Ontmoetingen van kleine groepen van gelovigen

Principe 59
Ontmoetingen van kleine
groepen van gelovigen
Net als de gemeente in het boek Handelingen die in huizen begon te ontmoeten als een netwerk van
gelovigen toen het onder grote druk van Joodse wreedheden kwam, zo hebben tegenwoordig gelovigen in
Iran gelijke druk welke hen aangezet heeft om in kleine huisgemeenschappen in een netwerk met andere
gelovigen elkaar te ontmoeten.
Wanneer vervolging in bepaalde gebieden intensiveert, zullen gelovigen zich verplaatsen naar
verschillende steden en daar ook huisgemeenschappen starten, waardoor de verspreiding van deze
samenkomsten voortdurend gebeurt. De Iraniërs geloven dat Jezus Christus met hen is in hun kleine
samenkomsten en daarom is er een vertrouwen dat zij ontmoeten als een gemeente, zelfs met een paar
aanwezige gelovigen. Zij zien het als noodzaak anderen te ontmoeten en allen beschouwen zichzelf
onderdeel van één gemeente. Er is geen keuze om te proberen een andere gemeente voor doctrinaire
voorkeur of aanbiddingstijl te vinden; alle gelovigen zijn eenvoudigweg tevreden elkaar te ontmoeten.
In het boek Handelingen deden zich misschien wel meer dan 25.000 nieuwe bekeerden in het eerste
jaar van de geschiedenis van de gemeente voor. Maar deze hele groei werd gemakkelijk opgenomen in
kleine huisgemeenten aangezien zij naadloos samenwerkten. Het Evangelie werd in huizen gepredikt1 en
de oudere broeders en zusters leerden de jongere wanneer er geen apostelen of oudsten aanwezig waren.
Dit leven van het lichaam, waar iedereen in staat was elkaar te onderwijzen, maakte een snelle groei en
aanpassing aan de manier hoe de Heere dagelijks geredde mensen aan de gemeente toevoegde mogelijk.
De daaropvolgende 250 jaar, voordat er ooit een kerkgebouw gebouwd was, was deze praktijk van
ontmoeten in huizen en los ontmoeten van mensen het patroon van de vroege gemeente. Het huis zelf was
een gemeente waar de echtgenoot zijn gezin zou onderwijzen. In Iran en andere landen die gesloten zijn
voor het Evangelie, wordt deze methode door de Heilige Geest gebruikt om Zijn gemeente te bewaren.
Het is noemenswaardig dat Jezus Zelf voornamelijk diende in huizen2 gedurende Zijn drie jaren van
publieke bediening. En het is niet verrassend dat de Heere Zijn discipelen leerde om in hun bedieningen
ook private huizen te gebruiken.3 Hetzelfde was waar voor de apostelen in de vroege gemeente.4
Er is een grote leegte in de levens van de mensen in Iran. Tachtig procent van de jongere generatie is
ontevreden met het fundamentalisme van de Islam die niet kan voldoen aan hun diepste behoeften. Zij
zoeken naar echte antwoorden voor de problemen in hun levens. De meeste jonge Iraniërs hangen het
Islamitische geloof niet aan. Wanneer zij Jezus Christus kiezen, weten zij dat zij gekozen hebben voor
eeuwigheid in de hemel, maar zij realiseren zich dat zij alles moeten verzaken in dit aardse leven.5 Het
geweldige Evangelie van God gegeven door Zijn Zoon Jezus wordt waardig geacht om alles voor achter te
laten, en eventueel, om het leven voor te verliezen. Er is geen tussenweg; het is een volledige overgave het
kruis op te nemen en Jezus te volgen om een levend offer te worden. De volgende verslagen illustreren het
gevaar:
1
Handelingen 5:42, Handelingen 20:20
Mattheüs 8:14, Mattheüs 9:9-10, Lukas 22:7-12
3
Mattheüs 10:11-14, Lukas 10:5-7
4
Handelingen 9:43, Handelingen 10:22, Handelingen 5:42
5
Lukas 14:26-27, Lukas 14:33
2
Een huisgemeente werd overvallen door veiligheidstroepen op vrijdag 12 oktober 2012 in de stad
Shiraz, in de provincie Fars in Iran. Twee leden van de gemeente werden gearresteerd en ontboden in het
detentiecentrum van ministerie van Inlichtingen, Pelak, waar zeven andere leden van hun huisgemeente
werden vastgehouden.
Een 27 jaar oude Iraanse Christen bracht met zijn vrouw en jonge dochter een rustige avond thuis
door toen veiligheidstroepen in burgerkleding zijn huis betraden en hem arresteerden. De
veiligheidstroepen doorzochten het huis en legden beslag op persoonlijke bezittingen zoals een computer,
Cd's die Christelijke cursussen en onderwijs bevatten, Christelijke boeken en Bijbels en familiefotoalbums.
De Christen werd opgesloten. Maandenlang kreeg de familie geen informatie over zijn toestand en
verblijfplaats.
In een ander geval: Vijftien Christenen werden in de gevangenis gegooid. Zij werden onder zware
druk gezet om hun geloof te herroepen, maar weigerden dit te doen.
Echter “hoewel het veiliger is om in het Westen een gemeente te starten, kan het gemakkelijker zijn
om er een in Iran te stichten. Ga naar een conferentie voor gemeentestichters in Noord Amerika en u zult
over budgets, programma's, marketing campagnes en de noodzaak van een goede manier van aanbidding
horen. Woon een conferentie voor Iraniërs bij en u krijgt een heel ander beeld. Zij zullen spreken over het
starten door Christus te delen met vrienden en familie, het verzamelen van nieuwe gelovigen voor
wekelijks Bijbelonderwijs en gemeenschap, en vervolgens hen te bemoedigen en met hen te bidden om te
delen met hun vrienden en familie.”6
We kunnen hun voorbeeld volgen door het starten van kleine gemeenschappen, onder het
leiderschap van Jezus Christus, op dezelfde manier als onze Iraanse broeders en zusters.
6
Elam Ministries