Nr. 35, oktober 2014 - Intact Herstel en Zelfhulp

Spannend
Volgende week gaat het dan gebeuren, ‘het vaderschapsonderzoek’. Mijn zus komt vanuit Nootdorp
om samen met de verpleging van het verzorgingstehuis waar mijn vader verblijft, ons DNA via
wangslijmvlies af te nemen.
Dus geen ziekenhuisbezoek, bloedafname of dergelijke, maar het kan gewoon in zijn vertrouwde
omgeving. Tenslotte is het voor hem ook spannend en vreemd wat er gaat gebeuren.
Welke dag is nog niet helemaal zeker, maar voor nu lijkt het woensdag te kunnen plaatsvinden.
Ik vind het zelf ook allemaal heel spannend en het houdt me wel bezig, vooral nachts. Mijn nachtrust
word hierdoor af en toe wel verstoord.
Eigenlijk is het ook wel een vreemde situatie. Na 54 jaar krijg je te horen of je vader wel degelijk je
vader is… Best bizar, want ik wist de eerste 50 jaar van mijn leven niet beter dan dat hij mijn vader is.
Maar goed als alles gaat zoals het gepland is, hoor ik over twee tot drie weken wat de DNA test heeft
uitgewezen en kan ik het vader/dochter verhaal afsluiten met 99,9 procent zekerheid.
Wat voor mij nu wel heel duidelijk is, is het ‘back to school’ gevoel. Ik heb er zo veel plezier in,
ondanks dat er heel veel tijd in gaat zitten en het behoorlijk pittig is, geniet ik er volop van.
Het weer leren “leren” en lezen van digitale boekverslagen, het onthouden van belangrijke
onderwerpen tijdens de lessen, die ik later noteer in mijn assortiment van schriften, die ik heel
ouderwets in mijn tas meedraag en ook allemaal een naam heb gegeven.
Natuurlijk maak ik er meer werk van dan nodig is, maar het werkt voor mij nu prima op deze manier en
dat zal misschien wel minder worden als ik wat langer bezig ben en mijn draai daarin helemaal heb
gevonden. Ik geniet er in ieder geval van, het oude sentiment gevoel met een vleugje tweede jeugd
sausje er doorheen.
Ook wat betreft mijn nu nog vrijwillige stageplaats. Ik ga me er steeds meer thuis voelen en kan het
ook goed met mijn collega’s en de cliënten vinden.
Net zoals op school maak ik ook dagelijks notities van hetgeen ik daar gedaan en geleerd heb, ook
weer in een daarvoor bestemd schrift, zodat ik met de tijd een mooi verslag kan maken en dat over
een jaar weer terug kan lezen.
Soms denk ik wel eens hoe goed ik het toch weer getroffen heb met alles wat er positief om mij heen
gebeurt.
DE perfecte stok achter de deur om mijn verslaving buiten de deur te houden en alert te blijven, ook
nu mijn zoon inmiddels acht weken droog staat en eerdaags aan zijn rijbewijs mag gaan beginnen om
in de toekomst een baan te gaan vinden, zodra hij daar klaar voor is.
Een paar weken geleden speelde het negatieve voor mij nog een hoofdrol, waar ik me ook bewust van
was en het als een soort “klaagzang” betitelde.
Gelukkig heb ik veel mensen om mij heen, waarbij ik goed kan ventileren en ik blijf steeds zeggen dat
het zo’n noodzakelijke luxe is om dat om je heen hebben.
Het geeft mij steeds weer een boost om positieve inzichten voorop te stellen en daar aan te blijven
denken ondanks dat er ook vervelende dingen in mijn leven gebeuren en op mijn pad komen.
Het vasthouden van het positieve is op zich een kunst en dat gaat met vallen en opstaan, maar er
komt een moment dat je er grip op krijgt en het weer door kan geven aan anderen.
Ik vind zelf dat ik al behoorlijk ver bent op mijn te bewandelen pad, als ik af en toe eens terug kijk ben
ik best wel trots op mezelf en geef ik dat graag door aan iedereen die het maar wil horen.
Volg de weg die voor je ligt,
dat is de weg die je moet gaan.
Kijk gerust eens even terug,
maar probeer niet stil te staan.
Want op de weg die je zal volgen,
daar ligt je toekomst en je doel.
Het verleden is herinnering
Volg je hart en je gevoel.
(Wishes for you-Annet-)
Fijne week,
Groetjes Marian.