Wie ondersteunen er ondernemers in ontwikkelingslanden via

Wie ondersteunen er ondernemers in ontwikkelingslanden via Wakibi?
Leuk om ondernemers te ondersteunen in ontwikkelingslanden, maar wie doen er nu eigenlijk al mee?
Een impressie van het betrokken team is te vinden op www.wakibi.nl/mensen/. Hieronder twaalf mensen
die via Wakibi ondernemers in ontwikkelingslanden gesteund hebben aan het woord:
Kido Koenig
“Van achter mijn computer kan ik mijn euro's heel veel laten
betekenen voor de mensen die ze het hardst nodig hebben”
Kido woont in Utrecht en werkt voor Capgemini Consulting, is tevens
trainer, coach en gespreksleider. Als Organisatie- en Beleidskundige
(vanuit de disciplines antropologie en sociologie) houdt hij zich
vooral bezig met organisatiecultuur en verandermanagement.
Kido heeft bovendien een stichting voor ontwikkelingssamenwerking
opgericht (www.sifeleiden.nl) en geeft trainingen aan politieke
partijen in nieuwe democratieën.
“Ik kan een boek schrijven over waarom ik een microkrediet de beste
vorm van ontwikkelingssamenwerking vind. Ik denk al lang na over het ondersteunen en uitvoeren van
projecten, die lokale economische ontwikkeling teweeg brengen. Het is volgens mij belangrijk de juiste
mensen direct te stimuleren en ondersteunen.”
“Mijn laatste lening was voor Tura, uit Tadjikistan. Hij gaat meststoffen en vee kopen. Heeft verstand van
IT. Gaat zijn familie ervan laten profiteren. Dat vind ik mooi. Iemand die niet gewoon geld leent voor een
nieuwe kast of zo, maar omdat hij het gaat gebruiken om zijn bedrijfje uit te breiden. Die persoon geef je
toch je eigen geld en dan moet het wel goed voelen. Ik denk dat Tura mijn vertrouwen verdient. En
bovendien had ik nog niet eerder in Tadjikistan geïnvesteerd en dat is ook gewoon leuk.”
“Wakibi is een fantastisch middel om efficiënt te investeren in ontwikkelingslanden. Vanachter mijn
computer kan ik mijn euro's heel veel laten betekenen voor de mensen die ze het hardst nodig hebben.”
Tonja van Diepen
‘Voor mij persoonlijk zijn bepaalde dromen niet meer te realiseren, maar met mijn kleine stukje
hulp kan ik anderen de mogelijkheid geven om wèl hun dromen te verwezenlijken”
Tonja is bedrijfseconoom en is gespecialiseerd in Econometrie.
Na haar studie is ze aan een promotietraject begonnen bij de TU
Delft. In een ver stadium van haar voorbereidingen voor haar
proefschrift, kreeg ze tijdens een bedrijfsuitje een ongeluk. Haar
promotietraject heeft ze nooit af kunnen maken...
“Door een zwaar ongeval ben ik al jaren vrijwel aan bed
gekluisterd. Mijn man en ik zijn daardoor beperkt in onze
mogelijkheden, maar financieel hebben wij niets te klagen. We
voelen samen dan ook de verantwoordelijkheid om iets mooiers
met dat geld te doen dan het alleen te gebruiken voor het eigen
belang.”
“Natuurlijk geven wij een bijdrage bij zeer schrijnende humanitaire gebeurtenissen, zoals aardbevingen
en tsunami’s. Maar wij geloven veel meer in het scheppen van mogelijkheden voor mensen. Zodat ze zelf
hun kansen kunnen grijpen, zelf kunnen werken aan het verbeteren van hun leven. Donaties zijn vluchtig,
microfinanciering biedt een meer structurele oplossing. Zo kies ik vaak voor projecten die met landbouw
te maken hebben. Voor mijn verjaardag heb ik ook geld gevraagd voor Wakibi en dat heb ik onder meer
geïnvesteerd in een groep vrouwen in Pakistan die hun veeteeltbedrijf wilde uitbreiden. Niet alleen
stimuleer ik op deze manier de zelfredzaamheid en dus de emancipatie van die vrouwen maar ook de
plaatselijke slager. Ik let ook op de spreiding van landen en van leeftijden. Ik kies dus niet alleen jonge
mensen, maar ook een 54-jarige man met een landbouwbedrijf. En niet alleen projecten in de
gebruikelijke ontwikkelingslanden, maar ook de Oekraïne.”
