Ten geleide In onze maatschappij worden we in toenemende mate gevoelig voor geweld, en dat vertaalt zich in de vragen die aan kerk en theologie worden gesteld. De eerste drie artikelen in dit nummer weerspiegelen zulke vragen. Zo buigt Bob Becking zich over het zesde gebod, dat algemeen wordt opgevat als een verbod op ‘doden’. Hoe kan er dan in het Oude Testament zoveel worden gedood en naar ons gevoel zelfs gemoord? Becking maakt aannemelijk, dat het zesde gebod een veel specifieker betekenis heeft. De ruwe verhalen blijven, maar de inconsequentie verdwijnt misschien. Genoemde ruwe verhalen leiden hoogleraar rechtsfilosofie Paul Cliteur tot de conclusie, dat het gebruik c.q. de legitimitatie van geweld inherent is aan het monotheïsme. Antonie Vos biedt in een stevig artikel weerwoord: de bijbel is niet monotheïstisch, en het geloof in de God van Israel leidt niet tot het gebruik van geweld. Uiteindelijk, zo stelt Vos, trapt Cliteur zelf in de val van het biblicisme, door van historische verhalen te verlangen dat ze iets over onze ethische vragen zouden zeggen. Tussen beide artikelen komt Jart Voortman aan het woord over het geweld in de huidige staat Israel. Dit is voor velen een gevoelig onderwerp. Het is goed om de stem van Voortman te horen, die het geweld van de staat Israel veroordeelt, en niet wil weten van een bijbelse rechtvaardiging daarvan, zonder daarbij het theologische belang van het volk Israel prijs te geven. Na de eerste drie artikelen komen we (hopelijk) in rustiger vaarwater. Klaas Zwanepol, Joop Boendermaker en Sonny Hof reageren op het kritische artikel in het vorige nummer van Markus Matthias over de Nederlandse vertaling van de Confessio Augustana. Wij zijn blij met deze reactie, maar willen hiermee ook de discussie over deze concrete vertaling sluiten. Dan volgt een kritische bespreking van het bekende boek van Bram van de Beek God doet recht. Reinhard van Elderen pleit voor een grotere continuïteit tussen de huidige wereld en de komende. (Overigens wordt in de recensies ook Lichaam en Geest van Christus besproken.) Ten slotte geeft Jan Dirk Wassenaar een levensschets van Roel Bijlsma, een predikant die, zo blijkt, zeker een plaatsje in de kerkelijke geschiedschrijving verdient, niet alleen als een belangrijk figuur in het verzet tegen de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog, maar ook als een pionier van de kerkhereniging nog vóór de Achttien. Willemien Otten opent het nummer met een meditatie over de kerk als mystiek lichaam, en in de kroniek zoekt Luco van den Brom naar een nieuwe plaats voor de kerk aan de universiteit. Door de overvloedige kopij aan artikelen is er in dit nummer minder ruimte dan gebruikelijk voor kroniek en recensies; een andere keer wordt dit ongetwijfeld weer goedgemaakt. Liuwe H. Westra www.kerkentheologie.nl KT_3_2012_nr63-3_binnenwerkDEF.indd 185 28-06-2012 10:35:50