Weet u het nog de uitentreuren voorgehouden slogan vlak voor de

WIE ZIJN BILLEN BRANDT…
Weet u nog de slogan vlak voor de verkiezing: “Elke stem geldt!”
Maar dit sprookje gaat niet op. Onze partijleider ging de verkiezingen in
met een rechts conservatief verhaal. Het klonk allemaal overtuigend en
veelbelovend.
Ook de verkiezingsuitslag liet niets te wensen over. De VVD werd bij de
laatste verkiezing door de vele hardwerkende middengroep tot de grootste
partij van Nederland uitgeroepen.
Gelet op de verkiezingsuitslag lag het in de lijn van de verwachting dat het
regeerakkoord een VVD-kleur zou hebben. Maar dat viel erg tegen.
Er stak een storm van kritiek op over de maatregelen van het
regeerakkoord.
In luttele weken werd de verkiezingsuitslag om zeep geholpen en de
wortels van het liberalisme ernstig beschadigd. Kennelijk hebben de
onderhandelaars geen weerstand kunnen bieden aan de verleidingen van
snel succes en aan de waan van de dag.
Rutte, Blok en Kamp zijn reactief - in plaats van pro-actief tewerk gegaan
en te gemakkelijk over de economische gevolgen van het gesloten
regeerakkoord heengestapt.
Ik kan me voorstellen dat in tijden van crisis ingeleverd moet worden,
maar dat de zwaarste lasten op de schouders van modaal en ouderen
komen te liggen heeft niets met sociaal beleid te maken. Het is zand
strooien in de reeds haperende motor van onze economie.
Nog nooit is iemand arm geworden door te geven. Geven is vrijwillig,
maar tot nivelleren worden we gedwongen. Gedwongen afstand doen van
een eigendom is geen gift, maar diefstal. Het is duidelijk: nivelleren levert
geen banen op en de schulden worden niet weggewerkt. Nivelleren leidt
tot ongelijkheid en economische tegenspoed.
“Voor stabiliteit en vitaliteit van onze democratie zijn rust en vertrouwen
essentieel”, roepen de kopstukken van onze partij. Maar de voorgenomen
“Robin Hood belastingmaatregelen” werken niet bevorderend voor de
solidariteit in onze samenleving. In tegendeel, het vervagen van de
Liberale ideologische beginselen ondermijnen de verwachtingen van
burgers.
Er zijn mensen die het gebrek aan vertrouwen wijten aan de te grote
afstand tussen politiek en kiezers. Zij pleiten voor referenda om meer
invloed op het te voeren beleid te hebben.
Maar referenda leiden dikwijls tot versimpeling van maatschappelijke
vraagstukken en doen geen recht aan de complexiteit van politieke
kwesties. Een goed voorbeeld hiervan is het in 2005 gehouden
referendum over vóór of tegen een Europese grondwet.
Ondanks dat het Nederlandse volk die grondwet massaal afwees, werd het
“Verdrag van Lissabon” door de EU, buiten ons om, ingevoerd. Het is
duidelijk, onze democratisch gekozen volksvertegenwoordigers hebben
hun eigen verantwoordelijkheid.
Ze kunnen zelfstandig beslissingen nemen, zelfs tegen de lijn van hun
eigen achterban in.
En als dat te veel weerstand oproept, kunnen ze altijd nog opstappen.
Vertrouwen is de basis van onze rechtsstaat en moet verdiend worden. De
scherpe kritiek van de VVD-achterban heeft positief gewerkt. Het kabinet
VVD-PvdA heeft geluisterd en beloofd te werken om tot een zo groot
mogelijk draagvlak te komen en verdient daarom een eerlijke kans. De bal
ligt niet bij ons, maar bij onze volksvertegenwoordigers.
Herwinnen van vertrouwen is dan ook in de eerste plaats een
opdracht voor de politici zelf!
november 2012
Jan van Ossenbruggen