In gesprek met Jaap Wisse Jaap, geboren in Veere woont nu aan de Kaai. Jaap heeft op verschillende plaatsen gewoond in Veere, aan de Oude Wacht, op de kaai “twee huizen naast Frans Sturm de schoenmaker”. Dat zegt niet iedereen meer wat, maar dat is nu kaai 103. In 1939 namen zijn ouders de melkhandel van de Buck over en werd de winkel aan de Markt bewoond. Later zou zijn vader de melkhandel overdoen aan de familie Den Dikken en verhuisden zijn ouders naar de Veerseweg “het hof van Cevaal, waar nu Gillis Poppe woont” Eenmaal aan tafel komt Jaap gelijk met een stapel boekjes van de Oranjevereniging. Jaap is een echte verzamelaar en weet enorm veel zich te herinneren van Veere. Hij weet zoveel dat het voor mij haast ondoenlijk wordt alles op te beschrijven. We beginnen aan de schooltijd in Veere; de oorlogstijd heeft veel indruk gemaakt. Op school moest er regelmatig worden geoefend voor luchtaanvallen. Ondanks dat het om een serieuze zaak ging, wisten de kinderen er ook een lolletje van te maken. Als er geoefend werd moesten ze kruipend naar de gang zien te komen. Onderweg probeerde Jaap dan de veters uit te maken van diegene die voor hem kroop, of er werd hier en daar wat geknepen; Jaap heeft er zichtbaar lol in gehad. In die tijd werden ook alle kinderen op de foto gezet, dat was voor het geval er iets mis zou gaan dan wist men wie er op school zat en of er misschien kinderen ontbraken. De school werd gevorderd voor mensen die bunkers moesten bouwen. In de oorlog was er ook school in het huis van Cees Mol en wat nu de Rabobank is, deze huizen stonden leeg. De onderwijzers waren toen Dhr Wey en juffrouw van Leeuwen en later de heren C. Douw en Izebout. Regelmatig moesten naar de zolder i.p.v de kelder bij een luchtalarm. Op die zolder stonden allemaal kleren van mensen die Veere hadden moeten verlaten. Als kind vond je dat mooi om daar eens in te snuffelen, wat natuurlijk niet mocht. Het luchtalarm kwam toen de Engelsen de sluisdeuren kapot wilden bombarderen. In die tijd was er niet veel, je speelde met wat je had, overal maakten we er wat van. “Meester Izebout hebben we nog wel eens tuk gehad” gaat Jaap verder, “hij was zijn broodtrommel vergeten en toen we dat doorhadden hebben we in het speelkwartier maar wat melkwiet voor hem neergelelgd. In de oorlog speelde de radio een belangrijke rol, je mocht er op het laast geen meer in huis hebben. Bij Roeting en Bakker werd er wel geluisterd en dan werd aan elkaar door gegeven wat er was gezegd. Jan Sturm, de vader van Frans is toen weggevoerd door de cestapo, ze moesten gewoon wat vinden om iemand op te pakken. Hij is later wel weer teruggekomen. Wat ook mooi en spannend was, was de trein die door Veere reed. Deze trein ging van het kanaal (sluis) tot aan Domburg… Jaap loopt weg en komt met een landkaart van die tijd met daarop de aangegeven spoorlijn. Deze spoorlijn was om cement, zand en grind te vervoeren voor het bouwen van bunkers. Als de trein de weg overstak reed hij zachtjes en dan klommen we erop. Als hij dan bij de Langedam was sprongen wij er weer af… dat was altijd heel spannend. Ook waren er bij zijn ouders, zijn vader was kolenboer, commando’s ingekwartierd. Jaap herinnert zich ene Alex , hij moest met een rubberboot naar Schouwen om bunkers op te gaan blazen. Zij namen de Duitsers mee naar Veere en werden op de dijk bij het Oranjeplein neergezet. Wat er uiteindelijk met ze gedaan is weet Jaap niet meer. De