klik hier - Jonge Kerk Roermond

Overweging
Het verhaal van Noach en de Ark, met zijn gezin en alle dieren, die de zondvloed
overleefde;
en Paulus of Saul die op weg naar Damascus zich bekeert.
Twee verhalen, die gaan over belangrijke keuzes en die ook te maken hebben
met vertrouwen. In de voorbereiding hebben Evie en Daphne het ook gehad over
het vertrek van Abraham uit Ur en de uittocht van de Israëlieten uit Egypte. Ook
al van die verhalen waar de keuze centraal staat en die duidelijk maken dat je
moet vertrouwen op de goede afloop.
Laatst las ik een artikel van iemand, die schreef dat een van de belangrijkste
functies van religies is het doorgeven van verhalen. IK denk dat dit vandaag
goed gelukt is. Vier verhalen waarin mensen in hun leven een keuze moeten
maken. De keuze: laat ik alles bij het oude of ga ik voor een nieuwe kans ergens
anders. Doe ik iets anders, iets waar ik eigenlijk niet zo’n zin in heb of zelfs een
keuze die anderen niet snappen.
Weg uit de veiligheid van het bekende. Abraham zette een grote stap, Iets doen
wat niemand anders doet omdat je ziet dat dit iets is wat jij moet doen: Noach
zette ondanks alle spot en onlogica toch door. Mozes bevrijdde het volk uit het
slaven bestaan. Dat was geen gemakkelijke onderneming. Een echt staaltje
doorzettingsvermogen om los te komen van de Farao, die dit op alle manieren
probeerde te voorkomen. En Saulus, die we Paulus noemen, die eerst bekend
stond als degene die de leden van Jonge Kerk opjoeg en gevangenzette, hij
werd zelf de vormgever van ons gedachtengoed. Hoe iemand het licht kan zien.
Maar kiezen is helemaal niet zo eenvoudig als het lijkt. Zeker niet als je 11, 12
jaar bent. En ook niet als iedereen je komt vertellen wat je moet doen, wat voor
jou het beste is. Door wie of wat laat je je leiden? Of volg je je eigen weg? Voel
je je wel gehoord? Iedereen weet het toch allemaal zo goed. En als je dan
gekozen hebt moet je er maar op vertrouwen dat het goed komt. Wie weet komt
het goed, zingen we vaker hier in de kapel.
Evie en Daphne hebben opgeschreven wat hen zo aansprak in het door hun
gekozen verhaal.
Paulus moest vertrouwen hebben in de woorden van Jezus. Ja, maar hoe dan?
Hij moest toch iets gezien of gemerkt hebben aan die mensen die hij eerst
achtervolgde. Waren ze niet bang voor hem? En iedereen mocht bij hen
meedoen? Je hoefde helemaal geen Jood te zijn. Deze mensen hielden echt van
elkaar en zorgden voor elkaar. Wellicht dat zijn ogen daarom open gingen. Zijn
oude leven van achter andere mensen aanjagen gaf hij op. Hij moest daarvoor
dat oude leven loslaten en wellicht ook iets van luxe en zijn bevoorrechte positie.
En hoe groot moet zijn vreugde wel niet zijn geweest toen de mensen niet meer
bang voor hem waren, maar graag naar hem luisterden, als hij over Jezus
vertelde.
Ja en Noach. Had hij de zekerheid dat het allemaal zou lukken? Hij zette door
ondanks dat de mensen hem belachelijk maakten. Hij had voor God gekozen en
moest erop vertrouwen dat het niet voor niets was en dat het zou lukken. En dan
komt het water en jij bent dan veilig, maar je moet ook al het vertrouwde achter
laten. Al die mensen die je kende, je oude leven. Allemaal weg.
Maar dan de vreugde van er is weer land; er is weer toekomst; het komt weer
goed; wat we geloofden wordt waar.
We kunnen vandaag wat leren van deze twee. Ik vind dat ze het mooi verwoord
hebben en dat er vertrouwen voor de toekomst uit spreekt.
En als het een keer tegenzit denk dan nog maar eens aan Noach en Paulus. Over
hoe zij het gedaan hebben. Paulus die een ommekeer in zijn leven maakte en
Noach die vol hield, omdat hij geloofde. Over die dromen van toekomst zingen
we nu.
Wim Janssen 28 06 2015