koolstofkringloop

De koolstofkringloop is de bekendste
biogeochemische kringloop
De koolstofkringloop beschrijft onder andere wat
er gebeurt met door mensen uitgestootte
koolstofdioxide in de atmosfeer.
Door de fotosynthese van planten wordt CO2
uit de lucht vastgelegd in planten in de vorm
van koolhydraten.
Een klein deel hiervan komt weer vrij door
dissimilatie van de plant.
Uit de analyse van boringen in het Antarctische ijs (blauwe lijn)
blijkt dat de concentratie van kooldioxide tenminste in de laatste
650.000 jaar niet hoger is geweest dan 300 ml/m³.[3]
Tijdens de IJstijden was de concentratie met 180 ml/m³ lager dan
tijdens de warmteperioden
Met het begin van de industriële revolutie steeg de concentratie
exponentieel.
(De rode lijn geeft de continue metingen van
GAW-Station Mauna Loa op Hawaï sedert 1958 aan.)
Uit deze metingen blijkt een verhoging met 3,2 Gt C per jaar,
die aan de opwarming van de Aarde bijdraagt
Door de verbranding van fossiele koolstofhoudende brandstoffen
(aardolie, aardgas, steenkool) en door de productie van cement
komen per jaar 7,1 Gt C vrij (1980-1990) [4].
De verbranding van biomassa (koolzaadolie, hout, afbranden)
heeft alleen invloed op de kortlopende koolstofkringloop en draagt
derhalve niet bij aan een verhoging op de langlopende koolstofkringloop
CO2-verhoging in de aardatmosfeer
De verhoging van het kooldioxidegehalte in de aardatmosfeer
zorgt voor een hogere oplossing van CO2 in het zeewater.
Door de vorming van koolzuur wordt de pH van het zeewater
lager (zuurder).
Door de pH-verlaging van de regen en het water
zal de verwering van kalksteen en daarmee het verbruik van
CO2 toenemen.
Daar geochemisch gevormde hoeveelheden echter zeer klein zijn,
speelt dit effect op de korte termijn geen rol.
Door schattingen en verschillen in literatuurbronnen
is er uiteraard veel discussie tussen wetenschappers
Bijvoorbeeld:
Tegenover de toename van 120 Gt C per jaar (gigatonnen koolstof per jaar)
door de assimilatie staat in totaal slechts 116 Gt C per jaar
door dissimilatie en detritusvorming (afkomstig van afgestorven organismen).
Hierbij ontbreken dus in de balans 4 Gt C per jaar.
Wat te doen met verklaringen over ijstijden en warme tijden gedurende
De afgelopen duizenden jaren zonder aanwezigheid van de mens
in deze aantallen en de manier waarop wij leven
Film Al Gore?
De stikstofkringloop is de biochemische kringloop
en de geochemische omzetting van stikstof in de lucht
(aardatmosfeer), planten, de bodem en biomassa.
Alle organismen hebben stikstof nodig daar het een
bestanddeel is van aminozuren, eiwitten, DNA en van co-enzymen
Van de totale hoeveelheid aanwezige stikstof op aarde (1015 ton)
bevindt zich 99 % in de aardatmosfeer.
Alleen speciale bacteriën, in het bijzonder de Cyanobacteriën,
stikstofknolletjesbacteriën van de familie van de Rhizobiaceae
en bacteriën van het geslacht Rhizobium in symbiose met
vlinderbloemige planten kunnen de stikstof uit de lucht omzetten in
nitraat.
Alle andere planten, dieren en de mens kunnen geen stikstof uit de
lucht opnemen en zijn afhankelijk van de vastgelegde stikstof in de
biosfeer.
Kringloop
De stikstofkringloop bestaat uit de volgende processen:
Vastlegging van stikstof uit de lucht door speciale bacteriën, in het
bijzonder de Cyanobacteriën, stikstofknolletjesbacteriën van de familie
van de Rhizobiaceae en bacteriën van het geslacht Rhizobium in de
wortelknolletjes van vlinderbloemige planten
Beschikbaar komen voor de plant door:
Afbraak organisch materiaal door organismen, zoals
bacteriën,schimmels en dieren
Ammonificatie
Nitrificatie
Opname door de plant
Afbraak door bacteriën via:
Denitrificatie