laatste weken voor de bevrijding zaten er veel soldaten in Veere (er wordt gezegd wel 2000 man). In Veere zaten veel “petroliummannetjes”… die noemde men zo omdat zij een zwart uniform hadden en dat leek op dat van Geldof de petroleumman van Veere. Het waren, volgens Jaap soldaten met een zwakke medische achtergrond . Zij verbleven in de scholen in Veere. De marine zat op het vliegkamp, daar had men niet zoveel last van, zij moesten 3 mijl uit de kust varen om te kijken of er vliegtuigen aan kwamen… een soort voorpost. Bij de bevrijding heeft men niet echt lopen feesten, wél toen Indië bevrijd werd. Er werd toen spontaan een kinderoptocht met versierde fietsen gehouden. Jaap is in 1955 op de Kaai gaan wonen vanwege zijn werk voor de Gasmaatschappij Midden Zeeland. Jaap moest zorgen voor de meteropname, afrekenen en zorgen voor onderhoud van de hoofdleiding. En niet te vergeten: het aansteken van de gaslantaarns in Veere. In de tuin van Jaap’s huis stond een tank(gashouder) vol mat gas. Deze tank stond soms heel hoog en dan weer laag. (Als klein ventje begreep ik daar niet zoveel van) Jaap vertelde dat de maatschappij een hoeveelheid m3 leverde per uur aan Veere. Het overschot werd dan opgeslagen in die tank, als er dan ‘s avond gekookt werd en de kachel gestookt, werd er meer gebruikt dan men kon leveren en dat werd dan uit de opslag tank gebruikt en dan zag je de tank zakken. Er werd dan meer gebruikt dan er geleverd werd en zo werd dan de reservehoeveelheid aangesproken. Deze tank is in 1966 verdwenen toen er aardgas is gekomen. KONINGINNEDAG De boekjes uit het archief worden erbij gehaald. Als Jaap niet meer weet… komen we het wel in de boekjes tegen, en anders raadpleegt hij het muziekarchief. Zo konden we zien dat in 1946 “de muziek vereniging Veeres genoegen” al meewerkte aan de koninginnedag. Dat was toen met Wilhelmina als koningin, in augustus. In 1948 heeft de muziek samen met de drumband van de padvinderij uit Middelburg de rondgang verzorgt. Zo maar wat muziek data 1950 muziek met een opwachting verzorgt voor koningin en prins in Veere. 1952 rondgang van Veere’s Genoegen 1954 muziek in de muziektent op de Markt 1957 Medewerking aan het Oranjefeest 1959 rondgang met optocht en in de avond een lampionoptocht 1960 daar kan ik een leuk verhaal over geven. Die koninginnedag was het de bedoeling dat er “varken vangen” georganiseerd zou gaan worden. Het varken werd dan met groene zeep ingesmeerd, wie hem met blote handen kon vangen, zou het speenvarken winnen. Mevrouw Abeleven kwam hiertegen in opstand. De muziek kreeg het varken, Joost Breel heeft toen het varken opgefokt en Slagerij van Strien heeft hem voor niets geslacht. De opbrengst van het varken was voor de muziek. Jaap weet dat het varken veel geld heeft opgebracht. 1962 muziek is voor het eerst aanwezig is bij de voetbalwedstrijd tussen Jong ambon en Veere. Dat was in die tijd een bijzondere en spannende gebeurtenis. En heeft vele jaren achtereen kunnen plaats vinden. 