“Jammer genoeg kan ik niet zoals mijn man, die vertaler en redacteur is bij Wakibi, op fysiek actieve
wijze bijdragen in hetgeen deze organisatie doet. Maar mijn ziekte weerhoudt mij er niet van mijn eigen
keuzes te maken hoe ik ons inkomen inzet in het bijstaan van mensen die het hard nodig hebben.
Wakibi biedt mij het platform om vanuit mijn situatie toch actief bij te kunnen dragen. Voor mij zijn
bepaalde dromen niet meer te realiseren, maar misschien dat ik met mijn kleine stukje hulp anderen de
mogelijkheid geef om wél hun dromen te verwezenlijken.”
Groep 5 Basisschool Waterrijk, Utrecht
‘Voor ons is het weinig geld, maar voor mensen in ontwikkelingslanden is het heel veel geld’
Groep 5 van Basisschool Waterrijk in Utrecht heeft 26 leerlingen; veertien jongens en twaalf meisjes
Ze zijn allemaal tussen de acht en negen jaar oud. In de klas zitten kinderen uit verschillende culturen
Zo zijn er Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Ethiopische kinderen. Zij zijn allemaal wel in Nederland
geboren, alleen hun ouders vaak niet.
“Door Wakibi zijn we ondernemers in ontwikkelingslanden gaan helpen met een microkrediet. Dat doen
we omdat iedereen recht heeft op kansen en een beter leven. Het is leuk dat we heel veel mensen
tegelijk kunnen helpen met hetzelfde bedrag. Voor ons is het weinig geld, maar voor de mensen in
ontwikkelingslanden is het heel veel geld.”
“Wat we hebben gedaan is een dag ‘Heitje voor een Karweitje.’ Het geld dat we daarmee hebben
verdiend, hebben we in Wakibi gestopt. We hebben met z’n allen een project uitgezocht waarmee een
basisschool werd gesteund en waarbij vaders en moeders met het verdiende geld hun kinderen naar
school konden sturen. We wilden in ieder geval projecten steunen die iets met kinderen te maken
hadden.”
De kinderen kijken met veel plezier op de actie terug. “Ik vond het leuk om geld op te halen voor Wakibi
omdat ik graag arme mensen help. Ze hebben minder geld dan wij en wij hebben het beter en ik wil ook
graag dat andere mensen het beter hebben.”
Jan Willem Vader
’Het zijn ondernemende mensen aan wie je uitleent’
Jan Willem Vader heeft vanaf 1960 gewerkt als werkstudent/bouwkundige en architect op diverse
architectenbureaus. Later werkte hij als stedenbouwkundige, project- en ontwikkelingsmanager bij
Stadsontwikkeling respectievelijk OBR Gemeente Rotterdam. Jan Willem was betrokken bij
zusterstadprojecten van Rotterdam in Baltimore, Shanghai, Jakarta en Constanza. Sinds 2000 heeft hij
een eigen stedenbouwkundig adviesbureau en doet - naast pensionado zijn, architectonisch
ontwerpwerk.
“Een artikel in het NRC Handelsblad over Kiva, de partner van Wakibi, was de aanleiding om te helpen
met een microkrediet. Deze manier van lenen sprak mij aan, omdat je zelf een concreet persoon kunt
kiezen aan wie je de lening verstrekt. Het zijn ondernemende mensen aan wie je uitleent. Mensen die
niet zoals wij het geluk hebben in een welvarend land te zijn geboren, maar die onder veel moeilijker
omstandigheden toch voor zichzelf en hun gezin het beste van hun leven willen maken en daar best wat
hulp bij kunnen gebruiken.”
“Voor mijn werk ben ik een aantal malen in Indonesië geweest en iedere keer werd ik geraakt door het
doorzettingsvermogen van de mensen daar. Ondanks tegenslagen en natuurrampen blijven ze bouwen
aan hun toekomst. Ik heb dan ook een zwak voor projecten in dat land.”
