`KIJK WAT EEN GEZIN ÉCHT NODIG HEEFT`

‘KIJK WAT EEN GEZIN ÉCHT NODIG HEEFT’
Corita heeft vertrouwen in de nieuwe aanpak van de jeugdhulp
Vanaf januari krijgt de gemeente nieuwe taken op het gebied van jeugd, werk en zorg. Wat betekent
dat voor inwoners van Tilburg? Wordt het allemaal minder of maken ze zich onnodig zorgen? In deze
serie blikken we vooruit op de veranderingen en kijken hoe mensen ermee omgaan. Dit keer Corita,
een moeder die lang zocht naar de juiste hulp voor haar kind.
De nu 18-jarige Kaylee was anders dan andere
kinderen. Dat had moeder Corita (44) al snel in
de gaten. Haar gevoel werd bevestigd door een
kleuterjuf op school, die aan autisme dacht. “Ze
was heel lief, zorgzaam en blij”, vertelt Corita,
maar Kaylee was ook erg op zichzelf.
De vaststelling dat Kaylee misschien autistisch was,
markeerde het begin van een lange zoektocht naar
de juiste hulp. Als Corita daarover vertelt, vallen
regelmatig woorden zoals wachtlijst, stempel en
‘van het kastje naar de muur’.
Corita is lid van het ‘Platform Belangenbehartiging
cliënten Jeugdzorg regio Midden Brabant’. Ze mag
zich met recht een ervaringsdeskundige noemen.
Zij en haar man Patrick hebben een samengesteld
gezin met vier kinderen in de leeftijd van 17 tot 19
jaar, waarvan er drie een psychische aandoening
hebben.
VASTGELOPEN OP DE MIDDELBARE SCHOOL
Kaylee woont al bijna vier jaar niet meer thuis.
Voor die tijd kreeg ze ambulante zorg: een paar
keer per week kwam haar begeleider langs. Ondanks zijn steun liep ze op de middelbare school
helemaal vast. “Ze voelde zich niet begrepen en
was niet in staat te begrijpen wat andere kinderen
voelen”, vat Corita haar dochters probleem samen.
Daar kwam de moeizame relatie met haar vader
bij, die enkele jaren terug is overleden. Ook het
overlijden van haar oma viel Kaylee zwaar.
Kaylee zag het leven niet meer zitten. Haar moeder en haar begeleider kregen geen vat op haar.
Kaylees situatie was op een gegeven moment zo
ernstig, dat een spoedopname nodig was in een
centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie.
‘LAAT MENSEN NIET
STEEDS OPNIEUW HUN
VERHAAL VERTELLEN’
IQ TE HOOG
Na elf maanden in het centrum kon Kaylee terecht
in een woonvoorziening voor jongeren met een
licht verstandelijke beperking. Gedragsdeskundigen vonden dat de beste plek. Maar het Centrum
indicatiestelling zorg (CIZ) deelde deze mening
niet. Daar vond men dat Kaylee niet in aanmerking
kwam voor dit type jeugdhulp. “Haar IQ was nét te
hoog”, zucht Corita.
Een typisch voorbeeld van denken in hokjes, vindt
ze. “Kijk wat een gezin écht nodig heeft”, is één
van de vele tips die ze heeft voor gemeenten, die
vanaf 2015 verantwoordelijk zijn voor jeugdhulp.
Eén aanspreekpunt voor een gezin, is nog zo’n tip.
“Laat mensen niet steeds opnieuw hun verhaal
vertellen.”
Corita weet hoe het is om voor de zoveelste keer
te moeten uitleggen wat er aan de hand is. “En dat
terwijl je al zoveel moeite hebt de boel overeind te
houden.” Ze heeft zich vaak onbegrepen gevoeld
door mensen bij wie ze aanklopte. “Dat doe je niet
zomaar!”, zegt ze, “Dat doe je omdat je het echt
nodig hebt.”
VERTROUWEN IN NIEUWE AANPAK GEMEENTEN
Corita heeft vertrouwen in de nieuwe aanpak die
de gemeenten in de regio Hart van Brabant voor
ogen hebben. Om te voorkomen dat verschillende
instanties langs elkaar heen werken organiseert de
gemeente ondersteuning en jeugdhulp dichtbij en
op maat. Een hulpvraag wordt in behandeling genomen door één contactpersoon. Deze contactpersoon kijkt samen met een gezin wat zij zelf kunnen
of met hulp uit de omgeving. Is er ondersteuning of
specialistische hulp nodig, dan komt die er.
STAP VOOR STAP NAAR ZELFSTANDIGHEID
Kaylee woont nu in een trainingshuis van Idris,
waar ze stap voor stap wordt voorbereid op zelfstandigheid. Ze behoudt het recht op zorg van deze
organisatie totdat in 2015 haar indicatie afloopt.
“Het is de grote vraag wat er dan gaat gebeuren”,
zegt Corita.
Ze hoopt dat Kaylee in het trainingshuis mag blijven. “Er is jarenlang geïnvesteerd in haar zelfstandigheid. Het zou zonde zijn als die moeite voor niks
is geweest.” Dat jeugdzorgorganisaties volgend jaar
minder te besteden hebben, baart de moeder van
Kaylee dan ook wel zorgen.
WWW.TILBURG.NL
Corita is blij dat Kaylee nu een fijne plek heeft.
Maar ze blijft zich als ervaringsdeskundige inzetten
voor betere hulp voor andere kinderen. Ze wenst
niemand de zoektocht toe die zijzelf heeft meegemaakt. “Met de nieuwe aanpak moet het eenvoudiger worden een passende oplossing te vinden”,
zegt ze. “Wat dat betreft zie ik de toekomst positief
tegemoet.”
Voorheen werd de hulp en ondersteuning aan
kinderen en jongeren geregeld via Bureau
Jeugdzorg of de zorgverzekeraar. Vanaf 1
januari 2015 is de gemeente verantwoordelijk
voor deze taken. Heeft uw kind ondersteuning
nodig? Dan wordt u niet van het kastje naar
de muur gestuurd, maar krijgt u één contactpersoon van een vertrouwde organisatie. Er
komt één plan voor uw gezin. Krijgt uw kind op
dit moment zorg, hulp of ondersteuning? Dan
heeft u in 2015, tot het einde van uw huidige
indicatie, recht op dezelfde zorg bij dezelfde
zorgverlener. We noemen dat het overgangsrecht. Als uw indicatie afloopt, of uiterlijk op
31 december 2015, vervalt het overgangsrecht.
Neem uiterlijk 6 weken voordien contact op
met de gemeente (telefoonnummer 14013) om
afspraken te maken voor de toekomst. Ook uw
huidige zorgverlener kan u hierbij helpen.