1966 De muziek koopt een demontabelemuziek tent voor in de Grote Kerk. De muziek oefende in de Grote Kerk en als ze dan aan het spelen waren vlogen de vleermuizen door de kerk, de poep vloog overal. Door de muziektent te plaatsen was dat probleem verleden tijd en het kon deze gelijk dienen als podium. In 1967 was koninginnedag op 1 mei van wege de zondag. Jaap’s zijn vebondenheid met de Oranjevereniging is groot geweest, niet alleen vanwege de muziek, maar hij is zeker 12 jaar actief geweest. In 1981 is hij vice voorzitter en naast de bemoeienissen met de activiteiten was hij de man achter het programmaboekje. In 1980 kwam er een verzoek van Albert Caljouw en Henk van Cranenburgh een nieuwe Oranevereniging op te richten. De festiviteiten werden in die tijd, (1971-1980)door de Jeugdsoos georganiseerd, al dan niet samen met de wijkvereniging. De Jeugdsoos was de meest actieve en men voorzag met de komst van onze nieuwe koningin dat dit niet door de jonge mensen georganiseerd kon gaan worden. Er is toen een nieuwe Oranjevereniging opgericht waarin alle verenigingen zitting hadden. De Jeugdsoos, de Wijkvereniging, de Voetbal, de Muziek en de Middenstand. Dit heeft maar enkele jaren stand gehouden en de vereniging werd weer een zelfstandige vereniging. De eerste koninginnedag nieuwe stijl, waarop de jonge koningin Beatrix het land introk, werd door ZKH Veere en Breda aangedaan. Wessel Deerns was voorzitter en Jaap vice voorzitter Jaap heeft de koningin mogen begroeten en de hand mogen schudden “dat is nog altijd heel bijzonder” vind Jaap. Jaap weet ook te vertellen dat de koningin eerst in Arnemuiden wilde landen met de helicopter. In een voorbespreking heeft het bestuur van de Oranjevereniging zich hard gemaakt voor een landing in Veere op het Bastion. Deze buitengewone vraag vond niet iedereen kunnen, maar uiteindelijk kwam het toch voor elkaar dat de koningin midden in het feestgedruis kon landen. Die dag was er ook enige beroering en commotie vanwege de aanwezigheid van een nep koningin. De beveiliging heeft haar opgepakt en in het café neer gezet. Zij is later mee genomen aan boord van de mijnenveger de Giethoorn, zodat ze niet de aandacht zou afleiden van het officiële bezoek. Jaap heeft veel meegemaakt binnen de oranjevereniging, een vereniging die het een tijdje het moeilijk heeft gehad om bestuurders te vinden. Jaap heeft een grote rol gespeeld bij de totstandkoming van de samenwerking met Gapinge en Vrouwenpolder. Deze samenwerking resulteerde in overleg over activiteiten en vooral een gezamenlijk programmaboekje. Deze programmaboekjes liggen op tafel: 1987 t/m 1991 is dit gezamenlijk uitgegeven. Dat betekende veel bedrijven langs voor het verkopen van advertenties én aanleveren van teksten, wat altijd een haastklus was. In ’90 ’91 ‘92 werden de kinderspelen bij Nieuw Sandenburgh gehouden met Oudhollandse spelen. De familiepuzzeltochten die werden georganiseerd waren altijd in goede handen bij Jaap, dat vond hij erg leuk om te doen. Jaap heeft veel met Henk Tax, (ons erelid) te maken gehad. Hij was de drijvende kracht achter de zeskamp, welke hij startte in ‘93 op de Markt in Veere. De zeskamp vormt nu nog steeds de basis van een gezellige en actieve middag in Veere. Na zijn actieve rol in het bestuur heeft Jaap nog vele jaren het geluid verzorgt voor de activiteiten van de oranjevereniging. Wie kent niet de rode auto met opgeslagen klep met daarin alle apparatuur om de sfeer te kunnen verhogen en Jaap altijd hoed en stekkers in de buurt. Jaap kijkt terug op een mooie tijd in Veere en is trots op wat je voor de gemeenschap op zo’n dag kan betekenen. Ik neem afscheid van Jaap en krijg nog even en boekje uit ,93 (dat hij toch dubbelheeft) en een videoband met beelden van het bezoek van onze koningin. Langs deze weg wil ik Jaap bedanken voor het leuke gesprek dat ons weer even terug laat kijken in de tijd.