Muonen uit de hemel Toelichting NATUURKUNDE Kernfysica en relativiteitstheorie Muon Het muon is een elementair deeltje met een lading van -e een spin ½ en wordt aangeduid met het symbool μ-. Het lijkt hiermee sterk op het elektron, maar het is met 105,7 MeV/c2 207 keer zo zwaar. Ook is het muon erg instabiel: waar het elektron een gemiddelde levensduur heeft van 6,6·1028 jaar, is de gemiddelde levensduur van een muon 2,2 µs. Een muon vervalt in een muonneutrino, een elektron en een elektron antineutrino: Figuur 1 Vervalsdiagram van een negatieve muon (bron: wikimedia) Dit wil niet zeggen dat het deeltje hiermee irrelevant is. Er vallen per minuut wel 10.000 muonen per vierkante meter op de aarde. Deze muonen ontstaan wanneer hoog energetische straling en deeltjes uit het heelal in de hogere lagen van de atmosfeer (15 km) botsen op de moleculen die daar aanwezig zijn. Bij deze botsingen ontstaan eerst pionen. Deze pionen vervallen binnen enkele meters in een regen van muonen en andere deeltjes (zie figuur 2). Deze muonen stormen vervolgens met snelheden van bijna de lichtsnelheid op de aarde af. Doordat ze zoveel energie hebben, zijn ze in staat door tientallen meters gesteente door te dringen. Muonen uit de hemel – Toelichting 1 Figuur 2 Deeltjesregen na botsing proton in bovenste atmosfeer. Bron: wikimedia. Muonen kunnen gemeten worden met muondetectoren. De kans op het verval van een deeltje binnen een bepaald tijdsinterval wordt met de volgende formule beschreven. )π 1) π·(π) = π − ππΈβπ 2) π = πππ β ππ π 3) πΈ = π ππ π1 π π Hierbij is τ (kleine letter tau) de gemiddelde levensduur van het deeltje. De gemiddelde levensduur is de tijd waarna van een bepaalde beginhoeveelheid deeltjes gemiddeld (≈37%) deel nog niet is vervallen. τ is ln(2) maal de halfwaarde tijd. 4 5 Het tijdsinterval wordt hier gemeten in het waarnemersstelsel(eigentijd) van het bewegende deeltje. Doordat het deeltje met bijna de lichtsnelheid beweegt gaat de tijd voor het deeltje (t’) veel langzamer dan in het waarnemersstelsel van de waarnemer op aarde wordt gemeten (t). Volgens de formule: βπ‘ 8 = πΎβπ‘. Ook de door het deeltje gemeten 4 afstand is anders, namelijk korter: βπ₯ 8 = ×βπ₯. ; 2 Coach Lesmateriaal Wanneer deze relativistische tijdsdilatatie en lengtecontractie niet zouden optreden, dan zouden alle muonen al vervallen zijn voordat ze de kans hadden de detector te bereiken. Het kunnen meten van muonen is dus een mooi bewijs voor de relativiteitstheorie. Omdat het bij het meten van elementaire deeltjes vaak om relativistische snelheden handelt, is de Lorentzfactor verwerkt in de vervalvergelijking. Zo wordt het verval in het waarnemersstelsel van de stilstaande waarnemer berekend, met als ‘klok’ de eigentijd van het deeltje. Het verhaal over creatie en verval van muonen wordt op een vermakelijke manier verteld in het volgende filmpje. Het verval van bewegende muonen modelleren Bij het model wordt het volgende aangenomen: • • • Er wordt steeds eenmaal een grote hoeveelheid muonen (10000) gecreëerd. De muonen vervallen in stappen van 1 microseconde tot de vervalproducten. De muonen zitten gedurende de gehele reis naar de aarde in de toestandsvariabele ‘muonen’, waarna ze allemaal in een stap uitstromen naar de toestandsvariabele ‘Aantal gemeten muonen’. De hoeveelheid vervallen deeltjes wordt berekend met de volgende formule: )π • • π¨πππππππππππππππ πππππππ π = ππππππ β (π − ππΈβπ ). Dit gaat in stappen van een microseconde. Alle deeltjes ontstaan tegelijk op een bepaalde hoogte: in het model de constante Hoogte ontstaan muonen. Alle muonen hebben dezelfde snelheid: in het model de constante v-muon. In de modelomgeving van Coach worden de gegevens vertaald naar het volgende grafische model: Muonen uit de hemel– Toelichting 3 Na het runnen van het model geeft de analytische oplossing weer hoeveel deeltjes er met de detector gemeten zijn, en hoeveel er in de tijd al vervallen zijn. Ook is uitgerekend hoeveel eigentijd er verstreken is en wat de afgelegde weg volgens het muon is. Dit ziet er na een run zo uit: 4 Coach Lesmateriaal