Vluchtelingen Wie is Aram Hasan? op tijd aankomen, is alles verloren, dachten ze." Er is onder asielzoekers een groot gebrek aan goede informatie, wil Hasan duidelijk maken. "Een ander voorbeeld: dan gaat er in zo'n azc plotseling een gerucht. Dat Nederland iedereen die eerst in een ander Europees land is geweest, terug gaat sturen naar dat land van aankomst. Je hebt geen idee wat voor een angst dit teweeg brengt onder deze mensen. Is het waar of is het niet waar? Dat willen ze weten." 'Asielzoekers hebben vooral behoefte aan betere informatie.' FOTO WERRY CRONE Psychiater Aram Hasan, vluchteling uit Syrië en tegenwoordig werkzaam bij de Stichting Centrum '45, krijgt vaak vragen over hoe om te gaan met getraumatiseerde vluchtelingen. Vandaag lanceert hij een eigen expertisecentrum om kennis daarover te verspreiden. HARRIËT SALM Niet alleen mensen die professioneel werken met vluchtelingen, overstelpen dezer dagen de van oorsprong Syrische psychiater Aram Hasan (43) met vragen. Ook individuele Syriërs weten hem, vooral door zijn facebookpagina in het Arabisch, te vinden. Zo belde vorige week nog een Syrisch echtpaar dat sinds kort in een asielzoekerscentrum in Weert zit, vertelt hij. "Bang, een traumatische reis achter de rug, geen geld, ze kennen de taal niet. Ze huilden. Ze hadden een brief gekregen dat ze zich in Breda moeten melden voor hun procedure. Ze hadden hele simpele vragen: waar is Breda? En: hoe komen we daar? Als we daar niet © Trouw De brochures voor nieuwe vluchtelingen zijn erg summier, vindt Hasan. Voor hun motivatie en latere integratie is het van belang dat asielzoekers positief blijven. "Wil je dat de sfeer zo goed mogelijk blijft en vluchtelingen zich goed voelen én ook gedragen, dan is dat het eerste wat aangepakt moet worden: een betere informatievoorziening." Vandaag lanceert hij het Aram Hasan CoTeam op een congres in Eindhoven. Onder zijn leiding zullen een tiental psychologen, trauma-psychiaters en transculturele experts beschikbaar zijn voor advies aan mensen die met vluchtelingen en niet-westerse migranten werken. Dat kunnen medewerkers van de GGD zijn, van het Centraal Opvangorgaan Asielzoekers (Coa) of van gemeenten, maar ook huisartsen, reguliere psychologen, scholen en maatschappelijk werk. "We vormen een soort mobiele teams die in komen vliegen en workshops geven. We komen altijd eerst ter plekke kijken wat er precies nodig is." Een veelvoorkomend verschijnsel in asielzoekerscentra omschrijft hij als 'het massa-probleem'. Een psychologisch fenomeen waarbij mensen die op elkaar gepakt zitten, lang op hun verblijfsvergunning of op gezinshereniging moeten donderdag 04 februari 2016 wachten, emoties bij elkaar versterken. "Ze worden agressief, eisen meer privacy, zijn woedend over niet lekker eten." Hulpverleners moeten goed onderscheid maken tussen wat individuele psychische problemen zijn en wat door de massa komt, zegt hij. De screeningmethodes die in de Nederlandse psychiatrie worden gebruikt, zijn niet altijd goed toe te passen op de nieuwe groep asielzoekers. In de diagnose over wat er met iemand aan de hand is, gaat daardoor veel mis, door culturele misverstanden, ziet hij. "Agressie kent verschillende gradaties. Voor ons in Nederland liggen die anders dan in het Midden-Oosten. Schreeuwen of hard op tafel slaan, kinderen kleineren, wordt daar nog niet gezien als agressie. Met een agressietraining leren wij hulpverleners hoe ze hiermee om moeten gaan." De hulp van zijn nieuwe expertise centrum dient om latere integratieproblemen te voorkomen, denkt hij. Hij verwacht niet dat veel Syriërs ooit teruggaan naar het land van herkomst. "Veel hangt af van de toekomst van Syrië, maar we zijn zo ver weg van een oplossing. De mensen die hier nu aankomen, hebben alles op alles gezet om te vluchten. Hun kinderen groeien hier op. Een enkeling, die het niet lukt de taal te leren, zal misschien teruggaan, maar de meesten zullen willen blijven." Het gebeurde 16 jaar geleden. De 26-jarige Syrische Aram Hasan studeert medicijnen in Oekraïne en is met zijn vrouw en peuterzoon op familiebezoek in de Syrische stad Hasake. Hij zet zich in voor een Koerdische mensenrechtenorganisatie en wordt opgepakt. Zodra hij voorwaardelijk vrijkomt, vlucht hij. Tegenwoordig woont de nu 43 jarige Hasan met zijn gezin in Pagina 9 (1) Bergschenhoek en werkt hij als psychiater bij de Stichting Centrum '45 in Oegstgeest. Dat landelijk centrum behandelt mensen met ernstige traumaklachten door vervolging, oorlog en geweld. Zijn zoon is inmiddels een havist van 18, zijn in Nederland geboren dochter is 14. Hasan vroeg in 1999 asiel aan in Nederland en woonde vervolgens drie jaar lang in verschillende asielzoekerscentra. Hij weet wat Syriërs die hier nu aankomen meemaken, want hij heeft het zelf ook allemaal meegemaakt, zegt hij. Nadat hij een verblijfsvergunning kreeg, maakte Hasan zijn medicijnenstudie in Nederland af en specialiseerde zich in traumabehandeling. Zijn ouders en zijn zus wonen nog altijd in Hasake. Hij durft hen niet meer op te zoeken, maar heeft hen wel een paar keer ontmoet net over de grens, in Irak. In 2012 was hij medeoprichter van de stichting 'Psychiaters zonder grenzen'. Die organisatie geeft hulp aan getraumatiseerde vluchtelingen in opvangkampen in Turkije en Irak. De plannen om meer Syriërs in Turkije op te vangen en van daaruit maar een beperkt aantal op te nemen in Europa, baren hem grote zorgen. Uit ervaring weet hij dat corruptie in de vluchtelingenkampen heel groot is. Wie garandeert dat de mensenrechten van de Syriërs die daar zitten niet geschonden worden, vraagt hij zich af. En wie selecteert straks wie naar Europa kan komen en wie niet? Zijn droom is om ooit een groot trauma expertisecentrum op te zetten in Syrië. Maar voorlopig zal het er niet van komen, de oorlog woedt er te hevig. Zelf ooit gevlucht, nu traumapsychiater © Trouw donderdag 04 februari 2016 Pagina 9 (2)