enger
maken door het te herhalen of harder of zachter te doen ?
Onthoud de goede (enge) geluiden van je eigen groepje en van elkaar.
Verzin naar aanleiding van de geluiden die je gemaakt en gehoord hebt een
kort verhaal met de kleine groep waarbij de geluiden het verhaal
ondersteunen en spannend maken.
!
Hoorspelen werden in het begin van de vorige eeuw veel geluisterd toen er
nog geen televisie, maar wel radio was. Hier zie je de acteurs aan het werk.
In een hoorspel wordt met enkel tekst, muziek en geluid een toneelspel
opgevoerd, een onzichtbaar toneelstuk dus. Vaak spraken de acteurs in
microfoons en waren er naast muzikanten ook geluidenmakers. Die bijv het
rinkelen van een kopje lieten horen of het kraken van een deur. De stomme
film is ‘stom’ genoemd omdat men vroeger nog geen films met geluid of
soundtrack kon maken. Het geluid werd er in de bioscoop live bijgemaakt
vaak door een pianist en/of een gerausmacher. Er is zelfs een filmgenre
genoemd naar een instrument van deze gerausmachers: de slapstick; dit zijn
twee lange latten die met een scharnier aan elkaar zitten en die,als je ze
tegen elkaar slaat, een flinke klap geven.
!
Iedere keer als iemand viel of een klap kreeg sloeg de geluidenmaker met zijn
slapstick. En dat gaf zo’n goed effect dat de filmakers steeds meer klappen en
valpartijen in hun films deden. Maar ook later in de geluidsfilm waren er
speciale mensen nodig die fakegeluiden maakten om de beelden in de film te
versterken. Tegenwoordig heten de geluidsmakers bij film” Foley artists” Hoe
zij te werk gaan is o.a. te zien op de onderstaande you tube filmpjes:
Foley artist Jurassic park
http://www.youtube.com/watch?v=Dp7aJ6zoLXY&feature=related
Foley artist the one show
http://www.youtube.com/watch?v=AwBxNj_0B_Y&feature=related
Op www.hoorspelfabriek.nl is te zien dat het genre, voornamelijk in de vorm
van luisterboeken ook in Nederland nog steeds leeft. NB veel boeken voor
volwassenen, niet perse geschikt om kinderen zelf op te laten zoeken, maar
er staan een paar voorbeeldfragmenten : bijv Eric en het kleine insectenboek,
De Nachtegaal en De Mestkever en de Wilde Zwanen
OVER THEATER DE WINTER
Theater de Winter is het gezelschap van acteur/poppenspeler John de Winter.
Per voorstelling stelt John een team samen van decor- en poppenbouwers,
regisseur, technicus en componist met wie hij de voorstelling gaat maken en
waar hij zelf in speelt. Hij reist hiermee door heel Nederland en België. Hij
speelt zo’n 100 voorstellingen per jaar en kan door de technische faciliteiten
die zijn stichting voor hem beheert, op vrijwel elke plek in Nederland staan. Hij
speelt vooral in theaterzalen, maar ook veel in de buurt- en clubhuizen en op
scholen.
John de Winter is op 18-jarige leeftijd begonnen als poppenspeler en heeft
zich inmiddels ook ontwikkeld tot een zeer begenadigd verhalenverteller. Hij
weet met zijn spel zijn publiek van het begin tot het eind te boeien. Geroemd
is zijn stemtechniek, waarmee hij aan alle figuren een dramatische laag
meegeeft die hen herkenbaar en geliefd maakt. Hij heeft inmiddels al aan
meerdere bekende tekenfilmfiguren zijn stem geleend, onder meer aan
Knorretje van Winnie de Poeh.
Zijn voorstellingen zijn zonder uitzondering van een bijzondere beeldende
kwaliteit, ontroerend in hun uitvoering en dragen een kleine les in zich, een
boodschap zonder hoofdletter zoals hij dat zelf noemt. Hij maakte in 2009 een
verbeelding van het sprookje Sjaak en de Bonenstaak. Daarvoor al
produceerde hij De jongen uit de woestijn, een indrukwekkend oer-verhaal
over de jonge Jozef die onderkoning van Egypte werd en in januari 2010 was
de première van Toby’s Alfabed een kleutervoorstelling over het spelen met
letters.
De vertellingen van John de Winter gaan over communicatie. De zelf verbaal
goed onderlegde speler is binnen zijn werk voortdurend op zoek naar de
juiste manier om met anderen contact te leggen. Ieder verhaal heeft in zijn
basis de zoektocht naar contact, het overwinnen van de obstakels die dit
contact in de weg staan. Oud zeer en slechte herinneringen achter je laten en
opnieuw beginnen, omdat je familie bent, omdat je van elkaar houdt of
simpelweg omdat je bij elkaar in de straat woont.
Door zijn aanstekelijke spel spreekt John een groot publiek aan en bereikt hij
alle lagen van de bevolking. Geboren en getogen in Rotterdam kent hij de
grote verschillen tussen de culturen die Nederland bevolken. Hij weet hen
allen te boeien en te raken.
John de Winter blijft de communicatievormen onderzoeken en de ene keer
wordt daar vooral beeld in gebruikt en de andere keer meer taal . Bij Toby’s
alfabed was de vorm van de letters het uitgangspunt, De Woeste Woning is
weer een vertel voorstelling, waarbij geluid en beeld en suspence gebruikt
worden om het verhaal te ondersteunen.
Zakelijk/contactgegevens :
Theater de Winter
Speler : John de Winter
Website: www.theaterdewinter.nl
Email : [email protected]
Technische gegevens/basis vereisten :
Leeg speeloppervlak van minimaal van 5 m breed, 5 meter diep, 2.80 meter
hoog. Gymzaal of podium en anders andere ruimte, maar graag kasten,
tafels, stoelen van te voren verwijderen. Let ook op dat de ruimte niet gehorig
is en geen doorgang biedt tijdens de voorstelling en een deel van de opbouw.
Verduistering is noodzakelijk. Geen vuilniszakken, maar wel landbouwplastic
of karton.
De opstelling van de tribunen moet trapsgewijs zijn i.v.m. zichtlijnen. Anders
gaan kinderen staan. ( matten, bankjes, stoelen, tafels )
De voorstelling kan uitsluitend op de begane grond gespeeld worden.
Hulp van 2 volwassenen noodzakelijk bij het uitladen.
Zo dicht mogelijk bij de speelplek uitladen.
De speler komt met een technicus en rijdt in een bestelbus. Parkeerplek vlak
bij de school wordt op prijs gesteld.
Kleedkamer is niet nodig: koffie of thee wordt wel heel erg op prijs gesteld
De opbouwtijd is 2 uur.
Bij schoolvoorstelling kunnen maximaal 125 kinderen tegelijk kijken
Graag de kinderen van te voren naar het toilet laten gaan.
Mobiele telefoons graag uit tijdens de voorstelling en niet flitsen met de
camera. Na afloop kunnen er eventueel foto’s gemaakt worden.