“Het bijzondere van Wakibi is dat je op de hoogte wordt gehouden van het verloop van de lening. Zodra
de lening is afgelost kun je opnieuw iemand kiezen aan wie je dit geld uitleent. Een groot roterend effect
dus van je geld. In vergelijking met andere goede doelen lijkt mij dat hier weinig aan de strijkstok blijft
hangen en er is controle op de partnerorganisaties in de landen zelf.”
Maikel Schriel
‘Wat mij het meest aanspreekt is dat je met één bijdrage over een langere periode meerdere
ondernemers kunt steunen’
Maikel Schriel is 31 jaar en woont in Rotterdam. Hij werkt in Amsterdam als art director bij een
reclamebureau dat gespecialiseerd is in arbeidsmarktcommunicatie.
“Uit pure dwang ben ik begonnen Wakibi te steunen. Mijn vriendin is vrijwilliger bij Wakibi en zij wilde
natuurlijk dat haar vriend ook een ondernemer zou steunen. Maar direct na het eerste bezoek aan de site
werd ik razend enthousiast. Ik ervoer zo´n communitygevoel; dat je met elkaar mensen die het nodig
hebben steunt. Ook de openheid en duidelijkheid over waar het geld naartoe gaat gaf mij het gevoel dat
het allemaal klopt. Het platform is ook van deze tijd met het gebruik van moderne communicatiemiddelen
als Twitter en Facebook.”
“Ik wilde meerdere ondernemers steunen en koos voor landen waar ik iets mee heb: of ik ben er
geweest, of ik wil daar graag naartoe. Voorbeeld van het laatste is Vietnam. Ik heb twee alleenstaande
moeders uitgezocht. Dankzij hun winkeltjes in levensmiddelen kunnen ze hun kinderen, maar ook
mensen in hun omgeving van eten voorzien.”
“Wat mij bij deze vorm van hulp het meest aanspreekt, is dat je met één bijdrage over een langere
periode meerdere ondernemers kunt steunen.”
Geraldine Post
‘Als vegetariër zal ik dus niet een varkenshouder gaan steunen, ik kies alleen een project waar ik
achter kan staan’
Geraldine Post is 38 jaar en woont samen in Delft. Zij werkt bij de provincie Zuid-Holland als projectleider
bij de aanleg van wegen. Ze houdt van (verre) reizen, films, boeken en lekker vegetarisch eten.
“Geef je iemand een vis om te eten of geef je iemand de kans om de vis zelf te (leren) vangen? Vanuit
deze gedachte heb ik me een jaar of drie geleden aangemeld bij Kiva. Het is een geweldige,
laagdrempelige manier om mensen te helpen hun eigen onderneming te starten en uit te breiden. Op die
manier kunnen ze zelf actief werken aan een betere toekomst voor henzelf en hun familie. Oorspronkelijk
dacht ik dat ik het geld wel kwijt zou zijn, maar het blijkt echt te werken. Ik heb inmiddels een stuk of dertig
leningen verstrekt en ze zijn tot nu toe altijd terugbetaald. Die ene twintig euro helpt dus echt steeds weer
iemand verder.”
“Ik kies meestal projecten van vrouwengroepen, omdat zij beter terugbetalen en omdat ik hiermee
vrouwen steun in hun zelfstandigheid. Bovendien is er in een groep een sterke cohesie en komen deze
vrouwen daardoor wat verder dan wanneer ze er alleen voor staan. Onlangs heb ik groepen ondernemers
gesteund in Bolivia en Peru. Ik ben in die landen geweest en heb gezien hoe moeilijk het is om er met een
winkeltje een inkomen te verdienen. Verstrek je die winkeliers een microkrediet dan kunnen zij
bijvoorbeeld een koelkast kopen waardoor ze een grotere voorraad kunnen aanleggen. Een caféhouder
kan een tv kopen voor in zijn zaak, waardoor hij meer klanten krijgt.”
“Ik hoef bij Wakibi niet te investeren in dat wat ik niet wil. Zo zal ik als vegetariër niet een varkenshouder
gaan steunen. Ik kies alleen een project waar ik achter kan staan.”
Meer aanbevelingen van onder andere Gerrit Zalm, Halina Reijn en Karin Bloemen zijn te vinden op:
www.wakibi.nl/aanbevelingen/